بازی خاص، مخاطب خاص | نقد و بررسی عنوان Everybody’s Gone to the Rapture

برخی عناوین هستند که در بازاری مملو از عناوین نخ‎نما شده و تکراری در صنعت بازی‎های رایانه‎ای، به محض اجرای آن‎ها متوجه می‎شوید که با دیگر بازی‎ها فرق دارند و با یک عنوان تکراری و ساده و تقلیدی دیگر طرف نیستید. حال این خاص بودن می‎خواهد با ارائه یک داستان بی‎نظیر و خاص باشد و یا با نوآوری‎هایی فوق‎العاده و انقلابی در گیم‎پلی یک ژانر یا هر نوع المان دیگری که رنگ و بوی خاصی به یک بازی ببخشد و آن را از سایر بازی‎ها جدا کند. یکی از عناوینی که قطعا و از همان شروع بازی متوجه می‎شوید که در دسته دوم و در واقع در دسته بازی‎های خاص جای دارد بازی زیبای Everybody’s Gone to the Rapture است که مدتی قبل به صورت انحصاری برای پلتفرم نسل هشتمی سونی یعنی PS4 منتشر شد و توانست نظر مثبت افراد حاضر در صنعت بازی‎های رایانه‎ای را به ویژه از برخی جهات به خود جلب کند.

Everybody’s Gone to the Rapture… عنوانی خاص و زیبا

از آن‎جایی که شاید برخی از شما و البته می‎توان گفت بسیاری از شما ممکن است با این عنوان و سبک آن یا استودیوی سازنده بازی آشنایی نداشته باشید بهتر است تا در ابتدا اطلاعاتی کلی در مورد این عنوان خدمت شما عزیزان ارائه دهیم و سپس با دقت و ریزبینی بیشتری به نقد و  بررسی و تحلیل بخش‎ها و المان‎های مختلف این بازی در قالبی تخصصی‎تر بپردازیم و بیشتر با زوایای مختلف آن آشنا شویم.

بازی Everybody’s Gone to the Rapture عنوانی است که در زیرشاخه ژانر اول شخص ماجرایی (first-person adventure) و کاملا داستان محور قرار می‎گیرد و توسط  استودیو خوش‎نام The Chinese Room با سابقه ساخت عنوان زیبای Dear Esther و همچنین با جمایت و کمک  استودیو سانتامونیکای سونی (SCE Santa Monica Studio) که با آوازه وشهرتی که دارد نیازی به معرفی ندارد، ساخته شده است. Everybody’s Gone to the Rapture در تاریخ ۱۱ آگوست ۲۰۱۵ (برابر با۲۰ مرداد ۱۳۹۴) توسط شرکت سونی که از پتانسیل‎ این بازی آگاه بود و به آن علاقمند شده بود، منتشر شد و به همین دلیل هم به عنوانی انحصاری برای PS4 تبدیل شد وگرنه در ابتدا این عنوان در قالب یک بازی PC معرفی شده بود.

مگر از این زیباتر هم ممکن است؟ تنها به تلالو نور از لابه‎لای شاخه‎ها دقت کنید… شگفت انگیز است

داستان: زیبا و مرموز، آرام و استوار

داستان عنوان Everybody’s Gone to the Rapture که به نوعی می‎توان گفت دنباله معنوی عنوان قبلی استودیو The Chinese Room یعنی بازی زیبای Dear Esther است، در یک شهر کوچک و یا بهتر بگوییم یک روستا در انگلستان اتفاق می‎افتد که ساکنین آن به طور مرموز و عجیبی ناپدید شده‎اند و گویی شهر تخلیه شده است. نقش بازیباز در بازی این است که با گشت و گذار در شهر و قسمت‎های مختلف محیط و تعامل با یک سری اجسام و اشکال نورانی که هر یک قسمتی از داستان را بازگو می‎کنند، پرده از راز ناپدید شدن ساکنین این شهر بردارد و داستان را برای خود شفاف کند.

بازی این‎گونه آغاز می‎شود که بازیباز در جلوی یک دروازه ایستاده است و صدایی مثل یک پیغام در محیط پخش می‎شود که می‎گوید: ” من دکتر  Katherine Collins هستم. نمی‎دانم که کسی این پیام را می‎شنود یا خیر. همه چیز تمام شد. تنها من باقی مانده‎ام.”

به زودی بازیباز متوجه می‎شود که در یک شهر رها شده کوچک به نام Yaughton در منطقه Shropshire قرار دارد و باید دریابد که چه اتفاقی برای ساکنین شهر رخ داده است و این مسئله نکته اساسی داستان این عنوان است. بگذارید تا بیشتر از این در داستان بازی پیش نرویم و آن را برای شما بازگو نکنیم تا اگر قصد تجربه آن را دارید لذت ناب داستان را از دست ندهید زیرا داستان پایه اصلی این بازی و در واقع همه چیز این بازی است که به عنوان ریشه و شالوده‎ای محکم، گرافیک، گیم‎پلی و … بر روی آن بنا شده است و اگر داستان برایتان اسپویل شود دیگر بازی جذابیتی نزد شما نخواهد داشت.

بازی پر است از رمز و رازهایی که باید کشف کنید… بدون هیچ راهنمایی

نکته‎ای که در بازی کاملا برای بازیباز محسوس است وجود حس غربت و تنهایی عجیبی است که در بازی لمس می‎شود و گاها با رگه‎هایی از احساس پوچی نیز همراه می‎شود و حسی عجیب را به بازیباز منتقل می‎کند. البته کاملا مشخص است که این امر، خودخواسته و از روی عمد و البته با حرفه‎ای‎گری توسط سازندگان در بازی قرار داده شده است تا بازیباز آن را حس کند.

البته در مورد داستان شاید بتوان گفت یک نکته نسبتا منفی نیز وجود دارد و آن هم احتمال سردرگم شدن بازیباز در داستان به خصوص در اوایل بازی است که البته اگر تحمل کنید و مدتی بگذرد با آشناتر شدن با روند بازی و با بهره‎گیری از ذهنیت و تفکر خود می توانید کم‎کم قطعات مختلف داستان را به یکدیگر مرتبط کنید و دیگر دچار سردرگمی نشوید. البته نمی‎شود چنین موردی را در امتیازدهی به داستان بازی زیاد لحاظ کرد زیرا تنها با کمی صبر و تحمل کاملا رفع می‎شود و برای بسیاری بازیبازان نیز اصلا از همان ابتدا هم پیش نمی‎آید.

به طور کلی باید گفت داستان بازی Everybody’s Gone to the Rapture نه تنها موفق به کسب نمره کامل می‎شود بلکه شاید لیاقت بیشتر از آن را نیز دارد زیرا توانسته است تا با قرار دادن صحیح المان‎های جذاب داستانی در کنار روند صحیح داستان‎سرایی و قصه‎گویی محیطی و ترکیب آن‎ها با محیطی رازآلود، بازیباز را لحظه به لحظه برای ادامه بازی و پیگیری و کشف داستان مشتاق‎تر از قبل کند و تحسین منتقدان و افراد حاضر در صنعت بازی‏‎های رایانه‎ای را نیز برانگیزد.

طراحی فوق‎العاده زیبا همراه با رنگ‎بندی محزون محیط

گرافیک: چشم‎نواز و دل‎انگیز

گاهی وقت‎ها یک کلمه کار تمام جملات را بیان می‎کند و در مورد گرافیک بازی Everybody’s Gone to the Rapture در چند کلام باید گفت فوق‎العاده و شاهکار و چشم‎نواز. نخستین چیزی که پس از شروع بازی چشم بازیباز را خیره می‎کند و از زیبایی آن حیرت‎زده می‎شود گرافیک فنی و هنری زیبای بازی و طراحی محیط به غایت عالی سازندگان است، به ویژه در محیط‎های جنگلی بازی که خیره کننده کار شده است و تعدادی از تصاویر آن را در همین مقاله نیز مشاهده می‎کنید که تاییدی بر صحبت‎های بنده است.

گرافیک بازی چه از لحاظ فنی و چه هنری بی نظیر است و جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نمی‎گذارد. گاهی وقت‎ها واقعا دوست ندارید حتی از جای خود تکان بخورید زیرا منظره اطرافتان به قدری زیباست که تنها می‎خواهید بایستید و تماشا کنید، حالا چه منظره‎ای از یک مزرعه سرسبز یا منطقه‎ای جنگلی زیبا باشد و چه اجسام و اشکال نورانی و عجیبی که در آسمان زیبای شب مشاهده می‎کنید.

یک منظره بسیار زیبا. بازی پر است از چنین صحنه‎هایی

توجه به جزییات در گرافیک بازی از سوی سازندگان واقعا تحسین برانگیز است و کلاس درسی برای بسیاری از سازندگان عناوین به اصطلاح AAA است که با بودجه‎های کلان از پس تحویل دادن یک گرافیک زیبا و شسته و رفته به بازیباز هم بر نمی‎آیند، حال  توجه به جزییات که دیگر جای خود دارد (منظور از جای خود دارد همان بخورد توی سرشان است!). سطح جزییات گرافیکی که در Everybody’s Gone to the Rapture وجود دارد خیره‎کننده است و باید به سازندگان بازی که این‎گونه از سخت‎افزار قدرتمند پلی‎استیشن ۴ استفاده برده‎اند واقعا تبریک گفت.

به طور کلی و در مجموع باید گفت در زمینه گرافیک هیچ‎گونه ایرادی به Everybody’s Gone to the Rapture وارد نیست و چه از منظر فنی و چه هنری، سازندگان سنگ تمام گذاشته‎اند و بهترین کار را در این قسمت انجام داده‎اند. این باعث شده است تا این گرافیک چشم‎نواز در ترکیب با داستان‎سرایی زیبای بازی و سایر قسمت‎ها، مخلوطی عالی را به وجود بیاورد که باعث پیشرفت هر کدام از این بخش‎ها به تنهایی شده است. گرافیک عنوان Everybody’s Gone to the Rapture هر بیینده‎ای را محو تماشای خود خواهد کرد و بی‎شک لب به تحسین خالقان این دنیای زیبا خواهد گشود.

گرافیک؟ شاهکار و بس!

گیم‎پلی: اینجا سلیقه مطرح است

با وجود این که داستان و گرافیک این بازی در سطح بسیار بالایی قرار دارند اما این دلیل نمی‎شود که همه‎ بازیبازان به آن علاقمند شوند و مورد اقبال عمومی قرار گیرد. دلیل این موضوع به بحث گیم‎پلی بازمی‎گردد که اصلی‎ترین بخش در یک بازی رایانه‎ای به حساب می‎آید و رضایت اصلی یک بازی‎باز و یا عدم رضایت او از یک بازی مستقیما به آن باز می‎گردد.

بازی Everybody’s Gone to the Rapture از یک گیم‎پلی ساده با روندی کند و آرام برخوردار است که باب میل هر بازیبازی نیست و در واقع کسانی که شدیدا به بازی‎های ماجرایی با داستان‎های جذاب علاقمند هستند به آن جذب می‎شوند. در واقع عامل پیش‎برنده بازیباز در این عنوان داستان و گاها گرافیک است، نه گیم‎پلی. پس کسانی که عاشق و دلباخته عناوین شدیدا اکشن و شوتر و به قول خودمان عشق کالاف هستند دلبستگی به این بازی پیدا نخواهند کرد!

بگذارید تا ساده‎تر بگویم. در بازی با آنالوگ چپ راه می‎روید، با آنالوگ راست دوربین را می‎چرخانید، با دکمه ضربدر با اجسام و محیط تعامل می‎کنید و با R2 مقداری تندتر راه می‎روید. همین و بس! شما در بازی و در محیط راه می‎روید و با تلویزون و تلفن و رادیو و … تعامل می‎کنید و در مواردی خاص نیز گوی نورانی که همراه شماست از حرکت می‎ایستد و می‎توانید با آن نیز تعامل کنید (با چرخاندن کنترلر Sixaxis) و در این لحظات قسمت‎هایی از آخرین ساعت‎ها و دقایق این شهر یا روستای کوچک را قبل از ناپدید شدن ساکنین مشاهده می‎کنید. این صحنه ها از طربق به نمایش درآمدن سیلوئت‎هایی(شبح‎هایی) از انسان‎های ساکن این شهر که با نور طلایی ساخته شده‎اند نمایش داده می‎شوند و داستان ساکنینی را می‎گوید که دیگر برای همیشه رفته‎اند…

این روزها همه به Rapture رفته‎اند… شما چطور؟!

تمام گیم‎پلی بازی در همین چند سطر بالا خلاصه می‎شود که البته وقتی آن را انجام دهید آن قدر جذب داستان می‎شوید که گیم‎پلی هم شما را زده نمی‎کند و هر بار برای چسباندن قطعات پازل داستانی بازی به یکدیگر مشتاق‎تر خواهید شد. به هر حال این عنوان یک بازی خاص از لحاظ گیم‎پلی است و باب میل بازیبازان علاقمند به داستان‎هایی گیرا و پیچیده و در کل باب میل بازیبازان علاقمند به سبک ماجرایی و رمان‎های تعاملی که بر پایه داستان قوی بنا شده‎اند، است (مانند Walking Dead) البته با این تفاوت که اینجا یک گرافیک حیرت‎انگیز نیز داریم.

یکی دیگر از ایرادهایی که به گیم‎پلی بازی مربوط است و واقعا دل بازیباز را می‎سوزاند این است که در اطراف خود دنیایی در نهایت زیبایی و جذابیت را می‎بیند ولی تقریبا با هیچ چیز نمی‎تواند تعامل داشته باشد و تنها باید نظاره‎گر باشد. این ایرادی است که در عنوانی مثل Until Dawn نیز وجود داشت و اتفاقا در چنین عناوینی بیشتر نیز به چشم می‎آید زیرا گرافیک فوق‎العاده‎ای دارند و بازیباز علاقمند می‎شود تا با محیط بیشتر تعامل داشته باشد ولی…

درمجوع باید گفت گیم‎پلی Everybody’s Gone to the Rapture بسیار ساده و همراه با روندی کند است که البته نیازهای بازی و علاقمندان به آن را پاسخ می‎دهد ولی ایرادهایی نیز ار نظر ساده بودن و بدون هیجان بودن به آن وارد است. همجنین جا داشت که سرعت حرکت بالاتری برای بازیباز در نظر گرفته می‎شد زیرا حتی با نگه داشت دکمه R2 نیز تنها کمی سرعت بازیباز بیشتر می‎شود و در کل دارای سرعتی بسیار پایین است. همچنین هیچ گونه راهنما و نشانه‎ای در بازی برای شما موجود نیست و مخصوصا در ابتدای بازی بسیار به غرق شدن در محیط بدون راهنمای بازی و رها کردن آن در همان ابتدا نزدیک می‎شوید، مخصوصا اگر به این سبک علاقمند نیز نباشید.

آسمان شب در بازی شبیه یک معجزه است

صداگذاری و موسیقی: نوای نیستی در دل آوای هستی

صداگذاری در عنوان Everybody’s Gone to the Rapture بسیار حرفه‎ای کار شده است. حتما می‎دانید که وقتی هیچ چهره‎ای از یک شخصیت را نمی‎بینیم بسیار سخت‎تر است که با وی ارتباط برقرار کنیم و با او همدردی و همذات پنداری داشته باشیم مگر آن که صداگذاری وی آن‎قدر عالی باشد که تنها با صدای وی او را مانند یک شخصیت قابل مشاهده بپنداریم. در این عنوان صداگذاری‎ها در همین حد عالی و با کیفیت است، از astronomer که در رادیوهای بازی صدای وی را می‎شنویم گرفته تا تمام دیگر شخصیت‎ها به نحو احسن صداگذاری را انجام داده‎اند و به قدری در این کار موفق بوده‎اند که حتی خصوصیات هر شخصیت را تنها با صدای وی می‎توان درک کرد و هر شخص تنها با صدای خود و نوع صحبت کردن خود کاملا از دیگری قابل تمیز دادن است و باید مانند بسیاری از دیگر بخش‎های این بازی کار سازندگان و صداپیشگان این بازی در این زمینه را ستود.

موسیقی بازی که توسط خانم Jessica Curry خلق شده است به عبارتی یک Perfect Match یا هماهنگ‎ترین موسیقی ممکن با این عنوان است که نشان از هنر و توانایی این سازنده دارد. اغلب موسیقی‎های بازی سبکی شبیه به کارهای سازندگان کلاسیک انگلیسی مانند Vaughn Williams و Elgar دارند که کاملا مناسب با حال و هوای بازی است. موسیقی کاملا در بدنه بازی نشسته است و بسته به این که شما کجا هستید و یا در چه موقعیتی هستید fade in و fade out می‎شود و همواره شما را در طول بازی بدون این که شاید متوجه شوید همراهی می‎کند و البته روی شما تاثیر می‎گذارد.

اگر بگوییم هدف soundtrack یک بازی ایجاد احساسات همگام با دیده‎های بازیباز در بازی است، پس باید اقرار کرد که خانم Jessica Curry به بهترین شکل این کار را انجام داده است و مشخص است که خود وی در ابتدا بازی را کاملا درک کرده است که موفق شده است چنین موسیقی متناسب با حال و هوای بازی و گاهی همراه با حالاتی از بی‎وزنی و پوچی بسازد. به واقع باید گفت شاید ساختن موسیقی متناسب‎تر از موسیقی کنونی برای این عنوان ممکن نیست و در بهترین حالت شاید همین‎قدر متناسب با حس بازی باشد. در مجموع موسیقی و صداگذاری بازی کاملا بهینه و متناسب با دیگر بخش‎های بازی هستند و به بهترین شکل ممکن ساخته و اجرا شده‎اند. پس برای کمی طنز هم که شده با هم می‎گوییم “Jessica خسته نباشی خدا عزتت بده!”

محیط بازی منحصر به فضاهای باز نیست و چنین مکان‎هایی نیز در بازی وجود دارند که هیچ دست کمی از طراحی‎های زیبای فضای آزاد در بازی ندارند

نتیجه گیری: یا بی‎نظیر، یا عمرا!

Everybody’s Gone to the Rapture یک بازی بی‎نظیر است اما برای مخاطب خودش. اینجا امتیازی برای کسب کردن نیست، دشمنی برای کشتن نیست، آیتمی برای جمع‎آوری کردن نیست و حتی شاید برخی هدف بازی را نیز متوجه نشوند. اگر اهل این سبک عناوین باشید مطمئنا از لحظه لحظه بازی سرشار از شوق و لذت خواهید شد و غرق در زیبایی دنیا و داستان بازی می‎شوید اما اگر علاقمند به این قبیل بازی‎ها نباشید بازی برای شما تبدیل می‎شود به یک شبیه ساز پیاده‎روی آن هم باسرعت پایین!

در برخورد با این بازی تنها دو دسته بازیباز وجود خواهند داشت. دسته‎ای که از ابتدا تا انتهای بازی که حدود ۵ ساعت طول می‎کشد غرق در لذت و زیبایی فوق‎العاده بازی خواهند شد و در هر قدم، بازی و سازندگان را خواهند ستود و دسته‎ای دیگر که همان ابتدا در داستان و گیم‎پلی بازی سردرگم می‎شوند و بلافاصله بازی را رها می‎کنند و دیگر هیچ‎گاه به سمتش نخواهند رفت. پس مطمئن باشید که برای علاقمند بودن یا رد کردن این بازی کار سختی ندارید و مطمئن هستم که حتی با خواندن همین مقاله نیز تاکنون موضع خود را در برابر این عنوان مشخص کرده‎اید و یا علاقمند به آن هستید و یا دارید می‎گویید به هیچ وجه سمت این بازی و این قبیل بازی‎ها نمی‎روم.

Everybody’s Gone to the Rapture در سبک خود نقاط ضعف بسیار کمی دارد ولی یک عنوان کاملا سلیقه‎ای است که برای بسیاری از بازیبازان حتی نقاط قوت آن نیز چندان نقطه قوت محسوب نمی‎شوند و به طور کلی با سیستم و سبک آن به مشکل می‎خورند. اما به هر حال نمی‎توانیم منکر زحمات بسیار زیاد سازندگان برای خلق یک بازی بی‎نظیر در سبک خود و خلق یک دنیای بسیار زیبا و چشم‎نواز، شویم چرا که به معنای واقعی در خلق یکی از برترین عناوین سبک ماجرایی داستان‎محور موفق بوده‎اند و این عنوان برای علاقمندان به این دسته از بازی‎ها بدون شک یک بازی بی‎نظیر و فوق‎العاده محسوب می‎شود و عنوان انحصازی قدرتمندی را در سبک ماجرایی به لیست انحصاری‎های سونی و PS4 افزوده است. این بازی تاییدی بر این نکته است که سونی همواره برای علاقمندان به تمام سبک‎های مختلف بازی‎، عنوانی انحصاری داشته است و دارد. در انتها اگر در یک جمله‎ای کوتاه قصد تعریف Everybody’s Gone to the Rapture را داشته باشیم باید بگوییم “یک دنیای چشم‎نواز و زیبا که تنها یک جفت چشم برای دیدن جزییات و یک جفت گوش برای شنیدن دیالوگ‎ها لازم دارد و بس”.

داستان بازی این‎گونه روایت می‎شود