نقد و بررسی فیلم Joker: Folie à Deux | هیچ جوکری وجود ندارد
«جوکر، جنون مشترک» اثری سخیف و شوخی زشتی بود که «تاد فیلیپس» با دوست‌داران سینما و شخصیت جوکر انجام داد. حضور «لیدی گاگا» خواننده و بازیگر سرشناس آمریکایی نه‌تنها کمکی به این فیلم نکرد بلکه داستان شکل گرفته از فسمت اول را هم کاملا به بیراهه برد که در نقد فیلم به آن می‌پردازیم.
«تاد فیلیپس» بی‌شک یکی از تکنیکی‌ترین کارگردانان حال حاضر آمریکا است که دوربین و نحوه استفاده از آن را به‌خوبی می‌شناسد و از این تکنیک در سمپات کردن کاراکترهای آثارش استفاده می‌کند. جای درست دوربین، قاب‌بندی‌ها، میزانسن و کلوزآپ‌ها (نمای نزدیک) در این فیلم هم مانند سایر آثار «فیلیپس» به‌خوبی در هم‌ذات کردن مخاطب با کاراکتر اصلی (آرتور فلک با بازی واکین فینیکس) نقش اساسی ایفا می‌کند اما فیلمنامه ضعیف و نوع روایت ضعیف‌تر بلایی سر این فیلم می‌آورد که بی‌هیچ تردیدی می‌توان کاراکتر جوکر در «جنون مشترک» را بدترین جوکر تاریخ سینما نامید.
شروع فیلم خوب است و مخاطب را امیدوار می‌کند که با اثری فرمیک مواجه است. شرایط بیمارستان روانی «آرتور فلک» را از لحاظ روحی مستاصل و از لحاظ بدنی به‌شدت ضعیف کرده است اما دوربین کارگردان و نحوه مواجهه او با این کاراکتر به‌گونه‌ای است که مخاطب هرگز او را پس نمی‌زند و بذر همذاتپنداری در ناخودآگاه او کاشته می‌شود. دوربین در اکثر سکانس‌های داخل زندان کاراکتر جوکر را از پشت به تصویر می‌کشد تا با او همراه شود و یا با زاویه Low Angle (پایین به بالا) نمایش می‌دهد که در بالای قاب قرار گیرد و در نگاه مخاطب به اوج برسد تا این‌گونه استیصال روحی و ضعف بدنی او مانع از ارتباط مخاطب با کاراکتر اصلی داستان نشود. این موضوع تکنیکال در سکانسی که «آرتور فلک» به‌تنهایی در حیاط زندان و در زیر باران خنده‌های مخصوص خودش را سر می‌دهد به اوج می‌رسد.
نحوه مواجهه مخاطب با کاراکتر «لی» (با بازی لیدی گاگا) نیز بسیار جالب است. دوربین در برخورد اول او را از زاویه نگاه «آرتور فلک» به تصویر می‌کشد و این روند چندین بار ادامه دارد. این زاویه نگاه دوربین و همذاتپنداری بیننده با کاراکتر اصلی داستان که در سکانس‌های ابتدایی شکل گرفته بود، باعث می‌شود عشق او به کاراکتر «لی» باورپذیر شود. اوج هنر کارگردان در سکانسی است که «لی» در اتاق آواز و «آرتور فلک» بیرون در ایستاده است. قاب دوربین هر دو کاراکتر را به‌طور هم‌زمان به تصویر می‌کشد. «لی» که نزدیک دوربین است به صورت مات و «آرتور فلک» که دورتر ایستاده است واضح دیده می‌شود. با ورود او به داخل اتاق و قرار گرفتن او در کنار «لی» تصویر مات او نیز واضح می‌شود. در واقع این عشق «آرتور فلک» است که به «لی» معنا می‌بخشد و باعث می‌شود مخاطب این کاراکتر را بپذیرد. قرار گرفتن این دو نفر در یک قاب توشات نیز عشق میان آن‌ها را افزایش می‌دهد.
توانایی کارگردان در استفاده درست از دوربین به این چند سکانس خلاصه نمی‌شود. زمانی که «آرتور فلک» در کنار سایر زندانیان متوجه درخواست اعدامش از اخبار می‌شود، دوربین کلوزآپ به موقعی از چهره او می‌گیرد و فروپاشی روانی از حالات چهره‌اش نمایان می‌شود. سپس دوربین وارد ذهن «آرتور فلک» می‌شود و او را در حالت رقص و آوازخوانی می‌بینیم که با حالات روحی‌اش به‌شدت هم‌خوانی دارد و مخاطب این لحظات حساس را همراه با کاراکتر اصلی داستان تجربه می‌کند. فیلم هم‌چنان لحظات خوبی را از لحاظ تکنیکال، نوع روایت و فرم هنری سپری می‌کند.
ارتباط و عشق بین «آرتور فلک» و «لی» لحظه به لحظه افزایش می‌یابد و مخاطب را با خود همراه می‌کند. در داخل سینمای زندان زمانی که «لی» به «آرتور فلک» پیشنهاد فرار می‌دهد، او از لحاظ روحی هنوز آمادگی طغیان را ندارد بنابراین پیشنهاد «لی» را رد می‌کند اما «لی» ناامید نمی‌شود و با آتش کشیدن اتاق، او را آماده این طغیان می‌کند. هرچند هنوز فرصت داشت فیلم چند سکانس دیگر ادامه پیدا کند و سپس «آرتور فلک» تبدیل به کاراکتر جوکر شود اما تمامی مسائل عنوان شده باعث می‌شود مخاطب این انقلاب درونی «آرتور فلک» را باور کند و منتظر انقلاب بیرونی او باشد. تعلیقی که در سکانس فرار از زندان می‌توانست اتفاق بیفتد با روایت موزیکال و فاصله گرفتن از واقعیت رنگ می‌بازد. هرچقدر رقص و آواز «آرتور فلک» بعد از شنیدن خبر اعدامش در حس مخاطب تاثیرگذار بود در اینجا به‌شدت خارج از اثر است و لحظه‌ای که می‌توانست به نقطه عطف فیلم تبدیل شود را نابود می‌کند.
فیلم لحظه‌ای زمین می‌خورد اما با خواب دیدن «آرتور فلک» در سلول زندان مجددا سرپا می‌شود. او خواب می‌بیند که همراه با «لی» بر روی سن در حال اجرای نمایش است اما نکته حائز اهمیت در این سکانس گریم کاراکتر جوکر است که بر صورت «آرتور فلک» نقش بسته و بر چهره «لی» در حال نمایان شدن است. حالا مخاطب این انتظار را دارد که با دو کاراکتر جوکر مواجه شود. «لی» وارد سلول «آرتور فلک» می‌شود و او را با گریک جوکر آرایش می‌کند. «لی» که از لحاظ روحی و درونی «آرتور فلک» را آماده جوکر شدن کرده بود، از لحاظ فیزیکی و بیرونی نیز این کار را انجام می‌دهد. این سکانس یک نکته دیگر نیز دارد. «لی» که در لحظه فرار از زندان دست‌گیر شده بود چگونه اجازه پیدا کرده است که وارد سلول «آرتور فلک» شود؟ علاوه بر این او خبر آزادی‌اش را نیز به «آرتور فلک» می‌دهد که در چنین شرایطی و پس از دست‌گیری هنگام فرار به‌شدت عجیب است. بنابراین مخاطب متوجه می‌شود که نمی‌تواند به کاراکتر «لی» و حرف‌هایش که پیش از این در مورد مرگ پدرش و آتش زدن خانه بیان کرده بود اعتماد کند. تعلیق در این لحظات به‌شدت افزایش می‌یابد.
در سکانس مصاحبه داخل زندان هم‌چنان تکنیک کارگردانی به‌درستی کار می‌کند. لحظه‌ای که شخص مصاحبه کننده از گذشته «آرتور فلک» و جنایات او صحبت می‌کند باز هم کارگردان با یک کلوزآپ به موقع از چهره، فروپاشی روانی‌اش را به تصویر می‌کشد. مخاطبی که پروسه تبدیل شدن «آرتور فلک» به کاراکتر جوکر را دنبال کرده بود و حالا آماده طغیان او بود باز هم با یک سکانس موزیکال و رقص و آواز مواجه می‌شود که کاملا بی‌ربط با روند داستان بوده و فیلم را از فرم می‌اندازد. سکانس‌های موزیکال خارج از اثر رفته رفته زیاد می‌شود، مخاظب را خسته کرده و باعث می‌شود در این لحظات فیلم را پس بزند. اثر «تاد فیلیپس» دوباره زمین می‌خورد اما هنر کارگردانی او باعث می‌شود باز هم روی پای خود بایستد.
لحظه‌ای که وکیل «آرتور فلک» به او خبر می‌دهد «لی» دروع گفته است و به تقاضای خودش در بیمارستان روانی بستری شده اگرچه شوک به مخاطب وارد می‌کند اما چون این شوک در دل تعلیق داستان اتفاق افتاده است اصلا بار منفی ندارد. تعلیقی که پیش‌تر اشاره کردیم در لحظه ورود «لی» به سلول «آرتور فلک» و خبر آزادی‌اش حس مخاطب را درگیر می‌کند. دوربین وارد ذهن قهرمان داستان می‌شود و باز هم با صحنه نمایش مواجه می‌شویم. جوکر و «لی» در جلوی چشم تماشاچیان در حال رقص و آواز هستند که ناگهان «لی» هفت‌تیر می‌کشد و جوکر را با تیر می‌زند. دروغی که «آرتور فلک» از زبان معشوقه‌اش در واقعیت شنیده بود در عالم خیال تبدیل به تیری می‌شود که او را زخمی می‌کند. هرچقدر سکانس‌های موزیکال در جهان واقعی داستان بی‌جا و اضافی است اما در عالم خیال قهرمان داستان به‌درستی فرم اثر را تقویت می‌کند.
نیمی از زمان فیلم می‌گذرد و داستان در لحظاتی فرم می‌گیرد و در لحظاتی دیگر به یک اثر موزیکال بی‌ربط تبدیل می‌شود. اما فیلمنامه ضعیف در نیمه دوم داستان به کمک سکانس‌های موزیکال می‌آید و تیر خلاص بر پیکر فیلم زده می‌شود. مخاطب هم‌چنان در انتظار طغیان «آرتور فلک» باقی می‌ماند اما خبری از جوکر شدن نیست. «لی» به ملاقات «آرتور فلک» در زندان می‌آید اما نتیجه این ملاقات چیزی جز یک سکانس موزیکال دیگر و آوازخوانی «لی» نیست. فیلمی که با یک مقدمه عالی نوید یک داستان عالی‌تر را میداد در دور باطلی می‌افتد که خود کارگردان را هم اسیر می‌کند.
شدت ضعف فیلمنامه در سکانس جلسه دوم دادگاه به اوج خود می‌رسد. عشق میان «آرتور فلک» و «لی» که به‌درستی شکل گرفته بود حالا دیگر اگزجره می‌شود. کارگردان که قادر نیست قهرمان داستانش را تبدیل به کاراکتر جوکر کند، این اتفاق را در ذهن او رقم می‌زند و در یک سکانس موزیکال با «آرتور فلکی» مواجه می‌شویم که با لباس جوکر در دادگاه حضور دارد و با تفنگ و چکش به جان حضار می‌افتد. سکانس‌های موزیکالی که در نیمه اول فیلم هر جا در ذهن «آرتور فلک» شکل میگرفت به فرم هنری می‌رسید، در نیمه دوم این قابلیت را هم از دست می‌دهد و فیلم را بیشتر به ورطه نابودی می‌کشاند. تنها کنش کوچکی که از «آرتور فلک» در این سکانس می‌بینیم، اخراج وکیلش است اما اتفاق جالب در نتیجه این اخراج صورت می‌گیرد. «آرتور فلک» وکالت خودش را به عهده می‌گیرد و در جلسه بعدی دادگاه با گریم جوکر در صحنه حاضر می‌شود. همچین کنش کوچکی (اخراج وکیل) باعث جوکر شدن «آرتور فلک» می‌شود؟ آیا کارگردان با مخاطب شوخی دارد؟ انقلاب بزرگ و بیرونی قهرمان داستان که بعد از مقدمه فیلم انتظارش را می‌کشیدیم این بود؟
تاثیر جوکر شدن «آرتور فلک» بر زندانیان و طرفدارانش نیز جالب است. به هم ریختن سالن غذاخوری زندان و اعتراض محدود چندیدن نفر در سلول خود پس از برخورد نگهبانان با «آرتور فلک»، تمام تاثیری است که او بر زندانیان گذاشته است. جوکری که در قسمت اول توانسته بود یک شهر را به آشوب بکشد حالا دیگر توانایی رهبری اعتراضات یک زندان را هم ندارد. طرفداران او که همواره بیرون دادگاه حضور دارند و مخاطب اکثر مواقع در لانگ‌شات (نمای دور) با آن‌ها مواجه می‌شود، سالن دادگاه را منفجر می‌کنند. فاصله ایجاد شده بین مخاطب و آن‌ها و نوع روایت داستان که کوچک‌ترین پرداختی به طرفداران جوکر نمی‌کند، پلان انفجار دادگاه را تبدیل به یک شوک بسیار بد می‌کند. زمانی که بیننده کوچک‌ترین همراهی‌ای با این معترضین ندارد بنابراین آمادگی این حرکت آن‌ها را هم ندارد و شوکی ایجاد می‌شود که هیچ هم‌خوانی‌ای با روایت داستان ندارد. کارگردان وقتی می‌بیند که شخصیت خلق کرده‌اش در زندان توانایی کنش بیرونی را ندارد بر خلاف روند داستان او را آزاد می‌کند اما بال و پر جوکر به‌گونه‌ای شکسته است که او دیگر توانایی پرواز در بیرون از قفس را ندارد.
هر چقدر نحوه شخصیت‌پردازی «لی» در رسیدن به کاراکتر معشوقه جوکر داخل زندان دقیق و باورپذیر بود، در بیرون از زندان هیچ اثر کنش‌مندی از او نمی‌بینیم. نشستن بر صندلی دادگاه، شکستن شیشه مغازه و دزدیدن تلویزیون، بالا رفتن از پله‌های محل زندگی «آرتور قلک» و وارد شدن به ساختمان او، «لی» را تبدیل به سایه جوکر هم نمی‌کند و انتظارات مخاطب برای مواجهه با یک «هارلی کوئین» کنش‌مند بی‌نتیجه باقی می‌ماند. در واقع بیشتر از آن‌که «لیدی گاگا» در قالب نقش قرار گیرد، فیلم از شخصیت واقعی او تاثیر می‌گیرد، به خدمت او درمی‌آید و سکانس‌های موزیکالی به تصویر کشیده می‌شود که هنر خوانندگی او را نمایان کند. این موضوع در سکانس عروسی که در ذهن «آرتور فلک» اتفاق می‌افتد به اوج خود می‌رسد. در این سکانس عملا شاهد یک موزیک ویدئو هستیم که برای ساخت آن نیازی به فیلم جوکر نبود و «تاد فیلیپس» به‌راحتی می‌توانست آن را به‌عنوان یک کلیپ مجزا کارگردانی کند.
تنها نکته مثبت فیلم در نیمه دوم مربوط به سکانس احضار «گری» (همکار کوتاه قامت «آرتور فلک» در قسمت اول با بازی لی گیل) در دادگاه است. زمانی که او به سمت جایگاه شهود حرکت می‌کند توسط حضار به تمسخر گرفته می‌شود، در این لحظه دوربین با یک حرکت فرمیک ارتفاع خود را کم می‌کند و دقیقا هم‌قد «گری» می‌شود تا مخاطب در کنار او قرار بگیرد. در جایگاه شهود هم دوربین پشت او قرار می‌گیرد و از زاویه نگاه او با دادگاه و حضار آن مواجه می‌شود تا این حس همذاتپنداری مخاطب با کاراکتر «گری» افزایش یابد. «تاد فیلیپس» اگرچه فیلم بدی ساخته است اما این بد بودن فرمیک است و هرگز مربوط به مسائل ضد انسانی نمی‌شود که بسیاری از آثار امروز سینما را درگیر خود کرده است. دیالوگ‌های جوکر در خصوص آزادی هنگام صحبت با همکار سابق خود به‌شدت شعاری می‌شود زیرا شخصیت جوکر شکل نگرفته است که حرف‌ها اندازه دهان او شود تا مخاطب آن‌ها را باور کند.
صحبت‌های منفعلانه جوکر قبل از اعلام حکم دادگاه در ابتدا شوخی به‌نظر می‌رسد زیرا مخاطب هم‌چنان به قهرمان داستان امیدوار است تا کنشی اساسی از او ببیند اما جمله نهایی جوکر تیر خلاص را به سمت خود او، فیلم و مخاطب شلیک می‌کند؛ «هیچ جوکری وجود ندارد»
در این لحظات دوربین کارگردان هم که همواره سمت قهرمان داستانش بود از او ناامید می‌شود و فاصله می‌گیرد و در سکانس بعدی که جوکر در حال صحبت تلفنی با «لی» است او را از پشت میله‌های زندان به تصویر می‌کشد تا این فاصله و ناامیدی به بالاترین حد خود برسد. پلان‌های موزیکال این سکانس و خیس شدن چشمان جوکر که در لحظه مواجهه با «لی» در بیرون دادگاه هم اتفاق می‌افتد مشکل سانتی‌مانتالیسم را نیز به فیلم اضافه می‌کند.
«جوکر، جنون مشترک» مقدمه خیلی خوبی دارد. دوربین تکنیکال کارگردان با قرارگیری در محل مناسب، قاب‌بندی، میزانسن و کلوزآپ‌های به موقع مخاطب را با قهرمان داستان سمپات می‌کند و عشق باورپذیری میان او و معشوقه‌اش می‌سازد. اما فیلم در مقدمه باقی می‌ماند و دچار دور باطل می‌شود و پروسه تبدیل «آرتور فلک» به جوکر تکمیل نمی‌شود. پلان‌ها و سکانس‌های موزیکال که در ابتدای فیلم در ذهن کاراکتر اصلی به تصویر کشیده می‌شود و به‌شدت تاثیرگذار بود، رفته رفته رنگ می‌بازد و تبدیل به موزیک ویدئوها و کلیپ‌های می‌شود که خارج از اثر است و کارگردان به زور هم نمی‌تواند آن‌ها را به فیلم الصاق کند. حضور «لیدی گاگا» نه‌تنها کمکی به ساخت یک «هارلی کوئین» مقتدر نمی‌کند بلکه فیلم را به سمت و سویی می‌برد که در خدمت او و توانایی هنر خوانندگی‌اش باشد. لحظه جوکر شدن «آرتور فلک» نیز بسیار ضعیف و کم‌رنگ است و اتفاقاتی که از پس آن صورت می‌گیرد، اوضاع فیلم را وخیم‌تر نیز می‌کند. بدون شک «آرتور فلک» در «Joker: Folie à Deux» را می‌توان بدترین جوکر تاریخ سینما نامید.
امتیاز نویسنده به فیلم: ۳ از ۱۰
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- ناراحتی کارگردان Black Myth: Wukong بابت نبردن جایزه بهترین بازی سال
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف می‌کند
- گپفا ۲۵؛ تریلرهای مورد علاقه شما از مراسم The Game Awards 2024
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری 
بهترین دیالوگ‌های انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse 
کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد 
نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3 
محبوبترین فیلمهای سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb 
نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King 
یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند 
بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد 
محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود 
عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
- یکی از بازیگران Red Dead Redemption 2 و GTA 5 به حضور خود در GTA 6 اشاره می‌کند
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- محتوای همکاری Fortnite و Skibidi Toilet فردا منتشر می‌شود
رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد 
معرفی ۱۶ از بهترین بازی های جنگی و شوتر ps4 
بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است 
گیمپلی Cronos: The New Dawn بیشتر شبیه بازیهای مدرن Resident Evil است 
مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است 
Mafia: The Old Country به جای محیطهای شهری بر حومه شهرها تمرکز دارد 
سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- نقد فیلم هفتاد سی | شکست بهرام افشاری
- بهترین دیالوگ‌های انیمیشن Spider-Man: Across The Spider-Verse
- کریستوفر نولان مقام شوالیه را دریافت کرد
- نقدها و نمرات فیلم Sonic the Hedgehog 3
- محبوبترین فیلمهای سینمایی سال ۲۰۲۴ از نظر سایت IMDb
- نقدها و نمرات فیلم Mufasa: The Lion King
- عنوان فیلم Peaky Blinders مشخص شد
فصل سوم سریال The Last of Us زودتر از انتظار پخش خواهد شد 
آنا د آرماس به جمع بازیگران فیلم Avengers: Doomsday میپیوندد 
مجموعه جزئیات فیلم Thor the Dark World جهان MCU
نظرات
واقعا نمی تونم درک کنم چه دلیلی داشت که یه عنوان درام جنایی با فضای دارکی که داشت باید تبدیل بشه به یه موزیکال عاشقانه
اصلا ارتباط برقرار نکردم و خاطرات نسخه اولم برام خراب کرد
نمیگم اشغال بود
واقعا بعضی قاب های هوشمندانه ای گرفته بود کارگردان
و بازی خواکین فینیکس هم زیبا بود
ولی اون چیزی نبود که باید میشد
بعضی دنباله ها واقعا نباید ساخته بشن
یا بشن باید خیلی خوش ساخت باشن
نمونه ماتریکس ۴
یازدهمین جوکر ۲
من از کنستانتین ۲ و گلادیاتور ۲ هم به شدت می ترسم
بنظرم نترس گلادیاتور ۲ قراره خوب باشه، ینی … امیدوارم
ماتریکس ۴ خوش ساخته ? من همش میزدم جلو واقعا شقال و مضخرف بود فیلمش
منظورشو برعکس فهمیدی. داره میگه “ماتریکس ۴ و جوکر ۲ چون فیلمهای خوبی نبودن اصلاً نباید ساخته میشدن”.
منم همین و عرض کردم
نمونه فیلمی که نباید ساخته میشد
نابودی نوستالژی ها و شاهکارها تنها دستاورد سینما امروز است و به این دلیل که سطح کیفی سلیقه مردم رو به اندازه ای بیارند پایین که آشغال های شعار زده خودشون دیده بشه
کارگردان و نویسنده فیلم اول و دوم یک نفرن
صاحبان اصلی هالیوود ،اسپانسر و تهیه کننده اصلی دستور بده بقیه چه کارگردان چه نویسنده محکوم به اطلاعت هستند . پس جای سوال نباید باشه که بودجه ۲۰۰ میلیون دلاری بدن اونم بدون نظارت روی پروژه
طبق ایرادات شما از جمله هیچ جوکری وجود ندارد فیلم اولم رفت زیر سوال که
🟢 نه به اون شکوه و زیبایی قسمت اول
✅ نه به این افتضاحی و داغون بودن قسمت دوم
خلاصه اینکه زد کشتی همه‌رو غرق کرد 😂😂😂😑
الان شکوه و عظمت رو به فیلم جوکر۱ نسبت دادی؟؟
🥦🥬🥒
حالا ما که دیگه بیخیال شدیم ولی به امید خدا یه فیلمی بیاد که نویسنده های محترم بتونن ازش لذت ببرن. بنده خدا ها کلا انگار فیلم دوس ندارن
هر چی خاطره از نسخه اول داشتم با این نسخه به باد فنا رفت😐😐
بنظرم فیلم و دنباله خیلی خوبی بود و یکی از واقع‌گرایانه ترین پایان ها رو داشت
تاد فیلیپس پیام و هدفش رو به درستی انتقال داد و چقدر سکانس های دادگاه قوی و تاثیرگذار بودن
فیلم اول راجب تبدیل شدن آرتور فلک به جوکر بود و فیلم دوم راجب تبدیل شدن جوکر دوباره به آرتور فلک و اینکه هیچ جوکری وجود نداره
هر کسی خیال میکنه شخصیت اصلی دنیای زندگی خودش هست ولی در واقعیت فقط چند ضربه چاقو تو یک راهروی خلوت با تبدیل شدن به یک npc بازنده دیگه فاصله داره
هیت هایی که میگیره صرفا از طرف کسایی هست که تصورشون از جوکر یک آدم سیگمای گنگستر و نامیرای خفن بوده
تا حدودی موافقم خودمم از اندینگش خوشم اومد و اینکه جوکری وجود نداره. موضوع موزیکال بودنشه چرا باید تاد فیلیپس این اثر رو موزیکال کنه؟ من که اسمشو میزارم خودکشی فیلیپس
اندینگ؟؟؟؟
شما از خارج تشریف آوردید؟؟؟
این فیلم عنوان جوکر رو ازآن خودش کرده. هیت گرفتنش طبیعیه، هیت گرفتن قسمت دومش بخواطر لیدی گاگا و موزیکال بودنشم طبیعی تر. اگه گریم دلقکیش نبود رسما ملت تصویر جوکر تو ذهنشون برعکس میشد
این فیلم رسما یه توهین به مخاطب بود و اصلا ارزش دیدن نداره.
حیف اون نسخه اول…
تازه این فیلم دان کردم و بابت نسخه قوی اول گفتم ادامشو بیبینم البته حس میکردم نسخه دوم به اولی نرسه چون نسخه اولی خیلی نقد به نظام سرمایداری داشت تعجبم کردم چطور این فیلم رو پرده رفته با این همه نقد اما مثل اینکه نسخه دوم در ادامه قبلی نیست، البته یک فیلم دیگم بنام پلتفرم هم نسخه اولی خوب عملکردی داشت اما نسخه دوم اون عملکرد اول نداره
اینم یادگار بمونه واسه عزیزانی که میگن بازی بازیگر ربطی به کارگردانی و فیلمنامه و فضا و داستان فیلم نداره، همونایی که میگن فینیکس جوکر رو ضعیف درآورده نه عزیز دل فینیکس ضعیف بازی نکرده فیلمنامه جوکر رو خراب کرده ولی فینیکس شاهکاره هنوزم میگم حتی بهتر از هیث لجر ، چون این جوکر فلک زده چیزیه که کارگردان میخواد، و اون جوکر باشکوه لجر هم چیزی بود که نولان میخواست بله اینه اثر کارگردان، جوکر سال ۲۰۰۸ نولان خلق و ماندگار کرد. تا صبح دیسلایک بدین اصلا نوشتم که دیس بخوره، ولی اینو بدونین نمیشه از واقعیت فرار کرد، هیث لجر خوب بود ولی شاهکار نبود، تراژدی غم انگیز زندگیش اونو افسانه کرد. (کوچیک همه ی بچه های گیمفا)
نظر شخصیه ولی اون یه چی دیگه بود
حتی به نظر من خیلی بهترم بازی می کرد
همه میدونن کارگردان قدرت این رو داره که شخصیت رو افسانه کنه و یا به خاک سیاه بکشونه 👌
منم با فینیکس توی ۲۰۱۹ بیشتر از هیث لجر حال کردم ولی این نسخه جدید آشغالی بود که هر کس دیگه ای رو هم میاوردن نمیشد درستش کرد
به نظرم شما دیگه نظر نده
چشم عباس آقا
نه پس حتما واکین فینیکس بهتر از لجر کبیره
اینم وضعیت مردم ما
بخدا که تعصب خوب نیس ولی یه سکانس نگاه جوکر به جنازه ی موری فرانکلین تو جوکر ۲۰۱۹ می ارزه به کل فیلم دارک نایت
کی به کی میگه تعصب اصلا ما حتی چشم بسته هم حساب کنیم لجر بهتر از اون واکین فینیکسه که حتی نقشش در جوکر نزدیک جوکر
کمیک هم نبود چه برسه به اینکه با لجر مقایسه بشه
یا کلا نفهمیدی من چی گفتم یا اصلا نمیخوای بفهمی که چی گفتم، به این میگن تعصب ، هرچی شما بگی دوست عزیز، لجر خداست ❤️
فکر کنم شما خودت نفهمیدی چی گفتم بعدشم من نگفتم که لجر خداست گفتم که واکین فینیکس حتی یک درصد لجر هم نقششو خوب بازی نکرده
کاملا موافقم، لجر خیلی خوب بود ولی مرگش اونو بزرگتر کرد و بقیه جوکرا هم زیر سایش موندن
فینیکس محشره اما ی پله از لجر پایینتر
هیث لجر کسی بود که جوکر رو به معنای واقعی جوکر وارد سینما کرد، اینقدر خوب بازی کرد و به جوکر کاریزما داد گویا شخصیت اول جوکر بود و بتمن مکمل
دلیل موفقیت فیلم بتمن ۲۰۰۸ هیث لجر بود با او کاریزمای خفنی که به جوکر داد جوکریسم برازنده اون فیلمه
با همه ی حرفات موافقم اینکه لجر عالی بود افسانه ایی بود ولی اینکه میگن لجر بود که جوکر رو خلق کرد اصلا موافق نیستم، جوکر سال ۲۰۰۸ چیزی بود که فقط نولان میتونست اونو خلق کنه مثل شخصیت گلادیاتور که توسط ریدلی اسکات خلق شد نه راسل کرو، لجر و راسل فقط به کرکتر ها بال و پر دادن و اونارو ماندگار کردن، جوکری که به واکین فینیکس دادن اصلا به کمیک ها شبیه نبود، اون چیزی بود که تاد فیلیپس میخواست، جوکری بدبخت و مفلوک، جوکر عاشق، قسمت دوم جوکری بود که نابود شد بیشتر فیلمی بود برای تبلیغ لیدی گاگا، حتی اگه مرحوم لجر هم میومد نمیتونست چیزی ازش دربیاره، اما جوکر ۲۰۱۹ جوکری بود که فینیکس تونست در فوق العاده ترین حالت بازی کنه جوکر ۲۰۱۹ از لحاظ بازیگری نه از لحاظ شباهت به جوکر واقعی ، از لحاظ بازیگری بهترین جوکر تمام تاریخ بود، کاش بعضی ها تعصبات خودشونو کنار بزارن. بنظر من فینیکس تونست جوکر رو از سایه ی لجر بیرون بیاره.
اره تا قبلش همه لجرو به عنوان جوکر سینما میشناختن ولی الان دیگه بچه سالا جوکرو با واکین فینیکس میشناسن
آخرین سلاح آدمایی مثل تو اینه که وقتی چیزی واسه گفتن ندارن با توهین و مسخره پیش میرن، آره اسکار رو هم یه عده بچه سال بهش دادن (الان میگه اسکار یه جایزه ی پوشالیه)، مغزتو بشور و سعی کن دیدتو به اطرافت بهتر کنی دوست عزیز، متعصب نباش، برای آخرین بار میگم جوکر لجر، جوکر افسانه ایی لجر جوکری بود که نولان خلقش کرد هیشکی نمیتونه اینو انکارش کنه، بله شبیه ترین جوکر به جوکر واقعی بود، ولی فقط بخاطر این بود که فیلمنامه و داستان اینو میخواست، لجر فقط اونو بازی کرد به صورت عالی، اما از لحاظ بازیگری نه از لحاظ شباهت از لحاظ بازیگری انتقال حس و مرموز بودن و هزار فاکتور دیگه، واکین فینیکس به مراتب بهتر از لجر عمل کرد، جوکری که فینیکس بازی میکرد یک شخص روانی دو قطبی واقعی بود که هر لحظه میتونی اطرافت ببینی، اینم چیزی بود که باز فیلمنامه میخواست، من بازی دو بازیگرو مقایسه میکنم که فینیکس بهتره، میدونم اینا توضیحات اضافه اییه برای آدمی مثل تو ، ولی امیدوارم موفق باشی، بازم میگم هرچی شما بگی، لجر خداست
اولا که من حقیقتو گفتم توهین نبود همینکه بین بچه سالا اورریتد باشی و فکر کنن گنگی خیلی خوبه
راجب اسکار که نمیگم پوشالیه ولی دیگه الان ملاک اسکار تغییر کرده
بعدشم فکر کنم یا شما فیلم دارک نایتو ندیدی یا نمیخوای بفهمی که درسته ربط به فیلمنامه و کارگردانی داره ولی خب هیچکس دیگه جای لجر اکتش رو به این خوبی اجرا کنه و شما دارید میگید که نه از نظر بازیگری نه مرموز بودن و نه هر چیز دیگه ولی اگه یکم مقاله هارو مطالعه و فیلمم هایی میدید میفهمیدید یا حتی مصاحبه بازیگران و خود نولان
واکین فینیکس بهتر از لجر عمل کرد??در عجبم که چطور به این نتیجه رسدید حتما به خاطر به قول بعضی ها گنگ بودنش یا شایدم افسرده بودنش
درسته فیلمنامه هم اینو میخواست ولی خب ربط به اکتی که بازی رکد هم داره که صد درصد لجر بهتر عمل کرد و در ضمن من هیچوقت نگفتم که لجر خداست
به هر حال هردوشون بازیگرای به شدت قوی و با احساسی هستن خدای لجر رحمت کنه و خدای فینیکس در امانش نگه داره، از شما دوست عزیزهم عذرخواهی میکنم تند نوشتم، یکم کنترل خودمو از دست دادم چون واقعا نسبت به واکین فینیکس که انقدر با زیبایی و ظرافت تمام این نقشو اجرا کرده کم لطفی شده اونم بنظرم دلیلش اینه دوستان تفاوت های نقش ها و فیلم هارو درک نکردن چه بسا شاید فیینیکس در جای درست و با فیلمنامه درست همون جوکر رو حتی بهتر میتونست خلق کنه، من حدود ده دوازده سالی هست مخاطب این سایتم و بچه های گیمفا چه فیلمباز و گیمباز فرقی نداره، همه شون عزیزای دل منن ❤
دوست عزیز عذر خواهی لازم نیست
درسته نظرتون اینه که واکین فینیکس بازیگر بهتری هست البته من قبول ندارم ولی خب هرکس نظر خودشو داره از بحث با شما هم لذت بردم
تعصب رو تو داری که اجرای بی نقص یک بازیگر رو میذاری کنار و دلیل افسانه ای بودنش رو مرگش میدونی تعصب رو تو داری که به زور میخوایی نشون بدی فینیکس از سلطان هیث لجر بهتره، بابا بخدا هیچ برتری توی اجرای فینیکس نمی بینم، هیث لجر خیلی بهتر بازی کرده
هرچی شما بگی عزیزدلم
بهترین کامنت این پست
ببین پسرررر، اصلا مقایسه نکن هیث لجر رو با کسی، بازی هیث لجر یک کلاس آموزش بازیگریه، واکین فینیکس و با بقیه مثل جک نیکلسون و جرد لتو و مارک همیل مقایسه کن، نه با پادشاه جوکرهای تاریخ
اصلا میدونی مارک همیل کیه؟ 😂بازم هرچی شما بگی عزیزدلم شما خدا هیث لجر هم خدای خدایان
ببین چطور با موزیکال کردن فیلم تررر زدن به اثر و شخصیت جوکر
توی فیلم هم فینیکس و هم گاگا برام نچسب و بی روح بودن
بزرگترین ایراد این فیلم پایان فاجعه بارش بود یعنی منی که فیلم اول رو خیلی دوست داشتم نمیتونم همچین پایانی رو باور کنم نشستن گفتن بدترین پایان واسه این فیلم چی میتونه باشه و همون رو برداشتن گذاشتن برای این😑
اتفاقا تنها جایی که از فیلم رو پسندیدم اندینگش بود
من هنوز موفق به‌تماشای جوکر فولیه اِ دو نشدم اما دیشب تو ورایتی می‌خوندم که تارانتینو از تماشای فیلم خیلی راضی بوده.
همینکه فرد مهمی مثل تارانتینو خوشش اومده یعنی فیلم قوی بوده
جوکر ۲ اثری جسورانه هست که انتخاب هنری خودش رو به نسبت فروش و رضایت مخاطب عام اولویت قرار میده و همین جایگاهش رو برای یکی مثل تارانتینو بالا می‌بره
فیلم پند بسیار زیبایی داشت اینکه دلقک واقعی فیلم ماییم که ۲ ساعت نشستیم همچین زباله ای دیدیم😍😍
بنده به عنوان یکی از فن‌های جوکر و دنیای بتمن بایستی بگم که جوکر فیلم جنون مشترک هیچ سنخیت و قرابتی در هیچ زمینه‌ای از صفات و ویژگیهای بارز جوکر نداره. فیلم اول باز میشد به عنوان یک جوکر مستقل بهش نگاه کرد. خشمی که در فیلم اول داشت و اونو بروز میداد عالی بود. این خشم رو آرتور دوست داشت با خندون دیگران و دریافت انرژی مورد نوازش بده ولی اوضاع سنگین بود و این خشم درونی کم کم آرتور رو از درون میبلعید. اتفاقا در ابتدای فیلم جوکر آرتور یک جوکی ساخت که اذعان داشت دوست داشته فرانکلین مجری برنامه رو قبل سوالاتش بکشه، این یعنی اینکه کم کم به جوکری دست میافتیم که یکی از ویژگی های بارزش خودکامگی صد درصدیه که حرف دیگران براش معیار نیست. در واقع همین اکت کشتن مهم بوده نه جر و بحثش! اما فیلم جنون مشترک با موزیکال نابه‌جا به داستان فیلم لطمه می‌زند. و در این حین با جوکری مواجه هستیم که هیچ استراتژی خاصی ندارد و اینکه اقدامات لی که بهش دلباخته گیج و منگش می کند. در واقع این جوکر بدترین جوکریه که یه چاقو گرفته دسش و مدام به خودش چاقو میزنه! خدای من! مگه میشه جوکر در جوکر بودن خودش شک داشته باشه؟ اصلا این داستان هدفش چیه؟ همون جوکری که به بتمن میگه براستی تو خطاناپذیر نیستی، راجع به خود جوکر هم صدق میکنه که به هیچ وجه اکتش خیر نیست! یعنی هر عملی که جوکر انجام میده فقط و فقط نیتش شره و لاغیر! حالا با جوکری طرفیم که همش وا میده. البته ملاقاتش داخل سلول با آرتور بسیار آبکی بود چجوری رفتی اون تو دختر؟! و در نهایت یکی که در پس زمینه بود جاشو میگیره و چه پایان فوق افتضاحی. جوکر بک پلن نهایی داره و اون هرج و مرجه، خیلی جالب میشد اگه تیمارستان رو زیرپوستی دستش میگرفت، واقعا صد حیف که عنوان جوکر به این فیلم خورده، جوکری که هر کی دلش خواست هر کاری باهاش انجام داد، تا عمر دارم این لطف تاد فلیپس یادم نمیره.
فیلم اول از دولتمردان و اقلیت پولدار انتقاد میکرد. فیلم دوم از مردم انتقاد میکرد، عالی بود!
قسمت دوم هم داخل فیلم و هم تو دنیای واقعی به مردم که با توهم اسم جوکر زندگی میکردن سیلی زد.
خیلی حرفه، خیلی. اینکه بدونی فنای جوکر چی میخوان ولی کار درست زو انجام بدی.
این جامعه همون بهتر که بره ددپول وولورین نگاه کنه چنتا کامئو ببینه.
نمیخوام بگم فیلم عالیه ایراداتی داره ولی داستانش درسته
داداش بهت رشوه دادن تعریف کنی؟
یکی از بدترین فیلم هایی که دیدم بود حتی اگه وقتتون اضافه کرده هم پیشنهاد نمیکنم ببینید
بابا دارید شوخی میکنید؟ این فیلم رتبه یک رو داره
.
.
.
البته از آخر/:
نقد های منفی و امتیاز پایین هیچ ربطی به فیلم ،خوب بودن یا بد بودنش نداره.فیلم خوب بود،کارگردانی خوب بود.فینیکس هم عالی بازی کرد
مشکل خودخواهی بیننده ها بود که منتظر ی جوکر خراب کار و انارشیست بودن و اهمیتی به آرتور نمیدادن،طرفدارای جوکر در فیلم هم همینطور،حتی لی هم براش آرتور مهم نبود و فقط دنبال جوکر بود،بی معرفت ترین هارلی تاریخ رو دیدیم تو این فیلم.
جوکری در کار نبود از ابتدا چون این جامعه بود که ارتور رو با کلی مشکلات روانی و سختی هایی که در زندگیش داشت هول داد به سمت جوکر شدن،ی جرقه اتفاق افتاد و جوکر کنترل رو در دست گرفت،همون اتفاقی که برای مایکل داگلاس در فیلم فالینگ دان پیش اومد.شرایط فاکدآپ ی مردو به جنون رسوند.
بیننده و هارلی و طرفدارای جوکر براشون ارتور مهم نبود،اینو هم توی نمرات فیلم هم رهاکردن لی و کشتن ارتور در سکانس اخر من دیدم.
توی کشمکش بود بین ارتور بودن و جوکر شد که متاسفانه به حرف لی گوش داد و وکیلش رو اخراج کرد و نتیجش باختن دادگاهش بود،تنها تر از قبل همه چیز رو از دست داد
ارتور بیمار روانی بود،شرایط جامعه در قسمت اول اون رو به جنون آنی رسوند ولی ارتور ادم بدی نبود با تمام مشکلاتش،اینو گری هم توی شهادتش نشون داد.
ارتور تنها بود با مشکلات روانی فراوان،همه هم تنهاش گذاشتن حتی لی(که فکر میکرد بلخره یک نفرو توی زندگیش داره تا براش بجنگه ارتور)
فقط ترجیح میدادم ارتور نمیره،هرچند که خلاص شد ولی خیال این که ی جایی اون بیرون هنوز زندست قشنگ تر بود برام
دقیقاً کاملا باهات موافقم. لطفا آیدی تلگرامتو بده.
این ایدی منه @Silver_Spirit
احسنت به این بینش فوق العاده شما. تمام نکاتی که نوشتین رو دقیقا لحظه به لحظه فیلم من هم بهش رسیدم. این فیلم اصلا فیلم بدی نیست فقط اون چیزی که طرفداران انتظار داشتن نیست همین.
از همون قسمت اولم به درد نمیخورد
از همون قسمت اولم به درد نمیخورد نه فیلمش نه جوکرش فقط یه مشت بچه سال و روبیکایی فوق اورریتدش کردن بعدش من میبینم بعضی دوستان حتی جوکر واکین فینیکس رو با جوکر هیث لجر مقایسه میکنن که خیلی جای تعجب داره برام
وقتی ملکه ایلومیناتی نقش هارلی کویین رو بازی کنه، دیگه تا تهش مشخصه فیلم چرا ساخته شده و چرا با اینکه چرت بود معروف شده وگرنه هیچ دلیل منطقی برای موزیکال شدن فیلم اکشن یا اینکه به جای مارگو رابی لیدی گاگا رو گذاشتن وجود نداره
(بخدا نظرم هیچی نداری تاییدش کن نویسنده عزیز🗿💔)
یا علی ملکه ایلومیناتی چیه دیگه؟ این موضوعات سال ۲۰۱۶ اینطوریا خیلی صدا کرده بود و من خودم خیلی دنبالش میکردم ولی اون گاگا خیلی وقته تغییر رویه داده و حتی اگه زمانی میشد بچسبونیش به ایلومیناتی الان دیگه اصلا ربطی نداره. در ضمن ملکه ایلومیناتی بیانسه هست.
دادا من خودم سه چهار ساله دارم راجب ایلومیناتی تحقیق میکنم و از هزارتا سایت خارجی و ایرانی، یوتیوب و هرجا بگی مطلب در آوردم
حقیقت اینه که ایلومیناتی بلندگو نمیگیره دستش که بگه این آرتیست عضو سازمان ماست، خیلی شلوغش نمیکنم که هر کوفتیو به این موضوع ربط بدم مثل این بچه سالهای تازه به دوران رسیده ولی باید بگم تاریکی همیشه تو سایه هست و همونجا میمونه هیچ وقت قسمت تاریک جهان تو روشنایی و لذت های اون بیان نمیشه!
خیلی از جاها هنوزم لیدی گاگا رو ملکه ایلومیناتی صدا میکنن و خب در حقیقت هنوزم هست به احتمال نود و نه درصد این فیلم هم مثل یه فیلمی(اسم نمی‌برم چون کلی فن تعصبی داره که دنبال بهونه برا دعوان درضمن فیلم واسه دو سه سال اخیر بوده) که کاملا اشاره با ایلومیناتی داشت اما یه فیلم خیلی خوب در اومد و کسیم نفهمید این موضوعو باید بری تا تهش تا این چیزا رو بفهمی بر اساس نشونه های ریزی که تو فیلم بود بفهمی
یه عالمه هم مدرک دارم که بهت ثابت کنم
اسمشو چیه
من نفهمیدم
داداش بیخیال، الان یه لشگر تو سایت هستن کافیه من یچی بگم جنگ جهانی سوم شروع میشه🗿🤝
برای چند روز پیشه دیگه کسی نمی‌خونه ک دعوا شه
مثل اینکه خودت خیلی بحث و جدال دوست داری😂🤝
میخوای بهت اسمشو بگم؟؟
دعوا شد دیگ به من ربط نداره هااا🚶🏽♀️🗿
فقط بگو
اگه شما از این فیلم خوشت اومده من به نظرت احترام میزارم، خدایی دنبال بحث نیستم به هر حال هرکس نظر شخصی خودشو داره
تنها دیالوگی و سکانسی که از این افتضاح یادم می مونه
اون سکانس آخر تو دادگاه بود
دیگه جوکر وجود نداره.
آیا واقعا این فیلم باید پایین ترین نمره رو بین فیلمهای ابرقهرمانی میگرفت؟ حتی اگر ضعف ها و چاله و چوله های فیلمنامه رو هم در نظر بگیریم، باز نمیتونم کارگردانی حرفه ای تاد فیلیپس رو نادیده بگیرم.
من هیچ وقت فیلم اول رو دوست نداشتم. میتونم بگم من فقط فیلم اول رو تحمل کردم تا تموم شه و جزو شعاری ترین فیلم هایی بود که دیده بودم.
بزرگترین مشکل من با اون فیلم، اینجا کمتر دیده میشه و همین نکته کوچک باعث میشه این فیلم بالاتر از فیلم اول باشه.
به هیچ عنوان منکر ضعف های فیلم نامه ای نیستم و سکانس های موزیکال هم میتونستن کمتر باشن. این فیلم هم برای من دقیقا کنار TASM 2 می ایسته؛ فیلم های خیلی بدتری از اون ها وجود دارن و فقط گذر زمانه که میتونه ضعف های این فیلم ها رو ” به همون اندازه ای” که واقعا هستند و نه بیشتر نشون بده.
واقعا بعد لجر *هیچ جوکری وجود ندارد*
این استدیوهای هالیوودی تا ورشکست نشن نمی فهمن که باید به شعور مخاطب احترام بذارن مگه سیندرلا که میان فیلم جوکر رو موزیکال می کنن اونم از دنیای مردعنکبوتی که همه چی می سازن جز مردعنکبوتی اونم از مارول که کل قهرمان ها رو عوض کرد
به نظرم اسم این فیلم باید میشد (a man who wanna to be JOKER)
(مردی که می‌خواهد جوکر باشد) قشنگ داستان هم همین بود ارتور از اول میخواست که صرفا خودش رو در نقش جوکر یا شبیه جوکر بکنه
و واقعا تنها چیزی که باعث شد تا اخر فیلم رو نگاه کنم خوش ساختی فیلم بود که کارگردان و بازیگر نقش جوکر که همون واکین فینیکس باشه نمیگم بی نقص ولی خیلی خوب کار کردن
به نظرم هیث لجر کسی بود که به جوکر جون ببخشید و اون رو زنده کرد البته بعضی ها هم میگن مرگش اون رو افسانه کرد ولی باید بهشون بگم به نظر من هیث لجر برای شخصیت جوکر مثل نیوتن برای فیزیک هستش نیوتن ممکنه توی زمان خودش نظریه هایی ثبت کرده که الان دانشمندان میگن اون اشتباه بوده ولی بازم بهترین فیزیک‌دان تاریخه این قضیه برای هیث لجر هم همینطوره و واکین فینیکس که واقعا نقش جوکر رو خوب بازی کرد یه لول پایین تره