نقد و بررسی بازی Tomb Raider I–III Remastered

طی این مقاله قصد داریم ریمستر عناوین Tomb Raider را زیر ذره‌بین گذاشته و ببینیم که سازندگان در راستای رساندن این بازی به دست مخاطبان مدرن چه عملکردی داشته‌اند.

طی بیش از یک دهه‌ اخیر و از زمانی که ریبوت دوم فرنچایز Tomb Raider اتفاق افتاد، می‌توان گفت با رویکردی کاملاً متفاوت نسبت به این فرنچایز و مخصوصاً کاراکتر لارا کرافت (Lara Croft) روبه‌رو بودیم و همین مسئله باعث شد بسیاری از خصوصیات هویتی و حتی رویکردهای ریشه‌ای مجموعه دست‌خوش تغییرات شوند. به همین دلیل عناوین سابق مجموعه همیشه به عنوان تجربه‌هایی هاردکورتر و خاص در دل بسیاری از طرفداران از جمله من باقی مانده‌اند، که همچنان متمایز جلوه کرده و نمایان‌گر چهره‌ای متفاوت از این مجموعه هستند.

با گذر زمان و افزایش سن این آثار، تجربه‌ دوباره‌ آن‌ها دائماً سخت‌تر و سخت‌تر می‌شد؛ چرا که نه تنها این عناوین هرگز برای پلتفرم‌های مدرن پورت نشدند، بلکه حتی اگر کاربر PC باشید به خوبی می‌دانید که یکی از دشوارترین عناوین برای اجرا روی سیستم‌های مدرن، نسخه‌های کلاسیک فرنچایز Tomb Raider است.

اما حالا سرانجام پس از گذشت دهه‌ها شاهد عرضه ریمستری کامل از سه عنوان ابتدایی این مجموعه همراه با تمام محتوای اضافه‌ آنان هستیم که نه تنها طرفداران سابق مجموعه را به وجد می‌آورد، بلکه یک راه بسیار عالی برای تجربه‌ این عناوین کلاسیک روی پلتفرم‌های مدرن برای مخاطبان تازه ارائه می‌دهد!

لارا کرافت واقعی بازگشته است!

قبل از هر چیزی باید تاکید کنم که ما با یک «ریمستر» روبه‌رو هستیم و نه یک ریمیک؛ بنابراین اگر قصد خرید و تجربه‌ این اثر را دارید، انتظارات و دیدگاه خود را با توجه به این مسئله تنظیم کنید. همچنین چندی پیش به صورت عمیق طی یک مقاله آنالیز به مبحث نوسازی عناوین پرداختیم که مبحث ریمستر نیز یکی از موضوعات مورد بحث در آن مطلب است؛ بنابراین پیشنهاد می‌کنم نیم‌نگاهی نیز به این مقاله بیاندازید.

عنوان Tomb Raider I–III Remastered یک کالکشن نوسازی شده از سه نسخه‌ ابتدایی این مجموعه محسوب می‌شود که دوباره شما را به استایل سابق سری و ماجراجویی‌های جذاب لارا در پرو (Peru) و دیوار چین گرفته تا ونیز و قطب جنوب می‌برد.

طی این ماجراجویی‌ها شما در نقش لارا کرافت با دشمنان متفاوت و گاهاً عجیبی روبه‌رو شده و به معابد و مکان‌های گم شده در تاریخ پای می‌گذارید تا اشیای تاریخی با ارزشی را بازیابی کند. همگی می‌دانیم که داستان‌سرایی لزوماً خصوصیت پُرطرفدار عناوین کلاسیک مجموعه نیست؛ بلکه گیم‌پلی اکشن، طراحی محیط، پازل‌ها و پلتفرمینگ جذاب این عناوین است که طرفداران سابق را دائماً به تجربه‌ مجدد آن‌ها فرا می‌خواند و حالا در ادامه به این مسئله خواهیم پرداخت که ریمستر مورد بحث چطور توانسته عناوین سابق را به تجربه‌هایی قابل هضم برای مخاطبان تازه تبدیل کند.

ما شاهد نوسازی‌ها و یا به اصطلاح Quality of Life متعددی در این عنوان هستیم. یکی از خصوصیات تازه و بسیار مهم برای این عناوین ارائه‌ یک قالب کنترلی تازه تحت نام Modern Controls است که در واقع جایگزینی عالی برای کنترل‌های تانک این عناوین محسوب می‌شود.

شخصاً به دلیل تجربه‌ دائمی عناوین کلاسیک ژانر وحشت بقا، علاقه‌ بسیار شدیدی به کنترل‌های تانک دارم؛ اما اگر مخاطب نسخه‌های اورجینال این بازی‌ها بوده باشید، می‌دانید که این تجربه‌ها رویکردی نسبتاً هاردکور به مبحث پلتفرمینگ و به طور کلی Mobility دارند؛ از همین رو کنترل‌های تانک می‌توانند برای مخاطبان تازه عذاب‌آور باشند؛ اما پس از تجربه‌ این ریمسترها با قالب کنترلی مدرن می‌توانم بگویم سازندگان به خوبی توانسته‌اند کنترل‌های مدرن را به ساختار این بازی تعمیم دهند؛ بدون آن که از چالش‌های محصول بکاهند.

در این حالت، کنترل‌های انعطاف‌پذیرتری در اختیار پلیر قرار می‌گیرند که تجربه‌ کلی بهینه‌تری نسبت به کنترل‌های تانک ارائه می‌دهند و می‌تواند برای مخاطبان تازه، پروسه‌ تجربه‌ این بازی‌ها را بسیار آسان‌تر کند.

البته لازم به ذکر است در حالی که کنترل‌های مدرن به طور کلی تجربه‌ بازی را برای مخاطبان تازه آسان‌تر می‌کنند، اما هنوز ما شاهد تاخیرهایی در این مدل از کنترل مدرن هستیم و در حالی که کمی بهتر از کنترل تانک هستند، اما همچنان مشکلاتشان احساس می‌شود. البته این مسئله به رویکرد کلی کاراکتر لارا بازمی‌گردد؛ اما بد نبود اگر سازندگان کمی بیشتر از این، تاخیر دستورهای ورودی دکمه‌ها در حالت مدرن را کم می‌کردند؛ چرا که بعضاً این تاخیرها می‌توانند در بخش‌های پلتفرمینگ بازی منجر به مرگ پلیر شوند.

با این وجود همچنان می‌توانم با قاطعیت بگویم کنترل‌های مدرن همچنان تاثیر مثبت قابل توجه‌ای روی تجربه‌ این بازی داشته و در نهایت، امکان تازه‌ای برای تجربه‌ این آثار است که قطعاً برای پلیرهای تازه قابل هضم‌تر خواهد بود.

قبل از اینکه از موضوع مورد بحث عبور کنیم، بگذارید به مشکل دیگری که در طول این ریمستر دائما با آن روبه‌رو بودم بپردازم و آن هم زوایای دوربین بی‌ثبات بازی در حالت کنترل مدرن است؛ به طوری که بارها و بارها در طول تجربه‌ این آثار مواقعی پیش می‌آمد که کنترل دوربین به طور کلی از دست من خارج می‌شد و بازی به اجبار یک زاویه‌ بسیار بد را به من تحمیل می‌کرد که گاهاً تا زمانی که حرکت نمی‌کردم نمی‌توانستم آن را تغییر دهم.

این مسئله مخصوصاً در هنگام انجام بخش‌های پلتفرمینگ بازی به شدت آزاردهنده است و رسماً می‌تواند به کلی مانع انجام آن‌ها شود؛ مگر اینکه بتوانید یک مکان بهینه را پیدا کنید که ناگهان دوربین در آن به صورت خودکار یک زاویه‌ غیربهینه را اعمال نکند. به جرات می‌توانم بگویم این بزرگ‌ترین مشکلی بود که شخصاً با این ریمستر داشتم و بسیار عجیب است که چنین بخشی تحت تاثیر بهبودهای Quality of Life قرار نگرفته.

از این موارد که عبور کنیم، همچنان یک مورد دیگر زیر پرچم QOL وجود دارد که حقیقتا انتظارش را نداشتم و آن هم اضافه شدن یک سیستم Photo Mode به تمامی این آثار است که بسیار هیجان‌انگیز بوده و این امکان را فراهم می‌آورد تا تصاویر جذابی از ماجراجویی‌های خود ثبت کنید. این سیستم همچون هر Photo Mode استاندارد دیگری به شما اجازه‌ تغییر زوایای دوربین و همچنین تغییر حالت چهره، لباس، ژست و نحوه‌ ایستادن لارا را می‌دهد و به طور کلی، قابلیتی تازه‌ و بسیار جذاب محسوب می‌شود.

باید بگویم تمام بسته‌های الحاقی این عناوین که در گذشته برای کنسول PS1 عرضه نشده و تنها برای PC و Mac در دسترس بودند، به طور کامل ریمستر شده و در این کالکشن قرار داده شده‌اند و ارزش محصول را چندین برابر می‌کند. همچنین برای مخاطبان سابق که موفق به تجربه‌ آن‌ها نشدند، این فرصت را فراهم می‌آورند که به تجربه‌ آن‌ها بپردازند.

زنده‌تر و پویاتر

بزرگ‌ترین و واضح‌ترین تغییرات این عنوان در مبحث فنی و گرافیک بصری بازی نهفته است که از قضا، بسیار گسترده هستند و به راستی چهره‌ای بسیار جذاب به این آثار هدیه داده‌اند. ما شاهد یک فیس لیفت کامل و استفاده از Assetها، تکسچرها و ترفندهای گرافیکی تازه و بسیار موثری در راستای ارائه‌ یک چهره‌ جذاب هستیم. چهره‌ لارا تغییر کرده و حالا شباهت بسیار زیادی به عناوین دوران ریبوت اول فرنچایز دارد؛ از طرف دیگر ما شاهد نورپردازی‌های پویا و سایه‌های داینامیک هستیم.

تکسچرهای محیط، کاراکترها و دشمنان بازی به کلی دست‌خوش تغییرات شده‌اند و نه تنها حالا با یک چهره‌ بسیار مدرن‌تر مواجه‌ایم؛ بلکه شاهد استفاده از تکنولوژی‌ها و ترفند‌های گرافیکی تازه از جمله Volumetric Lighting یا به اصطلاح نورپردازی حجمی در این بازی هستیم که حقیقتاً بسیار چشمانم را گرفت و حتی تا حدی غافلگیرم کرد!

همانطور که احتمالاً می‌دانید، رویکردهای متفاوتی نسبت به ریمسترها وجود دارد و بعضاً توسعه‌دهندگانی وجود دارند که صرفاً به پولیش تکسچرها بسنده می‌کنند؛ اما مشاهده‌ بهره‌وری از چنین مواردی در این ریمستر به خوبی یک پیام را می‌رساند: «اهمیت بسیاری پشت این ریمستر وجود داشته و صرفاً یک رویکرد تجاری پشت آن نبوده است».

همانطور که اشاره کردم، برخی از Assetها نیز در راستای مدرنیزه کردن ظاهر بازی به کلی تغییر کرده‌اند و از همین رو اگر مخاطب سابق این مجموعه بودید، بعضاً ممکن است المان‌های آشنا را با ظاهری متفاوت مشاهده کنید که البته حس تازگی خوبی به این تجربه‌ها می‌بخشد.

بنابراین می‌توان گفت این عناوین تماماً تحت تاثیر یک پروسه‌ بروزرسانی گرافیکی مدل‌ها و تکسچرها بوده‌اند و خصوصیات گرافیکی کاملاً تازه‌ای را به ساختار خود تعمیم داده‌اند. به علاوه، تمامی این موارد در حالی است که کاملاً وفادار به رویکردها و هویت ظاهری خود هستند. تمامی خصوصیات گرافیکی و بروزرسانی‌های صورت گرفته به خوبی قالب اورجینال این آثار را در بر گرفته و بر آن‌ها منطبق می‌شوند.

یکی از قابلیت‌های دیگری که در این ریمستر وجود دارد و در گذشته در ریمستر Halo: The Master Chief Collection نیز شاهد آن بودیم، امکان تغییر حالت گرافیکی و ظاهری بازی از حالت مدرن ریمستر شده به حالت اورجینال است که نه تنها به خوبی تغییرات گسترده‌ این ریمستر را به تصویر می‌کشد، بلکه امکانی را برای مخاطبان سابق فرنچایز فراهم می‌کند تا این عناوین را در شکوه اورجینال خودشان تجربه کنند!

همچنین لازم به ذکر است که ما شاهد افزایش سقف FPS در حالت ریمستر این بازی هستیم که باعث می‌شود انیمیشن‌ها و به طور کلی تجربه‌ بازی بسیار روان‌تر جلوه کنند؛ اما در حالت اورجینال، همچنان همان سقف فریم سابق این عناوین روی بازی اعمال می‌شود.

ریمستر مورد بحث همچنین در راستای وفاداری به آثار اورجینال، تغییرات خاصی در زمینه‌ صداگذاری انجام نداده است و کات‌سین‌های FMV بازی نیز صرفاً با استفاده از هوش مصنوعی Upscale شده‌اند. این موضوع با توجه به اینکه از چه کسی سوال می‌پرسید، می‌تواند موردی منفی یا مثبت باشد.

شخصاً مشکلی با صداگذاری بازی نداشتم و به نظرم بسیار رویکرد مناسبی بود که تغییرات خاصی در آن اعمال نکنند و از طرف دیگر، حقیقتاً انتظار تغییر یا بازسازی کات‌سین‌های FMV را نیز از این ریمستر نداشتم؛ بنابراین با توجه به بهبودهای گسترده‌ بازی در زمینه‌ کیفی، این موارد بسیار جزئی هستند و لزوماً ضربه‌ای به تجربه وارد نمی‌کنند. لازم به ذکر است که تمامی خصوصیات ذکر شده در مبحث گرافیک و … برای بسته‌های الحاقی این بازی‌ها نیز اعمال گشته‌اند.

Tomb Raider I–III Remastered

Tomb Raider I–III Remastered دقیقاً همان چیزی است که از یک ریمستر انتظار می‌رود؛ ما شاهد بهبودهای گرافیکی فراوان در کنار نورپردازی پویا و بهره بردن از تکنولوژی‌های تازه برای ارائه‌ ظاهری مدرن و جذاب در این عناوین هستیم. در کنار مبحث گرافیک، کنترل‌ها و دوربین مدرن بازی با وجود بی‌ثباتی‌ها و مشکلاتِ بعضاً آزار دهنده‌شان، همچنان امکانات مفیدی هستند که به دسترسی آسان‌تر مخاطبان تازه کمک شایانی خواهند کرد. در نهایت، اضافه شدن ویژگی‌های تازه‌ای همچون Photo Mode و همچنین تکسچرها و مدل‌های کاملاً جدید در کنار تمامی محتوای اضافه و بسته‌های الحاقی این عناوین، Tomb Raider I–III Remastered را به یک کالکشن ارزشمند برای طرفداران سابق و تجربه‌‌ای جذاب، سرگرم‌کننده و وفادار برای مخاطبان تازه تبدیل می‌کند.

---

نکات مثبت:

• نوسازی بسیار عالی ابعاد مختلف گرافیکی از جمله مدل‌ها و تکسچرهای بازی
• اضافه شدن قالب کنترل مدرن در راستای دسترسی آسان برای پلیرهای تازه
• نورپردازی پویا و سایه‌های داینامیک
• اضافه شدن ویژگی Photo Mode!
• امکان جابه‌جایی بین حالت‌های گرافیکی ریمستر و اوریجینال با توجه به سلیقه پلیر
• اضافه شدن Assetها و مدل‌های تازه به بازی
• ارزش بالای محتوایی به لطف وجود تمام بسته‌های الحاقی سه نسخه‌ ریمستر شده در این کالکشن

نکات منفی:

• بی‌ثباتی گاه به گاه دوربین بازی و اعمال زوایای بسیار آزاردهنده و غیربهینه
• کنترل‌های مدرن می‌توانستند تا حد بیشتری از تاخیر Input در راستای سهولت استفاده برای پلیرهای جدید بکاهند

۸

این بازی روی پلتفرم PS5 و بر اساس کد ارسالی ناشر (Publisher) تجربه و بررسی شده است