نقد و بررسی بازی Harry Potter: Quidditch Champions

Harry Potter: Quidditch Champions تلاش شرکت برادران وارنر (Warner Bros) برای ارائۀ یک بازی مسابقه‌محور لایو سرویس است تا بتواند با حداقل تلاش، حداکثر درآمد را به دست بیاورد. در حقیقت، این اثر من را به یاد عناوینی مانند Roller Champions از یوبیسافت و Knockout City از EA می‌اندازد که تنها در عرض چند ماه، از صحنۀ گیمینگ محو شدند. اما شرکت‌ها دست از تلاش بر نمی‌دارند و حالا با Quidditch Champions طرف هستیم.

همانطور که از نام اثر آشکار است، با یک اثر مسابقه‌ای بر محور قهرمانی در Quidditch طرف هستیم. هیچ چیز بدیع یا تازه‌ای وجود ندارد و قوانین مسابقه نیز برای طرفداران هری پاتر مبرهن هستند. اما برای کسانی که نمی‌دانند، طی این مسابقات باید توپی به نام Quaffle را به دست بیاورید و با پاس‌کاری و بازی تیمی گُل بزنید. در این میان، نقش‌های خاصی برای انتخاب وجود دارند که می‌توانند کمی تنوع و عمق به گیم‌پلی تزریق کنند. The Chaser باید توپ را همواره تحت اختیار داشته باشد و گُل بزند. The Beater ترکیبی از دفاع و حمله را برعهده می‌گیرد، مدام در زمین مسابقه جابه‌جا می‌شود و حتی می‌تواند با چماق خود به بازیکنان حریف ضربه وارد کند. The Keeper نقش دروازه‌بان را دارد و باید مراقب باشد که تیم گُل نخورد و زیاد در زمین مسابقه جابه‌جا نمی‌شود. و در نهایت، The Seeker را داریم که احتمالاً معروف‌ترین باشد، زیرا هری پاتر چنین نقشی را برعهده داشت. The Seeker می‌تواند با پیدا کردن Golden Snitch، یک توپ طلایی در زمین مسابقه، ۳۰ امتیاز کسب کرده و جریان بازی را به نفع تیم خود تغییر دهد.

نکتۀ قابل توجه آن است که طی مسابقه می‌توانید نقش خود را تغییر دهید و لزوماً نباید پایبند نقش انتخابی باشید. اگرچه این نقش‌ها پتانسیل زنده نگه داشتن بازی را دارند، اما متاسفانه مودها و قالب‌های زیادی برای بازی وجود ندارند و با اثری غنی طرف نیستیم.

ما شاهد یک کمپین دم‌دستی هستیم که به صورت تنها یا کوآپ شما را در مقابل دشمنان هوش‌مصنوعی قرار می‌دهد، یک حالت چندنفرۀ PvP به صورت ۳v3 داریم که رویکردی کلاسیک و آشنا دارد و همچنین می‌توانید با یک تیم دیگر در مقابل دشمنان هوش‌مصنوعی مسابقه دهید. از سوی دیگر، کراس‌پلی برای تمامی پلتفرم‌های مقصد فعال است تا هر طور شده سرورها پلیر داشته باشند. تعداد مودهای موجود، حتی برای یک بازی ۳۰ دلاری کافی نیستند تا مدت قابل توجه‌ای بازی را زنده و سرگرم‌کننده نگه دارند. یکی دیگر از مشکلات جدی بازی، هوش مصنوعی در کمپین و حالت co-op است که گاهی اوقات عملکردی احمقانه دارد و در برخی زمان‌ها نیز بدون هیچ تلاشی از سوی پلیر، مسابقه را برای او می‌برد.

نکتۀ قابل توجه دیگر این است که نمی‌توانید در نقش شخصیت‌های معروف مثل هری پاتر قرار بگیرید. اگرچه آن‌ها (شخصیت‌های مشهور سری) به عنوان هم‌تیمی (با توجه به گروهی که انتخاب کرده‌اید) در مسابقات حضور دارند، اما انتخاب آن‌ها به عنوان پوستۀ کاراکتر اصلی غیرممکن است. با این وجود، حداقل تا به این لحظه، بازی شامل هیچگونه پرداخت درون‌برنامه‌ای نمی‌شود.

بازی در ابتدا به خوبی کنترل و قوانین را به شما آموزش می‌دهد و حتی شامل یک حالت تمرینی نیز می‌شود تا قبل از ورود به مسابقات، همه چیز را به خوبی فرا بگیرید. کنترل و تعبیۀ دکمه‌ها نیز به خوبی انجام شده و بعید است حتی پلیرهای کژوال با مشکل خاصی روبه‌رو شوند.

از حیث گرافیک بازی حرفی برای گفتن ندارد؛ نه شاهد نورپردازی مطلوب، محیط‌های پرجزئیات و تکسچرهای باکیفیت هستیم که بتوانیم آن را از نظر فنی ستایش کنیم و نه از حیث هنری طراحی محیط‌ها و کاراکترها منحصر به فرد و جذاب است. بیش از هر چیز، به نظر می‌رسد که شاهد کاراکترهایی از Sims هستیم که سوار بر جاروی جادویی خود، مسابقه می‌دهند. برای چنین اثری، مطمئناً یک کارگردانی هنری منحصر به فرد یا توجۀ بیشتر به مسائل فنی، می‌توانست قدمی رو به جلو برای جذب مخاطبین باشد؛ به خصوص که بازی این پتانسیل را داشت تا در میان گیمرهای تفننی و طرفداران بی‌شمار هری پاتر که خروجی بصری برایشان اولویت دارد، پلیرهای زیادی را جذب خود کند. اما متاسفانه در بخش بصری بازی کاملاً جلوه‌ای بی‌روح و خشک دارد. لازم به ذکر است که تجربۀ Quidditch Champions در کشور ما چندان آسان نیست و نیاز به ابزار رفع تحریم دارد.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Warner Bros) و روی PC بررسی شده است