سرنوشت در گرو انتقام | نقد و بررسی Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate HD

پس از این همه رنجی که گابریل بلمونت در نسخه ی اول Lords of Shadow متحمل شد، سخت است که بخواهیم این بار در مقابل او قرار بگیریم. اما چرا؟دلیلش واضح است. گابریل دیگر شوالیه انجمن روشنایی نیست و او یک دراکولاست. کسی که فرزند خود را به قتل رساند. کسی که دیگر جان هیچ انسانی برایش مهم نیست و حالا این شما هستید که باید انتقام بگیرید و سرنوشت خود را تغییر دهید؛ بهای این سرنوشت انتقام است…

نام: Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate HD

سازنده: MercurySteam

ناشر: KONAMI

تاریخ انتشار جهانی: ۳۰ October 2013

تاریخ انتشار شمسی: ۸ آبان ۱۳۹۲

سبک: Action Adventure / Side Scrolling

مد ها: تک نفره

موتور: Mercury Engine

پلتفرم ها: PS3 / X360

داستانی که فرانچایز Castlevania خلق کرد، به عنوان یک بازی ویدئوی در سال ۱۹۸۶ یک ابر داستان به حساب می آمد. داستانی که پتانسیل بی نظیرش باعث شده تا شاهد بیش از سی کسلوانیا باشیم. اما در سال ۲۰۱۰ بود که تحت نظر KONAMI، استودیو MercurySteam در کنار Kojima Production تصمیم به ساخت ریبوتی برای این سری گرفتند. ریبوتی که شخصیت اصلی آن گابریل بلمونت بود. داستان این ریبوت تا حدودی از خانواده ی بلمونت که از آن ها به عنوان شکارچیان ومپایر ها و دراکولا یاد می شود، به دور بود و Mirror of Fate تقریبا سعی در جبران این کاستی در Lords of Shadow دارد. کاری که با حضور چهار تن از محبوب ترین و مهم ترین شخصیت های داستان کسلوانیا اِعمال شد.

داستان بازی مربوط وقایع بعد از نسخه ی اول، یعنی Lords of Shadow می شود که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. اگر به یاد داشته باشید در نسخه ی اول گابریل بلمونت در حالی که با هدف نجات همسرش در برابر اربابان سایه قرار می گیرد، اما در پایان جزایش تبدیل شدن او به یک دراکولاست. اما فقط این نیست. گابریل و ماری (همسر گابریل) صاحب فرزندی پسر به نام Trevor شده بودند که گابریل از حضور آن مطلع نبود. بنا به پیش بینی های Brotherhood of Light ترور نزد این انجمن پرورش یافت تا از پدرش به دور باشد. سال ها بعد پسر ترور یعنی سایمون بلمونت هم متولد می شود؛ سایمون در کودکی پدر و مادرش را در اثر حمله ی نیرو های دراکولا از دست می دهد و اینجاست که Simon تصمیم به انتقام می گیرد. اما این فقط داستان بازی نیست؛ این در حالیست که Alucard یکی از مرموز ترین شخصیت های کسلوانیا هم به نیت نجات سرنوشت خود قصد جان دراکولا را می کند؛ خط داستانی مربوط به آلکارد و سایمون به موازات یکدیگر و در یک بازه ی زمانی پیش می رود و همین موضوع بهانه ای است تا با روایت داستان بازی از دو بُعد متفاوت تا حد ممکن حفره های داستانی برطرف شود که در رسیدن به این هدف، بازی عملکرد مثبتی داشته. از طرفی دیگر با یک فلش بک خط داستانی مربوط به ترور شروع می شود. به دست گرفتن سه تن از قدرتمند ترین و نامدار ترین کاراکتر های سری کسلوانیا یکی از بهترین اتفاقات برای طرفداران Castlevania می باشد. شخصیت پردازی هر یک از این سه نفر هم به نحو احسن صورت گرفته و حضور پر رنگ این سه نفر و دنبال کردن چالش های هر یک از آن ها، می تواند سرپوشی بر داستان کلیشه ای این بازی باشد.

داستان بازی به لطف میان پرده ای به سبک کانسپت های هنری روایت می شود. به عنوان یک بازی دو و نیم بُعدی تعداد میان پرده ها و کیفیت آن ها سطح خوبی دارد و طراحی آن ها هم کاملا با اتمسفر بازی متناسب است. اما بر خلاف بسیاری دیگر از کسلوانیا ها، Mirror of Fate از دیالوگ های پخته ای برخوردار نیست. از طرف دیگر، نبود شخصیت های جذاب در جناح منفی بخش داستانی، کمی کشش داستان را ضعیف جلوه داده است. علاوه بر این، خود دراکولا هم حضور چندان پر رنگی ندارد و این برای کسانی که آشنایی قبلی با داستان کسلوانیا ندارند، به عنوان عاملی برای عدم ایجاد انگیزه در بخش داستانی قلمداد می شود.

آلکارد / ترور / سایمون / دراکولا
چی از این بهتر؟

با این وجود، گیم پلی بازی به خصوص در بخش اکشن به قدری جذابیت دارد که خودش قادر است به تنهایی شما را به اتمام بازی تشویق کند. همان طور که می دانید MoF یک بازی ۲.۵ بُعدی است اما با وجود این محدودیت، هیچ کاستی در بخش اکشن بازی احساس نمی شود. هک و اسلش های بازی هنوز هم همان جذابیت لازم را دارند و در دو سطح ضربات متفاوت بالانس شده اند. قابلیت های dodge کردن و پریدن و استفاده از جادو ها هم در بهبود سیستم مبارزات بازی نقش به سزایی داشته است. اما مهم ترین عامل گیم پلی بازی که Mirror of Fate را از بسیاری هم سبک های خودش مبرا می کند، قابلیت استفاده از جادو هاست؛ همانند سایر کسلوانیا ها. همان طور که اشاره شد شما در این نسخه کنترل سه شخصیت را بر عهده میگیرید که هر یک از آن ها نسبت به دیگری از جادوی متفاوتی بهره مند هستند. برای مثال سایمون می تواند از یک روح به عنوان زره استفاده کند یا آلکارد که قادر است تا از اشیا و دیوار و دشمنانش عبور کند و ترور هم قادر است وضعیت سلامتیش را بهبود بخشد. علاوه بر این، هر چند اسلحه اصلی کارکتر ها از نظر قدرت و کارآیی مانند یکدیگر است، اما سلاح های پرتابی آنان متفاوت است که از جالب توجه ترین آن ها می توان به نگه داشتن زمان توسط آلکارد اشاره داشت. البته هر یک از این مهارت ها برای استفاده به طور محدود تعبیه شده اند و این یکی دیگر از چالش های این بازی است. تنوع در گیم پلی بازی در این جا تمام نمی شود و مستثنی از غولآخر ها، تنوع دشمنان و تفاوت چشمگیر در طراحی و مهارت های آن ها به قدری است که اکشن بازی تحت هیچ شرایطی برای هیچکسی خسته کننده نمی شود. اما مهم ترین شاخص در اکشن کسلوانیا، باس فایت های پخته و چالش برانگیز آن است. روند صعودی درجه سختی باس فایت ها کاملا متعادل است و هیچ حس تکراری هم در این بخش محسوس نیست. اما دو و نیم بُعدی بودن بازی باعث شده تا محدودیت هایی در این بازی ایجاد شود ولی با این وجود، برای کسانی که به دنبال چالش در بازی های ویدئویی هستند، باس فایت های Mirror of Fate یکی از راه های رفع این عطش است.

از درجه سختی بازی هم نگذریم که تعادل خوبی دارد اما در درجه ی Easy، هوش مصنوعی به طرز فاجعه باری عمل می کند که برای یک Castlevania چنین بالانسی قابل هضم نیست.

مبارزه با این زامبی ها فوق العاده مضحک و آسان است. کی این موجودات رو به Castlevania راه داده؟

بار سنگینی از گیم پلی بازی بر دوش پلتفرمینگ هاست. اگر سابقه ی تجربه یکی از کسلوانیا های قبلی را داشته باشید قطعا می دانید که سکوبازی ها در این سری فقط محض تنوع نیستند و تا حد ممکن سعی می کند تا در قبال یک چالش، ایفای نقش کنند. در Mirror of Fate هم طراحی پلتفرمینگ ها بر همین اصل بنا شده و ضمن جذابیت زیاد، تا حدودی هم به عنوان چالش در این بازی تلقی می شود اما متاسفانه فیزیک بازی در این بخش آن انعطاف لازم را ندارد و خشک و بی روح عمل می کند. حتی برخی از فیزیک های دستی بازی یادآور قدرت کنسول های نسل ششم و پایین تر از آن است. به علاوه، حمل جعبه ها و برخی از اشیا به عنوان سکو از همان اوایل بازی آغاز می شود و تا اواخر بازی هم ادامه می یابد که یکی از بخش هایی است که شاید در اکت پایانی بازی، خسته کننده به نظر برسد. ولی به طور کلی، پلتفرمینگ های این بازی قطعا لحظات هیجان انگیزی را برای علاقه مندان به سکو بازی رقم می زند.

یکی دیگر از مشکلات بازی، loadzone های بیش از حد آن است. به طوری که حتی ممکن است در عرض دو سه دقیقه شاهد پنج لود محیطی باشید و این برای یک بازی دو و نیم بعدی با این سطح از گرافیک در کنسول های نسل هفتم یک ضعف بزرگ به حساب می آید و تعداد زیاد این لودینگ ها هم کمی کلافه کننده هستند.

طرفداران کسلوانیا بیش از هر کسی می دانند که سکوبازی های این بازی با این اسلحه چه لذتی داره

متاسفانه Castlevania LoS – Mirror of Fate به هیچ عنوان تنوانسته تا در بخش گرافیک فنی علمکرد موفقی داشته باشد. ضمن کیفیت بد بافت ها، در بسیاری از سینماتیک ها شاهد افت فریم در نسخه PS3 هستیم. شاید ۲.۵D بودن بازی توجیهی برای کیفیت ضعیف بافت ها باشد، اما باز هم نمی توان به همین راحتی ها از این ضعف گذشت به خصوص در شرایطی که بازی سعی دارد تا حد ممکن، ضمن حفظ سبک هنریش، گرافیک واقع گرایانه ای را ارائه بدهد. اما در مقابل مانند همیشه گرافیک هنری این Castlevania هم فوق العاده ظاهر شده است. معماری های بی نظیر و طراحی های فوق العاده محیط و جزئیات آن و رنگ بندی عالی، اتمسفر خاصی و بی نظیری را به بازی القا کرده است.

ساخت موسیقی بازی هم به عهده Oscar Araujo بوده که پیش از این با ساخت موزیک بازی Castlevania: Lords of Shadow توانایی هایش را اثبات کرده بود این جا هم برای ساخت ساند تراک های بازی Mirror of Fate به خوبی از عهده ی کارش برآمد. تم موزیک بازی با اتمسفر تیره و تار این کسلوانیا هماهنگی بی نظیری دارد و فضای خاص و دلچسبی را ایجاد می کند. تنها نکته منفی این بخش هم این است که از آن جا که سازندگان سعی داشتند تا به صورت ناگهانی دشمنان را در مقابل شما قرار دهند، موزیک بازی کاملا ناگهانی و بی مقدمه، به کلی تغییر ریتم می دهد. علاوه بر آن، موزیک بازی حین نبرد با دشمنان معمولی از ابتدای اکت تا پایان آن یکسان است و تقریبا خیلی زود جذابیتش را از دست می دهد اما در القای هیجان، خیلی خوب از عهده ی کارش برآمده است .

یکی از فضاهای جذاب بازی

یک چیز را فراموش نکنید، Mirror of Fate یک کسلوانیای ۲.۵D است که با به تصویر کشیدن HUD هایی به سبک کسلوانیا های قدیمی سعی دارد تا یادآور Castlevania کلاسیک باشد. البته از این نظر خیلی هم خوب عمل کرده و این برای طرفداران این فرانچایز یک اتفاق خوشایند است. حضور چهار شخصیت مهم داستان های کسلوانیا، یعنی دراکولا، سایمون بلمونت و آلکارد و ترور بلمونت از دیگر نکات مثبت این بازی است و این وقتی که در کنار اکشن بی نظیر بازی قرار می گیرد باعث می شود که در هر شرایطی از انجام این بازی لذت ببرید؛ مشروط بر این که طرفدار بازی های Hack and Slash باشید و تاب ۲.۵ بعدی بودن و پلتفرمینگ های Lords of Shadow – Mirror of Fate را داشته باشید.