یک موتور، یک جاده، برانید … | نقد و بررسی MotoGP 2014

در بین تعداد بی شماری سازنده و ناشر که هر کدام سعی در ایجاد رقابت میان دیگر بازی ها و رونق کسب و کار خود را دارند، شاید بتوان کمتر بازی ای را پیدا کرد که رقیبی در سبک خود نداشته و یکه تاز سبک و سیاق خود باشد. این امر باعث افت محسوس کیفیت بازی می شود که در MotoGP 14 کاملا می توان یک نمونه ی بارز آن را دید. اولین نسخه این عنوان در سال ۲۰۰۱ و با نام MotoGP تنها برای کنسول بازی خانگی مایکروسافت یعنی XBox و سیستم عامل Microsoft Windows عرضه شد که توانست نمرات متوسطی را کسب و علاقه مندان این سبک را به بازی ای که می خواستند، برساند. به دلیل تغییر ِ پی در پی، متعدد و بی مورد استودیو سازنده ی این بازی، MotoGP هیچ گاه نتوانست یک عنوان پایبند به سنت های خود یا یک عنوان رو به رشد را به گیمر ها ارائه دهد، بلکه همواره در پستی و بلندی بوده و جای دارد از MotoGP 12، با بهترین نمرات این سری، به عنوان بهترین نسخه ی این فرنچایز یاد کرد.

کاور رسمی بازی MotoGP 14

نام : MotoGP 14

ناشر: Milestone

سازنده: Milestone SRL

پلتفرم (ها): Ps4 ،Ps3 ،PSVita ،XBox 360و Microsoft Windows

تاریخ انتشار: June 20, 2014

سبک: ریسینگ

حالت: Single Player و Multi Player

استارت بزنید!

وقتی بازی را اجرا می کنید. اولین چیزی که با آن برخورد خواهید کرد، صفحه ی منو ی بازی است که دست خوش تغییرات فراوانی نشده است و علاقه مندان به این سری، با بازی کردن نسخه ی قبلی MotoGP براحتی میتوانند با منو ی جدید خو گرفته و به آن مسلط شوند. شما با بخش های تک نفره، چند نفره و … مواجه خواهید شد که در هر کدام میتوانید به اشکال خاصی به موتور سواری بپردازید، با دوستان خود در سراسر جهان رقابت کنید و پروفایل مخصوص خود را داشته باشید که دست آورد های شما را حمل می کند. در زمانی که بازی مشغول آپدیت شدن است میتوانید کمی با بخش تک نفره ی بازی مشغول شوید.

در وقفه ای که در بین این لودینگ ها بوجود می آید، بازی، ویدئویی یک دقیقه ای و البته واقعی از محل برگزاری مسابقه، مکان های معروف و دیدنی شهر و تصاویری از مردمان شهر به شما نشان خواهد داد

وقتی وارد گزینه تک نفره می شوید، ابتدا بازی به شما اجازه می دهد تا نوع مسابقه، نوع موتور، نقشه مورد علاقه، آب و هوا، تعداد بازیکن و … را مشخص نمایید و بعد از اتمام مراحل تنظیمات مسابقه، بازی شما را به بخش شروع مسابقه هدایت خواهد کرد. قطعا اولین چیزی که در ذوق شما میزند، بعد از منو ی تکراری، زمان لودینگ بسیار بالای بازیست که به دو بخش لودینگ شهر، پیست و اجزای آن، و لود موتور ها و موتور سواران تقسیم می شود. در وقفه ای که در بین این لودینگ ها بوجود می آید، بازی، ویدئویی یک دقیقه ای و البته واقعی از محل برگزاری مسابقه، مکان های معروف و دیدنی شهر و تصاویری از مردمان شهر به شما نشان خواهد داد که قطعا لذت بخش خواهد بود اما بعد از آن دوباره محکوم به دیدن عکس موتور ها و مشاهده ی بارگذاری بعدی هستید! البته در این بین به شما آخرین اخبار مربوط به مسابقات MotoGP، رکورد راننده ها و از این قیبل اطلاعات نشان داده خواهد شد که هرگز قابل بروز رسانی نیستند. بعد از گذشت زمان نسبتا زیادی، حالا وارد بازی شده و با دوربین اول شخص، میتوانید گاراژ خود را ببینید. گرافیک نه چندان بالای بازی از همین حالا شما را به فکر فرو خواهد برد.عوامل و همکاران شما مشغول آماده سازی اجزای مختلف و کار کردن هستند که در این حین شما میتوانید با کشاندن دوربین روی موتور خود که روبروی شماست، بازی را آغاز کنید.

گرافیک بازی در خور یک عنوان نسل هشتمی نیست

شاید بد ترین بخش بازی گرافیک و نما های بصری آن باشد. این عنصر یعنی گرافیک در بازی پیشرفت نا محسوسی داشته و اصلا در خور یک بازی و یک عنوان نسل هشتمی نیست. از بازی ای که در محیط های باز اجرا می شود، و در آن فلز های بازتاب کننده ( اجزای موتور ) و وسعت زمین بسیار زیاد است، انتظار می رود تا تلاش بسیاری بر روی نور پردازی آن، بازتاب ها، مخصوصا نور خورشید شده باشد اما این بخش در این بازی اصلا چشم گیر نبوده و کاملا شبیه به عناوین نسل هفتمی در سال های ۱۱ – ۲۰۱۰ است. هنوز هم انحنای اجسام گرد نبوده و شکل چند ضلعی دارد که در بازی ای در سبک ریسینگ همچین چیزی کاملا بعید و دور از انتظار است. حداقل اکنون، که بازی هایی با کیفیت Forza Motor Sport 5 به بازار عرضه شده، توقع ها از این سبک و بازی های در این دسته بسیار بالاست. اما از همه این ها که بگذریم، امکان ندارد در بازی ای وسیله ی نقلیه باشد، اما آسفالت نباشد! که خوشبختانه Milestone SRL در این بخش هم کم نگذاشته و از یک بافت دو بعدی آسفالت استفاده کرده است که هر ۳ متر تکرار می شود و بازتاب جالبی ندارد. محیط طبیعی اطراف پیست هم با کمی ارفاق میتوان آن را “خوب” خواند اما بهتر است بی انصافی نکنیم و به شما بگوییم که کیفیت درخت ها، ضربه گیر های اطراف پیست، ماشین های آمبولانس و مردم، جایگاه تماشاگران و گاراژ های اطراف پیست، کاملا در حد بازی های شبیه ساز رانندگی مانند Euro Truck Simulator می باشد که در آن ها گیم پلی بر گرافیک، برتری و سنگینی دارد و تمرکز سازنده بر روی گرافیک محصول نهایی نیست. گرد و خاک بلند شده از قسمت های خاکی زمین و کیفیت آن هم می تواند خاطرات شما با بازی Dirt 2 را زنده کند چون بسیار به یکدیگر شباهت دارند. سایه زنی های بازی در حد کامل نیستند و در برخی مواقع  سایه های موتور ها بسیار بی کیفیت به نظر می رسد و هنوز هم حس غیر واقعی بودن محیط را به شما القا می کند.

خط ترمز لاستیک ها به سختی بر روی سطح زمین ایجاد می شود اما هر خط ترمزی بر روی آسفالت باقی خواهد ماند و شما هر دور از زمین را که طی کنید، می توانید خط ترمز های بر جای مانده را تماشا کنید

اما اگر می خواهید از جزییات گرافیکی بازی بیشتر اطلاعات داشته باشید، بد نیست بدانید که مثل تمام استودیو هایی که تا به امروز بازی ای را ساخته اند، استودیو ی سازنده ی بازی هم همچنان خیال سه بعدی کردن سبزه و چمن را ندارد و هنوز هم سطح زمین هایی با پوشش های گیاهی، بافتی دو بعدی دارد که با فاصله چند متر از یکدیگر شاخه های سبز رنگی روییده است. تکسچر های لکه ها، کثیفی ها و خط ترمز های کناره های زمین نیز کاملا یکنواخت و تکراری هستند که انتظار می رفت در بازی ای در سبک ریسینگ، که همین ها جزییات بازی را تشکیل می دهند، تلاش بیشتری بر روی کیفیت آن ها شده باشد. خط ترمز لاستیک ها به سختی بر روی سطح زمین ایجاد می شود اما هر خط ترمزی بر روی آسفالت باقی خواهد ماند و شما هر دور از زمین را که طی کنید، می توانید خط ترمز های بر جای مانده را تماشا کنید که در نوع خود جالب است.  در طراحی و ساخت اجزای موتور سیکلت ها نیز ظرافت و دقت نسل هشتمی دیده نمی شود و اینطور که پیداست، صرفا وقت سازنده برای ساخت آنها صرف شده است، نه برای ریزه کاری ها! شاید تنها بخشی از موتور که بسیار به واقعیت نزدیک است، لاستیک ِ چرخ های آن باشد که انصافا نمای زیبایی دارند. اما همه ی این برداشت هایی که از گرافیک داشتیم، در زمانی که آب و هوای بازی بارانی باشد، کاملا تغییر می کند. حال که نور آفتابی وجود ندارد شاید بتوان رابطه ی بهتری با محیط بازی برقرار کرد و شاید محیط پیرامون شما واقعی تر بنظر برسد. از عناصر دیگری که شاهد تغییر آن خواهید بود و متوجه آن می شوید، کیفیت بهتر زمین های آسفالت و خاکی است.

تعداد بسیار زیادی موتور سیکلت در کلاس های Moto 1 – 3 و MotoGP وجود دارد که می توانید با هر موتوری در هر سطح دلخواه مسابقه دهید

در بازی تعداد بسیار زیادی موتور سیکلت در کلاس های Moto 1 – 3 و MotoGP وجود دارد که می توانید با هر موتوری در هر سطح دلخواه مسابقه دهید. و گیم پلی بازی اما بر خلاف گرافیک، فیزیک ِ قابل قبول و البته باگ هایی دارد. کنترل بازی همچنان مانند نسخه ی قبل، ساده و آسان است البته نه کاملا آسان. حال در زمانی که در پیچ ها مشغول دور زدن هستید باید بیش از پیش مراقب از دست دادن کنترل موتور باشید زیرا سرعت بالا در هنگام دور زدن یا دور های خیلی بزرگ باعث زمین خوردن شما و از دست دادن تسلط از روی موتور خواهد شد. البته بازی در زمان هایی که لازم به ترمز یا گاز دادن بیشتر باشد، میتوانید از خطوط روی زمین که در رنگ های مختلف قرمز، آبی و زرد هستند کمک بگیرید. راننده ی موتور شما در سرعت های بالا برای حفظ “ایرودینامیک” بهتر موتور، حالت دراز کش گرفته تا شتاب موتور بیشتر شده و برخورد هوا تاثیری بر سرعت موتور نداشته باشد. زمانی که بر زمین می افتید، دست و پای راننده در هنگام تلاش برای برخاستن، در زمین فرو می رود که اصلا برای یک گیمر جالب توجه نخواهد بود. هوش مصنوعی بازی در هر سطحی که باشید، راضی کننده نخواهد بود زیرا هم بازی های شما اصلا نمیتوانند جایگاه خود را حفظ کنند و شما به راحتی میتوانید به جایگاه نخست دست پیدا کنید. اکثر موتور سوار ها در یک خط بدون انحراف های قابل توجه رانندگی می کنند و در این بخش کاملا میتوان ضعف هوش مصنوعی آنان را متوجه شد. میزان خسارت وارد شده به موتور نیز با توجه به اینکه شما تصادف های آنچنانی نخواهید کرد، بیشتر از حد معمول به نظر می رسد و از نکاتی می باشد که گیم پلی بازی را ضعیف، یا آن را زیر سوال می برد.

برگه هایی که به شما اطلاعاتی اعم از مکان، نقشه، میزان خسارت و … را نشان می دهند نیز در کنار سادگی و قابل فهم بودن، از گرافیک مناسب و استانداردی برخوردار هستند که می تواند کنترل شما را به تمامی اطلاعات را میسّر کند. زمانی که تغییری در روند بازی اعم از: تغییر مکان موتور سواران، میزان وقت و … پیش آید همین برگه ها به شما اطلاع رسانی خواهند کرد که می تواند مفید واقع شوند. HUD بازی اما از گرافیک مناسبی برخوردار نیست و بیشتر مانند بازی های قدیمی می ماند تا یک بازی نسل هشتمی. در حالی که کمبود و نیاز به تلاش بیشتر برای بهبود کیفیت آن کاملا مشهود می باشد. همان طور که گفته شد، در صفحه ی بازی شما برگه ای وجود دارد که میزان آسیب وارد شده به موتور را به شما اطلاع رسانی خواهد کرد، اما این آسیب ها چه قدر است؟ امکان دارد بازی برای شما بر اثر تصادفی کوچک یا زمین خوردنی جزئی، خسارتی بالا تشخیص دهد که از نقاط ضعف بازی و کم کاری سازنده محسوب می شود. شاید از بازی ای در این کیفیت انتظار “باگ” های زیادی می رود اما بر خلاف انتظار، نقطه ضعف های اصلی رانندگی شما از تعداد انگشتان دست کمتر خواهد بود. برای مثال ممکن است درمواردی، با تصادف های خفیفی زمین بخورید و از این قیبل اشکالات و غیر از این مورد خاصی مشاهده نشده است. صداگذاری در بازی نه نکته ی مثبتی دارد و نه نکته ای منفی و فقط در صدای موتور ها خلاصه می شود و این طور که به نظر می رسد، صدای موتور ها تفاوتی ندارند که شما بدون توجه به آنها متوجه بشوید و فقط موتور های در کلاس های متفاوت کمی صدای متفاوتی نیز دارند که البته با کیفیت هستند.

صداگذاری در بازی نه نکته ی مثبتی دارد و نه نکته ای منفی و فقط در صدای موتور ها خلاصه می شود

اما اگر بخواهیم به گذشته ی این سری نگاهی کنیم، جدا از نسخه ی فعلی ِ بازی، سازنده هایی چون THQ، Namco و Capcom که عناوین پرطرفداری چون Saints Row و Resident Evil را در کارنامه ی خود دارند، ساخت و توسعه ی تعدادی از نسخه های بازی را عهده دار بوده اند. این توسعه دهنده ها، نام های بزرگی هستند و اکثر عناوین آنها، در بین گیمر ها جای باز کرده است اما ظاهرا این برند MotoGP است که در صنعت بازی های کامپیوتری، میل “خوب” شدن را ندارد. بازی هایی که در سبک خود تک و تنها هستند، باید امید بیشتری به فروش داشته باشند چون طرفداران آن سبک، انتخاب و گزینه ی دیگری ندارند اما MotoGP واقعا در حد و حدود یک بازی که طرفدار خود را “طرفدار” و راضی نگه دارد نیست. میتوان با کمی ارفاق و با توجه به اینکه توسعه دهنده ای چون Capcom، روزی بالای سر این سری بوده است آن را به عنوان یک بازی معمولی یاد کنیم ولی MotoGP، هیچ گاه، حداقل تا به امروز، یک بازی عالی نبوده است.