نقد و بررسی بازی Dynasty Warriors: Origins

سری Dynasty در زمره باسابقه‌ترین فرنچایز‌های ژانر خود به شمار می‌آید که در قالب‌های مختلف، همواره بسیار سرگرم‌کننده نیز ظاهر شده است. این سری، روی مبارزات سریع با تعداد دشمن بالا، استفاده از شخصیت‌های تاریخی معروف به عنوان شخصیت قابل بازی یا همراه، کمپین‌های داستانی طولانی و موارد مشابه تاکید داشته و دارد.

حال پس از سپری شدن سال‌ها از عرضه‌ی نسخه‌ی نهم Dynasty Warriors، شاهد اثر جدیدی از سری در قالب Origins هستیم. همان طور که از نام بازی پیداست، به اتفاقات ابتدایی سری و ریشه‌های آن می‌پردازد. با نقد و بررسی Dynasty Warriors: Origins همراه ما باشید.

داستان بازی Dynasty Warriors: Origins، حدود ۱۵۰ سال بعد از تشکیل سلسله هان در کشور چین جریان دارد؛ جایی که سال‌ها است بیماری، فقر و مریضی، گریبان‌گیر مردم شده و مردم وضغ فلاکت‌باری را تجربه می‌کنند. در همین اثنا، گروهی از مردم که از فساد برخی افراد و قحطی به تنگ آمده‌اند، شروع به قیام علیه سلسله هان می‌کنند. این جنبش که ابتدا The Way of Great Peace نام دارد، به سرعت به جنبشی بزرگ تبدیل شده و به قیام دستار زرد‌ها (Yellow Turbans) معروف می‌شود.

در این شرایط ما کنترل پسر جوانی را بر عهده می‌گیریم که حافظه‌اش را از دست داده، اما کم کم متوجه می‌شود نگهبان صلح است و وظیفه نابودی شر و آشوب را بر عهده دارد. شخصیت ما پس از یک سری فعل و انفعالات، با شخصیت‌های تاریخی آن زمان مثل Cao Cao همراه می‌شود تا قیام Yellow Turbans را سرکوب کند. قیامی که خود اکنون به فاجعه تبدیل شده و این گروه دست به غارت و کشتار مردم می‌زنند.

داستان بازی، شروعی ساده، قابل پیش‌بینی و کلیشه‌ای دارد که البته برای عنوانی در این سبک، نسبتاً قابل‌قبول است. شاهد سیر پیشرفت داستانی نسبتا خوبی هستیم و حضور پررنگ شخصیت‌های تاریخی آن برهه از زمان، با مرور و گذشت زمان پر رنگ و پر رنگ‌تر می‌شود. البته که بسیاری می‌دانند داستان برای سری Dynasty، بیشتر به مانند بستری است که اجازه خلق و شکوفایی مبارزات را می‌دهد و هر چند برخی نسخه‌ها مانند بازی هشتم، داستانی جذاب و حماسی داشته‌اند، اما برخی عناصر کلیشه‌ای، در سری زیاد به چشم می‌خورد.

یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های این عنوان با بسیاری از نسخه‌های دیگر سری، وجود تنها یک شخصیت قابل بازی اصلی است و خبری از یک Roster پر شماری از شخصیت‌های تاریخی نیست که بتوانیم در نقش آن‌ها بازی کنیم. این مسئله هم در بخش داستان و هم مبارزات تاثیر گذاشته است. از آن جایی که دیگر شخصیت‌های مختلف با قابلیت‌ها، سلاح‌ها و حمله‌های مختلف وجود ندارند، شخصیت صامت ما، به تنهایی بار کاراکتر قهرمان را به دوش می‌کشد. به شخصه فکر می‌کنم صامت بودن شخصیت اصلی تصمیم درستی از سوی سازندگان نبود، چرا که ما حتی توانایی شخصی‌سازی ظاهر او را نداریم، بنابراین عدم بهره‌برداری از صداپیشگی حرکتی عجیب تلقی می‌شود.

یکی از نقاط قوت داستان، تعلیق خوب آن خصوصا در نیمه اول است. حضور دو سه شخصیت مرموز و ناشناس که بازی آن‌ها را به خوبی معرفی نمی‌کند و اطلاعات دست و پا شکسته‌ای به ما می‌دهد، باعث شده تا برای کسب اطلاعات بیشتر و روشن شدن حقایق مشتاق بمانید. خوشبختانه کات‌سین‌های بازی، کیفیت حداقلی خوبی دارند و هر چند از لحاظ گرافیکی کمی قدیمی جلوه می‌کنند، اما از لحاظ کارگردانی و کیفیت کلی سینماتیک‌ها، شاهد عملکرد مطلوب و راضی‌کننده‌ای هستیم. صد البته که باید سطح انتظارات معقولی داشته باشید.

مبارزات بازی، جایی است که همواره این سری حرف زیادی برای گفتن داشته است. مانند همیشه، شاهد نبردهایی با مقیاس عظیم هستیم که شخصیت ما به مانند یک ابرقهرمان، صدها نفر را از پیش رو بر می‌دارد و ارتش خود را به پیروزی نزدیک می‌کند. تقریبا تمامی مراحل اصلی بازی، در قالب نبردی بزرگ در یک قلعه نظامی یا مکان‌ مشابه در جریان بوده و هدف مرحله، شکست ژنرال‌های دشمن و فتح قلعه و منطقه است.

شخصیت اصلی، از سلاح‌های مختلفی بهره می‌برد و با گذشت زمان و شکست دادن دشمنان و پیش‌روی در بازی، سلاح‌های جدیدتری برای استفاده باز می‌شوند. هر سلاح طیف وسیعی از کمبو‌ها، Moveset و صد البته Battle Art مخصوص خود را دارا است. battle Art‌ها قابلیت‌های خاص و قدرتمندی هستند که برای هر سلاح متفاوت‌ عمل کرده و کارایی‌های گوناگونی دارند. برخی Battle Art‌ها برای کنترل جمعیت مناسب هستند و برخی دیگر، ساختاری دفاعی دارند.

برای استفاده از Battle Art‌ها، به شجاعت یا Bravery خاصی نیاز دارید که این نوار شجاعت، با حمله کردن و شکست دشمنان به تدریج پر می‌شود. حملات قوی‌تر شجاعت بیشتری نیاز دارند و حملات ضعیف‌تر نیز طبیعتا Bravery کمتری مصرف می‌کنند. باید گفت Battle Art‌ها یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی به شمار می‌آیند چرا که هم تنوع ظاهری و ساختاری زیادی دارند و هم بسیار در جریان مبارزات و در سناریو‌های مختلف مفید و کارآمد ظاهر می‌شوند. همچنین باید اشاره کنم هر چه با یک سلاح خاص بیشتر بجنگید، مهارت یا همان Proficiency شما افزایش پیدا می‌کند و Battle Art‌ها و کمبو‌های جدیدی آزاد می‌کنید.

مبارزات بازی، لذت‌بخش بوده و به لطف حضور همزمان صدها نفر در هر قاب، جنون‌آمیز و جذاب هستند. در کنار دشمنان عادی که در هر مرحله هزاران نفر از آن‌ها را از پای درخواهید آورد، در هر نبرد یک یا چند ژنرال قوی نیز حضور دارند که شکست آن‌ها چالش‌برانگیز‌تر است. این ژنرال‌ها هم خط سلامتی بیشتری دارند و هم هجومی‌تر هستند و شکست آن‌ها، روحیه نیروهای دشمن را به شدت کاهش می‌دهد و به شما در جریان پیروزی در هر نبرد کمک شایانی می‌کند.

بازی در مراحل ساختار خطی دارد اما دنیای کلی آن نیمه جهان باز است. شما می‌توانید به مناطق مختلف سفر کنید و مراحل اصلی را انجام دهید یا اینکه مراحل فرعی کوتاه یا نبرد‌های جانبی که Skirmish نام دارند را انجام دهید. متاسفانه چه مراحل فرعی و چه Skirmish، به شدت یکنواخت و تکراری می‌شوند و کل هدف این مراحل، کشتن راهزنان یا نابودی نیرو‌های Yellow Turbans است. درست است که ساختار بازی محدودیت‌هایی برای خلق مراحل فرعی جذاب ایجاد می‌کند، اما این مسئله توجیهی برای کم کاری سازندگان نیست. حداقل کاری که می‌توانستند انجام دهند، این بود که مراحل فرعی را با مواردی مثل Bond Episode آثار JRPG ترکیب کنند تا حداقل از لحاظ داستانی و پرداخت شخصیتی، شاهد پیشرفت و بلوغ باشیم. اما در وضع فعلی، مراحل و نبرد‌های فرعی، فقط برای تقویت و لول آپ استفاده می‌شوند.

تنوع سلاح‌های بازی قابل توجه است و از آن جایی که بازی شخصیت قابل بازی اصلی زیادی ندارد (در برخی مراحل شاهد شخصیت‌های همراه هستیم)، تنوع سلاح‌ها سعی می‌کند به نوعی نبود شخصیت‌های مختلف را جبران کند و به گیم‌پلی تنوع ببخشد. از نیزه و شمشیر و دستکش‌های قدرتمند، طیف وسیعی از سلاح‌های مختلف در دسترس هستند. نکته‌ی جالب در این بخش این است که لول آپ شخصیت ، بر اساس لول آپ سلاح صورت می‌گیرد و به همین دلیل اگر می‌خواهید قدرتمند شوید، باید سلاح‌های مختلف را استفاده کنید تا با افزایش Proficiency، لول شخصیت شما نیز افزایش پیدا کند.

بازی یک درخت مهارت نیز در دل خود جای داده که شامل موارد مختلفی، از افزایش سلامتی و دفاع گرفته تا فنون و حرکات جدید می‌شود. ترکیب این درخت مهارت با سیستم سلاح‌ها و لول آپ شخصیت، تمامیت سیستم Progression و پیشرفت بازی را در بر می‌گیرد که به نظرم از لحاظ ساختار و روند پیشرفت، عملکرد مناسبی از خود به جای می‌گذارد.

مراحل اصلی بازی، در میدان‌های نبرد بزرگ رخ می‌دهند و نیروهای خودی،با نیروهای دشمن به نبرد می‌پردازند و وظیفه ما نیز این است با شکست ژنرال‌ها، نابودی موانع استراتژیک و کمک کردن به جبهه‌های مختلف، به پیشروی نیروهای خودی کمک کنیم. اگر از جبهه‌ای غافل شوید و به نیرو‌های خودی در آن قسمت کمک نکنید، ممکن است ژنرال خودی و نیروهایش شکست خورده و به کل عقب نشینی کند که این مسئله کار را دشوار می‌سازد. اگر نیروهای خودی متحمل شکست سنگین شده و روحیه خود را از دست دهند، نبرد به طور کلی با شکست به اتمام می‌رسد و دوباره باید به انجام آن مرحله بپردازید. این نکات باعث می‌شود به صورت کورکورانه به سلاخی دشمنان نپردازید و مدام جبهه‌های مختلف درگیری را چک کرده و به یاری نیروهای خودی بپردازید.

بازی در کل روند ثابت و مشخصی دارد. وارد میدان نبرد شوید، به نیروهای خودی کمک کنید و قلعه دشمن را تصرف کنید. ارتقا پیدا کنید و مهارت‌های جدید آزاد کنید و بروید به سراغ مراحل بعدی. مشکلی که اینجا وجود دارد این است که تمام ماهیت بازی، حتی مراحل فرعی نیز صد در صد مشابه هستند و بازی اجازه استراحت از نبرد را به شما نمی‌دهد. با وجود جذابیت گیم‌پلی، این امر باعث می‌شود بازی وارد چرخه‌ی تکرار شود و روند یکنواختی به خود بگیرد. وجود پروتاگونیست ثابت و نبود شخصیت‌های مختلف نیز اینجا بیش از پیش خودنمایی می‌کند.

گرافیک بازی، با هیچ متر و معیاری نسل نهمی و حتی نسل هشتمی نیست. هر چند آثاری مثل Dynasty Warriors Origins هیچگاه روی جلوه‌های ظاهری متمرکز نبوده‌اند، اما عدم پیشرفت قابل توجه در این بخش قابل قبول نیست. مشکل دیگری که در مورد گرافیک هنری و بصری بازی وجود دارد، تنوع پایین مکان‌ها و طیف رنگی محیط‌های بازی است و ۹۵ درصد مراحل و قسمت‌های بازی، از لحاظ ظاهری نزدیک به هم هستند و تنوع ظاهری پایینی دارند که این مسئله در درازمدت چشم را به شدت خسته می‌کند. از طرف دیگر باید اشاره کنم بازی از لحاظ فنی و بهینه‌سازی بسیار خوب عمل می‌کند و هیچگونه باگ یا مشکل فنی تاثیرگذار بر روی مبارزات بازی را تجربه نکردم.

در زمینه موسیقی و صداگذاری، عملکرد بازی متوسط است. صداپیشگی شخصیت‌ها استاندارد صورت‌گرفته و از طرف دیگر، افکت‌های صوتی مبارزه به خوبی طراحی و پیاده سازی شده‌اند. اما مشکل بزرگ در این بخش، عدم تطابق انیمیشن‌های لب و دهان با دیالوگ‌های گفته شده است. این مسئله در برخی کات‌سین‌ها به شدت محسوس است و در برخی دیگر کمتر به چشم می‌خورد. اما در هر صورت، این عدم تطابق در Lip Syncing، جلوه‌ی بسیار بدی به بازی می‌دهد.

این بازی روی PS5 و بر اساس کد ارسالی ناشر (Koei Tecmo) تجربه و بررسی شده است