Death Stranding 2: کوجیما توضیح میدهد که چرا پس از شیوع Covid-19، داستان بازی را دوباره نوشت
هیدئو کوجیما (Hideo Kojima)، نویسنده و کارگردان مطرح، از دلایل خود برای بازنویسی کامل داستان Death Stranding 2 پس از شیوع Covid-19 صحبت میکند.
پس از نمایش اولین تریلر از Death Stranding 2 در جریان رویداد The Game Awards 2022، هیدئو کوجیما روی صحنه رفت و کمی درباره دنباله بازی پُرحاشیهاش، توضیح داد. همان جا بود که مرد ژاپنی برای اولین بار، به میلیونها بازیباز از سراسر جهان اعلام کرد که مجبور شده است پس از همهگیری ویروس کرونا، داستان Death Stranding 2 را از نو بنویسد:
من داستان بازی را قبل از همهگیری [Covid-19] نوشتم اما بعد از تجربه آن، تمامش را از نو بازنویسی کردم. ضمناً من دیگر نمیخواستم آینده را پیشبینی کنم و به همین خاطر، داستان را دوباره نوشتم.
هیدئو کوجیما، The Game Awards 2022
حال اما به تازگی، کارگردان کهنهکار دنیای بازیها، طی مصاحبهای جدید با یکی از رسانههای حوزه سرگرمی کشور ژاپن به نام Natalie، دوباره به این موضوع بازگشته و توضیحات بیشتری در مورد آن داده است. وی در این مصاحبه میگوید:
در واقع قبل از همهگیری، من داستان Death Stranding 2 را در ذهنم تصور کرده بودم.
مصاحبهکننده که نوچی (Nocchi)، خواننده پاپ کشور ژاپن است، میپرسد:
صبر کن، چی؟ اما Death Stranding دقیقاً در آستانه شیوع Covid-19 بیرون آمد. من تحتتاثیر این قرار گرفته بودم که بازینامه Death Stranding 2 در طول دوره همهگیری نوشته شده است.
کوجیما پاسخ میدهد:
نه دقیقاً. با این حال اما وقتی که همهگیری شروع شد، موجب شد تا ساختار تمام بازینامه را دوباره عوض کنم. در Death Stranding ما از عمل «اتصال برقرار کردن» دفاع کردیم اما وقتی همهگیری آغاز شد، ارتباطات دیجیتالی مانند کار از راه دور، برجسته شدند. من همچنین متوجه شدم که ارتباطات دیجیتالی، به تنهایی نمیتوانستند نیازهای انسان را ارضا کنند؛ ما ذاتاً موجودات کاوشگری هستیم.
وی ادامه میدهد:
در حال حاضر، ما با انزوا و تقسیمشدگی دست و پنجه نرم میکنیم و جهان درگیر دگرگونیهای مهمی است. ما نمیتوانیم به واقعیتِ قبل از دوران همهگیری بازگردیم و به همین خاطر، مجبور هستیم مفهوم «اتصال» را دوباره ارزیابی کنیم.
در Death Stranding 2، مفهوم ما از کلمه “Strand” تکامل مییابد. شاید متوجه شدهاید که در پایان تریلر، پیامی به نمایش در آمد که میگفت: «آیا لازم است به هم متصل بمانیم؟». این مسئله دشواری است که ما سعی میکنیم در بازیِ دنباله، به آن بپردازیم.
Death Stranding 2 توسط استودیو کوجیما پروداکشنز (Kojima Productions) برای عرضه روی کنسول پلی استیشن ۵ در حال توسعه است.
پر بحثترینها
- بازیگر شخصیت اصلی Intergalactic نیل دراکمن را خدای بازیهای ویدیویی میداند و از همکاری با او هیجانزده است
- رکورد دیسلایک تریلر Concord توسط Intergalactic در یوتیوب شکسته شد
- رئیس ناتی داگ: تست بازیگری Intergalactic به اندازه انتخاب بازیگر نقش الی شگفتانگیز بود
- بازیهای انحصاری کنسولی بیشتری از پلی استیشن برای Xbox عرضه خواهند شد
- مدیرعامل ناتی داگ: Intergalactic دیوانهوارترین ماجراجویی ما است
- ظاهراً تریلر معرفی Intergalactic: The Heretic Prophet به تاریخ عرضه آن اشاره دارد
- دیجیتال فاندری تریلر Intergalactic را از نظر بصری شگفتانگیز توصیف میکند
- سازنده بازی Black Myth: Wukong بابت برنده نشدن در مراسم The Game Awards 2024 گریه کرد
- گپفا ۲۶؛ مورد انتظارترین بازیهای شما در سال ۲۰۲۵
- مدیرعامل مایکروسافت: طرفدار Xbox بودن یعنی تجربه بازیهای آن روی تمامی دستگاهها
نظرات
زمانی که Death Stranding سال ۲۰۱۶ معرفی شد، مقالههایی مثل: «صبح روی چهار پا، عصر روی دو پا و شب روی سه پا» نوشته میشد. اون زمانها چقدر دنیای بازیها جذاب بود وقتی با یه تریلر، گیمرها تاریخ و سینما و فلسفه و ادبیات رو به هم پیوند میزدن تا مفهوم و رمز و راز یک بازی رو کشف کنن. حس میکردیم داریم یاد میگیریم و بزرگ میشیم؛ روحمون برای بیشتر دونستن پر میکشید و دغدغهمون خرید یه کمپانی توسط یه کمپانی دیگه نبود.
لینک مقاله:
https://gamefa.com/337004/%D8%B5%D8%A8%D8%AD-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%DA%86%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%D8%A7%D8%8C-%D8%B9%D8%B5%D8%B1-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D9%88-%D9%BE%D8%A7-%D9%88-%D8%B4%D8%A8-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%B3%D9%87/
هی، نیاز به یک مقاله بزرگ داره این کامنت. موندم چند سال دیگه با توجه به وضع فعلی دغدغه گیمر ها چه خواهد بود…
اینا همه برمیگرده به سطحی از تجربه ای که شما از یک اثر دارید . تمام مواردی که عرض میکنید زمانی جنبه احساسی و exciting میگیره که در یک دوران خاص و در صورت خام بودن انسان ها باهاشون رو در رو میشن . برای مثال اولین باری که یه بازی هک اند اسلش پلی دادید تجربه ای کاملا متفاوت و لذت بخش نسبت به دور های دوم و سوم شما خواهد داشت و بار اولی که شروع به ÷ بازی ÷ کردن میکنید قطعا . حال و هوای دیگه ای خواهد داشت .دغدغه گیمر ها مدام در حال تغیر باید دنبال ریشه این دغدغه ها گشت هنگامیکه اکثر متون اخبار پر شده از خرید و فروش قطعا یه گیمر نمیتونی focus کنه روی عوامل دیگه و خواه ناخواه افراد به یه بی راهه ای کشیده میشند .
با حرف شما کاملا موافقم موضوع اصلی گیمینگ باید مواردی که ذکر کردید دغدغه یه گیمر باید evolve شخصیتی خودش با ارجاع به پند و اندرز های بازی ها و رسیدن به پرفکشن و تکامل باشه . همینطور که میدونین بازی ها علاوه بر سرگرمی باید در بردارنده یه سری هنجار ها هم باشند تا انسان هارو اصلاح کنند . بازی فقط یه سرگرمی نیست
همچی خوب بود تا سر و کله کالاف موبایل و بتل رویال ها پیدا شد
یادش بخیر یونس بهرامی…….
یادش بخیر پوریا…
شما خودتونم دست به قلم بودید:)
آری……البته فقط دوتا
خیلی کار خفنی هست بازنویسی دوباره داستان خفن از این لحاظ که ریسک بالایی میخواد اما اینکه از وقایع اطراف تاثیر بگیری و وارد محصولی که میخوای ارائه بدی بکنی حرکت خیلی خوبی هست و خب این از نکات برجسته کوجیماست ، با اینکه قسمت اول برام ناامید کننده بود ( از حیث گیمپلی ) اما برای قسمت دوم منتظرم
بهیچ عنوان گیمپلی قسمت اول نا امید کننده نبود بلکه یک سری مشکلات ریزی داشت که باید اصلاح بشه.
قرار نیست فقط بکش بکش باشه
دوست عزیز من که نگفتم برای کل گیمرا ناامید کننده بود گفتم “برام” ناامید کننده بود، من صرفا از تجربه و حس خودم به بازی ها میگم با بقیه دوستان کاری ندارم هر کی لذت برد نوش جانش 😁
حسن کوجیما داستانارو که اینقدر خوب مینویسی گیم پلی رو هم مشتی بساز نزار همش بشه پیاده روی کردن یه شوتینگ درخور بزار توی گیم که با bt ها درست حسابی بشه مبارزه کرد
میتونی اساس گیم پلی داغون دث رو هم درستش کنی ولی اینکه میخوای یا ن برمیگرده به ذهن مریض روانیت امیدوارم یه روز خوب بشی اگر نشدی خودتو به بیمارستان ارکام معرفی کن هارلی کوئین هنوزم مریض میگیره
ولی مث اینکه طرفدارا هاش پیاده روی دوس دارنا
تو گیمفا یکی گفته بود از اینکه تو ورژن Director’s cut اکشنش زیاد شده خیلی ناراحته و امیدواره تو شماره دوم
ب ریشه ها برگرده هیچ اکشن و گیم پلی نداشته باشه فقط پیاده روی کلی هم لایک گرفته بود 🤔
ههه خلایق هرچه لایق
فدات شم نمیتونه با درک تو بازی بسازه …
اگه چند ساعت بازی میکردی نمیگفتی شبیه ساز پیاده روی یا مبارزه با bt درست حسابی…
هر چیزی داخل سایتها میزارن قبول نکنید حداقل ی مقایسه با موفقیت بازی؛ نمرات؛ فروش؛ تعداد پلیر ؛داشتن دنباله و غیره انجام بدید.
قربونت برم بازی رو تموم کردم :)) چی میگی
میگم همه چیش خوبه گیم پلیش خوب نبود برام . الان دارم رچت بازی میکنم لذتی دو برابر دث داره برام چرا چون گیم پلی خوبی داره
با تمام احترام به کوجیما ولی این بازی ارزش نسخه دو نداره
فکر کنم پارسال بود که دث استرندینگ رو بازی کردم و میخوام از تجربه ای که داشتم صحبت کنم. از نظر من دث استرندیگ بازی نسبتا خوبیه ولی در بعضی بخش ها ضعف های اساسی داره که در نهایت بازی رو از پتانسیل های خودش دور میکنه. به جز موسیقی و بخش بصری بازی که به شکل ایده ال در بازی استفاده شده بقیه بخش ها دچار مشکل اساسی یا کمبود هستند. بازی در بخش شخصیت پردازی و روایت به شکل عجیبی افتضاحه و در بخش گیم پلی در بعضی قسمتها خوب عمل کرده و در بعضی قسمت ها بد. ایده کلی گیم پلی برای من جذاب بود بردن بار از مسیر a به b با قرار دادن موانع در مسیر و انتخاب هایی که در طول این مسیر انجام میدی جالبه. برای این که گیم پلی بتونه به پتانسیل نهایی خودش برسه بازیساز باید کار های زیر رو انجام میداد:
1. ساختار بازی به جای جهانباز باید نیمه خطی باشه بردن بار از مسیر های تکراری که در دفعات بعد راحت تر هم هست لذتی نداره و بازی شما رو مجبور میکنه که این کار رو مدام انجام بدید بازی میتونست یه مسیر خطی داشته باشه که روش انجام ماموریت با مسیر های متفاوتی باشه در این حالت مشکل تکرار در بازی حل میشد.
2. در چنین بازی هایی باید محیط ها، مسیرها و فیزیک های بسیار متنوعی وجود داشته باشه. محیط گلی، یخی، شنی و انواع و اقسام شرایط جوی و همچنین اضافه شدن فیزیک مناسب برای هر مورد که از واجبات همچین گیم پلی ای هست در بازی نیست. اخرای بازی متوجه شدم بازی محیط برفی داره که اگه اینم نداشت واقعا نا امیدکننده بود.
3. مبارزات با میول ها خیلی جذاب نیست و به نظرم اضافه هست اصلا لازم نیست همچین مبارزه سطحی تو بازی وجود داشته باشه. بازی میتونست در این بخش با وارد کردن المان مخفی کاری و عبور از میول ها و بی تی ها بدون دیده شدن و طراحی مراحل مناسب برای این قسمت به گیم پلی خودش تنوع ببخشه. به جای اسلحه های مختلف هم باید ابزارهای مختلف مخفی کاری و ابزار هایی که باعث راحت تر شدن فرار از دست دشمنان بشه در بازی قرار میگرفت.
4. مجازات بیشتر برای زمین خوردن سم میتونست جذاب تر باشه. مثلا بعد از زمین خوردن احتمال شکستگی مفصل های دست و پا وجود داشته باشه در این صورت شما یه سری قابلیت ها رو از دست میدید و این میتونه شما رو مجبور کنه که مراقب قدم هایی که برمیدارید باشید.
5. به نظرم به جای اینکه لوازم مورد نیاز خودمون مثل طناب، نردبان و چیزهای شبیه به این موارد در ترمینال ها تولید کنیم بازی میتونست این لوازم رو در جاهای مختلف نقشه جا میداد و پلیر برای این که بتونه بدستش بیاره مجبور باشه مسیرهای متفاوتی رو انتخاب کنه و کار در ادامه مسیر براش راحت تر باشه اون موقع است که ارزش پیدا کردن وسایل زیاد میشه.
اتفاقا بهترین بخشش شخصیت پردازیه
فقط میخوام توضیح بدی چرا گفتی شخصیت پردازیش افتضاحه
این اثر و آثاری مثل دیتروید بیشتر فیلم سینمایی هستن تا گیم/یعنی انگار فیلم خریدی تماشا کنی بیشتر و گیم پلی نقش کمتری داره و تمرکز بیش از حدی روی کات سین ها هست و مثل بازی خدای جنگ ۲۰۱۸ و رگناروک تعادل رو رعایت نکردن/من خودم از سبک نسخه اول خوشم نیومد ولی به هر حال این بازی طرفدار های خاص خودشو داره و جزو بازی های سلیقه ای محسوب میشه.
مشکلی که با کوجیما دارم حتی تو همین مصاحبه مشخصه
بازی سازی و داستان نویسی کار من نیست ، کار ماعه
نمیتونی بگی آره داداش من فلان داشتم بعد که فلان شد من اومدم داستان خودم رو تغییر دادم ، نهایت خودپرستیه ، تو گیم
تو خود دث تو یه ربع اول کم کم سه بار اسم هیدئو کوجیما میاد ، متال گیر ۵ که عملا ۵۰۰ تا کردیتز داشت تو هر کردیتزش ۲ یا ۳ بار اسم کوجیما میومد:)
براش هایپم شدیییید
به عنوان یه شبیه ساز خیلی خوب عمل کرده واقعا میشه بدم زدن و آرامش در طبعیت حس کرد 😂😂😂😂
خندهی تلخ من از گریه غمنگیزتر است ؛ به روایت تصویر.
خب باشه حالا که دوسداری ، شما برو توی فضا لا به لای سیارههای خالی و یک شکل ، ساعتها دنبال یک جنبنده بگرد و سریع بدو سمتش ببین اون چیه داره از دور تکون میخوره . کامینگ سون
جزئیات صورت زیبای سم پورتر بریجز یا همون نورمن ریدس هوش از سر آدم میبره.. بنازم کیفیتو
بیصبرانه منتظریم غرق در دنیای عمیقش بشیم.
خدایا شکرت بابت وجود سونی که ما میتونیم این حددد از جزئیاتو ببینیم.
عمری عطا فرما نزار ما ناکام از این دنیا بریم🖤
دث استرندینگ بدون شک یکی از حوصله سربرترین و خستهکنندهترین بازی هایی بود که تو این چندسال اخیر بازی کردم…داستان،موسیقی و صداگذاریش خوب بود ولی گیم پلی بسیار خستهکننده و اعصاب خورد کن
Days Gone مظلوم هزاران برابر بهتر از این Death Stranding منزوی هست. و چه حیف که سونی از روش عبور کرد و تیم را از هم پاشوند.
ما شمارو قبولت داریم
شاهکار …
بازیهای زیادی میان که نمرات بالا میگیرن و میدرخشن و شاهکار خطاب میشن ولی صنعت گیم ی چندتا بازی خاص و فوق العاده داره نه تنها تو بقیه صنایع مثل سینما پوزشون رو میده بلکه تو خلق اثر هنری هم دست بالا رو داره…
از چند مورد کوجیما حداقل دو اثر داره که دث استرندینگ نقطه اوجشه …
گفتم الان میخوای چه تغییراتی بدی.
مثلا بیای بگی کووید کار ماتریکس بوده.
راجب آینده بشر صحبت کنی.
کلا به نظرم کوجیما خراب کرده.
بیشتر شو میکنه تابازی ساختن.
نظر نامحبوب:
کوجیما یه آدم اداییه
من در تبحر تیم کوجیما در خلق دشمنان ماورالطبیعهای که خلق میکنه موندم. چطور میشه دشمنانی ساخت که حتی در صورت فهمیدن ماهیت و نحوه علمکردشان، آنها برات همچنان ترسناک و فوقالعاده استرسزا باشند؟
کسانی که با Man on Fire , Skulls و BT ها افتخار آشنایی دارند متوجه میشند منظورم چیه.