نقد و بررسی فیلم The Instigators | هر چیزی به جز سینما
فیلم The Instigators به تازگی توسط Apple Original Films بدون اکران سینمایی گسترده، استریم شده است. این فیلم در ژانر کمدی-اکشن به کارگردانی داگ لیمان ساخته شده است.
سهخطی: روری و کابی دو انسان شکست خورده متفاوت از یکدیگر هستند که برای یک سرقت بزرگ دور هم جمع میشوند. با این حال، وقتی اوضاع خراب می شود، آنها با هم متحد می شوند تا از پلیس، مقامات اداری و یک رئیس جنایتکار انتقامجو پیشی بگیرند.
در سال ۱۴۰۳ و در ماههای گذشته به نقد و بررسی آخرین فیلم داگ لیمان، کافه کنار جاده، پرداختهبودم. داگ لیمان جزو آن دسته از کارگردانانی است که هیچگاه فیلم هنری و ناب سینمایی نساخته و همواره در راستای جریان هالیوود و سینمای سرگرمی فیلم ساخته است. البته در میان آثار پرشماری که این کارگردان ساخته است؛ برخی از فیلمهایش موفق به سرگرم کردن مخاطب میشود و بیشتر آنها نمیشود! علیرغم اینکه فیلم قبلی این کارگردان (Road House 2024) فیلمی قابل تماشا و حداقل سرگرم کننده بود؛ فیلم جدیدش (The Instigators 2024) یک فاجعه است!
همواره در طول تاریخ سینما، آثاری وجود داشتهاند که هنرناب را ارائه دادهاند و باعث فخر سینما بودهاند؛ فیلمهایی که با جهانبینی، فلسفه، تفکر و هنر سینما ساخته شدهاند. شکّی نیست که چنان آثاری جایگاه ویژهای دارند. اما خواه یا ناخواه دهههاست که فیلمهای تجاری و استودیویی بخشی انکار ناپذیر از هنر هفتم محسوب میشوند و نمیتوان آنها را حذف کرد. دوستانی که نقد و بررسیهای من را دنبال میکنند به خوبی به این موضوع اشراف دارند که بنده هیچگاه مخالف سینمای سرگرمی نیستم. اتفاقا به نظرم باید ما نویسندگان سینما هم در مقوله قضاوت و داوری این آثار بنشینیم تا نگذاریم که فاجعههایی مثل این فیلم دیده شوند و فیلمهای با کیفیت در سینمای سرگرمی مورد توجه قرار بگیرند. اینکه قرار باشد هر فعالی در حوزه سینما کنار بنشیند و خودش را از سینمای تجاری، بلاک باسترها و سینمای سرگرمی جدا کند؛ وضع را بهتر نخواهد کرد.
حال با توجه به این مقدمه، بنده قرار نیست این اثر را با متر و معیارهایی که آثار فاخر و هنری سینما را میسنجم، مورد ارزیابی قرار دهم. بلکه در ادامه با پارامترهای خود سینمای سرگرمی به قضاوت این اثر خواهم پرداخت و نشان میدهم که چرا این فیلم حتی سرگرم کننده هم نیست و یک فاجعه محسوب میشود!
بیایید از کست فیلم آغاز کنیم چرا که احتمالا اکثر افرادی که به سراغ تماشای این فیلم آمدهاند؛ اسامی پر زرق و برق بازیگران چشمانشان را گرفته. در کست این فیلم «مت دیمن» – نامزد ۳ جایزه اسکار- «کیسی افلک»- برنده جایزه اسکار- «آلفرد مولینا»، «هونگ چا» – نامزد جایزه اسکار-، «وینگ ریمز» و «ران پرلمن» به چشم میخورند. اما اسامی مهم نیست. مهم این است که این اسامی در قالب ۹۵ دقیقهای این فیلم چه ارائه کردهاند.
مت دیمن قرار است در طول ران تایم یک ساعت و نیمِ فیلم، مدام حالتِ افسرده و گرفته به خود بگیرد و ادعا کند که تمام هدفش در زندگی تماشای دوباره پسرش است. فیلمنامه به قدری بد و هیچ است که اجازه کاری به او نمیدهد و دیمن یکی از بی روحترین و بدترین نقش آفرینیهای تاریخ زندگی سینماییاش را به نمایش میگذارد! کیسی افلک در فیلم حضور دارد تا فقط در نقش یک سارق حرفهای سابقهدار، تیکّه بیندازد و در موقعیتهای جدّی، شوخی کند! کیسی افلک در این فیلم بیشتر یک دلقک است تا یک بازیگر! کسی که از بیننده گداییِ خنده میکند و لودهبازی در میآورد تا یک لبخند بر روی صورت بیننده بنشیند! آیا این گدایی کردن، سینما است؟!
هونگ چا، بازیگر ۴۵ ساله تایلندی، نقش آفرینی قابل قبولی در فیلم The Whale (2022) به کارگردانی دارِن آرنوفسکی داشت و موفق به نامزدی در جایزه اسکار شد. اما به هیچ وجه درک نمیکنم در این بازیگر چه چیزی دیدهاند که در بسیاری از فیلمهای قابل توجهی که اخیرا ساخته میشود؛ این بازیگر در یک نقش لوس و بیمزه –که فکر میکند بامزه است- به چشم میخورد و نقش آفرینی مصنوعی و غیرقابل باوری را ارائه میکند! برای مثال فقط در ۲ سال اخیر او در Asteroid City به کارگردانی وِس اندرسن، Kinds of Kindness به کارگردانی یورگوس لانتیموس، The Menu به کارگردانی مارک میلود حضور داشته است!
بازیگران دیگر هم که رسما با حضور در این فیلم خودشان را سبک کردهاند چرا که در یک فیلم افتضاح – که نمیتوان اسمش را فیلمِ سینمایی گذاشت- نقش خاصی هم به آنها داده نشده و یک نقش آفرینی بسیار مصنوعی و کلیشهای از آنها شاهد هستیم.
بنابراین اگر هر یک از بازیگران این فیلم را دوست دارید؛ این فیلم را نبینید بهتر است چرا که از افول و افت بازیگران ناراحت خواهید شد!
خوب است درباره یکی از ارکان اصلی هر فیلم سینمایی یعنی فیلمنامه صحبت کنیم. در ابتدای فیلم مثلا قرار است با کاراکتر روری (دیمن) و کابی (افلک) آشنا شویم. روری یک کهنهسرباز تفنگدار دریایی آمریکایی است که افسرده شده و به همین سبب جلسات متعددی را با تراپیست خود (هونگ چا) برگزار میکند. کابی هم فردی سابقهدار است که بیش از یک سال را در زندان سپری کرده و زندگی بی هدفی را دنبال میکند. این ایده شخصیت پردازی فیلم «آشوبگران» است. به طور مطلق هیچ یک از این ایدهها پرداختی ندارد و اساسا ما با ۲ شخصیت بی هویت طرف هستیم که نمیتوانیم درگیرشان شویم. اولین پارامتر مهم در سینمای سرگرمی این است که شخصیت قهرمان جذابی داشته باشد که با شخصیت پردازی درست، بیننده را درگیر خودش کند. وقتی سهگانه اسپایدرمن سم ریمی به چنان موفقیتی میرسد و نامش باقی میماند به این دلیل است که بیننده، خودش را جای پیتر پارکر میگذارد و به شدّت درگیر او و زندگیاش میشود. یا اگر استاروارز در تاریخ سینما ماندگار میشود به دلیل کاراکترهای جذاب و درگیرکنندهاش است. در اینجا با ۲ کاراکتر بیشخصیت و بی هویت روبهرو هستیم که قرار است در طول فیلم یکی تیکّه بیندازد و دیگری فاز بی حوصلگی بردارد تا از بیننده یک لبخند بگیرند! واقعا بس است دیگر! چقدر باید این ابرکلیشههای مضحک ادامه پیدا کنند تا این استودیوها بیخیالشان شوند!
تا اینجا درباره نقش آفرینی مصنوعی بازیگران و شخصیتپردازی بد صحبت کردم. اما این تمام ضعفهای «آشوبگران» نیست. داستان یک سناریوی نخنما شده است که به دفعات در فیلمهای مختلف آن را تماشا کردیم. دو نفری که همدیگر را نمیشناسند قرار است در یک سرقت بزرگ از شهردار فاسد شهر با یکدیگر همکاری کنند. این داستانِ ماجراجویی به قدری بد طراحی شده است که ما در طول فیلم حتی برای یک لحظه هم گمان نمیکنیم که خطری شخصیت اصلی را تهدید کند! همه چیز به شکلی خوب برای کاراکتر اصلی پیش میرود و ما هم میدانیم که در نهایت چه اتفاقی قرار است بیفتد و همان اتفاق هم میافتد! صحبت از تعلیق که شوخی است! این فیلم حتی توانایی شوک دادن به بیننده را هم ندارد و سیر اتفاقات مضحک به صورت واگنهای قطار پشت سر همدیگر رد میشوند.
اکنون تنها پارامتری که بررسی نشده؛ یک کمدی داخل این سناریوی نخنما شده قابلِ پیشبینیِ مضحک است که اگر درست پیاده میشد حداقل میتوانست شدت فاجعه بودن فیلم را کم کند. اما کمدی فیلم هم درنیامده است! پیشتر گفتم که در این فیلم کیسی افلک حضور دارد تا از بیننده خنده بگیرد اما شوخیهای او بیمزه هستند و نمیگیرند. دیالوگهایی که برای او نوشته شده است به هیچ وجه خندهدار نیست و از جذابیت یک طنز ساده هم برخوردار نیست. موقعیت کمدی هم که اصلا در طول فیلم ساخته نمیشود.
«آشوبگران» با اینکه اکشن خالص است اما ریتم چندان درستی هم ندارد و گاهی اوقات حوصله بیننده سر میرود. برای مثال سکانسی که دیمن و افلک در کنار گاوصندوق توسط پلیسها محاصره شدهاند بیش از حد طولانی میشود و از ریتم میافتد.
صحبت درباره بخش سیاسی فیلم هم که یک شوخی است. ما اصلا نمیفهمیم این شهردارِ بد برای چه این همه پول را آن هم در محل کار خودش در گاوصندوق گذاشته و به نوعی اختلاس کرده است! همچنین از شهردار رقیب –که فقط لاف زده میشود آدم خوبی است- هم هیچی نمیبینیم و اصلا نمیدانیم هر یک چه دیدگاهی دارند. البته به شخصه انتظار چنین چیزی را که اصلا از یک فیلم فاجعه مثل «آشوبگران» نداشتم!
در پایان باید گفت فیلم «آشوبگران» واقعا یک آشوب محض است. آشوبی که هیچ پارامتر سینمایی در آن به درستی اجرا نشده است. فیلمنامه نابود است! بازیگری در کار نیست! و اصلا صحبت بیشتر درباره چنین اثر فاجعهای منطقی نیست چرا که این فیلم حتی توانایی خنداندن مخاطب را ندارد! سرگرم کردنش پیشکش! «آشوبگران» یکی دیگر از فاجعههای متعددی است که در این سالها توسط کمپانیهای بزرگ ساخته میشود! یکی دیگر از همان محصولات سینمایی؛ نه فیلم سینمایی!
نمره: ۳ از ۱۰
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
حیف شد
خیلی وقت بود از مت دیمون فیلمی ندیده بودم
گفتم شاید این یکی قفل رو بشکنه اما خب ظاهرا ابنطور نیست
من دیدم به نظرم ببین فیلم رو.این فیلم ساخته شده که یک بار ببینی سرگرم بشی تمام و به نظرم میشی
برای یکبار دیدن خوبه منتقد سایت نظرش محترم ولی به قول خود منتقد لیمان اصلا فیلم فاخر و سینمای هنری و … راست کارش نیست فقط قراره یکبار فیلماش رو ببینی سرگرم بشی که این فیلمش هم به نظرم سرگرم میشی
اخه همین هفته پیش بخاطر جیک جیلنهال
فیلم قبلی همین کارگردان رو دیدم اما واقعا خوب نبود
حتی برای یبار دیدن
اگر قرار نیست که فیلم رو با متر و معیار آثار هنری و فاخر و چه و چه و چه بسنجی اصلا چرا ازشون یاد میکنی ؟؟؟
شما رو به خود متن ارجاع میدم. دقیقا پس از این جمله نوشتم که متر و معیار سنجشم چیه. دلیل نقد و بررسی نوشتن برای چنین آثاری هم توی متن در یک پاراگراف کامل توضیح دادم.
منظورم اینه به شما یدون تویوتا کرولا دادن بررسی کنی نیم ساعت اول در مورد آپشن ها و کیفیت لکسوس و اینفینیتی و بنز و بوگاتی حرف بزنی بعد بگی و اما کرولا
دیگه ارزشی نداره کرولا در مقابل اون ماشینا
دقیقا همچین چیزی منظورمه این فیلم اصلا نه ادعایی داره که هنریه نه قراره باشه نه برای همچین بیننده ای ساخته شده یک فیلمه برای یکبار دیدن و سرگرم شدن همین اگر با این دید نگاه کنی بهتر میشه توصیه کرد که آیا اگر حوصله شما سر رفته بشینید یه دو ساعت فیلم بی مغز ببینید یا نه !!!
یک مثال ساده تر وقتی یک کودک نقاشی میکشه میاره برات با آثار پیکاسو مقایسه میکنی نه ولی باز هم به اندازه خوش ارزش داره اون نقاشی کودکانه
من دقیقا متوجه منظور شما شدم. ولی شما هنوز پاسخ من رو درست متوجه نشدی. در خود متن اشاره کردم که منِ نویسنده سینما، قرار نیست این فیلم رو با آثار فاخر و هنری ماندگار سینما مقایسه کنم. این مقایسه درستی نیست. چرا که اونا هنر هستند و این فیلم هیچ ادعایی از هنر نداره و صرفا برای سرگرمی ساخته شده. ولی در ادامه متن میگم که قرار نیست چنین فیلمهایی رو همینجوری به حال خودشون رها کنیم. فیلمهای سرگرمی هم پارامترهای مشخص دارند و اتفاقا داخل خود متن از سهگانه اسپایدرمن سم ریمی و استاروارز نام بردم که فیلمهای ناب هنری نیستند بلکه جزو سینمای سرگرمی هستند. در ادامه متن توضیح دادم که چرا این فیلم از نظر سینمای سرگرمی فیلم بدیه.
من به پارامترها کار ندارم ولی واقعا خیلی فیلم قشنگی بود اینا نظر منتقد حرفه ای سینماست ما فیل میبینیم سرگرم شیم لذت ببریم و از این فیلم میشه لذت برد عالی بود فیلم