نقد و بررسی فیلم The Mother | فرمول تکراری کلیشه‌ای

فیلم The Mother جدیدترین عنوان ساخته شده توسط نتفلیکس در ژانر اکشن و ماجراجویی می‌باشد.

نتفلیکس در طول سالیان گذشته تعداد زیادی اثر را به عنوان سازنده تولید کرده است. این آثار هم در دسته آثار سینمایی و هم سریال و یا مینی سریال بوده‌اند. در این تعدادی اثر خوب در بین این ساخته‌ها وجود دارد. البته که اکثر آن‌ها سریال بوده‌اند و آثار سینمایی نتفلیکس بسیار فراز و نشیب داشته و اکثرا آثار ضعیف، تکراری و یا بدون هدفی به نظر می‌رسند.

فیلم The Mother از جدیدترین آثار ساخته شده توسط نتفلیکس در ژانر اکشن و ماجراجویی با جنیفرلوپز می‌باشد که مشخصا به اصطلاح برای سرگرمی ساخته شده است. اصطلاحی که معمولا دست‌آویز و بهانه‌ای برای ضعیف و یا کلیشه‌ای بودن محض آثار شده است.

فیلم The Mother قصه مادری را روایت می‌کند که برای امنیت خود و فرزندش مجبور می‌شود تا او را رها کرده و به دست خانواده دیگری بسپارد و خود نیز در جایی دور افتاده به زندگی خود ادامه دهد.

این روایت یک پرش دوازده ساله دارد تا به خط زمانی اصلی وقایع فیلم برسیم. پس از دوازده سال دو ضد قهرمان فیلم که ابدا انگیزه کافی در فیلمنامه برای آن‌ها تعریف نشده است، فرزند این مادر را پیدا کرده و قصد دارند تا از این طریق به خود او برسند.

حال کروز مامور اف بی آی به مادری که به اجبار فرزند خود را رها کرده بود اطلاع می‌دهد تا خود بازگردد و از فرزند خود مراقبت کند.

فیلم The Mother هیچ چیز تازه و جدیدی برای ارائه ندارد و پرسش اصلی آنجاست که هدف از ساخت این چنین آثار چیست؟

آثاری با یک نقش اول قهرمان که در این اواخر معمولا زن نیز هستند با یک فیلمنامه دست چندمی و یک دوربین گیج و گنگ که تنها به اندکی هیجان عمومی چند سکانس اکشن دل خوش کرده‌اند.

فیلم The Mother اثری کاملا قابل پیش بینی است که به شکلی منسجم نیز روایت نمی‌شود و در لحظاتی از فیلم مخاطب حس می‌کند مشغول تماشای دو فیلم متفاوت می‌باشد.

فیلم در چند سکانس اکشن خود موفق به ساخت کمی هیجان می‌شود و دیگر هیچ. فیلمنامه‌ای یکنواخت از مادر قهرمانی که سعی دارد دخترش را از خطرات بزرگ اطرافش نجات دهد. فیلم از همین نیم خط فراتر نمی‌رود.

ضد قهرمان‌های فیلم هیچگونه پرداخت و حضوری در فیلم ندارند و حتی به حالت تیپیکال هم نمی‌رسند. گویا که از آسمان به میان فیلمنامه افتاده‌اند.

مادر که سعی دارد زویی را از دست آن‌ها در امان نگه دارد، او را به جایی دور افتاده می‌برد و به شیوه خود تربیت می‌کند. حال چرا او از ابتدا و بعد از به دنیا آمدن زویی همین کار را انجام نداد، مشخص نیست.

هنگامی که آن‌ها ناپدید شده تا زویی دفاع از خود را بیاموزد، فیلمنامه زمان را از دست می‌دهد. در واقع با یک فیلمنامه غیر زمان‌مند روبرو هستیم.

مشخص نیست زویی و مادرش تا چه زمانی باید آنجا بمانند و این مشخص نبودن زمان در فیلمنامه، مخاطب را از فیلم جدا کرده و او را در حالتی سردرگم می‌گذارد که نمی‌تواند خط داستانی و زمانی فیلم را دنبال کند.

از سوی دیگر همه چیز در فیلمنامه فیلم The Mother اجباری به نظر می‌رسد و ظاهرا فیلم هیچگونه برنامه‌ای برای چیزی ندارد.

زویی پس از یک بار دیدن مادر واقعی خود به این واقعیت پی می‌برد که مادر خود را پیدا کرده است. فیلم کوچک‌ترین تلاشی برای ساخت یک ارتباط ساده که منجر به یک ارتباط عمیق مادر و فرزندی شود، نمی‌کند.

در واقع به جای آنکه فیلم ابتدا این دو شخصیت را کنار یکدیگر قرار داده و از طریق تعامل آن‌ها را به یکدیگر نزدیک کرده و سپس زویی متوجه واقعیت شود، فیلم از همان ابتدا برای زویی مشخص می‌کند که این شخص مادر او است.

در نتیجه یک پروسه و یک روند شکل‌گیری ارتباط بین این مادر و فرزند در فیلم گم می‌شود و فیلم بدون طی کردن این مرحله سعی دارد این دو را در آغوش یکدیگر قرار دهد.

در نتیجه فیلم The Mother میزان زیادی پتانسیل دراماتیک را در این بین از دست می‌دهد که این موضوع ضربه زننده به حس فیلم و حس مخاطب به شخصیت‌ها خواهد بود.

نکته جالب اما حضور سه نویسنده برای نوشتن این فیلم است. حال اینکه چگونه سه نویسنده با همفکری و در کنار یکدیگر چنین قصه کلیشه‌ای را نوشته‌اند، خود پرسش بزرگی است.

فیلم در بخش اکشن خود نیز گیج می‌زند. در مواردی سعی می‌کند تا اکشنی کاملا واقع‌گرایانه را ارائه کند اما در مواقعی به سمت اکشن تخیلی می‌رود.

در بخش کارگردانی نیز فیلم عملکرد خوبی ندارد. در برخی از موارد ساده‌ترین قواعد گرفتن یک مکالمه درون خودرو را نیز نمی‌تواند به درستی اجرا کند.

فیلم همچنین پر زاویه دوربین‌های بی دلیل و بی منطق و عجیب است. Blur کردن تصویر نیز ترفند دیگری است که مشخص نیست با کدام منطق در حال استفاده می‌باشد.

پایان فیلم نیز ابدا نه حسی تولید می‌کند و نه با پایانی تاثیرگذار روبرو هستیم. بزرگ‌ترین لحظات اکشن و پر هیجان فیلم که باید در پایان آن رخ دهد به ساده‌ترین شکل اتفاق می‌افتند و حتی اندکی چالش برای قهرمان قصه حس نمی‌شود.

در پایان نیز مادر واقعی زویی را می‌بینیم که او را از دور تماشا می‌کند. فیلم در واقع حتی جرئت یک پایان‌بندی را ندارد و زویی را بین خانواده خود و مادر واقعی‌اش می‌گذارد و از نتیجه‌گیری هراس دارد.

در پایان باید گفت فیلم The Mother تماما همان چیزی است که در سالیان اخیر زیاد تماشا کرده‌ایم. قابل پیش‌بینی، تکراری و کلیشه‌ای با بهانه‌ای به اسم سرگرمی.

فیلمی که تنها دستاوردش کمی هیجان آن هم نه در تمام صحنه‌های اکشن می‌باشد. فیلم عملا نه شخصیت دارد، نه مادر و نه فرزند. فیلم حتی در بخش ضد قهرمان نیز عملکرد خوبی نداشته و ضد قهرمان‌هایش صرفا آدم‌های بدی هستند که باید به اجبار و به شکلی روباتیک در فیلمنامه حضور داشته باشند.

تمام این موارد فیلم The Mother تبدیل به اثری تک بعدی کرده است که در تمام ابعاد ناتوان است.