نقد و بررسی بازی Exoprimal

بازی Exoprimal یکی از عناوین عجیب کپکام در سال ۲۰۲۳ به حساب می‌آمد که با سبک کاری این استودیو به کل تفاوت داشت. امروز قصد داریم با بررسی این عنوان، متوجه شویم تا عجیب بودن بازی به نفع آن است یا خیر.

بازی Exoprimal با توجه به اسم و رسم سازنده‌اش، کپکام (Capcom)، یک بازی عجیب و غیرمنتظره به حساب می‌آمد. با موفقیت‌های زیاد Capcom در نسل نهم که پربیراه نیست اگر آن را موفق‌ترین کمپانی نسل نهم در صنعت بازیسازی بدانیم، انتظار اکثریت این بود که با وجود سبک و سیاق متفاوت این بازی آنلاین، همچنان یک موفقیت دیگر برای ناشر رقم بخورد.

معمولا عناوین کمی پیدا می‌شوند که سبکی مغایر با تخصص سازندگان داشته باشند و موفق هم ظاهر شوند. شاید سری بازی‌های Horizon را بتوانیم نمونه‌ی موفقی از این دسته بدانیم؛ عنوانی که توسط متخصصین ژانر شوتر ساخته شد و در نهایت به موفقیت رسید و به اهدافش دست پیدا کرد. با این حال، با توجه به این مسئله و سابقه‌ی بد کپکام در ساخت بازی‌های آنلاین، نگرانی‌ها حول Exoprimal به اوج رسید. اما در نهایت نیمه‌ی پر لیوان به نیمه‌ی خالی‌اش چربیده است یا شاهد یک بازی آنلاین ضعیف و پر از مشکل هستیم؟

داستان بازی در مورد دایناسورهایی است که به زمین حمله کرده و یک سری داوطلب با عنوان Exofighter لباس‌هایی تحت نام Exosuit را به تن می‌کنند و با قابلیت‌های جذاب آن‌ها تحت نظر سازمانی به نام Hiyo، به مبارزه با این موجودات خونخوار می‌پردازند. مقدمه بازی جذاب است و شما بعد از ساخت شخصیت خود با دیگر اعضای گروه آشنا می‌شوید. با وجود آن که داستان، شخصیت‌پردازی‌ها و روند اتفاقات چندان کشش خاصی ندارد و اصلا بعید است حتی نام یکی از اعضا هم در ذهنتان باقی بماند، اما کات‌سین‌ها و دیالوگ‌ها در این بخش کوتاه کیفیت خوبی دارند و به نسبت یک بازی آنلاین راضی‌کننده هستند.

البته این گونه نیست که بخش داستانی بازی صرفا همان مقدمه ۲ ساعته باشد. بعد از ورود به بخش آنلاین و پس از انجام یک سری ماموریت‌ در بازی و پیشرفت شخصیت شما، بسته‌های اطلاعاتی‌ای را باز می‌کنید که نمایانگر بخش داستانی بازی و پیشرفت شما برای شکست دایناسورها و فراری دادن آن‌ها از سیاره زمین هستند. به صورت کلی، اگرچه بازی کاملا پتانسیل یک بخش تک‌نفره و داستانی جداگونه را دارد اما اگر به عنوان یک بازی تماما چندنفره و آنلاین به آن نگاه کنیم،داستان درخور و مناسبی دارد.

گیم‌پلی بازی مبتنی بر حالت PvPvE است و فقط هم همین یک حالت را دارد که در آن باید در رقابت با تیمی دیگر، به مبارزه با دایناسورها بپردازید و تعدادی ماموریت مانند کشتن این موجودات در نقاط مختلف نقشه، جابه‌جایی یک محموله از یک مکان به مکان دیگر و چنین کارهایی را در رقابت با تیم مقابلتان انجام دهید؛ هر تیمی که زودتر بتواند این ماموریت‌ها را به اتمام برساند، پیروز مسابقه خواهد بود. در واقع Exoprimal یک رقابت سرعتی است که باید در حین آن به مبارزه با دیگر بازیکنان و دایناسورها نیز بپردازید تا مانع پیروزی تیم مقابل شوید.

این که بازی فقط این حالت را برای بازی کردن دارد و در همین حالت هم صرفا مجبورید شیوه‌های مشابه‌ای را پیش بگیرید، واقعا ذوق را کور می‌کند. یک حالت بازی هر چقدر هم جذاب باشد، وقتی مدام مجبور به انجام آن باشید، خسته‌کننده شده و نهایتا چندساعتی شما را سرگرم خواهد کرد. با این وجودف اگر Exoprimal را با دوستانتان تجربه کنید، نتیجه‌ بهتری خواهد داشت و قابل تحمل‌تر خواهد شد؛ اما تجربه‌ی من از این بازی بعد از مدتی کوتاه بسیار خسته‌کننده و تکراری بود.

Exoprimal فقط ۳ کلاس حمله، تانک و پشتیبان را برای انتخاب دارد. این تعداد برای یک بازی تماما آنلاین مبتنی بر رقابت کم است و بازهم نتیجه‌ای جز روندی تکراری نخواهد داشت. برخلاف آن، قهرمانان بازی تنوع خوبی در ظاهر و قابلیت‌ها دارند و تعداد آن‌ها نیز راضی‌کننده است. هر قهرمان یا Exosuit قابلیت‌های منحصر به فردی دارد که تسلط بر آن‌ها و نهایتا گیم‌پلی بازی را بسیار مهارت‌محور می‌کند. باید در همان ابتدای بازی قهرمانان مورد علاقه‌ی خود را مشخص و بعد سعی کنید به همان تعداد محدود مسلط شوید.

هر لباس در بازی، بنا بر میزان تجربه‌ی شما با آن‌ها و ساعاتی که با آن گذرانده‌اید، یک سطح خاصی دارد و طبیعی است سطح Exosuit هایی که مهارت بیشتری با آن‌ها دارید، سریع‌تر افزایش پیدا کند. با افزایش سطح لباس‌ها، قدرت آن‌ها نیز بیشتر شده و بازی برای شما جذاب‌تر می‌شود. خوشبختانه سیستم Matchmaking بازی نیز عدالت خوبی برای یافتن بازیکنان هم‌سطح با یکدیگر دارد و از این نظر شاهد مشکل خاصی نیستیم. از سوی دیگر، سیستم تغییر لباس‌های کارکتر شما پیاده‌سازی جذابی داشته و سعی شده کاملا متفاوت با دیگر بازی‌های هم‌سبک باشد.

حالا که صحبت از Matchmaking شد، بد نیست به دو نکته اشاره کنم. اول آن که اگر Cross-Play را غیرفعال کنید، شاهد Matchmaking هایی طولانی و خسته‌کننده خواهید بود که نکته‌ای منفی است؛ هرچقدر هم مثبت فکر کنید، مسلم است که بازیکنان PC کم یا زیاد از چیت استفاده می‌کنند و برای بازیکنانی که حوصله‌ی سر و کله زدن با چیترها را ندارند، این موضوع در طولانی مدت آزاردهنده خواهد بود. دوم آن که سرورهای بازی پایداری چندان خوبی ندارند. در واقع مشکل اصلی ورود به بازی است و اگر بدون مشکل به سرور وارد شوید، به ندرت از بازی به بیرون پرت خواهید شد. این مشکل در Resistance هم وجود داشت و انگار امضای بازی‌های آنلاین کپکام است.

در طول مبارزات، شما قابلیت‌های جذابی را در چنته خواهید داشت. استفاده از مهارت‌های قهرمانان، از Overwatch الهام گرفته شده و قابلیت‌های شما در گوشه سمت راست و پایین صفحه به همراه دکمه‌ی فعال‌کننده‌ آن‌ها قابل مشاهده است. هر قهرمان قابلیت‌های خاصی چون: اضافه کردن یک دایناسور دوست به تیم شما، ایجاد یک ناحیه‌ سلامت‌بخش برای تیم، یک تیر فوق‌کشنده از تک‌تیرانداز و … را دارد و این قابلیت‌ها واقعا تنوع و جذابیت خوبی را به بازی می‌بخشند و بعضا صحنه‌های دیوانه‌وار و اکشنی نیز خلق می‌کنند.

مثل تمامی بازی‌های آنلاین چندنفره، Exoprimal نیز یک سیستم بتل پس (Battle Pass) دارد که متاسفانه بخش رایگان آن اصلا جالب نیست و برای دستیابی به آیتم‌های جذاب، باید گرایند و تلاش بسیار زیادی انجام دهید؛ برخلاف آن، بخش پولی که به راحتی آیتم‌های خوب در دسترس شما قرار می‌دهد. اما اسکین‌های هر قهرمان، تنوع خوبی دارند و طراحی جذابی نیز برای آن‌ها به کار رفته. با این حال، دستیابی به پول درون بازی مورد نیاز برای خریداری آن‌ها، چندان آسان نیست (در حال حاضر) و احتمالا در نهایت مجبور به خرج کردن پول واقعی شوید.

گرافیک بازی کاملا تاریخ مصرف گذشته است. تنها چیزی که در بازی کیفیت راضی‌کننده‌ای دارد، کاتسین‌های آن بوده و گیم‌پلی بازی چیزی بین نسل هفتم و هشتم است. تکسچرها اصلا کیفیت جالبی ندارند و تار بودن آن‌ها گاها واضح است. انیمیشن شخصیت‌ها کم‌تعداد و تکراری است و نکته‌ی مثبتی را در آن شاهد نیستیم. طراحی محیط‌ها بسیار شبیه به هم و خسته‌کننده بوده و از دلایل اصلی روند تکراری بازی به حساب می‌آید. افکت‌های تیراندازی و انفجار و دیگر موارد هم کیفیتی در حد دو نسل قبل دارند و به طور کلی با وجود موتور گرافیکی مناسب، کیفیت بصری بازی در گیم‌پلی راضی‌کننده نیست.

با این حال، بازی عملکرد فنی خوبی دارد. نرخ فریم کاملا ثابت بوده و شاهد لگ و باگ خاصی هم نیستیم؛ بازی هرچقدر مشکل کیفیت تکسچر، نورپردازی یا سایه‌زنی داشته باشد، خوشبختانه بهینه‌سازی خوبی دارد. طی تجربه‌ام روی Xbox Series S، شاهد مشکل فنی جدی‌ای نبودم و یک تجربه‌ بسیار روان و مناسب را داشتم.

صداگذاری بازی برای شخصیت‌ها، دشمنان و محیط قابل قبول و باکیفیت است. کاراکترها با حس و حال خوبی دیالوگ‌های خود را ادا می‌کنند و مشکل خاصی در بخش صداگذاری وجود ندارد. اما برعکس آن، موسیقی بازی جای کار دارد. تعداد قطعات موسیقی کم‌ است و خیلی زود به تکرار می‌افتند. همچنین، ریتم موسیقی تقریبا ثابت است؛ در حالی که این امکان وجود داشت که مثل بازی‌های دیگر، برای اوقات مختلف موسیقی‌های مختلفی پخش شود. در واقع بازی از نظر صداگذاری قبول و از لحاظ موسیقی رد می‌شود.

این بازی روی Xbox Series S تجربه و بررسی شده است