افتخار میکنم که یک گیمر هستم…
یکی از مسائلی که به طور حتم ما بازیبازهای ایرانی در زندگی با آن روبرو بوده ایم و یا روبرو خواهیم شد مسئله ی موضع گرفتن والدین در برابر بازی کردن بازی های رایانه ای توسط فرزندانشان می باشد که بسته به سن والدین، سن فرزند و تعداد ساعت های بازی کردن در روز متفاوت است ولی به هر حال کم و بیش برای همه ی ما رخ داده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم دیدگاه پدران و مادران ما نسبت به بازی های ویدئویی دیدگاه مثبتی نیست و اگر ما صدها تحقیق و مقاله و در مورد مفید بودن بازی های رایانه ای به آنها نشان دهیم کافی است تا در یک خبر و یا یک مورد بشنوند که “فلان نفر در فلان جای دنیا بر اثر بازی کردن زیاد بازی های ویدئویی به خود یا دیگران اسیب رسانده است” و یا “تحقیقی انجام شده است که طی شرایطی خاص بازی های ویدئویی را مضر دانسته است.”
همین کافیست تا همه چیز را فراموش کنند و شروع به بد گفتن و انتقاد کردن از بازی های ویدئویی کنند و ما را با جملاتی نظیر “خجالت نمی کشی با این سنت بازی می کنی؟”، “کی می خوای دست برداری از بازی کردن”، “بازی کردن برای بچه ها است” و… متهم می کنند. تازه این یک قسمت قضیه است و قسمت دیگر این است که حتی اگر بازی های ویدئویی را مضر نیز ندانند این گمان را دارند که این بازی ها تنها برای کودکان است چون اسمش بازی است!
این دیدگاهی است که لااقل در جامعه ی ما در مورد بازی های ویدئویی وجود دارد و نسل ما با آن روبرو بوده است. موضوع اینجاست که بازی های ویدئویی نیز مانند هر چیز دیگری در دنیا نسبی هستند و می توانند با استفادهی درست به یک ابزار مفید تبدیل شوند و یا با استفاده ی افراطی و غلط مسیر زندگی را منحرف کنند.
بازی کردن جرم نیست…قابل توجه خیلیها
اگر بخواهیم در مورد افراط و اعتیاد حرف بزنیم که خب این فقط مختص بازیهای رایانهای نیست. افراط و اعتیاد حتی در مورد مسائل مثبت نیز مضر هستند و زندگی را از روند عادی خود خارج می کنند. چه فرقی میکند که یک شخص هر روز ۱۵ ساعت بازی رایانهای انجام دهد و یا مثلا مشغول تماشای فیلم باشد یا حتی ۱۵ ساعت از وقت تمام روزهای زندگی خود را کتاب (غیر درسی) بخواند و از تمام مسائل مختلف زندگی و روابط با خانواده و دوستان و…. غافل شود. باور کنید در تمام این موارد فرد از دیگر فعالیتهای زندگیاش باز می ماند و لطمه می خورد ولی در دیدگاه والدین ما اینطور نیست. بگذارید رک و پوست کنده همین ۳ مورد را با هم مقایسه کنیم. اگر روزی ۱۵ ساعت کتاب بخوانیم واقعا فرزند خوبی هستیم. اگر ۱۵ ساعت فیلم ببینیم می توان گذشت و ایراد نگرفت ولی اگر ۱۵ ساعت بازی کنیم ما قطعا از دیدگاه والدین مریض هستیم و مشکل جدی داریم! این طرز فکر منصفانه نیست ولی خواه ناخواه وجود دارد. منظور این نیست که ۱۵ ساعت بازی کردن ایراد ندارد بلکه خیلی هم بد است ولی نه بدتر از ۱۵ ساعت فیلم دیدن و شاید حتی ۱۵ ساعت کتاب خواندن و …..
در مورد مسئله ی سن مناسب بازی کردن نیز متاسفانه همین مشکلات و مسائل در کشورمان برای والدین وجود دارد. آخر چطور می شود یک بازی که تنها برای سن بالای ۱۸ سال ساخته شده است برای کودکان باشد؟ متاسفانه برای والدین ما بازی کردن عنوانی مثل GTA با کلی صحنه های نامناسب برای کودکان توسط یک کودک ۱۰ ساله بسیار قشنگ تر و منطقی تر از بازی کردن آن توسط یک فرد مثلا ۲۷ ساله است و با کمال میل حاضرند این بازی را برای کودک خود خریداری نمایند و در اختیارش قرار دهند ولی به دیگر فرزند خود که ۲۵ سال دارد و آن را بازی می کند ایراد بگیرند و او را بچه خطاب کنند و فکر کنند که دارند درست ترین کار دنیا را انجام می دهند و فرزندشان را از ورطهی خانمان سوز بازی های رایانه ای نجات می دهند. متاسفانه این مسئله تنها در کشور ما وجود دارد و نسل ما با آن درگیر بوده است و درگیر است و درگیر خواهد بود تا روزی که شاید خود ما در صدد از بین بردن آن برآییم.
به هر حال همه ی ما روزی پدر و مادرخواهیم شد و شاید همین مسئله را با فرزاندمان داشته باشیم. نکته اینجاست که ما چگونه با این مسئله برخورد خواهیم کرد؟ قطعا ما که خود در دنیای فوق العاده زیبای بازی های رایانه ای سیر و سفر کرده ایم نباید برخوردی مانند پدر و مادرانمان با بازی های ویدئویی داشته باشیم و در برابر آن موضعی کاملا خصمانه بگیریم. این تنها راهی است که می توان امیدوار بود تا نسل های آینده با مشکلی که ما با آن روبرو بوده ایم درگیر نشوند و یا لا اقل کمتر درگیر باشند.
” گیمر بودن من به این دلیل نیست که تصمیم گرفته ام زندگی نداشته باشم، بلکه به این دلیل گیمر هستم که تصمیم گرفته ام زندگی های زیادی داشته باشم “.
بگذارید کمی از جنبه ی تفریح به این مقوله نگاه کنیم. واقعا کدام سرگرمی و تفریح است که به ما اجازه دهد تا در غایت تخیل خود غوطه ور شویم و به دنیاهایی سفر کنیم که هر گز نمی توان در واقعیت در آن ها بود و در نقش شخصیت هایی قرار گیریم که شاید قهرمان تمام زندگی ما بوده اند. غیر از یک بازی رایانه ای چگونه می توان با اتوموبیلی رانندگی کرد که شاید در دنیای واقعی نمونه اش را حتی از نزدیک هم نبینیم. چگونه می توان طعم واقعی هدایت یک ارتش بزرگ را در یک نبرد هیجان انگیز در جریان جنگ جهانی چشید و با تمام وجود آن را حس کرد. چگونه می توانیم در قالب شوالیه ی تاریکی قرار بگیریم و مردم را از شر جوکر و دیگر دشمنان جامعه نجات دهیم؟ بازی های رایانه ای دنیایی هستند که به ما اجازه می دهند رویاهایمان را کنترل کنیم و آن ها را رقم بزنیم. مانند فیلم های سینمایی نیستند که فقط به تماشای آنها بنشینیم و کاری جز نگاه کردن نداشته باشیم. اینجا خود ما گردانندگان وقایع هستیم و به آن ها جهت می دهیم. اینجا ما تصمیم می گیریم و سپس با عواقب تصمیمان روبرو می شویم. اینجا ما نقش اول هستیم و همه چیز در کنترل ماست. راه می رویم ، اکتشاف می کنیم ، می کشیم ، کشته می شویم، عاشق می شویم، انتقام می گیریم، اشک می ریزیم ، می خنیدم، خواننده و نوازنده می شویم، در کالبد محبوب ترین ورزشکارانمان قرار می گیریم، در نقش ابر قهرمانان زندگیمان قرار می گیریم، تصمیمات مهم و حیاتی می گیریم، رانندگی می کنیم، تصادف می کنیم، بین خوبی و بدی انتخاب می کنیم، خیانت می بینیم و خیانت می کنیم و درس می گیریم، تاریخ را رقم می زنیم و صدها عمل دیگر که تنها و تنها در این دنیای شگفت انگیز ممکن می شوند. واقعا نگاهی به نکاتی که ذکر کردم بیاندازید و با خود فکر کنید که کجا می شود این همه تفریح و سرگرمی مختلف را با هم داشت و این تعداد تجربه را کسب کرد.
بازی کردن در خون من است…قطعا همین طور است. نه؟
اگر فقط به جنبه های سرگرمی نگاه نکنیم و بخواهیم از جنبه های آموزشی نیز بازی های ویدئویی را بررسی کنیم حرف های بسیاری برای گفتن داریم. به راستی که همین بازی ها کلی اطلاعات عمومی ما را بالا برده اند. توسط همین بازی ها با کلی از وقایع مختلف تاریخی آشنا شده ایم. توسط همین بازی ها با فرهنگ و معماری و تاریخ بسیاری از شهرها و کشورهای دنیا در دوره های تاریخی مختلف آشنا شده ایم، استرتژی ها و نقشه های مختلف را به کار برده ایم و شکست خورده ایم و یاد گرفته ایم، با بازی های شبیه ساز بسیاری از مهارت ها را تا حدودی آموخته ایم و اگر روزی در واقعیت با آنها روبرو شویم قطعا مانند یک فرد صفر کیلومتر نیستیم، با زندگی و سرنوشت بسیاری از شخصیت های مهم تاریخ آشنا شده ایم و از آن ها درس گرفته ایم. در دنیای بازی های ویدئویی ما با مفهوم تیم و کار گروهی آشنا شده ایم، لذت همکاری با دوستان و حتی غریبه ها را چشیده ایم و دوستان جدید پیدا کرده ایم. مگر زندگی غیر از این است؟ مگر تمام ورزش ها و آموختنی ها قصدشان آموزش همین مسائل به ما نیست؟ بازی های ویدئویی با استفاده ی درست به ما درس هایی از زندگی می دهند. این بی انصافی است که از ریشه و پایه این صنعت را به مضر بودن متهم کنیم و همه چیز را به گردن آن بیاندازیم. بازی های رایانه ای به وضوح ذهن و دید ما را باز می کنند و ما را با مسائلی آشنا می کنند که هرگز نمی توان در جای دیگری جستجو کرد. آیا نباید به بازیباز بودن خود افتخار کنیم؟ وقتی بازی های رایانه ای این همه نکات مثبت و جذاب و آموزنده و سرگرم کننده را برای ما به ارمغان آورده اند، به ما چه که در فلان کشور یک شخص غیر نرمال ۴ روز در کافی نت پشت سر هم بازی کرده تا جان خود را از دست داده است. آیا اگر بازی رایانه ای نبود چنین فردی راه دیگری برای اعتیاد و از بین بردن خود پیدا نمی کرد؟ ایا این تقصیر بازی های ویدئویی است؟ خیر این طور نیست. این ما هستیم که با استفاده ی صحیح یا غلط، خوب و بد بودن یک حوزه را تعیین می کنیم و بر آن اساس هدف گذاری انجام میدهیم.
یک بازی باز از آخرالزمان نمیترسد چون بارها آن را دیده است!
کاش والدین ما بدون تعصب این مسائل را می دیدند و درک می کردند. لا اقل کاش زمانی که ما خود در نقش والدین قرار بگیریم تمام این مسائل و لذت هایی را که در این دنیای بی انتها چشیده ایم فراموش نکنیم و فرزاندمان را از آن منع نکنیم. بالاخره باید روزی این دیدگاه در کشورمان اصلاح شود و شاید نسل ما که از این مسئله آسیب دیده است و متهم شده است و حرف شنیده است باید شروع کننده ی از بین بردن این تعصبات باشد. تعصباتی که هر کدام از ما را آزار داده است، کسانی را بیشتر و کسانی را کمتر. یادمان باشد که اگر روزی جایگاهمان از فرزند به والدین تغییر کرد یاد همین روزهای خود نیز باشیم و همه چیز را فراموش نکنیم. هر چیزی که به ما مربوط نباشد لا اقل این یکی به ما مربوط است و ما بیشترین صلاحیت را برای تغییر این دیدگاه و تعصبات داریم چون ما یک بازیباز هستیم.شخصی که دنیاهای بسیار بسیار بیشتری را از سایرین دیده است و تخیل قوی تری دارد. شخصی که سریع تر از دیگران تصمیم گیری می کند. شخصی باهوش و قابل احترام که تخیل خود را محدود نکرده است و در انواع و اقسام افسانه ها و واقعیت های تاریخی نقش آفرینی کرده است.ما از اشتباهات خود درس می گیریم و یاد گرفته ایم که هیچ مرحله ای را رها نکنیم حتی مراحل سخت و دشوار زندگی را. ما می توانیم تقلب کنیم ولی با درستی و عدالت بازی می کنیم. باید به خود افتخار کنیم که یک بازیباز هستیم و امیدوار باشیم روزی برسد که پدران و مادران نیز دیدگاه بهتری در این باره پیدا کنند. شاید بهترین جمله در مورد ما گیمرها این باشد:
” گیمر بودن من به این دلیل نیست که تصمیم گرفته ام زندگی نداشته باشم، بلکه به این دلیل گیمر هستم که تصمیم گرفته ام زندگی های زیادی داشته باشم “.
بدون بازی بازان کاری به پیش نمی‌بردند…
پس بیایید بازی کردن خود را پنهان نکنیم و افتخار کنیم که یک بازی باز هستیم. ما یک جامعه هستیم. جامعه ای که کسی نمی تواند به این راحتی پایه های آن را سست کند. حتی اگر در داخل این جامعه با هم درگیری هایی داشته باشیم اما با این حال در قدرت و سلامت جامعه ی خود شکی نداریم. به ما می گویند بازی باز. ما صبر و پشتکار را از مراحل Dark Souls آموخته ایم و خشم کریتوس را کنترل کرده ایم. بارها و بارها بشریت را نجات داده ایم. عاقبت ایده های آرمان گرایانه و آرمان شهرها را در بایوشاک و رپچر و کلمبیا دیده ایم. در سخت ترین ماموریت ها اسنیک بزرگ را همراهی کرده ایم و در واقع همه کاره ی او بوده ایم. فکر می کنید چه کسانی این شخصیت ها را تبدیل به افسانه کرده اند؟ بدون شک ما… بازی بازان…
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- اینترگلکتیک، کانکورد، ناتی داگ؛ در اتاق فکر سونی چه میگذرد؟
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- حساب توییتر پلی استیشن باعث ترند شدن دوباره Bloodborne Remake شده است
- یوشیدا: Horizon Forbidden West در حد انتظارم نفروخت
- یوشیدا: اگر خواهان بازی های انحصاری جدید PS5 هستید، بهتر است از ریمسترها حمایت کنید
- شایعه: اطلاعات فاش شده از GTA 6 توسط کاربری که ادعا میکند چندین ساعت از گیمپلی را دیده است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد 
گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید 
نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر 
آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon 
برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴ 
برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴ 
۱۰ شرور دوست داشتنی انیمه My Hero Academia 
نقد انیمیشن The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim | سفری حماسی به سرزمین میانه 
ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد 
بهترین فیلم‌های عاشقانه دبیرستانی و تینیجری
- با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد
تحلیلگر: ناشران امیدوارند تا GTA 6 با قیمت ۱۰۰ دلار عرضه شود 
منبع داخلی: PS6 در سال ۲۰۲۷ عرضه خواهد شد + اطلاعات بیشتر 
نسخه کامپیوتر Marvel’s Spider-Man 2 قربانی سکوت تبلیغاتی سونی خواهد شد 
از عرش به فرش: استودیوی Arkane 
شایعه: اطلاعات فاش شده از GTA 6 توسط کاربری که ادعا میکند چندین ساعت از گیمپلی را دیده است 
۸ بازی بهزودی سرویس پلی استیشن پلاس را ترک خواهند کرد 
۱۰ شخصیت منفور دنیای بازی های ویدیویی که به تدریج در دل گیمرها جا باز کردند
- نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر
- آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon
- برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴
- برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴
- ۱۰ شرور دوست داشتنی انیمه My Hero Academia
- نقد انیمیشن The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim | سفری حماسی به سرزمین میانه
- بهترین فیلم‌های عاشقانه دبیرستانی و تینیجری
تاریخ پخش نسخه دیجیتالی فیلم Sonic the Hedgehog 3 مشخص شد 
اولین تیزر از سریال Spartacus: House of Ashur منتشر شد 
بهترین فیلم‌های برنده جایزه اسکار تاریخ سینما
نظرات
زدی تو خال دمت گرم ولی به نظر من باید تا نسل بعد صبر کرد چون دیگه تفکر و فرهنگ خانواده ها {اکثرشون} به این شکل رشد کرده و نمیشه عوضش کرد بازم ممنون واسه مقاله.
ببخشید اینو میگم ولی کاملا اشکاره که این مقاله فقط تعصب نویسنده بود
من خودم هم یک گیمرم ولی گیمر بودن هم مانند فیلم و…وقت علاوه بر اینکه وقت طلف کردنه به سلامتی هم آسیب میرسونه
مثلا اگه شما بجای روزی دوساعت (کم میگیریم درصورتی خیلی ها حتی روزی ۸ساعت هم بازی میکنن)بازی کردن همین دوساعت رو تنیس بازی کنید هم برای سلامتی عالیه و هم یک ورزش خیلی عالی رو یاد گرفتید هم مثل بازی سرعت عمل رو میبره بالا و فواید بازی رو داره
مثلا من الان ۱۵ ساله گیمرم الان چی گیرم اومده؟
درعوضش چشمام ضعیف شده،گردن درد،و درآینده احتمالا کمردرد
ولی اگه این ۱۵ سال رو بجای گیم تنیس یا هر ورزش دیگه ای روزی دوساعت حداقل بازی میکردم الان فکر کنم تو مسابقات بودم و بدنم هم سلامتیش عالی بود
بخاطر همین میگم گیم وقت طلف کردنه کسانی که تازه میخوان شروع کنن نرن سمتش
کاش منم برام پلی نمیخریدن از اول شاید الان خیلی…….
گیم وقتت رو سلامتیت رو میگیره و چی بهت میده؟ قوه تخیل؟سرعت عمل؟ سرعت عمل توی اکثر ورزش ها هم میشه پیدا کرد
به هرحال خود دانید :-(( :-((
آخه وقتمون رو توی این کشور با چی بگذرونیم؟
والله من گیمر ندیدم چشماش ضعیف شده باشه ولی کتاب خون دیدم که عینک زده باشه
گیم وقت خاص خودش رو میطلبه . اگه ما در اون زیاده روی نکنیم نه تنها خانواده ها اونو مخرب نمیدونن بلکه مایه خرسندی و استراحت یک فرد میدونن اما ما تا یه بازی دسمون میاد تا تهش نریم ولک نیستیم 😎
دوما آقا رضا شما میتونین تو خیلی جاها وقتتون رو بگذرونید
برید مسجد هم برنامه های دینی هم فرهنگی هم ورزشی
یا توی کتاب خونه
یا مراکز ورزشی
و مانع اینم نیست که شما گیم نزنید
درس بخون کار بکن بیرون برو گیمت هم بزن این طور زندگی هم یکنواخت نمیشه
(نظر شخصیم)
من الان باید بشینم کی سربازیم در میاد که احتمالا ۱ سال دیگست
بعدش ما عصر ها میریم والیبال بازی میکنیم مسجد هم میریم این ها فوقش بشه ۳ ساعت
روزی ۱۲ ساعت هم میخوابیم بازم یه ۷ ساعت خالی می مونه , که اونم برنامه نویسی میکنم
دوست عزیز فکر نکنم حرفاتون درست باشه
میدونید که دقت یک گیمر از یک جراح بیشتره
میدونید که برای تنبلی چشم خوبه
حداقل شصت درصد بچه ها تو گیمفا شاگرد اول کلاسشون هستن و تو مدارس سطح بالا درس میخونن
من اینو دلیلش رو گیم میدونم
دایی من یه گیمره که روزی ۸ ساعت بازی می کنه و البته متخصص فک و صورت از مشهده… البته عینکی هست ولی ارثیه خانواده ما غیر از من همه عینکین. ( منم یه گیمرم.)
بچه ها دست از انتقاد بردارید بابا
من که واقعا لذت بردم واقعا عالی بود
من یه گیمر نیستم در واقع نیمه گیمرم هه!من یه موزیسینم و آهنگ ساز خواننده هر چی کلا در موسیقی ام و واقعا گیم با ذات درونیم میسازه
واقعا گیم عالیه ولی فراموش نکنیم
هر چیزی اندازه ای داره و اگر از حدش بگذره نابود کنندست…
خیلی بزرگ نیستم ۱۴ سالمه!
دقیقاا واقعا باهات موافقم از حرفت خیلی خوشم اومد پلتفرمت چیه؟؟
😀 عجب 😀 ناتی داگ دادا اون جمله اولت رو نمینوشتی بهتر بود ولی خوب بقیه حرفات راسته…
در رابطه با مقاله…عاقا عالی بود:D بسی کفیدیم:D الان سه ماهه هیچ بازی جدیدی نگرفتم لامصب خودوم دارم با همی جی تی ای سان آندرس سرگرم میکنم…:D
مرسی سینا حان. شما لطف داری.
هر چیزی جای خودش 😉
۱۱ ساله گیمر هستم
نه عینک میزنم
نه گردن درد دارم
نه اضافه وزن دارم
همیشه هم شاگرد اول مدرسه مون بودم
چون منطقی بازی میکنم
هیچوقت هم از گیمر بودن پشیمون نیستم.
حروف الفبای انگلیسی رو از روی بازی ها یاد گرفتم و خیلی چیزای دیگه…
بازی کردن خوبه
خیلی هم خوبه
اما به شرطی که از روی عقل و منطق باشه
دوست من اقای Naughty dog این نظر شماست. من ۲۱ ساله که گیمر هستم و نه تنها از زندگی عقب نیافتادم بلکه خدارو شکر دکتر این مملکت هستم که دارم برای تخصص درس میخونم و در همه ی زمینه ها هم نگذاشتم که عقب بمونم. ورزش هم کردم و میکنم و باید بدونید که بنده تا روزی ۱۵ ساعت هم برخی روزهای تعطیل بازی میکنم و زندگیم هیچ مشکلی نداره. گیم نه تنها ضربه ای به من و سلامتیم و زندگیم نزده بلکه همیشه موفقیتی رو که تا اینجا داشتم مدیون گیم هستم. من توی دنیای گیم واقعا پخته و ابدیده شدم و افتخار میکنم که بگم یک گیمر هستم. گیمر بودن کم چیزی نیست. ما کارایی رو انجام دادیم و باس هایی رو کشتیم و… که ادمای دیگه تو خواب هم نمیتونن این قدر تحمل و حوصله و صبر و تکنیک داشته باشن.
این مقاله دلنوشته ی منه. شاید بعضی مخالف باشن ولی اگه همسن من بودید و برخی مشکلات رو دیده باشید و بهتون واقعا ضربه زده باشه اونوقت متوجه حرفام میشید. من واسه این درسم رو جدی گرفتم که به اطرافیام بگم که گیم هیچ ایراد و ضربه ای به زندگی من وارد نکرده و نخواهد کرد حتی وقتی که پشت سر هم ۱ ماه روزی ۱۵ ساعت دارک سولز بازی می کردم.
من عذر میخوام اگه زیاده روی کردم تو خط اول نظرم منظور بدی نداشتم
ولی واقعا حتی توی مدارس روزی یک و نیم ساعت هم بازی میکردم بازم حس میکردم داره عقب میندازم نمیدونم شاید خود گیم نبود و فکرش بود که من رو عقب مینداخت
ولی خوب ۱۵ساعت هشت ساعت هم خواب میشه ۲۳ساعت فقط یک ساعت میمونه!!!
بالاخره من احترام زیادی هم برای شما و هم تمام نویسندگان حرفه ای گیمفا قالم و قصد توحین نداشتم ولی میگم فقط چیزایی بی ضرر تر و پرفایده تر از گیم هم وجود داره و نمیگم گیم بده ولی گیم هم وقت میگیره هم فکر رو مشغول میکنه و هم خرج داره مخصوصا تو ایران
من خودم همین الان هم روزی چهار پنج ساعت بازی میکنم ولی امسال کنکور دارم و باید یکسری چیزها رو کم کنم که بیشتر به کنکور برسم ولی اعتیاد به گیم واقعا رو اعصابمه
اختیار دارید. به هر حال نظرتون محترمه و با قسمت زیادی از حرفاتون هم موافق بودم البته. صحبت من این هست که به هر حال گه شما گیم رو دوست نداشتی خب سرگرمیه دیگه ای رو دوست داشتی و اون رو انجام میدادی ولی نمیشه گفت بهتره یا بدتره از گیم. به نظر من اگر بخوایم با هر تفریحی که توی زندگی انجام می دیم به این فکر کنیم که داریم عقب می افتیم زندگی خیلی سخت میشه. ما نیاز داریم به تفریح حالا یکی گیم و یکی فیلم و یکی به قول شما تنیس و ورزش. هر کس به هر کدوم علاقه داره می ره سمت اون ولی موضوع اینجاست که توی کشور ما تنیس و فیلم رو بری سمتش میگن بهب ه ولی گیم رو بری سمتش میگن بچه بازی و وقت تلف کردن. این بی انصافیه و نا معقوله.
در مورد درس باید خدمتتون یگم که چیز مهمتر از درس توی زندگی و مخصوصا توی کشور ما وجود نداره و کار خوبی میکنید اگر تمرکز اصلیتون درس باشه. من ختی توی درس خوندنم هم بازی کردن تاثیر داشت چون میخواستم با درس خوندنم به اطرافیام بفهمونم که دارید می بینید که هم بازی میکنم و هم درسم عالیه.اینجوری دیگه به کسی مجال حرف زدن نخواهید داد. ولی اگر بخواید زندگی رو بیهوده بگذرونید چه گیم بازی کنید و چه نکنید دیگران بهعانه ای برای کوبیدن توی سر شما پیدا میکنن.
گیم دنیاییه که به نظر من نظیری نداره و هیچ سرگرمی ای نمیتونه این حد از تنوع رو برای ما داشته باشه.
در هر حال ممنون از نظرتون. امیدوارم توی درس و زندگی و گیم موفق باشید.
والا من عاشق گیم هستم ولی با این حال اصلا دوست ندارم از درسم عقب بیوفتم بخاطر همین دارم سعی مبکنم کمتر بازی کنم و گیم هم مسلمان چیزهای خوب زیادی داره و با این حرفتون که میگید تو کشور ما فقط گیم رو میگن بچه بازیه هم کاملا موافقم و خودم هم خیلی اذیت شودم سر این موضوع و واقعا هم گیم خوبه ولی به اندازش نه اینکه زندگی و اینده رو فدای گیم کرد و البته این موضوع درمورد همه چیز صادقه
به هرحالا گیم هم فواید و ضررهای خودش رو داره و هرکسی میتونه انتخاب کنه که سمتش بیاد یا نه ولی من فکر میکنم بزرگترین ضرر گیم وابستگیش هست که هیچ وقت ادم رو ول نمیکنه و وابستگی شدید به هرچیزی یک نوع ضرر
خیلی ممنون امیدوارم شما هم همیشه در زندگی و گیم موفق باشید
درست میگین کاملا. ممنون از شما.
واقعا گیم تنها سرگرمی هست که به هیچ کسو هیچ چیز اسیب نمیزنه مگه د.ز.دیه مگه اختلاصه ؟؟؟ گیمر ها مخصوصا ایرانیاش مثه گرگ بارون دیدن تو این سختیا و گروونیا خودشون با هزینه خودشون میخان یه تفریح سالم کنن بهتر از س.ی.گار بهتر از ق.ما.ره این همه محدودیت داریم دیگه به گیمر بودنمون نمی تونن گیر بدن منم مثه بقیه افتخار میکنم که یک گیمرم.
واقعا گیم تنها سرگرمی هست که به هیچ کسو هیچ چیز اسیب نمیزنه مگه د.ز.دیه مگه اختلاصه 😐 😐 😐 😐
گیم تنها سرگرمیه که به کسی ضربه نمیزنه 😐 😐
پس این همه ورزش مثل شنا و والیبال و اینا چین؟!!!
من نگفتم گیم بده من گفتم فعالیت های بهتر از گیم هم هست
زنده باد بازی بازان
افتخار میکنم که گیمرم :inlove:
من ۱۵ سال گیمرم هم پشیمونم هم افتخار میکنم،خد،ایی شما به این خ،ر خ،ون ها نگاه بندازید عین شا،س،ک،و،ل ها میمونن من امسال ما همه گیمریم باید حرف دلمونو بزنیم (معدلم شد ۱۱) با شش تا ت،ژ،د،ی،د پشیمون نیستم چرا؟چون قبلا معدلم ۱۹ بود و دوباره میتونم خوبش کنم :shy:
فقط مس،خ،رم نکنید،ممنون میشم :lashes:
طرف میره ۷۰ میلیون خرج مپ کلشش میکنه 😐 (مس،خ،ره ترین بازی دنیا) :heh:
داداش ناموسا شما یکم درس بخون!!!
این چیزی که شما میگین در اینده خیلی سخت قابل برگشته
بله درست میگین اقایMR_WiliAm . همه چیز به ما مربوط خواهد شد که پدر مادرهای اینده هستیم. ممنونم از شما. به خدا قسم این مقاله نبود. فقط یه دلنوشته بود.
:inlove: Gaming Is My DNA! :inlove:
باید رو در اتاقم بزنمش :inlove:
یه سپاس جانانه از اقا سعید بخاطر این مقاله عالی و صد البته واجب! :-*
من یکی که اشکم در اومد… واقعا از آقا سعید خیـلی ممنونم.
خیلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی.
آقا سعید اجازه میدید من اینو به عنوان یه مقاله ببرم مدرسه؟ 😀
مرسی دوستای عزیزم. از لطفتون و وقتی که واسه خوندن مقاله گذاشتید ممنونم.
بله حتما میتونید علی جان. قابلی نداره
ایول دمتون گرم :yes:
خداوکیلی والدینم یه بار هم تا حالا بهم گیر ندادن واسه بازی کردن
چون میدونن به درسم آسیب نمی زنه
شمو شاید..ولی کسایی مثه من ک اصن درس نمیخونن گیر میدن:D جدیدا بم میگن قد یه گ.ا.و نری شدی هنو داری بازی میکنی:D
من یه بازی سر امتحان ریاضی نشستم نید فور اسپید بازی کردم
بعد نمرم شد ۱۱.۷۵ و بخاطر ۲۵ صدم نتوستم برم رشته ریاضی الان هم پیشمون نیستم
بزن دست قشنگرو :yes: :-*
قشنگ بود مخصوصا اون جمله یک گیمر از آخرالزمان نمیترسد
Proud to be a gamer 😉 :yes:
عالی بود اصلا حرف دل بیشتر گیمر های ایرانی رو زدین
به به
ما یک گیمر هستیم
کاش یکم ما رو درک میکردن بعضیها :-((
راس میگی
در بایوشاک و ریچر…(بند اخر )
ریچر اسم یه بازی یا کاراکتره یا همون ویچره ?:-)
عالی بود واقعاً این مقاله تمام چیز ها رو گفت