ایستگاه فضایی | نقد و بررسی بازی Kerbal Space Program

بدون شک یکی از مهم‌ترین دست آورد های فنّاورانه و تکنولوژیک بشر در قرن اخیر، سفر به فضا و ماه بوده است. ازآن‌پس پیشرفت‌های زیادی در این زمینه صورت گرفته است و انسان سازه‌های بسیار پیچیده‌ای را به فضا ارسال کرده است. در دنیای بازی‌های ویدئویی شبیه‌ساز، بازی‌های زیادی درزمینه‌ی پروازهای فضایی وجود ندارند و آن تعداد معدودی هم که هستند، خیلی معروف نشده‌اند؛ اما Kerbal Space Program استثنا است و در این مدتی که عرضه‌شده، معروفیت بسیاری در میان بازیبازهای علاقه‌مند به فضا و سبک شبیه‌ساز پیداکرده و ازاین‌رو در ادامه به بررسی این بازی می‌پردازیم…

————————————————————–

Kerbal Space Program

نام بازی: Kerbal Space Program

سازنده: Squad

ناشر: Squad

پلتفرم: PC و PS4

سبک: شبیه‌ساز پرواز فضایی

تاریخ انتشار: 27 آوریل ۲۰۱۵

موتور بازی‌سازی: Unity

————————————————————–

ابتدا کمی در مورد تاریخچه ساخت بازی توضیح بدهیم؛ اولین نسخه بازی که صرفاً جنبه آزمایش داشت، در سال ۲۰۱۱ عرضه شد. در آن زمان این بازی یک عنوان بسیار ناکامل بود و از ویژگی‌های کمی بهره می‌برد؛ اما بخش اصلی و نسبتاً کامل شده آن در سال ۲۰۱۳ و در قالب سیستم Early Access شبکه Steam عرضه شد و بسیاری از کسانی که بازی را پیش‌خرید کرده بودند، توانستند این عنوان را تجربه کنند و نظرات، انتقادات و پیشنهاد‌های خود را به گوش سازنده‌ی بازی برسانند. سازنده‌ی بازی نیز در این مدت مدام در حال کار بر روی بازی بود و بخش‌های مختلف آن را ارتقا داده و ویژگی‌های جدیدی به بازی اضافه می‌کرد. بالاخره در طول این سال‌ها بازی مدام تکامل یافت تا بالاخره در ۲۷ آوریل ۲۰۱۵، بازی رسماً از حالت بتا و Early Access خارج شد و نسخه ۱.۰ آن به‌طور رسمی و برای فروش عمومی در Steam عرضه شد. بعدازاین اتفاق، با نمرات بسیار بالایی که این عنوان کسب کرده، توانسته به شهرت بسیار بالایی دست یابد که روزبه‌روز بر این شهرت افزوده می‌شود. ۹۸% کاربرانی که به این بازی در شبکه Steam نمره داده‌اند، گزینه مثبت را انتخاب کرده‌اند و عنوان تقریباً به نمره کامل ۱۰۰% در Steam رسیده است. این بازی توانسته یکی از هفت بازی باشد که تابه‌حال از مجله PC Gamer نمره ۹۶% را کسب کرده است؛ این مجله تاکنون امتیازی بالاتر از ۹۶% به هیچ عنوانی نداده است.

اما از تاریخچه و افتخارات بازی که بگذریم، می‌رسیم به خود بازی. مطمئناً اکثر کسانی که برای اولین بار با این عنوان روبه‌رو می‌شوند، باید حتماً بخش Tutorial و آموزشی بازی را انجام دهند. در این بخش به‌خوبی با اصول و قواعد بازی آشنا می‌شوید و روش‌های اولیه انجام بازی را می‌آموزید. بعد از انجام این بخش که خیلی خوب طراحی شده است، می‌توانید بازی خود را شروع کنید. بازی سه مود و حالت مختلف برای انجام دارد؛ Career، Sandbox و Science. بخش اصلی بازی که به‌نوعی حالت داستانی آن محسوب می‌شود (البته به‌هیچ‌وجه نمی‌توان آن را به معنای واقعی کلمه داستان به حساب آورد) بخش Career است. در این بخش شما باید به حضور سه منبع پول، اعتبار و دانش، به‌تدریج شروع به ساحت فضاپیماها و سفینه‌های مختلف بکنید و دانش بیش‌تری برای ساخت سفینه‌های پیشرفته‌تر بدست آورید. بخش Sandbox همان‌طور که از نامش پیداست، بخشی است که بدون هیچ‌گونه محدودیتی، می‌توانید هر نوع سفینه، فضاپیما و هواپیمایی که خواستید بسازید و همه‌ی موارد مختلف تا آخر ارتقا داده شده‌اند تا بتوانید از نهایت قوه خلاقیت خود استفاده کنید. بخش Science هم مشابه بخش Career است، با این تفاوت که دیگر پول و اعتبار در این بخش نقش اساسی ایفا نمی‌کنند و شما فقط باید تمرکز خود را صرف بدست آوردن دانش بکنید که در ادامه در مورد چگونگی کسب این مؤلفه‌های نیز صحبت خواهیم کرد.

اگر بازی را انجام نداده باشید، احتمالاً می‌خواهید بدانید که بازی در کجا اتفاق می‌افتد و شما دقیقاً کنترل چه چیزی را برعهده دارید. موجودات کوچک و سبزرنگ بازی که با نام Kerbal شناخته می‌شوند و شما کنترل پایگاه تحقیقات فضایی آن‌ها را بر عهده دارید، بر روی سیاره‌ای به نام Kerbin زندگی می‌کنند. Kerbin به‌نوعی معادل زمین در منظومه خورشیدی بازی Kerbal Space Program است. خورشید این بازی The Sun یا The Star خوانده می‌شود ولی طرفداران به آن نام Kerbol را داده‌اند که از ترکیب دو کلمه Kerbal در نام بازی و Sol که در لاتین به معنای خورشید به کار می‌رود، ایجاد شده است. در این منظومه خورشیدی پنج سیاره عادی و دو سیاره کوتوله وجود دارند که بعضاً قمرهایی هم دارند؛ مثلاً Kerbin همانند زمین، سومین سیاره‌این منظومه خورشیدی است و یک قمر به نام Mun دارد.

Kerbal Space Center

شما با شروع بازی کنترل یک مرکز تحقیقات فضایی به نام Kerbal Space Center را برعهده دارید. این مرکز از بخش‌های مختلفی نظیر بخش مأموریت، تحقیقات، ساخت سفینه و فضاپیما، ساخت هواپیما، محل پرتاب موشک و… تشکیل شده است. در حالت Sandbox کلاً هدف بازی باید در نظر خودتان باشد و خودتان باید در ذهن برای خود یک هدف تعیین کنید و مثلاً رسیدن به Mun را به عنوان یک هدف در نظر بگیرید و تمام سعی خود را بکنید که به این دست آورد برسید؛ اما در حالت Career، هدف‌های شما را به‌نوعی بخش مأموریت ایستگاه تعیین می‌کند که مأموریت‌های مختلفی به شما می‌دهد که بعضی از آن‌ها به‌نوعی اهداف عمده و اصلی هستند و بعضی دیگر نیز اهداف فرعی هستند که شرکت‌های مختلف به شما می‌دهند و مثلاً از شما می‌خواهند یک قطعه خاص را در شرایطی خاص (مثلاً در ارتفاعی معین) تست کنید. البته به‌طورکلی مشخص نمی‌شود که کدام یک هدف اصلی است و کدام فرعی؛ ولی به‌نوعی از روی درجه سختی آن‌ها می‌توانید خودتان متوجه شوید که کدام یک اصلی‌تر است.

کار اصلی شما ساخت سفینه‌ها، موشک‌ها، فضاپیماها و هواپیماهای مختلف و کنترل آن‌ها است تا آن‌ها را به فضا برسانید. در ابتدا وسایل و قطعات زیادی برای ساخت موشک در اختیار ندارید و باید با چند قطعه ساده، یک موشک کوچک را آماده کنید و به آسمان بفرستید تا به چند تا از اهداف ساده‌ی اولیه برسید و از این طریق و با استفاده از تهیه گزارش، مقداری پول، اعتبار و دانش بدست بیاورید. بعد از بدست آوردن دانش، می‌توانید بر روی قطعات بیش‌تری تحقیق کنید و قطعات بیش‌تری را برای ساخت موشک خود بدست بیاورید. بعد از آن احتمالاً اولین کاری که علاقه به انجام آن خواهید داشت، رسیدن به فضا است. با ساخت یک موشک بهتر و پرقدرت‌تر که هم از موتورهای سوخت مایع و هم پیشران‌های سوخت جامد استفاده کند، می‌توانید کم‌کم با گذر از ارتفاع ۷۰۰۰۰ متری، وارد فضا بشوید. البته ممکن است در ابتدای کار حتی ورود به فضا و حفظ تعادل موشک نیز سخت باشد ولی کمی که بگذرد، این چالش‌ها را پشت سر گذاشته و به چالش‌های سخت‌تری می‌رسید.

نکته‌ی مهمی که در مورد این عنوان وجود دارد، گستردگی بسیار بالای آن درزمینه‌ی گیم پلی است. بازی انواع و اقسام سیستم‌ها و مکانیک‌های گیم پلی را در خود جای داده که هرکدام به‌تنهایی یک سیستم کامل هستند ولی در عین کامل بودن، نوعی وابستگی خاص در میان آن‌ها وجود دارد به‌طوری‌که حضور هرکدام، باعث تکامل دیگری می‌شود و در کنار همدیگر، یک سیستم کامل‌تر و تکامل‌یافته‌تر را تشکیل می‌دهند.

سفینه در حال سقوط به سیاره

مطمئناً مهم‌ترین سیستم این بازی، سیستم ساخت سفینه‌ی آن است. این بخش فوق‌العاده کامل و با جزییات طراحی‌شده است و آیتم‌ها و قطعات بسیار زیادی برای ساخت موشک و فضاپیما در اختیار شما قرار دارد؛ از انواع اقسام اتاقک‌ها گرفته تا موتورها، سوخت‌ها، دستگاه‌های کنترل و حتی وسایل تحقیقاتی. همه‌ی این‌ها قابل پیاده‌سازی بر روی دستگاه شما هستند و آزادی عمل بسیار زیادی برای ساخت یک سفینه فوق‌العاده منحصربه‌فرد و خاص را به شما می‌دهند. شما با آزمون‌وخطا و یادگرفتن اصول کلی بازی، به‌تدریج درزمینه‌ی ساخت فضاپیما مهارت بیش‌تری کسب می‌کنید و می‌توانید فضاپیماهای بزرگ‌تر و پرقدرت‌تری را طراحی کنید. شاید یکی از نکاتی که خیلی این بازی را لذت‌بخش می‌کند، همین سیستم آزمون‌وخطای خاص آن باشد. لااقل تا وقتی‌که مبتدی هستید، می‌توانید قابلیت بازگشت به زمان پرتاب یا ساخت را برای خود فعال کنید و به‌این‌ترتیب با مشاهده‌ی ایرادات مختلف در سفینه، می‌توانید آن‌ها را مرتفع سازید تا یک سفینه بهتر و کامل‌تر در اختیار داشته باشید؛ مثلاً اگر بخش آموزشی بازی را به‌خوبی انجام نداده باشید، ممکن است بعدازاین که سوخت اولین فضاپیمایی که می‌خواستید به آسمان بفرستید تمام شد، کاری برای انجام دادن نداشته باشید و فضاپیمایتان با شدت به زمین بخورد و منفجر شود؛ اما این شمارا ناامید نخواهد کرد، بعد از یک بررسی ساده متوجه خواهید شد که شما چتر نجات برای سفینه خود قرار نداده‌اید و به‌راحتی این ایراد را مرتفع خواهید کرد و دیگر مشکل پیش برای شما روی نخواهد داد و همین ساختار خاص اصلاح ایرادات، بر لذت بازی می‌افزاید. البته خود بازی نیز قابلیت‌های خوبی در این زمینه دارد و یک سری ایرادات اساسی در مورد سفینه را نظیر نداشتن چتر نجات، در بخش پایینی صفحه در هنگام ساخت سفینه و فضاپیما به شما اخطار خواهد داد تا آن‌ها را برطرف کنید.

در بخش بالا اشاره به وسایل تحقیقاتی شد. این وسایل خود برای سیستم کسب دانش بازی لازم هستند. دانش در بازی برای تحقیق در مورد قطعات جدیدتر برای دستیابی به امکان ساخت قطعات بهتر لازم است و دانش از طرق متفاوتی بدست می‌آید که یکی از آن‌ها همین وسایل تحقیقاتی هستند. علاوه بر وسایل تحقیقاتی، تهیه گزارش توسط خدمه سفینه و انجام مأموریت‌های مختلف نیز باعث دستیابی به دانش می‌شود. برای استفاده از وسایل تحقیقاتی، باید آن‌ها را به سفینه‌ی خود متصل کنید. سپس می‌توانید هر یک از آن‌ها را در ارتفاع‌ها و موقعیت‌های مختلف مورد آزمایش قرار دهید و میزان مشخصی دانش بدست آورید. بعدازآن می‌توانید اگر وسیله ارتباطی در اختیار داشته باشید، این دانش را مستقیماً به مرکز فضایی خود ارسال بکنید که البته بعضی‌ها فقط بخشی از دانش را انتقال می‌دهند و همه‌ی آن منتقل نخواهد شد. اگر هم این وسایل را بر روی فضاپیمای خود در اختیار نداشته باشید و یا نخواهید از آن‌ها استفاده کنید، می‌توانید بعد از بازگشت و فرود فضاپیما بر روی سطح سیاره، با بازیابی سفینه و قطعات آن این اطلاعات و دانش را هم بدست بیاورید. راه دیگر بدست آوردن دانش هم تهیه گزارش از خدمه سفینه است. این گزارش‌ها دو نوع دارند، یکی درحالی‌که درون سفینه هستند گزارشی به نام Crew Report قابل تهیه است، حالت دیگر هم با خروج از سفینه که اصطلاحاً EVA نامیده می‌شود، امکان‌پذیر است که با خروج از سفینه، امکان تهیه EVA Report و همچنین جمع‌آوری نمونه از روی زمین ممکن می‌شود.

سفر به Mun!

سیستم دیگر بازی که خیلی کامل طراحی شده است، کنترل سفینه و نظارت بر نحوه‌ی کار آن است. برای نظارت بر کار سفینه شما باید از یک سری Stage استفاده کنید. با استفاده از این Stage ها مراحل انجام هر یک از کارهای سفینه نظیر روشن شدن موتور، جدا شدن یکی از قطعات سفینه و… را کنترل خواهید کرد و باید قبل یا در حین پرواز، آن‌ها را به ترتیبی که می‌خواهید قرار دهید و با هر بار فشار دادن کلید Space، یکی از این دستورات که به ترتیب از دستور آخر (با بیش‌ترین شماره) به دستور اول (با کمترین شماره یعنی ۰) قرار دارند، اجرا خواهند شد؛ اما کنترل سفینه شکل دیگری دارد؛ یکی حالت عادی آن است که باید با استفاده از گوی آبی جلوی خود که موقعیت‌ها را تعیین می‌کند، جهت حرکت سفینه را مشخص کنید. در ابتدای صعود سفینه تا ورود به فضا، این بخش زیاد مهم جلوه نمی‌کند و شما باید فقط تمام سعی خود را بکنید تا جهت سفینه را به سمت بالا حفظ کنید تا به آسمان برود؛ اما بعد از آن، جهت‌های مختلف بسیار مهم هستند که از طریق حالت مخصوص فضا و نقشه‌ی فضایی نیز امکان تعامل بیش‌تری با این بخش را خواهید داشت. شما باید برای تنظیم مدار خود، در جهت‌های مختلف سفینه را حرکت دهید تا ضمن روشن بودن موتور سفینه، شکل مدار سفینه‌ی خود را تنظیم کنید؛ مثلاً حرکت در جهت Prograde باعث بالا رفتن نقطه اوج (Apoasis) مدار می‌شود و سفینه تا ارتفاع بالاتری مسیر را خواهد پیمود. برای تشکیل مدار کامل و چرخشی به دور یک سیاره که اصطلاحاً Orbit نامیده می‌شود هم باید آن‌قدر مدار اولیه را جابه‌جا کنید تا بالاخره نقطه حضیض (Periapsis) مدار از داخل سیاره خارج شده و در نقطه‌ای بیرون از خود سیاره قرار بگیرد تا شما شروع به حرکت به دور مدار سیاره بکنید. امکان انجام این حرکات هم به‌صورت دستی و با کیبورد وجود دارد و هم اینکه در صورت داشتن دستگاه‌های SAS یا خلبان‌های ماهر، می‌توانید به‌صورت خودکار جهت حرکت سفینه را مشخص کنید. ضمناً حالتی نیز وجود دارد که در آن شما می‌توانید به‌طور واضح مدار سفینه‌ی خود را مشخص کنید و حتی با مشخص کردن نقاطی روی مدار و ایجاد تغییرات در جهت‌های مختلف، نتیجه کار را مشاهده کنید تا بتوانید قبل از انجام حرکت برای تشکیل یک مدار کامل، شرایط مختلف را برای چگونگی حرکت در جهات مختلف بررسی کنید.

امکان اتصال دو سفینه به یکدیگر (Docking) نیز وجود دارد و برای این حالت نیز یک سیستم حرکتی ویژه در نظر گرفته شده است تا با دقت کامل، دو سفینه‌ی مجزا را به یکدیگر متصل کنید. از این روش می‌توانید برای نجات سفینه‌ای که بدون سوخت در مداری به دور سیاره گیر افتاده است، استفاده کنید.

نکته‌ی قابل‌توجه این است که شاید مسائل گفته شده در سخن ساده به نظر بیایند ولی در عمل و بازی اصلاً ساده نیستند. بازی شبیه‌سازی بسیار خوبی از فرمول‌های مختلف فیزیکی دارد و حرکات سفینه، تمام بر طبق قوانین فیزیک اداره می‌شود و صرفاً با یک سری حرکات شانسی، نمی‌توانید به خواسته‌ی خود برسید و باید کاملاً حساب شده عمل کنید. عوامل فیزیکی خیلی زیادی در بازی دخیل هستند که البته شاید بعضی‌هایشان نیاز به توجه خیلی زیاد نداشته باشند ولی بعضی از آن‌ها بسیار مهم‌اند و بدون توجه به آن‌ها اصلاً نمی‌توان نتیجه مطلوبی گرفت. همین ویژگی بازی باعث شده که Kerbal Space Program به یک عنوان خیلی خاص تبدیل شود، زیرا بسیاری از قوانین فیزیکی در این عنوان نقش دارند و به معنای واقعی کلمه باوجود بخش‌های تا حدودی طنز خود، کاملاً وفادار به فیزیک و یک شبیه‌ساز تقریباً دقیق است. حتی این بازی می‌تواند تا حدودی درک فیزیکی شما از حرکات سفینه‌ها به دور سیارات و در فضا را بهبود ببخشد. فقط تنها چیزی که در این بازی کمی حالت طنز دارد، موجودات آن و بعضی قطعات عجیب‌وغریب و توضیحات عجیب‌تر و خنده‌دار آن‌هاست. موجودات این بازی حتی اگر خارج از سفینه، یک سال تمام در مداری به دور سیاره هم بچرخند، مشکل خاصی پیدا نمی‌کنند و حتی اکسیژنشان هم در یک لباس فضانوردی تمام نمی‌شود! البته بهتر است به این موضوع به چشم نکته منفی نگاه نکنیم چون هدف اصلی سازندگان شبیه‌سازی چگونگی زندگی در فضا نبوده بلکه بیش‌تر قصد داشتند قوانین فیزیک حاکم بر حرکات یک سفینه در فضا را شرح دهند و نباید این موضوع را به عنوان ایراد در نظر بگیریم. یک نکته منفی نیز در مورد سیستم فیزیک بازی وجود دارد و آن‌هم برهم ریختن این سیستم در اثر بالا بردن سرعت بازی به‌وسیله خود گزینه‌های تعبیه‌شده‌ی بازی است؛ مخصوصاً در داخل سیاره با افزایش سرعت بازی باید انتظار اتفاق‌های عجیب‌وغریب نظیر پیچ خوردن سفینه و خم شدن آن را داشته باشید! البته خوشبختانه تقریباً در فضا چنین مشکلی وجود ندارد.

در تصویر سفینه Kerbal X را که یکی از سفینه های آماده ساخته شده توسط خود سازندگان است، مشاهده می کنید

از بحث سیستم حرکت بازی که بگذریم، باید اشاره‌ای بکنیم به رسیدن به ماه. رسیدن به یک مدار حول Mun و فرود بر روی آن واقعاً نیاز به دقت بالایی در ساخت و کنترل سفینه دارد چون با کوچک‌ترین اشتباهی همه‌ی زحمات شما بر باد خواهد رفت؛ به‌طور مثال ممکن است با یک حرکت اشتباه و فعال کردن بیش‌ازحد موتور، خیلی سریع سوختتان تمام شود و در مداری اطراف ماه گیر بیفتید یا سوخت کافی برای کاهش سرعت برای فرودی امن به روی ماه برایتان باقی نمانده باشد یا حتی اگر فرود آمدید، دیگر سوختی برای بلند شدن و خروج از ماه نداشته باشید. به‌طورکلی فرود بر روی جایی به‌جز Kerbin کاری سخت است که به‌راحتی نمی‌توان از پس آن برآمد ولی بااین‌حال، حتی رسیدن به سیارات بسیار دوردست بازی نیز کار غیرممکنی نیست و با تلاش بسیار زیاد، امکان سفرهای بین سیاره‌ای نیز برایتان وجود خواهد داشت ولی مطمئناً کاری بسیار سخت‌تر از رسیدن به Mun خواهد بود و به معنای واقعی کلمه حس شبیه‌ساز بودن بازی را منتقل خواهد کرد و نشان خواهد داد که قرار نیست بتوانید با چند کار ساده به‌راحتی از یک سیاره به سیاره دیگر بروید و سختی واقعی این کار را به نمایش خواهد گذاشت.

امکان ساخت انواعی از هواپیماها به‌صورت مجزا از سفینه نیز وجود دارد که می‌توانید با آن‌ها در خود سیاره حرکت و سفر کنید و به محیط‌های مختلف به‌سرعت دسترسی داشته باشید ولی به طرز عجیبی کنترل این هواپیماها حتی از موشک‌های بازی نیز سخت‌تر است! خیلی سخت می‌شود آن‌ها را در مسیر موردنظر حرکت داد و از این نظر سختی‌های بسیاری وجود دارد و واقعاً نیاز به کسب مهارت زیادی برای حرکت صحیح با این هواپیماها احساس می‌شود.

در کنار حالت‌های عادی بازی، بخشی نیز تحت نام Scenario در بازی وجود دارد که مأموریت‌های خاصی را درزمینه‌های مختلف در مقابل شما قرار می‌دهد. شاید جالب‌ترین آن‌ها مأموریت‌های Asteroid Redirect Mission باشند که با همکاری ناسا (NASA) برای آشنایی با بعضی از برنامه‌های آینده ناسا در مورد سیارک‌ها ساخته شده‌اند. جدای از آشنایی، همکاری ناسا در ساخت این مأموریت‌ها نشان از سطح کیفی بالای شبیه‌سازی بازی دارد که این سازمان برای آشنا کردن بیش‌تر مردم با فضا، تصمیم به همکاری با سازندگان بازی گرفته است. ممکن است بازی‌های دیگری نیز با سطح شبیه‌سازی خوب باشند ولی بازی‌هایی که موردتوجه بیش‌تری قرار بگیرند و درزمینه‌ی موردنظر، شبیه‌سازی بهتری داشته باشند مطمئناً بیش‌تر برای اجرای چنین همکاری‌های موردتوجه خواهند بود.

بخش آموزشی مربوط به ماموریت هایی که روی سیارک ها انجام می شود | سیارک با نام GNR-022 در فاصله ای از سفینه دیده می شود

درواقع چیزی که گیم پلی این بازی را خاص کرده است، گستردگی بسیار بالا و تکامل‌یافته بودن آن در ساخت، طراحی و اجرای پروژه‌های ساخت فضاپیما است. همان‌طور که پیش‌تر نیز گفته شد، مکانیک‌ها و سیستم‌های مختلف گیم پلی همگی در کنار هم یک سیستم یکپارچه و کامل را تشکیل می‌دهند و واقعاً سازندگان بازی توانسته‌اند در این زمینه خوب کار کنند. مورد دیگری هم که درزمینه‌ی شکل خاص گیم پلی بازی نقش داشته، سختی نسبی بازی و درواقع شبیه‌ساز بودن آن است. ازآنجایی‌که رسیدن به هر یک از دست آورد های فضایی در این بازی نظیر بدست آوردن یک مدار کامل به دور Kerbin، رسیدن به Mun و بعد از آن رفتن به سیارات دیگر هر یک به‌تنهایی نیاز به تلاش زیادی دارند، ازاین‌رو انجام هرکدام از آن‌ها باعث خوشحالی شما به دلیل به ثمر رسیدن تلاش‌هایتان می‌شود و این عامل نیز یکی از عوامل موفقیت بازی است.

همان‌طور که از ظاهر Kerbal Space Program نیز برمی‌آید، Modهای بسیار زیادی برای بازی ساخته شده‌اند که بعضی قطعات مختلفی را به بازی اضافه می‌کنند و بعضی نیز یک سری ویژگی‌های گیم پلی را بهبود می‌بخشند یا اطلاعات بیش‌تری را درزمینه‌ی محاسبات فیزیک بازی در اختیار شما قرار می‌دهند؛ مثلاً MechJeb یک Mod است که اطلاعات خیلی زیادی در مورد متغیرهای فیزیکی سفینه و محاسبات در اختیار شما قرار می‌دهد و با نمایش بسیاری از متغیرهای اساسی که به‌طور عادی در بازی نمایش داده نمی‌شوند، به برنامه‌ریزی شما برای حرکت بهتر در فضا کمک شایانی می‌کند.

گرافیک فنی بازی در حد بالایی قرار ندارد و نمی‌توان آن را خوب ارزیابی کرد. بافت‌های بازی کاملاً معمولی هستند و حتی در قطب‌های سیاره Kerbin باوجود برف بر روی زمین اما از بارش برف و کلاً تغییرات آب و هوایی در هیچ نقطه‌ای خبری نیست؛ ولی برای بازی‌ای در این سبک که تمرکز زیادی روی گیم پلی دارد، نباید انتظار گرافیک خیلی بالایی را داشت. Modهایی برای بازی ساخته شده است که گرافیک آن را تا حد نسبتاً خوبی بهبود می‌بخشند بااین‌وجود این مدها نیز خیلی در اصل و پایه گرافیک بازی تغییر ایجاد نمی‌کنند. البته با همه‌ی این‌ها باید توجه داشت که Kerbal Space Program به‌هیچ‌وجه یک بازیِ گرافیک محور نیست و نباید به خاطر این گرافیک آن را ضعیف ارزیابی کرد. هرچند این گرافیک را می‌توان به عنوان نقطه‌ضعف حساب کرد ولی نباید خیلی به خاطر آن ارزش‌های بازی را نادیده گرفت چون گیم پلی ناب این بازی ارزش بیش‌تری از گرافیک آن دارد.

درزمینه‌ی موسیقی نیز این عنوان از یک سری موسیقی معمولی استفاده می‌کند که چندان به‌یادماندنی نیستند و صرفاً برای بی حس و روح نبودن بازی در آن قرار داده شده‌اند. بدون شک موسیقی‌های بازی می‌توانست متنوع‌تر و باکیفیت‌تر از این باشد که به دلیل توجه سازنده به گیم پلی، به موسیقی نیز توجه خیلی زیادی نشده است. صداگذاری بازی ولی در حد مناسبی قرار دارد و لااقل صداهای مهم و ضروری نظیر صدای موتورهای سفینه به‌خوبی شنیده می‌شوند. البته نباید انتظار توجه خیلی بالا به این بخش را داشت زیرا بخش اعظمی از بازی در فضا سپری می‌شود و در آنجا صدا به‌طورکلی بدون وجود ماده و در خلأ وجود نخواهد داشت و نهایتاً تنها صدای موجود، صدای خدمه‌ی سفینه خواهد بود که از طریق دستگاه‌های مخصوص با یکدیگر ارتباط دارند. ازاین‌رو نباید انتظار داشت که سازندگان سرمایه‌گذاری بسیار زیادی بر روی بخش‌های جانبی بازی کرده باشند.

نتیجه‌گیری نهایی:

بازی Kerbal Space Program یک بازی خاص است. این بازی علیرغم بهره نبردن از گرافیک و موسیقی خود، با گیم پلی بسیار خاص و ویژه‌اش و تمامی امکانات بسیار گسترده‌ای که در اختیار شما برای ساخت سفینه قرار می‌دهد، یک بازی بسیار خوب و زیبا است. پیشنهاد می‌کنم حتماً یک‌بار هم که شده این بازی را تجربه کنید، حس ساخت یک سفینه بزرگ و پر از راکت‌های پیشران و رفتن به فضا در این بازی به شکلی بسیار زیبا منتقل شده است.