یک توصیه: لطفاً به رده‌بندی سنی بازیها توجه کنید
روزهایی که در شبانگاه کودکی به رده‌بندی سنی بازیها توجه نمی‌کردیم نوشته‌هایی روی باد بودند.
این نوشته صاف و ساده است و کوتاه و روراست و صریح و زود هم تمام می‌شود. از این لحاظ، کسانی که احتمالاً می‌خواهند قید خواندن را بزنند، میتوانند اندکی تأمل کنند. چون میخواستم بگویم برای مدتی هم که شده، دور من جمع شوید رفقای خوب؛ می‌خواهم یک داستان کوتاه بگویم. داستانی دربارۀ «حبیب»؛ پسری که همیشۀ عمرش عاشق بازی‌های ویدیویی بود. از همان کودکی و روزگارانی که نمی‌دانست چگونه دست‌هایش را بشوید ولی می‌توانست با چشم‌های بسته جای دکمه‌های دوال‌شاک ۲ را مشخص کند.
حبیب پسر خوبی بود؛ این را انصافاً می‌گویم. یک روز که حبیب کار اشتباهی انجام داد، سریع دوید و سراغ دفتر کوچکش رفت و یک تصمیم مهم گرفت. تصمیم گرفت تا کارهای خوبش را با علامت‌های ضربدر و مربع، و کارهای بدش را با علامت‌های مثلث و گاهی هم دایره یادداشت کند و تلاش کند تا براساس یک آمارگیری مسئولانۀ علمی، سطح کیفی اخلاقیاتش را به‌عنوان یک مرد افزایش دهد. این‌طور بود که حبیب تقدم قلبی‌اش بر این بود که حقیقتاً در هر مسئلۀ ممکنی آدم خوبی باشد؛ آدم خوش‌قلبی باشد. قلب حبیب برای خیلی چیزها می‌تپید. به‌هرحال روزگار می‌گذشت و سال‌ها می‌رفتند و حبیبِ تک‌گنجشککِ کوچک، وقتی بزرگتر شد و از کارتریج تاینی‌تونز گذشت، فارغ از حال دنیا، درحالی که احتمالاً بازهم غروب‌هنگام، احدالناسی را نداشت که با او بازی کند، به دستگاه سونی سفید رنگِ مایل به نقره‌ایِ پر از خشی که داشت رجوع میکرد.
ولی در این میانۀ میانه‌ها، یک چیزی همیشه گوشۀ قلب حبیب را آزار میداد: حبیب همیشه از اینکه مجبور بود در بازی‌های ویدیویی چیزهایی را ببیند که کودکان نباید می‌دیدند کمی دلهره و ناراحتی داشت. حتی یک روز صبح، با اینکه هیچ اجباری برای او نبود، او یکی از بازی‌هایش را که احساس میکرد با اصول اخلاقی و رفتاری و قلبی‌اش سازگاری نداشتند به سطل زباله انداخت. با این‌حال مثل اینکه نمی‌شد برای آن چارۀ خاصی اندیشید. بازیها بازی بودند و حبیب هم کودک بود و باید بازی میکرد. نمی‌دانست آن مربع کوچک گوشۀ بازیها چه می‌گفتند؛ نمی‌دانست.
وقتی حبیب بزرگتر شد و هنوز هم بازی میکرد و اتفاقات عجیب و غریب پیرامون دنیای سرگرمی‌های تعاملی را می‌دید، تجربۀ یک بازی به‌خصوص باعث شد تا گوشه‌ای بنشیند و نگاهی دوباره به بازی‌های گذشته داشته باشد. وقتی با تاریخ ویدیوگیم آشناتر شد، این فکر به خاطرش خطور کرد که احتمالاً بازی‌های زیادی را به‌علت فقط «بچه بودن» از دست داده؛ این‌طور شد که به گذشته بازگشت. حبیب اما فکر میکرد که فقط بازی‌های تجربه نشده‌ای که از کودکی روی دستش مانده بودند را از دست داده؛ کمی که گذشت، فهمید که حتی آن‌هایی را که بازی کرده بود، و چه‌بسا آن‌هایی را که تمام کرده بود هم با بزرگ شدن از دست داده. حبیب دیگر آن حبیب کوچک نبود؛ حبیب کوچک دکمه‌های دوال‌شاک را از حفظ بود اما واقعیات جهان را هیچ‌گاه از حفظ به‌قلب نسپرده بود. این‌طور شد که حبیب، به‌اجبار فهمید که معنای واقعی بسیاری از بازی‌های کودکی‌اش را نفهمیده و حقیقتاً که آن‌ها را از دست داده است. بازی‌های از دست رفته، حبیبِ مشوش، تأثیر عجیب بازی‌های کودکی، نفهمیدن معنی‌ها، حبیب را دوباره گوشه‌ای کشاندند. او گوشه‌ای نشست. می‌دانست که احتمالاً خوش‌شانس است که برگشته؛ وگرنه خیلی‌ها بازی‌هایی که در کودکی بازی کرده بودند را هیچ‌گاه نمی‌فهمیدند.
حبیب جلوی اشک‌ها را گرفت؛ تصمیم گرفت که ببیند در بازی‌های قدیمی‌تر برای پسربچه‌هایی که می‌خواستند مرد شوند چه باقی مانده بود. می‌خواست از بازیها بپرسد: «این‌همه مدت را که من را رها کرده بودید چه می‌گفتید؟» شب که شد، GTA San Andreas را اجرا کرد و فهمید که زمان نبودش، و زمان کودکی‌اش و زمان نفهمیدنش، سی‌جِی خیلی حرف‌ها زده بود که او نمی‌فهمید. سی‌جی خیلی تلاش میکرد که به او بفهماند ولی او نمی‌فهمید. وقتی زمانش نرسیده باشد، هیچ‌شخصی معنی واقعی بازی‌های ویدیویی را نمی‌فهمد.
این داستان، داستان حبیب بود و آن‌چه که بر او در طی سال‌ها از ندانستن معنی و دلیل حضور «رده‌بندی سنی» گذشت. داستان خوبی است. به ما یاد می‌دهد که مسئلۀ رده‌بندی سنی، اصولاً مشکلش فقط محتوای خشونت‌آمیز یا محتوای بزرگ‌سالانه نیست؛ مشکلش آن واکنشی است که مخاطب در قبال محتوای خشونت‌آمیز یا بزرگ‌سالانه نشان می‌دهد. ممکن است البته شخصی هم به این نوع برداشت از رده‌بندی سنی ایراد بگیرد؛ بگوید که حالا کودک دوازده ساله چه واکنشی دارد که به خشونت نشان بدهد؟ یا حتی محتوای بزرگ‌سالانه. ممکن است شخصی بگوید کودک که اصلاً مغز ندارد. با این‌وجود، حتی اگر شخصی دوست نداشته باشد که به این «دلایل فرعی» در باب رده‌بندی سنی توجه کند، پاراگراف و بخش پایانی داستان حبیب، به «دلیل اصلی» حضور رده‌بندی سنی می‌پردازد. یعنی: فهمیدن «معنی حقیقی» بازیها در زمان و مکان درست.
بازی‌های ویدیویی جدی هستند؛ یعنی نیازی نیست که لزوماً آن‌ها را هنر بدانیم تا متوجه این موضوع باشیم که بازیها حرف می‌زنند. بازیها حامل معانی و کلیدواژه‌ها و مضامین بزرگ‌سالانه‌ای هستند که برای شنیده شدن طراحی می‌شوند. طراح یک بازی ویدیویی، همیشه وقتی درحال طراحی بازی جدیدش، روی صندلی استودیو نشسته، به مخاطبی فکر می‌کند که قرار است این بازی دستش برسد. مخاطب، شخصی است که حرف‌های بازی را می‌شنود. اما حرف‌ها خیلی عجیب هستند. نکتۀ عجیب حرف‌ها، این است که تا جای درست را پیدا نکنند، آن‌جا نمی‌روند. حرف و خیال باطل سراغ قلب راستین و خوش و پرمحبت نمی‌رود چون آن‌جا جایی ندارد. سخن بیهوده بر زبان مرد صادق نمی‌نشیند چون آن‌جا استراحت‌گاه حرف حق است. بنابراین، حرف‌ها هم به‌قدر فهم و درک شنونده، و به‌قدر مکانی که شنونده برایش مشخص کرده شنیده می‌شوند.
حالا از چند جملۀ سابق، می‌شود این‌طور برداشت کرد که اگر بازیها، احیاناً حرف خطا یا درستی بزنند، شخصی می‌تواند معنای واقعی نهفته در آن حرف‌ها را متوجه شود که قبلاً مکان و جایگاه‌های قلب و دل و زبانش را مشخص کرده و ساخته باشد. کودکان که هنوز مصالحش را ندارند و نوجوانان اما، هنوز در حال ساخت هستند. بنابراین، بسیاری از بازی‌های با محتوای بزرگ‌سالانه، اگر به‌سراغ کودکی بروند، احتمالاً هیچ جایی برای حرف‌شان پیدا نکنند و اگر سراغ نوجوانی بروند، میتوانند به‌سادگی آب خوردن در جایگاهِ نیمه‌ساختۀ اشتباهی بنشینند که نوجوان هنوز آن را کامل نکرده.
معادله ساده است: «بازی‌های بزرگ‌سالانه مخاطب بزرگ‌سال می‌خواهند.» دلیلش این است که مخاطب بزرگ‌سال بازی بزرگ‌سالانه را می‌فهمد و می‌تواند در قبال محتوایی که می‌بیند، تصمیم مستقل بگیرد. تا پایان دهۀ دوم زندگی یا در موارد درست‌تری زودتر از آن، هر فردی که با اصل و اصول زندگی کرده باشد، به‌احتمال زیاد تصمیم خودش را دربارۀ راه زندگی‌اش گرفته است. پس از گذر از هجده سالگی، فرصت‌های تغییر کم‌تر و کم‌تر می‌شوند. نه اینکه فرصتی نباشد؛ فرصت هست اما دوران نوجوانی دوران مهم یادگیری هستند و ساختن انسانی که بتواند در دوران بزرگ‌سالی مقابل محتوایی که در جهان می‌بیند، پاسخ درست بدهد. فرد بزرگ‌سال به‌این دلیل بزرگ‌سال خطاب می‌شود که «جایگاه‌های قلبش را برای دریافت حرف‌ها» ساخته است. بزرگ شدن به این معنی است که فرد تصمیم بگیرد چه‌گونه زندگی می‌کند. شخصی که هنوز تصمیم نگرفته چه‌گونه زندگی کند، به‌واقع که هیچ‌گاه بزرگ نشده.
این تصویر مربوط به سال ۲۰۱۲ است؛ میانگین سنی بازیکنان بازی‌های ویدیویی از آن سال تا هم‌اکنون، هنوز هم بین ۳۰ تا ۳۹ سال جابه‌جا می‌شود. برای مطالعۀ منبع به تصویر پایین رجوع شود.
به‌همین خاطر است که نوجوانی که هنوز ساختمان فکر و ذهنش را نساخته، احتمالاً مقابل محتوا عاجزانه تصمیم بگیرد یا اشتباه تصمیم بگیرد. ممکن است برخی بگویند که جناب محترم نگارنده از کجا می‌داند که کدام نوجوان مبانی ذهنش را ساخته و کدام یک نساخته؛ شاید اصلاً یک نوجوان بیشتر از سن خودش متوجه شده و زودتر از باقی افراد مراحل زندگانی‌اش را طی کرده باشد. اما این ضرب‌المثل قدیمی «من بیشتر از سن خودم میفهمم.» احتمالاً فارغ از صحیح یا غلط بودنش، توسط اغلب نوجوانان در طول تاریخ بشریت تکرار شده باشد. واقعیت آن است که سن و سال، ظرف رشد است و اگرچه هیچ محدودیتی برای علم‌اندوزی نیست، اما کماکان هر سنی و هر دوره‌ای، برای یک انسان معمولی از نوع انسان‌هایی که نمی‌دانند پشت‌سرشان چیست، دارای نوعی ظرف جداگانه است که به‌مرور زمان پُر می‌شود.
اگر نوجوان هستید، نباید نگران عقب ماندن از هم‌سن‌وسالان‌تان باشید؛ حدود ۷۶ درصد از بازی‌های ویدیویی به افرادی بالای ۱۸ سال می‌رسند.
یک صحبتی که احتمالاً زیاد در این باب تکرار شود هم بازمی‌گردد به تفاوت یک سال و دو سال؛ فردی ممکن است بپرسد که «حالا فرق شانزده سال با هجده سال مگر چه‌قدر است که این‌همه سروصدا میکنی؟» چنین فردی احتمالاً به‌طرز غیرقابل‌تصوری هیچ‌گاه نوجوان نبوده. هر شخص خوش‌نیتی که نوجوانی را تجربه کرده باشد، می‌داند که در ایام نوجوانی، تفاوت یک سال و دوسال برای یک نوجوان، مثل تفاوت ده سال و بیست سال برای فرد بالغ است. برای یک نوجوان، دنیا ممکن است شنبه یک شکل باشد و چهارشنبه کلاً یک شکل دیگر. نوجوان ممکن است صبح یک روز یک آدم باشد و تا عصر همان روز تبدیل به یک آدم دیگر شود.
بنابراین توجه به این اصل و اساس زندگانی واقعاً شایستۀ اهمیت است هرچند میزان توجه به آن در اقشار عمومی نزدیک به صفر باشد. فارغ از همۀ این «تأثیرات مدیا» بر زندگی، نکتۀ اساسی اما آن است که بازی‌های ویدیویی با این‌همه کمالات، دلیل بزرگ‌سالانه بودن‌شان در بسیاری از مواقع آن است که نیازمند میزان قابل توجهی از دانش و اطلاع عمومی و در برخی از موارد مشخص، دانش آکادمیک و پژوهشگرانه هم هستند تا درست فهمیده شوند. اگر روزی یک پسربچۀ شانزده ساله داشتید، می‌توانید «بایوشاک» را به‌بهانۀ روایت‌گری عمیق و پردازش دقیق از حالات انسانی به‌عنوان هدیۀ تولد برایش بخرید و بعد هم افتخار کنید که در حال ساخت یک اندیشمند هستید؛ واقعیت اما آن است که احتمالاً پسر شانزده سالۀ شما چیز خیلی خاصی از بایوشاک نصیبش نشود و فرداروزی هم اگر آمد و وقتی بزرگ شد و دانش لازم را کسب کرد، دیگر حوصلۀ تجربۀ دوبارۀ یک بازی قدیمی را نداشته باشد. ضمن آن‌که بازی‌های ویدیویی از شما اندیشمند نمی‌سازند؛ بازی‌های ویدیویی فقط اشاره میکنند و کماکان لازم است که فردی به دیدگاه و مبانی مستقل خودش رسیده باشد تا بتواند تصمیم بگیرد کدام اشاره را دنبال کند.
حتی دیدن این فانوس دریایی در شب خودش به‌تنهایی آدم بالغ را می‌ترساند.
مشکل پاراگراف قبل زیاد پیش می‌آید؛ نباید این مسئله را که سرگرمی تعاملی توانایی ابراز و بیان عمیق دارد را با توانایی راهنمایی کردن در امورات زندگی اشتباه گرفت. بازی‌های ویدیویی اگر شبیه به‌هرچیز باشند، میتوانند شبیه به «کاتالیزور» باشند در یک واکنش شیمایی. کاتالیزور آن ماده‌ای است که با اضافه شدن به واکنش شیمایی اولیه به آن سرعت می‌بخشد ولی نقشی در تعیین جهت واکنش ندارد.
اما برای آن دسته از نوجوانانی که این متن را می‌خوانند چه برای گفتن هست؟ فردی می‌پرسد که «ای محترم‌جان، اگر این‌همه دلیل آوردی که نوجوانان نباید بازی‌های بزرگ‌سالانه بازی کنند، پس شما بفرما بگو که این نوجوانان چه‌کار کنند؟»
پاسخ صمیمانۀ رفیقانۀ حبیبانه به دوستان نوجوان این است که: «نگران نباشید!» اگر روزی دیدید که بر سر یک بازی دعوا هست و ناگهان احساس کردید که چه‌قدر حیف که جزئی از آن مشاجره و دعواهای بیهوده و بی‌اساس و بی‌معنی نیستید، نگران نباشید. چراکه بازی‌های خوب هیچ‌گاه تمام نمی‌شوند، دعواها هم احتمالاً حالا‌حالاها ادامه دارند و بازی‌های ویدیویی واقعاً خوب، هیچ‌گاه و هیچ‌گاه تاریخ مصرف‌شان تمام نمی‌شود. اگر از یک بازی ویدیویی خوش‌تان آمد و گذرتان به یک نام مشهور خورد، مسئله‌ای نیست؛ نام بازی را در یک دفترچۀ یادداشت کوچکِ دوست‌داشتنی بنویسید، و تا آمدن روز مناسبش، بازی‌هایی که بهتر از همۀ زمان‌ها، مناسب این زمان هستند را تجربه کنید. یادتان باشد؛ همۀ بازی‌های خوب لزوماً بازی‌های ردۀ سنی بزرگ‌سال نیستند. بخش عظیمی از بزرگ‌ترین و بهترین بازی‌های تاریخ ویدیوگیم همیشه مربوط به ردۀ سنی نوجوان بودند.
آرتور مورگان می‌داند که بچه‌ها نباید شاهد بعضی از اتفاقاتِ بد باشند؛ با این‌وجود در زندگی سخت مورگان و خانواده‌اش، فرصت‌های زیادی باقی نمانده بودند. بسیاری از گیمرها حالا این فرصت را دارند تا به کودکان‌شان چیزهایی را یاد بدهند که خود هیچوقت یاد نگرفتند.
می‌دانم که خیلی سخت است؛ اما باید باور کنید که ارزشش را دارد. یک بازی فوق‌العاده خوب و ارزشمندی مثل Red Dead Redemption 2 که حرف‌های خوبی هم راجع به معنا در زندگی آدم‌ها می‌زند، اگرچه بازی خیلی شیک و دوست‌داشتنی و قابلی است، اما حقیقتاً ارزش واقعی تجربه‌اش را زمانی پیدا می‌کند که فردی در دوران لزوم به آن بپردازد. حتی اگر فردی در روز هجده سالگی‌اش هم به تجربۀ چنین اثر صمیمانه‌ای بپردازد، خیلی بهتر از آن است که در چهارده سالگی وقتش را با هفت‌تیرکشی‌های بیهوده بر سر بدبختان روستایی و کندن پوست گاوهای بیچاره تلف کند. همین موضوع با شدت بیش‌تری راجع به بازی‌هایی از قماش «بایوشاک» هم صدق می‌کند. فهمیدن معنای واقعی یک بازی ویدیویی فقط در ظرف زمانی مخصوص به‌خودش اتفاق می‌افتد. شاید حتی نیاز باشد که برای برخی از بازیها، علاوه‌بر مقولۀ سن، سطحی از پژوهش هم درنظر گرفته شود.
اگر هنوز هم باور ندارید، می‌توانید سال‌ها بعد از تجربۀ فعلی‌تان از بازی‌هایی این‌چنینی، بعد از بالغ‌‌تر شدن و فهمیده‌تر شدن به چنین آثاری بازگردید و از اینکه تاچه‌حد واقعیت موجود در بطن مسئله راجع به آن‌ها تفاوت داشت تعجب کنید. آدمی که کمی سال‌خورده‌تر می‌شود، کم‌کم می‌فهمد که زمان از دست رفته، و مرگ بیهوده زمان یکی از بدترین حسرت‌های دنیا است که هیچ جایگزینی برای آن نیست. این‌روزها، شیوه‌های بازی‌سازی ناجوان‌مردانه و زوری و تبلیغاتی بیشتر از هر زمان دیگری در دنیای بازی‌های ویدیویی تکرار می‌شوند ولی آدم‌های خوش‌قلب‌تر همیشه میتوانند انتخاب کنند.
خلاصه آن‌که: «هدیه‌ها را به‌موقع باز کنیم.»
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- اینترگلکتیک، کانکورد، ناتی داگ؛ در اتاق فکر سونی چه میگذرد؟
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- حساب توییتر پلی استیشن باعث ترند شدن دوباره Bloodborne Remake شده است
- یوشیدا: Horizon Forbidden West در حد انتظارم نفروخت
- یوشیدا: اگر خواهان بازی های انحصاری جدید PS5 هستید، بهتر است از ریمسترها حمایت کنید
- شایعه: اطلاعات فاش شده از GTA 6 توسط کاربری که ادعا می‌کند چندین ساعت از گیمپلی را دیده است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد 
گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید 
نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر 
آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon 
برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴ 
برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴ 
ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد 
۱۰ شرور دوست داشتنی انیمه My Hero Academia 
نقد انیمیشن The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim | سفری حماسی به سرزمین میانه 
بهترین فیلمهای عاشقانه دبیرستانی و تینیجری
- با انتشار تریلری از بازی Stronghold Crusader: Definitive Edition رونمایی شد
- گزارش: طراحی سختافزار پلی استیشن ۶ برخلاف نسل بعدی ایکس باکس، به پایان رسید
- ویدیو: بازی جدید سازندگان جنگ های صلیبی در تاریخ ۲۰ ژانویه رونمایی خواهد شد
تحلیلگر: ناشران امیدوارند تا GTA 6 با قیمت ۱۰۰ دلار عرضه شود 
منبع داخلی: PS6 در سال ۲۰۲۷ عرضه خواهد شد + اطلاعات بیشتر 
نسخه کامپیوتر Marvel’s Spider-Man 2 قربانی سکوت تبلیغاتی سونی خواهد شد 
از عرش به فرش: استودیوی Arkane 
شایعه: اطلاعات فاش شده از GTA 6 توسط کاربری که ادعا می‌کند چندین ساعت از گیمپلی را دیده است 
۸ بازی بهزودی سرویس پلی استیشن پلاس را ترک خواهند کرد 
۱۰ شخصیت منفور دنیای بازی های ویدیویی که به تدریج در دل گیمرها جا باز کردند
- نقد و بررسی فیلم Smile 2 | ابتذال هنری به بهانه ژانر
- آشنایی هیکاپ با بیدندان در تریلر جدید فیلم How To Train Your Dragon
- برترینها: ۱۰ فیلم ۲۰۲۴
- برترینها: ۱۰ انیمیشن ۲۰۲۴
- ۱۰ شرور دوست داشتنی انیمه My Hero Academia
- نقد انیمیشن The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim | سفری حماسی به سرزمین میانه
- بهترین فیلمهای عاشقانه دبیرستانی و تینیجری
اولین تیزر از سریال Spartacus: House of Ashur منتشر شد 
تاریخ پخش نسخه دیجیتالی فیلم Sonic the Hedgehog 3 مشخص شد 
بهترین فیلمهای برنده جایزه اسکار تاریخ سینما
نظرات
ولی با این حال تجربه بازی هایی مثل gta sa توی کودکی خیلی بیشتر بهم حال میداد
و قطعا خانواده ها به این نکته توجه میکنند و اجازه نمیدهند بچه های ۱۰ تا ۱۸ سالشون gta v بازی کنند!!!
ولی خانواده وقتی از خانه بیرون می روند سریعا تخته گاز به سمتش می روند.
اتفاقا برعکس من توی کودکی اوج لذتم ماشین دزدی، کد های تقلب عجیب مثل پرواز ماشین و منفجر کردن همه چیز بود
ولی سال ها بعد وقتی دوباره بازی کردم و شخصیت سی جی و زندگیش رو درک کردم اصلا یک لذت دیگه‌ای داشت
از کد تقلبی هم استفاده نکردم الکی هم کسی رو وسط خیابون نکشتم چون اینها دیگه برام بی معنا بودن، دنبال یک معنای دیگه‌ای توی بازی ها میگشتم
والا من هنوز هم گاها جی تی ای سن آندرس بازی میکنم هنوزم که هنوزه ادم میکشم😂😂😂 البته اول استفاده ابزاری میکنم بعد میکشم.
اون عکسی که گذاشتید اول مقالتون همون مردی که کنار دختر بچه نشسته چهرش بسیار شبیه نادر امرایی هستش😂
دقیقا اولین بار روی ps2 بازی کردم زبان انگلیسی هم هیچی بارم نبود مموری کارت هم نداشتم فقط راه میرفتم دیگه چیت زد پلیس هم میزدم میرفتم شهر های دیگه ،اما بعد چند سال روی کامپیوتر نسخه فارسی رو بازی کردم انصافا از بهترین تجربه های زندگیم بود !عشق ،خیانت ،بزن بزن ،مسولیت ،پاپوش ،اینا کلماتی که در رابطه با اون تجربه میتونم بگم !دقیقا مثل شما الکی کسی هم دیگه نمیکشتم 🌝
اون بیشتر بخاطر حس نوستالژیه.
یه اسم دقیق تر هم داشت که الان متاسفانه فراموشش کردم.
بااینکه الان جمعا ۱۵ سالمه ولی نه گیم پلی یه بازیه مثبت ۱۸ مثل سکیرو یا the last of us 2 برام دراون حد سخت نیستن ، هم کاملا تو این سن کاملا کاملا داستان بازی هارو میفهم و درک میکنم ، هم اینکه تحت تاثیر صحنه های خشن یه بازی میشم .
واقعا با اینکه ۱۵ سالمه ولی بازم بازی هایی مثل ردد ۲ و لست اف از ۱ و ۲ و خدای جنگ ۲۰۱۸ و رگناروک رو با درک کامل داستان و گیمپلی ، واسم مشکلی پیش نمیاد . گرچه که تو سن کودکی که gta v بازی کردم خیلی منو تحریک کرد و تحت تاثیر قرار داد ولی دیگه الان همچین مشکلی رو ندارم و میگم که اگه ۱۸ سالمم باشه زیاد در تجربه بازی واسه من تغییری نمیکنه چون اونقدری گیم از ۵ سالگی تا الان بازی کردم که دیگه فرقی در تجربه من با یه فرد ۱۸ ساله نیست یعنی اگرم ۱۸ ساله بشم هیچ تغییری تو تجربه من تو بازی نمیشه و اون بخش که باعث تحت تاثیری قرار میگره رو من تو ۱۲ سالگی رد کردم . البته که الان از این کار اصلا خوشحال نیستم و کاش که هر بازی رو با سن خودش بازی میکردم ولی دیگه چه کنم باید قبول کرد ولی به‌هرحال اون مرحله از زندگیم رو رد کردم و با خیال راحت بازی های مثبت ۱۸ رو تجربه میکنم .
ولی بازم بازی هایی مثل ویچر ۳ و سایبر پانک و gta v و حتی بازی قدیمی مثل گاد اف وار ۳ رو اجازه تجربه تا ۱۸ سالگی رو ندارم . چون به‌هرحال هرچی باشه اون دیگه بحثش جداست و باید باید تو سن خودش بازی کنم .
چون این قضیه نه داستان و نه گیم پلی و نه خشنونت که بگم به من تاثیری نمیزاره این مورد یجور دیگه به مغزم تاثیر میزاره که خیلی بد میشه و باید تو سن خودش تجربه بشه.
با این حال بازی هایی مثل ویچر و سایبر پانک رو من بازی نکردم و برادر بزرگم میگه که این بازی ها دارای محتواهای مثبت ۱۸ سال اجازه بازی نداری که به ذهنت تاثیر میزاره که البته خوشحالم که همچین بازیها رو از الان بازی نمیکنم که مثل اون gta v به ذهنم تاثیر بذاره .
ولی به این حال دلم میخواد زودتر به سن ۱۸ سالگی برسن که همچین شاهکار های بزرگی رو تجربه کنم
یه پیشنهاد دوستانه:
از این کامنت عکس بگیر و یه جایی نگه دار. جایی که سال‌ها بعد چشمت بهش بخوره و بتونی ببینی و دوباره بخونیش:)
عکس گرفتم ولی دلم خواستم بدونم به چه دلیل؟؟؟
چون یه چیز شگفت‌انگیز توی زندگی کشف میکنی… لحظه‌ای رو احساس میکنی که باورش عجیبه و، ارزشش هم داره:))
جمله سنگینی بود حاجی🗿🚬
گیگا چد بهت افتخار میکنه مرد🥹🙏
دقیقا میخواستم همینو براش بنویسم .
۱۸ سالش که بشه و این پیامو بخونه باز میفهمه هنوز خام بوده .
و از پیام ۱۸ سالگیش هم اسکرین بگیره و باز ۳ سال بعد بخونه باز میفهمه خام بوده و همینطور این داستان ادامه داره…
البته روی صحبتم با این دوست گلم نیست . این چیزیه که برای همه رخ میده و آدم هرچی به دو سه سال قبلش نگاه میکنه میبینه چقد خام بوده
بابا ابر گیمر همچین میگی ۱۵ سالمه انگار بقیه ۱۵ ساله ها هیچکدوم مثل تو نیستن و نمیتونن درک کنن اتفاقا تو این سن و سال آدم به اوج درک کردن و یادگیری اون میرسه
نگران نباش الان فهمیدیم ۱۵ سالته
از لحاظ ذهنی خودتو بزرگ میدونی
تا به اون سن نرسی نمیتونی قیاس کنی
با توجه به اینکه با این سن و سال بنده و شما،من نقش پدر جد شما را دارم،نصیحت میکنم که از سونی و بازی هایش دوری کنی
آره
اونم با Hot coffee ☕️:دی
خوب تو پلی دد اون صحنه هارو نداشت ولی اگر پی‌سی پلیر بودی این شیطنت هارو هم می کردی.
باورت میشه خوده راکستار این گزینه رو قبل از ریلیز بازی ب صورت رسمی داخل بازی جا داده بود؟
یعنی کارِ خودِ راکستار بوده
ولی خب ی سری از هکرهای عزیز با Hot coffee ☕️ روی PC این گزینه رو فعال کردن
حیف که ما کنسول فن ها Hot coffeeشما ها رو ندیدیم وگر نخ حوس می کردیم.
ما فقط صداش رو می شنیدیم.
الان فرشته ها میان روی شونه هام میگن به جهنم خوش اومدی.
از بچگی هر چی میومد بازار میزدم بر بدن . نه زامبی شدم ، نه هیولا
قرار نیست به همچین چیزی تبدیل شی……
کامنت ها منفجر شده .. 🥸
دقیقا
الان gta sa رو بهتر میفهمم
ولی مثل قدیم دوستش ندارم
اون دوران چیزی نمیفهمیدم و فقط رمز اسلحه و جون بینهایت و تحت تعقیب قرار نگرفتن(که اون دوران توی جمع های دوستانه و خودمونی به این رمز میگفتیم “پلیس نیاد” 😁) و جت پک میزدم و باهاشون کل جهان بازی رو پیمایش میکردم
هیچی هم از داستان و ماجرا ها نمیفهمیدم
اما از ته دل لذت میبردم
شاید بخاطر همینکه نچیزی نمیفهمیدم (:
حرف دلم رو زدین
لیست عناوینی که باید حتما قبل از تجربه به رده بندی سنی آن ها توجه کرد:
Killer is dead
Grand theft auto series
Dead or alive 6&5
Manhunt
God of war 1&2&3
hitman blood money
Max Payne 3
The Witcher 1&2&3
Dante’s inferno
Mortal kombat 9
Duke naukem forever
Cyberpunk 2077
اگه کسی مورد دیگه یادش هست بگه صرفا جهت یاد آوری
همیشه به شخصه توقع داشتم کسی وارد اتاق نشه،عهد همون موقع که نباید میومد داخل در عوض میومد داخل
البته این ماله اون زمان ما بود الان بچه پنج شیش ساله همه رو حفظه
لست ۲، این بازی اصلا برای افراد سن پایین مناسب نیست جدای از خشونت و صحنه هاش،داستانشم سنگینه و مخصوص بچه ها نیست
@Dark.Knigh
ممنون از یاد اوری واقعا لست ۲ چطور فراموش کردم بیارم تو لیست؟؟؟!!!
مخصوصا با اون شلیک شاتگان و قطع شدن دست انمی و ناله ها و فریاد هاشون توی لست ۲
و الان باز یادم اومد بازی punisher هم که تو ps2 بود فوق العاده خشونتش بالا بود و یک جایی خبر اومد تیم ناتی داگ و نیل دراکمن علاقه دارن به ساخت بازی پانیشر
اگه واقعا تحقق پیدا کنه چقدر خفن میشه…
این قضایا مثل خشونت قطعا مهم هستن ولی مهم تر از همه چیز اصل کلام استاد غزالی هست من عمیقا این رو حس میکنم مثل اینکه یک انسان زیبارویی رو ببینی اما زبانش رو بلد نباشی از زیباییش لذت میبری شاید حس خوبی بهت بده ولی اصلا نمیفهمی این آدم داره باهات حرف میزنه چی میگه حتی بعضا برداشت های اشتباهی هم از فلسفه داستان کردم
حالا من خودم نوجوان محسوب میشم ولی نسبت به بازی هایی که در سال های گذشته تجربه کردم و امروز هم تجربه میکنم بعضا دقیقا همین حس رو دارم و احتمالا چندین سال بعد هم دوباره همین اتفاق میفته
باور کن این لیستی که دادی یه کودک(برود اسموک مثلا)یادداشت میکنه میره همرو بازی کنه نا سلامتی ۱۳ سالش بیشتر نیست😹😹😹😹
همه گیمای لیست بالا رو ۲۰ سال پیش و اون زمان که بدنیا نیومده بودی تموم کردم😹😹😹😹
حتما لست رو هم ۲۰ سال پیش داشتی تلپورت می شدی به آینده بازی می کردی.🗿🗿
+سری اوت لست و کلا بازیای ترسناک
اساسینز کرید ۲ و برادرهوود
با توجه به تعاریفت و لیست گیمایی که گذاشتی احتمالا منظورت همون صحنه های غیر اخلاقی شونه.واسه این قضیه نیازی نیس لیستی درست کرد چون بعضی از سایتا عملا توشون توضیح میدن که فلان گیم چقدر صحنه غیراخلاقی داره و افرادی که جلوی خونواده میخوان بازی کنن مراجعه به این سایتا ضروریه😂من خودم سر این قضیه همش دور از چشم همه گیم بازی میکنم.
بازم مرسی بابت لیست رفیق🌹👌
@vitto corleone
بازی
Metro last light
هم اضافه کنید
کلا اگه میخواید فاز عرفانی و معنوی و خدایی داشته باشین برین سمت نینتندو کلا ۳+ بازی ها اکثرا
یکی از دلایل فروش خیلی بالای بازی های نینتندو هم همینه هر چند من خودم طرف دیدم ۶۰ سالش بود ماریو بازی میکرد پس سن و سال معنایی نداره به اون صورت البته از اون ور GTA هم داریم که بالا صد و خورده ای میلیون فروش داشته کلا به نظرم بگیرین با همه بازی ها حال کنین
بله +۳ هست اما سطح خیلی از گیم هاش +۲۰ ساله خیلی از این ها بشدت فکری یا سرعتی هستند که یه بچه توان انجم رو نداره
من یک فیلم دیده بودم طرف یک پیرمرد ژاپنی بود که چون می خواست بیماری آلزایمر نگیره دارک سولز تو پلی۲ بازی می کرد بسته به علایق شخصه.
من به نوبه خودم بازی هایی که بیشتر ترسناک محور و معمایی و در ضمن جهان باز دوست دارم منظورم جهان بازی که تو قرون بوق نباشه مثلا مثل ردد یا مافیا و اسکار فیس و سری جی تی ای رو من دوست دارم.
با اینکه مافیا و اسکار فیس خطی اند ولی هر از گاهی تو محیطش هی می چرخم تا بجای اینکه ماموریت انجام بدم.
nier automata و بقیه عناوین این سری …
نه صرفا به علت خشونتشون یا علاقه شخصیم …
به این علت که درک مضمون ، فلسفه ، هدف ، داستان و پیام آثار یوکو تارو ، به هیچ وجه در نوجوانی ممکن نیست ، ضمن اینکه تاثیر مخربی هم روی روح و روان فرد میذاره .
چون شخصا با اتمام نیئر اتوماتا از درون فروریختم …
اون‌موقع ۱۵ سالم بود و شرایط خاصی هم داشتم ( از لحاظ زندگی ، مشکلات درسی و خانوادگی ، بحران بلوغ و … )
حقیقتا حس پوچی و غمی عمیق گرفتم …
جدا از غم ، مصیبت ، سیاهی و پیام موجود در بازی ، آشنایی با اگزیستاناسیالیسم و فلسفه نیچه و سارتر و شوپنهاور ، برای من زیادی زود و بیش‌از حد سنگین بود …
و نهایتا منجرب شد به یک خو.د.کشی ناموفق …
و الآن که دوباره بهش فکر میکنم ، تازه میفهمم اون زمان چه قدر اشتباه بود ، و نیئر اتوماتا چه اثر عمیق و سنگینی .
مرسی که انقدر شهامت داشتی و حاضر شدی تجربه‌ات را به اشتراک بذاری.
😌😔
بچه بودم بازی manhunt رو تجربه کردم
دروغ چرا، روم تاثیر منفی گذاشته بود ی چن مدت
واقعا باید ب رده‌بندی سنی بازیها توجه بشه
خداوکیلی منهانت چیز خاصی نداشت نمیدونم چرا انقدر دربارش بحثه ریختم پلی دادمش واقعا چیز خاصی ندیدم توش
باید تو سن کم تجربه‌ش میکردی تا متوجه عمق قضیه و تاثیر منفیش رو روح و روان بشی!
صحیح
در مورد بازی ترسناک
که شاید فقط یخورده منو ترسوند اوتلست ۱ بود و فناف ۴
The last of us 2
Punisher
Hitman 2 و ۳
Doom
Wolfenstein
Last of Us 1،۲
Koei tecmo کلا هرچی ساخته پلی ندین تا که ۱۸ سالتون شد😂😂
Prototype 2
سری resident evil
سری outlast
سری the evil within
سری bioshock هم میشه گفت
Metro
سری god of war
سری gears of war
سری condemned
سری dying light
سری shadow warrior
سری shank
سری devil may cry
سری metal gear
بازی metal gear solid vengeance
سری farcry
سری fifa
سری pes
سری mario
😂😂😂 این اخریا که هیچی ولی بقیه انصافا صبر و تقوا پیشه کنید تا که سنتون به حد تصاب برسه و ظرفیتشون رو داشته باشید
ماها که اکثرا وقتی کوچیک تر بودیم ضربه خوردیم حالا برا بعضی ها دوز ضربه فرق میکنه ولی برای جوونترا میگم که مراقب باشید چی می‌بینید چی می‌شنوید چی بازی میکنید بعضا بعضی چیزا توی سن کم متوجهش نمیشید ولی توی ناخودآگاه میمونه و وقتی بزرگتر میشید خودشو بروز میده
دمتون گرم و از نویسنده محترم هم تشکر میکنم بابت این مقاله قشنگتون که تامل برانگیز بود
کالاف دیوتی:نخوندم.🗿🗿
انصافا موندم چرا ماریو یا Pes یا Fifaتو لیستت هست!؟
نسخه فانتوم پین متال گیر رو هم اضافه کن که انگار بجای انجام ماموریت رفتی توی مراحلHot coffeeجی تی ای.
داش خودش گفت سه تای آخری رو برای شوخی گذاشته
اووو.
من کلا چشام چپ بید.
Manhuntهم اضافه کن.
The darkness
resident evil 7
doom
doom eternal
Spec ups the line
(لیست دادیم به قول استاد یه کودک میره همرو بازی میکنه🤣)
همچنین سری بازی postal
بایوشاک هم می‌تونست باشه .
مکس پین ۳ یه چیزی به جز داستان و گیمپلی درونش داشت که واقعا نمیشه با کلمات توضیح داد،فکر کنم بحث همون سن و درک کامل باشه مثل آرتور مورگان که شخصیت خسته ای داشت.
کلمات، کلمات خیلی درک بالایی میخوان و جالب اینجاست هر چه زمان بسیار بگذره و دوباره یه کلمه بشنوی بیشتر از قبل درک میکنی.
یادش بخیر سال ۸۹ که ده سالم بود و پنجم دبستان بودم کلی با psp گاداوار چینز او المپوس بازی میکردم،یه جایی همون اولاش کریتوس باید یه جسد رو برمیداشت و روی یه پدال خاص میزاشت تا در باز بشه و بتونه بره….یه روز که اومدم خونه دیدم مامانم خیلی ناراحته،گفتم چی شده؟؟؟گفت مدیرتون امروز با عصبانیت به من زنگ زده و میگه:این پسر دیوونه ی شما یه بچه کلاس اولی رو عین یه گونی برنج انداخته رو شونش و داره دور حیات مدرسه میدوئه!!!!
😐😕🤨🙂😀😄😆😅😂🤣
این خیلی خوب بود😂😂
کریتوس زمانت رو بشناس
خب خدا رو شکر مینی گیم بعد از پادشاه ایرانی رو انجام نداده بودی و گرنه بجای مدیر مدرسه شاید همسایه ها بهتون زنگ میزدن😂🙌
جدا از شوخی(امیدوارم به دل نگیری)اکثر ما گاد فنا همچین کارایی کردیم مثلا خودم تمایل شدیدی به استایل کریتوس توی دویدن و حتی نشستن داشتم و همونا رو مشابها انجام میدم یا علاقه شدیدی به ساختن بلیدای کریتوس با گچ و سیمان داشتم که البته هیچوقت نتونستم😂😂
😂😂😂😂😂😂😂
این باید بره کامنت هفته 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣
Wtf
😐این تو این دنیا قفل بود
درود بر آقای غزالی
برای تجربه کردن برخی از بازیها و درک بهتر داستان‌ها و جهان‌هایی که در آن‌ها قرار دارند، به تجربۀ کافی از زندگی نیاز است.
من خودم یادمه یکبار از اول تا آخر GTA v رو زمانی که ۱۲ سالم بود تموم کردم
بعد توی ۱۷ سالگی به این فکر افتادم که آیا چیزی از این بازی فهمیدم یا صرفا به تیر اندازی و زیر گرفتن مردم اهمیت دادم
همین شد که تو ۱۷ رفتم زیرنویس بازی رو گرفتم و از اول پلی دادم. تازه فهمیدم چه داستان فوق العاده و خفنی داشته. چیزی که من توی ۱۲ سالگی متوجه ش نمی‌شدم.
واسه همین رده بندی سنی صرفا برای گفتن محتوای …. نیست. بیشتر برای درک داستانه.
(راستی مقاله تون هم عالی بود)
البته جی تی ای وی داستان به درد بخوری نداشت صرفا یه گیم اورریته البته این نظر بنده هست خیلی ها هم مخالفن.
والا منم باهات موافقم
رده بنی اتفاقا بیشتر به خاطر هموناست،داستان رو خلاصه هم تو نت میتونی بفهمی
داستان فوق العاده+کفش خونه.
هر داستانی هم که داشته باشه اتفاقا هنوز همین زیر گرفتن و رانندگیش هست که موندگار ترین و لذت بخش ترین بخش بازیشه. داستان تاریخ انقضا داره و یکبار مصرفه ولی گیم پلی یک gta هیچ وقت فراموش نمیشه. اینو باید با ذهن باز بهش نگاه کنی که چه گیم پلی خارقالعاده و بی رقیبی داره در عین نوآوری
متاسفانه تو کشور ما کسی به این چیزا دقت نمیکنه و یه گیمیو برا بچه هاشون میخرن که اصلا واسه سن بچه هاشون ساخته نشده و بعدم هر چی بد دیدن میندازن گردن ویدیو گیم و یچه هاشونو تحریم میکنن درصورتی که مقصر خودشونن و اون برچسب سنی واقعا مهمه
واقعا
“ این نوشته صاف و ساده است و کوتاه و روراست و صریح و زود هم تمام می‌شود. از این لحاظ، کسانی که احتمالاً می‌خواهند قید خواندن را بزنند، میتوانند اندکی تأمل کنند”
حقه زیبایی بود. وقتی داشتم نوشته شمارو میخوندم اصلا متوجه گذر زمان نشدم تا اینکه به خودم اومدم و مقاله بالا پایین کردم و دیدم چه مقاله پر و پیمونی بود. خسته نباشه استاد
استاد لهجتون کو پس😂
شهری وشده
ها تو چکار داشته بیدی؟ برره ای وقتی از ته دل از خودش حرف دروکنه دیگه لحجه برایش مهم نبید
بِندِه رِفتِ تو تِمرِکز.
بهت چی و‌شد؟
عادی وشدی😂
عه شیر فرهاد لهجت فرار وکرد؟😂
اینو کیانوش نوشته؟😂😂😂
آفرین. بالاخره یکی فهمید اکانت من دوتا قطب داره. یکی شیر فرهاد و اون یکی شیر کیانوش
ولی ما که از ۶،۷ سالگی بود که جی تی ای ها و تیکن و مخصوصا گاد اف وار ها و کلی بازی دیگه کردیم که همش زده بود بالای ۱۸😂
جناب غزالی مقاله بجا و خوبی بود، ای کاش برا استفاده از همه چیز یه رده سنی استفاده اون وسیله دقت میشد نه فقط گیم ،ماشین سواری ،موتور سواری و …