نقد و بررسی بازی Clock Tower: Rewind

طی این مقاله به بررسی پورت مدرن یکی از تاثیرگذارترین و جذاب‌ترین آثار تاریخ ژانر وحشت یعنی Clock Tower خواهیم پرداخت.

فرنچایز Clock Tower همیشه یکی از خاص‌ترین مجموعه‌های ژانر وحشت برای من بوده است که متاسفانه همچون بسیاری از فرنچایزهای کلاسیک این ژانر در دوران مدرن گیمینگ شانسی به آن داده نشده است اما با این وجود می‌توان گفت اولین نسخه‌ی این سری یکی از مهم‌ترین آثار تاریخ ژانر وحشت در گیمینگ محسوب می‌شود که با وجود غیبت فرنچایزش همچنان ردپای آن امروزه در آثار متعددی یافت می‌شود. اگر راستش را بخواهید هرگز فکرش را نمی‌کردم مجددا نام این مجموعه را به صورت رسمی بشنوم اما زمانی که استودیوی Wayforward از ریمستر Clock Tower رونمایی کرد به شدت شگفت‌زده شدم، البته مدتی بعد پسوند این اثر به Rewind تغییر کرد و مشخص شد که در واقع یک پورت مدرن از اثر اورجینال است.

حال پس از مدت‌ها انتظار سرانجام موفق شدم روی یک پلتفرم مدرن به تجربه‌ی این بازی بپردازم که حقیقتا به شدت حس‌وحال عجیبی دارد اما در عین حال بسیار خوش‌حال کننده است که حالا این اثر در قالب یک پورت مدرن حفظ شده و در اختیار همگان قرار گرفته است، اما بگذارید خوش‌حالی شخصی‌ام را کنار گذاشته و در ادامه به این مسئله بپردازیم که آیا Clock Tower: Rewind به عنوان یک پورت یک پکیج ارزشمند را ارائه می‌دهد یا خیر؟

بازگشت به عمارت Barrows

Clock Tower: Rewind مجددا ما را به عمارت مخوف خاندان Barrows بازگردانده و در نقش دختر یتیمی به نام Jennifer Simpson قرار می‌دهد؛ Jennifer که در کودکی والدین خودش را از دست داده است به یتیم‌خانه‌ی Granite سپرده شده و در آنجا بزرگ می‌شود. روایت بازی در ماه سپتامبر سال ۱۹۹۵ رخ می‌دهد زمانی که Jennifer به همراه سه دختر دیگر به نام‌ها Laura، Anna و Lotte از Granite توسط فرد ثروتمندی به نام Simon Barrows به سرپرستی گرفته می‌شوند، از همین رو آن‌ها همراه با مسئول یتیم‌خانه یعنی Mary راهی عمارت Barrows می‌شوند.

پس از ورود به عمارت و هنگامی که Jennifer برای صحبت با Mary لحظه‌ای دوستان خودش را رها می‌کند ناگهان با صدای جیغی متوجه می‌شود که همه‌ی دوستانش ناپدید شده‌اند و حالا او به دنبال آن‌ها عمارت را جست‌وجو می‌کند غافل از آن که چه اتفاقات وحشتناکی در ادامه‌ی راه انتظارش را می‌کشند.

همانطور که اشاره کردم Clock Tower: Rewind یک پورت از بازی اورجینال محسوب می‌شود بنابراین هیچ یک از ابعاد داستانی دچار تغییر نشده‌اند و همچنان همان تجربه‌ی اورجینال را در خود جای داده است اما حالا نسخه‌ی Rewind در کنار روایت اصلی در قالب محتوای اضافه کتاب مصور اثر اورجینال را در قالب یک Motion Comic به همراه صداپیشگی ارائه می‌دهد که شاید بتوان آن را یکی از جذاب‌ترین محتوای اضافه‌ای دانست که این اثر برای اولین بار ارائه می‌دهد.

این کامیک در دو بخش Prologue و Clock Tower: The First Fear ارائه می‌شود و اتفاقات کلی و لحظات مهم بازی را از لنزی متفاوت به تصویر می‌کشد اما چیزی که این Motion Comic را جذاب‌تر می‌کند صداپیشگی آن‌هاست چرا که این اولین باری است که ما ابعادی از اثر اورجینال را با صداپیشگی مشاهده می‌کنیم. البته لازم به ذکر است که این صداپیشگی صرفا به کامیک‌ها و کات‌سین انیمیشنی آغازین بازی محدود شده و در طی تجربه‌ی بازی مکالمات همچنان به صورت متنی به نمایش در می‌آیند.

صحبت از کات‌سین انیمیشنی شد؛ این مورد نیز یکی دیگر از محتوای تازه‌‎ای است که سازندگان برای این پورت در نظر گرفته‌اند، یک کات‌سین انیمیشنی کامل در قالب Intro در این بازی قرار گرفته است که شخصا به شدت از تماشای آن لذت بردم. رویکرد هنری و نحوه ارائه این Intro نیز موجب می‌شود خاص‌تر جلوه کند و به طور کلی می‌توان گفت یک بخش تازه ارزشمند است که حس‌وحال تازه‌ای به این بازی القا می‌کند.

یکی دیگر از موارد ارزشمندی که این اثر با خود به دنیای مدرن گیمینگ می‌آورد ترجمه‌ی انگلیسی رسمی آن است؛ همچون بسیاری از بازی‌های کلاسیکی که در طی چندین سال اخیر شاهد بازنشر و عرضه‌ی مجدد آن‌ها در قالب پورت یا کالکشن بودیم، Clock Tower نیز اثری بود که هرگز به صورت رسمی خارج از ژاپن عرضه نشد و به جای آن نسخه‌ی دوم در قالب قسمت اول در غرب عرضه شد. این مسئله نیز یکی دیگر از خصوصیات و وظایف مهم این پورت است چرا که حالا به لطف این بازی طرفداران بسیاری می‌توانند به صورت کاملا رسمی اولین قسمت این مجموعه را در هر نقطه‌ای از جهان تجربه کنند.

تجربه ترس ۱۶-بیتی بی‌بدیل

Clock Tower: Rewind دو راه مختلف را در راستای تجربه‌ی این اثر Point & Click پیش روی شما می‌گذارد؛ مورد اول حالت “Original” بوده که همانطور که از نامش پیداست دقیقا همان تجربه‌ی نسخه‌ی اورجینال SNES را ارائه داده و صرفا از ترجمه‌های تازه برخوردار است اما حالت دوم یعنی “Rewind” حالتی است که امکانات تازه و بهبودهای متعدد این پورت را در قالب Quality of Life به تصویر می‌کشد.

بگذارید اول از همه از خصوصیت برجسته‌ی این عنوان یاد کنم و سپس به موارد جزئی‌تر بپردازم؛ کلیت گیم‌پلی بازی همچنان همان چیزی است که حدودا سه دهه‌ی پیش ارائه شده بود مجددا باید تاکید کنم ما راجع به یک پورت صحبت می‌کنم و نه یک بازسازی ساختاری اما با این وجود برخی المان‌های بسیار جالبی به بازی اضافه شده و همچنین برخی از المان‌هایی که در کد اورجینال وجود داشتند اما هرگز به بازی نهایی راه پیدا نکردند حالا به طور رسمی در بازی تعبیه شده‌اند! اما بزرگ‌ترین مکانیزم تازه‌ی این بازی المان “Rewind” محسوب می‌شود که به شما اجازه می‌دهد زمان را چند ثانیه به عقب بازگردانید.

قبل از هر چیزی باید تاکید کنم این المان به هیچ عنوان بازی را «ساده‌تر» نمی‌کند بلکه بیشتر در راستای افزایش دسترسی و کنترل بر تجربه تعبیه شده است؛ Clock Tower و روند گیم‌پلی آن همیشه حالتی تصادفی و رندوم داشته است بنابراین گاها ممکن است خودتان را در شرایطی بیابید که لزوما بهینه نیست، گاهی اوقات نیز ممکن است قصد رسیدن به یکی از پایان‌های خاص بازی را داشته باشید اما به اشتباه کاری را انجام ندهید یا موقعیت خاصی را دریافت نکنید. در این شرایط است که قابلیت Rewind به راستی می‌درخشد.

به عنوان مثال برای دست یافتن به یکی از پایان‌های بازی باید به اتاق خاصی ورود کرده و آیتمی را بردارید اما گاها به صورت رندوم ممکن است کاراکتر خاصی در این اتاق حضور داشته باشد که مانع انجام این کار شده و به کلی روند تجربه‌ی شما را تغییر می‌دهد. در چنین شرایطی در صورت ورود به اتاق و مشاهده‌ی آن کاراکتر بدون نیاز به اینکه به کلی بازی را از ابتدا شروع کرده و شانستان را مجددا امتحان کنید به راحتی می‌توانید چند ثانیه زمان را به عقب بازگردانده و مجددا تلاش کنید. البته لازم به ذکر است مدت زمان قابل بازگشت نیز زیاد نیست و به چند ثانیه محدود می‌شود بنابراین استفاده از Rewind خود نیازمند دقت و سرعت عمل است.

مورد برجسته‌ی دیگر بهینه‌سازی کنترل‌های بازی برای کنترلرهای تازه و همچنین کاهش لگ ورودی آن‌هاست به طوری که حالا بازدهی کنترل‌های بازی بسیار بهتر و سریع‌تر از اثر اورجینال بوده و تجربه‌ی بازی را روان‌تر می‌کند. از طرف دیگر قابلیت Save به بازی اضافه شده است که نه تنها چندین جایگاه ذخیره‌سازی مختلف را در اختیار شما می‌گذارد بلکه به شما اجازه می‌دهد در هر نقطه‌ای از بازی، تجربه‌ی خود را ذخیره‌سازی کنید که باز هم یکی دیگر از خصوصیات بسیار مطلوبی است که این اثر دریافت کرده است.

اما بد نیست به برخی از موارد جزئی نیز بپردازیم؛ شخصا در ابتدا تصور می‌کردم از نسخه‌ی PS1 این اثر یعنی Clock Tower: The First Fear به عنوان بازی پایه استفاده شده است اما هر چه بیشتر CT: Rewind را تجربه کردم نقاط اختلاف بیشتری با خاطراتم از تجربه‌های پیشینم یافتم از همین رو تصمیم گرفتم مجددا هم نسخه‌ی PS1 و هم نسخه‌ی SNES بازی را تجربه کنم و در اینجا بود که متوجه رویکرد سازندگان Rewind شدم. پایه‌ی اصلی پورت Rewind نسخه‌ی SNES است و این مسئله به خوبی از طریق تکسچرها و تصاویر مشخص است چرا که TFF از رزولوشن بیشتری برخوردار بود اما در طرف دیگر ابعاد مختلفی از TFF و حتی یک رام غیر رسمی که در گذشته عرضه شده بود نیز در این اثر دیده می‌شد که برایم بسیار جالب بود.

در نهایت با کمی آزمون و خطا متوجه شدم نسخه‌ی Rewind در واقع ترکیبی از اثر اورجینال SNES و نسخه‌ی TFF کنسول PS1 بوده و به نظر می‌رسد سازنده‌ی رام غیر رسمی بازی نیز در این پروژه با Wayforward همکاری داشته است بنابراین می‌توان گفت Clock Tower: Rewind به راستی برترین و کامل‌ترین نسخه‌ی حاضر از قسمت اول این مجموعه محسوب می‌شود. برخی محتوا از جمله اتاق‌ها و رویدادهایی که به نسخه‌ی PS1 اضافه شده بودند حالا در این نسخه نیز تعبیه شدند و در کنار آن‌ها یکی از جذاب‌ترین ابعاد این پورت آن است که ما شاهد اعمال ابعاد و سازوکارهایی در این اثر هستیم که در واقع قرار بود در اثر اورجینال نیز حضور داشته باشند اما به دلایل مختلف هرگز به محصول نهایی راه پیدا نکردند.

به عنوان مثال حالا Jennifer امکان دویدن در هنگام بالا رفتن از پله‌ها و یا باز کردن درب‌ها را دارا است در حالی که این مسئله در اثر اورجینال غیر ممکن بود و در هنگام کلیک روی درب‌ها یا پله‌ها Jennifer شروع به قدم زدن می‌کرد اما حالا انیمیشن‌های دویدن او در این موقعیت‌ها به بازی اضافه شده‌اند. یکی دیگر از تغییرات قابل توجه در طول این تجربه میزان درگیری با Scissorman بود به طوری که شخصا طی چند دقیقه‌ی ابتدایی به وضوح افزایش رویارویی با این کاراکتر را نسبت به تجربه‌های پیشینم از نسخه‌های اورجینال احساس می‌کردم. Scissorman حالا بسیار هوشمندانه‌تر و تهاجمی‌تر عمل کرده و ابعاد تازه‌ای به سازوکار او اضافه شده است که مجددا در اثر اورجینال وجود نداشت.

در پورت‌های اورجینال رویارویی با Scissorman در راستای تعامل با محیط بود اما در نسخه‌ی Rewind این کاراکتر دقیقا همچون یک Stalker مدرن رفتار کرده و می‌تواند به صورت تصادفی در نقاط مختلف بازی به سراغ شما بیاید؛ او حالا می‌تواند درب‌ها را باز کرده و از پله‌ها نیز بالا برود مسئله‌ای که در گذشته ممکن نبود بنابراین می‌توان گفت پورت Rewind روند پویاتری از تعقیب و گریز با این کاراکتر را به تصویر می‌کشد.

بد نیست اشاره کنم که در راستای هوشمندتر شدن Scissorman ما شاهد برخی مکان‌های تازه برای پنهان شدن و راه‌های جدید برای مقابله با این کاراکتر هستیم که در حالی که تغییرات جزئی است اما به راستی تجربه‌ی بازی را به شکل مثبتی تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی از این تغییرات آن‌قدر یک‌پارچه هستند که شخصا طی اولین دور تجربه متوجه آن‌ها نشدم اما نقاط تداخل بین این تجربه و خاطراتم از بازی اورجینال موجب شد مجددا به سراغ پورت‌های سابق بروم و پس از تجربه‌ی آن‌ها تمامی تغییرات Rewind برایم واضح‌تر شد. این تغییرات و جزئیاتی که به بازی در قالب Quality of Life اضافه شده قطعا تجربه‌ی کلی آن را بهبود بخشیده و گسترش می‌دهد و رویکرد سازندگان در راستای بهره‌گیری از کدهای استفاده نشده اورجینال بسیار تحسین برانگیز است.

و اما روند کلی گیم‌پلی Clock Tower چیزی است که همچنان پس از گذشت سالیان سال مرا شگفت‌زده می‌کند؛ شاید به جرات گفت این اثر یکی از برترین نمایش‌ها از چگونگی پیاده‌سازی یک دشمن به اصطلاح “Stalker” به شمار می‌آید که نحوه پیاده‌سازی آن همچنان بازدهی و خلاقیت بالایی دارد. در کنار آن در دورانی که بازی‌های ژانر وحشت هنوز مطمئن نبودند می‌خواهند چه چیزی باشند، CT جزو معدود آثاری است که به طور صددرصدی می‌داند اهدافش چیست و به بهترین شکل مسیرهای دست‌یابی به آن‌ها را پایه‌گذاری می‌کرد. روند تعقیب و گریزها، رویدادهای تصادفی و جست‌وجو و Exploration این اثر و میزان ظرافت به کار رفته در آن همچنان پس از سه دهه مرا شگفت‌زده می‌کند.

البته مسلما بازی به خوبی سن خود را نشان داده و باید به این مسئله اشاره کنم مخاطب هدف این پورت افرادی نیستند که دنبال یک تجربه‌ی مدرنیزه شده هستند؛ Clock Tower: Rewind حاصل تلاش‌های یک تیم علاقه‌مند به اثر اورجینال است که قبل از هرچیزی سعی بر حفظ این اثر از چرخه‌ی زمان و در وهله‌ی دوم بازگرداندن تجربه‌ی آن به جامعه‌ی طرفدارانش در قالبی تازه، قابل دسترس و کامل‌تر است. البته این مسئله لزوما بدان معنا نیست که مخاطبان جدید نمی‌توانند از آن لذت ببرند و قطعا اگر جزو افرادی باشید که از بازی‌های Point & Click لذت می‌برید و دید منطقی روی یک «پورت» از یک تجربه‌ی رترو ۳۰ ساله داشته باشید این عنوان به شدت می‌تواند برایتان جذاب باشد.

اما Clock Tower: Rewind لزوما یک پورت بی‌نقص نیست و دارای مشکلاتی است که وجودشان تا حدی برایم عجیب است، مخصوصا زمانی که میزان اهمیت تیم به بهبود تجربه‌ی پایه را مشاهده می‌کنم. به عنوان مثال نسخه‌ی SNES که به عنوان نسخه‌ی پایه برای این پورت استفاده شده است برخی مشکلاتی داشت که حالا به این اثر نیز راه پیدا کرده‌اند. به عنوان مثال می‌توان به کند شدن بازی اشاره کرد که عموما در هنگامی رخ می‌دهد که رویدادهای متعددی روی صفحه در حال نمایش هستند، همچنین گاها پس از عبور از درب‌های عمارت نیز برای چند ثانیه کوتاه شاهد این دست از “Slow Down”ها هستیم که مستقیما از اثر پایه به ارث رسیده‌اند و عجیب است که طی پروسه‌ی توسعه‌ی پورت برطرف نشده‌اند.

لازم به ذکر است که این مشکل لزوما یک مسئله‌ی دائمی نیست و به ندرت دیده می‌شود اما همچنان می‌تواند آزاردهنده جلوه کند، در همین راستا در هنگام این کند شدن‌ها صدای بازی نیز دچار مشکل می‌شود که مجددا آن چنان خوش‌آیند نخواهد بود.

مورد بعدی کمی کلی‌تر بوده و آن هم استفاده از نسخه‌ی SNES به عنوان نسخه‌ی پایه برای Rewind است که برایم بسیار عجیب است چرا که پورت PS1 یعنی The First Fear دارای تکسچرهای متراکم‌تر و ظاهری پولیش‌تر بود اما نسخه‌ی SNES مسلما به دلیل محدودیت سخت‌افزاری در این ابعاد ضعیف‌تر است. البته من شخصا استایل ۱۶ بیتی نسخه‌ی SNES را به شدت می‌پسندم اما به نظرم بهتر بود حداقل در راستای توسعه‌ی این پورت برخی از مشکلات را برطرف می‌کردند و یا نسخه‌ی SNES را برای مود “Original” و TFF را برای “Rewind” در نظر می‌گرفتند.

و اما اگر از این مسائل عبور کنیم بد نیست کمی به محتوای اضافه و به اصطلاح “Extra” بازی بپردازیم و ببینیم Clock Tower: Rewind به عنوان یک پکیج چه ارزشی داشته و آیا قیمت ۲۰ دلاری خودش را توجیه می‌کند یا خیر؟ همانطور که در طی نقد اشاره کردم ما شاهد یک انیمیشن Intro جدید در کنار Motion Comicها هستیم که تمامی آن‌ها دارای صداگذاری هستند و به نوبه‌ی خود بسیار جذاب جلوه می‌کنند. علاوه بر این موارد این اثر یک مصاحبه‌ی اختصاصی با کارگردان نسخه‌ی ابتدایی یعنی Hifumi Kono را نیز در خود جای داده است که طی آن او نه تنها به سوالات جالبی پاسخ می‌دهد بلکه حتی در ارتباط با آینده‌ی فرنچایز نیز صحبت می‌کند.

یک بخش Museum نیز در این بازی حاضر است که شاید بتوانم از آن به عنوان ضعیف‌ترین مورد محتوای اضافه بازی اشاره کنم؛ شخصا همیشه در چنین آثاری که به نوعی پورت، ریمستر و یا کالکشن هستند از تماشای بخش‌های Museum و مشاهده‌ی طرح‌های اولیه و دیده نشده لذت می‌برم اما متاسفانه CT: Rewind در بخش Museum خود صرفا اسکن‌هایی از کاتالوگ‌های بازی اورجینال و باکس آرت آن‌ها را ارائه می‌دهد که بسیار ناامید کننده است. در کنار این بخش ما شاهد حضور دموی ژاپنی اورجینال Clock Tower نیز هستیم که حضور آن می‌تواند برای مخاطبان سابق بسیار جذاب باشد.

اما در نهایت یکی از بهترین خصوصیات تازه‌ی Clock Tower: Rewind دو موسیقی متن کاملا جدید آن محسوب می‌شود که توسط Mary Elizabeth McGlynn اجرا می‌شود، خواننده و صداپیشه‌ای که احتمالا با موسیقی او از طریق عناوین متعددی از فرنچایز Silent Hill از جمله SH3 و SH: Shattered Memories و صداپیشگی‌اش در نقش کاراکترهای متعددی از جمله Alex Wesker در RE: Revelations 2 و Resistance آشنایی دارید. این موسیقی‌ها به خوبی روی این اثر منطبق شده و حس‌وحالی تازه به آن تزریق کرده‌اند همچنین در همین راستا بد نیست اشاره کنم یک Music Player نیز در این بازی تعبیه شده که به شما اجازه می‌دهد به تمامی ساندترک بازی از جمله دو موسیقی مذکور دسترسی داشته باشید.

این بازی روی PS5 و بر اساس کد ارسالی ناشر (WayForward/Limited Run Games) تجربه و بررسی شده است