God of War؛ چرا آتریوس به مانند الی شخصیت مهمی نشد
شاید سوال شود چرا شخصیت Atreus در بازی God of War نتوانست به مانند Ellie به فردی ماندگار تبدیل شود. در این نوشته قصد داریم به چرایی این موضوع بپردازیم.
نویسنده اعتقاد دارد که تغییر لازمه بقا برای این سری است اما یک تغییر اصولی نه صرفا یک تغییر!
پیش گفتار
شخصیت مکمل در آثار هنری، به ویژه در داستان‌های روایی، نقشی بسیار فراتر از صرفاً یک حضور جانبی دارد. البته چگونگی پیاده‌سازی این شخصیت به دلیل دخالت تکنولوژی تنها به قلم و چینش سکانس‌ها توسط کارگردان محدود نمی‌شود بلکه امروزه هوش مصنوعی در این امر بسیار تاثیر گذار است. این شخصیت‌ها، باتوجه به مسئولیتی که به آن‌ها سپرده شده (محدوده در نظر بگیرید)، تونایی بیرون کشیدن یک بعد دیگر از کالبد و ارزیابی عمق کارکتر را به دوش می‌کشند. آن‌ها پل‌هایی هستند که شخصیت اصلی را به دنیای پیرامونش پیوند می‌زنند و زمینه‌ای فراهم می‌آورند تا ابعاد مختلف شخصیت قهرمان و جهان‌بینی او بیشتر و بهتر به تصویر کشیده شود. در اغلب موارد، این شخصیت مکمل چون آیینه‌ای عمل می‌کند که قهرمان در آن، ویژگی‌هایی از جمله تناقضات، ضعف‌ها و حتی توانایی‌های نهفته‌ی خود را بازمی‌یابد. این شخصیت‌ها که بیشتر تصوری کم اهمیت در دید مخاطب یا باورشان دارند، اگر به درستی نمایش داده شوند به نقطه‌ای عطف تبدیل خواهند شد. در نگاهی دیگر، شخصیت مکمل گاهی به عنوان یک یک ترازو در داستان عمل می‌کند تا عدالت را برقرار سازد، که این عدالت لازمه یک شرط بسیار دشوار است. این که خالقین حد حدود کارکتر اصلی، محیط، خط دیالوگ مرغوب و نگاهی گذرا به این مسئله نداشته باشند!
پس در پاسخ به این سوال که چرا اترئوس نتوانست موفق ظاهر شود باید گفت: اصل قضیه به شخصیت کریتوس باز می‌گردد.
بلوغ زودرس و ناقص
برای تربیت ابتدا باید به بلوغ رسید.
کریتوس، نیمه‌خدایی قدرتمند که جهان اسطوره‌شناسی را به خاک و خون کشید، همواره نمادی از جنون، قدرت و خشم است. او که از یک اسپارتان نیرومند به خدای جنگ تبدیل شده بود، مسیری جز انتقام در پیش نداشت. این انتقام، اگرچه به ظاهر ساده و کلیشه‌ای به نظر می‌رسید، اما استودیو سانتامونیکا با همین مفهوم فراگیر و به‌ظاهر ابتدایی، موفق شد بازیکنان را نه تنها سرگرم، بلکه شیفته خود کند. راز موفقیت این بود که خالقان بازی به جای استفاده ابزاری از خشم کریتوس، به آن عمق بخشیدند و آن را به جوهره اصلی شخصیتش تبدیل کردند. به بیان ساده‌تر کریتوس خشمگین بود، تمام! اما آیا واقعاً کسی کریتوس را به خاطر خودش دوست دارد؟ بله این سوالی بسیار خنده‌دار بنظر می‌رسد اما صحیح نیست بگوییم که همه ما عاشق خشم او هستیم؟ اوه، حق با شماست! کریتوس همان خشم است. پس این مرد با ریش‌های بلند کیست؟
در نسخه‌های اخیر، به ویژه در بازسازی سال ۲۰۱۸، عده‌ای بر این باورند که کریتوس به نوعی بلوغ روحی و روانی دست یافته و از شخصیت پرخاشگر و انتقام‌جوی سابق خود فاصله گرفته و اکنون بهانه منطقی برای خشم و مبارزه خود یافته، که شخصا عقیده دارم چنین گفته‌ای نشان از تعصب است. این دیدگاه به تغیراتی که در رفتار و گفتار او مشاهده می‌شود، از جمله لحظات نادر لبخند یا نشان دادن شفقت به پسرش آترئوس، استناد می‌کند. اما آیا واقعاً این تغییرات سطحی می‌توانند نشان‌دهنده‌ی بلوغ واقعی یک شخصیت باشند؟
برای درک عمیق‌تر این مسئله (تحول)، باید به این مورد توجه کرد که بلوغ روانی و احساسی، فرایندی بسیار پیچیده و زمان‌بر است که نیازمند تجربه، تأمل و خودشناسی عمیق است نه اینکه مخاطب بگوید خب کریتوس لبخند زده پس همه چیز تمام شده، نه اینکه فکر کند تبدیل شدن به خدای صلح می‌تواند یک تحول بزرگ باشد! کریتوس، با تمامی خشونت‌های گذشته‌اش، نمی‌تواند تنها با نشان دادن چند علامت ظاهری، از قبیل یک لبخند یا نگرانی برای پسرش، به بلوغ روانی دست یابد. با چنین تصوری هاینریش هیملر نیز با دست روی انجیل گذاشتن و سوگند به آن از تمامی اتهامات رهایی می‌یابد. این تغییرات، هرچند ممکن است نشانه‌هایی از آغاز یک مسیر تازه باشد، اما نمی‌تواند به تنهایی گواه بر تحولی عمیق درون او باشد. بلوغ نیازمند مواجهه با گذشته، پذیرش اشتباهات، و درک عمیق‌تر از انگیزه‌ها و احساسات است؛ امری که در رفتار و تصمیمات کریتوس به صورتی گذرا و بسیار سطحی نمایش داده شده. کریتوس هنوز در سفری است که باید به سوی بلوغ و آرامش درونی طی کند. او باید فراتر از دیالوگ‌های سطحی و اقدامات گذرا برود و با چالش‌های عمیق‌تری روبرو شود.
تضاد
سازندگان با یک چالش دوگانه روبه‌رو بودند. از یک سمت، نیاز داشتند تا شخصیت کریتوس را به عنوان یک قهرمان پیچیده و چندلایه معرفی کنند؛ از سوی دیگر کریتوس برای بسیاری از مخاطبان نمادی از خشم بی‌پایان و قدرت بی‌حد و مرز است. این تضاد ذاتی، باعث شد تا سازندگان با تردیدی آشکار در مسیر توسعه شخصیت او پیش بروند و گاهی تلاش کنند تا به سرعت نشان دهند که کریتوس تغییر کرده است، بدون آنکه این تغییرات واقعاً درونی و عمیق باشد.
- یک سوال در ذهنم ایجاد شده. این شخصیت (کریتوس) که در پنج نسخه (قبل از نسخه ۲۰۱۸ و بدون در نظر گرفتن یک نسخه موبایلی)، حضوری خشونت بار داشته، چگونه قرار است تنها در دو نسخه تحول خود را نشان دهد؟ بنده یک راهکار دارم که بسیار موثر خواهد بود. اینکه باور کنید که کریتوس تغییر کرده. سازندگان هم از این باور اجباری خرسند خواهند بود.
کریتوس، در یک کلام نماد خشم است. این تصویر که طرفداران قدیمی از او در ذهن داشته و دوست دارند همچنان این جنبه از شخصیتش حفظ شود؛ البته این یک مشکل جدی نیز محسوب می‌شود. در سود نیز ضرر وجود دارد! با این حال، خالقین این فرنچایز در نسخه‌های جدیدتر تلاش کردند تا به شخصیت او عمق بیشتری ببخشند و این شخصیت را به عنوان یک پدر دلسوز و فردی که از گذشته‌اش پشیمان است، به تصویر بکشند که این تصمیم ابتدا در نسخه اسنشن (Ascension) رخ داد. زمانی که تاد پاپی کرگردان این نسخه (Ascension) متوجه شد که دیگر خشم کریتوس به مرز خستگی رسیده. به یاد دارم در آن زمان بسیاری به این حالت انعطاف‌پذیر ایراد گرفتند اما اگر Ascension خود را قربانی نمیکرد یحتمل این سری دوست داشتنی روندی نزولی در پی داشت. سازندگان در زمان مناسبی به این درک رسیدند که باید سبک سیاق خود را تغییر دهند. اما واقعیت این است که بازی نیاز به تغییری اصولی داشت تا اینکه صرفا بخواهیم یک تغییر داشته باشیم. چرا که این دوگانگی (خشم و تغییر)، اگرچه به نوعی تنش درونی در داستان می‌افزاید، اما در عین حال به نظر می‌رسد که با عجله‌ای نامناسب همراه شده است.
تلاش سازندگان برای نشان دادن این تغییرات، گاها با دیالوگ‌ها و صحنه‌هایی همراه است که بیشتر به تأکید بر تغییر کریتوس می‌پردازد تا به نمایش تدریجی و طبیعی این تغییرات؛ این همان اجبار و عجله است. این امر باعث می‌شود که برخی از این لحظات کمتر باورپذیر به نظر برسند و مخاطب حس کند که تغییرات کریتوس بیشتر به خاطر نیاز داستانی است تا یک تحول واقعی و عمیق درونی. به مانند اینکه سازندگان بجای نشان دادن روند صعودی و نزولی از همان ابتدا این تغییر را به زبان آورده تا خود را برای بازی آماده کنیم نه اینکه خود بازی خواهان نشان دادن تغییر باشد. این عدم تعادل باعث شده که کریتوس در هیچ‌یک از این دو نقش به طور کامل موفق نباشد. سازندگان هیچ تعادلی در خشم و تحول او ایجاد نکرده‌اند. این تضادها، به جای آنکه شخصیت او را پیچیده‌تر و جالب‌تر کنند، به نوعی سردرگمی در ارائه‌ی هویت او منجر شده‌اند.
به منظوری دیگر، تلاش برای ترکیب این دو اصل کلیدی، بدون ایجاد پیوستگی و هماهنگی لازم، منجر به شکستی در ارائه‌ی یک شخصیت منسجم شده است. اگر یک نفر بگوید کریتوس چگونه شخصیتی دارد به زبان ساده می‌گویم او دیگر تغییر کرده اما در بطن ماجرا من یک تغییر ظاهری را بیان کرده‌ام. سازندگان نتوانسته‌اند به شکلی قانع‌کننده و باورپذیر نشان دهند که چگونه کریتوس می‌تواند همزمان خشمگین و بالغ باشد. با اینکه سازندگان بخش منطقی کریتوس را به بازی غالب کرده و بدین بهانه خشونت بازی نسبت به گذشته کاسته شده است اما بازهم شاهد نواقص فراوانی هستیم. نتیجه این است که شخصیت او در بسیاری از لحظات، به‌جای اینکه تعادل بین خشم و بلوغ را نشان دهد، به نوعی بین این دو حالت در نوسان است. کریتوس در هر دو نقش خود شکست خورده، زیرا سازندگان نتوانسته‌اند تعادلی منطقی و هماهنگ میان این دو وجهه برقرار کنند. برای مخاطبان، این مسئله به‌خوبی آشکار است؛ چرا که در یک لحظه با کریتوس روبرو می‌شوند که در حال خشم و انتقام است و در لحظه‌ای دیگر با پدری مواجه می‌شوند که سعی دارد گذشته‌اش را پشت سر بگذارد، اما بدون آنکه این تحول به طور عمیق و واقعی در او جای گیرد.
من نمی‌خواهم این کاراکترها «رشد» کنند و برایم مهم نیست که چه چیزی در استودیو یا زندگی شخصیتان رخ می‌دهد (یحتمل اشاره‌ای به الهام گرفتن بارلوگ از تولد فرزندش و احساسات خود در بازی دارد). می‌توانید با یک IP جدید یا کاراکترهای تازه در Lore سری God of War، به دغدغه‌های شخصی خود بپردازید، این رویکرد فوق‌العاده خواهد بود، اما کاراکتر کریتوس یا ایندیانا جونز را با این ایده که استیون اسپیلبرگ هستید و بلوغ پیدا کرده‌اید تغییر ندهید.
دیوید جفی (David Jaffe)
مخاطب: «نویسنده نمی‌داند که کریتوس اکنون برای فرزندش می‌جنگد؟»
نویسنده: «کدام فرزند؟ اترئوس! شخصی که هیچ روحی در آن نمی‌یابم؟ شخصی که یک بهانه است تا یک شخصیت مکمل!»
چرا شهرت یک معضل است؟
هواداران از همان ابتدا به دنبال تغییرات معناداری در شخصیت کریتوس بودند. پس از سال‌ها مشاهده نبردهای خشم‌آلود و بی‌رحمانه، این انتظار ایجاد شده بود که کریتوس، چگونه در مسیر تحول و بلوغ درونی قرار می‌گیرد. اما این تغییرات، هرچند ضروری، نیاز به یک روند طبیعی و تدریجی داشتند؛ فرآیندی که باید نه تنها در خود کریتوس، بلکه در رابطه‌اش با شخصیت مکمل، یعنی آترئوس، نیز به نمایش گذاشته میشد؛ اترئوس یک بهانه است تا یک شخصیت مکمل.
کریتوس، با شهرت بی‌نظیر و جذابیت خاص خود، همیشه در مرکز توجه هواداران قرار دارد. این جایگاه ویژه باعث شد که هرگونه تغییری در شخصیت او به دقت زیر نظر گرفته شود. اما مشکل اینجاست که آترئوس، به عنوان یک شخصیت مکمل و فرزند کریتوس، نتوانست به اندازه کافی مؤثر و قدرتمند ظاهر شود تا به عنوان یک ابزار کلیدی برای نمایش این تغییرات عمل کند. او به جای اینکه به گونه‌ای پرداخته شود که بتواند چالش‌های معناداری برای کریتوس ایجاد کند و روند تغییرات او را طبیعی و باورپذیر جلوه دهد، بیشتر به حاشیه رانده شد.
این کمبود تعارض و چالش میان کریتوس و آترئوس، به نوعی باعث شد که تغییرات کریتوس به‌طور سطحی و عجولانه به نظر برسد. به‌جای آنکه تحول کریتوس از طریق یک رابطه عمیق و پیچیده پدر پسری به تصویر کشیده شود، بیشتر به صورت یک بلوغ زودرس و ناشی از فشارهای بیرونی نمایان شد. این عجله در نشان دادن تغییرات، باعث شد که بسیاری از هواداران احساس کنند که سازندگان بازی به جای اینکه به‌طور طبیعی به رابطه پدر و پسری میان کریتوس و آترئوس بپردازند، بیشتر بر روی نمایش خود کریتوس تمرکز کرده‌اند.
- اترئوس ایده ای خوب اما در زمان اشتباه است. او توسط سانتامونیکا متولد و توسط خالقین خود به قتل رسید.
شاید انسان بودن یک مزیت باشد
Ellie، به عنوان شخصیت اصلی در بازی The Last of Us، تنها با حضور در دو نسخه به شهرتی نسبتا زیاد رسیده. مسیر رشد و تحول او در طول بازی‌ها نه تنها پیچیده و پرمعنا است، بلکه به طرز عمیقی با تجربه‌های انسانی و واقعی گره خورده. این در حالی است که آترئوس، با وجود پتانسیل‌های فراوانش، نتوانست به همان اندازه به عنوان یک شخصیت ماندگار و تأثیرگذار در ذهن مخاطبان باقی بماند. تفاوت میان این دو شخصیت، تا حد زیادی به نحوه پردازش و توسعه آن‌ها در دنیای بازی و نقشی که در داستان ایفا می‌کنند، بازمی‌گردد.
- Ellie حتی در نسخه اول نیز شخصیت اصلی بود.
اولین نکته‌ای که Ellie را از آترئوس متمایز می‌کند، عمق شخصیت‌پردازی او است. Ellie از همان ابتدا با چالش‌های بزرگ و عمیق، دوباره تاکید می کنم عمیق، روبه‌رو می‌شود که نه تنها فیزیکی، بلکه روانی و احساسی هستند. او به‌عنوان یک نوجوان در دنیایی پر از هرج و مرج و بی‌رحمی رشد می‌کند، جایی که باید برای زنده ماندن بجنگد و در عین حال، با از دست دادن عزیزانش، خیانت‌ها، و تصمیمات دشوار مواجه شود. این تجربه‌ها، Ellie را به شخصیتی چندلایه و پیچیده تبدیل می‌کند که هر تصمیم و عمل او با پیامدهای عمیقی همراه است. او مجبور است با جنبه‌های تاریک خود مواجه و در مسیرش برای بقا و انتقام، به مرزهای اخلاقی و انسانی نزدیک شود.
در مقابل، آترئوس در دنیایی فانتزی با عناصر اساطیری رشد می‌کند که اگرچه پر از خطرات و چالش‌هاست، اما به نوعی از پیچیدگی‌های انسانی و واقع‌گرایانه دور است. آترئوس، با اینکه میراث سنگین پدرش را حمل می کند، اما این چالش‌ها بیشتر در سطح باقی مانده و کمتر به عمق روان‌شناختی و احساسی شخصیت او نفوذ می‌کنند. او بیشتر به‌عنوان یک همراه برای کریتوس عمل می‌کند تا یک شخصیت مستقل و قوی که بتواند داستان خود را روایت کند. فکر می کنم حالا متوجه شوید چرا می گویم او یک بهانه است. این کمبود عمق در شخصیت‌پردازی آترئوس، مانع از آن می‌شود که او به یک شخصیت ماندگار و برجسته در ذهن مخاطبان تبدیل شود.
- شاید بگویید که این حرفا (تفاوت یک جهان فانتزی و واقع گرایانه)، هیچ ربطی نداشته و اصلا تاثیری در ماندگاری شخصیت ندارد اما همین دست پا زدن برای زنده ماندن، ریخته شدن چند قطره اشک، تداخل معصومیت یک دختر با جهانی بی رحم، از نکات حیاتی برای نمایش یک کارکتر است.
دومین تفاوت اساسی میان الی و آترئوس، نحوه ارتباط آن‌ها با مخاطب است. Ellie، با تصمیمات دشوار و لحظات احساسی شدیدی که تجربه می‌کند، مخاطب را به چالش می‌کشد و او را وادار به همذات‌پنداری و تفکر می‌کند. بازیکن در طول سفر الی، با او همراه می‌شود، دردهایش را حس می‌کند و با او در تصمیماتش شریک می‌شود. این ارتباط عمیق و انسانی، الی را به شخصیتی تبدیل می‌کند که مخاطب نمی‌تواند او را فراموش کند.
اما آترئوس، به دلیل نقش کم رنگ‌تر در مقایسه با کریتوس و ناتوانی در ایجاد تعارض‌های معنادار، کمتر موفق می‌شود چنین ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کند. او به عنوان پسر کریتوس، بیشتر تحت‌الشعاع حضور پدرش قرار می‌گیرد و نتوانسته به اندازه کافی به شخصیت مستقلی تبدیل شود که بتواند مسیر خودش را در ذهن مخاطب حک کند. این مسئله باعث می‌شود که آترئوس، برخلاف الی، نتواند به‌عنوان یک شخصیت ماندگار در دنیای بازی‌ها به‌یاد بماند. در نهایت، یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت الی، پرداخت دقیق و هوشمندانه به رابطه او با دیگر شخصیت‌ها، به ویژه جوئل است. این رابطه، به‌طور مداوم در طول بازی دستخوش تغییر و تحول می‌شود و به‌عنوان یکی از محورهای اصلی داستان عمل می‌کند. تعاملات الی با جوئل، پر از تعارض‌ها، لحظات احساسی و تصمیمات سرنوشت‌ساز است که به رشد و توسعه شخصیت او کمک می‌کند. این در حالی است که رابطه آترئوس و کریتوس، هرچند مهم، اما به دلیل عدم وجود چالش‌های عمیق نتوانسته به همان اندازه تاثیرگذار و به یادماندنی شود. در مجموع، الی به‌دلیل شخصیت‌پردازی عمیق، ارتباط قوی با مخاطب و پرداخت دقیق به رابطه‌هایش، به شخصیتی ماندگار در دنیای بازی‌ها تبدیل شده است. از سوی دیگر، آترئوس، با وجود پتانسیل‌های فراوان، به دلیل ناتوانی در ایجاد تعارض‌های معنادار و رشد به عنوان یک شخصیت مستقل، نتوانسته به همان اندازه تاثیرگذار و به‌یادماندنی ظاهر شود.
مخاطب: «شما با این بازی مشکل دارید. جملات شما بوی تنفر می‌دهد!»
نویسنده: «این حرف شما کاملا اشتباه است. من شخصا از طرفداران سرسخت این مجموعه هستم.»
مخاطب: «این حرف‌ها دیگر خریدار ندارد. شما نفوذی Xbox یا طرفدار The Last of Us هستید.»
نویسنده: «محض رضای خدا، من صرفاً عقایدم را گفتم، شما می‌توانید با عقایدم مشکل داشته باشید نه اینکه تهمت بزنید. مگر طرفداری تنها به تعریف تمجید است؟»
مخاطب: «من حرف‌های شما را باور نمی‌کنم»
نویسنده از صندلی خود بلند شده و چند قدمی در خانه راه می‌رود. بنظر به دنبال یک وسیله می‌گردد!»
مخاطب: « هی تو! دنبال چی هستی! دارم باهات حرف میزنم.»
نویسنده: « چیزی نیست. دنبال شاتگانم می‌گردم. به حرف زدنت ادامه بده»
پس از چند ثانیه صدای شلیک، سکوتی دلچسب به بار آورد.
از اینکه بنده را تا انتهای این نوشته همراهی کرده‌اید سپاسگزارم.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- طرفداران معتقدند Assassin’s Creed Shadows می‌تواند از Ghost of Tsushima بهتر باشد
- شایعه: Forza Horizon 5، انحصاری Xbox، به پلی استیشن خواهد آمد [به‌روزرسانی شد]
- گیمپلی وسیله نقلیۀ زمینی بازی Starfield لو رفت
- منبع داخلی: ۲۰۲۵ مهم‌ترین سال نسل نهم برای پلی استیشن خواهد بود
- یوبیسافت میخواهد Assassin’s Creed Shadows به اندازه Ghost of Tsushima در ژاپن موفق عمل کند
- سونی جزئیات نقشه راه پس از عرضه بازی Concord را اعلام کرد
- God of War؛ چرا آتریوس به مانند الی شخصیت مهمی نشد
- کلیپ جدید Assassin’s Creed Shadows پارکور روان بازی را به نمایش میگذارد
- بررسی شخصیتهای شرور بازی های ویدیویی؛ داچ ون در لیند از Red Dead
- تصاویری از محیطهای GTA 6 بدون جمعیت و NPC
-
تاریخ انتشار:
2023-12-12
۱۴۰۲/۰۹/۲۱ - ژانر: Action , Adventure , Role-playing
- سازنده: Santa Monica Studios
- ناشر: Sony
- امتیاز گیمفا: 9
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
۱۰ سریال برتر شبیه به سریال فرار از زندان 
بازیکنان همستر کامبت میلیاردر می‌شوند 
انیمیشن Incredibles 3 ساخته می‌شود 
تیزر جدید فصل دوم سریال Squid Game منتشر شد 
اولین ویدیو از فیلم The Monkey منتشر شد 
اولین تیزر انیمیشن Toy Story 5 منتشر شد 
تاریخ اکران انیمیشنهای Hoppers و Frozen III مشخص شد 
اولین تصویر از انیمیشن Frozen 3 منتشر شد + تاریخ اکران 
تریلر جدیدی از فصل دوم سریال The Rings of Power منتشر شد 
نمادینترین صداهای شخصیتهای کارتونی | بخش اول
- بازیکنان همستر کامبت میلیاردر می‌شوند
حدود ۵۰ درصد از گیمرهای بریتانیایی حاضر هستند برای GTA 6 کنسول خود را ارتقاء دهند 
بررسی شخصیتهای شرور بازی های ویدیویی؛ داچ ون در لیند از Red Dead 
شایعه: راکستار در حال آمادهسازی تریلر دوم GTA 6 است 
راهنمای کسب سی پی رایگان Call of Duty Mobile در سال ۲۰۲۴ 
کلیپ جدید Assassin’s Creed Shadows پارکور روان بازی را به نمایش میگذارد 
بازگشت قدرتمند Modern Warfare Remastered به لطف ماد H2M 
نسخه PC بازی Red Dead Redemption در راه است 
یوبیسافت میخواهد Assassin’s Creed Shadows به اندازه Ghost of Tsushima در ژاپن موفق عمل کند 
Test Drive Unlimited Solar Crown با دو حالت گرافیکی برای کنسولها عرضه خواهد شد
- ۱۰ سریال برتر شبیه به سریال فرار از زندان
- انیمیشن Incredibles 3 ساخته می‌شود
- تیزر جدید فصل دوم سریال Squid Game منتشر شد
- اولین ویدیو از فیلم The Monkey منتشر شد
- اولین تیزر انیمیشن Toy Story 5 منتشر شد
- تاریخ اکران انیمیشنهای Hoppers و Frozen III مشخص شد
- اولین تصویر از انیمیشن Frozen 3 منتشر شد + تاریخ اکران
- تریلر جدیدی از فصل دوم سریال The Rings of Power منتشر شد
کیت هرینگتون از فصل پایانی Game of Thrones و کنسل شدن سریال جان اسنو میگوید - نمادینترین صداهای شخصیتهای کارتونی | بخش اول
نظرات
اترئوسو من خیلی دوست داشتم تو گاد ۲۰۱۸ خیلی هم پتانسیل داشت تا به یه شخصیت به یاد موندنی تبدیل بشه ولی خب تصمیمات اشتباه… چه سمی بود اترئوس تو رگناروک هنوز که هنوزه به مراحلش فکر میکنم خستگی میاد سراغم ! میرم میخوابم یهو از همه چی سیر میشم… کی باورش میشد ادم تو گاد اف وار سنگ رو اب قل بده :/ همزمانی هم اینکارو میکنی که عطش و تشنگی داری بری با کریتوس دشمنانتو جر بدی ولی خب اقا اترئوس اول باید به تینیج بازیش برسه اونم تو یه بازی به اصطلاح نماد خشم و خشونت واقعا فکر چی کردن؟ حیف اون نیزه که ارزش تکرار بازی رو هزار برابر میکنه ولی خب یهو فکر اترئوس میاد ادم به همون دوباری که بازی رو تموم کرده بسنده میکنه
دقیقا بزرگترین ضغف رگناروک نسبت به نسخه ۲۰۱۸ آترئوس بود
و تاثیرپذیری از ترندهای روز دنیا و اینکه کارگردان بازی بعضی خدایان رو با ابرقهرمانان اشتباه گرفته بود( فریر به عنوان نمونه ) و اینکه یک سوم آخر بازی با عجله بود( جمع کردن ارتش کریتوس و خود رگنوراک)….حقیقتا قبلا هم گفتم بازی پتانسیل فوق العاده شدن و حتی بهترین نسخه فانتزی تاریخ داشت اما الان فقط یک بازیه عالیه؛……فوق العاده با عالی فرق داره.
دقیقا میتونست حتی از نسخه سوم هم بهتر بشه چون زمینه‌چینی خیلی خوبی براش انجام داده بودن.
شاید بهتر بود که سه گانه میشد و بازی سوم هم میتونست بین نسلی بشه
اینجوری هم تایم بیشتری میشد برای شخصیت پردازی آترئوس در نظر گرفت، هم میشد بیشتر توی دنیای جذاب نورث وقت گذروند و بیشتر درباره خدایان اون دنیا اطلاعات کسب کرد
اصلا هیچوقت یادم نمیرم تو ۲۰۱۸ یه کوئست فرعی بود راجب یه مجسمه ساز که مجسمه تور رو ساخته بود تو اون کوئست من دیگه باورم شد که تور چه قدر بی وجدانو اشغاله و بی صبرانه منتظر نسخه بعدی بودم تا شخصا باهاش ملاقات کنم و حسابشو بذارم کف دستش ولی خب تو رگناروک میان کاری میکنن که بیاییم باهاش همزاذ پنداری کنیم دخترشو ببینیم زنشو ببینیم ناراحتی هاشو تو مستی ببینیم که نظرم چرت محض چرا اخه؟ تو که داری تو نسخه قبلی انتاگونیستاتو خراب میکنی که انگیزه بگیریم بیشتر برا نابودیشون چرا میای اینکارو میکنی ؟ که دلمون بسوزه؟ واقعا وات د هِک؟
احساس میکنم این تغییرات اساسی بخاطر تغییر کارگردان بوده
گل گفتی.
عزیزِ دلی🤝❤️
اونو که نگو انگربودا سیاهپوست؟ مث این میمونه وسط افریقا یه بلوند چشم ابی به دنیا بیاد اینقد چرت و بی منطق واقعا حرفی ندارم خیلی ناراحتم گاد ۲۰۱۸ عزیزمو اینجوری ادامه دادن خیلی خیلی ناراحتم اصلا هم دیگه برا نسخه بعدیش هایپ نیستم دنیا دست بد کسایی افتاده متاسفانه -ــــ-
منم با نظرت راجع به اتریوس خیلی موافقم. قسمت های مبارزات اتریوس اضافست اصلا لازم نبود همچین کاری میکردن. هر چقدر نو نسخه ۲۰۱۸ حضورش درست، بجا و کافی بود تو نسخه رگناروک دست و پا گیر، اضافه و خسته کننده بود.
یه مرحله ۳ ساعتی مسخره به آترئوس دادن آخرشم تر زدن توش
کلا شخصیت پسربچه خوب تو صنعت گیم نداریم برخلاف دختربچه ها که اونم بخاطر اینه که دختر بچه ها حس معصومانه دارن برخلاف پسربچه ها که رو شر و مخن و سر همین خوب در نمیان
اگرچه الی هم شخصیت خوبی نیست و چندش و وحشی هست و ۹۰ درصد کسایی که میشناختم لست ۱ رو فقط بخاطر جوئل دوست داشتن و از الی بدشون می اومد
وحشی !!!
حالت خوبه!؟
دقیقیا همینه حتی تو لست دو هم وقتی بازی رو به اتمام بود ناخود آگاع شخصیت اَبی رپ بیشتر دوست داشتی تا اِلی
دقیقا، توی ۲۰۱۸ خیلی خوب براش شخصیت پردازی کرده بودن توی رگناروک اومدن مثلا پختگیشو نشون بدن که اصلا موفق نبودن بجز یکی دو تا صحنه
حالا اینشم مشکل بزرگش نبود
مشکل اصلی جایی بود که کریتوس با ۱۰۰۰ خورده ای سن و کلی تجربه دنبال اترئوس رفته بود نخود سیاه پیدا کنه 😂🤦🏻
من انتظار داشتم آترئوس بزرگ بشه و عقلانی تر حرف بزنه ، ولی توی راگناروک همچنان غر میزنه و خیلی کم تغییر کرده
نویسنده با چند کلام پایانی عملا راه را برای انتقاد مسدود کرده است!
اگر طرفدار این مجموعه و مخالف این مقاله هستید و همچنین به دنبال یک زندگی آرام و به دور از اکشن (!) میگردید اکیدا توصیه میکنم از بخش نظرات دوری کنید.
بخش آخر یک شوخی با هواداران متعصب هست. بنده شنوای نقد مخاطبین عزیز هستم.
من هم صرفا یک شوخی انجام دادم. امیدوارم کسی رو ناراحت نکرده باشم🤝❤️
یدونه میخابوند زیر گوش کریتوس قشنگ نابود میشدم. هیچی سه گانه گاد نشد برای من. مخصوصا نسخه دومش.
حق
🔶 (Oracle): رتبه بندی سه گانه گاد برای من اینطوریه گاد ۲ – گاد ۳ – گاد ۱، یک سکانس داره گاد ۲ فوق العادس که سوار بر پگاسوس تو آسمون با دشمنا مبارزه میکنه و با کریتوس میپری روی اون عقاب های غول پیکر بال هاشون رو میگیره میکنه یا یک سکانسی دوباره تو گاد ۲ هست که از نظر من بهترین سکانس کل این سریه شاید برای خیلیا ساده باشه اما من برای من بی نظیره طوری که تریلر اون سکانس رو دانلود کردم هرچندوقت یکبار نگا میکنم
🔸 سکانسی که میگم مال افتتاحیه بازیه که با اون باس فایت Colossus of Rhodes میجنگه یک بخش داره تو قلعه داری حرکت میکنی همین باسه دیوار رو میشکنه پاش رو میزاره رو کریتوس اونجا یک QTE بهت میده که تند تند دایره بزنی بعد که تموم میشه کریتوس طوری این باس فایت رو پرتش میکنه که با اون هیبتش رو زمین میوفته انقدر این سکانس حماسیه که من بعد از ۱۷ سال که رو PS2 پلیش دادم هنوزه که هنوزه یادمه الانم که دارم راجع بهش حرف میزنم مو به تنم سیخ شده سه گانه اصلی کلا پر از سکانس های حماسی و فوق العادس ولی نسخه دوم کلا تو یک لول دیگس
این عکسای سکانس هایی که گفتم
https://uploadkon.ir/uploads/54fe15_2414403a2d22e047bcd6258e0e5015632e.jpg
https://uploadkon.ir/uploads/fb7e15_24i-265182.jpg
https://uploadkon.ir/uploads/15d915_24maxresdefault.jpg
من تازه باهات اشنا شدم خواستم بهت بگم گیمر با این طرز فکر تو دنیا تکه چه برسه به ایران وقتی داشتم نظرتو میخوندم مو به تنم سیخ شد دست مریزاد مرسی که اینقد هم فکر و هم نظر هستی 💖
وای وای ! جدا صحنه های نابی بودن. ایکاش سونی به جای ریمیک و ریمستر های بازی های نسل ۸ ، این دوتا نسخه رو ریمستر می کرد فیض می بردیم. البته اگه به نسخه اول یه چندتا باس فایت اضافه کنند بد نمیشه از نظرم. کلا سه تا غول داشت.
🔶 والا ما خیلی وقته انتظارش رو میکشیم سونی باید یک کالکشن از گاد مثل آنچارتد نیتن دریک کالکشن بده، نسخه اول، دوم و سوم به علاوه نسخه های فرعی Chains of Olympus، Ghost of Sparta و Ascension میتونن همشون رو تو یک BlueRay 100 Gig جا بدن به هرحال فقط امیدوارم اگر روزی این اتفاق افتاد ریمیک نخواد بکنه و دست به ترکیب بازی بزنه چون ریسکش به شدت بالاس
🔸 نسخه اول چهارتا باس فایت داشت Hydra/Madusa/Pandora’s Guardian/Ares، والا چی بگم چون این چیزی که شما میگی دوست من کار راحتی نیست اگر بخوان باس فایت اضافه کنن باید دست به ترکیب بازی بزنن مثل یک پازلی که یکیش رو بخوای تغییر بدی کلش بهم میریزه اون دیگه میشه ریمیک که من همیشه وحشت داشتم که بخواد نسخه های کلاسیک رو ریمیک کنن چون نمیتونن که باس فایت هایی طراحی کنن که با کیفیت نسل ۶ باشه مجبورن صفر تا صد بازی رو دستکاری کنن و کل بازی رو برمبنای نسل حاضر همه چیش رو نو کنن فقط کافیه یک اشتباه بکنن اون موقع دیگه طرفدارای نسخه های کلاسیک سونی رو با خاک یکسان میکنن
اسم Colossus of Rhodes رو آوردی یاد یه خاطره ای افتادم. یادمه اون موقع که گاد ۲ اومد کمتر از یکسال بعد(حدودا ۱۰ ماه) dmc نسخه چهارش اومد اگر اشتباه نکنم، یه باس فایتی داشت اون اواخرش به نام The savior، یه مجسمه ای بود مشابه همین گاد ولی خب روی هوا بود و مانور بیشتری داشت، یه دوستی داشتیم آقا هر بار اینو میدید میگفت کپکام از سونی کپی زده. اون زمان نتم اینجوری نبود ولی خب بعد ها که بحث شد گفتیم حاجی چجور ممکنه از یه چیزی حالا ایده بگیری، پیاده سازی کنی تست…. و سر ده ماه تو بازی نهایی برسونیش. که خب دست آخر یجور توجیهش کردیم که آقا والا کپی نیست. منم راستش سبک اصلیم h&s هست و اصلا دنبال فن بازی و اینا نیستم ولی خب کلا dmc یه فرنچایز خیلی fast هست و اصلا qte نداره اون باس فایت the savior هم الحق حماسه بود و یه موسیقی متن شرقی حماسی میزد انگار تو آخرت بودی منم دکمه میزدم واقعا خدا بود این باس فایت و دقیقا کمتر از حماسه رو نمیشه برای این باس فایت ها بکار برد و واقعا جفتشون فوق العاده بودن.
به نظرم گاد سه ضعیف ترین بود بعد گاد تو گاد یک عالی بود تازه بخوایم رو موسیفی متن حشاب کنیم گاد یک با اختلاف از همه سرتر بود
اترئوس چونکه با کریتوس مقایسه شد نتوست تو چشم بیاد
کلا از اولین نسخه به بعد که تو بازی بود پتانسیلش رو از دست داد سر دیالوگ و کارهای مسخره
مقایسه ی آترئوس و الی مثل مقایسه ی آب و آتیشه
جفتشون هم شخصیتای مهمی نیستن
خخخخ اینجا چیکار میکنی پسر فشاری؟!!
باز این گل پسر اومد.خسته نشدی این قدر ترول کردی جعبه فن؟
🤔🤔🤔🤔اونا که لایکت کردن واقعا با منطق فاصله دارن
اینو رفقاش مگه معنی منطق رو میدونن؟!
درجه فشار:
بالای صد
به اندازه الی نشد چون الی یک اثر هنری بدون نقصه…
ولی شخصیت بسیار ماندگار و مهمتر پتانسیل بسیار زیاد برای ادامه کار داره. و تقریبا بدون رقیب هست …
????
دلیلی نمی بینم ک بخوایم اترئوس شبیه ب الی باشه
هر شخصیت در داستان بازی های ویدیویی هدف خودشون رو در داستان دارن
اترئوس هم از نظرم هدف اول در خلقت بیدار کردن حس پدرانه کریتوس بود ک شخصیت خلق شده کاملا موفق هست
مقایسه اترئوس و الی ب شدت دور از منطق همون گونه ک مقایسه الی با الیزابت از بایوشاک اشتباه و مقایسه الیزابت با جان مارسون از رد دد ۲ غیر منطقی هست
قرار نیست همه شخصیت های مکمل مثل الی باشن
دست از مقایسه های غیر اصولی یک بازی با بازی دیگه بر دارید و انتقاد ها رو بدون بت ساختن از بازی های دیگه مطرح کنید
بله هدفی برای تغییر و بیداری که بسیار سطحی نمایش داده شد.
بنده آینده رو می بینم شما تنها کریتوس رو.
موفق باشید.
اجازه بدید بازی های آینده هر وقت منتشر شدن راجع بهشون صحبت کنیم
شما هم موفق باشید
انقدر رگناروک فجیع بار بود که جا برای دنباله خوب وجود نداره قابل دفاع هم نیست میگی وایسا بیاد بعد صحبت کنیم؟
خب بشین جلو ps4ت همون رگناروک رو بازی کن این نسل همینقدر از کریتوس دیدیم
این فرنچایزایز بخاطر آدمای عجیبی مثل تو به فنا رفت مثل کال آف دوتی یه اثر کژوال شد
داداش هنوز زنده ای؟ خود کارکنای سونی ول کردن تو هنوز داری از گاد دفاع میکنی شل کن باو
سلام داداش ببخشید سوال خارج از بحث میپرسم ولی شما آی دی صابر رو داری قبلا تو اینجا بود یه مدت هم تو گروه تلگرامی بود ؟
منطقی بود
خوشم آمد
همونطور که عده کثیری فکر نمیکردن گاد ۲۰۱۸ موفق بشه،شاید نسخه جدیدی از گاد اومد که همه رو متعجب کرد
آترئوس
خیلی شخصیت بدی بود آبروی حاجی کریتوس رو با این بچه لوس بردین وقتی یادش میفتم حالم بد میشه
همیشه فرزند مثل پدر یا مادر نمیشن اتفاقا بازی این واقعیت رو هم میخواست نشون بده. رگناروک بغیر از آخش که عجله ای بود عالی بود. به عنوان یک نوجوان در حال بلوغ که کل عمرش رو در خفا زندگی کرده آتریوس پردازش باور پذیری داشت مخصوصا این واقعیت که نسل جدید مثل نسل قدیم نیست
اتریوس توی گاد ۲۰۱۸ واقعا یه شخصیت عالی بود جوری بود که با خودت میگفتی اره این پسر کریتوس بعضی وقتا خود کریتوس از رفتارای پسرش میترسید که یه وقت مثل خودش نشه ولی تو رگناروک یه شخصیت بی خود بود که دختر میدید پاهاش شل میشد اصلا اون بخش گیم پلیشم که دیگه داغون بود فقط خدا خدا میکردم هرچه زود تر تموم شه میتونستن حداقل اتریوس رو یه کم خشن تر کنن تا شاید مردم دوباره بهش امیدی واسه بازی مستقل خودش داشته باشن
🔶 عرض ادب و ارادت خدمت آقای رهنورد عزیز مثل همیشه عالی بود و نکات خوبی رو ارائه کردید خسته نباشید ❤️
🔸 من یک اعتقادی که دارم اینه که یک بازی اگر از حالت آرکید تبدیل به حالت واقع گرایانه بشه اون لذتش نصف میشه این نظر شخصی و طرز تفکر منه یک نظر کلی نیست که بگم همه همینطور هستن چون گیم پلی اولویت من برای تجربه یک بازیه و خیلی برام مهمه من زمانی که ریبوتهای گاد رو پلی دادم لذتی که نسخه های کلاسیک رو پلی میدادم نداد چرا؟ یک دلیلش بخاطر تغییر زاویه دوربین بود دوربین وقتی نزدیک به شخصیت قرار میگیره ریتم بازی و مبارزات کند میشه، باس فایت هایی که به کار میره دیگه اندازه ساختمون نیستن صحنه های حماسی اونطور که باید خوب عمل نمیکنن، محیط کوچیک دیده میشه و شما انعطاف پذیری بالایی نداری شخصیت وزن پیدا میکنه، با بازی ای که از اول به صورت واقع گرایانه ساخته بشه مشکلی ندارم مثل لست اما وقتی یک بازی از اول آرکید بوده تبدیل به واقع گرایانه بشه اون موقع دیگه برام لذتش نصف میشه و نمیتونم ارتباط بگیرم مثل ریمیک های رزیدنت اویل مخصوصا نسخه چهارم رو با نسخه اورجینال مقایسه بکنید اگر دقت بکنید لیان وزن پیدا کرده وقتی میدوئه انگار داری یک آدم ۲۰۰ کیلویی رو کنترل میکنی لگد که میخواد بزنه و پاشو بیاره بالا انگار وزنه به پاش وصله واسه همینه که دوست ندارم کپکام به سمت واقع گرایانه بره و حالت آرکید بودن بازیاش رو حفظ کنه GTA هم همینطور منی که سان آندریاس بازی میکردم با گیم پلی GTA IV و GTA V نتونستم ارتباط بگیرم که البته اینم بگم این برمیگرده به سلیقه و این مشکل به حساب نمیاد چون بازی ها بالاخره باید پیشرفت کنن نمیشه که همون چیزی باشن که قبلا بودن مثل Ascension که داخل متن ذکر کردن آقای رهنورد که البته فقط بخاطر تکراری شدن شخصیت پردازی کریتوس نبود که ریبوت شد از حیث گیم پلی هم بود بخاطر اینکه بعد از تجربه سه تا نسخه اصلی به علاوه دوتا نسخه فرعی از یه جایی به بعد دیگه بازی به تکرار افتاده بود از همه لحاظ
🔸 اگر بخوام به عنوان یک گیمر دلسوز نظر بدم که میگم گاد باید تو همون نسخه سوم تو اوج پروندش بسته میشد این حرفم شاید به مزاق خیلیا خوش نیاد به هرحال نظر شخصیمه دیگه خیلیا موافق هستن خیلیا مخالف اما میخوام بگم ریبوتهای گاد به هیچ وجه در حد نسخه های کلاسیک نبود از همه لحاظ گیم پلی، سلاح ها، مجیک ها، باس فایت ها، شخصیت پردازی کریتوس و… قرار گرفتن آترئوس زیر سایه کریتوس هم داخل مقاله ذکر شده که به قدری کریتوس محبوبیت داره که هیچکس نمیتونه جایگزینش بشه تو رگناروک زمانی که من کنترل آترئوس رو گرفته بودم حالا بحث میوه جمع کردن با آنگربودا کار ندارم که خیلیا خوششون نیومد اتفاقا من خوشم اومد میدونین چرا؟ دوتا علت داشت اول اینکه همیشه که نباید کشتو کشتار داخل بازی باشه لست چیزی که داشت این بود که یک جاهایی بهت استراحت میداد با الی میرفتی شهر بازی و بازی میکردی یعنی تعادل داشت خشونت و آرامش رگناروک هم همین بود علت دیگش چی بود؟ علت دیگش این بود که این بخش باعث شد من بفهمم که کریتوس چقدر ارزشمنده چقدر محبوبه زمانی که برگشتم به خونه سیندری و براک و دیدم حمله کردن به خونه اونجا کریتوس اومد و کنترلش رو برعهده گرفتم و همه رو نجات دادم و بعد آترئوس بغلش کرد اونجا انگار خودم بودم که کریتوس رو بغل کردم بخاطر اینکه دلتنگش شدم بخاطر اینکه با خودم گفتم چقدر قدرتمنده چقدر بهش نیاز داشتم و انگار فکرمیکنم سازنده از قصد اون بخش آترئوس رو ساخته بود که ما اهمیت و ارزش کریتوس رو بفهمیم
🔸 اگر بخوام گاد ۲۰۱۸ رو با رگناروک مقایسه کنم و ارزش هرکدوم رو مشخص کنم میگم رگناروگ تو گیم پلی فوق العادس گاد ۲۰۱۸ تو داستان روایت و شخصیت پردازی تو روایت گاد ۲۰۱۸ قشنگ نشون داده میشه کریتوس هنوز با خودش درگیره و نتونسته بعد این همه مدت بین خشم و آرامش تعادل ایجاد کنه حالا در کنارش میخواد این وسط آترئوس رو هم آموزش بده در اصل این آترئوسه که باعث شد کریتوس موفق بشه که تعادل ایجاد کنه بین رفتاراش انگار آترئوس بهونه ای برای کریتوس بود که خودش رو از گذشته تاریکش دور کنه جفتشون چه کریتوس و چه آترئوس برای من محبوب بودن تو این نسخه ولی رگناروک از لحاظ روایت و شخصیت پردازی انگار یک بازیه دیگه بود از تعادل خارج شده بود کریتوس لبخند میزد آترئوس انقدر پرحرفی میکرد که من گاهی وقتا هدست رو از گوشم درآوردم تو خونه سیندری و براک میرفتن غذا میخوردن یعنی هرچی بارلوگ با نسخه قبلی رشته کرده بود ویلیامز پنبشون کرد فقطم مشکل شخصیت پردازی نبود رگناروک مشکلات دیگه هم داشت مثل طوفانی شروع شدن بازی و در ادامه کند شدن ریتم و خیلی چیزای دیگه در کل نکته مهمی که هست اینه که چرا آترئوس نتونست در حد الی محبوبیت پیدا کنه اولا بخاطر اینکه توانایی ناتی داگ در روایت و شخصیت پردازی بود که بارها خودش رو ثابت کرده دوم بخاطر اینکه ناتی داگ تو لست او آس تمرکز اصلیش رو شخصیت پردازی و روایت بود آخرین از ما یعنی چی؟ یعنی میخواست رابطه جوئل و الی رو نشون بده هدفش این بود و با یک نسخه الی و جوئل رو به محبوبیت رسوند هدف سانتا مونیکا فرق میکرد کسی گاد او وار رو هیچوقت بخاطر داستان و روایت بازی نمیکرد بخاطر گیم پلی، صحنه های و باس فایت های حماسیش پلی میداد بعدم خیلی سخت بود چون ما شیش تا نسخه با کریتوس همزاد پنداری کرده بودیم محال بود سانتا مونیکا بتونه جوری آترئوس رو نشون بده که بعدها جایگزین کریتوس بشه بارلوگ درسته تا حدودی موفق شد و با نسخه اول آترئوس رو به محبوبیت رسوند اما سایه کریتوس به قدری سنگینه که بازم این اتفاق نیوفتاد چه برسه رگناروک که عملا آترئوس تبدیل به یک شخصیت منفور شد و آخر بازی که داشت میرفت جاینت های دیگه رو پیدا کنه گفتم جان عزیزت فقط برو انقدر حرف زدی مخم ترکید D:
کاملا موافقم باهات رفیق . هر کسی با سه گانه زندگی کرده باشه ، متوجه میشه که کلا این سری باید توی اوج تموم میشد تا اینکه از جهان ارکید به یه جهان سینماتیک دست و پا شکسته منتقل بشه
دقیقااااااا هزار بار باهات موافقم سه گانه اول باید بازی جم میشد و در مورد تغییر زاویه دوربین کاملا باهات موافقم اصلا اون سه گانه همه چیش فوق‌العاده بود اینو ادمی داره میگه ک اصلا فن این گیم نیست ولی پلی داده
میدونی من دلم از این میسوزه ک چرا کشش میدن مثلا گیم اف ترون چرا تو اوج تموم نمیکنن چرا ارباب حلقه هارو با میراث پیتر جکسن رها نمیکنن چرا جنگ ستارگان به گند کشیدن چرا از کریتوس ی ادم دل نازک ساختن و هزارتا چرای دیگ ک اگ اتفاق نمیوفتاد واقعا بهتر بود
هزار بار سگانه اول رو پلی بدی بازم ارزش پلی دادن داره دوستان من حرفم این نیست ک ۲۰۱۸ و راگناروک بازی های بدی هستن فقط میگم نیاز نبود ساخته بشن
موضوع خود کریتوسه . پونزده سال پیش، وقتی برای خرید بازی یاکوزا رفتم توی به فروشگاه کنار خیابون و با یه نسخه از God of war 1 برای ps2 اومدم بیرون، حتی خوابش رو هم نمی‌دیدم که کریتوس نه فقط فقط به عنوان کاراکتر یک بازی ویدئویی ، بلکه به عنوان یک مدل شخصیتی به یکی از آیکونیک ترین و خاص ترین شخصیت های خیالی عمرم تبدیل بشه. سه گانه رو بیش از شش بار تموم کردم و حتی نسخه های PSP رو هم دوبار beat کردم. منتها مسئله اینه :
« راز موفقیت این بود که خالقان بازی به جای استفاده ابزاری از خشم کریتوس، به آن عمق بخشیدند و آن را به جوهره اصلی شخصیتش تبدیل کردند. به بیان ساده‌تر کریتوس خشمگین بود، تمام! اما آیا واقعاً صحیح نیست بگوییم که همه ما عاشق خشم او هستیم؟ اوه، حق با شماست! کریتوس همان خشم است. پس این مرد با ریش‌های بلند کیست؟»
سوالیه که همیشه از خودم می‌پرسیدم . به عنوان آدمی که با این کاراکتر زندگی کرده، باید بگم کریتوس نسخه های جدید فقط یه ماکت از یه شخصیت صبور و کلیشه‌ایه که نه تنها برای یه گیمر آشنا با شاهکار های شخصیت پردازی نسل های شیش و هفت الهام بخش و جذاب نبود، بلکه جوری اقتدار شخصیت رو نابود کردن که فقط به درد جذب فن بیس درام پسند نسل هشتم میخورد و رگناروک هم فقط وضع بدتر کرد. چی بگم ؟ امیدم رو به سانتامونیکا از دست دادم تا روزی که دوباره اولویت شون یه عنوان خاص باشه نه پایین آوردن درجه ESRB
من مخالفم باهات منم از بچی روی ps2 با gow خاطره داشتم و گاد ۱ و ۲ رو هر کدوم رو ۴،۵ بار تموم کردم اما ادامه سری بدون تغییر غیر ممکن بود و برعکس من از گاد ۴ (۲۰۱۸) و رگناروک حتی بیشتر خوشم اومد. اصلا این تغییر زوری نبود و روند تغییر کریتوس به بهترین شکل نشون داده شد و اتفاقا این تغییر از آخر gow 3 شروع شد که کریتوس بعد انسانیش با پاندورا و آزاد کردن نیروی امید آزاد شد و وقتی دید چقدر خرابی به بار اورده به سمت عقلانیت و کنترل خشم حرکت کرد و آخر رگناروک به تکامل رسید. ابهت فقط به خشونت نیست هرچند توی این دو نسخه آخر هم کریتوس بجای خشم بی حد و مرز هرجا که نیاز بود از خودش و پسرش دفاع کنه به اوج خشونت برمیگشت.
به نظر من تغییر دادن شخصیتی مثل کریتوس و پیشرفت دادن اون خیلی دشوار تره تا اینکه شما بیاید یه شخصیت جدید بسازید.چون شما میتونید راحت تر و بدونه در نظر گرفتن چیزی ، اون شخصیت رو خلق بکنید و در کنارش شخصیت های مکملی هم برای پیشرفت شخصیت اصلی بیارید. حالا کریتوس به دلیل اینکه در گذشته یک شخصیتی کاملا دو بعدی و خشنی داشت پیشرفتش دادن اون خیلی سخت تره .چرا؟ چون شما باید گذشته اون طرف و خلق و خوی اون رو هم کاملا در نظر بگیرید و هر کارکتری هم که داخل بازی میارید وابسته به همون شخصیته . درست توی رگناروک سازنده ها یکمی زیاده روی کردن در روند پیشرفت شخصیت کریتوس و احساسات اون اما اگه بتونن کریتوس رو بخوبی پیشرفتش بدن میتونه کاملا به یک شخصیت نمادین و به یادماندنی و هم چنین به عنوان یک الگو بهش نگاه کرد. ما توی سری های قبلی گاد او وار هم صحنه های احساس توی گاد او وار داشتیم مثل گاد او وار چینز او اولیمپوس وقتی که کریتوس دختر رو میبینه و می‌خنده یا توی نسخه دوم وقتی که کریتوس زنش رو میبینه و حتی توی نسخه سوم کریتوس توی اواخر بازی رابطه کریتوس و پاندورا مثل پدر و دختری بود درسته خیلی پر رنگ نبود اما باز توی اون نسخه هاهم صحنه های احساسی داشته اصلا اساس داستان گاد او وار و شخصیت کریتوس بر پایه احساسات اون میتونی باشه. غرور،زیاده خواهی ، عشق و انتقام .
در کل من خیلی راحت تر میتونم به صورت رو در رو نظرم رو به خوبی منتقل کنم امیدوارم منظور رو خوب رسونده باشم ولی بعید می‌دونم 😂
رو مخ ترین کارکتری که تا به حال دیدم الی هستش ، مرگ جول فقط به خاطر الی بود
حضرت کریتوس فقط لیاقت خدای جنگ بودن داره و هیچ کاراکتر دیگه ای نمیتونه خدای جنگ باشه این بچه سال که جای خود!
ما همه منتظر کریتوس در حال جنگ با خدایان مصر باستان هستیم🙂
منم خیلی از گیمپلی آترئوس توی رگناروک خوشم نیومد ولی خود شخصیت رو دوست دارم در جریان باشید آتریوس یک شخصیت نوجوان بود پس لج و مخالفت و ا.ح.م.قا.نه رفتار کردن باید جزوی از شخصیت اش میبود امیدوارم توی دنباله بازی یک شخصیت خوب ببینیم از آتریوس یه شخصیت که یکم زور هم داشته باشه و کمتر ضایع باشه درسته به پای باباش نمی‌رسه ولی نصف اش هم بتونن بسازنش شاهکار کردن
بخاطر کارگردانیه، کارگردانی که لست اف اس داشت بخصوص برای شخصیت الی یک شاهکار بود پختگی شخصیت رو در طول هر دو بازی کامل میشه حس کرد از اون طرف تو گاد ۲۰۱۸ بارلوگ کارشو خیلی خوب انجام داد و شروع فوق العاده ای برای شخصیت داشت مثل منبع الهامش اما توی رگناروک از اون پتانسیل بسیار زیادی که بارلوگ تدارک دیده بود نتونستن استفاده کنن
چقد به هم میان😍😂
نقدی بر مقاله : آخر این مقاله میخواست به تقلید مقالات قدیمی فان باشد
اما شعور به توهین مخاطب بود
شخصیت آترئوس توی رگناروک من رو به یاد اختاپوس تو باب اسفنجی میندازه
یکسره غر میزنی و رو مخ میره
ولی اون فان بود این فاجعه هم نیست
بیشتر من رو یاد یه کلمه ی ت دار میندازه
مشکل اترئوس این بود که کلا شخصیت تو دل برو ای نبود.
تو نسخه ۲۰۱۸ باز یکم جذابیت داشت و کاراکتر خوبی بود ولی تو رگنوراک واقعا افتضاح بود
بخش گیم پلیش که کلا یک بخش منفی تو کل بازی بود و نمیشد ازش لذت برد ، فرض کن گاد اف وار رو که بخاطر َشخصیت های جذابی مثل زئوس هیدیس کریتوس مخصوصا نسخه ۳ که بهترین ورژنش بود و بقیه کاراکتر های اصلی و فرعی که خدای اباهت بودن و گیم پلی بی نظیر و تکرار نشدنی بازی که حس واقعی بودن و حال کردن بهت میداد هیچکدومش تو بخش اترئوس نبود و خود انگربودا واقعا شخصیت افتضاحی بود و خود مپ اونجا واقعا بد بود برعکس رلم های میدگارد و موسپلهایم ، نکته دوم هم اینه که اترئوس شیوه مبارزاتش خیلی تکراری و فاقد جذابیت بود فرض کن فقط یه تیر کمون جادویی داری که تیر زدن باهاش هیچ جذابیتی نداره برعکس لست اف اس و رد دد۲ که تیر کمون رو عالی در اورده بودن
ولی کریتوس که تبر و بلیدز و نیزش عالی طراحی شده بودن
درکل اترئوس شخصیت پردازی جالبی نداشت
نمیدونم چرا ولی من همیشه از آترئوس بدم نیومد خیلی تو دست و پا بود و همش مشکلا زیر سر اون بود مخصوصا تو رگناروک
داستان سرایی و شخصیت پردازی خیلی مهمه
الی مثل یه بچه اروم اروم بزرگ شد و شخصیتش شکل گرفت
اترئوس ۲۰۱۸ بچه بود
اترئوس رگناروک یه ادم بالغ بی منطق
الی شخصیت واقعیی داره
ولی اترئوس شده مثل بچه ها تو فیلمای صدا سیما
هیچ کس با این ارتباط نمیگیره
با بعضی از نکاتی کهگفتین موافقم ولی به نظرم آرک شخصیت کریتوس در طول حدود ۱۸ سال (۲۰۰۴ تا ۲۰۲۲) کامل شد و در پایان ragnarok و dlcش به نظرم راهی برای ادامه کریتوس به عنوان شخصیت اصلی نیست و به نظرم یه تغییر بزرگ لازمه آتریوس اونقدرا شخصیت بدی نیست و آتریوس بالغ با گیم پلی متفاوت و سریعتر از کریتوس و داشتن قابلیت های mischief و تبدیل شدن میتونه خیلی تنوع بده به سری. کریتوس هم میتونه به عنوان شخصیت فرعی باشه. اما در کل حتی اگر آتریوس هم شخصیت اصلی بشه ادامه داستان مشکل هست. چه دلیلی میتونه وجود داشته باشه که کریتوس و (یا) آتریوس به یه جهان دیگه مثل مصر برن؟
البته که به نظر من متن نویسنده عزیز، از مشکلی مشابه که برای شخصیت پردازی کریتوس بهش اشاره میکنه، رنج می‌بره
یعنی توی متن اشاره میشه به اینکه تغییر شخصیتی کریتوس، نشون داده نشد و توی سطح موند. به اعتقاد من، متن هم از همین مشکل رنج می‌بره؛ یعنی فقط گلایه میکنه از مشکلات و با مثال و ارائه نشونه، نمی‌شکافه این مشکلات رو.
البته که خسته نباشید آقای رهنورد؛ متوجه دغدغه‌تون نسبت به شخصیت پردازی در این فرنچایز هستم… و قلمتون زیباست👌
نظر شخصی من اینه که اتفاقا در نسخه ۲۰۱۸ بازی هم به آترئوس اونقدر که باید پرداخت و هم قوس شخصیتی کریتوس رو به خوبی نشون داد. ما عملا چالش‌های کریتوس رو در انتخاب‌ها، حرف زدن‌ها و سکوت‌ها می‌دیدیم. ولی رگناروک… سطحی، کلیشه، ادا، و سرسری….
من هم مثل سایر دوستان، امیدم رو به سانتا مونیکا از دست دادم و سال‌ها پیش که شایعات وجود ۲۰۱۸ مطرح بود، از صمیم قلبم دوست داشتم بازی با همون سه‌گانه و در اوج، تموم میشد…
سلام آقای نصرتی عزیز.
بنده چون مخاطب رو به مانند خودم (درک سطحی بودن مسائل) تصور کردم از ارائه مثال اجتناب کردم. چون مقاله به کلیت دو نسخه اخیر اشاره داره پس بر این اساس انتظار دارم مخاطب با دید و تجربه کاملی متن رو مطالعه کنه. به تعبیری دیگه مخاطب آماده یک ارزیابی هست.
از نظر شما بسیار سپاسگزارم و اگر کاستی صورت گرفته بنده عذرخواهی میکنم بابتش.
حقیقتش من ترس زیادی برای آینده این فرنچایز دارم اما بازهم بخاطر علاقه فراوان بازهم خودم امیدوارم نگه می‌دارم.
بازهم از نقد شما ممنونم.
سلامت باشید جناب دهنوی
متوجه منظورتون هستم… خوشحالم از دید انتقادی که نسبت به مسائل دارید و برای فرنچایزهای مورد علاقه‌تون، دلسوزانه قلم می‌زنید…
خواهش میکنم از شما، موفق باشید همیشه🌺
البته باید گفت تا به الان… ممکنه تو نسخه بعد یا نسخه های بعد شخصیت مهمی بشه
آترئوس جایگزین خیلی خوبی برای کریتوسه ولی تا زمانی که مثل قبلش باشه و تغییر نکنه اصلا به شخصیت خوبی تبدیل نمیشه
کریتوس هم نسبت به نسخه سوم خیلی آروم تر بود و مثل قبلا خشمگین نبود بخاطر پسرش.ولی اگه اترئوس یه اتفاقی براش بیفته احتمالا مثل قدیم تبدیل میشه به همون خدای جنگ سابق
همچین مقاله ای جون میداد برای مقایسه “کِلِم” و “الی”
چون اگه بهش فک کنیم این دوتا بانو ،خیلی خیلی شبیه هم اند ، تا جایی که حتی سال انتشارشون هم نزدیک هم بوده( Telltale WD 2012 و TLoU 2013 )
نویسنده گرامی عجول تشریف دارید؟ صبور باشید. و منتظر که همین شخصیت نچسب روزی یه تنه برگ برنده سونی باشه.
چقد الی تو لست ۱ حرصم داد و میده . ای حرصم ای حرصم میده هوففففف . همش میدوعه اینور اونور انگار نه انگار زامبی هست یا انمی هست هوفففف
الی کجا اترئوس کجا خداوکیلی
امان از اون روزی که زبونم لال زبونم لال کریتوس از گاد اف وار خروج بزنه و اترئوس بشه شخصیت اصلی واییییییییییی اون گیم چی بشه.
مقایسه شخصیت پردازی الی با آترئوس مثل مقایسه ی لامبورگینی و پرایده
خسته نباشید جناب اقای رهنورد عزیز بابت مقالتون
با خوندن خط های اخر مقاله به این نتیجه رسیدم که اترئوس مزخرف ترین شخصیت تاریخ گیمه و حق کاملا با شماست 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
تو ۲۰۱۸ عالی بود اما تو رگناروگ صدای بدی داشت صدای نوجوانی که داره به بلوغ میرسه خیلی بد بود
چهرش کاریزماتیک نبود نمیشد برخلاف الی باهاش ارتباط گرفت
خط داستانی و شخصیت پردازی افتضاحی داشت خط داستانی تو روایت شخصیت بقیه هم تاثیر میزاشت مثل کریتوس
گیم پلی آتریوس خیلی بد بود به جاش می‌توانستند تمرکزش بزارن دو تا باس فایت اضافی برای کریتوس
کلا با توجه به پایان بندی ۲۰۱۸ انتظاراتمون خیلی بالا بود از شخصیت اوکی ولی اصلا این چیزیی نبود که میخواستیم
تنها ایراد بزرگ رگناروگ آتریوس بود از ریشه مشکل داشت
الی رو با این مقایسه نکنید الی حرمت داره
آقای رهنورد ممنون بابت این مقاله جذاب و پر پیمون بخش بخشش درست و دقیق بود و قسمت های طنز مقاله منو یاد نامه بازی و قسمت کاریکتور دو هفته نامه دی بازی انداخت قسمت های طنز مقاله شما واقعا حس نوستالژی عجیبی رو از روزگار خوش گذشته برام تداعی کرد واقعا دستتون درد نکنه عالی بود