زمانی که کودکی بودیم و سرگرم بازیهای خود می‌شدیم، نه خبری از شوکیس‌ها داشتیم، نه داستان بازی را درست و حسابی می‌فهمیدیم، و نه می‌دانستیم گرافیک واقع‌گرایانه یعنی چه. حتی روحمان هم از بیانات و صحبت‌های رییس ایکس باکس یا پلی استیشن خبری نداشت.
خب حالا که حرف از رهبران ایکس باکس و سونی زدیم، بگویید ببینم واقعا آن موقع آنها کی بودند؟
البته چنین سوالی به هیچ وجه صحیح نیست. به جای آن سوال باید از خودمان بپرسیم: «می‌گویم، آنها را بیخیال شویم. به جایش بگویید ببینم… واقعا آن موقع “ما” کی بودیم!؟»
اگر حس تعصب شدید نسبت به بازیهای موردعلاقه خود (به خصوص سونی) دارید، این متن را به هیچ وجه نخوانید! تکرار میکنم: «به هیچ وجه نخوانید!» حرفهای من صرفا نظر شخصی است؛ همان طور که شما هم نظرات شخصی خاص خود را دارید و علاقه‌مند به بیان و پذیرش آن از طرف دیگران هستید. اما اگر در اشتباه هستم، خوشحال می‌شوم که مرا در قسمت نظرات آگاه بفرمایید 🌹.
بی‌خبری واقعا خیلی خوب بود!
اولین باری که به صورتی بی‌تفاوت وارد جامعه گیمینگ شدم، قبل از ورودم به دوران دبستان بود. یعنی آن زمانی که حداکثر و تنها یک مورد را از چنین جامعه‌ای می‌دانستم: “ویندوز XP روی کامپیوتری اجرا میشود که Age of Empires 3 دارد.” و هرگز از وجود باقی رفقایی مثل پلی استیشن و ایکس باکس خبری نداشتم!
ولی واقعا خیلی جالب است؛ این بازی نه صورت درست و حسابی در حد نسخه بازسازی شده امروزی‌اش داشت، نه داستان خاصی. لکن همین طوری عشق میکردم که دارم بر آدم کوچولوها و مینی‌موی‌ها فرمانروایی میکنم. بماند که قبل از یادگیری اسمش یک فیگور پادشاهی می‌گرفتم و می‌گفتم: «می‌خواهم آدم کوچولوها بازی کنم…»
آدم کوچولوها | با وجود بازسازی به نظرم هنوز نسخه قدیمی یک چیز دیگر است که متاسفانه رها شد
این خاطره‌ها قطعا در درون شما نیز وجود دارد. ولی هیچ کس آن موقع دنبال ۶۰ فریم بر ثانیه و کیفیت بالای بافت در گونه و پیشانی کریتوس نبود. کسی برایش مهم نبود که در داستان بازی چه می‌گذرد و فقط می‌نشستیم و با گیمپلی عشق و حال میکردیم. “بی‌خبر” بودیم از دنیای شلوغ و پر سر و صدایی که همیشه با جار و جنجال می‌گذرد.
و حالا در پاسخ به پرسش اینکه «ما واقعا کی بودیم؟» باید ببینیم که در محیط اطرافمان چه عواملی موجب شده خود واقعی‌مان را فراموش کنیم و تبدیل به کسی بشویم که انتظارات بالایی دارد. یعنی بایستی دید که آیا گرافیک مدرن مقصر است، یا اینکه گیمپلی یا داستان ما را به این روز انداخته‌اند؟
زمانی که گرافیکی جسور شدم…
اولین بازی شوتر اول شخصی که انجام دادم، یک بازی ایرانی بود به نام “عملیات ویژه”. داستان خاصی نداشت؛ صرفا بر اساس زندگی یک دانشمند هسته‌ای هم‌وطن بود که خودش و همسرش را ربوده بودند؛ حالا بر چنین مبنایی حقیقی، یک قصه ساده و تخیلی در بازی شکل می‌گیرد: “پیدایشان کن و آنها را نجات بده.”
اما چیزی که لذت بخش بود، داستان و کات سین‌های ضعیفش نبود. گیمپلی آن جذاب به نظرم می‌آمد. چون هرمرحله تفاوت خاصی با مرحله قبلی داشت و چالش‌های جالبی را هم به عنوان یک بازی شوتر ارائه میداد. ولی از همه اینها بگذریم، گرافیکش خیلی بوق بود و هر از گاهی کاراکتر داخل درب گیر میکرد! چیزی که اصلا برایم اهمیت نداشت.
تا اینکه دستم به عنوان دیگری رسید: Call of Duty 1! و قطعا با مقایسه تصویر بالا و پایین می‌توانید حدس بزنید که چقدر از نظر گرافیکی تفاوت وجود داشت. ولی باز هم آن موقع دنبال گرافیک نبودم. همه چیز در گیمپلی و شیوه جالب صحبت کردن کاراکترها برایم خلاصه میشد.
این نیز گذشت. حالا دیگر نوبتی هم که باشد، نوبت Call of Duty Black Ops 1 است! آن موقع یک چیزهایی از زبان حالی‌ام میشد و داستان را نیز کم و بیش می‌فهمیدم. چیزی که برایم لذت بازی را دوچندان کرد. البته مبهوت هم شدم و بیشترِ این حس، با دیدن منوی بازی و کات سین‌ها پدید آمده بود. اصلا دوست نداشتم کات سین‌ها را رد کنم! در همین حین، متاسفانه آن موقع کمی به سمت گرافیک متمایل شدم. انگار وسوسه و هوس جذابی بود: «وای! چه گرافیکی!»
گرافیک در Black Ops مشخصا با Call of Duty 1 فرق چشم نوازتری دارد | طراحی چهره Reznov را ببینید
اکنون دوران فراموشی خود خودم، آرام آرام داشت شروع میشد. تا اینکه بعد از مدتی، چشمم افتاد به Resident Evil 2 Remake که عجب چیزی بود، هست و خواهد بود. با خودم خیلی کلنجار رفتم. چون ژانر ترسناک با من خیلی رابطه خوبی نداشت. ولی دل را زدم به دریا و ماجرای جسور شدن گرافیکی‌ام آغاز شد؛ با اولین کات سین، دهانم باز ماند، و خنجر لذت زهرآگین از گرافیک بالا در دلم فرورفت. و چه لذت هوس‌آلودی داشت این گرافیک بالا…
حالا دیگر به مرحله‌ای می‌رسیم که خود واقعی‌ام را فراموش کرده‌ام. عشق Resident Evilهای بازسازی شده در دلم افتاده بود و می‌گفتم: «حیف که همین سه‌تا بیشتر نیست…» البته الان که چهارتا شده. ولیکن سومی برایم از بقیه عاشقانه‌تر است! یعنی Resident Evil 8 Village. زبان انگلیسی را حالا خیلی به مراتب بهتر از قبلم می‌فهمم. اینجا داستان برایم به شدت اهمیت دارد؛ اما چیزی که لذت را برایم دوچندان کرد، چیزی نبود جز اهریمنی پلید به نام گرافیک… گرافیک… گرا… فیک… گرا دادنی فیک (Fake) از گرافیک!
بازیهای با گرافیک بالا از سونی و غیره زیاد دیده‌ام اما هیچ کدام به نظرم به زیبایی RE8 نمی‌رسند
خب، احتمالا می‌دانید که من علاوه بر مقالات جدی، مطلب‌هایی به سبک فکاهی یا طنز صفحه‌پرکن به نام “گیوتین نامه” نیز می‌نویسم و در آن بازیها را بدبختانه دست می‌اندازم! یکی از روزها که گیوتین نامه چهارم منتشر گردید، از کاربران کسی درخواست کرد که گیوتین نامه‌ای را هم برای Call of Duty بنویسم. من هم از خدایم بود! چه چیزی بهتر از یادآوری خاطرات و یک حس نوستالژیک؟ با شوق و اشتیاق به تندی برگشتم، گیوتین نامه‌اش را نوشتم و گذاشتم برای بعد از گیوتین نامه Elden Ring؛ اما می‌دانید چه شد؟
آن Call of Duty Black Ops 1 دیگر ابداً کالاف دیوتی قبلی نبود. هرگز لذت قبل را نداشت. گرافیکی که قبلا برایم شروع مزه مزه کردن زهر لذت از گرافیک بود، دیگر چشم‌نواز نبود. کات سین‌ها لذت قبل را نداشتند و داستان برایم مسخره، فیلم هندی و حالت پروپاگاندای سازمان سیا شده بود. حتی گیمپلی نیز روی مخم راه می‌رفت. درحالی که من قبلا هیچ‌کدام از این احساسات را نداشتم.
به راستی آیا من واقعا گرافیکی جسور شده‌ام!؟
برو فیلم ببین!
نمی‌دانم. شاید دلیل دیگری دارد. چون قبل‌تر زبان انگلیسی را به حد الان نمی‌دانستم؛ اما احتمالا حالا که “می‌فهمم” کامل چه می‌گوید و از اوضاع جهان “بیشترخبر دارم”، دلم می‌گیرد و حالم به هم می‌خورد. فعلا این را داشته باشید، تا بعد.
گفتم زبان انگلیسی… حقیقتا انگیزه‌ای که برایم ایجاد شد، فهمیدن حرف‌ها و ماجراهای داستان‌ها در بازیهای ویدیویی بود. به این دلیل، بهترین بازیها برای سلیقه شخصی خودم که به جرئت می‌توانم بگویم، بازیهای شرکت Telltale و Supermassive Games بوده‌اند. به نظر گویا خیلی بد سلیقه هستم، مگر نه؟ (اینها چه ربطی به پرسش «واقعا آن موقع ما کی بودیم!؟» دارد؟ خواهید فهمید…).
تنها دلیل لذتم این است که داستان به شدتی فجیع برایم از گیمپلی مهم‌تر است. شاید اینجا حالا یکی بیاید و بگوید: «ای افسوس بر سلیقه تلف شده‌ات! چرا The Last of Us 2 که داستانش شاهکار و هنر و کباب ناتی داگ هست را تجربه نفرمایی؟»
خارج از میدان: نمی‌فهمم چرا بحث هربازی خاصی پیش کشیده میشود، اکثرا و اینقدر هرچه شد، TLOU را روی میز می‌اندازند و می‌گویند بفرما که چقدر زیباست. درحالی که شرکت‌هایی مثل سونی ما را به اندازه کافی با گرافیک‌هایشان شدیداً بدعادت کرده‌اند. تازه بگذریم از اینکه سونی دارد Performance را قربانی گرافیک سینماتیکی خاصش میکند. طوری که به قول The Gamer، سونی هیچ وقت یک The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom نخواهد ساخت (یا شاید هم بشود ترجمه کرد: هرگز نمی‌تواند بسازد، چون دست از کمر گرافیک برنمی‌دارد و نمی‌خواهد بردارد). آخر امکان ندارد همزمان مواردی Photorealistic (واقعی درحد تصویر حقیقی) با فیزیکی شبیه فیزیک خلاقانه زلدا بتوانند در محیط بازی Render (پردازش) شوند. وگرنه افت فریم و مشکلات بسیاری ایجاد خواهند شد.
عکس از The Gamer | به همین خاطر زلدا به قول خالق گرافیک‌پرست گاد آف وار شلخته است چون Performance و خلاقیت را قربانی گرافیک بالا مثل سونی نمی‌کند
بیایید منطقی باشیم؛ دلیلش قدرت پردازش کنسول‌هاست که از یک PC یا لپ تاپ گیمینگ پایین‌تر است. از طرفی دیگر نیز، اصولا ساخت بازیهای ویدیویی برای کنسول آسان‌تر از رایانه‌‌هاست. از اینها گذشته، در تمامی بازیهای PS همیشه رد پای یک فرمول سونی‌وارانه با “گرافیک بالا” وجود دارد (که بعدا در مطلبی راجع به کلیشه‌ها به آن می‌پردازم).برخلاف نینتندو که مهد خلاقیت است، گرافیک برایش خیلی مهم نیست و به جایش Performance و خلاق بودن را مدنظر قرار می‌دهد.
«خب تو که اینقدر با گرافیک بالا مشکل داری و گیمپلی برایت کم اهمیت است، پس چرا اصلا بازی می‌کنی!؟ داستان می‌خواهی؟ برو فیلم ببین!»
اشتباه چنین افرادی در این است که فرق بازی را با فیلم نمی‌دانند. اگر Resident Evil 2 Remake فیلم بود و لیان را یک لیکر گاز می‌گرفت، واکنش شما حداکثر این خواهد بود: «آخ! دردش گرفت!» ولی درست چند دقیقه بعد، همین را فراموش می‌کنید؛ چون خیلی مهم نیست. گازش گرفت، گرفت. به منِ تماشاگر چه ربطی دارد؟
اما حالا فرض کنید که دارید در نقش لیان بازی می‌کنید و لیکر کاراکتر را گاز گرفت… نه! اینجا دیگر فرق میکند! شما چنان دردی میکشید که حواس خود را از این به بعد جمع و جور کرده، آماده حملات بعدی می‌شوید. چون احساس خطر شدیدتری نسبت به فیلم می‌کنید. آدرنالین بیشتری در بدن شما ترشح میشود. چون مغزتان اینجا دیگر احساس وظیفه میکند. می‌داند مجازی هست و واقعی نیست. ولیکن حس مسئولیت کنترل کاراکتر لیان را برعهده دارد. این مورد، علاوه بر لذت آزادی و گشت و گذار در محیط‌های هنری بازی‌هاست.
راستی، فکر کنم اوایل بحث بر سر داستان پرسیدید: «اینها چه ربطی به پرسش “واقعا آن موقع ما کی بودیم!؟” دارد؟» درست است؟ آهان. خواستم بگویم که من به Age of Empires 3 قدیمی هم همین الان سر زدم؛ ولی لذتش بسیار بیشتر از بازگشت به کالاف دیوتی بود و بنابراین، رسماً حرفم را پس می‌گیرم. به عبارت دیگر: “من گرافیکی جسور نشده‌ام. من به خاطر اینکه داستان را برتر از گیمپلی می‌دانم، آزرده نشده‌ام.”
لطفا دقت کنید. گفتم احتمالا حالا که “می‌فهمم” کامل چه می‌گوید و از اوضاع جهان “بیشترخبر دارم”، دلم می‌گیرد و حالم به هم می‌خورد؛ همچنین، گفتم قبلا روحمان هم از حرف‌ها و بیانات رییس ایکس باکس و سونی “خبر نداشت”… می‌فهمم…بیشترخبر دارم…خبر نداشت…می‌فهمم… بیشتر خبر دارم… خبر نداشت…
حق با شازده کوچولو بود
اولین بار که کتاب شازده کوچولو را خواندم، به رگ غیرتم برخورد و در دفاع از بزرگترها گفتم: «این نویسنده چقدر گستاخ بوده. سر تا ته کتاب، تمامش بدبینی و ناسزای به بزرگترها هست. خدای من! این دیگر چه کتابی بود که خواندم!؟» من آن زمان جوان کوچکی بودم؛ حالی‌ام نبود که آنتوان دوسنت اگزوپری چه می‌گوید. تا اینکه الان رسید و خودم هم جزء دسته بزرگترها شدم!
شازده کوچولو میگفت که بزرگترها همه‌اش نیاز به توضیح دارند. همه‌اش به دور جیب، پول، ارقام، ریاضیات، جغرافیای بیخود، لهو و لعب‌های بیهوده و هزاران مورد بی‌فایده می‌چرخند. حتی گاهی موجب کور شدن استعدادها می‌شوند؛ شاید مثل همان استعداد ذهن خلاق خلبان که نقاشی بود و با کشیدن مار بوآیی که فیل خورده است شروع شد، ولی بزرگترها (عام) آن را یک کلاه می‌دیدند و نتیجه اینکه… پیشنهاد میکنم حتما کتاب را مطالعه بفرمایید.
به هروجه، دروغ در کار شازده کوچولو نبود. آخر همان طور که به شکل دیگری قبل‌تر نیز گفتم، کسی اصلا برایش مهم نبود که Unlocked Framerate بازی کند یا اینکه کاراکتر اصلی Max Payne 1 چرا سرش خیلی فرقی با مکعب مستطیل ندارد. موضوعاتی که الان برایمان متاسفانه بیش از حد و به وجهی افراطی مهم‌تر از زمان کودکی است.
خب عاقبت مقصر چنین دیدی نسبت به بازیهای ویدیویی چیست؟
بی‌خبری هنوز هم واقعا خیلی خوب است
نمی‌گویم جهالت و نادانی محض باید داشته باشیم. فقط می‌گویم درصورتی که بیاییم و نگاهی به عقب بیندازیم، حقیقت عجیبی را متوجه می‌شویم. یعنی آن چیزی که ما و خود واقعی‌مان را دگرگون کرده. و آن دردی نیست جز: آگاهی مضر، خبر داشتن زیان‌آور و دانستن افراطی. باور کنید با کمتر دانستن چنین دانش‌هایی راحت‌تر نفس می‌کشیم، بدون منطق به نظر محترم دیگران حمله نمی‌کنیم و این قدر شور نمی‌زنیم سر اینکه چرا اینجا کج است و چرا آنجا راست. به قول بابا طاهر:
خوشا آنان که هِر از بِر ندانند / نه حرفی وانویسند و نه خوانند
گُوگَل به تفسیر یعنی “جامعه‌ای که تقلید میکند، اسیر کلیشه‌های بی‌مورد است و هیچ روشن بینی خاصی ندارد.” چیزی هم به نام آهو چرانی نداریم. منظور شاعر از این عبارت، دیوانگی می‌باشد. گویا بابا طاهر دارد به ما می‌گوید: «دیوانه بودن و کم دانستن بهتر از این هست که در چنین جامعه‌ای [مسموم و تاکسیک]، بیش از حد درگیر باشیم.»
جامعه صنعت گیمینگ به کجا چنین شتابان می‌رود
پیشرفت در جامعه صنعت گیمینگ قابل تحسین است. اما حواسمان باشد که زیادی دارد مغز خیلی‌ها را شست و شو می‌دهد (اشتباه نکنید! بحث من درباره نظریه توطئه نیست!). هرچه بیشتر به جلو می‌رویم، جنون توسعه‌ها بالاتر می‌رود. و آن هم درست در شرایطی که حال و احوال خودمان را فراموش میکنیم؛ اینکه احساسات، ترس‌ها، اضطرابمان و نگرانی‌های ما هم دارند همراهشان به مقصد آسمان هفتم پرواز می‌کنند! گویی ذهن ما بازیچه صنعت بازیهای ویدیویی شده و هرروزی ذهنمان را با خودش به یک طرف خاص می‌کشد.
به فرض مثال، روزی دعوایی افراطی بر سر این هست که گرافیک فلان بازی چقدر پایین است و گرافیک بازی ویدیویی که انحصاری کنسول من است، بالاتر به نظر می‌رسد. انگار که می‌خواهد بیشتر، مرفه بودن و بهتر بودن خودش را ثابت کند تا برتری شرکت کنسولش! افزون بر این، هیچ سودی از حمایت کردن به جز چند خط نزاع نمی‌برد. تازه بعید نیست که همین شخص فردا صبح، با دیدن گرافیک پایین در فلان بازی شاهکار کنسول گرانش، بگوید گرافیک مهم نیست؛ گیمپلی را بچسب! و باز هم جدال… جدال… و جدال…
یا مثلا وقتی منتقدی محترم برخلاف عام می‌گوید انتظارات بیشتری از شوکیس ایکس باکس داشتم و ناامید شدم، بدون اینکه بنشینیم و ببینیم دقیقا فهرست کامل دلایلشان چیست، حمله‌ور می‌شویم و برچسب به نرخ روز می‌زنیم؛ یک روز سونی فنبوی، روز دیگر ایکس باکس فنبوی. بی‌توجه به اینکه ایشان چند سال تجربه نقد، مقاله نویسی و بازی دارند. حتی به باور خودم چنین جمله‌ای نشان می‌دهد که می‌دانند این شوکیس، پتانسیل بهتری را می‌توانسته از خودش آزاد کند و به نوعی یک تعریف است. (واژه “عام” را کجا قبلا گفته بودم؟)
پس گیمپلی، داستان یا گرافیک!؟ مسئله اصلی بحث ما هیچ‌کدام از اینها نبود و نیست! مسئله اصلی ما آن آگاهی مضر و زیان‌آوری است که مرام و منش‌مان را از آن بالا، یعنی سقف اعلای انصاف و اخلاق، بر فرشِ کف می‌زند و خود واقعی درونمان را به سمتی دیگر تغییر می‌دهد. سمتی که دیگر به جای لذت بردن، شور و حرص‌های بیهوده را غذای جسم و روانمان میکنیم.
گویا دانستن برای همه هدایتگر نیست و به قول بابا طاهر، همان بهتر که ندانستن باشد تا بودن و دانستن در این جامعه.
فراموش نکنید که گم شدن، حتی از یافتن مقصد با کمک نقشه نیز آسان‌تر است
خود واقعی درونمان را یک وقت گم نکنیم!
بیایید آرام باشیم…
نسل به نسل فکر کنم قرار است علاوه بر پیشرفت در صنعت گیمینگ شاهد پیشرفت جنگ‌های ابد الدهری کنسولی هم باشیم | اما لطفا پفیلاها را آماده نکنید چون دعوای دیگران تماشایی نیست
یک خاطره را تعریف میکنم که صد درصد واقعی و بدون ذره‌ای اغراق است. البته نوشته‌ام پرسپولیس و استقلال، اما خواهشا شما بخوانید ایکس باکس و سونی:
توی اتوبوس سفر به شمال وطن با جمعی سی و خرده‌ای نفری از هم‌کلاسی‌هایم در فکر این بودم که وقتی به فلان جا برسیم، باید صف بکشیم و چقدر بدبختی دارم تا بخواهد برای X نوبتم بشود. اما درست نزدیک مقصد، دیدم یکهو اکثریت شروع کردند به بحث حول اینکه تیم پرسپولیس چقدر از استقلال در لیگ عملکرد بهتری داشته و فاز کارشناس‌های فوتبال و ورزش را گرفتند. واقعا هم صحبتهایشان حرفهای بود. نمی‌دانم! شاید هم این تصور من بود.
ولی وقتی به مقصد رسیدیم، دیگر بحث، هرچیزی میشد اسمش را گذاشت به جز بحث! چون حالا شده بود یک جر و دعوای مفصل و ناموسی. به هرحال، از اتوبوس پیاده شدم با فکر اینکه عجب صفی تشکیل بشود و خدا خدا میکردم که یک جوری در این هوا گیر یک صف دراز نمانم. ولیکن در کمال تعجب با معجزه‌ای غریب روبه‌رو شدم: «فقط و فقط پنج نفر در صف ایستادند و بقیه کنار درب اتوبوس گیر دعوا هستند!»
البته فکر کردم با دیدن صف، آخرش این دعواها می‌خوابد، ولی نه. عاقبت ما شش نفر زودتر نوبتمان شد و رفتیم. اما آنها هنوز دنبال جر و دعوای بی‌فایده‌ای سر دربی آینده پرسپولیس با استقلال بودند. ضمن اینکه نفهمیدم؛ عاقبت آنها نوبتشان کی شد و اصلا کی از شروع اردوی شمال وطن “لذتبردند”؟
خدا می‌داند.
پایان ماجرا
البته برای آنهایی که آرامش و مرام خود را از این به بعد حفظ می‌کنند…
نظر شما چیست؟
به نظر شما، واقعا آن موقع کی بودیم و چه بلاهایی بر سرمان آمده که این چنین شدیم!؟
وای… خدای من ، حیف که آدم اشکی ای نیستم وگرنه اشکم در میومد… این متن ، ارزشش از همه ی خبر های قرارداد اکتیویژن ، شوکیس کنسولا ، دعوای شرکتا ، ftc و cma ، سونی و ماکرو ، دعوای سهامدارا ، نزاع های درون جبهه ای ، تمسخر ترولا ، سرکوب فنبویا ، انگ زدن بر بازیا ، لقب نهادنا ، ایمیل های محرمانه ، دادگاه ها و هر چیز دیگه ای بیشتر بود … آقای اسدی ، اگه اینجا بودید دستاتونو میبوسیدم ، تمام حرفای دل منو تو این مدت تبدیل به مقاله کردین گزاشتید گیمفا… ازتون متشکرم👑(این یعنی تاج سرید😂👑)
مقاله خوبی بود و دستتون درد نکنه
حین خوندش یاد ی روزی افتادم تو ویس با ی عزیزی داشتم صحبت میکردم و اون داشت بازی agent mayhem رو استریم میکرد
ازش پرسیدم چرا از این واقعا خوشت میاد؟ گفت این همه بازی میاد همه فاز واقع گرایانه و کل کل سرشون ولی بعضیا مثل همین agent mayhem فقط میخوان بازی باشن فقط بازی نه بیشتر (البته بگذریم که از دید گیم پلی من پرسیدم😅)
بازیهای شرکت Telltale و Supermassive Games بوده‌اند. به نظر گویا خیلی بد سلیقه هستم، مگر نه؟
اقا نگو اینو من بهترین گیم و تنها گیمی که سرش گریه کردم همین سری واکینگ دده با اینکه کل داستان رو دیده بودم بازم خودم رفتمش و هنوزم برام بهترینه
چیزی که بر تفکر عده کثیری از مردم هست بخش جلوه های بصری است که در این دو نسل ((نهم و هشتم)) بیشتر مورد توجه قرار گرفته
درست مانند کیفیت و کمیت که در بازی هایی مانند گوتی های امسال((خودتون میدونید دیگه D:)) باعث کم شدن شدید نمرات شده
سلام آقای اسدی حرف دل من رو زدی
اون زمان بازی ها عطر و بوی دیگه ای داشتن
من همین الانش هم بازیهای مستقل و پیکسل آرت رو خیلی دوستدارم و بازی میکنم درسته گرافیک ندارن ولی گیم پلی و داستان دارن قشنگ مشخصه سازنده بازی با جون و دل بازی رو ساخته و اون حس رو به پلیر منتقل میکنه
بازی های جدید هم پلی میدم ولی لذت اون بازیا برام بیشتره
عالی بود آقای اسدی خسته نباشید❤
به نظرم چندتا دلیل وجود داره که ما عوض شدیم
۱- قیمت ها هستند که دیگه الان همینطوری نمیشه هربازی خرید و باید از مقاله نحوه خرید بازی آقای اسدی کمک بگیریم:)
۲- بزرگ شدنمون هست. هیچ وقت یادم نمیره وقتی بچه بودم و PS2 داشتم و با سیو کردن آشنا نبودم، بتمن لگو رو هر روز از اول بازی میکرم و سیوم نمیکردم چون بلد نبودم، اما هیچ وقت احساس خستگی نمیکردم چون اهمیتی به این موضوع نمیدادم. اما الان عاشق یه بازی هم باشم دیگه نمیتونم بدون سیو جلو برم حوصلم نمیکشه ( با اینکه خیلیم سنم بالا نیست)
۳- انتظارات پایین قدیم و بالای الانمون. قدیم چون مثلا بازی های PS2 گرافیک خیلی بالایی نداشتن و داستانشو شخصا نمیفهمیدم، فقط بازی میکردم و لذت میبردم ( فقط از طراحی چهره بازیکنای فیفا راضی نبودم چون بازیکنارو میشناختم:)) اما الان انتظار گرافیک بالا، داستان خارق العاده و … به شخصه دارم و یه بازی نمرش از ۸.۵ پایین تر میره دیگه سمتش نمیرم بیشترشم به دلیل اولی. به خاطر همین موضوع (گرافیک) هم الان تو خرید بایوشاک و آنچارتد کالکشن شک دارم.
در کل به نظرم آگاهی لازمه، ولی نه خیلی زیاد و نه خیلی کم
بنده طبق صحبت نویسنده مطلب رو نخوندم چون تعصب دارم رو بازی های سونی ولی نظرم رو میخوام بگم راجب اون مطلبی که نوشتید گرافیک داستان یا گیم پلی.
سال ۲۰۱۲ اگه یادتون باشه بتلفیلد سه با یه موج تبلیغاتی وحشتناک میخواست بیاد تو بازار که حتی الکترونیک ارتز موس کیبرد و موس پد با طرح بتلفیلد سه رو هم وارد بازار کرد. کالاف دیوتی مودرن وارفار سه هم رقیب مستقیمش بود. گرافیک بتلفیلد واسه ده سال پیش خیلی خیلی بالا بود ولی کالاف دقیقا همون گرافیک مدرن وار دو رو پیاده کرده بود اما نتیجه چیشد؟ داستان قوی تر و گیم پلی خیلی مهیج تر باعث شد بتلفیلد محو بشه اون سال
من دیشب از پلاس دوس اکس رو گذاشتم واسه دانلود چون بازی گیم پلی و داستان قویی داره.نمیگم گرافیک اصلا واسم مهم نیس ولی خب هر گیمری میدونه که رکن اصلی یه گیم داستان و گیم پلیشه
دیشب با چنتا از رفیقام تو خونه شورش در شهر ریمستر شده رو بازی کردیم و خیلی خیلی لذت بردیم.اونموقع زیاد وقتی صرف گرافیک نمیشد پس سازنده همه وقت و خلاقیتشو میزاشت روی مکانیکای بازی که این باعث میشد بازیا ارزش تکرار بالایی داشته باشن
در کل امیدوارم همه بازی سازا هم به این درک برسن و به جای کار کردن روی گرافیکای پر زرق و برق و فک برانداز خلاقیت بیشتری پیاده کنن تو بازیا❤️❤️❤️❤️
اینجور مقالات بهمون ثابت میکنن که خودمون چه چیز هایی رو فدای گرافیک میکنیم من بشخصه یک بازی گیم پلی خوبی داشته باشه داستان درخور گیم داشته باشه و در آخر هم یک ۶۰ fps من به همون ۷۲۰p هم راضیم
ولی الان نه به این نکات مهم که رعایت نمیشه هیچ فکر ذکر بیشتر گیمر ها شده گرافیک
گرافیک اصلا برای من اهمیتی نداره
حتی از بازی هایی که گرافیک دو بعدی یا پیکسلی دارن خیلی خوشم میاد!
ولی از وقتی که نسل ۸ و ۹ شروع شده و فنبوی ها ریختن تو صنعت گیم همه چی بهم ریخت
فک کنم ۴ یا ۵ سالم بود که خودش عجیبه چطور یادم مونده اینو
اولین بازی ای که توی زندگیم انجام دادم یه بازی بود مربوط به باگز بانی نه گرافیک داشت نه داستانش رو می‌فهمیدم فقط میدونم خوشم میومد از بازی کردنش حتی یه عکس ازم هست که دارم اون بازی رو انجام میدم بعد از اون یکی از نسخه های کالاف رو بازی کردم که مربوط به جنگ جهانی دوم بود ولی کدوم نسخه بود رو نمیدونم تنها چیزی که یادم میاد اینه که صحنه ای که تو ذهنم حک شده اونجایی که پرچم شوروی رو دوباره میزاشتی سر جاش
بعد از اون همین طور بازی های متفاوت انجام میدادم هرچی میدیدم نصب میکردم حتی یه بازی رابین هود هم بود که کل حافظه هارد درایو کامپیوترم رو پر میکرد اون زمان و درست نمیتونستم بازیش کنم
حدودا ۹ یا ۱۰ سالم بود نید فور اسپید مست وانتد رو بازی کردم دیسکشو از دوستم گرفتم و گرافیک بازیو میدیدم فکر میکردم خود واقعیت عه
شاید ۲۰۰ ۳۰۰ ساعت فقط تو این بازی بودم جی تی ای پنج هم که جای خودشو داره تو زندگیم شاید ۷۰ درصد کل زمانی که صرف بازی کردن کردم توی جی تی ای پنج بود
تا اینکه یک سال بعد شایدم قبل از شروع نسل ۸ ایکس باکس ۳۶۰ خریدم
از اونجا بود که شروع کردم به دور شدن از چیزی که واقعا از بازی ها میخواستم
مراسم های معرفی بازی هارو نگاه میکردم به گرافیک بیشتر از قبل اهمیت میدادم
تا همین چند وقت پیش که کلا بیخیال همه چی شدم و ول کردم گیمینگ رو
الان تازه دارم از اول شروع میکنم تعصبم رو تا حد خیلی زیادی کنار گذاشتم همین تازگی اومدم کالاف بلک آپس ۱ و ۲ و فارکرای ۳ رو خریدم برای ایکس باکس ۳۶۰ دوباره یادم افتاد چرا اصلا وارد گیمینگ شدم یه بازی خوب میخواستم فقط چیزی که واقعا سرگرمم کنه نه گرافیک نه داستان (البته داستان فارکرای ۳ خوشم اومده) صرفا گیمپلی خوب و گیمپلی خوب به تنهایی منو راضی میکنه
سری بتمن آرخام رو یادم رفت اشاره کنم بهش گیمپلی این بازی ها منو جذب کرد به بازی های ابر قهرمانی اصلا ولی همین الانم زیادی نوشتم دیگه بیشتر این نمیخواد چیزی بگم
سلام بر شما دوست عزیز
ببینم اون رابین هود احیانا Robinhood the legend of sherwood نبوده؟ 😀
ممنونم از اینکه همراهی کردید و خاطره ارزشمندتون رو بیان فرمودید 🌹🌹🌹
حقیقتش بجز رابین هود بودنش چیز زیادی یادم نمیاد ازش ولی احتمالش زیاده که همین بوده باشه
همچنین آقای صالح اسدی منم ممنونم که طوماری که نوشتم رو خوندین و جواب دادین
دروغ چرا من واقعا گرافیک بازیارو دوست دارم و جزو اولویت های اول من هست بعدش گیمپلی… حقیقتا تا الان داستان بازی ها چندان برای من مهم نبوده چون معتقدم بازی ها اونجور که باید نمیتونن داستان رو فوق العاده تعریف کنن که البته در این موارد چیز های خاصی مثل مسنجر اول بوی اندرتیل کاتانا زیرو و… بودن که به نظرم واقعا بازیای فوق العاده ای بودن https://s8.uupload.ir/files/marjamemedostaziz_u7gu.jpg
اولویت ها من به این ترتیبه
۱ گیم پلی
۲ داستان
۳گرافیک
،اما موارد ۲ و ۳ در برخی بازیها جای خودشون رو باهم عوض میکنن ، برای مثال شوتر اول شخص اول ،گیم پلی دوم گرافیک سوم داستانه
در مورد بازیهای ایزومتریک ،اول گیم پلی ، دوم اتمسفر ،سوم گرافیک ،چهارم داستان
در مورد بازیهای rpg اول گیم پلی ،دوم داستان ، سوم گرافیک
ولی چون بیشتر rpg باز هستم اون رتبه بندی رو گذاشتم .
گیم پلی برای من چندین دسته بندی داره ، مثل گرافیک و داستان
برای همین تو بازیهای مختلف این اولویت ها رو براساس چیزی که قرار بازی به من بده ترتیب بندی میکنم و اگر نتونه اون بازی برآورده شون کنه بازی نمیکنم قطعا
مثال ، بازیهای اکشن ادونچر رو اکثرا نمیتونم بازی کنم ،چون بیشتر گیم پلی رو در حاشیه قرار دادن !
به نظر من یه بازی عالی باید حس خوبی رو به ما بده جدا از داستان وگرافیک
من وقتی بچه بودم یه پلی استیشن ۲ داشتم هر وقت میرفتم سی دی فروشی هر بازی که بود می‌خریدم و وقتی بازی میکردم نه داستان رو می‌فهمیدم نه گرافیک برام مهم بودم فقط با اشتیاق بازی میکردم واسم مهم نبود که کسی راجب بازی مورد علاقم چی میگه
کاش میشد دوباره به اون دوران برگردم
واسه من اولویت با گیم پلی بعد داستان بعد گرافیک
یادمه زمانی ک با آتاری و سگا بازی میکردم گرافیک۱۶بیتی بودن ولی چنان گیم پلی جذاب بود چندین بار تکرارش میکردیم
اما بازی ک گیم پلیش ضعیف باشه رو نمیشه تحمل کرد
آقای اسدی خیلی زحمت میکشید برای این متن های زیبا واقعا خسته نباشید…چندین دقیقه مارو از آشوب دور و ور رها میکنین و میبرین داخل متن و این ساده گویی و خودمونی بودن متن خیلی حس نزدیکی به افکار نویسنده بهم میده خیلی ممنون باز هم ادامه بدید🤍
سلام بر دانیال بزرگ
ممنونم. لطف دارید. سلامت باشید. آه از روزگاری که… آره… واقعا پر از آشوبه. هعی!
ان شاءالله عمری باقی باشه، درخدمت خواهم بود. ممنونم از اینکه همراهی کردید 🌹
در جواب اینکه”کی بودم؟”
خب من سن زیادی هم ندارم(متولد۱۳۸۴)
اما از سنی بسیار کم، کمتر از ورودی دبستان ساعات زیادی از روز رو پشت Pc می‌نشتم.
بزارید درک تصویری بهتری از pc رو بهتون بدم؛ یک مانیتور با اضلاع قریب به نیم در نیم متر با جرم بیش از ۲۰kg، سیستم صوتی متشکل از ۳ اسپیکر که به تنهایی نصف میز را احاطه میکردند، کیبورد و موسی که با پورت ps2 به پشت کیس متصل میشدند و کیسی با ضبط کردن صدایش می‌توانستی روشن شدن جنگنده را شبیه سازی کنی(عاملی که باعث می شد من و برادرم نتوانیم نیمه شب ها یواشکی بازی کنیم)
البته تنها نزدیکی من با کیمینگ این نبود، ۳ دستگاه سگا در خانه ما آمد و در نهایت خراب شد. بطوریکه در اعماق لیمبیک مغزم صدای اپنینگ بازی سونی(سونیــــــــی) شنیده میشه.
اشتباه نکنید! اینچنین هم نبود که من کودکی ام را پشت بازی ویدیویی بسوزانم؛ خاطرات خردسالی من مملو از تصاویر کمک
همکاری با پدر در دامداری و کشاورزی، بازی و صمیمیت با برادر تقریبا همسنم، فامیل شلوغ و پر جمعیت.
اما همین سه عامل بودند که اولین تجربه های بازی رایانه ای را برای من رقم زدن. این پدرم بود که راه و رسم شوتر اول شخص را با ” IGI ” به من نشان داد و فرنچایز Gta را با ” Vice city ” را به من معرفی کرد.(برخلاف اکثر گیمر های هم رده که Gta را با San Andreas شناختن، من این نسخه را همین دو سال پیش برای اولین بار تجربه کردم.)
جونز و تامی ورسیتی بر اساس مقوله های حال هیچ کدام از سه عنصر گیمپلی، داستان و گرافیک را ندارن اما برای من لذت بخش بودن و خواهند بود. چرا که من در هیچ کدوم از این سه عنصر جسورتر نشدم. شاید بخواهید برای این قناعت مرا تحسین کنید ولی بزارید بگویم دلیل این جسور نشدن این است که
.
.
من هرگز به سخت افزاری دست نیافتم که باز های نظیر AAA را تجربه که چه عرض کنم حتی به تماشای گیم پلی برای گرافیک خیر کننده شان بنشیم چرا که نه نمایشگر فراتر از HD در خانه موجود است و نه نت کمتوان Adsl همراهی میکند.
ته تجربه گرافیک ویدیو گیم برای من
“Cod black ops1″ و”As black flag” و”far cry 3″
آن هم با steneing low همراه با لگ و کرش های متمادی لپ تاب ذغالی
نویسنده عزیز بنده درست در نقطه “بی‌خبری” قرار دارم.
و براستی که چه خوش است ندانستن.
سلام رفیق
نه اتفاقا لحن و سبک نوشته بسیار برام جذاب و لبخندآور بود. چون طنزپرداز خوبی هستید و مشخصاً کنار یک گیمر خوب بودن، مهارت نویسندگی خوبی هم دارید. مخصوصا اون توصیف فضای کامپیوتر و میزش خیلی یادآور خاطرات خودم بود. 😅
ممنونم از اینکه همراهی کردید و این خاطرات قشنگ و طنزتون رو بیان فرمودید 🌹
درسته همه فهمیدند که این مقاله برای پرستش اسپنسر و محصولش هست.از مقایسه های که میکنیم جالبه.
شما یک بازی همه چیز تمام سونی مثل tlou که گرافیک و گیم پای و داستانش همه چیز تمام است رو نمایید با بازی دیگری مقایسه کنید (منظور بر این نیست که tlou بازی خدایی است)
هر بازی سبک جدایی دارد مثل زلدا که شاهکاری هست که همه نسخه های on top ان رو با گیم پلی و دنیای زیباش مقایسه میکنن با بازی های دیگر
بازی cod رو از لحاظ شوتینگ و گیم پلی با بازی مثل halo و destiny مقایسه می‌کنند
بازی سولز که همه میدونیم با بازم با گیم پلی و باس تا و داستان ها هست که مقایسه میشه نه گرافیک و بولشت های دیگه
کل اینا رو گفتم که بگم که هر بازی با سبکی که داره مقایسه میشه نه مثل انسان های که spider man رو با starfiled مقایسه می‌کنند.
مشخصا spider man در کنار بازی Batman بهترین بازی های ابرقهرمانی هستند
و starfiled هم باید با no man’s sky و بازی های هم سبکش مقایسه بشن.
و شما مقایسه های بولشت رو فقط در نظرات فن بوی های ایکس باکس میبینید چون اخه چطور میشه بازی که هنوز منتشر نشده رو بگید مهم ترین بازی تاریخ از شما چی از تاریخ ویدیو گیم میدونید که می‌گیرد مهم ترین این آدم ها همیشه پشت متای pc بازی هاشون قایم میشن برای مثال بازی HI FI RUSH روی pc ۸۹ گرفته روی ایکس باکس ۸۷ اینا پشت نمره pc کار قایم شدن
هیچ وقت هم قرار نیست مشکلات ایکس باکس یا بازی هاشو بفهمند هر چی که به بهت میگن هیتر.
در هر صورت اگر میخوان مثل ما باشن خیلی باید تلاش کنن تو انحصاری های AAA
سلام و درود بر شما
نه! منظورم هیچ کدوم از اینا نبود. من همون طور که به خیلی از کاربرا گفتم، نظرم تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
ممنونم از همراهی شما 🌹
ببخشید سونی عملکرد کدوم بازی ها رو نابود کرده بخاطر گرافیک
تا جایی من بازی کردم و اطلاع دارم بازی هایی که باید گرافیکی باشن یعنی گرافیک بالایی داشته باشن گرافیکشون بالاست و از کیفیت چیز دیگه ای کم نمیکنه مانند گوست آف توشیما که گرافیک کار خداس داستانش خوبه گیمپلی هم عالیه
دوباره بازی انحصاری تازه منتشر شده FF16 تمرکز روی گیم پلی و داستان و طراحی های خدای بازی شده
گرافیک هم نرماله.
هیچ سابقه چنین حرفی رو که شما فرمودید رو من توی کار های پلی استیشن ندیدم که بخواد گرافیک رو ببره بالا داستان رو گند بزنه.
نه نه نه نه نه!!!!!!!!!!!
من اینو نگفتم! ببینید من دارم میگم مثلا دبه ماست رامک حجمش اینقدره و محدوده. بعد شما بفرمایید مثلا نه! کی گفته؟ از ماست پگاه خوشمزه تره!! ربطی به هم ندارن. من دارم حجم (حد قدرت هسته پردازنده کنسول) رو میگم و مسئله شما طعم و مزه (هنر و سلیقه) هست
میدونم اینا رو و خودمم چون پی سی پلیرم حسرت میخورم که باید دو سه سال صبر کنم برای فاینال ۱۶. حالا بر فرض که منظورم کوبیدن لست بود. گربه (خودم) وقتی دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅😅😅 البته شوخی میکنما.
سلام بر شما یار و همراه عزیز
😂😂😂
آره دقیقا. متاسفانه می بینم خیلیا محتوای اصلی مقاله رو ندیدن و به سر مقاله اکتفا کردن. حرف اصلیم دقیقا همین بود. ولی کاربرا یا فکر کردن دارم لست و سونی رو می کوبم و ایکس باکس رو میدم بالا… یا فکر کردن دارم اکثرا درباره گیم پلی، گرافیک یا داستان میگم که کدومشون مهم تره. حال آنکه آخر مقاله میگه بحث ما اصلا این نیست! تازه تیتر هم همینو میگه! روزگاریست جوجه ای در گاتهام عزیز ❤
میگم از اینا بگذریم، عجب اسم کاربری خاصی انتخاب کردیدا. ایول! 😅 دم شما گرم!
و ممنونم از اینکه همراهی کردید و حرف دلم رو زدید 🌹🌹🌹
آره فکر کنم خیلیا به اول و آخر مقاله هیچ توجهی نکردنxD و اینکه…ممنون! خوشحال شدم به این اسم سم بنده توجه کردین! واقعا خیلی به مغزم فشار آوردم که چه اسمی میتونم بذارم که به گاتهام سیتی هم مربوط باشه xD
خیلی وقته نظر ندادم، ولی حرف هاتون به طور عجیبی درسته، وقتی فکر میکنم چه لدتی از آی جی آی یا جنگ های صلیبی یا کانتر میبردیم ولی الان…. الان بازی ها دیگه بهم حس خوبی نمیدن، نه اینکه زده شده باشم، یک ماه پیش رفتم اولین DEUS EX رو بازی کردم ازش لذت بردم خیلی برام عجیب بود، نه گرافیکی نه گیم پلی جالبی و نه داستان شاهکاری، وقتی داشتم این متن رو میخوندم به این فکر میکردم که چرا همیشه احساس منتقد بودن داریم ( نویسنده رو نمیگم خودمون رو میگم ) در مورد هر ژانری اظهار نظر، در مورد هر بازی اظهار نظر، در مورد هر اتفاقی در این صنعت اظهار نظر، چرا؟ نمیدونم. شاید حرف شما درست باشه که زیادی اطلاعات داریم. شایدم دیگه از بازی لذت نمیبریم بلکه بحث کردن ها و منتقد بودن بعد و قبل از بازی برامون مهمه.
خسته نباشید جناب اسدی عزیز
یه نکته درباره مطلب بگم که ربط به اون بخشی داره که گفتید اون زمان که کمتر تو بحر جنگ کنسولی و گرافیک و … بودیم بیشتر لذت میبردیم
این بنظرم یه فکته
اینکه شما هرچقدر کمتر بدونید و کمتر درگیر باشید آرامش بیشتری دارید
شما کِی آرامشتون بیشتره؟ وقتی خبر داشته باشید یه درس رو مردود شدید، یا وقتی که یه درس رو مردود شدید اما خبر ندارید؟ مشخصاً در موقعیت دوم.
دستتون درد نکنه اقای اسدی واقعا مقاله شاهکاری بود🌹
واقعا حق با شماست سونی دیگه کلا فقط داره به گرافیک اهمیت میده و داستانا یکمی ناقص دارن میشن🚬
من (اخر مقاله که گفته بودید به نظر شما، واقعا آن موقع کی بودیم و چه بلاهایی بر سرمان آمده که این چنین شدیم!؟) رو متوجه نشدم میشه دقیق تر توضیح بدین
پی نوشت:نمیشه پفیلا بیاریم اخه دعواهاشون خیلی خنده داره بعد چون رده سنیشون بین ۹ تا ۱۲ ساله خودشون هم فراموش میکنن چی شده بود و چی شد.
سلام بر شما یار و همراه همیشگی عزیز
منظورم این بود که چی شده که قبلا خوش بودیم ، ولی الان دعوا و جنگ داریم سر این و سر اون و مسائل دیگه که مربوط به سمی بودن جامعه گیمینگ هست
جواب پی نوشت: میگم… خب وایسا پس منم برم نسکافه بیارم دوتایی با هم دعواهای مثبت ۹۹ سال بَچا رو نگاه کنیم… تازه تنهاخوری درست نیست! منم پفیلا میخوام!!! 😂
سلیقه ها متفاوته اما از نظر من در گیم اول گیمپلی، بعد گرافیک، بعد داستان. بهترین مثال این ترتیب سری Doom هست یا Mario که شما نهایت لذت رو ازش میتونی ببری. بازی هایی بودن که این ترتیب رو نداشتن و جای بعضی موارد باهم عوض شده بود ولی باز هم شاهکار شدن و عاشقشونم (MGS4، Telltale waking dead، The last of us) ولی من چیزی که مطرح میکنم انتظار کلیم از یک گیم هست چون اگه من بخوام داستان گویی بصری یا متنی رو تجربه کنم خب میرم یه فیلم می‌بینم یا کتاب میخونم. گرافیک رئالیستی هم میخوای برو طبیعت چمن رو لمس کن… دیگه گرافیکی تر از اون نمیشه! به fps هم تا جایی که زیر ۳۰ نیاد، هیچوقت اهمیت نداده و نمیدم. دعوای شرکت ها و فن بوی ها هم که فان و سرگرمیه!
دوباره میگم مگه میشه مقاله های آقای اسدی خوب نباشه من تو بازی به دنبال دو چیزم ۱ گیم پلی ۲گرافیک متاسفانه داستان زیاد برام مهم نیس ولی اگه بگم از کدوم داستان خوشت میاد من هیلو رو می گم که بیشتر از گیم پلیش خوشم میاد نمی دونم این بده یا خوبه؟ ولی ساقی اون رو می خوام که گفته که از شوکیس مایکروسافت بیشتر انتظار داشتم
سلام بر شما دوست گیمفایی گرامی
نه به خدا! نه به مولا! چی بگم!؟؟؟؟ به چندتا از کاربرا تا حالا گفتم.
نظرم تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
ممنونم از همراهی شما 🌹
سلام بر شما رفیق عزیز
اول بگم قبلش چون احتمال میدم سپر بگیرید. نظرم همون طور که به کاربرای دیگه هم گفتم، تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
و حالا جواب: متاسفانه کنسول ندارم!!!! 😁 اما ویدیوهاشو دیدم. لست ۱ و مارول اسپایدر من و گاد آف وار رو هم تجربه کردم. ولی بازم میگم، نظرم تکنیکی و فنی بود نه هنری.
به نظرم کارتون درست نیست که به بازی رو بدون تجربه کردن بیاین و ازش بنویسین و سعی کنین تکنینیکی و فنی نقدش کنین
اگه کسی بازی ای رو تجربه نکرده باشه نمیتونه در موردش نظر بده
نه من اصلا نظرم درباره گیمپلی نیست. درباره محدودیت کنسول سونی در پردازش بازی‌هاشه. تکنیکی و فنی ربطی به تجربه بازی نداره. بحث کنسولشه و بازی‌هایی از سونی که پردازش میکنه.
وقتی خالق FF 16 میاد میگه: “ایول! وقتی دیدم فلان چی رو میتونم توی بازی‌هام پیاده کنم با این سیستم جدید توی کنسول PS5 سونی”، یعنی چی؟ یعنی قبلا نمی‌تونسته چنین سیستمی رو پیاده کنه. چرا ؟ چون کنسول محدودیت در پردازش داشته.
کامپیوتر هم حدی داره. مثلا اگه رمش ۴ باشه، شما نمی‌تونید پورت TLOU1 روش اجرا کنید. رمش ممکنه بسوزه (که اینطور نمیشه، چون جلوی باز شدن بازی رو ویندوز میگیره. چون میفهمه که نمیکشه.)
ولی خاطرات دوستان گیمفایی رو بخونید. نوشتن مثلا PS1 دستگاش سوخت از بس که گاد آف وار بازی کرد. دوام و قدرت پردازش کامپیوتر نسبت به کنسول بالاتره.
حالا نینتندو میاد چیکار میکنه؟ گرافیک رو پایین میاره، به پردازش و عملکرد کنسولش فکر میکنه، بازی رو هرجوری خواست میسازه. از زلدا بگیریمممم تا ماریو و رفقاش.
اما سونی نمیتونه اون جوری کار کنه. محدودیت‌هایی داره. به چه علت؟ گرافیک همیشه براش مهمه. وقتی گرافیک براش مهم باشه، مجبوره از یه چیزایی طبیعتا بگذره. بالاخره سیاست‌هاش اینه. همیشه فرمولش اینه که سینماتیک خفن، اکشن و ادونچر بسازه با گرافیک خیره کننده.
بنابراین مجبوره از یه سری چیزا بگذره و به خاطر همین، فیزیکی مثل فیزیک زلدا رو نمیتونه پیاده کنه. همین! ربطی به برتری یا پستی زلدا نداره یا اینکه باید تجربه کنم تا بفهمم. صرفا بحث تکنولوژی هسته پردازش در کنسول و نینتندو درمیونه.
آقای اسدی توهین نباشه ها ولی این کارا رو قبل از شما فراستی هم انجام میداد که میگفت من فیلمارو نمیبینم ولی نقدشون میکنم!!
مثلا من تا حالا شطرنج بازی نکردم میتونم بیام بگم ورزش بدیه چون تحرک رو فدای فکر کردن میکنه؟
تا وقتی یه چیزی رو تجربه نکردیم نمیتونیم درموردش حرفی بزنیم
دوست خوبم
متوجهم که اصلا نخوندید نظرم رو یا جور دیگه‌ای برداشت کردید.
برای بار دوم خدمت روی گل شما عرض کنم که من دارم درباره کنسول حرف می‌زنم، میگم پی سی و کنسول سونی یه چی دارن اسمش CPU هست به معنای واحد پردازنده هسته‌ای.
اینتل و AMD رایزن با هم رقابت دارن تو بحث پردازنده هسته‌ای. انویدیا هم که قطعا میشناسید. حالا VRAM ۱۶ گیگی (مربوط به پردازنده گرافیک) به علاوه ۳۲ گیگ رم عادی کامپیوتر رو مقایسه بفرمایید با کنسول. کنسول ضعیف‌تر نیست؟ محدودیت نداره؟ داره! ولی پی سی به این شدت نیست.
البته پی سی هم همون طور که گفتم میسوزه. حالا شما با ذکر نام لست مشکل دارید؟ عذرخواهی میکنم. یه مثال دیگه: یه نرم افزار داریم، اسمش Adobe After Effects هست. برای کارای تدوین سنگین. اگه رم پی سی مثلا ۸ یا ۱۶ باشه، درصورت محدود نکردن میزان استفاده از رم توی تنظیماتش، پی سی میسوزه. (تجربه شده و دوستانم هم توی عکاسی و غیره تجربه رو دارن) باید رم ۳۲ باشه حداقل.
ضمن اینکه من ندیده بازی رو نقد نکردم. ندیده کنسول سونی رو با توجه به حقایق علم تکنولوژی نقد کردم. توی اینترنت یه سرچ بزنید بنویسید پی سی یا کنسول ((((به انگلیسی))))). اکثرا میگن پی سی. چرا؟ چون کنسول بیشتر حالت لوکسه و فقط بازی کردن داره و از نظر سخت افزار به پای پی سی نمیرسه. نینتندو هم که اصلا هیچی به هیچی!
ضمنا من فقط اینو نگفتم. خیلیا اینا رو میگن. The Gamer رسانه معتبر گیمینگ هم اینو گفته. از خودم درنمیارم. چون دلم نمیخواد دروغ بگم و دوست ندارم ترول بکنم و خوشم نمیاد کسی رو با حرفای دروغین اذیت کنم.
علاوه بر اینا، چرا کارگردان FF 16 با دیدن پیشرفت توی کنسول خوشحال شد؟ گفت ایول! میتونم از ذرات خفن توی بازیم استفاده کمم دیگه. این آیا نشون نمیده که کنسول محدودیت داره؟ مسئله اینه. کاری با شاهکار لست و اینا ندارم. هرچند که نویسنده‌ای که گربه باشه و اسمش م.ص.ا هست اگه دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅
اوکی؟ عذرخواهی میکنم. منظورم اصلا هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود. خیلیا برداشت دیگه‌ای کردن. مشکل از شیوه نوشتنم بود که بابتش امیدوارم منو ببخشید.
نه سو تفاهم شده آقا
من خوندم نوشتتون رو اتفاقا خودمم موافقم باهاتون درباره سیاست های سونی
حرف من اینه اگه میخواستید pc و کنسول رو مقایسه کنین راه های بهتری هست
اینطوری بد برداشت میشه از نوشته و کسی که میخونه فکر میکنه منظور نویسنده چیزهای دیگه ای بوده
اکثر بازی های سونی از هیچی نگذشتن و اتفاقاً کامل ترین گیمپلی رو در سبک خودشون دارن. همه چیز در بالاترین سطحه. از گیمپلی و لول دیزاین بگیر تا گرافیک و موسیقی و داستان و… مطمئن باشید اگه غیر این بود شاهد موفقیتشون (نمرات فوق‌العاده و افتخارات فراوان) نبودیم و مثل The Order 1886 برای همیشه فراموش می شدن.
شما همین چند سال اخیر رو نگاه کن هیچ ناشری به اندازه سونی موفق نبوده، هر سال ۱ یا ۲ کاندید گوتی داره. بازی های بزرگش همه بالای ۱۰ میل فروختن.
موفقیت اتفاقی نیست آقای اسدی.
نوشتن درباره بازی ای که تجربه‌ش نکردین هم جالب نیست، لست۲ از نظر تکنیکال یکی از بهترین های کل تاریخ و گرافیک بالاش ضربه ای بهش نزده. فوربیدن وست که بیشترین تحسینی که شد تو بخش Technical بود.
به نظرم شما خودتون چند تا از بازی های اخیر سونی رو تجربه کنید حرفتون رو پس می گیرید.
بعد شما به دیوید جفی گفتین گرافیک پرست؟ :)) گیمپلی گاد اف وار ۱ رو احتمالاً تجربه نکردید :)) شایدم با کوری بارلوگ که کارگردان ۲۰۱۸ هست اشتباه گرفتین! البته که اونم گرافیک اولویتش نیست. کلاً هیچکدوم از بازی های سونی اولویتشون گرافیک نبوده بجز یکی دو مورد.
مقایسه زلدا و لست۲ رو هم که ترجیح میدم دربارش صحبت نکنم :))))
سلام بر آقا علی عزیز
ببینید، اینو به دوست دیگرم هم در بالا گفتم، باز هم با کپی پیست میگم:
متوجهم که اصلا نخوندید نظرم رو یا جور دیگه‌ای برداشت کردید.
برای بار دوم خدمت روی گل شما عرض کنم که من دارم درباره کنسول حرف می‌زنم، میگم پی سی و کنسول سونی یه چی دارن اسمش CPU هست به معنای واحد پردازنده هسته‌ای.
اینتل و AMD رایزن با هم رقابت دارن تو بحث پردازنده هسته‌ای. انویدیا هم که قطعا میشناسید. حالا VRAM ۱۶ گیگی (مربوط به پردازنده گرافیک) به علاوه ۳۲ گیگ رم عادی کامپیوتر رو مقایسه بفرمایید با کنسول. کنسول ضعیف‌تر نیست؟ محدودیت نداره؟ داره! ولی پی سی به این شدت نیست.
البته پی سی هم همون طور که گفتم میسوزه. حالا شما با ذکر نام لست مشکل دارید؟ عذرخواهی میکنم. یه مثال دیگه: یه نرم افزار داریم، اسمش Adobe After Effects هست. برای کارای تدوین سنگین. اگه رم پی سی مثلا ۸ یا ۱۶ باشه، درصورت محدود نکردن میزان استفاده از رم توی تنظیماتش، پی سی میسوزه. (تجربه شده و دوستانم هم توی عکاسی و غیره تجربه رو دارن) باید رم ۳۲ باشه حداقل.
ضمن اینکه من ندیده بازی رو نقد نکردم. ندیده کنسول سونی رو با توجه به حقایق علم تکنولوژی نقد کردم. توی اینترنت یه سرچ بزنید بنویسید پی سی یا کنسول ((((به انگلیسی))))). اکثرا میگن پی سی. چرا؟ چون کنسول بیشتر حالت لوکسه و فقط بازی کردن داره و از نظر سخت افزار به پای پی سی نمیرسه. نینتندو هم که اصلا هیچی به هیچی!
ضمنا من فقط اینو نگفتم. خیلیا اینا رو میگن. The Gamer رسانه معتبر گیمینگ هم اینو گفته. از خودم درنمیارم. چون دلم نمیخواد دروغ بگم و دوست ندارم ترول بکنم و خوشم نمیاد کسی رو با حرفای دروغین اذیت کنم.
علاوه بر اینا، چرا کارگردان FF 16 با دیدن پیشرفت توی کنسول خوشحال شد؟ گفت ایول! میتونم از ذرات خفن توی بازیم استفاده کمم دیگه. این آیا نشون نمیده که کنسول محدودیت داره؟ مسئله اینه. کاری با شاهکار لست و اینا ندارم. هرچند که نویسنده‌ای که گربه باشه و اسمش م.ص.ا هست اگه دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅
اوکی؟ عذرخواهی میکنم. منظورم اصلا هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود. خیلیا برداشت دیگه‌ای کردن. مشکل از شیوه نوشتنم بود که بابتش امیدوارم منو ببخشید.
راستی وجهه تکنیکی و فنی و پرفورمنس شیوه اجرای بازیه توسط دستگاه. گیم پلی یا داستان یا موارد دیگه رو شامل نمیشه.
پرفورمنس و عملکرد رو منظورم اینا بود.
وجهه هنری رو نگفتم. وجهه فنی رو گفتم. بالاخره کنسول خدا نیست و محدودیتی داره. پی سی و نینتندو هم استثنا نیستن. اما بازم پی سی قویتره
به نظر من نمیشه به این کار ایراد گرفت ، مهمترین چیز سلیقه هست ،اگر کسی گرافیک پرست هست ( مثل خودم xD ) کلی بازی گرافیکی ریخته توی بازار ، اگر داستان براش مهمه باز هم بازی های مورد علاقش هستن و اگرم گیم پلی همینطور ، خلاصه اینکه الان به نظرم برای هر سلیقه ای گیم مناسب هست ، من خودم به گرافیک و گیم پلی خیلی اهمیت میدم و خب داستان هم انگلیسی بلدم اما نه زیاد پس تو رتبه پایین تر قرار میگیره
پس با اینحساب لذت بخش بودن بازیه که اهمیت داره
بیشتر از اینکه هر کدوم از اجزای بازی اهمیت داشته باشن
مثل بازی های تلتیل که گیم پلی و گرافیک در خدمت داستان هستن یا مثل بازی دووم که باقی اجزا در خدمت گیم پلی هستن تا اون حس لذت رو در مخاطب بوجود بیارن
گرچه تا جایی که من دیدم مقالتون فراتر از عنوانی بود که نوشتید چون درواقع همونطور که اونجا هم عنوان کردید در خیلی از موارد این به خود ما مخاطبان هم مربوطه
درود به محمد‌صالح عزیز
اولا خسته نباشی بشخصه از متن بسیار لذت بردم همینطور ادامه بده.
فقط چند خطی کوتاه بنویسم در نقد این مطلب
بنظرم متن خوبه‌ها و پیامش رو هم میرسونه اما یک مقدار کم‌تمرکزه و یخورده هم پراکنده و باعث میشه؛ اونطوری که باید نتونه بزنه به خال برای همین هست که مخاطب بعضا ممکنه که به حاشیه بره و بجای دیالوگ کردن در مورد متن و پیامش یا حتی به چالش کشیدن مطلب و پیامی که میخواد بده ؛ یهو به حاشیه میره و برای این به چالش کشیدن ؛(که اصلا به چالش کشیدن نیست) دست روی نقطه‌ای میگذاره که اون نقطه نتیجه‌ای نداره جز اینکه خودش رو از مقصوده متن دور کرده و این روی درک بقیه هم ؛ دُمینو وار اثر منفی میگذاره.
البته این نظره منه و ممکنه صدرصد اشتباه باشه.امیدوارم که ناراحت نشی.
گیمفایی‌ها برای همین مطالب منحصر‌به‌فرد هست که گیمفایی شدن.
موفق باشی🌼🌼
سلام و درود خداوند بر شما
سلامت باشید؛ ممنونم.
فکر میکنم آره درست میفرمایید. متاسفانه اشتباه کردم و فکر کنم بیشتر اون مطلب “خارج از میدان”، موجب شد از مسیر خارج بشه. چون من اصلا منظورم کوبیدن لست نبود. خودم حتی یه بار درباره پایان لست ۱ مقاله حقیری نوشتم. نظرم صرفا از نظر تکنیکی و فنی بود؛ اما همه فکر کردن دارم میگم لست نه داستانش خوبه نه گیم پلی یا مثلا دارم میگم لست از نظر Performance ضعیفه… اون جمله “رسما حرفم را پس می گیرم” هم از چشم اکثریت واسه همین به دور موند 😅
متشکرم از اینکه همراهی کردید و نظر صحیح و ارزشمندتون رو فرمودید
همچنین؛ شما هم موفق باشید 🌹🌹🌹
یادش بخیر، یه زمانی اولین بازی شوتری که پلی کردم بازی I.G.I بود و خیلی ازش لذت می بردم. دو ماه پیش نسخه دومشو تموم کردم و باید بگم هنوز هم تجربه اش برام لذت بخشه.
آقای اسدی از نصیحت کردن های شما حالم بهم می‌خوره.از این دید بالا به پایینتون به مخاطب هم حالم بهم می‌خوره. چی باعث شده شما فکر کنید به واسطه سواد بیشتر تو این زمینه حق زیر سوال بردن شعور مخاطب رو دارید؟ شما نصیحت کردین. حالا نوبت منه. تمام نویسندگانی در رسانه های گیمینگ ایران مشغول کار هستن فکر میکنن نور الهی بهشون تابیده که منتقد فلان جا هستن. شما حق زیر سوال بردن علاقه یک نفر به بازی های با گرافیک بالا رو نداری آقای اسدی. شما حق زیر سوال بردن سلایق یک نفر برای دوست نداشتن بازیهای نینتندو رو نداری.چرا فکر می‌کنید فقط شما درست میگید و درست می‌اندیشید. چرا فکر می‌کنید همه باید مثل شما فکر کنن و Age of empire 3 و بازی های قدیمی یا بازی های نینتندو رو دوست داشته باشن و هرکس غیر از اینه انگ “عامی” بودن بهش می‌زنید و حتی کمپانی‌ها رو هم محکوم می‌کنید. شما هم پلیر و هم سازنده رو بخاطر کیفیت مورد شماتت قرار میدید و ژست روشن فکرانه میگیرید و به خیال خودتون با این مقاله به رشد افکار متعالی در صنعت کمک می‌کنید. باید بپذیریم که شرایط ویدیو گیم با سرعت در حال تغییره. باید نسل جدید گیمرها رو بپذیریم و بفهمیم استانداردها در حال تغییره و از همه مهم تر باید احترام گذاشتن به روزگار نو و آدم های نو رو یاد بگیریم و به نسل جدید و تیزبینی و متفاوت اندیشیدن اونها احترام بذاریم.آقای اسدی باید قبول کنیم دوره لذت بردن از بازی ها برای نسل من و شما تموم شده و بهتره تفکرات نخ نما خودمون رو بزور تو چشم بچه های ۱۰ ساله ای که آلان کامل تر از من و شما در جریان دادگاه FTC هستن و اتفاقا خوب رایان و اسپنسر رو میشناسن و از بچگی به زبان انگیلیسی مسلط هستن،فرو نکنیم.
سلام و درود بر شما آقا امیررضا عزیز
اول که تشکر میکنم ازتون، چون با وجود اینکه مخالف جدی متنم بودید، تا انتها مشخصه که مطالعه فرمودید. 🌹
در خصوص این نگاه بالا به پایین، باید بگم که من نگفتم: “تو واقعا کی بودی؟ چه بلایی سرت اومده؟” یا “شما واقعا کی بودید!؟ چه بلایی سرتون اومده ایهاالناس!؟” بلکه نوشتم: “ما واقعا کی بودیم؟ چه بلایی سرمان آمده؟”
من خودم رو هم جزو مخاطبان گذاشتم. اگر بخوام فقط به مخاطب اینو بگم، ببخشید از این عبارت استفاده میکنم، غلط میکنم که بخوام همچین حرفی بزنم و خودمو علامه منبر حساب کنم و بگم: “شماها بد هستید! من خوب هستم!” من به هیچ وجه چنین نیتی نداشتم و ندارم. همیشه از ما استفاده کردم، نه تو یا شما.
نه بابا. من تنها به دلیل اینکه گیوتین نامه نوشتن رو دوست داشتم اومدم، اگه نور خدا بود الان رییس جمهور بودم به مولا. یعنی به خدا من خودم از جدی نوشتن اصلا و هرگز خوشم نمیاد. این جناب آقای کریمی (سردبیرجان! اونجا رو نگاه!) گفتن که هم مقاله جدی بنویس، هم طنز. وگرنه من ادعای منتقد بودن ندارم. بیشتر احساس میکنم فکاهی‌نویس هستم. حتی این مقاله پر از شوخی بود، تذکر گرفتم. ولی به هرحال، کفران وظیفه نمیکنم و مطیع امر سردبیرم!
ضمن اینکه ممنونم از اینکه نصیحت خودتون رو بیان فرمودید. اتفاقا اول مطلب همینو گفتم… حرفهای من صرفا نظر شخصی است؛ همان طور که شما هم نظرات شخصی خاص خود را دارید و علاقه‌مند به بیان و پذیرش آن از طرف دیگران هستید. اما اگر در اشتباه هستم، خوشحال می‌شوم که مرا در قسمت نظرات آگاه بفرمایید 🌹.
از اینا بگذریم، نفهمیدم چرا شما ضمن حساب کردن در عام، بهتون برخورد. عام یعنی اکثریت مردم. منم جزء توده عام مردمم. بیگانه نیستم که بیام اینجا بخورم و برم. برای پول هم نمی نویسم. چون خودم حقوق می‌گیرم از شغل اصلی که دارم
چون منم شوکیس رو دوست داشتم و بهش پنج از پنج میدم. از سونی بهتر بود. ولی سامر گیم فست رو راضی‌تر بودم. اما منتقد محترمی که گفتم و ازش دفاع کردم، استاد بنده هستند، یعنی جناب آقای زاهدی، ایشون راضی نبود و خیلی به ایشون توی نظرات حمله شد. اصلا یکی از دلایل نوشتن همین بود. اما هیچ کس نفهمید. همه فقط کوبیدن لست رو دیدن، نینتندو رو دیدن و بحث کردن سر اینکه گیمپلی مهمه یا گرافیک یا داستان.
قشنگ مشخصه اکثریت متوجه منطورم نشدن و مقاله رو کج خوندن. نوشتم خارج از میدان، همونو چسبیدن. با وجود اینکه تیتر زدم مسئله این نیست. به خدا بابا این نیست! دارم میگم از جدال دست بردارید. اینقدر قلب هم رو خراش ندید. اون ایکس باکس دوست داره، شما سونی فن هستی، احترامش رو حفظ کنیم…
غیرمستقیم گفتم زیاد دونستن موجب میشه برخی بشن موتور ترول و جر و دعوا. نمادین حرف زدم. همین! فقط همین! خطاب به همون بچه‌ی ده ساله گفتم آفرین که خیلی می‌دونی، ولی احترام رو بیا با هم مواظب باشیم و خودمونو گم نکنیم.
با سلام. متشکر بابت توضیح راجع به دیدگاهتون نسبت به مخاطب. چون حداقل دید من به نقد همیشه این بوده که منتقد مثل فردی هست که توی یه غار تاریک یه چراغ قوه داره که میتونه راه رو به بقیه نشون بده در عین حال کنارشون حرکت کنه.چراغ قوه هم همون دانشی هست که ازش برخورداره. ممنون بابت دیدگاهتون شاید دچار من سو برداشت شدم.
باور بفرمایید من خودم از اون دسته گیمرهایی هستم که هنوز بازی های پیکسلی دهه ۹۰ رو تو این روزگار بازی میکنم لذت هم میبرم.نگرانی شما رو هم درک میکنم در مورد نقدی که نسبت به سمت و سوی حرکت امروزی صنعت گیم دارید. اما باید پذیرفت تغییرات با سرعت زیاد در حال وقوع هستن. نیازی نیست خودمون رو نصیحت کنیم بابت اینکه سلایقمون به سمت بازیهای پر زرق و برق‌تر رفته. شما نگاه کنی حتی بازیهای ایندی هم این روزها از نظر بصری چشم‌نواز هستن. فقط باید اجازه ندیم حس پیشرفت در ما که مخاطب باشیم بمیره. چون سازنده‌ها مطابق با میل بازار خودشون رو تنظیم میکنن. اگه من که مخاطب هستم صرفا به این مقدار قانع نباشم :)) که یه گرافیک خوب کار رو برام دربیاره قطعا باز هم صنعت رو جلو حرکت میکنه. بنظر من نباید زیاد به گذشته نگاه کرد. باید ببینیم چه پتانسیل‌هایی وجود داره با توجه با پیشرفت‌های سال‌های اخیر و بازیها میتونن به چه جایگاهی برسن در آینده. شخصا به آینده گیم خیلی امیدوارم با اینکه میدونیم حال این روزهای دنیای گیم خیلی جالب نیست. اما دائما یکسان نباشد حال دوران…
در انتها عذر میخوام اگه نظر ابتدایی ببنده یکم تند بود. متشکر بابت مقاله.
تازه من لست رو هم نکوبیدم. از نظر فنی و تکنیکی نظر دادم. نه از جنبه هنری. مثل بگم شیر پاکتی پگاه تا این حد حجم داره. حالا همه میان میگن نه! اتفاقا خیلی خوشمزه‌تر از شیر کاله هست!!! خب چه ربطی داره!؟ من دارم از حجم حرف می‌زنم، بعد شما از طعم؟
من دارم میگم رندر و عملکرد کنسول، طرفدارای سونی سپر میگیرن که گیمپلی شاهکاره و کات سین محشره… یعنی نوشتم اگه طرفدار دوآتیشه هستید مطالعه نفرمایید (به زبون بی‌زبونی: این برای سلیقه شما نیست)… اومدن خوندن!!!!
درهرحال بابت ناراحتی ایجاد شده معذرت میخوام ولی منظور متن حقیرم رو متوجه نشدید. حرفم هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود
««به فرض مثال، روزی دعوایی افراطی بر سر این هست که گرافیک فلان بازی چقدر پایین است و گرافیک بازی ویدیویی که انحصاری کنسول من است، بالاتر به نظر می‌رسد. انگار که می‌خواهد بیشتر، مرفه بودن و بهتر بودن خودش را ثابت کند تا برتری شرکت کنسولش! افزون بر این، هیچ سودی از حمایت کردن به جز چند خط نزاع نمی‌برد »»
جامعه شناسی بوردیو ، جامعه شناس فرانسوی. مرحبا نویسنده مرحبا…
اگه از من بپرسید از بین کال آف دیوتی هایی که بازی کردی (mw2, world at war, call of duty 1 & 2, road of victory , call of duty mobile) کدومش بهترین بوده، من قطعاً کال آف دیوتی ۱ رو انتخاب میکنم. بخاطر اینکه هم داستان خوبی داره و طراحی مرحله هاش اصلا حرف نداره و به یاد موندنی هست و هم گیم پلی خیلی عالی هم که داره و گرافیک خوبی هم داره انصافا نسبت به زمان خودش. مهم تر از همه اینا بخش مولتی پلیر بازیه که از نظر من بهترین مولتی پلیر رو نسبت به همه نسخه های کال آف دیوتی داره. چون اینجا سرور ها دست سازنده نیست، بلکه سرور ها دست کاربران هست و هرکس که توانایی مالی و فنی داره یک سرور میزنه و چند نفر کاربر معمولی هم جمع میشن و بازی میکنن و خوش میگذرونن. همین الانشم اگه کال آف دیوتی ۱ رو دانلود کنید میتونید چند تا سرور پیدا کنید که مثلا ۱۰ یا ۲۰ نفر توش جمع شدن، اگرچه تعداد این سرور ها نسبت به گذشته کمتر شده.
سلام بر شما یار گرانقدر گیمفایی
آره. یادمه همون زمانم که کالاف ۱ (فکر کنم سه سال پیش حدودا) تجربه میکردم، سرورهای آنلاینی که فرمودید بودن.
ممنونم از همراهی شما و نظر ارزشمندتون 🌹
نویسنده عزیز کارت حرف نداره مو به مو دارم میخونم و لذت میبرم از مقاله دمت واقعا گرم و خسته نباشی دقیقا همه اون چیزایی هستن که ما گیمرا مشترک تجربه کردیم و میکنیم تو مسیر زندگیه گیمریمون.👍🥰👏
مقاله بسیار عالی و زیبا ممنون از اقای اسدی
ولی نظری داشتم این بود که به نظرم گیم پلی و داستان و گرافیک برای هر بازی مختلفی اولویت بندی مشخصی دارد
مثلا بازی walking dead که سال ۲۰۱۲ عرضه شد با اینکه گرافیک خوبی ندارد و گیم پلی بازی هم در حد انتخاب دیالوگ یا کمی راه رفتن هست ولی به خاطر اینکه داستانی فوق العاده دارد بعد از تجربه این گیم یکی بهترین گیم ها برای فرد میشه یا حتی لایف ایز استرنج
بازی های دیگه ای مثل کال اف دیوتی و بتلفیلد گیم پلی هسته ی اصلی بازی هست و پلیر های این گیم بیشتر از همه گیم پلی بازی براشون مهم هست و داستان و گرافیک در اولویت بعدی قرار دارد
و گرافیک به نظرم کسی نیست که گرافیک براش اولویت اول باشد گرافیک یک چیزی هست که در بازی اگر خوب باشد میتونه مخاطب رو بیشتر از خود راضی کنه و مخاطب با اون بازی بیشتر حال کند ( در صورتی گیم پلی یا داستان خوب باشه وگرنه گرافیک تنها به دردی نمیخوره )
ولی تنها چیزی که در همه ی بازی ها مهمه نوآوری هست که در بازی های الان کمتر شده
در آخر اگر اشتباهی نوشتم لطفا به بزرگواری خودتون ببخشید و اگر میشود اشتباه هم رو بگید
بازم ممنون از آقای اسدی به خاطر این مقالات زیبا
مقاله خوب و لذت بخشی بود منم یه زمانی درگیر داستان عالی گرافیک خوب و گیمپلی جذاب بودم جوری حتی اگه یه بازی خوب و سرگرم کننده میومد چشمام نمیتونست اون سرگرم کننده بودنش رو ببینه و سریع میگفت این بازی اشغاله اما الان حقیقتش نه داستان برام مهمه نه گیمپلی نه گرافیک منظورم اینه که همین که بازی سرگرمم کنه کافیه و چند وقتیه دارم بر میگردم به بازی های سال های پیش
بازی هایی که فرصت لذت بردن ازشون رو از خودم گرفتم چون یه سری ایراد داشت که میشد ازشون چشم پوشوند و لذت برد درست مثل قدیم
من متولد ۶۷هستم نمیدونم همسن من اینجا هست تا حتی هفتاد یک دو هم میدونن چی میگم دقیقا یادمه هفت سالم بود سال هفتاد سه بود که یه اتاری قدیمی خونه فامیلمون دیدم دزد پلیس بازی مبکرد خیلی دوست داشتم این بازیو به بابام گعتم بگیر برام چون داشت میفروخت اتاری بابام هم اخلاق داشت دست دوم نمبگرفت خلاصه گریه زاری بابام برد منو جمهوری تهران دو روز بعدش یه میکرو تایوانی ها ان ایی اس خرید بازی اردک و لوازم جانبی تفنگ دوتا دسته داشت چند شانزده هرار تومان کلی پول بود سالها کارتریج ها بلزی میکرو سگا کم بود بچه ها اون زمان یادشون ما بازی هارو با هم عوض میکردیم اینجور بازی جدید تجربه میکردیم بعد پس میگرفتیم بعد شد سگا کشتی کج معروفش جنگ خلیج سونیک عاشق کامبت بودم رمز دسته سگا رو دوستم همه نوشته بود مثل گنج نگه داری میکرد واسه سال هفتاد پنج شیش این موضوع اسگورپیون همیشه انتخاب میکردم من بعد پلی استیشن وان اومد سال هفتاد هفت من تازه دیدم کلوپ محلمون اورده بود دوستم میگفت پیمان سونی یه دستگاه بازی ساخته ادم بزرگ توش فیلم بازی ها رو نشون میده(منظور دمو کات سین بود🤣)فقط عاشق دیدن دمو بودیم بخدا وفتی اویل دو اومد انقدر سخت بود برای ما هیچ یوتوب نت نبود بریم ببینیم پاره نیشدیم جلو بریم اویل سه بدتر اما عاشق دمو اول اویل سه بودم اول بازی بعد تیکن سه ته گرافیک میدونستیم هر بازی ارت باگسش جنگی تر بود انتخاب مبگردیم بخدا نه متا میدونستیم چیه نه چیز دیگه فقط دمو بازی ها کف مارو میبرید سایفون فیلتر دایانا گرایسیس هزار بار بیشتر تموموکردم سیر نمیشدم ازشون بعد پلی استیشن وان خریدم دیگه فقط با پی سی بازی گردم تا اخر نسل هشت پلی فور خریدم بعد فروختم فایو و سری اس حریدم اما دیدم لامصب هیچکدوم مثل پی سی به صرف نیست برگشتم رو پی سی جدید جمع کردم کنسول هام رو دامادمون خرید ارم البته اونم گذاشته خونه ما همچنان پلی میدم 😄ولی در کل دیگه الان همون پول دوتا کنسول گذاشتم پی سی گرفتم الان پی سی با پول دوتا کنسول یه پلی فایو و سری اس میشه خرید البته باز باید یکم روش بزاری یبار هرینه هست بقیه بعدا عمری باشه ارتقا کارت سی شصت دوازده گبگ رم سی دو گیگ سی پیو کورای ۹ و پاور ۸۵۰ جمع کردم میگم یگم رو پولت بزاری پی سی الان بهتره استیم تخفیفات بی نظیر داره کارهای دیگه نرم افراری هم با پی سی میشه انجام داد خلاصه واقعا تا جایی این گرافیک خوبه و جنگ کنسولی که بی احترامی نشه به کسی و اون لذت گرفته نشه تا بازی انحصاری یه طرف میاد طرف مقابل زیرش انقدر هیت میده که لذت از اون طرف بگیره
دوم سوم دبیرستان بودیم اون اولین کانتر که تازه منتشر شده یود یه همکلاسی داشتیم شهروز صادقی لامصب استاد بود باهاش بازی میکردی میگفت هر کدوم دوست داری بردار اگه اولین نسخه ها کانتر یادتون باشه الان بعید میدونم بچه ها امروز اون گرافیک کانتر زمان ما رو بتونن پلی بدن خداییش هم واسه الان دیگه خیلی پایین ولی من اتقدر لذت بردم از اون بازی با همون گرافیک انقدر از ای جی ای یک لذت بردیم مکس پین یک دو همون سالی که منتشر شده بود بازی ژنرال کال اف دیوتی ها نسخه های اولیه جنگ جهانی دوم بود عاشق عملیات نرماندی بودم دقیقا نجات سرباز رایان ساخته بودن اون مرحله انگار خودم وسط اون جهنم مرگ بودم توپ خمپاره تیربار از زمین اسمون میومد سنگر چاله های زمین بود خیلی حال میداد😍بازگشت قلعه ولفانشتاین اوف فارسی هم زده بودن اتفاقا من یادمه اون دوران شرکت دارینوس بود دوبله میکرد بازی هارو و یک پک بازی هاش داخلش بود که شامل دفترچه راهنما کاراکترها بازی داستان هر کدوم اسلحه ها مورد استفاده توضیح میداد مافیا مکس پین ومپایر خریدم ازشون اون موقع بازی دوبله درسته گند ز ده میشه بهش اما خوب متوجه میشی البته تقویت زبان بهترین راه ولی باز جای زیرنویس نمیگیره روزی میشد بازی ها زیرنویس داشتن ایکاش حالا دست کم یه تعداد همش هم نشد چی میشد
ویدیو: موسیقی GTA San Andreas به سبک ایرانی 
شرط رابرت داونی جونیور برای بازگشت به دنیای سینمایی مارول مشخص شد 
تریلر قسمت پایانی فصل دوم سریال House Of The Dragon منتشر شد 
تریلر جدید بازی فوتبال جاهطلبانه UFL را تماشا کنید 
تریلر جدید فیلم Hellboy: The Crooked Man در SDCC 2024 منتشر شد 
وین دیزل خبر از بازگشت شخصیت قدیمی به فیلم Fast and Furious 11 داد 
تاریخ پخش فصل دوم سریال Silo اعلام شد 
انیمیشن Inside Out 2 در مسیر ثبت رکوردی تاریخی 
انیمیشن Inside Out 2 پرفروشترین انیمیشن تاریخ سینمای آمریکا شد 
تریلر سریال The Walking Dead: Daryl Dixon – The Book Of Carol منتشر شد 
سی پی رایگان دوبل کالاف دیوتی موبایل با گردونه شانس جمینجا 
حالا می‌توانید God of War 3 را روی شبیهساز PS3 به اتمام برسانید 
کنترلر جدید DualSense با طرح اختصاصی Astro Bot معرفی شد 
رئیس Ubisoft: انتشار GTA 6 برای ما خبر خوبی است 
مسابقات جهانی PUBG Mobile در دسامبر ۲۰۲۴ در لندن برگزار می‌شوند 
نفوذ پروتاگونیست فرانسوی سری Assassin’s Creed به مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۴ 
چرا کنسول‌های تمام دیجیتالی مناسب آینده گیمینگ نیستند؟ 
فروشگاه دیجیتالی Xbox 360 فردا بسته میشود 
تاریخ پخش نسخه دیجیتالی Despicable Me 4 مشخص شد 
فیلم Deadpool & Wolverine در گیشه رکوردشکنی کرد 
نظرات
وای… خدای من ، حیف که آدم اشکی ای نیستم وگرنه اشکم در میومد… این متن ، ارزشش از همه ی خبر های قرارداد اکتیویژن ، شوکیس کنسولا ، دعوای شرکتا ، ftc و cma ، سونی و ماکرو ، دعوای سهامدارا ، نزاع های درون جبهه ای ، تمسخر ترولا ، سرکوب فنبویا ، انگ زدن بر بازیا ، لقب نهادنا ، ایمیل های محرمانه ، دادگاه ها و هر چیز دیگه ای بیشتر بود … آقای اسدی ، اگه اینجا بودید دستاتونو میبوسیدم ، تمام حرفای دل منو تو این مدت تبدیل به مقاله کردین گزاشتید گیمفا… ازتون متشکرم👑(این یعنی تاج سرید😂👑)
سلام بر لئوناردو داوینچی گرامی
😂
مرسی مرسی… ممنونم… متشکرم… نه بابا این چه حرفیه. شما لطف دارید. بنده هم بابت اینکه همراهی کردید سپاسگزارم 🌹🌹🌹
مقاله خوبی بود و دستتون درد نکنه
حین خوندش یاد ی روزی افتادم تو ویس با ی عزیزی داشتم صحبت میکردم و اون داشت بازی agent mayhem رو استریم میکرد
ازش پرسیدم چرا از این واقعا خوشت میاد؟ گفت این همه بازی میاد همه فاز واقع گرایانه و کل کل سرشون ولی بعضیا مثل همین agent mayhem فقط میخوان بازی باشن فقط بازی نه بیشتر (البته بگذریم که از دید گیم پلی من پرسیدم😅)
بازیهای شرکت Telltale و Supermassive Games بوده‌اند. به نظر گویا خیلی بد سلیقه هستم، مگر نه؟
اقا نگو اینو من بهترین گیم و تنها گیمی که سرش گریه کردم همین سری واکینگ دده با اینکه کل داستان رو دیده بودم بازم خودم رفتمش و هنوزم برام بهترینه
سلام بر شما مدافع گرانقدر و رویین تن گیوتین
آخیش. خب خوبه پس انگار افرادی هم هستن مثل من باشن. گاهی آدم به اشتباه فکر میکنه تنهاست.
ممنونم از شما 🌹
چیزی که بر تفکر عده کثیری از مردم هست بخش جلوه های بصری است که در این دو نسل ((نهم و هشتم)) بیشتر مورد توجه قرار گرفته
درست مانند کیفیت و کمیت که در بازی هایی مانند گوتی های امسال((خودتون میدونید دیگه D:)) باعث کم شدن شدید نمرات شده
سلام آقای اسدی حرف دل من رو زدی
اون زمان بازی ها عطر و بوی دیگه ای داشتن
من همین الانش هم بازیهای مستقل و پیکسل آرت رو خیلی دوستدارم و بازی میکنم درسته گرافیک ندارن ولی گیم پلی و داستان دارن قشنگ مشخصه سازنده بازی با جون و دل بازی رو ساخته و اون حس رو به پلیر منتقل میکنه
بازی های جدید هم پلی میدم ولی لذت اون بازیا برام بیشتره
سلام بر شما دوست گرامی
آهم بلند شد. واقعا حق گفتید و به نظرم، بازیای قدیمی ویژه بودنِ خاصِ خودشونو دارن.
ممنونم از همراهی شما 🌹
مردم یادشون رفته همه‌ی چیزی که تعصبش رو می‌کشند، یک اسباب بازی بیش نیست.
عالی بود آقای اسدی خسته نباشید❤
به نظرم چندتا دلیل وجود داره که ما عوض شدیم
۱- قیمت ها هستند که دیگه الان همینطوری نمیشه هربازی خرید و باید از مقاله نحوه خرید بازی آقای اسدی کمک بگیریم:)
۲- بزرگ شدنمون هست. هیچ وقت یادم نمیره وقتی بچه بودم و PS2 داشتم و با سیو کردن آشنا نبودم، بتمن لگو رو هر روز از اول بازی میکرم و سیوم نمیکردم چون بلد نبودم، اما هیچ وقت احساس خستگی نمیکردم چون اهمیتی به این موضوع نمیدادم. اما الان عاشق یه بازی هم باشم دیگه نمیتونم بدون سیو جلو برم حوصلم نمیکشه ( با اینکه خیلیم سنم بالا نیست)
۳- انتظارات پایین قدیم و بالای الانمون. قدیم چون مثلا بازی های PS2 گرافیک خیلی بالایی نداشتن و داستانشو شخصا نمیفهمیدم، فقط بازی میکردم و لذت میبردم ( فقط از طراحی چهره بازیکنای فیفا راضی نبودم چون بازیکنارو میشناختم:)) اما الان انتظار گرافیک بالا، داستان خارق العاده و … به شخصه دارم و یه بازی نمرش از ۸.۵ پایین تر میره دیگه سمتش نمیرم بیشترشم به دلیل اولی. به خاطر همین موضوع (گرافیک) هم الان تو خرید بایوشاک و آنچارتد کالکشن شک دارم.
در کل به نظرم آگاهی لازمه، ولی نه خیلی زیاد و نه خیلی کم
بنده طبق صحبت نویسنده مطلب رو نخوندم چون تعصب دارم رو بازی های سونی ولی نظرم رو میخوام بگم راجب اون مطلبی که نوشتید گرافیک داستان یا گیم پلی.
سال ۲۰۱۲ اگه یادتون باشه بتلفیلد سه با یه موج تبلیغاتی وحشتناک میخواست بیاد تو بازار که حتی الکترونیک ارتز موس کیبرد و موس پد با طرح بتلفیلد سه رو هم وارد بازار کرد. کالاف دیوتی مودرن وارفار سه هم رقیب مستقیمش بود. گرافیک بتلفیلد واسه ده سال پیش خیلی خیلی بالا بود ولی کالاف دقیقا همون گرافیک مدرن وار دو رو پیاده کرده بود اما نتیجه چیشد؟ داستان قوی تر و گیم پلی خیلی مهیج تر باعث شد بتلفیلد محو بشه اون سال
من دیشب از پلاس دوس اکس رو گذاشتم واسه دانلود چون بازی گیم پلی و داستان قویی داره.نمیگم گرافیک اصلا واسم مهم نیس ولی خب هر گیمری میدونه که رکن اصلی یه گیم داستان و گیم پلیشه
دیشب با چنتا از رفیقام تو خونه شورش در شهر ریمستر شده رو بازی کردیم و خیلی خیلی لذت بردیم.اونموقع زیاد وقتی صرف گرافیک نمیشد پس سازنده همه وقت و خلاقیتشو میزاشت روی مکانیکای بازی که این باعث میشد بازیا ارزش تکرار بالایی داشته باشن
در کل امیدوارم همه بازی سازا هم به این درک برسن و به جای کار کردن روی گرافیکای پر زرق و برق و فک برانداز خلاقیت بیشتری پیاده کنن تو بازیا❤️❤️❤️❤️
اینجور مقالات بهمون ثابت میکنن که خودمون چه چیز هایی رو فدای گرافیک میکنیم من بشخصه یک بازی گیم پلی خوبی داشته باشه داستان درخور گیم داشته باشه و در آخر هم یک ۶۰ fps من به همون ۷۲۰p هم راضیم
ولی الان نه به این نکات مهم که رعایت نمیشه هیچ فکر ذکر بیشتر گیمر ها شده گرافیک
مقاله زیبایی بود شاید از این به بعد کمتر فن بوی بازی دربیارم
من خودم مخالف فن بوی بودنم ولی بلاخره شیطان یهو میره تو جلد آدم
گرافیک اصلا برای من اهمیتی نداره
حتی از بازی هایی که گرافیک دو بعدی یا پیکسلی دارن خیلی خوشم میاد!
ولی از وقتی که نسل ۸ و ۹ شروع شده و فنبوی ها ریختن تو صنعت گیم همه چی بهم ریخت
فک کنم ۴ یا ۵ سالم بود که خودش عجیبه چطور یادم مونده اینو
اولین بازی ای که توی زندگیم انجام دادم یه بازی بود مربوط به باگز بانی نه گرافیک داشت نه داستانش رو می‌فهمیدم فقط میدونم خوشم میومد از بازی کردنش حتی یه عکس ازم هست که دارم اون بازی رو انجام میدم بعد از اون یکی از نسخه های کالاف رو بازی کردم که مربوط به جنگ جهانی دوم بود ولی کدوم نسخه بود رو نمیدونم تنها چیزی که یادم میاد اینه که صحنه ای که تو ذهنم حک شده اونجایی که پرچم شوروی رو دوباره میزاشتی سر جاش
بعد از اون همین طور بازی های متفاوت انجام میدادم هرچی میدیدم نصب میکردم حتی یه بازی رابین هود هم بود که کل حافظه هارد درایو کامپیوترم رو پر میکرد اون زمان و درست نمیتونستم بازیش کنم
حدودا ۹ یا ۱۰ سالم بود نید فور اسپید مست وانتد رو بازی کردم دیسکشو از دوستم گرفتم و گرافیک بازیو میدیدم فکر میکردم خود واقعیت عه
شاید ۲۰۰ ۳۰۰ ساعت فقط تو این بازی بودم جی تی ای پنج هم که جای خودشو داره تو زندگیم شاید ۷۰ درصد کل زمانی که صرف بازی کردن کردم توی جی تی ای پنج بود
تا اینکه یک سال بعد شایدم قبل از شروع نسل ۸ ایکس باکس ۳۶۰ خریدم
از اونجا بود که شروع کردم به دور شدن از چیزی که واقعا از بازی ها میخواستم
مراسم های معرفی بازی هارو نگاه میکردم به گرافیک بیشتر از قبل اهمیت میدادم
تا همین چند وقت پیش که کلا بیخیال همه چی شدم و ول کردم گیمینگ رو
الان تازه دارم از اول شروع میکنم تعصبم رو تا حد خیلی زیادی کنار گذاشتم همین تازگی اومدم کالاف بلک آپس ۱ و ۲ و فارکرای ۳ رو خریدم برای ایکس باکس ۳۶۰ دوباره یادم افتاد چرا اصلا وارد گیمینگ شدم یه بازی خوب میخواستم فقط چیزی که واقعا سرگرمم کنه نه گرافیک نه داستان (البته داستان فارکرای ۳ خوشم اومده) صرفا گیمپلی خوب و گیمپلی خوب به تنهایی منو راضی میکنه
سری بتمن آرخام رو یادم رفت اشاره کنم بهش گیمپلی این بازی ها منو جذب کرد به بازی های ابر قهرمانی اصلا ولی همین الانم زیادی نوشتم دیگه بیشتر این نمیخواد چیزی بگم
سلام بر شما دوست عزیز
ببینم اون رابین هود احیانا Robinhood the legend of sherwood نبوده؟ 😀
ممنونم از اینکه همراهی کردید و خاطره ارزشمندتون رو بیان فرمودید 🌹🌹🌹
حقیقتش بجز رابین هود بودنش چیز زیادی یادم نمیاد ازش ولی احتمالش زیاده که همین بوده باشه
همچنین آقای صالح اسدی منم ممنونم که طوماری که نوشتم رو خوندین و جواب دادین
دروغ چرا من واقعا گرافیک بازیارو دوست دارم و جزو اولویت های اول من هست بعدش گیمپلی… حقیقتا تا الان داستان بازی ها چندان برای من مهم نبوده چون معتقدم بازی ها اونجور که باید نمیتونن داستان رو فوق العاده تعریف کنن که البته در این موارد چیز های خاصی مثل مسنجر اول بوی اندرتیل کاتانا زیرو و… بودن که به نظرم واقعا بازیای فوق العاده ای بودن https://s8.uupload.ir/files/marjamemedostaziz_u7gu.jpg
جواب تیتر همش باهم🗿👍🏻
اولویت ها من به این ترتیبه
۱ گیم پلی
۲ داستان
۳گرافیک
،اما موارد ۲ و ۳ در برخی بازیها جای خودشون رو باهم عوض میکنن ، برای مثال شوتر اول شخص اول ،گیم پلی دوم گرافیک سوم داستانه
در مورد بازیهای ایزومتریک ،اول گیم پلی ، دوم اتمسفر ،سوم گرافیک ،چهارم داستان
در مورد بازیهای rpg اول گیم پلی ،دوم داستان ، سوم گرافیک
ولی چون بیشتر rpg باز هستم اون رتبه بندی رو گذاشتم .
گیم پلی برای من چندین دسته بندی داره ، مثل گرافیک و داستان
برای همین تو بازیهای مختلف این اولویت ها رو براساس چیزی که قرار بازی به من بده ترتیب بندی میکنم و اگر نتونه اون بازی برآورده شون کنه بازی نمیکنم قطعا
مثال ، بازیهای اکشن ادونچر رو اکثرا نمیتونم بازی کنم ،چون بیشتر گیم پلی رو در حاشیه قرار دادن !
بسیار عالی
بازی ای خوب و ایده ال هست که وظیفه اش رو به درستی انجام بده و جای بحثی نداره
اینکه وظیفه بازی چیه به عهده خودتون
به نظر من یه بازی عالی باید حس خوبی رو به ما بده جدا از داستان وگرافیک
من وقتی بچه بودم یه پلی استیشن ۲ داشتم هر وقت میرفتم سی دی فروشی هر بازی که بود می‌خریدم و وقتی بازی میکردم نه داستان رو می‌فهمیدم نه گرافیک برام مهم بودم فقط با اشتیاق بازی میکردم واسم مهم نبود که کسی راجب بازی مورد علاقم چی میگه
کاش میشد دوباره به اون دوران برگردم
واسه من اولویت با گیم پلی بعد داستان بعد گرافیک
یادمه زمانی ک با آتاری و سگا بازی میکردم گرافیک۱۶بیتی بودن ولی چنان گیم پلی جذاب بود چندین بار تکرارش میکردیم
اما بازی ک گیم پلیش ضعیف باشه رو نمیشه تحمل کرد
آقای اسدی خیلی زحمت میکشید برای این متن های زیبا واقعا خسته نباشید…چندین دقیقه مارو از آشوب دور و ور رها میکنین و میبرین داخل متن و این ساده گویی و خودمونی بودن متن خیلی حس نزدیکی به افکار نویسنده بهم میده خیلی ممنون باز هم ادامه بدید🤍
سلام بر دانیال بزرگ
ممنونم. لطف دارید. سلامت باشید. آه از روزگاری که… آره… واقعا پر از آشوبه. هعی!
ان شاءالله عمری باقی باشه، درخدمت خواهم بود. ممنونم از اینکه همراهی کردید 🌹
قربان شما🤍
انشالا صد ها سال عمر با شکوه داشته باشید🙏🏻
در جواب اینکه”کی بودم؟”
خب من سن زیادی هم ندارم(متولد۱۳۸۴)
اما از سنی بسیار کم، کمتر از ورودی دبستان ساعات زیادی از روز رو پشت Pc می‌نشتم.
بزارید درک تصویری بهتری از pc رو بهتون بدم؛ یک مانیتور با اضلاع قریب به نیم در نیم متر با جرم بیش از ۲۰kg، سیستم صوتی متشکل از ۳ اسپیکر که به تنهایی نصف میز را احاطه میکردند، کیبورد و موسی که با پورت ps2 به پشت کیس متصل میشدند و کیسی با ضبط کردن صدایش می‌توانستی روشن شدن جنگنده را شبیه سازی کنی(عاملی که باعث می شد من و برادرم نتوانیم نیمه شب ها یواشکی بازی کنیم)
البته تنها نزدیکی من با کیمینگ این نبود، ۳ دستگاه سگا در خانه ما آمد و در نهایت خراب شد. بطوریکه در اعماق لیمبیک مغزم صدای اپنینگ بازی سونی(سونیــــــــی) شنیده میشه.
اشتباه نکنید! اینچنین هم نبود که من کودکی ام را پشت بازی ویدیویی بسوزانم؛ خاطرات خردسالی من مملو از تصاویر کمک
همکاری با پدر در دامداری و کشاورزی، بازی و صمیمیت با برادر تقریبا همسنم، فامیل شلوغ و پر جمعیت.
اما همین سه عامل بودند که اولین تجربه های بازی رایانه ای را برای من رقم زدن. این پدرم بود که راه و رسم شوتر اول شخص را با ” IGI ” به من نشان داد و فرنچایز Gta را با ” Vice city ” را به من معرفی کرد.(برخلاف اکثر گیمر های هم رده که Gta را با San Andreas شناختن، من این نسخه را همین دو سال پیش برای اولین بار تجربه کردم.)
جونز و تامی ورسیتی بر اساس مقوله های حال هیچ کدام از سه عنصر گیمپلی، داستان و گرافیک را ندارن اما برای من لذت بخش بودن و خواهند بود. چرا که من در هیچ کدوم از این سه عنصر جسورتر نشدم. شاید بخواهید برای این قناعت مرا تحسین کنید ولی بزارید بگویم دلیل این جسور نشدن این است که
.
.
من هرگز به سخت افزاری دست نیافتم که باز های نظیر AAA را تجربه که چه عرض کنم حتی به تماشای گیم پلی برای گرافیک خیر کننده شان بنشیم چرا که نه نمایشگر فراتر از HD در خانه موجود است و نه نت کمتوان Adsl همراهی میکند.
ته تجربه گرافیک ویدیو گیم برای من
“Cod black ops1″ و”As black flag” و”far cry 3″
آن هم با steneing low همراه با لگ و کرش های متمادی لپ تاب ذغالی
نویسنده عزیز بنده درست در نقطه “بی‌خبری” قرار دارم.
و براستی که چه خوش است ندانستن.
ببخشید میدونم به عنوان کامنت زیادی طولانی بود.
سلام رفیق
نه اتفاقا لحن و سبک نوشته بسیار برام جذاب و لبخندآور بود. چون طنزپرداز خوبی هستید و مشخصاً کنار یک گیمر خوب بودن، مهارت نویسندگی خوبی هم دارید. مخصوصا اون توصیف فضای کامپیوتر و میزش خیلی یادآور خاطرات خودم بود. 😅
ممنونم از اینکه همراهی کردید و این خاطرات قشنگ و طنزتون رو بیان فرمودید 🌹
گیم پلی
درسته همه فهمیدند که این مقاله برای پرستش اسپنسر و محصولش هست.از مقایسه های که میکنیم جالبه.
شما یک بازی همه چیز تمام سونی مثل tlou که گرافیک و گیم پای و داستانش همه چیز تمام است رو نمایید با بازی دیگری مقایسه کنید (منظور بر این نیست که tlou بازی خدایی است)
هر بازی سبک جدایی دارد مثل زلدا که شاهکاری هست که همه نسخه های on top ان رو با گیم پلی و دنیای زیباش مقایسه میکنن با بازی های دیگر
بازی cod رو از لحاظ شوتینگ و گیم پلی با بازی مثل halo و destiny مقایسه می‌کنند
بازی سولز که همه میدونیم با بازم با گیم پلی و باس تا و داستان ها هست که مقایسه میشه نه گرافیک و بولشت های دیگه
کل اینا رو گفتم که بگم که هر بازی با سبکی که داره مقایسه میشه نه مثل انسان های که spider man رو با starfiled مقایسه می‌کنند.
مشخصا spider man در کنار بازی Batman بهترین بازی های ابرقهرمانی هستند
و starfiled هم باید با no man’s sky و بازی های هم سبکش مقایسه بشن.
و شما مقایسه های بولشت رو فقط در نظرات فن بوی های ایکس باکس میبینید چون اخه چطور میشه بازی که هنوز منتشر نشده رو بگید مهم ترین بازی تاریخ از شما چی از تاریخ ویدیو گیم میدونید که می‌گیرد مهم ترین این آدم ها همیشه پشت متای pc بازی هاشون قایم میشن برای مثال بازی HI FI RUSH روی pc ۸۹ گرفته روی ایکس باکس ۸۷ اینا پشت نمره pc کار قایم شدن
هیچ وقت هم قرار نیست مشکلات ایکس باکس یا بازی هاشو بفهمند هر چی که به بهت میگن هیتر.
در هر صورت اگر میخوان مثل ما باشن خیلی باید تلاش کنن تو انحصاری های AAA
سلام و درود بر شما
نه! منظورم هیچ کدوم از اینا نبود. من همون طور که به خیلی از کاربرا گفتم، نظرم تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
ممنونم از همراهی شما 🌹
ببخشید سونی عملکرد کدوم بازی ها رو نابود کرده بخاطر گرافیک
تا جایی من بازی کردم و اطلاع دارم بازی هایی که باید گرافیکی باشن یعنی گرافیک بالایی داشته باشن گرافیکشون بالاست و از کیفیت چیز دیگه ای کم نمیکنه مانند گوست آف توشیما که گرافیک کار خداس داستانش خوبه گیمپلی هم عالیه
دوباره بازی انحصاری تازه منتشر شده FF16 تمرکز روی گیم پلی و داستان و طراحی های خدای بازی شده
گرافیک هم نرماله.
هیچ سابقه چنین حرفی رو که شما فرمودید رو من توی کار های پلی استیشن ندیدم که بخواد گرافیک رو ببره بالا داستان رو گند بزنه.
نه نه نه نه نه!!!!!!!!!!!
من اینو نگفتم! ببینید من دارم میگم مثلا دبه ماست رامک حجمش اینقدره و محدوده. بعد شما بفرمایید مثلا نه! کی گفته؟ از ماست پگاه خوشمزه تره!! ربطی به هم ندارن. من دارم حجم (حد قدرت هسته پردازنده کنسول) رو میگم و مسئله شما طعم و مزه (هنر و سلیقه) هست
میدونم اینا رو و خودمم چون پی سی پلیرم حسرت میخورم که باید دو سه سال صبر کنم برای فاینال ۱۶. حالا بر فرض که منظورم کوبیدن لست بود. گربه (خودم) وقتی دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅😅😅 البته شوخی میکنما.
شما درست میفرمایید من با شما موافقم 🫶🏻
آقای اسدی: بیاید بحث کردن های بیخود رو کنار بذاریم
و همچنین: کامیونیتی گیمفا: * بحث و دعوا توی کامنتا راجع به اینکه کجا های مقاله درسته یا غلطه
سلام بر شما یار و همراه عزیز
😂😂😂
آره دقیقا. متاسفانه می بینم خیلیا محتوای اصلی مقاله رو ندیدن و به سر مقاله اکتفا کردن. حرف اصلیم دقیقا همین بود. ولی کاربرا یا فکر کردن دارم لست و سونی رو می کوبم و ایکس باکس رو میدم بالا… یا فکر کردن دارم اکثرا درباره گیم پلی، گرافیک یا داستان میگم که کدومشون مهم تره. حال آنکه آخر مقاله میگه بحث ما اصلا این نیست! تازه تیتر هم همینو میگه! روزگاریست جوجه ای در گاتهام عزیز ❤
میگم از اینا بگذریم، عجب اسم کاربری خاصی انتخاب کردیدا. ایول! 😅 دم شما گرم!
و ممنونم از اینکه همراهی کردید و حرف دلم رو زدید 🌹🌹🌹
آره فکر کنم خیلیا به اول و آخر مقاله هیچ توجهی نکردنxD و اینکه…ممنون! خوشحال شدم به این اسم سم بنده توجه کردین! واقعا خیلی به مغزم فشار آوردم که چه اسمی میتونم بذارم که به گاتهام سیتی هم مربوط باشه xD
خیلی وقته نظر ندادم، ولی حرف هاتون به طور عجیبی درسته، وقتی فکر میکنم چه لدتی از آی جی آی یا جنگ های صلیبی یا کانتر میبردیم ولی الان…. الان بازی ها دیگه بهم حس خوبی نمیدن، نه اینکه زده شده باشم، یک ماه پیش رفتم اولین DEUS EX رو بازی کردم ازش لذت بردم خیلی برام عجیب بود، نه گرافیکی نه گیم پلی جالبی و نه داستان شاهکاری، وقتی داشتم این متن رو میخوندم به این فکر میکردم که چرا همیشه احساس منتقد بودن داریم ( نویسنده رو نمیگم خودمون رو میگم ) در مورد هر ژانری اظهار نظر، در مورد هر بازی اظهار نظر، در مورد هر اتفاقی در این صنعت اظهار نظر، چرا؟ نمیدونم. شاید حرف شما درست باشه که زیادی اطلاعات داریم. شایدم دیگه از بازی لذت نمیبریم بلکه بحث کردن ها و منتقد بودن بعد و قبل از بازی برامون مهمه.
خسته نباشید جناب اسدی عزیز
یه نکته درباره مطلب بگم که ربط به اون بخشی داره که گفتید اون زمان که کمتر تو بحر جنگ کنسولی و گرافیک و … بودیم بیشتر لذت میبردیم
این بنظرم یه فکته
اینکه شما هرچقدر کمتر بدونید و کمتر درگیر باشید آرامش بیشتری دارید
شما کِی آرامشتون بیشتره؟ وقتی خبر داشته باشید یه درس رو مردود شدید، یا وقتی که یه درس رو مردود شدید اما خبر ندارید؟ مشخصاً در موقعیت دوم.
سلام بر امیر گرانقدر
مثال جالبی زدید 😅 خدا نصیب نکنه!!!!
ممنونم از همراهی شما 🌹
دمت گرم واقعاً مقاله جالبی بود👍
خیلی با حرفای شما موافقم، و نهایتاً باید بگم که بجای لذت بردن از دعوا های بیهوده، گیم بزنید و ازش لذت ببرید♥🎮♥
دستتون درد نکنه اقای اسدی واقعا مقاله شاهکاری بود🌹
واقعا حق با شماست سونی دیگه کلا فقط داره به گرافیک اهمیت میده و داستانا یکمی ناقص دارن میشن🚬
من (اخر مقاله که گفته بودید به نظر شما، واقعا آن موقع کی بودیم و چه بلاهایی بر سرمان آمده که این چنین شدیم!؟) رو متوجه نشدم میشه دقیق تر توضیح بدین
پی نوشت:نمیشه پفیلا بیاریم اخه دعواهاشون خیلی خنده داره بعد چون رده سنیشون بین ۹ تا ۱۲ ساله خودشون هم فراموش میکنن چی شده بود و چی شد.
سلام بر شما یار و همراه همیشگی عزیز
منظورم این بود که چی شده که قبلا خوش بودیم ، ولی الان دعوا و جنگ داریم سر این و سر اون و مسائل دیگه که مربوط به سمی بودن جامعه گیمینگ هست
جواب پی نوشت: میگم… خب وایسا پس منم برم نسکافه بیارم دوتایی با هم دعواهای مثبت ۹۹ سال بَچا رو نگاه کنیم… تازه تنهاخوری درست نیست! منم پفیلا میخوام!!! 😂
حق با شماست واقعا چی بودیم و چی شدیم… و حنی همین جامعه گیمینگ چی بود و چی شد
خوب اینکه عالیه دوتایی با هم نگاه کنیم و بخندیم ولی دونفر نیستیم ادمای دیگه ای هم هستند.
نترسید پفیلا به اندازه کافی هست😂
سلیقه ها متفاوته اما از نظر من در گیم اول گیمپلی، بعد گرافیک، بعد داستان. بهترین مثال این ترتیب سری Doom هست یا Mario که شما نهایت لذت رو ازش میتونی ببری. بازی هایی بودن که این ترتیب رو نداشتن و جای بعضی موارد باهم عوض شده بود ولی باز هم شاهکار شدن و عاشقشونم (MGS4، Telltale waking dead، The last of us) ولی من چیزی که مطرح میکنم انتظار کلیم از یک گیم هست چون اگه من بخوام داستان گویی بصری یا متنی رو تجربه کنم خب میرم یه فیلم می‌بینم یا کتاب میخونم. گرافیک رئالیستی هم میخوای برو طبیعت چمن رو لمس کن… دیگه گرافیکی تر از اون نمیشه! به fps هم تا جایی که زیر ۳۰ نیاد، هیچوقت اهمیت نداده و نمیدم. دعوای شرکت ها و فن بوی ها هم که فان و سرگرمیه!
از متن خوشم اومد
مرسی❤️
اقا خسته نباشی عجب مقاله ی نابی🚬
دوباره میگم مگه میشه مقاله های آقای اسدی خوب نباشه من تو بازی به دنبال دو چیزم ۱ گیم پلی ۲گرافیک متاسفانه داستان زیاد برام مهم نیس ولی اگه بگم از کدوم داستان خوشت میاد من هیلو رو می گم که بیشتر از گیم پلیش خوشم میاد نمی دونم این بده یا خوبه؟ ولی ساقی اون رو می خوام که گفته که از شوکیس مایکروسافت بیشتر انتظار داشتم
پیام این مطلب این بود که
سوییچ بخرید و زلدا بزنید!
سلام بر شما دوست گیمفایی گرامی
نه به خدا! نه به مولا! چی بگم!؟؟؟؟ به چندتا از کاربرا تا حالا گفتم.
نظرم تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
ممنونم از همراهی شما 🌹
نمیدونم بعضی مردم میگن چرا میگن walking Deadفقط فیلمه آخه داستانش که شاهکاره
بابا گرافیک کیلو چنده من از موقعی که کانتر شبکه ای بساطش جمع شد دیگه افسرده شدم.
ویدیو گیم یعنی گیم پلی ، یعنی غرق شدن در دنیای گیم ، یعنی متوجه نشدن گذر زمان و دیگر هیچ
آقای اسدی شما tlou 2 رو تجربه کردین؟
سلام بر شما رفیق عزیز
اول بگم قبلش چون احتمال میدم سپر بگیرید. نظرم همون طور که به کاربرای دیگه هم گفتم، تکنیکی بود. هنری یا سلیقه‌ای نبود. بحث عملکرد و پردازش کنسول رو گفتم که محدودیت داره. چون تصاویر واقع گرا با فیزیکی مثل زلدا رو نمی تونه کنسول پردازش کنه. زلدا هم اگه واقع گرا بود له میشد با این فیزیکش. واسه همین زلدا اومده گرافیک رو آورده پایین که دستگاه نینتندو بتونه پردازشش کنه… عملکرد رو قربانی گرافیک نکرده برخلاف سونی…
و حالا جواب: متاسفانه کنسول ندارم!!!! 😁 اما ویدیوهاشو دیدم. لست ۱ و مارول اسپایدر من و گاد آف وار رو هم تجربه کردم. ولی بازم میگم، نظرم تکنیکی و فنی بود نه هنری.
ممنونم از همراهی شما 🌹
به نظرم کارتون درست نیست که به بازی رو بدون تجربه کردن بیاین و ازش بنویسین و سعی کنین تکنینیکی و فنی نقدش کنین
اگه کسی بازی ای رو تجربه نکرده باشه نمیتونه در موردش نظر بده
نه من اصلا نظرم درباره گیمپلی نیست. درباره محدودیت کنسول سونی در پردازش بازی‌هاشه. تکنیکی و فنی ربطی به تجربه بازی نداره. بحث کنسولشه و بازی‌هایی از سونی که پردازش میکنه.
وقتی خالق FF 16 میاد میگه: “ایول! وقتی دیدم فلان چی رو میتونم توی بازی‌هام پیاده کنم با این سیستم جدید توی کنسول PS5 سونی”، یعنی چی؟ یعنی قبلا نمی‌تونسته چنین سیستمی رو پیاده کنه. چرا ؟ چون کنسول محدودیت در پردازش داشته.
کامپیوتر هم حدی داره. مثلا اگه رمش ۴ باشه، شما نمی‌تونید پورت TLOU1 روش اجرا کنید. رمش ممکنه بسوزه (که اینطور نمیشه، چون جلوی باز شدن بازی رو ویندوز میگیره. چون میفهمه که نمیکشه.)
ولی خاطرات دوستان گیمفایی رو بخونید. نوشتن مثلا PS1 دستگاش سوخت از بس که گاد آف وار بازی کرد. دوام و قدرت پردازش کامپیوتر نسبت به کنسول بالاتره.
حالا نینتندو میاد چیکار میکنه؟ گرافیک رو پایین میاره، به پردازش و عملکرد کنسولش فکر میکنه، بازی رو هرجوری خواست میسازه. از زلدا بگیریمممم تا ماریو و رفقاش.
اما سونی نمیتونه اون جوری کار کنه. محدودیت‌هایی داره. به چه علت؟ گرافیک همیشه براش مهمه. وقتی گرافیک براش مهم باشه، مجبوره از یه چیزایی طبیعتا بگذره. بالاخره سیاست‌هاش اینه. همیشه فرمولش اینه که سینماتیک خفن، اکشن و ادونچر بسازه با گرافیک خیره کننده.
بنابراین مجبوره از یه سری چیزا بگذره و به خاطر همین، فیزیکی مثل فیزیک زلدا رو نمیتونه پیاده کنه. همین! ربطی به برتری یا پستی زلدا نداره یا اینکه باید تجربه کنم تا بفهمم. صرفا بحث تکنولوژی هسته پردازش در کنسول و نینتندو درمیونه.
ممنونم از شما که پاسخم رو پیگیری کردید 🌹🌹🌹
آقای اسدی توهین نباشه ها ولی این کارا رو قبل از شما فراستی هم انجام میداد که میگفت من فیلمارو نمیبینم ولی نقدشون میکنم!!
مثلا من تا حالا شطرنج بازی نکردم میتونم بیام بگم ورزش بدیه چون تحرک رو فدای فکر کردن میکنه؟
تا وقتی یه چیزی رو تجربه نکردیم نمیتونیم درموردش حرفی بزنیم
دوست خوبم
متوجهم که اصلا نخوندید نظرم رو یا جور دیگه‌ای برداشت کردید.
برای بار دوم خدمت روی گل شما عرض کنم که من دارم درباره کنسول حرف می‌زنم، میگم پی سی و کنسول سونی یه چی دارن اسمش CPU هست به معنای واحد پردازنده هسته‌ای.
اینتل و AMD رایزن با هم رقابت دارن تو بحث پردازنده هسته‌ای. انویدیا هم که قطعا میشناسید. حالا VRAM ۱۶ گیگی (مربوط به پردازنده گرافیک) به علاوه ۳۲ گیگ رم عادی کامپیوتر رو مقایسه بفرمایید با کنسول. کنسول ضعیف‌تر نیست؟ محدودیت نداره؟ داره! ولی پی سی به این شدت نیست.
البته پی سی هم همون طور که گفتم میسوزه. حالا شما با ذکر نام لست مشکل دارید؟ عذرخواهی میکنم. یه مثال دیگه: یه نرم افزار داریم، اسمش Adobe After Effects هست. برای کارای تدوین سنگین. اگه رم پی سی مثلا ۸ یا ۱۶ باشه، درصورت محدود نکردن میزان استفاده از رم توی تنظیماتش، پی سی میسوزه. (تجربه شده و دوستانم هم توی عکاسی و غیره تجربه رو دارن) باید رم ۳۲ باشه حداقل.
ضمن اینکه من ندیده بازی رو نقد نکردم. ندیده کنسول سونی رو با توجه به حقایق علم تکنولوژی نقد کردم. توی اینترنت یه سرچ بزنید بنویسید پی سی یا کنسول ((((به انگلیسی))))). اکثرا میگن پی سی. چرا؟ چون کنسول بیشتر حالت لوکسه و فقط بازی کردن داره و از نظر سخت افزار به پای پی سی نمیرسه. نینتندو هم که اصلا هیچی به هیچی!
ضمنا من فقط اینو نگفتم. خیلیا اینا رو میگن. The Gamer رسانه معتبر گیمینگ هم اینو گفته. از خودم درنمیارم. چون دلم نمیخواد دروغ بگم و دوست ندارم ترول بکنم و خوشم نمیاد کسی رو با حرفای دروغین اذیت کنم.
علاوه بر اینا، چرا کارگردان FF 16 با دیدن پیشرفت توی کنسول خوشحال شد؟ گفت ایول! میتونم از ذرات خفن توی بازیم استفاده کمم دیگه. این آیا نشون نمیده که کنسول محدودیت داره؟ مسئله اینه. کاری با شاهکار لست و اینا ندارم. هرچند که نویسنده‌ای که گربه باشه و اسمش م.ص.ا هست اگه دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅
اوکی؟ عذرخواهی میکنم. منظورم اصلا هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود. خیلیا برداشت دیگه‌ای کردن. مشکل از شیوه نوشتنم بود که بابتش امیدوارم منو ببخشید.
دفعه بعدی هم فقط درباره لست ۱ می‌نویسم. اوکی؟
نه سو تفاهم شده آقا
من خوندم نوشتتون رو اتفاقا خودمم موافقم باهاتون درباره سیاست های سونی
حرف من اینه اگه میخواستید pc و کنسول رو مقایسه کنین راه های بهتری هست
اینطوری بد برداشت میشه از نوشته و کسی که میخونه فکر میکنه منظور نویسنده چیزهای دیگه ای بوده
اکثر بازی های سونی از هیچی نگذشتن و اتفاقاً کامل ترین گیمپلی رو در سبک خودشون دارن. همه چیز در بالاترین سطحه. از گیمپلی و لول دیزاین بگیر تا گرافیک و موسیقی و داستان و… مطمئن باشید اگه غیر این بود شاهد موفقیتشون (نمرات فوق‌العاده و افتخارات فراوان) نبودیم و مثل The Order 1886 برای همیشه فراموش می شدن.
شما همین چند سال اخیر رو نگاه کن هیچ ناشری به اندازه سونی موفق نبوده، هر سال ۱ یا ۲ کاندید گوتی داره. بازی های بزرگش همه بالای ۱۰ میل فروختن.
موفقیت اتفاقی نیست آقای اسدی.
نوشتن درباره بازی ای که تجربه‌ش نکردین هم جالب نیست، لست۲ از نظر تکنیکال یکی از بهترین های کل تاریخ و گرافیک بالاش ضربه ای بهش نزده. فوربیدن وست که بیشترین تحسینی که شد تو بخش Technical بود.
به نظرم شما خودتون چند تا از بازی های اخیر سونی رو تجربه کنید حرفتون رو پس می گیرید.
بعد شما به دیوید جفی گفتین گرافیک پرست؟ :)) گیمپلی گاد اف وار ۱ رو احتمالاً تجربه نکردید :)) شایدم با کوری بارلوگ که کارگردان ۲۰۱۸ هست اشتباه گرفتین! البته که اونم گرافیک اولویتش نیست. کلاً هیچکدوم از بازی های سونی اولویتشون گرافیک نبوده بجز یکی دو مورد.
مقایسه زلدا و لست۲ رو هم که ترجیح میدم دربارش صحبت نکنم :))))
سلام بر آقا علی عزیز
ببینید، اینو به دوست دیگرم هم در بالا گفتم، باز هم با کپی پیست میگم:
متوجهم که اصلا نخوندید نظرم رو یا جور دیگه‌ای برداشت کردید.
برای بار دوم خدمت روی گل شما عرض کنم که من دارم درباره کنسول حرف می‌زنم، میگم پی سی و کنسول سونی یه چی دارن اسمش CPU هست به معنای واحد پردازنده هسته‌ای.
اینتل و AMD رایزن با هم رقابت دارن تو بحث پردازنده هسته‌ای. انویدیا هم که قطعا میشناسید. حالا VRAM ۱۶ گیگی (مربوط به پردازنده گرافیک) به علاوه ۳۲ گیگ رم عادی کامپیوتر رو مقایسه بفرمایید با کنسول. کنسول ضعیف‌تر نیست؟ محدودیت نداره؟ داره! ولی پی سی به این شدت نیست.
البته پی سی هم همون طور که گفتم میسوزه. حالا شما با ذکر نام لست مشکل دارید؟ عذرخواهی میکنم. یه مثال دیگه: یه نرم افزار داریم، اسمش Adobe After Effects هست. برای کارای تدوین سنگین. اگه رم پی سی مثلا ۸ یا ۱۶ باشه، درصورت محدود نکردن میزان استفاده از رم توی تنظیماتش، پی سی میسوزه. (تجربه شده و دوستانم هم توی عکاسی و غیره تجربه رو دارن) باید رم ۳۲ باشه حداقل.
ضمن اینکه من ندیده بازی رو نقد نکردم. ندیده کنسول سونی رو با توجه به حقایق علم تکنولوژی نقد کردم. توی اینترنت یه سرچ بزنید بنویسید پی سی یا کنسول ((((به انگلیسی))))). اکثرا میگن پی سی. چرا؟ چون کنسول بیشتر حالت لوکسه و فقط بازی کردن داره و از نظر سخت افزار به پای پی سی نمیرسه. نینتندو هم که اصلا هیچی به هیچی!
ضمنا من فقط اینو نگفتم. خیلیا اینا رو میگن. The Gamer رسانه معتبر گیمینگ هم اینو گفته. از خودم درنمیارم. چون دلم نمیخواد دروغ بگم و دوست ندارم ترول بکنم و خوشم نمیاد کسی رو با حرفای دروغین اذیت کنم.
علاوه بر اینا، چرا کارگردان FF 16 با دیدن پیشرفت توی کنسول خوشحال شد؟ گفت ایول! میتونم از ذرات خفن توی بازیم استفاده کمم دیگه. این آیا نشون نمیده که کنسول محدودیت داره؟ مسئله اینه. کاری با شاهکار لست و اینا ندارم. هرچند که نویسنده‌ای که گربه باشه و اسمش م.ص.ا هست اگه دستش به گوشت نرسه، میگه چی؟ 😅
اوکی؟ عذرخواهی میکنم. منظورم اصلا هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود. خیلیا برداشت دیگه‌ای کردن. مشکل از شیوه نوشتنم بود که بابتش امیدوارم منو ببخشید.
دفعه بعدی هم فقط درباره لست ۱ می‌نویسم. اوکی؟
راستی وجهه تکنیکی و فنی و پرفورمنس شیوه اجرای بازیه توسط دستگاه. گیم پلی یا داستان یا موارد دیگه رو شامل نمیشه.
پرفورمنس و عملکرد رو منظورم اینا بود.
وجهه هنری رو نگفتم. وجهه فنی رو گفتم. بالاخره کنسول خدا نیست و محدودیتی داره. پی سی و نینتندو هم استثنا نیستن. اما بازم پی سی قویتره
خیلی ممنونم عالی و لازم
به نظر من نمیشه به این کار ایراد گرفت ، مهمترین چیز سلیقه هست ،اگر کسی گرافیک پرست هست ( مثل خودم xD ) کلی بازی گرافیکی ریخته توی بازار ، اگر داستان براش مهمه باز هم بازی های مورد علاقش هستن و اگرم گیم پلی همینطور ، خلاصه اینکه الان به نظرم برای هر سلیقه ای گیم مناسب هست ، من خودم به گرافیک و گیم پلی خیلی اهمیت میدم و خب داستان هم انگلیسی بلدم اما نه زیاد پس تو رتبه پایین تر قرار میگیره
پس با اینحساب لذت بخش بودن بازیه که اهمیت داره
بیشتر از اینکه هر کدوم از اجزای بازی اهمیت داشته باشن
مثل بازی های تلتیل که گیم پلی و گرافیک در خدمت داستان هستن یا مثل بازی دووم که باقی اجزا در خدمت گیم پلی هستن تا اون حس لذت رو در مخاطب بوجود بیارن
گرچه تا جایی که من دیدم مقالتون فراتر از عنوانی بود که نوشتید چون درواقع همونطور که اونجا هم عنوان کردید در خیلی از موارد این به خود ما مخاطبان هم مربوطه
درود به محمد‌صالح عزیز
اولا خسته نباشی بشخصه از متن بسیار لذت بردم همینطور ادامه بده.
فقط چند خطی کوتاه بنویسم در نقد این مطلب
بنظرم متن خوبه‌ها و پیامش رو هم میرسونه اما یک مقدار کم‌تمرکزه و یخورده هم پراکنده و باعث میشه؛ اونطوری که باید نتونه بزنه به خال برای همین هست که مخاطب بعضا ممکنه که به حاشیه بره و بجای دیالوگ کردن در مورد متن و پیامش یا حتی به چالش کشیدن مطلب و پیامی که میخواد بده ؛ یهو به حاشیه میره و برای این به چالش کشیدن ؛(که اصلا به چالش کشیدن نیست) دست روی نقطه‌ای میگذاره که اون نقطه نتیجه‌ای نداره جز اینکه خودش رو از مقصوده متن دور کرده و این روی درک بقیه هم ؛ دُمینو وار اثر منفی میگذاره.
البته این نظره منه و ممکنه صدرصد اشتباه باشه.امیدوارم که ناراحت نشی.
گیمفایی‌ها برای همین مطالب منحصر‌به‌فرد هست که گیمفایی شدن.
موفق باشی🌼🌼
سلام و درود خداوند بر شما
سلامت باشید؛ ممنونم.
فکر میکنم آره درست میفرمایید. متاسفانه اشتباه کردم و فکر کنم بیشتر اون مطلب “خارج از میدان”، موجب شد از مسیر خارج بشه. چون من اصلا منظورم کوبیدن لست نبود. خودم حتی یه بار درباره پایان لست ۱ مقاله حقیری نوشتم. نظرم صرفا از نظر تکنیکی و فنی بود؛ اما همه فکر کردن دارم میگم لست نه داستانش خوبه نه گیم پلی یا مثلا دارم میگم لست از نظر Performance ضعیفه… اون جمله “رسما حرفم را پس می گیرم” هم از چشم اکثریت واسه همین به دور موند 😅
متشکرم از اینکه همراهی کردید و نظر صحیح و ارزشمندتون رو فرمودید
همچنین؛ شما هم موفق باشید 🌹🌹🌹
ولی بازی باید گرافیک گیم پلی داستان ورلد خوب شخصیت های خوب حتی باگ هم داشته باشه چون یزره باگ آدم رو میخندونه
یادش بخیر، یه زمانی اولین بازی شوتری که پلی کردم بازی I.G.I بود و خیلی ازش لذت می بردم. دو ماه پیش نسخه دومشو تموم کردم و باید بگم هنوز هم تجربه اش برام لذت بخشه.
آقای اسدی از نصیحت کردن های شما حالم بهم می‌خوره.از این دید بالا به پایینتون به مخاطب هم حالم بهم می‌خوره. چی باعث شده شما فکر کنید به واسطه سواد بیشتر تو این زمینه حق زیر سوال بردن شعور مخاطب رو دارید؟ شما نصیحت کردین. حالا نوبت منه. تمام نویسندگانی در رسانه های گیمینگ ایران مشغول کار هستن فکر میکنن نور الهی بهشون تابیده که منتقد فلان جا هستن. شما حق زیر سوال بردن علاقه یک نفر به بازی های با گرافیک بالا رو نداری آقای اسدی. شما حق زیر سوال بردن سلایق یک نفر برای دوست نداشتن بازیهای نینتندو رو نداری.چرا فکر می‌کنید فقط شما درست میگید و درست می‌اندیشید. چرا فکر می‌کنید همه باید مثل شما فکر کنن و Age of empire 3 و بازی های قدیمی یا بازی های نینتندو رو دوست داشته باشن و هرکس غیر از اینه انگ “عامی” بودن بهش می‌زنید و حتی کمپانی‌ها رو هم محکوم می‌کنید. شما هم پلیر و هم سازنده رو بخاطر کیفیت مورد شماتت قرار میدید و ژست روشن فکرانه میگیرید و به خیال خودتون با این مقاله به رشد افکار متعالی در صنعت کمک می‌کنید. باید بپذیریم که شرایط ویدیو گیم با سرعت در حال تغییره. باید نسل جدید گیمرها رو بپذیریم و بفهمیم استانداردها در حال تغییره و از همه مهم تر باید احترام گذاشتن به روزگار نو و آدم های نو رو یاد بگیریم و به نسل جدید و تیزبینی و متفاوت اندیشیدن اونها احترام بذاریم.آقای اسدی باید قبول کنیم دوره لذت بردن از بازی ها برای نسل من و شما تموم شده و بهتره تفکرات نخ نما خودمون رو بزور تو چشم بچه های ۱۰ ساله ای که آلان کامل تر از من و شما در جریان دادگاه FTC هستن و اتفاقا خوب رایان و اسپنسر رو میشناسن و از بچگی به زبان انگیلیسی مسلط هستن،فرو نکنیم.
سلام و درود بر شما آقا امیررضا عزیز
اول که تشکر میکنم ازتون، چون با وجود اینکه مخالف جدی متنم بودید، تا انتها مشخصه که مطالعه فرمودید. 🌹
در خصوص این نگاه بالا به پایین، باید بگم که من نگفتم: “تو واقعا کی بودی؟ چه بلایی سرت اومده؟” یا “شما واقعا کی بودید!؟ چه بلایی سرتون اومده ایهاالناس!؟” بلکه نوشتم: “ما واقعا کی بودیم؟ چه بلایی سرمان آمده؟”
من خودم رو هم جزو مخاطبان گذاشتم. اگر بخوام فقط به مخاطب اینو بگم، ببخشید از این عبارت استفاده میکنم، غلط میکنم که بخوام همچین حرفی بزنم و خودمو علامه منبر حساب کنم و بگم: “شماها بد هستید! من خوب هستم!” من به هیچ وجه چنین نیتی نداشتم و ندارم. همیشه از ما استفاده کردم، نه تو یا شما.
نه بابا. من تنها به دلیل اینکه گیوتین نامه نوشتن رو دوست داشتم اومدم، اگه نور خدا بود الان رییس جمهور بودم به مولا. یعنی به خدا من خودم از جدی نوشتن اصلا و هرگز خوشم نمیاد. این جناب آقای کریمی (سردبیرجان! اونجا رو نگاه!) گفتن که هم مقاله جدی بنویس، هم طنز. وگرنه من ادعای منتقد بودن ندارم. بیشتر احساس میکنم فکاهی‌نویس هستم. حتی این مقاله پر از شوخی بود، تذکر گرفتم. ولی به هرحال، کفران وظیفه نمیکنم و مطیع امر سردبیرم!
ضمن اینکه ممنونم از اینکه نصیحت خودتون رو بیان فرمودید. اتفاقا اول مطلب همینو گفتم… حرفهای من صرفا نظر شخصی است؛ همان طور که شما هم نظرات شخصی خاص خود را دارید و علاقه‌مند به بیان و پذیرش آن از طرف دیگران هستید. اما اگر در اشتباه هستم، خوشحال می‌شوم که مرا در قسمت نظرات آگاه بفرمایید 🌹.
از اینا بگذریم، نفهمیدم چرا شما ضمن حساب کردن در عام، بهتون برخورد. عام یعنی اکثریت مردم. منم جزء توده عام مردمم. بیگانه نیستم که بیام اینجا بخورم و برم. برای پول هم نمی نویسم. چون خودم حقوق می‌گیرم از شغل اصلی که دارم
چون منم شوکیس رو دوست داشتم و بهش پنج از پنج میدم. از سونی بهتر بود. ولی سامر گیم فست رو راضی‌تر بودم. اما منتقد محترمی که گفتم و ازش دفاع کردم، استاد بنده هستند، یعنی جناب آقای زاهدی، ایشون راضی نبود و خیلی به ایشون توی نظرات حمله شد. اصلا یکی از دلایل نوشتن همین بود. اما هیچ کس نفهمید. همه فقط کوبیدن لست رو دیدن، نینتندو رو دیدن و بحث کردن سر اینکه گیمپلی مهمه یا گرافیک یا داستان.
قشنگ مشخصه اکثریت متوجه منطورم نشدن و مقاله رو کج خوندن. نوشتم خارج از میدان، همونو چسبیدن. با وجود اینکه تیتر زدم مسئله این نیست. به خدا بابا این نیست! دارم میگم از جدال دست بردارید. اینقدر قلب هم رو خراش ندید. اون ایکس باکس دوست داره، شما سونی فن هستی، احترامش رو حفظ کنیم…
غیرمستقیم گفتم زیاد دونستن موجب میشه برخی بشن موتور ترول و جر و دعوا. نمادین حرف زدم. همین! فقط همین! خطاب به همون بچه‌ی ده ساله گفتم آفرین که خیلی می‌دونی، ولی احترام رو بیا با هم مواظب باشیم و خودمونو گم نکنیم.
ممنونم از همراهی شما 🌹
با سلام. متشکر بابت توضیح راجع به دیدگاهتون نسبت به مخاطب. چون حداقل دید من به نقد همیشه این بوده که منتقد مثل فردی هست که توی یه غار تاریک یه چراغ قوه داره که میتونه راه رو به بقیه نشون بده در عین حال کنارشون حرکت کنه.چراغ قوه هم همون دانشی هست که ازش برخورداره. ممنون بابت دیدگاهتون شاید دچار من سو برداشت شدم.
باور بفرمایید من خودم از اون دسته گیمرهایی هستم که هنوز بازی های پیکسلی دهه ۹۰ رو تو این روزگار بازی میکنم لذت هم میبرم.نگرانی شما رو هم درک میکنم در مورد نقدی که نسبت به سمت و سوی حرکت امروزی صنعت گیم دارید. اما باید پذیرفت تغییرات با سرعت زیاد در حال وقوع هستن. نیازی نیست خودمون رو نصیحت کنیم بابت اینکه سلایقمون به سمت بازیهای پر زرق و برق‌تر رفته. شما نگاه کنی حتی بازیهای ایندی هم این روزها از نظر بصری چشم‌نواز هستن. فقط باید اجازه ندیم حس پیشرفت در ما که مخاطب باشیم بمیره. چون سازنده‌ها مطابق با میل بازار خودشون رو تنظیم میکنن. اگه من که مخاطب هستم صرفا به این مقدار قانع نباشم :)) که یه گرافیک خوب کار رو برام دربیاره قطعا باز هم صنعت رو جلو حرکت میکنه. بنظر من نباید زیاد به گذشته نگاه کرد. باید ببینیم چه پتانسیل‌هایی وجود داره با توجه با پیشرفت‌های سال‌های اخیر و بازیها میتونن به چه جایگاهی برسن در آینده. شخصا به آینده گیم خیلی امیدوارم با اینکه میدونیم حال این روزهای دنیای گیم خیلی جالب نیست. اما دائما یکسان نباشد حال دوران…
در انتها عذر میخوام اگه نظر ابتدایی ببنده یکم تند بود. متشکر بابت مقاله.
تازه من لست رو هم نکوبیدم. از نظر فنی و تکنیکی نظر دادم. نه از جنبه هنری. مثل بگم شیر پاکتی پگاه تا این حد حجم داره. حالا همه میان میگن نه! اتفاقا خیلی خوشمزه‌تر از شیر کاله هست!!! خب چه ربطی داره!؟ من دارم از حجم حرف می‌زنم، بعد شما از طعم؟
من دارم میگم رندر و عملکرد کنسول، طرفدارای سونی سپر میگیرن که گیمپلی شاهکاره و کات سین محشره… یعنی نوشتم اگه طرفدار دوآتیشه هستید مطالعه نفرمایید (به زبون بی‌زبونی: این برای سلیقه شما نیست)… اومدن خوندن!!!!
درهرحال بابت ناراحتی ایجاد شده معذرت میخوام ولی منظور متن حقیرم رو متوجه نشدید. حرفم هیچ کدوم از اینایی که فرمودید نبود
از نظر من گیمپلی یعنی خود بازی چون داستان رو فیلم داره کمیک داره مانگا داره گرافیک هم میتونی فیلم ببینی که خود واقعیته
««به فرض مثال، روزی دعوایی افراطی بر سر این هست که گرافیک فلان بازی چقدر پایین است و گرافیک بازی ویدیویی که انحصاری کنسول من است، بالاتر به نظر می‌رسد. انگار که می‌خواهد بیشتر، مرفه بودن و بهتر بودن خودش را ثابت کند تا برتری شرکت کنسولش! افزون بر این، هیچ سودی از حمایت کردن به جز چند خط نزاع نمی‌برد »»
جامعه شناسی بوردیو ، جامعه شناس فرانسوی. مرحبا نویسنده مرحبا…
سلام و عرض ادب خدمت شما دوست عزیز گیمفایی
ممنونم از لطف شما. 😅 🌹🌹🌹
من هنوز هم خبری از اون چیزایی که اون بالا گفتی ندارم😂
والا، گیمتو بزن عشقتو کن.تعصب؟گیم هم عالمی دارد😐😂
اگه از من بپرسید از بین کال آف دیوتی هایی که بازی کردی (mw2, world at war, call of duty 1 & 2, road of victory , call of duty mobile) کدومش بهترین بوده، من قطعاً کال آف دیوتی ۱ رو انتخاب میکنم. بخاطر اینکه هم داستان خوبی داره و طراحی مرحله هاش اصلا حرف نداره و به یاد موندنی هست و هم گیم پلی خیلی عالی هم که داره و گرافیک خوبی هم داره انصافا نسبت به زمان خودش. مهم تر از همه اینا بخش مولتی پلیر بازیه که از نظر من بهترین مولتی پلیر رو نسبت به همه نسخه های کال آف دیوتی داره. چون اینجا سرور ها دست سازنده نیست، بلکه سرور ها دست کاربران هست و هرکس که توانایی مالی و فنی داره یک سرور میزنه و چند نفر کاربر معمولی هم جمع میشن و بازی میکنن و خوش میگذرونن. همین الانشم اگه کال آف دیوتی ۱ رو دانلود کنید میتونید چند تا سرور پیدا کنید که مثلا ۱۰ یا ۲۰ نفر توش جمع شدن، اگرچه تعداد این سرور ها نسبت به گذشته کمتر شده.
سلام بر شما یار گرانقدر گیمفایی
آره. یادمه همون زمانم که کالاف ۱ (فکر کنم سه سال پیش حدودا) تجربه میکردم، سرورهای آنلاینی که فرمودید بودن.
ممنونم از همراهی شما و نظر ارزشمندتون 🌹
نویسنده عزیز کارت حرف نداره مو به مو دارم میخونم و لذت میبرم از مقاله دمت واقعا گرم و خسته نباشی دقیقا همه اون چیزایی هستن که ما گیمرا مشترک تجربه کردیم و میکنیم تو مسیر زندگیه گیمریمون.👍🥰👏
سلام و درود بر شما
ممنونم از لطف و محبتتون. سلامت و تندرست باشید 🌹🌹🌹
۱-گیم پلی
۲-داستان
۳- شخصیت پردازی
۴-فضا سازی
۵- گرافیک
مقاله بسیار عالی و زیبا ممنون از اقای اسدی
ولی نظری داشتم این بود که به نظرم گیم پلی و داستان و گرافیک برای هر بازی مختلفی اولویت بندی مشخصی دارد
مثلا بازی walking dead که سال ۲۰۱۲ عرضه شد با اینکه گرافیک خوبی ندارد و گیم پلی بازی هم در حد انتخاب دیالوگ یا کمی راه رفتن هست ولی به خاطر اینکه داستانی فوق العاده دارد بعد از تجربه این گیم یکی بهترین گیم ها برای فرد میشه یا حتی لایف ایز استرنج
بازی های دیگه ای مثل کال اف دیوتی و بتلفیلد گیم پلی هسته ی اصلی بازی هست و پلیر های این گیم بیشتر از همه گیم پلی بازی براشون مهم هست و داستان و گرافیک در اولویت بعدی قرار دارد
و گرافیک به نظرم کسی نیست که گرافیک براش اولویت اول باشد گرافیک یک چیزی هست که در بازی اگر خوب باشد میتونه مخاطب رو بیشتر از خود راضی کنه و مخاطب با اون بازی بیشتر حال کند ( در صورتی گیم پلی یا داستان خوب باشه وگرنه گرافیک تنها به دردی نمیخوره )
ولی تنها چیزی که در همه ی بازی ها مهمه نوآوری هست که در بازی های الان کمتر شده
در آخر اگر اشتباهی نوشتم لطفا به بزرگواری خودتون ببخشید و اگر میشود اشتباه هم رو بگید
بازم ممنون از آقای اسدی به خاطر این مقالات زیبا
سلام و عرض ادب
مرسی. سلامت باشید.
نه بابا. چه اشتباهی؟ بالاخره هرکسی علاقه‌ای داره و سلیقه‌ها رنگارنگ هستند.
ممنونم از اینکه همراهی کردید 🌹
مقاله خوب و لذت بخشی بود منم یه زمانی درگیر داستان عالی گرافیک خوب و گیمپلی جذاب بودم جوری حتی اگه یه بازی خوب و سرگرم کننده میومد چشمام نمیتونست اون سرگرم کننده بودنش رو ببینه و سریع میگفت این بازی اشغاله اما الان حقیقتش نه داستان برام مهمه نه گیمپلی نه گرافیک منظورم اینه که همین که بازی سرگرمم کنه کافیه و چند وقتیه دارم بر میگردم به بازی های سال های پیش
بازی هایی که فرصت لذت بردن ازشون رو از خودم گرفتم چون یه سری ایراد داشت که میشد ازشون چشم پوشوند و لذت برد درست مثل قدیم
من متولد ۶۷هستم نمیدونم همسن من اینجا هست تا حتی هفتاد یک دو هم میدونن چی میگم دقیقا یادمه هفت سالم بود سال هفتاد سه بود که یه اتاری قدیمی خونه فامیلمون دیدم دزد پلیس بازی مبکرد خیلی دوست داشتم این بازیو به بابام گعتم بگیر برام چون داشت میفروخت اتاری بابام هم اخلاق داشت دست دوم نمبگرفت خلاصه گریه زاری بابام برد منو جمهوری تهران دو روز بعدش یه میکرو تایوانی ها ان ایی اس خرید بازی اردک و لوازم جانبی تفنگ دوتا دسته داشت چند شانزده هرار تومان کلی پول بود سالها کارتریج ها بلزی میکرو سگا کم بود بچه ها اون زمان یادشون ما بازی هارو با هم عوض میکردیم اینجور بازی جدید تجربه میکردیم بعد پس میگرفتیم بعد شد سگا کشتی کج معروفش جنگ خلیج سونیک عاشق کامبت بودم رمز دسته سگا رو دوستم همه نوشته بود مثل گنج نگه داری میکرد واسه سال هفتاد پنج شیش این موضوع اسگورپیون همیشه انتخاب میکردم من بعد پلی استیشن وان اومد سال هفتاد هفت من تازه دیدم کلوپ محلمون اورده بود دوستم میگفت پیمان سونی یه دستگاه بازی ساخته ادم بزرگ توش فیلم بازی ها رو نشون میده(منظور دمو کات سین بود🤣)فقط عاشق دیدن دمو بودیم بخدا وفتی اویل دو اومد انقدر سخت بود برای ما هیچ یوتوب نت نبود بریم ببینیم پاره نیشدیم جلو بریم اویل سه بدتر اما عاشق دمو اول اویل سه بودم اول بازی بعد تیکن سه ته گرافیک میدونستیم هر بازی ارت باگسش جنگی تر بود انتخاب مبگردیم بخدا نه متا میدونستیم چیه نه چیز دیگه فقط دمو بازی ها کف مارو میبرید سایفون فیلتر دایانا گرایسیس هزار بار بیشتر تموموکردم سیر نمیشدم ازشون بعد پلی استیشن وان خریدم دیگه فقط با پی سی بازی گردم تا اخر نسل هشت پلی فور خریدم بعد فروختم فایو و سری اس حریدم اما دیدم لامصب هیچکدوم مثل پی سی به صرف نیست برگشتم رو پی سی جدید جمع کردم کنسول هام رو دامادمون خرید ارم البته اونم گذاشته خونه ما همچنان پلی میدم 😄ولی در کل دیگه الان همون پول دوتا کنسول گذاشتم پی سی گرفتم الان پی سی با پول دوتا کنسول یه پلی فایو و سری اس میشه خرید البته باز باید یکم روش بزاری یبار هرینه هست بقیه بعدا عمری باشه ارتقا کارت سی شصت دوازده گبگ رم سی دو گیگ سی پیو کورای ۹ و پاور ۸۵۰ جمع کردم میگم یگم رو پولت بزاری پی سی الان بهتره استیم تخفیفات بی نظیر داره کارهای دیگه نرم افراری هم با پی سی میشه انجام داد خلاصه واقعا تا جایی این گرافیک خوبه و جنگ کنسولی که بی احترامی نشه به کسی و اون لذت گرفته نشه تا بازی انحصاری یه طرف میاد طرف مقابل زیرش انقدر هیت میده که لذت از اون طرف بگیره
دوم سوم دبیرستان بودیم اون اولین کانتر که تازه منتشر شده یود یه همکلاسی داشتیم شهروز صادقی لامصب استاد بود باهاش بازی میکردی میگفت هر کدوم دوست داری بردار اگه اولین نسخه ها کانتر یادتون باشه الان بعید میدونم بچه ها امروز اون گرافیک کانتر زمان ما رو بتونن پلی بدن خداییش هم واسه الان دیگه خیلی پایین ولی من اتقدر لذت بردم از اون بازی با همون گرافیک انقدر از ای جی ای یک لذت بردیم مکس پین یک دو همون سالی که منتشر شده بود بازی ژنرال کال اف دیوتی ها نسخه های اولیه جنگ جهانی دوم بود عاشق عملیات نرماندی بودم دقیقا نجات سرباز رایان ساخته بودن اون مرحله انگار خودم وسط اون جهنم مرگ بودم توپ خمپاره تیربار از زمین اسمون میومد سنگر چاله های زمین بود خیلی حال میداد😍بازگشت قلعه ولفانشتاین اوف فارسی هم زده بودن اتفاقا من یادمه اون دوران شرکت دارینوس بود دوبله میکرد بازی هارو و یک پک بازی هاش داخلش بود که شامل دفترچه راهنما کاراکترها بازی داستان هر کدوم اسلحه ها مورد استفاده توضیح میداد مافیا مکس پین ومپایر خریدم ازشون اون موقع بازی دوبله درسته گند ز ده میشه بهش اما خوب متوجه میشی البته تقویت زبان بهترین راه ولی باز جای زیرنویس نمیگیره روزی میشد بازی ها زیرنویس داشتن ایکاش حالا دست کم یه تعداد همش هم نشد چی میشد
من با اینکه رو پلی استیشن تعصب دارم ولی متنو خوندم چون باجنبه هستم.بنظرم متن شما خیلی انگیزشی و جالب بود.خیلی هم طولانی.