نقد و بررسی بازی Dead Rising Deluxe Remaster

بازگشت به دنیای Dead Rising، این بار با رنگ و لعابی نسل نهمی! با نقد و بررسی Dead Rising Deluxe Remaster همراه ما باشید.

در میان بازی‌های کوچک و بزرگ متفاوت در سبک آثار آخرالزمانی و زامبی محور، عناوینی وجود دارند که لزوما به بسیاری از موارد منطقی و جدی اهمیتی نمی‌دهند و کل تجربه‌ی این آثار، حول محور مبارزات دلچسب و المان‌های کمدی و خنده‌داری است که تضاد جذابی با فضای مرگبار و آخرالزمانی ایجاد کرده‌اند. معمولا این آثار پر از موارد احمقانه هستند که تجربه‌ی آن‌ها را دلچسب‌تر می‌سازد. در بین عناوین اینچنینی، سری Dead Rising از همان ابتدا، خود را به عنوانی اثری فوق‌العاده سرگرم‌کننده مطرح ساخت و شاهد عرضه‌ی نسخه‌های متفاوت برای این سری بودیم.

چند وقتی است که کپکام بعد از موفقیت‌های گسترده‌ی بازسازی‌های Resident Evil، دست به احیای بسیاری از IP‌های قدیمی خود، در قالب، کالکشن، ریمستر و ریمیک زده است و در راستای همین احیای دوباره، شاهد نسخه‌ی ریمستر بازی Dead Rising با نام Dead Rising Deluxe Remaster هستیم که تجربه‌ای مدرن از اثر اصلی را برای ما به ارمغان آورده است.

در همین ابتدای کار باید اشاره کنم که Dead Rising Deluxe Remaster، چیزی بسیار فراتر از یک ریمستر است و دست کمی از یک ریمیک ندارد چرا که آن قدر بهبود‌های ساختاری و پیشرفت‌های فنی چشمگیر بوده‌اند که اگر این عنوان را صرفا یک ریمستر بنامیم، حق مطلب را ادا نکرده‌ایم‌.

داستان بازی Dead Rising، پیرامون عکاس و خبرنگاری به نام Frank West در جریان است که در ابتدای بازی، سوار بر هلی‌کوپتری به سمت شهر Willamette در ایالت کولورادو می‌رود و در پاساژ و مرکز خرید بزرگ این شهر، فرود می‌آید. این منطقه، تحت قرنطینه نظامی قرار گرفته و Frank به کمک دوربین و صد البته کنجکاوی‌ عمیقش، قصد دارد از قضیه سر در بیاورد و کار خود را به عنوان یک خبرنگار، به بهترین شکل ممکن انجام دهد. قرار می‌شود که خلبان هلیکوپتر، ۷۲ ساعت بعد در همان نقطه حضور داشته باشد و Frank را از آن جا خارج کند.
پس از ورود به این مرکز خرید بسیار بزرگ، Frank به سرعت در می‌یابد که اوضاع فوق‌العاده وخیم است و علت قرنطینه این شهر، شورش مردم یا موارد مشابه نبوده بلکه شاهد خروش زامبی‌ها هستیم و از آنجایی که او تا حداقل ۷۲ ساعت دیگر امکان خروج از پاساژ را ندارد، این جاست که ماجراجویی ما در قامت Frank آغاز می‌شود. از یک طرف باید تا حد ممکن به بازماندگان و افرادی که زامبی نشده‌اند کمک کنیم و آن‌ها را نجات داده و به نقطه‌ی امنی منتقل کنیم و از طرف دیگر، موارد و افراد بسیار مشکوکی در پاساژ حضور دارند که Frank با جست و جو و تحقیق، می‌تواند از راز و رمز آن‌ها باخبر شود و به حقیقت دست پیدا کند.

نباید از عنوانی مثل Dead Rising، انتظار داستانی فوق‌العاده عمیق یا تاثیرگذار داشته باشیم و داستان کلی بازی، آن چنان خاص و منحصر به فرد نیست. با این وجود، یک نقطه‌ی قوت بسیار قابل توجه دارد و آن هم تعلیق بسیار خوب است. با وجود این که Dead Rising اثری جدی و منطقی نیست، اما خط اصلی داستانی بازی، به مراتب ساختارمند‌ و جدی‌تر است و با وجود اینکه همچنان شاهد شخصیت‌های طنز و لحظه های عجیب و غریب احمقانه هستیم، اما هدف اصلی داستان، پیدا کردن منشأ زامبی‌ها و افراد دخیل در آن است و خصوصا آنتاگونیست اصلی بازی، به جذاب‌تر شدن روند کلی روایت بازی کمک شایانی کرده است.

در کل باید بگویم با توجه به ساختار بازی و اهمیت بیشتر مبارزات، گیم‌پلی و سرگرم‌کنندگی، داستان این اثر حداقل انتظارات را به خوبی برآورده می‌سازد. هر چند حقیقتا بعید می‌دانم کسی آثاری مثل Dead Rising Deluxe Remaster را به خاطر، داستان، روایت یا شخصیت‌هایش تجربه کند!

مبارزات بازی، به نسبت نسخه‌ی اصلی، تغییرات و بهبود‌های مثبت مختلفی را به خود می‌بینند. سلاح‌های سرد و کلیه Melee Weapon‌ها، اکنون دارای نوار Durability هستند، هنگام نشانه گیری و شلیک کردن می‌توانید حرکت کنید، انیمیشن‌های حملات و کلیه انیمیشن‌ها و فیزیک حرکات و حملات بهبود پیدا کرده و در کل، بازی از لحاظ فنی و تکنیکال، بهبودهای گسترده‌ای به خود می‌بیند.
مبارزات Dead Rising Deluxe Remaster، شلوغ، پر هیجان و پر آشوب هستند. تقریبا هر چیزی که در یک پاساژ خرید و مغازه‌های مختلف می‌توانید تصور کنید را می‌توان به عنوان سلاح برای سلاخی زامبی‌ها استفاده کرد. از چوب بیسبال و تبر و خنجر و سلاح‌های متداول گرفته، تا مانکن‌های بزرگ، توپ فوتبال، نیمکت و بسیاری وسایل عجیب دیگر! و از آن جایی که سلاح‌های فیزیکی به سرعت خراب می‌شوند، مدام باید سلاح‌های جدید بردارید و به کشتار زامبی‌ها، مشغول شوید.
مبارزات بازی نرم و جذاب هستند و با وجود اینکه انیمیشن حمله برای سلاح‌ها به نسبت محدود و انگشت شمار است و از لحاظ عملکردی بازی مبارزات ساده‌ای دارد، اما تکه تکه شدن زامبی‌ها، افکت صوتی جذاب بازی هنگام ضربات و خون‌آلود بودن محیط‌های بازی، مبارزات بازی را جذاب ساخته است.
تمامی مغازه‌ها، طبقه‌ها و بخش‌های پاساژ لبریز از زامبی‌ها هستند و هر چقدر هم که آن‌ها را بکشید، این حس را خواهید داشت با جمعیتی تمام نشدنی از زامبی‌ها طرف هستید. البته شلوغی محیط‌‌های بازی و تراکم بالای زامبی‌ها، هنگام اسکورت کردن Survivor‌ها ممکن است دردسر ساز شود.

مبارزه و از پای درآوردن زامبی‌ها به وسیله‌ی طیف وسیعی از سلاح‌های سرد و گرم مختلف، بسیار جذاب است، اما مشکلی که وجود دارد این است که بازی بعد از چند ساعت، ممکن است وارد یک چرخه‌ی تکراری شود و جذابیت بالای آن تا حد زیادی فروکش کند. از آن جایی که فعالیت‌های جانبی بازی کاملاً محدود به پیدا کردن و نجات بازماندگان در سرتاسر پاساژ هستند و شاهد تنوع یا عمق خاصی در این زمینه نیستیم، این مسئله نیز تا حدی به این مشکل دامن زده است. البته این موضوع به این معنی نیست که بازی بعد از چند ساعت ابتدایی لذت‌بخش نیست، اما حقیقت این است که Dead Rising Deluxe Remaster، به سرعت وارد یک چرخه‌ی تکراری می‌شود و از آن جایی که ریتم مبارزات یکسان است، با وجود کسب کردن مهارت‌های رزمی و فنون خاص مختلف در طول بازی، همچنان روند کلی سلاخی زامبی‌ها، تفاوت خاصی نمی‌کند و با وجود اینکه بازی یک سری باس فایت اصلی و فرعی به مخاطبان ارائه می‌دهد، به شخصه مبارزه با آن‌ها آنقدر برایم جذاب و لذت‌بخش نبود چرا که حالتی به شدت عجیب و غریب داشتند و فیزیک مبارزات در باس فایت‌ها بسیار متفاوت عمل می‌کند.

گردش در پاساژ، شامل سر زدن به مغازه‌های مختلف، پیدا کردن بازماندگان پراکنده در پاساژ و برخی رویدادهای فرعی مختلف است. اگر نیاز به آیتم سلامتی دارید، به رستوران‌ها و سوپرمارکت‌ها سر بزنید، اگر می‌خواهید خود را به سلاح‌های مختلف مجهز کنید، به سلاح فروشی‌ها و مراکز شکار مراجعه کنید و برای موارد مختلف دیگر مثل پوشیدن لباس‌های گوناگون نیز طبیعتا به لباس‌ فروشی‌ها باید مراجعه کنید.
بازی تعداد قابل توجه‌ای لباس و Outfit از دیگر IP‌های کپکام در اختیار ما می‌گذارد. از Outfit لیان کندی گرفته تا خود Nemesis و لباس های کاراکتر‌های Street Fighter. در کل جای جای باز و المان‌های آن، پر است از موارد سرگرم کننده، خنده‌دار و لذت بخش که لذت تجربه‌ی بازی را دو چندان خواهند کرد.

یکی از مواردی که از همان زمان معرفی بازی حاشیه‌ساز شده بود، تغییر و یا حذف برخی از محتویات بازی بود. کپکام به شدت روی محتویات بحث‌برانگیز حساس شده و تمام تلاشش را به کار گرفته تا دیالوگ‌ها و یا شخصیت‌ها و سکانس‌هاس بحث‌ برانگیز، دیگر در بازی‌هایش حضور پر رنگی نداشته باشند. از همین رو، این سیاست باعث تغییرات محتوای Dead Rising Deluxe Remaster نیز شده و برخی دیالوگ‌ها و شوخی‌های شخصیت‌ها به کلی حذف یا جایگزین شده‌اند. برخی المان‌های بازی مثل یک مینی گیم عکاسی به کلی از بازی خارج شده و از طرف دیگر، برخی کات سین‌ها نیز دچار تغییراتی شده‌اند.

به شخصه با وجود اینکه می‌توانم منطق پشت این تفییرات و حذفیات را درک کنم، اما واقعا تغییرات انجام شده را نپسندیدم و این کار را توهینی به اثر اورجینال در نظر می‌گیرم. وقتی دیالوگ‌های جذاب و طنز برخی شخصیت‌ها را تغییر می‌دهید، عملا شخصیت و ساختار او نیز سلاخی می‌شود و دیگر آن هویت سابق را ندارد. در همین راستا باید بگویم صداپیشه Frank West نیز با بازی اصلی تفاوت دارد، اما صداپیشه جدید انصافا به خوبی از پس گویندگی Frank بر آمده و عملکرد خوبی از خود به جای گذاشته است.

یکی دیگر از مشکلات بازی، مربوط به هوش مصنوعی شخصیت‌های همراه یا همان Survivor‌ها است که خصوصا در مراحل Escort، بیشتر نمایان می‌شود. بعضا شاهد حرکات و رفتار‌های عجیبی از این NPC‌ها هستیم. ممکن است از یک سکو بالا بروند، بین زامبی‌ها گیر کنند، از بلندی سقوط کنند و به جای فرار از خطر، به قلب خطر بروند! از آنجایی که مراحل مربوط به Survivor‌ها اکثریت محتوای فرعی بازی را شامل می‌شود، این ضعف مراحل فرعی، به شدت آزار دهنده جلوه می‌کند و می‌تواند به تجربه‌ی کلی اثر، لطمه وارد کند.

اما اگر بخواهم در مورد آن روی سکه صحبت کنم و به یکی از نقاط قوت بزرگ بازی را اشاره کنم، قطعا آن مورد گرافیک هنری و فنی است. همان طور که در ابتدای مقاله گفتم، بازی از لحاظ فنی و گرافیکی تقریبا به اندازه‌ی یک ریمیک بهبود پیدا کرده و این مسئله در تک تک لحظات بازی ملموس است. کات سین‌ها از نوع طراحی و ساخته شده‌اند و کیفیت چهره‌ها و صورت شخصیت‌ها از لحاظ جزئیات و واقع‌گرایانه بودن، فوق‌العاده است. نورپردازی محیط‌های مختلف پاساژ به شکل کم‌نظیری انجام شده و کیفیت بافت‌ها و تکسچر‌ها، طراحی زامبی‌ها، اجسام و محیط نیز کاملا انتظارات را به شکل بسیار مناسبی برآورده ساخته است.

خوشبختانه بازی از لحاظ بهینه‌سازی، خروجی فوق‌العاده‌ای دارد و حتی در شلوغ‌ترین سکانس‌ها نیز شاهد کوچک‌ترین افت فریمی در بازی نبودم. از طرف دیگر، باید اشاره کنم که خوشبختانه نه خبری از Texture Pop Up در بازی هست و نه مشکلات گرافیکی یا فنی خاصی و بازی در کل، بسیار بهینه و عاری از باگ و مشکلات فنی است.

صداپیشگان بازی، عملکردی نسبتا سینوسی دارند، از یک طرف یک سری از صداپیشگان عملکرد بسیار خوب و مناسبی دارند و از طرف دیگر، برخی شخصیت‌های فرعی، بعضا صداپیشگی کم کیفیت‌تری از خود نشان می‌دهند. البته در کل این مسئله آنچنان آزار دهنده به شمار نمی‌آید.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Capcom) و روی PS5 بررسی شده است