نقد فیلم The End We Start From | فیلم کوتاه خوب

فیلم The End We Start From اثری در ژانر درام و تریلر و محصول ۲۰۲۳ با بازی جودی کومر می‌باشد. در ادامه با نقد فیلم The End We Start From همراه ما باشید.

اولین نکته‌ای که در درباره فیلم The End We Start From به چشم می‌آید ژانر ذکر شده برای این اثر است. احتمالا خیلی از افرادی که فیلم را تماشا کرده‌اند و آن را بر اساس ژانر انتخاب کرده‌اند، در حین تماشا غافلگیر شده و از روند فیلم تعجب کرده‌اند. در ژانر این فیلم در کنار درام ژانر تریلر ذکر شده که معمولا در معادل فارسی از کلماتی مثل هیجان‌انگیز و یا دلهره‌آور استفاده می‌شود.

بنابراین اگر به امید دیدن فیلمی با ریتم سریع و پر اتفاق The End We Start From را برای تماشا انتخاب کرده باشید، احتمالا در میانه فیلم متوجه اشتباه خود شده‌اید. The End We Start From بر خلاف ژانر ذکر شده و یا حتی خلاصه داستان موجود، اصلا آنگونه که بنظر می‌رسد فیلم شلوغ و پر سر و صدا و پر هیجانی نیست. بلکه بیشتر با فیلمی آرام با ریتم آهسته روبرو هستیم که بنا است تا کشمکش و سختی‌های یک مادر با فرزند نوزادش در یک شرایط شبه آخرالزمانی را به تصویر بکشد.

قصه فیلم The End We Start From در لندن اتفاق می‌افتد جایی که بر اثر یک بحران زیست محیطی و ایجاد سیل تمامی خانه‌ها و شهرها ویران شده و مردم از چرخه عادی زندگی خارج شده‌اند. بر اثر این اتفاق مردم با کمبود غذا و امکانات مواجه شده و طبیعتا میزان خشونت، دزدی و غارت نیز افزایش یافته و تبدیل به امری عادی می‌شوند. در این شرایط با زنی باردار آشنا می‌شویم که ظاهرا همسرش برای ماموریت کاری از او دور است.

در ابتدا زمانی را با روزمره او همراه می‌شویم که بی دلیل کشدار بوده و نه کمکی به شخصیت کرده و نه در ساخت محیط خانه به عنوان یک پناهگاه امن ( با توجه به پایان بندی) کمکی می‌کند. زمان زایمان و به دنیا آمدن فرزند این زن با بحران لندن همزمان می‌شود. پس از زایمان این زن و شوهر تصمیم می‌گیرند تا برای فرار از خرابی و ویرانی به منزل پدر و مادر مرد در خارج از شهر بروند. تا این لحظه همچنان فیلم کند و کشدار و حوصله سربر است. تقریبا تا نیم ساعت الی چهل دقیقه ابتدایی فیلم می‌توانست بسیار کوتاه‌تر باشد.

در نهایت با تمام شدن غذا زن و شوهر مجبور به ترک خانه امن شده و وارد دنیای خطرناک بیرون می‌شوند. آن‌ها در نهایت تصمیم می‌گیرند تا راهشان را از یکدیگر جدا کنند چرا که پناهگاه‌های موجود ظرفیت نداشته و به همین دلیل تنها زن‌ها با کودکان را اسکان می‌دهند، بنابراین مرد بیرون مانده و همسر و فرزندش وارد پناهگاه می‌شوند. قصه فیلم از این لحظه بعد از گذشت مدت زمان زیادی تکانی می‌خورد.

جدایی این دو شروع یک راه و مسیر جدید برای زن است که در تمام مدت فیلم نیز مخاطب با او همراه بوده و بر چیزهایی که بر مرد گذشته ناآگاه است. با وجود آنکه قصه از لحظه جدایی تکانی می‌خورد، اما همچنان برای یک اثر بلند سینمایی مایه کافی را ندارد. در واقع فیلمنامه The End We Start From کم شاخ و برگ و کم اتفاق است.

نمی‌توان گفت که The End We Start From فیلم بدی است اما برای فیلم خوب بودن نیز کمبودهایی دارد. بهترین حالت و نسخه برای این اثر تبدیل آن به یک اثر کوتاه بود. به طور قطع فیلم The End We Start From می‌توانست فیلم کوتاه بسیار موفقی با همین پلان آغازین و پایانی موجود در اثر باشد. فیلم فرمول درست و لازم برای فیلم کوتاه را دارد اما برای یک فیلم بلند اتفاقات و کشمکش‌های گذشته بر شخصیت اصلی برای تحول و یا تغییر او کافی نیست.

هنگامی که در پایان فیلم او به خانه بازمی‌گردد، ذاتا با اتفاق بسیار دراماتیکی روبرو هستیم اما به قدری کمبود قصه‌پردازی در مسیر این زن وجود داشته و قدری فیلمنامه بدون فراز و فرود و لحظات ضربه‌زننده بوده که آن پلان پایانی به حداکثر توان حسی خود نمی‌رسد. چرا که مخاطب چیزی که بر این زن گذشته را در حد یک سفر ساده تجربه کرده است. به طور قطع در ذات این قصه سختی این مسیر روشن و واضح است اما هنگامی که قصه به فیلمنامه تبدیل شده است، این سختی از دریچه سینما به مخاطب منتقل نمی‌شود. در واقع شاید این قصه برای خواندن به عنوان یک داستان کوتاه مناسب باشد اما برای تبدیل به فیلمنامه یک اثر سینمایی بلند کمبود دارد. با وجود آنکه دوستی او با زنی که در پناهگاه با یکدیگر آشنا می‌شوند تقریبا شکل می‌گیرد، اما اتفاقاتی مثل ملاقات کوتاه با مرد غریبه ( با بازی بندیکت کامبربچ) بی‌تاثیر است.

ایراد دیگری که به فیلم The End We Start From وارد است، استفاده بیش از اندازه از فلش‌بک می‌باشد. فیلم از جایی به بعد تقریبا هر شش هفت دقیقه یک بار فلش‌بکی از خاطرات زن با همسرش دارد که مدام آن‌ها را به یاد آورده و دلتنگ و نگران او است. این فلش‌بک‌ها در یکی دو مورد اول کارکرد دراماتیک دارند اما از جایی به بعد تکراری شده و هیچ حس جدیدی را به مخاطب القا نمی‌کنند. این خود دلیل دیگری برای یکنواختی روند فیلم The End We Start From می‌باشد. فیلم یک نمای کلی از این جدایی را تصویر می‌کند اما از نیمه تا انتها در همان سطح مانده و ابعاد جدیدی از این اتفاق و سایر اتفاقات را برای مخاطب باز نمی‌کند. در نتیجه مخاطب تمام چیزی که باید مشاهده و حس می‌کردد را در تجربه کرده و فیلم چیز جدیدی برای ارائه ندارد، بنابراین شاهد فلش‌بک‌های تکراری با یک فرمول دراماتیک یکسان هستیم.

در پایان باید گفت که ایده و قصه فیلم The End We Start From برای یک فیلم کوتاه خوب یا حتی فوق‌العاده است. فیلمی که در زمانی در حد بیست تا سی دقیقه یک جدایی و سپس بازگشت به یکدیگر را در شرایط بحرانی تصویر کند. در اثر کوتاه انتظار شخصیت‌پردازی عجیب و غریب و یا حتی مشاهده ابعاد تازه و جدید وجود ندارد اما برای یک اثر بلند صد دقیقه‌ای این موارد لازم است. بنابراین این اثر با این فرمول شاید فیلم کوتاه بسیار موفق‌تری بود. اما در حال حاضر در نسخه بلند The End We Start From شاهد اثری هستیم که شاید فیلم بدی نباشد اما یکنواختی و فیلمنامه تک بعدی و کم جان آن، فیلم را از خوب بودن نیز دور کرده است تا با اثری در مرز خوب و بد مواجه باشیم که قطعا فیلم بدی نیست اما پتانسیل خوب خود را از دست می‌دهد.