قلعه ارواح | نقد و بررسی Rogue Legacy

نیمی از فصل تابستان گذشت و در این روزها که نوعی فصل بازی های مستقل و دانلودی به شمار می رود ، بازی های خوبی عرضه شدند که یکی از آنها بازی خوش ساخت Rogue Legacy است که توجه خیلی ها را به خود جلب کرد .Rogue Legacy مراحل ساخت خود را زیر نظر استودیوی مستقل Cellar Door Games که توسط برادران Lee ( که کارگردان و طراح هنری بازی نیز هستند) تاسیس شده ، طی ۱۸ ماه سپری کرده و در تاریخ ۲۷ ژوئن به صورت دیجیتالی و کاملا مستقل منتشر شد و با باز خورد های نسبتا خوبی نیز مواجه شد .

نام : Rogue Legacy

سازنده : Cellar Door Games

سبک : اکشن نقش آفرینی

پلتفرم : PC

تاریخ عرضه : June 2013

شاه توسط شخصی ناشناس کشته شده و فرزندش متهم به قتل او می شود و شاهزاده برای این کار شما که یکی از بهترین شوالیه های سرزمین هستید را به قلعه ای می فرستد که به گفته ی او قاتل اصلی پادشاه در آنجاست . به محض ورود به قلعه بعد از کشتن چند یکی دوتا از دشمنان ، سومی دخل شما را می آورد . بله بازی سخت است و پایه ی اصلی بازی نیز بر اساس مرگ طراحی شده است . مرگ کاراکتر اصلی بازی حتی در روند بازی و داستان تاثیر گذاشته و اگر در هر لحظه مرگ شما رقم بخورد ، بلافاصله جانشین شما که باز هم خودتان باید انتخابش کنید ، ادامه دهنده ی داستان بازی است .

با گشت و گذار در این قلعه مخوف کم کم به کتاب هایی دست پیدا می کنید که داستان بازی را روایت می کنند .نوع روایت داستان بازی بر اساس پیدا کردن و خواندن کتاب های سراسر بازی است و اگر از گیمر های کهنه کار باشید ، شاید این نوع بازی ها را دوست داشته لذت ببرید ، ولی فکر نمی کنم افرادی که بیشتر با نحوه داستان گویی بازی های روز را می پسندند ، با این عنوان ارتباط برقرار کنند . البته داستان بازی آن قدر هم جذابیت خاصی ندارد که فقط به خاطر آن بازی را دنبال کنیم و در کل نسبت به دیگر قسمت های بازی یک سر و گردن پایین تر است و ما هم توقع داستانی با پیچش های مختلف و  گره های داستانی را  از یک بازی مستقل در این سبک مطمئنا نداریم .

همانطور که گفته شد ، اساس و پایه بازی سخت بودن و مرگ کاراکتر اصلی است که معروف ترین بازی هایی که این نوع گیم پلی را دارا هستند ، بازی Dark Souls است . در RL مرگ امری عادی است و با مرگ کاراکتر ما می توانید تمام چیز هایی که در طول راه کسب کرده اید را خرج کنید . بعد از مرگ کاراکتر شما باید از بین ۳ گزینه پیشنهادی که هر بار با دفعه ی قبل متفاوت است و کلاس ، قابلیت و جادوی مخصوص به خود را دارند ، انتخاب کنید و به ترتیب با پیشرفت در بازی به تعداد کلاس ها و جادو های قابل دسترسی افزوده می شود . در ازای کشتن دشمنان در بازی که انواع و اندازه های متفاوت دارند ، یا خرد کردن وسایل داخل بازی به شما سکه ای می رسد که با آن در انتها می توانید خود را ارتقاء داده یا آیتم ، تجهیزات و قابلیت های مختلف خریداری کنید . درخت مهارت های بازی که به شکل یک قلعه است و با خرید هر ارتقاء  شکل آن نیز تغییر کرده و به تدریج تکمیل می شود  ، از عمق بسیار زیادی برخوردار است و به نوعی نحوه بازی شما بستگی بسیار زیادی به این درخت و قابلیت هایش دارد .

صفحه مرگ بازی . تعداد دشمنان کشته شده نشان دهنده حرفه ای بودن گیمر است . ( خودم رو میگم )

RL یک ویژگی منحصر به فرد دارد که خیلی من را جذب خود کرد و آن چیزی نیست جز کاملا تازه و جدید بودن بازی بعد از حدودا ۱۵۰ بار تکرار بازی است ! بازی بعد از هر بار مردن شما تغییر می کند و مراحل قلعه و محیط های دیگر به کلی تغییر می کنند . همین قابلیت است که RL را تا انتهای بازی جذاب نگه می دارد و حس اکتشاف را بیش از پیش در مخاطب تحریک می کند تا به تمام نقاط بازی دسترسی و پاداش بیشتری کسب کند . البته باید این نکته را متذکر شد که با خرید قابلیتی شما می توانید همان معماری و ساختار قبلی قلعه را دوباره تجربه کنید ولی در عوض دسترسی به ۷۰ درصد جوایز دارید .

بازی در اوایل شاید بسیار سخت به نظر برسد ( که سخت هم هست ) ، ولی بعد از چند بار مردن و رسیدن به نقطه ای ، تقریبا شیب نمودار سختی بازی تغییر نمی کند و بالانس سختی که شاید برای بعضی ها بسیار زیاد باشد ، تا انتها باقی می ماند و خود این یکی از نقاط برجسته ی RL  است که مخاطب اشتیاق به پایان رساندن بازی را از دست نمی دهد و تا انتهای بازی همراه اوست .

در کل گیم پلی RL و دیگر بازی های مشابه ، بر روی لبه پرتگاهی حرکت می کنند که در صورت لغزش می تواند باعث نابودی بازی بشود و بر خلاف آن هم بازی می تواند بسیار سرگرم کننده شود و خوشبختانه هم بازی و هم سازندگان از این چالش جدی سربلند خارج می شوند .

مرگ حتمی ; بهترین راه فرار است !

سبک وتم طراحی هنری پیکسل آرتی بازی بسیار شبیه به بازی Spelunky است و شاید کمی تفاوت های جزئی داشته باشد ولی تقریبا با همان سبک است . بازی از نظر طراحی مانند اکثر بازی های مستقل عمل کرده و در عین ساده بودن ، زیباست . بازی از نظر حال و هوا و فضاسازی شبیه به عناوین قدیمی و دوبعدی Castlevania  است و اگر قبلا آن را تجربه کرده باشید ، بدون شک به این مهم پی خواهید برد . اما ایراد بزرگی که می توان به به بخش گرافیک و طراحی بازی گرفت ، تنوع طراحی دشمنان است . با پیشروی در بازی به عنوان مثال در اوایل اشباحی قرمز وجود دارند که گلوله های آتشین به سمت شما شلیک می کنند ، با پیشروی در بازی فقط به ابعاد و قدرت آن اضافه می شود و هیچ تغییر دیگری در آن ( از لحاظ بصری ) دیده نمی شود و این قضیه تقریبا برای اکثر دشمنان دیگر هم صادق است و یک ضعف محسوب می شود . اما از لحاظ فنی و پیاده سازی ایده و تکنیکهای بازی مانند تغییر دائم مراحل بازی ، سازندگان عملکرد بسیار خوب و قابل قبولی داشته اند و با این که خود من با توجه به این قابلیت انتظار مواجهه با ایراد های فراوان را داشتم ، اما تعداد باگ های بازی نسبت به چیزی که انتظار می رفت ، در حد صفر است . در کل می توان اذعان داشت که این نوع طراحی بسیار به بازی نشسته و حال و هوای خاصی را به بازی بخشیده است .

آسان ترین باس فایت بازی که پوست از سر آدم می کنه !

نمی توان از حال و هوا و فضا سازی خوب بازی سخن گفت و اسمی از موسیقی و افکت های بازی نبرد . موسیقی بازی با اینکه در گاهی اوقات تکراری می شود ولی باز هم وظیفه خود را به خوبی انجام می دهد . موسیقی نیز برخی اوقات شباهت عجیبی به موسیقی بازی Castlevania و حتی کمی Golden Axe دارد . با اینکه شاید موسیقی بازی معمولی باشد ، ولی صداگذاری و افکت های صوتی بازی بسیار خوب کار شده اند . از افکت رعد و برق و باران تا خرد شدن وسایل چوبی همگی عالی هستند و اگر در یک سیستم صوتی خوب تجربه کنید ، متوجه این گفته من می شوید .

Rogue Legacy یک بازی مستقل خوب و خوش ساخت است ولی هیچ چیز خارق العاده ای ندارد . اگر وارد آن شوید ، دل کندن از آن سخت است و اگر احیانا شما هم قصد تجربه این بازی خوب را داشتید یا آن را بازی کرده اید ، تعداد مرگ هایتان در بازی را شمرده و ببینید که چگونه Rogue Legacy  توانسته با جادوی خود شما را تا انتها نگه دارد . در این روز های بی بازی حتما RL را دانلود کرده و از آن لذت ببرید .