God of War؛ چرا آتریوس به مانند الی شخصیت مهمی نشد
شاید سوال شود چرا شخصیت Atreus در بازی God of War نتوانست به مانند Ellie به فردی ماندگار تبدیل شود. در این نوشته قصد داریم به چرایی این موضوع بپردازیم.
نویسنده اعتقاد دارد که تغییر لازمه بقا برای این سری است اما یک تغییر اصولی نه صرفا یک تغییر!
پیش گفتار
شخصیت مکمل در آثار هنری، به ویژه در داستان‌های روایی، نقشی بسیار فراتر از صرفاً یک حضور جانبی دارد. البته چگونگی پیاده‌سازی این شخصیت به دلیل دخالت تکنولوژی تنها به قلم و چینش سکانس‌ها توسط کارگردان محدود نمی‌شود، بلکه امروزه هوش مصنوعی در این امر بسیار تاثیرگذار است. این شخصیت‌ها، باتوجه به مسئولیتی که به آن‌ها سپرده شده (محدوده در نظر بگیرید)، تونایی بیرون کشیدن یک بعد دیگر از کالبد و ارزیابی عمق کاراکتر را به دوش می‌کشند. آن‌ها پل‌هایی هستند که شخصیت اصلی را به دنیای پیرامونش پیوند می‌زنند و زمینه‌ای فراهم می‌آورند تا ابعاد مختلف شخصیت قهرمان و جهان‌بینی او بیشتر و بهتر به تصویر کشیده شود. در اغلب موارد، این شخصیت مکمل چون آیینه‌ای عمل میکند که قهرمان در آن، ویژگی‌هایی از جمله تناقضات، ضعف‌ها و حتی توانایی‌های نهفته‌ی خود را بازمی‌یابد. این شخصیت‌ها که بیشتر تصوری کم اهمیت در دید مخاطب یا باورشان دارند، اگر به درستی نمایش داده شوند، به نقطه‌ای عطف تبدیل خواهند شد. در نگاهی دیگر، شخصیت مکمل گاهی به عنوان یک ترازو در داستان عمل میکند تا عدالت را برقرار سازد، که این عدالت لازمه یک شرط بسیار دشوار است: این که خالقین حد و حدود شخصیت اصلی، محیط، دیالوگ‌های مرغوب را بشناسند و نگاهی گذرا به این مسئله نداشته باشند!
پس در پاسخ به این سوال که چرا اترئوس نتوانست موفق ظاهر شود باید گفت: اصل قضیه به شخصیت کریتوس باز می‌گردد.
بلوغ زودرس و ناقص
برای تربیت ابتدا باید به بلوغ رسید.
کریتوس، نیمه‌خدایی قدرتمند که جهان اسطوره‌شناسی را به خاک و خون کشید، همواره نمادی از جنون، قدرت و خشم است. او که از یک اسپارتان نیرومند به خدای جنگ تبدیل شده بود، مسیری جز انتقام در پیش نداشت. این انتقام، اگرچه به ظاهر ساده و کلیشه‌ای به نظر می‌رسید، اما استودیوی سانتامونیکا با همین مفهوم فراگیر و به‌ظاهر ابتدایی، موفق شد بازیکنان را نه تنها سرگرم، بلکه شیفته خود کند. راز موفقیت این بود که خالقان بازی به جای استفاده ابزاری از خشمِ کریتوس، به آن عمق بخشیدند و آن را به جوهره اصلی شخصیتش تبدیل کردند. به بیان ساده‌تر کریتوس خشمگین بود، تمام! اما آیا واقعاً کسی کریتوس را به خاطر خودش دوست دارد؟ بله این سوالی بسیار خنده‌دار بنظر می‌رسد اما صحیح نیست بگوییم که همه ما عاشق خشم او هستیم؟ اوه، حق با شماست! کریتوس همان خشم است. پس این مرد با ریش‌های بلند کیست؟
در ریبوت سال ۲۰۱۸، عده‌ای بر این باورند که کریتوس به نوعی بلوغ روحی و روانی دست یافته و از شخصیت پرخاشگر و انتقام‌جوی سابق خود فاصله گرفته و اکنون بهانه‌ای منطقی برای خشم و مبارزه خود یافته، که شخصا عقیده دارم چنین گفته‌ای نشان از تعصب است. این دیدگاه به تغیراتی که در رفتار و گفتار او مشاهده میشود، از جمله لحظات نادر لبخند یا نشان دادن شفقت به پسرش آترئوس، استناد میکند. اما آیا واقعاً این تغییرات سطحی می‌توانند نشان‌دهنده‌ی بلوغ واقعی یک شخصیت باشند؟
برای درک عمیق‌تر این مسئله (تحول)، باید به این مورد توجه کرد که بلوغ روانی و احساسی، فرایندی بسیار پیچیده و زمان‌بر است که نیازمند تجربه، تأمل و خودشناسی عمیق است نه اینکه مخاطب بگوید خب کریتوس لبخند زده پس همه چیز تمام شده، نه اینکه فکر کند تبدیل شدن به خدای صلح می‌تواند یک تحول بزرگ باشد! کریتوس، با تمامی خشونت‌های گذشته‌اش، نمی‌تواند تنها با نشان دادن چند علامت ظاهری، از قبیل یک لبخند یا نگرانی برای پسرش، به بلوغ روانی دست یابد. با چنین تصوری، هاینریش هیملر نیز با دست روی انجیل گذاشتن و سوگند به آن، از تمامی اتهامات رهایی می‌یابد. این تغییرات، هرچند ممکن است نشانه‌هایی از آغاز یک مسیر تازه باشد، اما نمی‌تواند به تنهایی گواه بر تحولی عمیق درون او باشد. بلوغ نیازمند مواجهه با گذشته، پذیرش اشتباهات، و درک عمیق‌تر از انگیزه‌ها و احساسات است؛ امری که در رفتار و تصمیمات کریتوس به صورتی گذرا و بسیار سطحی نمایش داده شده. کریتوس هنوز در سفری است که باید به سوی بلوغ و آرامش درونی طی کند. او باید فراتر از دیالوگ‌های سطحی و اقدامات گذرا برود و با چالش‌های عمیق‌تری مواجه شود.
تضاد
سازندگان با یک چالش دوگانه روبه‌رو بودند. از یک سمت، نیاز داشتند تا شخصیت کریتوس را به عنوان یک قهرمان پیچیده و چندلایه معرفی کنند؛ از سوی دیگر کریتوس برای بسیاری از مخاطبان نمادی از خشم بی‌پایان و قدرت بی‌حد و مرز است. این تضاد ذاتی، باعث شد تا سازندگان با تردیدی آشکار در مسیر توسعه شخصیت او پیش بروند و گاهی تلاش کنند تا به سرعت نشان دهند که کریتوس تغییر کرده است، بدون آنکه این تغییرات واقعاً درونی و عمیق باشد.
- یک سوال در ذهنم ایجاد شده. این شخصیت (کریتوس) که در پنج نسخه (قبل از نسخه ۲۰۱۸ و بدون در نظر گرفتن یک نسخه موبایلی)، حضوری خشونت بار داشته، چگونه قرار است تنها در دو نسخه تحول خود را نشان دهد؟ بنده یک راهکار دارم که بسیار موثر خواهد بود. اینکه باور کنید که کریتوس تغییر کرده. سازندگان هم از این باور اجباری خرسند خواهند بود.
کریتوس، در یک کلام نماد خشم است. این تصویری است که طرفداران قدیمی از او در ذهن داشته و دوست دارند همچنان این جنبه از شخصیتش حفظ شود؛ البته این یک مشکل جدی نیز محسوب میشود. در سود نیز ضرر وجود دارد! با این حال، خالقین این فرنچایز در نسخه‌های جدیدتر تلاش کردند تا به شخصیت او عمق بیشتری ببخشند و این شخصیت را به عنوان یک پدر دلسوز و فردی که از گذشته‌اش پشیمان است به تصویر بکشند که این تصمیم ابتدا در نسخه اسنشن (Ascension) رخ داد. زمانی که تاد پاپی، کرگردان این نسخه (Ascension)، متوجه شد که دیگر خشم کریتوس به مرز خستگی رسیده. به یاد دارم در آن زمان بسیاری به این حالت انعطاف‌پذیر ایراد گرفتند اما اگر Ascension خود را قربانی نمیکرد یحتمل این سری دوست داشتنی روندی نزولی در پی داشت. سازندگان در زمان مناسبی به این درک رسیدند که باید سبک و سیاق خود را تغییر دهند، اما واقعیت این است که بازی نیاز به تغییری اصولی داشت تا اینکه صرفا بخواهیم یک تغییر داشته باشیم. چرا که این دوگانگی (خشم و تغییر)، اگرچه به نوعی تنش درونی در داستان می‌افزاید، اما در عین حال به نظر می‌رسد که با عجله‌ای نامناسب همراه شده است.
تلاش سازندگان برای نشان دادن این تغییرات، گاهی با دیالوگ‌ها و صحنه‌هایی همراه است که بیشتر به تأکید بر تغییر کریتوس می‌پردازد تا به نمایش تدریجی و طبیعی این تغییرات؛ این همان اجبار و عجله است. این امر باعث میشود که برخی از این لحظات کمتر باورپذیر به نظر برسند و مخاطب حس کند که تغییرات کریتوس بیشتر به خاطر نیاز داستانی است تا یک تحول واقعی و عمیق درونی. به مانند اینکه سازندگان بجای نشان دادن روند صعودی و نزولی از همان ابتدا این تغییر را به زبان آورده تا خود را برای بازی آماده کنیم نه اینکه خود بازی خواهان نشان دادن تغییر باشد. این عدم تعادل باعث شده که کریتوس در هیچ‌یک از این دو نقش به طور کامل موفق نباشد. سازندگان هیچ تعادلی در خشم و تحول او ایجاد نکرده‌اند. این تضادها، به جای آنکه شخصیت او را پیچیده‌تر و جالب‌تر کنند، به نوعی سردرگمی در ارائه‌ی هویت او منجر شده‌اند.
به منظوری دیگر، تلاش برای ترکیب این دو اصل کلیدی، بدون ایجاد پیوستگی و هماهنگی لازم، منجر به شکستی در ارائه‌ی یک شخصیت منسجم شده است. اگر یک نفر بگوید کریتوس چگونه شخصیتی دارد به زبان ساده می‌گویم او دیگر تغییر کرده اما در بطن ماجرا من یک تغییر ظاهری را بیان کرده‌ام. سازندگان نتوانسته‌اند به شکلی قانع‌کننده و باورپذیر نشان دهند که چگونه کریتوس می‌تواند همزمان خشمگین و بالغ باشد. با اینکه سازندگان بخش منطقی کریتوس را به بازی غالب کرده و بدین بهانه خشونت بازی نسبت به گذشته کاسته شده است اما بازهم شاهد نواقص فراوانی هستیم. نتیجه این است که شخصیت او در بسیاری از لحظات، به‌جای اینکه تعادل بین خشم و بلوغ را نشان دهد، به نوعی بین این دو حالت در نوسان است. کریتوس در هر دو نقش خود شکست خورده، زیرا سازندگان نتوانسته‌اند تعادلی منطقی و هماهنگ میان این دو وجهه برقرار کنند. برای مخاطبان، این مسئله به‌خوبی آشکار است؛ چرا که در یک لحظه با کریتوس روبرو می‌شوند که در حال خشم و انتقام است و در لحظه‌ای دیگر با پدری مواجه می‌شوند که سعی دارد گذشته‌اش را پشت سر بگذارد، اما بدون آنکه این تحول به طور عمیق و واقعی در او جای گیرد.
من نمی‌خواهم این کاراکترها «رشد» کنند و برایم مهم نیست که چه چیزی در استودیو یا زندگی شخصیتان رخ می‌دهد (یحتمل اشاره‌ای به الهام گرفتن بارلوگ از تولد فرزندش و احساسات خود در بازی دارد). می‌توانید با یک IP جدید یا کاراکترهای تازه در Lore سری God of War، به دغدغه‌های شخصی خود بپردازید، این رویکرد فوق‌العاده خواهد بود، اما کاراکتر کریتوس یا ایندیانا جونز را با این ایده که استیون اسپیلبرگ هستید و بلوغ پیدا کرده‌اید تغییر ندهید.
دیوید جفی (David Jaffe)
مخاطب: «نویسنده نمی‌داند که کریتوس اکنون برای فرزندش می‌جنگد؟»
نویسنده: «کدام فرزند؟ اترئوس! شخصی که هیچ روحی در آن نمی‌یابم؟ شخصی که یک بهانه است تا یک شخصیت مکمل!»
چرا شهرت یک معضل است؟
هواداران از همان ابتدا به دنبال تغییرات معناداری در شخصیت کریتوس بودند. پس از سال‌ها مشاهده نبردهای خشم‌آلود و بی‌رحمانه، این انتظار ایجاد شده بود که کریتوس، چگونه در مسیر تحول و بلوغ درونی قرار می‌گیرد. اما این تغییرات، هرچند ضروری، نیاز به یک روند طبیعی و تدریجی داشتند؛ فرآیندی که باید نه تنها در خود کریتوس، بلکه در رابطه‌اش با شخصیت مکمل، یعنی آترئوس، نیز به نمایش گذاشته میشد؛ اترئوس یک بهانه است تا یک شخصیت مکمل.
کریتوس، با شهرت بینظیر و جذابیت خاص خود، همیشه در مرکز توجه هواداران قرار دارد. این جایگاه ویژه باعث شد که هرگونه تغییری در شخصیت او به دقت زیر نظر گرفته شود. اما مشکل اینجاست که آترئوس، به عنوان یک شخصیت مکمل و فرزند کریتوس، نتوانست به اندازه کافی مؤثر و قدرتمند ظاهر شود تا به عنوان یک ابزار کلیدی برای نمایش این تغییرات عمل کند. او به جای اینکه به گونه‌ای پرداخته شود که بتواند چالش‌های معناداری برای کریتوس ایجاد کند و روند تغییرات او را طبیعی و باورپذیر جلوه دهد، بیشتر به حاشیه رانده شد.
این کمبود تعارض و چالش میان کریتوس و آترئوس، به نوعی باعث شد که تغییرات کریتوس به‌طور سطحی و عجولانه به نظر برسد. به‌جای آنکه تحول کریتوس از طریق یک رابطه عمیق و پیچیده پدر پسری به تصویر کشیده شود، بیشتر به صورت یک بلوغ زودرس و ناشی از فشارهای بیرونی نمایان شد. این عجله در نشان دادن تغییرات، باعث شد که بسیاری از هواداران احساس کنند که سازندگان بازی به جای اینکه به‌طور طبیعی به رابطه پدر و پسری میان کریتوس و آترئوس بپردازند، بیشتر بر روی نمایش خود کریتوس تمرکز کرده‌اند.
- اترئوس ایده ای خوب اما در زمان اشتباه است. او توسط سانتامونیکا متولد و توسط خالقین خود به قتل رسید.
شاید انسان بودن یک مزیت باشد
Ellie، به عنوان شخصیت اصلی در بازی The Last of Us، تنها با حضور در دو نسخه به شهرتی نسبتا زیاد رسیده. مسیر رشد و تحول او در طول بازی‌ها نه تنها پیچیده و پرمعنا است، بلکه به طرز عمیقی با تجربه‌های انسانی و واقعی گره خورده. این در حالی است که آترئوس، با وجود پتانسیل‌های فراوانش، نتوانست به همان اندازه به عنوان یک شخصیت ماندگار و تأثیرگذار در ذهن مخاطبان باقی بماند. تفاوت میان این دو شخصیت، تا حد زیادی به نحوه پردازش و توسعه آن‌ها در دنیای بازی و نقشی که در داستان ایفا می‌کنند، بازمی‌گردد.
- Ellie حتی در نسخه اول نیز شخصیت اصلی بود.
اولین نکته‌ای که Ellie را از آترئوس متمایز میکند، عمق شخصیت‌پردازی او است. Ellie از همان ابتدا با چالش‌های بزرگ و عمیق، دوباره تاکید می کنم عمیق، روبه‌رو میشود که نه تنها فیزیکی، بلکه روانی و احساسی هستند. او به‌عنوان یک نوجوان در دنیایی پر از هرج و مرج و بی‌رحمی رشد میکند، جایی که باید برای زنده ماندن بجنگد و در عین حال، با از دست دادن عزیزانش، خیانت‌ها، و تصمیمات دشوار مواجه شود. این تجربه‌ها، Ellie را به شخصیتی چندلایه و پیچیده تبدیل میکند که هر تصمیم و عمل او با پیامدهای عمیقی همراه است. او مجبور است با جنبه‌های تاریک خود مواجه و در مسیرش برای بقا و انتقام، به مرزهای اخلاقی و انسانی نزدیک شود.
در مقابل، آترئوس در دنیایی فانتزی با عناصر اساطیری رشد میکند که اگرچه پر از خطرات و چالش‌هاست، اما به نوعی از پیچیدگی‌های انسانی و واقع‌گرایانه دور است. آترئوس، با اینکه میراث سنگین پدرش را حمل می کند، اما این چالش‌ها بیشتر در سطح باقی مانده و کمتر به عمق روان‌شناختی و احساسی شخصیت او نفوذ می‌کنند. او بیشتر به‌عنوان یک همراه برای کریتوس عمل میکند تا یک شخصیت مستقل و قوی که بتواند داستان خود را روایت کند. فکر می کنم حالا متوجه شوید چرا می گویم او یک بهانه است. این کمبود عمق در شخصیت‌پردازی آترئوس، مانع از آن میشود که او به یک شخصیت ماندگار و برجسته در ذهن مخاطبان تبدیل شود.
- شاید بگویید که این حرفا (تفاوت یک جهان فانتزی و واقع گرایانه)، هیچ ربطی نداشته و اصلا تاثیری در ماندگاری شخصیت ندارد اما همین دست پا زدن برای زنده ماندن، ریخته شدن چند قطره اشک، تداخل معصومیت یک دختر با جهانی بی رحم، از نکات حیاتی برای نمایش یک کارکتر است.
دومین تفاوت اساسی میان الی و آترئوس، نحوه ارتباط آن‌ها با مخاطب است. Ellie، با تصمیمات دشوار و لحظات احساسی شدیدی که تجربه میکند، مخاطب را به چالش می‌کشد و او را وادار به همذات‌پنداری و تفکر میکند. بازیکن در طول سفر الی، با او همراه میشود، دردهایش را حس میکند و با او در تصمیماتش شریک میشود. این ارتباط عمیق و انسانی، الی را به شخصیتی تبدیل میکند که مخاطب نمی‌تواند او را فراموش کند.
اما آترئوس، به دلیل نقش کم رنگ‌تر در مقایسه با کریتوس و ناتوانی در ایجاد تعارض‌های معنادار، کمتر موفق میشود چنین ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کند. او به عنوان پسر کریتوس، بیشتر تحت‌الشعاع حضور پدرش قرار می‌گیرد و نتوانسته به اندازه کافی به شخصیت مستقلی تبدیل شود که بتواند مسیر خودش را در ذهن مخاطب حک کند. این مسئله باعث میشود که آترئوس، برخلاف الی، نتواند به‌عنوان یک شخصیت ماندگار در دنیای بازی‌ها به‌یاد بماند. در نهایت، یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت الی، پرداخت دقیق و هوشمندانه به رابطه او با دیگر شخصیت‌ها، به ویژه جوئل است. این رابطه، به‌طور مداوم در طول بازی دستخوش تغییر و تحول میشود و به‌عنوان یکی از محورهای اصلی داستان عمل میکند. تعاملات الی با جوئل، پر از تعارض‌ها، لحظات احساسی و تصمیمات سرنوشت‌ساز است که به رشد و توسعه شخصیت او کمک میکند. این در حالی است که رابطه آترئوس و کریتوس، هرچند مهم، اما به دلیل عدم وجود چالش‌های عمیق نتوانسته به همان اندازه تاثیرگذار و به یادماندنی شود. در مجموع، الی به‌دلیل شخصیت‌پردازی عمیق، ارتباط قوی با مخاطب و پرداخت دقیق به رابطه‌هایش، به شخصیتی ماندگار در دنیای بازی‌ها تبدیل شده است. از سوی دیگر، آترئوس، با وجود پتانسیل‌های فراوان، به دلیل ناتوانی در ایجاد تعارض‌های معنادار و رشد به عنوان یک شخصیت مستقل، نتوانسته به همان اندازه تاثیرگذار و به‌یادماندنی ظاهر شود.
مخاطب: «شما با این بازی مشکل دارید. جملات شما بوی تنفر می‌دهد!»
نویسنده: «این حرف شما کاملا اشتباه است. من شخصا از طرفداران سرسخت این مجموعه هستم.»
مخاطب: «این حرف‌ها دیگر خریدار ندارد. شما نفوذی Xbox یا طرفدار The Last of Us هستید.»
نویسنده: «محض رضای خدا، من صرفاً عقایدم را گفتم، شما می‌توانید با عقایدم مشکل داشته باشید نه اینکه تهمت بزنید. مگر طرفداری تنها به تعریف تمجید است؟»
مخاطب: «من حرف‌های شما را باور نمی‌کنم»
نویسنده از صندلی خود بلند شده و چند قدمی در خانه راه می‌رود. بنظر به دنبال یک وسیله می‌گردد!»
مخاطب: « هی تو! دنبال چی هستی! دارم باهات حرف میزنم.»
نویسنده: « چیزی نیست. دنبال شاتگانم می‌گردم. به حرف زدنت ادامه بده»
پس از چند ثانیه صدای شلیک، سکوتی دلچسب به بار آورد.
از اینکه بنده را تا انتهای این نوشته همراهی کرده‌اید سپاسگزارم.
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- فیل اسپنسر: هیچ خط قرمزی برای انتشار عناوین ایکس باکس روی پلی استیشن وجود ندارد
- ۱۰ بازی سینماتیک که می‌توانند با بهترین فیلم‌های سینمایی رقابت کنند
- فیل اسپنسر: تولید کنسولهای ایکس باکس در نسلهای آینده متوقف نخواهد شد
- کار ساخت بازی جدید ناتی داگ از سال ۲۰۲۰ آغاز شده است
- فیل اسپنسر: STALKER 2 یکی از مدعیان بهترین بازی سال است
- Red Dead Redemption 2: آیا آرتور مورگان رستگار شد؟
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازی‌ها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
- مایکروسافت: هر دستگاهی می‌تواند یک ایکس باکس باشد
- بازی چندنفره Horizon احتمالاً در سال ۲۰۲۵ منتشر خواهد شد
- گزارش: Final Fantasy 16 روی PC تنها ۲۸۹ هزار نسخه فروخته است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
لیدی گاگا به جمع بازیگران فصل دوم سریال Wednesday اضافه شد 
شایعه: غافلگیری بزرگی برای طرفداران God of War در راه است 
فیل اسپنسر: STALKER 2 یکی از مدعیان بهترین بازی سال است 
اولین تصویر از هیکاپ در لایو اکشن How to Train Your Dragon منتشر شد 
آپدیت جدید GTA The Trilogy Definitive Edition خواسته بزرگ طرفداران را برآورده میکند 
صحنه حذف شدهای از فیلم Deadpool & Wolverine منتشر شد 
مدت زمان فیلم Sonic The Hedgehog 3 مشخص شد 
تاریخ اکران انیمیشن سینمایی Ice Age 6 مشخص شد 
نقد و بررسی فیلم It Ends With Us | با ما تمام میشود! 
اولین تصویر از اسکارلت جوهانسون در فیلم Jurassic World Rebirth منتشر شد
- شایعه: غافلگیری بزرگی برای طرفداران God of War در راه است
- فیل اسپنسر: STALKER 2 یکی از مدعیان بهترین بازی سال است
- آپدیت جدید GTA The Trilogy Definitive Edition خواسته بزرگ طرفداران را برآورده میکند
مایکروسافت: هر دستگاهی می‌تواند یک ایکس باکس باشد 
صداپیشه شخصیت فرانکلین: ما نمیدانستیم که روی GTA V کار میکنیم! 
GTA 6 به یک طرفدار کمک کرده تا با ترک سیگار زندگی خود را متحول کند 
به‌روزرسانی جدید God of War Ragnarok منتشر شد 
۱۰ بازی سینماتیک که می‌توانند با بهترین فیلم‌های سینمایی رقابت کنند 
Red Dead Redemption 2: آیا آرتور مورگان رستگار شد؟ 
خرید یوسی پابجی موبایل اتوماتیک, سانیکس
- لیدی گاگا به جمع بازیگران فصل دوم سریال Wednesday اضافه شد
- اولین تصویر از هیکاپ در لایو اکشن How to Train Your Dragon منتشر شد
- صحنه حذف شدهای از فیلم Deadpool & Wolverine منتشر شد
- مدت زمان فیلم Sonic The Hedgehog 3 مشخص شد
- تاریخ اکران انیمیشن سینمایی Ice Age 6 مشخص شد
- نقد و بررسی فیلم It Ends With Us | با ما تمام میشود!
- اولین تصویر از اسکارلت جوهانسون در فیلم Jurassic World Rebirth منتشر شد
نقدها و نمرات سریال Dune: Prophecy 
تصاویر جدیدی از فیلم Sonic The Hedgehog 3 منتشر شد - به‌روزرسانی جدید God of War Ragnarok منتشر شد
نظرات
اترئوسو من خیلی دوست داشتم تو گاد ۲۰۱۸ خیلی هم پتانسیل داشت تا به یه شخصیت به یاد موندنی تبدیل بشه ولی خب تصمیمات اشتباه… چه سمی بود اترئوس تو رگناروک هنوز که هنوزه به مراحلش فکر میکنم خستگی میاد سراغم ! میرم میخوابم یهو از همه چی سیر میشم… کی باورش میشد ادم تو گاد اف وار سنگ رو اب قل بده :/ همزمانی هم اینکارو میکنی که عطش و تشنگی داری بری با کریتوس دشمنانتو جر بدی ولی خب اقا اترئوس اول باید به تینیج بازیش برسه اونم تو یه بازی به اصطلاح نماد خشم و خشونت واقعا فکر چی کردن؟ حیف اون نیزه که ارزش تکرار بازی رو هزار برابر میکنه ولی خب یهو فکر اترئوس میاد ادم به همون دوباری که بازی رو تموم کرده بسنده میکنه
دقیقا بزرگترین ضغف رگناروک نسبت به نسخه ۲۰۱۸ آترئوس بود
و تاثیرپذیری از ترندهای روز دنیا و اینکه کارگردان بازی بعضی خدایان رو با ابرقهرمانان اشتباه گرفته بود( فریر به عنوان نمونه ) و اینکه یک سوم آخر بازی با عجله بود( جمع کردن ارتش کریتوس و خود رگنوراک)….حقیقتا قبلا هم گفتم بازی پتانسیل فوق العاده شدن و حتی بهترین نسخه فانتزی تاریخ داشت اما الان فقط یک بازیه عالیه؛……فوق العاده با عالی فرق داره.
دقیقا میتونست حتی از نسخه سوم هم بهتر بشه چون زمینه‌چینی خیلی خوبی براش انجام داده بودن.
شاید بهتر بود که سه گانه میشد و بازی سوم هم میتونست بین نسلی بشه
اینجوری هم تایم بیشتری میشد برای شخصیت پردازی آترئوس در نظر گرفت، هم میشد بیشتر توی دنیای جذاب نورث وقت گذروند و بیشتر درباره خدایان اون دنیا اطلاعات کسب کرد
اصلا هیچوقت یادم نمیرم تو ۲۰۱۸ یه کوئست فرعی بود راجب یه مجسمه ساز که مجسمه تور رو ساخته بود تو اون کوئست من دیگه باورم شد که تور چه قدر بی وجدانو اشغاله و بی صبرانه منتظر نسخه بعدی بودم تا شخصا باهاش ملاقات کنم و حسابشو بذارم کف دستش ولی خب تو رگناروک میان کاری میکنن که بیاییم باهاش همزاذ پنداری کنیم دخترشو ببینیم زنشو ببینیم ناراحتی هاشو تو مستی ببینیم که نظرم چرت محض چرا اخه؟ تو که داری تو نسخه قبلی انتاگونیستاتو خراب میکنی که انگیزه بگیریم بیشتر برا نابودیشون چرا میای اینکارو میکنی ؟ که دلمون بسوزه؟ واقعا وات د هِک؟
احساس میکنم این تغییرات اساسی بخاطر تغییر کارگردان بوده
چون سازنده ها خواستن فلسفی بسازن بازی رو. نشون بدن که یه انتاگونیست هم درد های خودشو داره و ما فقط بد بودنشو نبینیم و دردا و بدبختیاشو هم ببینیم. گرچه من نظری ندارم در این باره
دقیقاً رگناروک مثله همه ی بازی های گاد دیگه واسه من یه شاهکاره، حتی با این ضعف ها.
گل گفتی.
عزیزِ دلی🤝❤️
اونو که نگو انگربودا سیاهپوست؟ مث این میمونه وسط افریقا یه بلوند چشم ابی به دنیا بیاد اینقد چرت و بی منطق واقعا حرفی ندارم خیلی ناراحتم گاد ۲۰۱۸ عزیزمو اینجوری ادامه دادن خیلی خیلی ناراحتم اصلا هم دیگه برا نسخه بعدیش هایپ نیستم دنیا دست بد کسایی افتاده متاسفانه -ــــ-
منم با نظرت راجع به اتریوس خیلی موافقم. قسمت های مبارزات اتریوس اضافست اصلا لازم نبود همچین کاری میکردن. هر چقدر نو نسخه ۲۰۱۸ حضورش درست، بجا و کافی بود تو نسخه رگناروک دست و پا گیر، اضافه و خسته کننده بود.
یه مرحله ۳ ساعتی مسخره به آترئوس دادن آخرشم تر زدن توش
از اون ور حادثه رگناروک چهل دقیقه هم نمیشه سر هم رو هم ! اسم بازیم تازه هست رگناروک خداییش کاری ندارم متا نود و چهار خیلی خیلی زیادشه و نهایتا متا هشتاد و نه و نهایتا نود حق این بازی بود ولی خب متاش میباس نود و چهار بشه ما بیخبر خوشحالو هیجان زده بریم بازیش کنیم…
کلا شخصیت پسربچه خوب تو صنعت گیم نداریم برخلاف دختربچه ها که اونم بخاطر اینه که دختر بچه ها حس معصومانه دارن برخلاف پسربچه ها که رو شر و مخن و سر همین خوب در نمیان
اگرچه الی هم شخصیت خوبی نیست و چندش و وحشی هست و ۹۰ درصد کسایی که میشناختم لست ۱ رو فقط بخاطر جوئل دوست داشتن و از الی بدشون می اومد
وحشی !!!
حالت خوبه!؟
دقیقیا همینه حتی تو لست دو هم وقتی بازی رو به اتمام بود ناخود آگاع شخصیت اَبی رپ بیشتر دوست داشتی تا اِلی
الی شخصیت خوبی نیست و وحشیه و هیچکس دوسش نداره. کم شعر بسرای استاد . نصف بار داستان رو دوش جوئل و نصف دیگه رو دوش الیه. که هردو صد البته عالی بودن تا شما فشار بخوری. مهم نیست. چون تو یه ترولی، به صحبت هات ادامه بده…. این شاتگان من کجاست ؟
دست آقای رهنوردهxd
دقیقا، توی ۲۰۱۸ خیلی خوب براش شخصیت پردازی کرده بودن توی رگناروک اومدن مثلا پختگیشو نشون بدن که اصلا موفق نبودن بجز یکی دو تا صحنه
حالا اینشم مشکل بزرگش نبود
مشکل اصلی جایی بود که کریتوس با ۱۰۰۰ خورده ای سن و کلی تجربه دنبال اترئوس رفته بود نخود سیاه پیدا کنه 😂🤦🏻
حق فرمودید
همین رو هم میتونیم در مورد مراحل مری جین تو اسپایدر من بگیم
خیلی حق گفتی خیلی خیلی. افتضاح ترین جاشم اون مرحله ی دکتر کانرزه که واقعا رو مخه
الی از اول داخل لست بود و متعلق به گیمه ولی کریتوس حدود ۵ گیم خفن و بینظیر(نسخه های psp رو هم حساب کردم) بدون اترئوس داشت و بعد شد پرستار بچه که داخل اولیش خوب و معقول بود ولی دومی جالب نبود ولی از نظر من خیلی غیر واقعی هم نبود و احساسات قابل درکی داشت
جوابش یه جمله کوتاس،آترئوس اصلا شخصیت اصلی نیست که بخواد مهم باشه،کلا تو دوتا بازی بود،اونم خیلی رو مخ،اما الی تو هر دوتا بازی بود و داستان حولش میچرخید و بعد نیخه اول شخصیت اصلی بازی شد!
من انتظار داشتم آترئوس بزرگ بشه و عقلانی تر حرف بزنه ، ولی توی راگناروک همچنان غر میزنه و خیلی کم تغییر کرده
نویسنده با چند کلام پایانی عملا راه را برای انتقاد مسدود کرده است!
اگر طرفدار این مجموعه و مخالف این مقاله هستید و همچنین به دنبال یک زندگی آرام و به دور از اکشن (!) میگردید اکیدا توصیه میکنم از بخش نظرات دوری کنید.
بخش آخر یک شوخی با هواداران متعصب هست. بنده شنوای نقد مخاطبین عزیز هستم.
من هم صرفا یک شوخی انجام دادم. امیدوارم کسی رو ناراحت نکرده باشم🤝❤️
آقای رهنورد ظاهرا شما یه مشکل اساسی با فنبوی جماعت دارید که با شاتگان طرفو زدید.
(حالا اون به کنار،به کجاش شلیک کردین؟)
قلبش🫀
حیف شد☹️
توقع یه هدشات به سبک گوستو داشتم(مثل هدشاتی که آخر مدرن وارفر ۲ به کارکتر حسن میزنه)
یدونه میخابوند زیر گوش کریتوس قشنگ نابود میشدم. هیچی سه گانه گاد نشد برای من. مخصوصا نسخه دومش.
حق
🔶 (Oracle): رتبه بندی سه گانه گاد برای من اینطوریه گاد ۲ – گاد ۳ – گاد ۱، یک سکانس داره گاد ۲ فوق العادس که سوار بر پگاسوس تو آسمون با دشمنا مبارزه میکنه و با کریتوس میپری روی اون عقاب های غول پیکر بال هاشون رو میگیره میکنه یا یک سکانسی دوباره تو گاد ۲ هست که از نظر من بهترین سکانس کل این سریه شاید برای خیلیا ساده باشه اما من برای من بی نظیره طوری که تریلر اون سکانس رو دانلود کردم هرچندوقت یکبار نگا میکنم
🔸 سکانسی که میگم مال افتتاحیه بازیه که با اون باس فایت Colossus of Rhodes میجنگه یک بخش داره تو قلعه داری حرکت میکنی همین باسه دیوار رو میشکنه پاش رو میزاره رو کریتوس اونجا یک QTE بهت میده که تند تند دایره بزنی بعد که تموم میشه کریتوس طوری این باس فایت رو پرتش میکنه که با اون هیبتش رو زمین میوفته انقدر این سکانس حماسیه که من بعد از ۱۷ سال که رو PS2 پلیش دادم هنوزه که هنوزه یادمه الانم که دارم راجع بهش حرف میزنم مو به تنم سیخ شده سه گانه اصلی کلا پر از سکانس های حماسی و فوق العادس ولی نسخه دوم کلا تو یک لول دیگس
این عکسای سکانس هایی که گفتم
https://uploadkon.ir/uploads/54fe15_2414403a2d22e047bcd6258e0e5015632e.jpg
https://uploadkon.ir/uploads/fb7e15_24i-265182.jpg
https://uploadkon.ir/uploads/15d915_24maxresdefault.jpg
من تازه باهات اشنا شدم خواستم بهت بگم گیمر با این طرز فکر تو دنیا تکه چه برسه به ایران وقتی داشتم نظرتو میخوندم مو به تنم سیخ شد دست مریزاد مرسی که اینقد هم فکر و هم نظر هستی 💖
🔶 زنده باشی عزیزدل شرمنده میکنید نظرات شما هم همینطور خوندنی و جذابه و از همه مهم تر منطقیه ❤️
وای وای ! جدا صحنه های نابی بودن. ایکاش سونی به جای ریمیک و ریمستر های بازی های نسل ۸ ، این دوتا نسخه رو ریمستر می کرد فیض می بردیم. البته اگه به نسخه اول یه چندتا باس فایت اضافه کنند بد نمیشه از نظرم. کلا سه تا غول داشت.
🔶 والا ما خیلی وقته انتظارش رو میکشیم سونی باید یک کالکشن از گاد مثل آنچارتد نیتن دریک کالکشن بده، نسخه اول، دوم و سوم به علاوه نسخه های فرعی Chains of Olympus، Ghost of Sparta و Ascension میتونن همشون رو تو یک BlueRay 100 Gig جا بدن به هرحال فقط امیدوارم اگر روزی این اتفاق افتاد ریمیک نخواد بکنه و دست به ترکیب بازی بزنه چون ریسکش به شدت بالاس
🔸 نسخه اول چهارتا باس فایت داشت Hydra/Madusa/Pandora’s Guardian/Ares، والا چی بگم چون این چیزی که شما میگی دوست من کار راحتی نیست اگر بخوان باس فایت اضافه کنن باید دست به ترکیب بازی بزنن مثل یک پازلی که یکیش رو بخوای تغییر بدی کلش بهم میریزه اون دیگه میشه ریمیک که من همیشه وحشت داشتم که بخواد نسخه های کلاسیک رو ریمیک کنن چون نمیتونن که باس فایت هایی طراحی کنن که با کیفیت نسل ۶ باشه مجبورن صفر تا صد بازی رو دستکاری کنن و کل بازی رو برمبنای نسل حاضر همه چیش رو نو کنن فقط کافیه یک اشتباه بکنن اون موقع دیگه طرفدارای نسخه های کلاسیک سونی رو با خاک یکسان میکنن
ولی چه خوب میشه ریسمترش کنن🥲
اسم Colossus of Rhodes رو آوردی یاد یه خاطره ای افتادم. یادمه اون موقع که گاد ۲ اومد کمتر از یکسال بعد(حدودا ۱۰ ماه) dmc نسخه چهارش اومد اگر اشتباه نکنم، یه باس فایتی داشت اون اواخرش به نام The savior، یه مجسمه ای بود مشابه همین گاد ولی خب روی هوا بود و مانور بیشتری داشت، یه دوستی داشتیم آقا هر بار اینو میدید میگفت کپکام از سونی کپی زده. اون زمان نتم اینجوری نبود ولی خب بعد ها که بحث شد گفتیم حاجی چجور ممکنه از یه چیزی حالا ایده بگیری، پیاده سازی کنی تست…. و سر ده ماه تو بازی نهایی برسونیش. که خب دست آخر یجور توجیهش کردیم که آقا والا کپی نیست. منم راستش سبک اصلیم h&s هست و اصلا دنبال فن بازی و اینا نیستم ولی خب کلا dmc یه فرنچایز خیلی fast هست و اصلا qte نداره اون باس فایت the savior هم الحق حماسه بود و یه موسیقی متن شرقی حماسی میزد انگار تو آخرت بودی منم دکمه میزدم واقعا خدا بود این باس فایت و دقیقا کمتر از حماسه رو نمیشه برای این باس فایت ها بکار برد و واقعا جفتشون فوق العاده بودن.
به نظرم گاد سه ضعیف ترین بود بعد گاد تو گاد یک عالی بود تازه بخوایم رو موسیفی متن حشاب کنیم گاد یک با اختلاف از همه سرتر بود
اترئوس چونکه با کریتوس مقایسه شد نتوست تو چشم بیاد
کلا از اولین نسخه به بعد که تو بازی بود پتانسیلش رو از دست داد سر دیالوگ و کارهای مسخره
رو پی سی تجربش کردی؟
رو پی سی فرق داره با پلی استیشن؟
نه دادا چون اسمت با کامنتت همخونی نداره گفتم شاید پی سی داری.
نه چون قبلا پلی استیشن داشتم بازی میکردم الان دیگه ایکس باکس منو بیشتر جذب کرده
آها درسته.
مقایسه ی آترئوس و الی مثل مقایسه ی آب و آتیشه
جفتشون هم شخصیتای مهمی نیستن
خخخخ اینجا چیکار میکنی پسر فشاری؟!!
باز این گل پسر اومد.خسته نشدی این قدر ترول کردی جعبه فن؟
اقا ول کنین دیگه.برا ادمایی مثل این داریم کل دنیای گیم رو نابود می کنیم.هم ایکس باکس خوبه،هم پلی استیشن،هم نینتندو،هم pc
مرسی. ولی این کلا مدلشه. موندم چرا بن نمیشه
🤔🤔🤔🤔اونا که لایکت کردن واقعا با منطق فاصله دارن
اینو رفقاش مگه معنی منطق رو میدونن؟!
دقیقا بی منطقن بی منطق
اونا رد دادن
درجه فشار:
بالای صد
فشاری خریداریم
به اندازه الی نشد چون الی یک اثر هنری بدون نقصه…
ولی شخصیت بسیار ماندگار و مهمتر پتانسیل بسیار زیاد برای ادامه کار داره. و تقریبا بدون رقیب هست …
????
دلیلی نمی بینم ک بخوایم اترئوس شبیه ب الی باشه
هر شخصیت در داستان بازی های ویدیویی هدف خودشون رو در داستان دارن
اترئوس هم از نظرم هدف اول در خلقت بیدار کردن حس پدرانه کریتوس بود ک شخصیت خلق شده کاملا موفق هست
مقایسه اترئوس و الی ب شدت دور از منطق همون گونه ک مقایسه الی با الیزابت از بایوشاک اشتباه و مقایسه الیزابت با جان مارسون از رد دد ۲ غیر منطقی هست
قرار نیست همه شخصیت های مکمل مثل الی باشن
دست از مقایسه های غیر اصولی یک بازی با بازی دیگه بر دارید و انتقاد ها رو بدون بت ساختن از بازی های دیگه مطرح کنید
بله هدفی برای تغییر و بیداری که بسیار سطحی نمایش داده شد.
بنده آینده رو می بینم شما تنها کریتوس رو.
موفق باشید.
اجازه بدید بازی های آینده هر وقت منتشر شدن راجع بهشون صحبت کنیم
شما هم موفق باشید
انقدر رگناروک فجیع بار بود که جا برای دنباله خوب وجود نداره قابل دفاع هم نیست میگی وایسا بیاد بعد صحبت کنیم؟
خب بشین جلو ps4ت همون رگناروک رو بازی کن این نسل همینقدر از کریتوس دیدیم
این فرنچایزایز بخاطر آدمای عجیبی مثل تو به فنا رفت مثل کال آف دوتی یه اثر کژوال شد
حققققققق
داداش هنوز زنده ای؟ خود کارکنای سونی ول کردن تو هنوز داری از گاد دفاع میکنی شل کن باو
سلام داداش ببخشید سوال خارج از بحث میپرسم ولی شما آی دی صابر رو داری قبلا تو اینجا بود یه مدت هم تو گروه تلگرامی بود ؟
منطقی بود
خوشم آمد
همونطور که عده کثیری فکر نمیکردن گاد ۲۰۱۸ موفق بشه،شاید نسخه جدیدی از گاد اومد که همه رو متعجب کرد
آترئوس
خیلی شخصیت بدی بود آبروی حاجی کریتوس رو با این بچه لوس بردین وقتی یادش میفتم حالم بد میشه
همیشه فرزند مثل پدر یا مادر نمیشن اتفاقا بازی این واقعیت رو هم میخواست نشون بده. رگناروک بغیر از آخش که عجله ای بود عالی بود. به عنوان یک نوجوان در حال بلوغ که کل عمرش رو در خفا زندگی کرده آتریوس پردازش باور پذیری داشت مخصوصا این واقعیت که نسل جدید مثل نسل قدیم نیست
والا داداش. آبرومو برد این لاغر مردنی.
اتریوس توی گاد ۲۰۱۸ واقعا یه شخصیت عالی بود جوری بود که با خودت میگفتی اره این پسر کریتوس بعضی وقتا خود کریتوس از رفتارای پسرش میترسید که یه وقت مثل خودش نشه ولی تو رگناروک یه شخصیت بی خود بود که دختر میدید پاهاش شل میشد اصلا اون بخش گیم پلیشم که دیگه داغون بود فقط خدا خدا میکردم هرچه زود تر تموم شه میتونستن حداقل اتریوس رو یه کم خشن تر کنن تا شاید مردم دوباره بهش امیدی واسه بازی مستقل خودش داشته باشن
🔶 عرض ادب و ارادت خدمت آقای رهنورد عزیز مثل همیشه عالی بود و نکات خوبی رو ارائه کردید خسته نباشید ❤️
🔸 من یک اعتقادی که دارم اینه که یک بازی اگر از حالت آرکید تبدیل به حالت واقع گرایانه بشه اون لذتش نصف میشه این نظر شخصی و طرز تفکر منه یک نظر کلی نیست که بگم همه همینطور هستن چون گیم پلی اولویت من برای تجربه یک بازیه و خیلی برام مهمه من زمانی که ریبوتهای گاد رو پلی دادم لذتی که نسخه های کلاسیک رو پلی میدادم نداد چرا؟ یک دلیلش بخاطر تغییر زاویه دوربین بود دوربین وقتی نزدیک به شخصیت قرار میگیره ریتم بازی و مبارزات کند میشه، باس فایت هایی که به کار میره دیگه اندازه ساختمون نیستن صحنه های حماسی اونطور که باید خوب عمل نمیکنن، محیط کوچیک دیده میشه و شما انعطاف پذیری بالایی نداری شخصیت وزن پیدا میکنه، با بازی ای که از اول به صورت واقع گرایانه ساخته بشه مشکلی ندارم مثل لست اما وقتی یک بازی از اول آرکید بوده تبدیل به واقع گرایانه بشه اون موقع دیگه برام لذتش نصف میشه و نمیتونم ارتباط بگیرم مثل ریمیک های رزیدنت اویل مخصوصا نسخه چهارم رو با نسخه اورجینال مقایسه بکنید اگر دقت بکنید لیان وزن پیدا کرده وقتی میدوئه انگار داری یک آدم ۲۰۰ کیلویی رو کنترل میکنی لگد که میخواد بزنه و پاشو بیاره بالا انگار وزنه به پاش وصله واسه همینه که دوست ندارم کپکام به سمت واقع گرایانه بره و حالت آرکید بودن بازیاش رو حفظ کنه GTA هم همینطور منی که سان آندریاس بازی میکردم با گیم پلی GTA IV و GTA V نتونستم ارتباط بگیرم که البته اینم بگم این برمیگرده به سلیقه و این مشکل به حساب نمیاد چون بازی ها بالاخره باید پیشرفت کنن نمیشه که همون چیزی باشن که قبلا بودن مثل Ascension که داخل متن ذکر کردن آقای رهنورد که البته فقط بخاطر تکراری شدن شخصیت پردازی کریتوس نبود که ریبوت شد از حیث گیم پلی هم بود بخاطر اینکه بعد از تجربه سه تا نسخه اصلی به علاوه دوتا نسخه فرعی از یه جایی به بعد دیگه بازی به تکرار افتاده بود از همه لحاظ
🔸 اگر بخوام به عنوان یک گیمر دلسوز نظر بدم که میگم گاد باید تو همون نسخه سوم تو اوج پروندش بسته میشد این حرفم شاید به مزاق خیلیا خوش نیاد به هرحال نظر شخصیمه دیگه خیلیا موافق هستن خیلیا مخالف اما میخوام بگم ریبوتهای گاد به هیچ وجه در حد نسخه های کلاسیک نبود از همه لحاظ گیم پلی، سلاح ها، مجیک ها، باس فایت ها، شخصیت پردازی کریتوس و… قرار گرفتن آترئوس زیر سایه کریتوس هم داخل مقاله ذکر شده که به قدری کریتوس محبوبیت داره که هیچکس نمیتونه جایگزینش بشه تو رگناروک زمانی که من کنترل آترئوس رو گرفته بودم حالا بحث میوه جمع کردن با آنگربودا کار ندارم که خیلیا خوششون نیومد اتفاقا من خوشم اومد میدونین چرا؟ دوتا علت داشت اول اینکه همیشه که نباید کشتو کشتار داخل بازی باشه لست چیزی که داشت این بود که یک جاهایی بهت استراحت میداد با الی میرفتی شهر بازی و بازی میکردی یعنی تعادل داشت خشونت و آرامش رگناروک هم همین بود علت دیگش چی بود؟ علت دیگش این بود که این بخش باعث شد من بفهمم که کریتوس چقدر ارزشمنده چقدر محبوبه زمانی که برگشتم به خونه سیندری و براک و دیدم حمله کردن به خونه اونجا کریتوس اومد و کنترلش رو برعهده گرفتم و همه رو نجات دادم و بعد آترئوس بغلش کرد اونجا انگار خودم بودم که کریتوس رو بغل کردم بخاطر اینکه دلتنگش شدم بخاطر اینکه با خودم گفتم چقدر قدرتمنده چقدر بهش نیاز داشتم و انگار فکرمیکنم سازنده از قصد اون بخش آترئوس رو ساخته بود که ما اهمیت و ارزش کریتوس رو بفهمیم
🔸 اگر بخوام گاد ۲۰۱۸ رو با رگناروک مقایسه کنم و ارزش هرکدوم رو مشخص کنم میگم رگناروگ تو گیم پلی فوق العادس گاد ۲۰۱۸ تو داستان روایت و شخصیت پردازی تو روایت گاد ۲۰۱۸ قشنگ نشون داده میشه کریتوس هنوز با خودش درگیره و نتونسته بعد این همه مدت بین خشم و آرامش تعادل ایجاد کنه حالا در کنارش میخواد این وسط آترئوس رو هم آموزش بده در اصل این آترئوسه که باعث شد کریتوس موفق بشه که تعادل ایجاد کنه بین رفتاراش انگار آترئوس بهونه ای برای کریتوس بود که خودش رو از گذشته تاریکش دور کنه جفتشون چه کریتوس و چه آترئوس برای من محبوب بودن تو این نسخه ولی رگناروک از لحاظ روایت و شخصیت پردازی انگار یک بازیه دیگه بود از تعادل خارج شده بود کریتوس لبخند میزد آترئوس انقدر پرحرفی میکرد که من گاهی وقتا هدست رو از گوشم درآوردم تو خونه سیندری و براک میرفتن غذا میخوردن یعنی هرچی بارلوگ با نسخه قبلی رشته کرده بود ویلیامز پنبشون کرد فقطم مشکل شخصیت پردازی نبود رگناروک مشکلات دیگه هم داشت مثل طوفانی شروع شدن بازی و در ادامه کند شدن ریتم و خیلی چیزای دیگه در کل نکته مهمی که هست اینه که چرا آترئوس نتونست در حد الی محبوبیت پیدا کنه اولا بخاطر اینکه توانایی ناتی داگ در روایت و شخصیت پردازی بود که بارها خودش رو ثابت کرده دوم بخاطر اینکه ناتی داگ تو لست او آس تمرکز اصلیش رو شخصیت پردازی و روایت بود آخرین از ما یعنی چی؟ یعنی میخواست رابطه جوئل و الی رو نشون بده هدفش این بود و با یک نسخه الی و جوئل رو به محبوبیت رسوند هدف سانتا مونیکا فرق میکرد کسی گاد او وار رو هیچوقت بخاطر داستان و روایت بازی نمیکرد بخاطر گیم پلی، صحنه های و باس فایت های حماسیش پلی میداد بعدم خیلی سخت بود چون ما شیش تا نسخه با کریتوس همزاد پنداری کرده بودیم محال بود سانتا مونیکا بتونه جوری آترئوس رو نشون بده که بعدها جایگزین کریتوس بشه بارلوگ درسته تا حدودی موفق شد و با نسخه اول آترئوس رو به محبوبیت رسوند اما سایه کریتوس به قدری سنگینه که بازم این اتفاق نیوفتاد چه برسه رگناروک که عملا آترئوس تبدیل به یک شخصیت منفور شد و آخر بازی که داشت میرفت جاینت های دیگه رو پیدا کنه گفتم جان عزیزت فقط برو انقدر حرف زدی مخم ترکید D:
کاملا موافقم باهات رفیق . هر کسی با سه گانه زندگی کرده باشه ، متوجه میشه که کلا این سری باید توی اوج تموم میشد تا اینکه از جهان ارکید به یه جهان سینماتیک دست و پا شکسته منتقل بشه
دقیقااااااا هزار بار باهات موافقم سه گانه اول باید بازی جم میشد و در مورد تغییر زاویه دوربین کاملا باهات موافقم اصلا اون سه گانه همه چیش فوق‌العاده بود اینو ادمی داره میگه ک اصلا فن این گیم نیست ولی پلی داده
میدونی من دلم از این میسوزه ک چرا کشش میدن مثلا گیم اف ترون چرا تو اوج تموم نمیکنن چرا ارباب حلقه هارو با میراث پیتر جکسن رها نمیکنن چرا جنگ ستارگان به گند کشیدن چرا از کریتوس ی ادم دل نازک ساختن و هزارتا چرای دیگ ک اگ اتفاق نمیوفتاد واقعا بهتر بود
هزار بار سگانه اول رو پلی بدی بازم ارزش پلی دادن داره دوستان من حرفم این نیست ک ۲۰۱۸ و راگناروک بازی های بدی هستن فقط میگم نیاز نبود ساخته بشن
🔶 والا ما بدمون نمیاد صدتا نسخه از گاد او وار ساخته بشه یا ارباب حلقه ها و… به شرطی که چیزی باشه که بهتر از نسخه های قبلشون ده برابر بهتر باشه حساب شده باشه و باعث و پیشرفت بشه نه پسرفت طوری ساخته بشه که هم برای طرفدارای نسخه های کلاسیکش جذاب باشه هم برای گیمرهای نسل جدید منحصر به فرد باشه که متاسفانه چیزی که ما شاهدش بودیم فقط مخصوص گیمرهای نسل جدید ساخته شد و گیم پلی هم ساده شد برداشتن سپر به کریتوس دادن ریبوت های گاد شده بود یک نوع سولزلایک
🔸اگر بخواد این اتفاقات نیوفته بهتره که تو اوج پرونده هاشون بسته بشه خیلیاشون که فقط محض خاطره پول ساخته میشن و فقط میخوان از محبوبیتشون سواستفاده کنن منظورم گاد او وار نیست چون مشخصه ریبوت های گاد برای پول ساخته نشده مخصوصا نسخه ۲۰۱۸ که مستندش رو وقتی دیدم دلم برای بارلوگ سوخت که چقدر سختی کشید برای اینکه این بازی رو گلد کنه قشنگ سر این بازی چند سال پیر شد سانتا مونیکا باید تو هم نسخه سوم پروندش رو میبست ۲۰ ساله داره رو یک آیپی کار میکنه وقتش بود بزارش کنار خیلی چیز با کنار گذاشتنشون ارزششون حفظ میشه به نظرم سازنده ها باید از الگوی ناتی داگ پیروی کنن ناتی داگ میدونه یک آیپی چقدر پتانسیل ادامه دادن داره برای همین پرونده آیپی هاش رو تو اوج میبنده نمونش آنچارتد با چهار نسخه اصلی و یک نسخه فرعی پروندش رو بست چون آنچارتد از لحاظ گیم پلی پتانسیل ادامه دادن نداشت
🔸احساس میکنم سانتا مونیکا گاد رو با اساسین کرید اشتباه گرفته گاد یک شخصیت واحد داره اونم کریتوسه قرار نیست که مثل اساسین با چندتا شخصیت های مختلف هی بریم از این کشور به اون کشور خدایانشون رو قتل عام کنیم من الان موندم گاد بعدی اگر قرار باشه طبق شایعات تو مصر باشه چطور میخوان داستانش رو بکشونن اونجا به چه بهانه ای میخوان کریتوس رو ببرن اونجا
دقیقا با همه ی حرفات موافقم بیشتر کمپانی ها هیچ اهمیتی به ایپی هاشون نمیدن و فقط پول رو میشناسن تا وقتی ام ی عده هستن ک حمایت میکنن این بازی تا بی نهایت ادامه پیدا میکنه
دستکم امیدوارم دیگ پرونده گاد بسته شده باشه چون با هیچ منطقی نمیشه داستان رو کشوند سمت مصر مگر اینک ی پورتال براش باز کنن بره ۲ هزار سال عقب تر😂😂😂
نظر شما بسیار ارزشمنده.
باید دید در آینده چه اتفاقی رخ میده.
موضوع خود کریتوسه . پونزده سال پیش، وقتی برای خرید بازی یاکوزا رفتم توی به فروشگاه کنار خیابون و با یه نسخه از God of war 1 برای ps2 اومدم بیرون، حتی خوابش رو هم نمی‌دیدم که کریتوس نه فقط فقط به عنوان کاراکتر یک بازی ویدئویی ، بلکه به عنوان یک مدل شخصیتی به یکی از آیکونیک ترین و خاص ترین شخصیت های خیالی عمرم تبدیل بشه. سه گانه رو بیش از شش بار تموم کردم و حتی نسخه های PSP رو هم دوبار beat کردم. منتها مسئله اینه :
« راز موفقیت این بود که خالقان بازی به جای استفاده ابزاری از خشم کریتوس، به آن عمق بخشیدند و آن را به جوهره اصلی شخصیتش تبدیل کردند. به بیان ساده‌تر کریتوس خشمگین بود، تمام! اما آیا واقعاً صحیح نیست بگوییم که همه ما عاشق خشم او هستیم؟ اوه، حق با شماست! کریتوس همان خشم است. پس این مرد با ریش‌های بلند کیست؟»
سوالیه که همیشه از خودم می‌پرسیدم . به عنوان آدمی که با این کاراکتر زندگی کرده، باید بگم کریتوس نسخه های جدید فقط یه ماکت از یه شخصیت صبور و کلیشه‌ایه که نه تنها برای یه گیمر آشنا با شاهکار های شخصیت پردازی نسل های شیش و هفت الهام بخش و جذاب نبود، بلکه جوری اقتدار شخصیت رو نابود کردن که فقط به درد جذب فن بیس درام پسند نسل هشتم میخورد و رگناروک هم فقط وضع بدتر کرد. چی بگم ؟ امیدم رو به سانتامونیکا از دست دادم تا روزی که دوباره اولویت شون یه عنوان خاص باشه نه پایین آوردن درجه ESRB
من مخالفم باهات منم از بچی روی ps2 با gow خاطره داشتم و گاد ۱ و ۲ رو هر کدوم رو ۴،۵ بار تموم کردم اما ادامه سری بدون تغییر غیر ممکن بود و برعکس من از گاد ۴ (۲۰۱۸) و رگناروک حتی بیشتر خوشم اومد. اصلا این تغییر زوری نبود و روند تغییر کریتوس به بهترین شکل نشون داده شد و اتفاقا این تغییر از آخر gow 3 شروع شد که کریتوس بعد انسانیش با پاندورا و آزاد کردن نیروی امید آزاد شد و وقتی دید چقدر خرابی به بار اورده به سمت عقلانیت و کنترل خشم حرکت کرد و آخر رگناروک به تکامل رسید. ابهت فقط به خشونت نیست هرچند توی این دو نسخه آخر هم کریتوس بجای خشم بی حد و مرز هرجا که نیاز بود از خودش و پسرش دفاع کنه به اوج خشونت برمیگشت.
به نظر من تغییر دادن شخصیتی مثل کریتوس و پیشرفت دادن اون خیلی دشوار تره تا اینکه شما بیاید یه شخصیت جدید بسازید.چون شما میتونید راحت تر و بدونه در نظر گرفتن چیزی ، اون شخصیت رو خلق بکنید و در کنارش شخصیت های مکملی هم برای پیشرفت شخصیت اصلی بیارید. حالا کریتوس به دلیل اینکه در گذشته یک شخصیتی کاملا دو بعدی و خشنی داشت پیشرفتش دادن اون خیلی سخت تره .چرا؟ چون شما باید گذشته اون طرف و خلق و خوی اون رو هم کاملا در نظر بگیرید و هر کارکتری هم که داخل بازی میارید وابسته به همون شخصیته . درست توی رگناروک سازنده ها یکمی زیاده روی کردن در روند پیشرفت شخصیت کریتوس و احساسات اون اما اگه بتونن کریتوس رو بخوبی پیشرفتش بدن میتونه کاملا به یک شخصیت نمادین و به یادماندنی و هم چنین به عنوان یک الگو بهش نگاه کرد. ما توی سری های قبلی گاد او وار هم صحنه های احساس توی گاد او وار داشتیم مثل گاد او وار چینز او اولیمپوس وقتی که کریتوس دختر رو میبینه و میخنده یا توی نسخه دوم وقتی که کریتوس زنش رو میبینه و حتی توی نسخه سوم کریتوس توی اواخر بازی رابطه کریتوس و پاندورا مثل پدر و دختری بود درسته خیلی پر رنگ نبود اما باز توی اون نسخه هاهم صحنه های احساسی داشته اصلا اساس داستان گاد او وار و شخصیت کریتوس بر پایه احساسات اون میتونی باشه. غرور،زیاده خواهی ، عشق و انتقام .
در کل من خیلی راحت تر میتونم به صورت رو در رو نظرم رو به خوبی منتقل کنم امیدوارم منظور رو خوب رسونده باشم ولی بعید میدونم 😂
رو مخ ترین کارکتری که تا به حال دیدم الی هستش ، مرگ جول فقط به خاطر الی بود
منطق داری؟
مرگ جوئل به خاطر الی نیست
به خاطر خودخواهی خود جوئله که با اینکه مرگ الی میتونست دنیا رو نجات بده پلی بازم به خاطر هون الی یه ساختمون آدم کشت
حضرت کریتوس فقط لیاقت خدای جنگ بودن داره و هیچ کاراکتر دیگه ای نمیتونه خدای جنگ باشه این بچه سال که جای خود!
ما همه منتظر کریتوس در حال جنگ با خدایان مصر باستان هستیم🙂
منم خیلی از گیمپلی آترئوس توی رگناروک خوشم نیومد ولی خود شخصیت رو دوست دارم در جریان باشید آتریوس یک شخصیت نوجوان بود پس لج و مخالفت و ا.ح.م.قا.نه رفتار کردن باید جزوی از شخصیت اش میبود امیدوارم توی دنباله بازی یک شخصیت خوب ببینیم از آتریوس یه شخصیت که یکم زور هم داشته باشه و کمتر ضایع باشه درسته به پای باباش نمی‌رسه ولی نصف اش هم بتونن بسازنش شاهکار کردن
بخاطر کارگردانیه، کارگردانی که لست اف اس داشت بخصوص برای شخصیت الی یک شاهکار بود پختگی شخصیت رو در طول هر دو بازی کامل میشه حس کرد از اون طرف تو گاد ۲۰۱۸ بارلوگ کارشو خیلی خوب انجام داد و شروع فوق العاده ای برای شخصیت داشت مثل منبع الهامش اما توی رگناروک از اون پتانسیل بسیار زیادی که بارلوگ تدارک دیده بود نتونستن استفاده کنن
چقد به هم میان😍😂
نقدی بر مقاله : آخر این مقاله میخواست به تقلید مقالات قدیمی فان باشد
اما شعور به توهین مخاطب بود
شخصیت آترئوس توی رگناروک من رو به یاد اختاپوس تو باب اسفنجی میندازه
یکسره غر میزنی و رو مخ میره
ولی اون فان بود این فاجعه هم نیست
بیشتر من رو یاد یه کلمه ی ت دار میندازه
مشکل اترئوس این بود که کلا شخصیت تو دل برو ای نبود.
تو نسخه ۲۰۱۸ باز یکم جذابیت داشت و کاراکتر خوبی بود ولی تو رگنوراک واقعا افتضاح بود
بخش گیم پلیش که کلا یک بخش منفی تو کل بازی بود و نمیشد ازش لذت برد ، فرض کن گاد اف وار رو که بخاطر َشخصیت های جذابی مثل زئوس هیدیس کریتوس مخصوصا نسخه ۳ که بهترین ورژنش بود و بقیه کاراکتر های اصلی و فرعی که خدای اباهت بودن و گیم پلی بی نظیر و تکرار نشدنی بازی که حس واقعی بودن و حال کردن بهت میداد هیچکدومش تو بخش اترئوس نبود و خود انگربودا واقعا شخصیت افتضاحی بود و خود مپ اونجا واقعا بد بود برعکس رلم های میدگارد و موسپلهایم ، نکته دوم هم اینه که اترئوس شیوه مبارزاتش خیلی تکراری و فاقد جذابیت بود فرض کن فقط یه تیر کمون جادویی داری که تیر زدن باهاش هیچ جذابیتی نداره برعکس لست اف اس و رد دد۲ که تیر کمون رو عالی در اورده بودن
ولی کریتوس که تبر و بلیدز و نیزش عالی طراحی شده بودن
درکل اترئوس شخصیت پردازی جالبی نداشت
نمیدونم چرا ولی من همیشه از آترئوس بدم نیومد خیلی تو دست و پا بود و همش مشکلا زیر سر اون بود مخصوصا تو رگناروک
داستان سرایی و شخصیت پردازی خیلی مهمه
الی مثل یه بچه اروم اروم بزرگ شد و شخصیتش شکل گرفت
اترئوس ۲۰۱۸ بچه بود
اترئوس رگناروک یه ادم بالغ بی منطق
الی شخصیت واقعیی داره
ولی اترئوس شده مثل بچه ها تو فیلمای صدا سیما
هیچ کس با این ارتباط نمیگیره
با بعضی از نکاتی کهگفتین موافقم ولی به نظرم آرک شخصیت کریتوس در طول حدود ۱۸ سال (۲۰۰۴ تا ۲۰۲۲) کامل شد و در پایان ragnarok و dlcش به نظرم راهی برای ادامه کریتوس به عنوان شخصیت اصلی نیست و به نظرم یه تغییر بزرگ لازمه آتریوس اونقدرا شخصیت بدی نیست و آتریوس بالغ با گیم پلی متفاوت و سریعتر از کریتوس و داشتن قابلیت های mischief و تبدیل شدن میتونه خیلی تنوع بده به سری. کریتوس هم میتونه به عنوان شخصیت فرعی باشه. اما در کل حتی اگر آتریوس هم شخصیت اصلی بشه ادامه داستان مشکل هست. چه دلیلی میتونه وجود داشته باشه که کریتوس و (یا) آتریوس به یه جهان دیگه مثل مصر برن؟
البته که به نظر من متن نویسنده عزیز، از مشکلی مشابه که برای شخصیت پردازی کریتوس بهش اشاره میکنه، رنج می‌بره
یعنی توی متن اشاره میشه به اینکه تغییر شخصیتی کریتوس، نشون داده نشد و توی سطح موند. به اعتقاد من، متن هم از همین مشکل رنج می‌بره؛ یعنی فقط گلایه میکنه از مشکلات و با مثال و ارائه نشونه، نمی‌شکافه این مشکلات رو.
البته که خسته نباشید آقای رهنورد؛ متوجه دغدغه‌تون نسبت به شخصیت پردازی در این فرنچایز هستم… و قلمتون زیباست👌
نظر شخصی من اینه که اتفاقا در نسخه ۲۰۱۸ بازی هم به آترئوس اونقدر که باید پرداخت و هم قوس شخصیتی کریتوس رو به خوبی نشون داد. ما عملا چالش‌های کریتوس رو در انتخاب‌ها، حرف زدن‌ها و سکوت‌ها می‌دیدیم. ولی رگناروک… سطحی، کلیشه، ادا، و سرسری….
من هم مثل سایر دوستان، امیدم رو به سانتا مونیکا از دست دادم و سال‌ها پیش که شایعات وجود ۲۰۱۸ مطرح بود، از صمیم قلبم دوست داشتم بازی با همون سه‌گانه و در اوج، تموم میشد…
سلام آقای نصرتی عزیز.
بنده چون مخاطب رو به مانند خودم (درک سطحی بودن مسائل) تصور کردم از ارائه مثال اجتناب کردم. چون مقاله به کلیت دو نسخه اخیر اشاره داره پس بر این اساس انتظار دارم مخاطب با دید و تجربه کاملی متن رو مطالعه کنه. به تعبیری دیگه مخاطب آماده یک ارزیابی هست.
از نظر شما بسیار سپاسگزارم و اگر کاستی صورت گرفته بنده عذرخواهی میکنم بابتش.
حقیقتش من ترس زیادی برای آینده این فرنچایز دارم اما بازهم بخاطر علاقه فراوان بازهم خودم امیدوارم نگه می‌دارم.
بازهم از نقد شما ممنونم.
سلامت باشید جناب دهنوی
متوجه منظورتون هستم… خوشحالم از دید انتقادی که نسبت به مسائل دارید و برای فرنچایزهای مورد علاقه‌تون، دلسوزانه قلم می‌زنید…
خواهش میکنم از شما، موفق باشید همیشه🌺
البته باید گفت تا به الان… ممکنه تو نسخه بعد یا نسخه های بعد شخصیت مهمی بشه
آترئوس جایگزین خیلی خوبی برای کریتوسه ولی تا زمانی که مثل قبلش باشه و تغییر نکنه اصلا به شخصیت خوبی تبدیل نمیشه
کریتوس هم نسبت به نسخه سوم خیلی آروم تر بود و مثل قبلا خشمگین نبود بخاطر پسرش.ولی اگه اترئوس یه اتفاقی براش بیفته احتمالا مثل قدیم تبدیل میشه به همون خدای جنگ سابق
همچین مقاله ای جون میداد برای مقایسه “کِلِم” و “الی”
چون اگه بهش فک کنیم این دوتا بانو ،خیلی خیلی شبیه هم اند ، تا جایی که حتی سال انتشارشون هم نزدیک هم بوده( Telltale WD 2012 و TLoU 2013 )
فقط کلم چون خیلی بیشتر باهاش ارتباط گرفتیم و بزرگ شدنش رو دقیق دیدیم
حس منو دقیقا داری،کِلِم فوق العاده بود(یه سکانسی بود،به عنوان دختر ۱۰ ساله، اِی جِی توی بغلش بود،داشت میزد توی یه گله والکر، با خودم گفتم ابهت اگه این نیست،ابهت چیه،دختره ۱۰ سالشه،یادم هنوز نرفته چطور سر پل بدون اسلحه از والکر ها توی همون سن عبور کرد،حتی اون بزرگ ها جنع هم جلوش کوچیک بودن،وقتی ۱۳ سالش شد،یه پا گنگستر شده بود لامصب، برای من ابهتش از الی قطعا بالاتره…اابته لی و جوئل هم میشه قیاسشون کرد وارد اون جزییات نمیخوام بشم)
کلم نه نتها شخصیت خود ساخته قوی بود،بلکه مادر مهربان و پخته ای هم بود که توی ۱۰ سالگی به همه این مقامات رسید،اونم توی جهان آخرالزمانی،..برای من کِلِمنتاین یه چیز دیگه بود،حقیقتا الی ، آرتئوس یا هر شخصیتی که بخواد نقش مشابه اون ایفا کنه تا حالا اونطوری به چشمم نیومده
چیز جز اینکه درست میگی نمی تونم بگم
نویسنده گرامی عجول تشریف دارید؟ صبور باشید. و منتظر که همین شخصیت نچسب روزی یه تنه برگ برنده سونی باشه.
چقد الی تو لست ۱ حرصم داد و میده . ای حرصم ای حرصم میده هوففففف . همش میدوعه اینور اونور انگار نه انگار زامبی هست یا انمی هست هوفففف
الی کجا اترئوس کجا خداوکیلی
امان از اون روزی که زبونم لال زبونم لال کریتوس از گاد اف وار خروج بزنه و اترئوس بشه شخصیت اصلی واییییییییییی اون گیم چی بشه.
مقایسه شخصیت پردازی الی با آترئوس مثل مقایسه ی لامبورگینی و پرایده
خسته نباشید جناب اقای رهنورد عزیز بابت مقالتون
با خوندن خط های اخر مقاله به این نتیجه رسیدم که اترئوس مزخرف ترین شخصیت تاریخ گیمه و حق کاملا با شماست 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
دیگه گفتیم جلوگیری کنیم از یکسری افکار نادرست.
تو ۲۰۱۸ عالی بود اما تو رگناروگ صدای بدی داشت صدای نوجوانی که داره به بلوغ میرسه خیلی بد بود
چهرش کاریزماتیک نبود نمیشد برخلاف الی باهاش ارتباط گرفت
خط داستانی و شخصیت پردازی افتضاحی داشت خط داستانی تو روایت شخصیت بقیه هم تاثیر میزاشت مثل کریتوس
گیم پلی آتریوس خیلی بد بود به جاش می‌توانستند تمرکزش بزارن دو تا باس فایت اضافی برای کریتوس
کلا با توجه به پایان بندی ۲۰۱۸ انتظاراتمون خیلی بالا بود از شخصیت اوکی ولی اصلا این چیزیی نبود که میخواستیم
تنها ایراد بزرگ رگناروگ آتریوس بود از ریشه مشکل داشت
الی رو با این مقایسه نکنید الی حرمت داره
آقای رهنورد ممنون بابت این مقاله جذاب و پر پیمون بخش بخشش درست و دقیق بود و قسمت های طنز مقاله منو یاد نامه بازی و قسمت کاریکتور دو هفته نامه دی بازی انداخت قسمت های طنز مقاله شما واقعا حس نوستالژی عجیبی رو از روزگار خوش گذشته برام تداعی کرد واقعا دستتون درد نکنه عالی بود
سپاسگزارم.
احسنت لذت بردیم. مقاله جالبی بود
تشکر فراوان از آقای رهنورد دوست داشتنی 🌹💖
ممنونم
جواب من به این سوال: چون اتریوس خدای جنگ نیست و نام بازی (God of War) لقب کریتوسه و هیچ کس قرار نیست جانشینش بشه چون کریتوس خود خدای جنگه!
مهم ترین دلیل:
الی توی دنیای مدرن بود و بیشتر میشد باهاش ارتباط گرفت
ارتباط گرفتن تنها دلیلیه که بعضیا رو دوست دارین از بعضیا متنفریم،دلیلی که همه از اون قلدر کلاس بدشون میاد همینه،چون هیچکس دیگه توی اون کلاس شبیهش نیست
باسلام درود
بنده با تجربه ای که در نسخه های ۱,۲,۳ داشتم باید بگم که اشتباه محض بوده وارد نسخه رگناروک ساخته بشه میگید چرا؟ برای اینکه تو قسمت ۳ وقتی آتنا کریتوس رو می‌کشد این حرف به ذهنم اومد که( قطعاً اگر دنباله ای برای این بازی ساخته بشه دوشمن اصلی کریتوس آتنا خواهد بود و در آن نسخه خدایان جدیدی وارد میدان میشود )
من به شخصه روگناروک را کلا ۳باردبازی کردم که دلمو زد دیگه نگاه نکردم بهش
برای درک بهتر حرفم اینو مثال میزنم حرف های لفظی کریتوس و زئوس از نسخه اول مشخص بود تا رسید به قسمت دوم که ۵۰ درصد دعوا های اینا داشتن به فلک می‌رسید
تو قسمت سوم که دیگه اوج خشم قضب و نابودی بود که این پدر و پسر به طور وحشتناکی به بار آوردن که با مرگ زئوس پایان پیدا میکند که از اون طرف هم آتنا که دقیقا موی دماغه کریتوس بودحالا شاید بخاطر اینکه خواهرش بوده بیخیال کشته شدنش شدن و انتقام گرفتن شدن پس قطعا باید نابود میشد ولی هیچ نمی فهمم که چرا باید آتنا به حال خودش رها بشه
اگه میدونید اشتباه میگم قانع کنید منو که نباید ساخته میشد 🥲🌹
۱- داخل نسخۀ سوم آتنا کریتوس رو نمیکشه. کریتوس خودش رو میکشه و زنده میمونه.
2- آتنا هم کشته شده، اما به قولی در یک درجۀ متعالی و معنوی حضور داره (گفته میشه یک مجمع متعالی وجود داره که خدایان بعد از مرگ بهش ملحق میشن).
الی یک شخصیت بی نقص و کامله و انقدر خوب روند داستانی بازی به تدریج تکامل شخصیتشو نشون داد که به جز یک مورد کاملا میتونم شخصیتشو درک کنم و فکر میکنم همه کسایی که لست ۱ و ۲ رو پلی دادن هم همینطور باشن.و در جواب کسایی که میگن الی وحشی یا … یا هر چی دیگه محض اطلاع تون تو آخر زمان واقعی هیچ دختری قرار نیست خوشگل و تمیز و با اندام دخترونه بیاد بچرخه زامبی بکشه.این واقعیته در اثر جنگ و…که مثل ورزش و تمرین میمونه بدن عضله میسازه و از حالت زنونه در میاد .و به نظرم الی به عنوان یه دختر توی اون آخر الزمان خیلیییی هم زیبا و شجاعه و البته خاص!خاص بودن خصوصیت بارز الی….
درود، مقاله به نکات قابل تاملی اشاره داره، اما فکر کنم جالب باشه که حول شخصیت‌پردازی کریتوس و رویکرد سانتا مونیکا، به موارد زیر هم اشاره کنم (شاید در جبهۀ مقابل مقاله و از دید توسعه دهنده):
۱- جرقه تغییر کریتوس از انتهای نسخۀ سوم رقم خورد که اختتامیه‌اش حول مفهوم “Hope” یا «اُمید» می‌چرخه. Hope در کنار تمامی پلیدی‌ها درون جعبۀ پاندورا بود و کریتوس دیالوگ My Vengence Ends Now رو به زبان میاره و با کشتن خودش به صورت نمادین «اُمید» رو به بشریت تقدیم میکنه. اون تغییر معناداری که مقاله به دنبالش هست از انتهای نسخۀ سوم آغاز میشه و طی روندی غیرقابل مشاهده ادامه پیدا کرده.
۲- اما سانتا مونیکا تصمیم میگیره یک شکاف بالای یک قرن بین بازی سوم و GOW 2018 ایجاد کنه. قابل بحث هست که باید این شکاف روایت میشد یا خیر، شاید اگر روایت میشد بهتر بود شاید بعدها روایت بشه به عنوان پریکوئل، اما تصمیم سازنده بر این بود که مخاطب با در ذهن داشتن سناریوی انتهایی GOW 3 و در نظر گرفتن این GAP، ناگهان شخصیت «تغییر یافته» کریتوس رو ارائه بده و هم باعث شوکه شدن مخاطب بشه هم خودش رو از چالش روایت تغییر کریتوس رهایی بده. شاید به تصویر کشیدن تغییرات معنادار انقدر برای تیم سازنده سخت بوده که به رسم « بازی بودن» بیخیال روایتش شده. کسی که مرگ فرزند، همسر، برادر/برادران، پدر و مادر خودش رو دیده، دیگه چیزی برای تغییر دادنش به شکل معنادار وجود نداره. روایت تغییر در چنین شخصیتی به صورت معنادار چندان شدنی نیست و محتمل ترین گزینه فرزند کریتوس هست که انجام دادن. به عبارتی، این ایراد به نظر من، همان ایراد نزدیک به مرگ بودن V در سایبرپانکه که همزمان سازنده مجبوره یه سری ساید کوئست رومنس یا غیرمهم هم برای گیمپلی اعمال کنه. این یکی از چندین دلیل چالش برانگیز بودن روایت در بازی های ویدیوییه که گاهی اوقات باید پیش فرض هایی داشته باشی و چیزهایی رو بپذیری، اینجا چیزی که باید بپذیری «تغییر کریتوسه» متاسفانه. در سایبرپانک باید بپذیری که گیم جهان باز نیاز به کوئست فرعی و فعالیت های فان داره. در آنچارتد باید بپذیری ناتان دریک ۱ هزار نفر رو کشته اما بازم میخنده و یک روانی به تمام معنا نشده. این‌ها رو ننوشتم که بگم این «ایراد شخصیت پردازی» نیست، نوشتم که متذکر بشم گاهی اوقات طراحی بازی / گیمپلی در تضاد با روایت یا حتی تصمیمات گذشته شما در قبال شخصیت کریتوس قرار میگیرن و ما در خیلی از آثار بزرگ این رو میپذیریم در مدیوم گیمینگ. البته که گاهی اوقات مسیرهایی برای بهبود روایت وجود داره.
به طور کلی قبلا هم گفتم سانتا مونیکا مسیر سختی رو برای GOW انتخاب کرد مخصوصا برای ادامه های بیشتر، یا مجبوره این narrative dissonanceها، مشکلات شخصیت‌پردازی و Stale شدن کاراکتر Kratos رو بپذیره یا این که می بایست سری به پایان برسه و سراغ بازی ها و کاراکترهای تازه بره. همین حالا کریتوس به چه سمتی میخواد بره؟ کل پند و اندرزهای نسخه های جدید رو رها کنه و به سمت خشونت بره باز، یا همین کاراکتر مهربون دلسوز بمونه و هیچ فراز و نشیبی نداشته باشه کاراکترش یا کلا کریتوس رو بذارن کنار؟ در هر صورت ترجیح میدادم بازی دیگری خلق بشه.
مقاله بسیار قابل تامل و جذابی بود، زاویه دیدهای بسیاری برای نگاه کردن به این قضیه وجود داره.
میدونم ممکن این خیلی قانع کننده نباشه اما کوری بارلوگ رسما تایید کرده دیدار کریتوس با shovel knight بر اساس لور canon حساب میشه، و طبق دیالوگ ها این ملاقات در همون اسکاندیناوی ولی بین اتفاقات نسخه ۳ و ریبوته
بهترین گزینه برای سانتامونیکا فلاش بک زدن و ساخت نسخه ایی دیگر هست و تا گذر زمان و تغییر نسل راه را برای ادامه سری باز کنه
از این که دیدگاه خودتون به اشتراک گذاشتید ممنونم.
به نکات جالبی اشاره کردید.
https://s8.uupload.ir/files/ellie-the-last-of-us-3840×2160-11802_tkd.jpeg
خسته نباشید به آقای رهنورد عزیز💐
زیبا نوشتین
ممنونم از شما.
داداش شخصیت اصلی گاد اف وار پدره هست نه پسره ولی شخصیت اصلی اون یکی دختره هست داستان لست اف اس یه چیزی مثل داستان پیچر هست که نهایتا سیری شخصیت اصلی میشه این هم همون هست
دوم اینکه دو دنیا و دو داستان و دو سبک بازی بسیار متفاوت هست یکی هست که دنیای اساطیری را نشون میده یکی آخر الزمان پعدش هم خیلی فاصله تا پایان داستان گاد اف وار مونده امکان اینکه آتریوس شرور بشه هست
بنظرم چون سازندگان در رگناروک بچه نگهش داشته بودن اگه به بلوغ رسیده بود و بزرگسال شده بود میتونست شبیه به جوونیا کریتوس پرخاشگر و عصبانی باشه که در نسخه های بعدی در نقشش قرار بگیریم و بخواد راه پدرشو ادامه بده .
قرار نبود وفچقرار نیست بشه
بازی رو یه سال پیش تموم کردم بازی حتی از۲۰۱۸ بدتر بود با اینکه از گاد۲۰۱۸ خوشم نمیاد ولی در اینکه بازی خیلی خوب و خوش ساختی شکی نیست اما رگناروک وسطاش می خواستم زودتر تموم بشه خیلی داستان چرتی داشت. اسپویل«چرا اون زنه که پسرش خدا بو کشتیم و آخر ۲۰۱۸ می خواست انتقام بگیره ولی تو رگناروک به جز قسمت اول بازی سر چیز مسخره ما را بخشید » درکل بازی چرتی بود ولی گیمپلی و گرافیک خوبی داشت.
حالا نمیخوام چیزی یا کسی رو بکوبم،ولی دست روی دلم گذاشتی،ظاهرا متاکریتیک توی فضا پرواز میکنه،به باقی هک اند اسلش ها که میرسه میلی متری نمره میده،ولی نمرات این سر یا پرفکته یا بیش از حد پرفکته و ظاهرا هیچ ایرادی به بازیاش وارد نیست درحالی که …
حالا نمیخوام چیزی یا کسی رو بکوبم،ولی دست روی دلم گذاشتی،ظاهرا متاکریتیک توی فضا پرواز میکنه،به باقی هک اند اسلش ها که میرسه میلی متری نمره میده،ولی نمرات این سری یا پرفکته یا بیش از حد پرفکته و ظاهرا هیچ ایرادی به بازیاش وارد نیست درحالی که …
چرا محبوب نبود چون از اشلی (رزیدنت اویل ۴) حال بهم زن تر بود
ظاهرا پس پست عادلانه تر مقایسه اشلی با آرتئوس بود،lol
خوشم اومد اشاره کردین به ۴ اورجینال توی پرانتز،چون ریمیک ارتقا داشت
تو ریمیک اشلی زیبا و جذاب بود ولی توی اصلی یه بچه ی ۹ ساله
اترئوس باید تو گاد رگناروک عاقل و بزرگ میشد ولی همچنان نق نق میکرد و قر میزد