گپفا ۲۰؛ به بازی Alan Wake 2 چه امتیازی می‌دهید؟

«آلن ویک ۲»
*متن زیر در قالب «کل» معنا پیدا میکنه، جداسازی خطوط از پاراگراف‌ها منظور رو انتقال نمیده*
– به قولی، برخی از افراد ممکنه «آلن ویک ۲» رو یک “واکینگ سیمولیتور” Glorified شده یا شاخ و برگ داده شده توصیف کنن و این موضوع تا حدودی صحت داره، اما برای این مورد به خصوص، چندان اهمیتی در کانتکست (Context) بزرگ‌تر پیدا نمیکنه و به بازی آسیب جدی‌ای نمیزنه. بیش از این که «آلن ویک ۲» یک «بازی ویدیویی» باشه، یک تجربه یا به قولی Experience به شمار میره، اگر بخوام مثالهای دیگری در صنعت گیم، به عنوان یک سری Experience مطرح کنم، می‌تونم به P.T از کوجیما و Immortality از «سم بارلو» اشاره کنم. مثل گربه‌ای که در یک مکعب مقوایی محبوس شده و حالا با چنگ زدن به دیواره‌ها، مدام قصد فرار داره، این بازی‌ها مدام سعی می‌کنن از فرم کلیشه شده و چهارچوب‌های روایی و فضاساز فرار کنن و وادی جدیدی رو کشف کنن. برای چنین آثاری، بیرون زدن از فرم، به نقص در گیم‌پلی منتهی میشه و سازندگان هم به این موضوع آگاه هستند. در الن ویک ۲، در لحظاتی که کنترل و تسلط شما بر بازی بیش از حد محدود میشه، به فرم یک شهربازی در میاد و مخاطب رو محو خودش میکنه. آلن ویک ۲ حاصل اولویت‌دهی به کنار زدن نورم در روایت هست. یک بازی قانون‌شکن.

– فراتر از روایت و تعمیم اون به جزء به جزء و اتم به اتم بازی، به نظر من تحسین‌برانگیزترین پدیده در مورد آلن ویک ۲، «بهره‌وری» هنری از ۱- «خروجی بصری» ۲- «موسیقی» هست. آلن ویک ۲ جلوه بصری پیشرو و تحسین‌برانگیز خودش به لطف موتور نورث‌لایت و رویکرد خاص خودش نسبت به موسیقی رو به این خاطر نداره که فقط و فقط شما تحت تاثیر واقع‌گرایی و غوطه‌وری در اون قرار بگیرید. از تلفیق موسیقی و خروجی بصری برای «اهداف» هنری استفاده شده و از محدود عناوینی به شمار میره که بین جلوه‌های بصری، موسیقی و داستان ارتباط معنادار شکل گرفته. آلن ویک ۲ فراتر از غوطه‌وری در محیط و اتمسفرسازی، از قدرت موتورگرافیکی نورث‌لایت و موسیقی POTF برای خلق یک Experience نو استفاده میکنه. برای همینه که اگر در مورد ۹۹ درصد بازی‌های ویدیویی گرافیک اهمیت کمتری نسبت به داستان و گیمپلی داشت، اینجا از محدود مواقعی هست که گرافیک اهمیتی هم‌اندازه پیدا میکنه و «تجربه» خلق میکنه تا این که صرفاً کاتالیزوری برای یک تجربه باشه.

– رسوخ داستان‌گویی در بند بند بازی، قابل توجه هست. آلن ویک ۲ در خدمت داستان و شیوۀ خاص روایت خود توسعه پیدا کرده و تک تک سیستم‌ها، مکانیک‌ها و جزئیات بصری، در همان زمان پیش تولید، با این ذهنیت طرح‌ریزی شدن که اگر نمی‌توان داستانی ازشون نقل کرد، همان که Scrap و حذف بشن، بهتره. نتیجه، یک روایت چند لایه‌اس که به محتویات فرعی هم تزریق شد و از خط اصلی به خطوط فرعی بسط پیدا کرده. آپگرید کردن سلاح، معماها، پازل‌ها و مکانیک‌های نوآورانه همگی بر مبنای داستان‌پردازی طراحی و اعمال شدن.

– در مبحث گیم‌پلی آلن ویک ۲ مشکلات ریز و درشتی داره که گاهی در ژانر خودش بسیار مهم و تاثیرگذار هستند. در یک تجربۀ با درجه سختی نورمال، بازی سطح مناسبی از بقاء (Sruvival) رو ارائه نمیده، به خصوص در بخش‌های ساگا که شامل محیط‌های سندباکس بزرگ‌تر با لوت بیشتر میشه، همیشه Inventory شما پر و حتی Shoe Box هم پره. به شخصه طرفدار و مخاطب پر و پا قرض این ژانر نیستم، اما اطمینان دارم که در یک بازی سوروایوال نباید چنین اتفاقی رخ بده و بازی به وضوح با سیستم مدیریت Inventory قصد داره کاملاً بقاء محور باشه و حتی به بهترین های این ژانر نزدیک نمیشه از این مبحث.

-Navigation در این بازی، به خصوص در بخش‌های ساگا، چالش‌برانگیزه. محیط‌ها در اولین دور از بازی، تا حدودی پیچیده به نظر میرسن و جابه‌جایی بین نقشه و اکتشاف به شکل قابل توجه‌ای خسته‌کننده و اذیت‌کننده اس. بازی می‌بایست قابلیتی داشته باشه که بتونید در حین خواندن نقشه، حرکت هم بکنید، به گونه‌ای که کاراتر اصلی نقشه رو در دست داره.

– شخصاً، Case Board و پروسه قرار دادن مدارک کنار هم در بخش ساگا رو به شدت عبث و بیهوده دیدم. دقت کنید، این یک پازل نیست، این بخش حکم «مدارک ثبت شده» در بازی‌های دیگه مثل RE رو داره تا روند داستانی از دست شما در نره و «اگر لازم دیدید»، به اون سر بزنید تا چیزی رو فراموش نکنید. درسته که سعی کردن یه حس و حال جنایی و کاراگاهی القاء کنن اما به نظرم این پروسه فقط و فقط Pace و ریتم بازی رو بهم میزنه. این بخش از بازی حکم خواندن پرونده‌هایی رو داره که در طول مسیر پیدا میکنید در بازی‌های دیگه، اما در آلن ویک ۲ در بسیاری از اوقات به صورت Force (اجبار شده) این اتفاق رخ میده که باید یک سری نشانه (clue) که مثل روز روشنه کجای بورد باید قرار بگیرن رو به صورت دستی در جای مناسب قرار بدین (مثلا نوشته نایتینگل پیدا شد، و باید عکس نایتینگل رو کنار اسم نایتینگل قرار داد که خنده‌داره). به نظر من هر بار که document یا clue جدیدی پیدا میکرد پلیر، به طور خودکار می‌بایست روی بورد قرار بگیره، یا این قابلیت رو به پلیر بده که با یک دکمه همه چیز سر جای خودش باشه. به هم ریختن ریتم بازی ارزش غوطه‌وری نداره و به نظرم حتی غوطه‌وری‌ای که همراه با تعامل و چالش نباشه معنا نداره. Case board اگر یک رویه پازل‌طور بود، بله به بخشی از گیمپلی تبدیل میشد و اصلا با ریتم تداخلی نداشت، اما اینطور نیست.

– قابلیت ساگا مبنی بر ذهن‌‎خوانی، تقلب نویسندۀ بازی، جناب سم لیک هست. راه حل‌های بزرگ و مهمی با این قدرت به دست می‌آمدند که اگر از طریق کنار هم گذاشتن مدارک یا به صورتی غیرماوراء طبیعی و همراه با هوش پلیر / ساگا این اطلاعات کسب میشد در جریان داستان خیلی ارزشمندتر بود تا این که ساگا فقط با کلیک روی پروفایل نیت ادم‌ها بهش الهام بشه. ترجیح میدادم Super Power دیگری می‌داشت و پتانسیل هدر رفته در این بحث وجود داره.

– پایان‌بندی بازی قابل بحثه، پایان‌بندی اصلی، بیش از هر چیز داستان رو معلق نگه می‌داشت و به نظرم تیم سازنده احساس کرد که پس از یک داستان ۲۵ ساعته، نمیتونه تا این حد مبهم باقی بمونه. برای همین The Final Draft یک پایان جدید اضافه کرد که تکلیف برخی موارد رو کم و بیش روشن میکنه. ممکنه Final Draft به این منظور منتشر شده باشه که اگر بازی فروش خوبی نداشت، حداقل پرونده بتونه بسته شده در نظر گرفته باشه.

– بازی رشته‌های روایی باز زیادی داره و به نظرم می‌بایست رشته‌های روایی باز خیلی کمتر باشن، از سرنوشت تیم برکر تا Door و توماس زین و …

– بازی در ژانر ترس روان‌شناختی قرار میگیره و در این ژانر چندان تمرکزی روی تنوع دشمنان نیست، اما به نظرم با ایدۀ سایه‌ها این پتانسیل رو داشت که دشمنان و باس‌های بیشتر و بهتری داشته باشه و به نظر یک پتانسیل از دست رفته وجود داره در این زمینه. باس‌ها به شدت ابتدایی طراحی شدن.

آیا آلن ویک ۲ روی بازی‌های همتای خود تاثیر می‌گذارد و یک بازی مهم برای تحول است؟

هم بله هم خیر، آلن ویک ۲ بیش از این که مرزهای روایت و داستان‌گویی رو پیش ببره، به خودی خود و ایزوله از تمامی بازی‌های یک تجربۀ منحصر به فرد و عمیقه. بازی به لطف کانسپت و ایدۀ رقم زدن حوادث به لطف Dark Place تونسته متفاوت و جذاب باشه. ایدۀ نویسندگی و عواقب تنها و تنها از چنین کانسپتی بر میاد. اما قطعاً آلن ویک ۲ میتونه یک الهام و Inspiration برای سازندگانی باشه که مدام سعی دارن فرم‌ها و قالب‌ها رو بازیچه خودشون قرار بدن و اعتقادی به پیروی از قوانین ندارن. چنین عرضۀ بزرگی، با این جوایز، میتونه تشویقی برای سازندگانی باشه که قصد دارن چیزهای تازه و تجربیات جدید خلق کنن. اما فروش کم بازی چندان این موضوع رو تحکیم نمیکنه.

در پایان،
آلن ویک ۲ فراتر از روایت منحصربه‌فرد، یک تجربۀ جدید و متفاوت هست. چیزی که مشابه اون در صنعت گیم کمتر دیده میشه. اگرچه رمدی راه درازی رو در پیش داره تا استاد گیم‌پلی در ژانر وحشت بقاء بشه، اما در عین حال نیازی هم به درجۀ استادی نداره تا بتونه یک Experience ویژه خلق کنه.

146

33

من که بازی نکردم هنوز ولی زیر ۹.۵ بهش نمیدم چون ارزشش بالاست یا علی

22

35

یک کلام
10/۱۰
امسال حق الن بود گوتی بشه
نگرانم اگر ریمیک مکس پین ۱و۲ رو هم بده
همین آش بشه و همین کاسه

39

43

من شخصا بهش ۱۰ از ۱۰ میدم
هیچ چیزی راجب این بازی منو نا امید نکردم ، از تک تک لحظه های بازی لذت بردم
همینقد که بهش افتخار میکنم ، افسوس میخورم از فروش کمش…

66

17

من بهش ۹ میدم اون یک نمرم فقط بخاطر اینکه میتونستن گیم پلیو عمیقتر کنن چون بازی واقعا پتانسیل بالایی برای باسهای بیشتر و سلاحا بیشتر داشت .اما اونجور که باید از این پتانسیل استفاده نشد

26

5

۲۰ 💥

24

12

این بازی سراسر نقاط قوت بود…

داستان‌ کامل داشت
فضای بازی که بسیار عالی بود
موسیقی های بینظیری که هماهنگ با جریان بازی بود
حس ترس رو واقعا به پلیر منتقل میکرد

نمره ۱۰ از ۱۰

35

10

با ارفاق به این بازی ۵ از ۱۰ میدم
به دلیل پورت افتضااااح روی سری اس، سرشار از باگ، در حدی که دیگه بازی جلو نمیرفت نصفه کاره موند و باید از اول بازی اجرا میشد !!!
دلیل دوم: عدم شباهت نسخه دوم به نسخه اول، کلا الن ویک دو انگار یه بازی دیگست به هیچ عنوان شباهتی به نسخه اول نداره، اکشن بازی به شدت کم شده، دیگه بیش از حد بازی گُنگ و روانشناختی شده،
دلیل سوم: مپ بسیار گیج کننده مخصوصا قسمت جنگل که باید ده تا بیراهه رو برید و برگردید تا مسیر اصلی رو پیدا کنید
دلیل آخر: موضوع بسیار نامفهوم بازی که اگر زبان انگلیسی قوی ندارید به هیچ عنوان سمت این بازی نرید که ذره ای از داستان رو متوجه نمیشید

16

63

من ۱۰ چون لذتی بردم که وصف ناپذیره

12

6

من نمره ۹ رو میدم چون تنها بازیی بوده (بغیر از بازیهای سولزلایک) که من چند دور تو نیو گیم پلاس بازی رو تجربه کردم و واقعا لذت بردم. فقط دوسداشتم پایان بندی کامل تر و بهتری داشت چون واقعا برای من خیلی گنگ بود که البته توی اندینگ نیو گیم پلاس ب سوالات بیشتری پاسخ داده شد و کامل تر بود

9

9

۱۰ تمام این بازی واقعا شاهکار بود خدایی عجب گیمی بود چه گیم پلی جذابی داشت و چه گرافیکی این بازی من تا الان ۲ بار کامل تمومش کردم و واقعا لذت بردم ( وااااااااای حالا فکر کن نسخه اولش هم ریمیک کنن با همین گرافیک بووووووووووم لعنتی چقدر خوب میشه ) بازم میگم ۱۰ از ۱۰

12

7

۱۰
شاهکاری که هر چند سال یه بار عرضه میشه
گیمپلیش هم برای من اوکی بود و به خوبی بالانس بین اکشن و ترس روانشناختی رو رعایت میکرد
بازی رسما یه میکس از Resident Evil و Silent Hillعه
بخش ساگا مثل Resident Evil 4 میمونه
بخش الن هم مثل Silent Hill
این بازی فارغ از داستانی که روایت میکنه به زیبایی تمام Remedy Connected Universe رو گسترش میده و اشارات متعددی هم به Control و وقایعش میکنه و بیش از پیش به این تئوری که Dark Place و Dark Presence بخشی از ابعاد موازی ای هستن که تو Control بهشون اشاره شده بود نشون به اون نشون که دیلن برادر جسی تو یکی از صحبت هاش با جسی به این موضوع اشاره میکنه که با یه مرد به اسم Mr. Door رو به رو شده که تو یه مکان تاریک بوده و یه نویسنده هم کنارش بوده که داشته داستانی مینوشته که تبدیل به واقعیت شده و Mr. Door به دیلن میگه جهان های موازی زیادی وجود دارن و دیلن از Mr. Door میخواد که راه رفتن بهشون رو نشونش بده تا بتونه باهاش Hiss رو به اونجا ببره که Mr. Door مخالفت میکنه و دیلن از خواب میپره !
همین ثابت میکنه ربط داشتن Alan Wake و Control به هم بیهوده نیست و یه دلیلی پشتشونه
خودم حدسم اینه Dark Place و Dark Presence بخشی از ابعاد موازی ای باشن که تو Astral Plane و Board بهش اشاره میشه
بی صبرانه منتظر Control 2 هستم تا بیشتر به سوالاتی که ایجاد شده پاسخ داده بشه همینطور DLC های Alan Wake II که قطعا جواب خیلی از سوال های داده نشده مثل پایان بازش رو قراره بهمون بده

20

8

برای منی که داستان هم راستای گیم پلی تو اولویت هست بعد از سال ها اولین بازی بود که اصلا به گیم پلی توجه چندانی نکردم و خیلی درگیر داستان بودم ! که اکثر جاها عالی بود ولی کاراکتر ساگا نقطه ضعف اصلی بازی هست بنظرم نه اون قدری پرداخت شده بود که ازش لذت ببری نه اونقدری ضعیف بود که بگی مهره اضافیه که مدام رو مخم بود این قضیه.

بهش ۹ میدم ولی بنظرم بار فیلمنامه سنگین تر از مدیوم گیم هست واقعا باید فیلم می شد چون عملا گیم پلی برده داستان بود نه مکملش.

8

5

۸/۱۰
اضافه کنم که اصلاً اون شاهکار فرابشری که خیلی ها تصور می‌کنن نیست. ولی ارزشمند هست.

17

9

برای من هر لحظه از بازی عالی بود، خودم اول با کرک بازی رو تموم کردم ولی وقتی دیدم فروش بازی زیاد نیست، رفتم و بازی رو از اپیک خریدم که هم نیو گیم پلاس رو قانونی برم و هم ساپورت بشه که Alan Wake 3 رو حتما ببینیم خیلی زود.

۱۰/۱۰

9

4