نقد و بررسی بازی Sea of Stars

بازی Sea Of Stars در سکوت خبری به صورت همزمان برای سرویس‌ گیم‌پس و پلاس در روز عرضه در دسترس قرار گرفت. امروز به بررسی کیفی این بازی نقش‌آفرینی می‌پردازیم.

Sea of Stars یک بازی نقش‌آفرینی است که توسط استودیوی مستقل Sabotage Studios ساخته شده؛ تیمی که در کارنامه‌ی خود اثر تحسین‌شده The Messenger را دارد. در واقع، استودیوی مذکور با خلق این ۲ بازی، یک جهان و پیش‌زمینۀ روایی کامل را ثبت کرده که تا سال‌ها امکان مانور بسیاری دارد. عنوان قبلی این استودیو، The Messenger، به اندازه‌ی کافی داستان و گیم‌پلی بسیار غنی و خوبی داشت و حالا با عرضه‌ی پیش‌درآمد آن، Sea of Stras، گویی یک کتاب داستان کامل و جامع را داریم که جهانی غنی را در خود جای داده است.

Sea of Stars بر خلاف The Messenger که یک عنوان اکشن سکوبازی بود، سبک و سیاق نقش‌آفرینی دارد. خود این موضوع می‌تواند شک‌هایی را در دل خریداران و گیمرها ایجاد کند که یک استودیوی پلتفرمر ساز چگونه در طی ۵ سال تغییر سبک داده و پیش‌درآمد بازی‌اش را در سبک دیگری عرضه کرده است. این گمان با توجه به سابقه‌ی نه‌چندان خوب بعضی از استودیوها در این امر منطقی به حساب می‌آید؛ با این حال، آیا Sabotage موفق به این کار شده است؟

داستان بازی حکایت از ماجراجویی دو جنگجوی شجاع و بسیار جوان به نام‌های Valere و Zale را دارد که قرار است پس از گذراندن تمرینات و سختی‌های بسیار زیاد و با استفاده از قدرت ماه و خورشید، به جنگ با یک شیمیدان پست که کنترل Dwellerها را بر عهده دارد بروند. چنین جنگجویان شجاعی به اصطلاح Solistic Warriors نام دارند و ماموریت‌های طاقت‌فرسایی را برای نجات سرزمینشان انجام می‌دهند. اما این ماموریت به نوعی قدم نهایی است و این ۲ جوان باید تا قبل از خورشیدگرفتگی بعدی، خودشان را به محل Dwellerها برسانند و حملات آن‌ها را ریشه‌کن کنند. ریشه‌ای که در جهانی دیگر قرار دارد و رسیدن به آن بسیار سخت‌تر از چیزی است که فکر می‌کنند.

بازی داستان پیجیده‌ای دارد و از اسامی مختلف و شخصیت‌های زیاد گرفته تا خط‌های زمانی مختلف و پیچش‌های ریز و درشت، یک قصه عالی را به وجود آورده‌اند. جالب آن است که با وجود تعداد زیاد کاراکترهای تاثیرگذار، تقریبا هیچ‌کدام را فراموش نمی‌کنید و همه تا حدی در ذهن شما باقی می‌مانند. شخصیت‌پردازی بازی واقعا سطح بالایی داشته و تمامی کاراکترها امضای مخصوص خودشان را دارند؛ ممکن است تا اواسط بازی اکثر شخصیت‌ها را تک‌بعدی بدانید، اما با کمی حوصله، به وجهه‌های روشن یا تاریک آن‌ها نیز پی خواهید برد.

روایت بازی به صورت چند‌لایه و از چند خط زمانی مختلف بیان می‌شود و به خوبی در زمان جابه‌جا می‌شوید؛ البته از جایی به بعد، دیگر خطوط زمانی متفاوت را نمی‌بینیم. جهان بازی پر از رمز و راز است و هر از چند گاهی تلنگری مبنی بر آن روی تاریک بازی به شما زده می‌شود؛ اما زمانی ضربه‌ نهایی را دریافت می‌کنید که اصل ماجرا را می‌فهمید و متوجه می‌شوید همه‌ی پیش‌زمینه‌های روایی، محیط‌های رنگارنگ و دیالوگ‌های شاد و امیدبخش تنها المان‌‌های موجود نیستند. در هر حال داستان بازی می‌تواند یکی از دلنشین‌ترین و بهترین داستان‌های عناوین نقش‌آفرینی برای شما باشد.

گیم‌پلی بازی به مانند اکثر نقش‌آفرینی‌های رترو، متشکل از مبارزات، جست‌وجو و گفت‌وگو است، اما این فقط ظاهر قضیه به شمار می‌رود. اول آن که بخش پلتفرمر یا سکوبازی نقش پررنگی را ایفا می‌کند و تقریبا در جای جای بازی کاربرد دارد. همچنین، معماهای خوبی در حین گشت و گذار شما وجود خود را نمایا می‌سازند تا تمام کاوش شما به مانند بسیاری از بازی‌های این سبک، صرفا شامل لوت‌ کردن و گرایند برای افزایش لول نباشد. شما در بازی قابلیت تغییر زمان را دارید و با جابه‌جایی خورشید و تغییر زمان شبانه روز ( از سحر تا پاسی از شب) باید معماهای زیادی را حل کنید و موانع را از سر راه خود بردارید. حتی امکان آشپزی و کمپ زدن هم در بازی وجود دارد.

با وجود لذت‌بخش بودن تمامی این قسمت‌ها، نقطه‌ی عطف و تافته‌ی جدابافته‌ی بازی، مبارزات آن است. مبارزات بازی، نه فقط از بخش‌‌های دیگر آن، بلکه از اکثر بازی‌های این سبک خون رنگین‌تری دارد و باید جداگانه در موردش صحبت کرد. مبارزات بازی در نگاه اول به سبک نوبتی است؛ با این حال، پس از کمی پیش‌روی در بازی، متوجه می‌شوید مبارزات Sea of Stars ترکیبی از سبک نوبتی و ریل تایم است که باعث ایجاد یک معجون جادویی شده و شما را نسبت به ادامه‌ی بازی یا پیروزی در مبارزات به روش‌های مختلف، معتاد و معتادتر می‌کند.

در واقع شما حین مبارزات نه تنها توانایی حمله‌ی معمولی، استفاده از مهارت (جادو) و بهره‌گیری از آیتم‌های مختلف مثل سلامتی را دارید، بلکه در بسیاری اوقات باید برای دفاع در برابر ضربات حریف یا درست وارد کردن ضربات خود به دشمن، به صورت ریل تایم وارد عمل شوید و دکمه‌ی درست را در زمان درست بزنید و هیجان مبارزه را چند برابر کنید. در واقع، سیستم دفاع بازی به جای انتخاب گزینه‌ی گارد گرفتن، به صورت دستی توسط خودتان باید انجام شود و ضربات دشمن را نیز خودتان باید بلوکه کنید. همین مورد برای وارد کردن آسیب بیشتر به دشمنان نیز وجود دارد و به جای استفاده از گزینه‌هایی مانند Attack Up، باید به صورت Real Time خودتان دکمه‌ی مناسب را همزمان با وارد کردن ضربه‌ی کاراکترتان فشار دهید تا آسیب بیشتری به دشمن وارد شود.

البته ترکیب مبارزات نوبتی و همزمان به همین خلاصه نمی‌شود و بازی از حیث مبارزه هر چند ساعت یک بار چیز جدیدی رو می‌کند. در استفاده از جادوها نیز چنین سیستمی وجود دارند و بسیاری از آن‌ها صرفا با انتخاب یک گزینه فعال نمی‌شوند؛ برای مثال جادوی Moonlighter از Valere، بعد از انتخاب نیازمند هماهنگی شما با زمان پرتاب جادو است و می‌توانید با زمان‌بندی درست در طی یک رفت و برگشت بومرنگ‌مانند، آسیب بسیار زیادی به دشمن وارد کنید. این جادو یکی از لذت‌بخش‌ترین قسمت‌های بازی است و اصلا استفاده زیاد از این مهارت را جهت افزایش آدرنالین خونتان در کمترین زمان ممکن فراموش نکنید.

از این موارد که گذر کنیم، تازه به زمانی می‌رسیم که مهارت «استفاده از جادو بدون استفاده از جادو!» برای شما باز می‌شود. در این جا است که بازی کم‌کم وارد فاز چالشی می‌شود و دیگر باید برای مبارزات استراتژی بریزید و حتی نوبت‌های کاراکترها را هم خودتان به دست بگیرید و در طی یک نوبت با هر شخصیت در زمان درست حمله کنید. این مهارت باعث می‌شود هر حمله‌ی شما یکسری حلقه را در اطراف دشمنان ایجاد کند. اعضای پارتی می‌توانند تا سقف ۳ حلقه را ایجاد کنند و با جذب جداگانه یا باهم این حلقه‌ها و سپس یک حمله‌ی بدون جادو و البته زمان‌بندی صحیح، آسیب زیادی را به دشمنان وارد کنند. با ورود این مکانیزم به بازی، مبارزات عملا ترکیبی مساوی از دو سبک کاملا مختلف می‌شود و پیروزی را مستلزم استراتژی و تفکر می‌کند.

شاید بگویید اکثر و شاید همه‌ی بخش گیم‌پلی را به مبارزات اختصاص دادم و بازی چیز دندان‌گیر دیگری برای عرضه ندارد؛ اما همانطور که گفتم سیستم مبارزات مانند الماسی در نوک قله می‌درخشد و با وجود کیفیت بالای دیگر بخش‌های بازی، حتی اگر شما هم این بازی را انجام دهید نور این الماس کورتان می‌کند و بقیه‌ی بخش‌های بازی کمتر به چشمتان خواهد آمد. افزایش سطح شخصیت‌ها نیز در طی مبارزات انجام می‌شود و با سیستمی شبیه به Persona 4 و البته با ریسک بسیار کمتر نسبت به آن، می‌توانید یکی از قدرت‌های پیشنهاد شده را انتخاب و آن را به دفاع، حمله، سلامتی یا جادوهای خود اضافه کنید.

باس‌فایت‌های بازی نیز مثل مبارزات درخشان هستند و البته چالش زیادی را می‌توانند در درجه‌ی سختی اصلی بازی و بدون استفاده از Relicهای کاهش دشواری بازی برای شما ایجاد کنند. در واقع، بازی از همان باس‌فایت اول، گربه را دم حجله می‌کشد و قطعا به دفعات زیادی خواهید مرد تا حساب کار دستتان بیاید و کاملا سیستم‌های مبارزات را فرا بگیرید. استفاده از Combo در مبارزات می‌تواند بسیار موثر باشد. وقتی به دشمن حمله‌ی موثری می‌کنید، یا جادوی مناسبی را بر علیه او به کار می‌گیرید، یک نوار کمبو در پایین صفحه پر می‌شود که خود ۳ اسلات دارد. با هر بار پر شدن این نوار، اسلات جدیدی کسب می‌کنید و در نهایت می‌توانید متناسب با تعداد اسلات‌ها، یک کمبو را به صورت ۲ نفره یا بیشتر اجرا کنید. اگر حوصله کنید و بتوانید جنگ را تا ۳ اسلاته‌شدن کمبو ادامه دهید، حرکات ترکیبی جادویی و فوق‌العاده موثری را می‌توانید اعمال کنید.

از دیگر فواید رعایت زمان‌بندی در وارد کردن ضربات به دشمنان، پر شدن تدریجی نوار مانای شماست. با هر بار ضربه‌ در زمان درست به دشمن، مقدار کمی از این نوار پر می‌شود و این نوار برای استفاده از هر نوع جادویی الزامی است و می‌تواند حکم مرگ و زندگی را برای شما داشته باشد. وقتی به قسمت‌هایی از بازی برسید که یک پارتی متشکل از ۶ جنگجو دارید، تمامی این موارد حیاتی خواهند بود؛ بنابراین، سعی کنید تمام موراد گفته شده در این بخش را هنگام تجربه‌ی بازی به خاطر داشته باشید. Sea of Stars برخلاف ظاهرش از نقطه‌ای به بعد نیاز به برنامه‌ریزی مناسبی برای پیشبرد خط داستانی دارد. تنها مشکل بخش گیم‌پلی بازی و مبارزات آن، نوار سلامتی نامفهوم و نحوه‌ی کارکرد نسبتا عجیب آن است که بعضا منطق خاصی در خود ندارد. در واقع اگر هر یک از دشمنان و باس‌فایت‌ها یک نوار سلامتی معین و واضح در بالای سرشان داشتند، بسیار منطقی‌تر بود تا اینکه صرفا با چند عدد و ظاهر دشمن بخواهیم سلامتی‌اش را پیش‌بینی کنیم.

با وجود آن که سال‌هاست انواع بازی‌های نقش‌آفرینی را تجربه می‌کنم و علاقه‌ی بسیار زیادی هم به سبک‌هایی چون JRPG و Retro RPG دارم، مبارزات Sea of Stars کاملا در سطح دیگری خودنمایی می‌کنند و می‌توانم بگویم لذتی را که در طی مبارزات بازی با مکانیزم‌هایی کاملا درست و نوآورانه داشتم، در دو نسل اخیر و حول بازی‌هایی با سبک‌های مشابه، تجربه نکردم و در صورت استفاده‌ی درست از این ایده‌ها توسط عناوین آینده‌ی این سبک، جریان جدید و بسیار همه‌پسندتری در مبارزات نوبتی شکل خواهد گرفت.

گرافیک بازی شکل پیکسلی دارد اما واقعا به دل می‌نشیند. با اینکه بازی حجم کمی هم دارد و بافت‌های خیره‌کننده‌ای به خود نمی‌بیند، جزئیات شخصیت‌ها و محیط‌ بسیار خوب هستند و نسبت به سبک گرافیکی، Sea of Stars یک اثر هنری چشم‌نواز به شمار می‌رود. رنگ‌بندی‌های بازی بسیار درست و به جا بوده و در طی تجربه‌ی نسبتا طولانی‌، محیط‌های مختلف با استخوان‌بندی و رنگ‌ و اتمسفر مخصوص به خود را خواهید دید. انیمیشین‌های شخصیت‌ها هم تنوع خوبی دارند و برایتان خسته‌کننده نخواهند شد. علاوه بر این، نرخ فریم بازی در تمام طول بازی کاملا ثابت است.

موسیقی بازی در یک کلام بی‌نظیر است و ساندترک بازی یک اثر هنری خارق‌العاده به شمار می‌رود. وقتی کمپ می‌زنید و نوای آرام‌بخش موسیقی به گوشتان می‌رسد، وقتی محاصره می‌شوید و مجبور به جنگ هستید، چه بسا با نیروهای کمتر و قدرت کمتر و ریتم امیدبخش بازی آغاز می‌شود و وقتی که دوست قدیمی‌ای را می‌بینید و فضای بازی از غم با یک موسیقی دل‌انگیز شاد می‌شود، در آن لحظات فقط باید ایستاد و برای هنر طراح موسیقی‌ها و صداگذار بازی دست زد.

این بازی روی Xbox Series S تجربه و بررسی شده است