نگاهی به ضعیف‌ترین آثار انحصاری ایکس باکس

در این مقاله قصد داریم نگاهی داشته باشیم به آثار و عناوین انحصاری ضعیف تاریخ کنسول‌های ایکس باکس و دلایل ضعف آن‌ها را بررسی کنیم. با گیمفا همراه باشید.

اهمیتی ندارد که آیا شما طرفدار کمپانی مایکروسافت و کنسول‌های Xbox او هستید یا خیر چرا که حتی بزرگ‌ترین مخالفان این کمپانی نیز نمی‌توانند این حقیقت را که مایکروسافت و Xbox تاثیرات زیادی در صنعت گیمینگ گذاشته و به یک قطب بزرگ آن تبدیل شد‌ه‌اند را نقض کنند و یا نادیده بگیرند. با این وجود این حقیقت را هم نمی‌توان نادیده گرفت که این کمپانی با فراز و نشیب‌های بیشتری نسبت به رقبای اصلی خود از جمله کمپانی سونی در طول حضور خود در صنعت گیمینگ روبه‌رو بوده است.

چند هفته‌ی پیش در طی مقاله‌ای نگاهی بر ضعیف‌ترین آثار انحصاری کنسول‌های PlayStation انداختیم و برای حفظ عدالت تصمیم گرفتیم تا آثار ضعیف کنسول‌های Xbox را نیز زیر نور توجهات قرار داده و به بررسی دلایل شکست آن‌ها بپردازیم. توجه داشته باشید که عناوینی که در مقاله‌ی امروز از آن‌ها یاد خواهیم کرد لزوما توسط استودیوهای داخلی مایکروسافت توسعه نیافته‌اند و به آثار ترد پارتی انحصاری نیز اشاره خواهیم کرد.

Ninety-Nine Nights

اولین عنوانی که قصد صحبت راجع به آن را داریم، Ninety-Nine Nights ساخته‌ی استودیوهای  Q Entertainment و Phantagram است که در سال ۲۰۰۶ به صورت انحصاری توسط مایکروسافت برای کنسول Xbox 360 عرضه گردید و به هیچ وجه نتوانست به اثری به یادماندنی تبدیل شود و نام خود را به عنوان یک تجربه‌ی بسیار متوسط ثبت کرد.

 N3 یک تجربه‌ی Hack And Slash با الگوگیری بسیار زیاد از عناوین Dynasty Warriors بود. این اثر شما را در مقابل صدها دشمن به صورت هم زمان قرار می‌داد و دکمه زنی‌های شدید و زیادی را نیز از پلیر طلب می‌کرد اما مشکل آن است که N3 به هیچ عنوان نتوانست حتی تجربه‌ای نسبتا نزدیک به Dynasty Warriors ارائه دهد و به اثری بسیار فراموش شدنی بدل شد. بسیاری از مخاطبان و منتقدان این بازی را به دلیل داستان ضعیف، کمبود نوآوری و خشک بودن روند بازی مورد انتقاد قرار دادند.

یکی از دلایل اصلی شکست این عنوان زمان بسیار کوتاهی بود که به توسعه‌ی آن تعلق گرفته بود چرا که این اثر جزو اولین عناوین انحصاری کنسول Xbox 360 محسوب می‌شد و از همین رو سازندگان تازه در ماه سپتامبر ۲۰۰۵ به کیت‌های توسعه‌ی این کنسول دسترسی پیدا کردند و تنها پس از گذشت ۶ ماه و در ماه مارچ سال ۲۰۰۶ این بازی را عرضه کردند! این مسئله قطعا ضربات زیادی به این اثر وارد کرد و باعث شد که قبل از آن که کسی نامش را بشنود به فراموشی سپرده شود.

Crimson Dragon

بازی Crimson Dragon در واقع دنباله‎‎‎‌ای معنوی برای Panzer Dragoon محسوب می‌شد که توسط استودیوی  Grounding Inc توسعه یافت و در سال ۲۰۱۳ برای کنسول Xbox One عرضه شد و کمپانی مایکروسافت نیز نقش ناشر این اثر را ایفا می‌کرد. این بازی در ابتدا در سال ۲۰۱۰ با نام Project Draco برای کنسول Xbox 360 معرفی شد و قرار بود که با پشتیبانی از کینکت در تاریخ ۱۳ ژوئن سال ۲۰۱۲ برای این کنسول عرضه شود.

زمانی که مایکروسافت کنسول تازه‌ی خود را معرفی کرد تصمیم بر آن شد که این پروژه تاخیر خورده و به جای کنسول Xbox 360 و با بهره‌گیری از تکنولوژی کینکت، برای کنسول Xbox One و با پشتیبانی از کنترلرهای اصلی کنسول توسعه یافته و عرضه شود از همین رو در طی مراسم E3 سال ۲۰۱۲ از این بازی به عنوان یکی از آثار هنگام عرضه‌ی کنسول Xbox One رونمایی شد.

در همین راستا بسیاری از افرادی که روی Panzer Dragoon کار کرده بودند از جمله کارگردان آن، آقای Yukio Futatsugi به تیم توسعه دهنده‌ی این عنوان پیوستند و همین مسئله باعث هیجان زده شدن بسیاری از طرفداران عنوان Panzer Dragoon شد اما متاسفانه در نهایت Crimson Dragon نتوانست عملکرد مطلوبی از خود به نمایش بگذارد. بسیاری از منتقدان در حالی که از طراحی هنری این اثر تعریف و تمجید کرده‌اند، گرافیک و گیم‌پلی آن را بی کیفیت و بدون تنوع و نوآوری تلقی کرده و همچنین از کنترل‌های بازی نیز انتقاد کردند.

در نهایت Crimson Dragon عملکردی متوسط را به نمایش گذاشت و حتی با وجود آن که بسیاری از سازندگان Panzer Dragoon را پشت خودش داشت متاسفانه نتوانست به یک اثر به یادماندنی همچون پدر معنوی خود تبدیل شود.

Kakuto Chojin: Back Alley Brutal

Kakuto Chojin: Back Alley Brutal نه تنها یک اثر بسیار ضعیف بود بلکه یکی از پر حاشیه‌ترین بازی‌های ویدیویی دوران خودش نیز محسوب می‌شود. عنوان Kakuto Chojin: Back Alley Brutal توسط استودیوی Dream Publishing توسعه یافت و در سال ۲۰۰۲ توسط مایکروسافت برای اولین کنسول این کمپانی، یعنی Xbox عرضه گردید.

اگر بخواهم به طور خلاصه دلیل شکست این عنوان را شرح بدهم باید بگویم ما با یک کپی بی‌شرمانه از عناوین Tekken طرف بودیم تنها با این تفاوت که این اثر نه تنها از لحاظ کیفی در سطح پایین‌تری قرار داشت بلکه در بخش گیم‌پلی نیز به هیچ عنوان نمی‌توانست آن روند نرم و روان گیم‌پلی Tekken را بازسازی کند و همچنین از داستان‌سرایی بسیار ضعیفی نیز برخوردار بود.

بخش داستانی این بازی نه تنها از هیچ‌گونه کات‌سین خاصی برخوردار نبود بلکه هیچ ارتباط و یا دیالوگ خاصی نیز در طی آن بین کاراکترها رد و بدل نمی‌شد از همین رو بسیاری دلیل اصلی شکست این اثر را بخش داستانی مفتضح آن می‌دانند اما اگر این مسئله برای کوباندن مهر شکست بر پیشانی این عنوان کافی نبود، همانطور گفتم این اثر درگیر حواشی زیادی نیز شد که در نهایت به جمع آوری بازی و جلوگیری از فروش آن در سطح جهانی ختم شد!

Kakuto Chojin: Back Alley Brutal در اوایل سال ۲۰۰۳ از تمامی فروشگاه‌ها جمع آوری شد و دلیل آن نیز وجود محتوای اهانت آمیز به دین اسلام بود. طبق اتهاماتی که به این بازی وارد شده بود، بخش‌هایی از نوشته‌های کتاب قرآن در موسیقی پس زمینه‌ی کاراکتر عرب این بازی به نام Asad پخش می‌شد از همین رو برنامه ریز ارشد جغرافیای سیاسی کمپانی مایکروسافت، خانم Kate Edwards در این باره به مشورت با یکی از کارکنان عربی زبان این کمپانی پرداخت.

این شخص به انتشار این بازی به دلیل توهین بزرگ به دین اسلام اعتراض کرد اما با این وجود این اثر همچنان در آمریکای شمالی منتشر شد چرا که مایکروسافت عقیده داشت که این محتوای توهین آمیز مورد توجه قرار نخواهد گرفت و کسی از وجود آن با خبر نخواهد شد. البته نماینده‌ی مایکروسافت اظهار داشت که این کمپانی مطمئن شده است که تمامی نسخه‌های عرضه نشده از این بازی که شامل این محتوای توهین آمیز می‌شوند از بین خواهند رفت و نسخه‌های آینده‌ی آن را به صورت سانسور شده عرضه می‌کنند با این وجود همچنان نسخه‌ی سانسور نشده به فروشگاه‌ها راه پیدا کردند.

این نسخه از بازی همچنین در کشور عربستان صعودی نیز عرضه شد که منجر به خبر ساز شدن آن و در نتیجه فشار دولت عربستان به مایکروسافت شد که در نهایت با جمع‌آوری کلی این بازی در سرتاسر جهان خاتمه یافت!

Bloodforge

Bloodforge یکی دیگر از عناوین Hack And Slash انحصاری مایکروسافت محسوب می‌شود که با شکست سهمگینی روبه‌رو شد. این بازی توسط استودیوی Climax و با همکاری کمپانی مایکروسافت در دست توسعه قرار داشت و برای انتشار روی کنسول Xbox 360 و سرویس Xbox Live Arcade برنامه‌ریزی شده بود. پس از اینکه مراحل ساخت این اثر کامل شد، مایکروسافت تصمیم گرفت تا خودش در نقش ناشر بازی قرار بگیرد و آن را زیر پرچم Microsoft Studios عرضه کند.

این اثر با وجود آن که یک بازی بسیار بزرگ برای مایکروسافت محسوب نمی‌شد و تنها به صورت دیجیتالی عرضه گردید باز هم لکه‌ی ننگی روی نام Microsoft Studios بود که مایکروسافت دلش نمی‌خواهد هرگز کسی آن را به یاد بیاورد. در حالی که Bloodforge در ظاهر یک اثر بسیار جذاب به نظر می‌رسد اما زمانی که به پای تجربه‌ی آن می‌نشینید با سیلی از اشکلات تکنیکی، طراحی‌های ضعیف و مکانیزم‌های غیر بهینه روبه‌رو خواهید شد که تجربه‌ی این بازی را هر چه بیشتر خسته کننده می‌کرد.

نسخه‌ی بریتانیایی مجله‌ی Official Xbox Magazine به این بازی نمره‌ی ۴/۱۰ را اختصاص داده و از انیمیشن‌های بدترکیب و باس فایت‌های بسیار ناامید کننده و بدون چالش آن به شدت انتقاد کرده است! البته در این بین افرادی نیز وجود داشتند که از این بازی لذت بردند. از آن جایی که این اثر یک عنوان اختصاصی برای سرویس Xbox Live Arcade محسوب می‌شد، نباید انتظار زیادی از آن داشت اما در هر صورت این مسئله همچنان نمی‌تواند بسیاری از مشکلات کیفی این عنوان را توجیه کند.

در نهایت عنوان Bloodforge با وجود آن که ایده‌های جالبی را با خود یدک می‌کشید اما در زمینه‌ی پیاده‌سازی آن‌ها شکست خورد و از همین رو، همان لحظه که متولد شد در گور خود افتاده، زیر خاک دفن و به سرعت به فراموشی سپرده شد.

Dino Crisis 3

اگر مقالات مختلف بنده با محوریت ژانر وحشت را مطالعه کرده باشید احتمالا می‌دانید که من همیشه به نیکی از فرنچایز Dino Crisis یاد می‌کنم و آن را یکی از مجموعه‌های بسیار ارزشمند ژانر وحشت می‌دانم. همچنین در طی قسمت اختصاصی این فرنچایز در آیتم رتروگیم نیز تا حدودی به نسخه‌ی سوم این فرنچایز اشاره و راجع به آن صحبت کردیم.

اوایل قرن ۲۱ کپ‌کام رویکردی تازه و حقیقتا تا حدودی عجیب را نسبت به عرضه‌ی نسخه‌های جدید از فرنچایزهای موفق خود پیشه کرده بود به طوری که آن‌ها را به صورت انحصاری روی یک کنسول خاص منتشر می‌کرد و همه‌ی ما می‌دانیم این رویکرد نسبت به فرنچایزهای بزرگ و مطرح تردپارتی چه پتانسیل بالایی برای شکست دارد.

یکی از نمونه‌های شناخته شده‌ی آن عرضه‌ی Resident Evil 4 به صورت انحصاری برای کنسول Game Cube بود که در نهایت به فروش پایین آن ختم شد و کپ‌کام را وادار به عرضه‌ی این بازی برای کنسول‌ها و پلتفرم‌های دیگر کرد. Dino Crisis 3 نیز یکی دیگر از این عناوین بود با این تفاوت که این بازی هیچ وقت موفق به عرضه‌ روی دیگر پلتفرم‌ها نشد. این بازی در سال ۲۰۰۳ به صورت انحصاری برای کنسول Xbox منتشر شد و نه تنها عملکرد ضعیفی داشت بلکه باعث فلج شدن این فرنچایز تا همین امروز شد.

در حالی که این بازی برخی خصوصیات مثبت را در خود جای داده بود اما بسیاری از تصمیمات حول محور آن عجیب و غیر منطقی بودند. یکی از این تصمیماتی که شخصا بزرگ‌ترین مشکل را با آن دارم، رها کردن تمامی کاراکترها و پایه‌های داستانی پرداخته و شناخته شده‌ی پیشین فرنچایز از جمله Regina و پرش زمانی بسیار زیاد به آینده بود. تا همین امروز همچنان گاهی اوقات به این فکر می‌کنم که چرا کپ‌کام تصمیم گرفت هویتی که برای فرنچایز خود در طی دو نسخه خلق کرده بود را رها کند و به امتحان ایده‌ای بپردازد که در آن زمان به هیچ عنوان منطقی نبود.

علاوه بر این، مشکلاتی همچون دوربین به شدت آزار دهنده‌ و همچنین تنوع کم دشمنان از جمله مشکلاتی بودند که از آن‌ها انتقاد شد و اگر این مسائل برای زمین زدن این بازی کافی نبود، کپ‌کام به دلایل نامشخصی تصمیم گرفت این عنوان را به صورت انحصاری برای کنسول نوپای Xbox عرضه کند که در نهایت همگی می‌دانیم به چه سرانجامی رسید. شاید حداقل اگر این عنوان همچون Resident Evil 4 برای همه‌ی کنسول‌ها عرضه می‌شد، حداقل به حدی از فروش دست پیدا می‌کرد که کپ‌کام حاضر شود چراغ سبز ساخت نسخه‌ای دیگر از آن را بدهد اما افسوس…

Bomberman: Act Zero

و اما به یکی از عجیب‌ترین عناوین این مقاله رسیدیم و آن Bomberman: Act Zero است. وقتی صحبت از فرنچایز Bomberman می‌شود همگی آرت استایلی رنگین و روشن را به یاد می‌آوریم که جزوی از هویت ظاهری این فرنچایز محسوب می‌شود. اما از آن جایی که کونامی ناشری است که عادت به دخالت در روند ساخت بازی‌های تحت سلطه‌اش دارد موارد مذکور در این نسخه دیده نشدند.

این اتفاقی است که در اتاق فکر کونامی رخ داده است: «به نظرتان برای اینکه این فرنچایز را به افراد بزرگ‌سال و یا مخاطبان غربی معرفی کنیم چه کار باید بکنیم؟ گیم‌پلی آن را چالش برانگیزتر کرده و گیم‌پلی‌ای نوآورانه‌تر طراحی کنیم؟ خیر. آیا باید با روش‌ها و استراتژی‌های مارکتینگ تازه به بازار بازی‌های ویدیویی غربی نزدیک شویم؟ باز هم خیر.

کاری که باید بکنیم آن است که هویت بازی را از آن جدا کنیم، یک لایه‌ی تاریک روی آن بکشیم، طراحی دوست‌داشتنی و نمادین کاراکتر اصلی را به یک چیز عجیب و غریب تغییر بدهیم و در نهایت به جای برچسب درجه سنی E، برچسب T را روی آن بچسبانیم تا جوانان را به سوی این بازی بکشانیم. این استراتژی قطعا عمل خواهد کرد!» خب احساس می‌کنم همه‌ی ما بجز کونامی می‌توانیم بر این مسئله اتفاق نظر داشته باشیم که این ایده حتی روی کاغذ هم احمقانه بود.

حقیقتا هر بار که به این نسخه از Bomberman نگاه می‌کنم حتی با وجود آن که نامش روی کاور بازی نوشته شده است باز هم نمی‌توانم بفهمم این دیگر چه چیز عجیب‌الخلقه‌ای است که دارم به آن نگاه می‌کنم. Bomberman: Act Zero توسط استودیوی Hudson Soft ساخته و توسط کونامی در سال ۲۰۰۶ و به صورت جهانی و انحصاری برای کنسول Xbox 360 عرضه شد و به سرعت چه از سوی منتقدان و از چه سوی طرفداران با خاک یکسان شد(چه کسی فکرش را می‌کرد!؟).

منتقدان و مخاطبان این بازی را به دلایلی از جمله ساندترک ضعیف و فراموش شدنی، نبود تنوع در طراحی مراحل، صفحه‌های لودینگ طولانی، گیم‌پلی خشک و تکراری، نبود امکان ذخیره سازی و چندین مورد دیگر مورد انتقاد قرار دادند. Bomberman: Act Zero با متای ۳۴/۱۰۰ و یوزر اسکور ۲.۳/۱۰ نه تنها لکه‌ی ننگی بر نام این فرنچایز است بلکه یکی از ضعیف‌ترین آثار انحصاری‌ای محسوب می‌شود که تا به حال روی کنسول‌های مایکروسافت عرضه شده است.

Crossfire X

اولین نسخه‌ی Crossfire ساخته‌ی استودیوی Smilegate Entertainment یکی از عناوین بسیار محبوب رایگان پلتفرم PC در کشورهای شرقی محسوب می‌شود از همین رو استودیوی سازنده‌ی بازی در صدد معرفی این آی‌پی به کشورهای غربی بود و در این راستا تصمیم به همکاری با مایکروسافت برای ساخت یک نسخه‌ی کنسولی از آن گرفت.

همچنین استودیوی Remedy Entertainment نیز وظیفه‌ی ساخت بخش داستانی بازی را بر عهده داشت و به گفته‌ی تیم سازنده، قصد داشت با الگوبرداری از فرنچایزهایی همچون Metal Gear Solid و Resident Evil، «کاراکترهایی بزرگ‌تر از زندگی» خلق کنند و درحالی که همچنان توانستند ایده‌های جالبی را در این بخش پیاده‌سازی کنند اما متاسفانه در نهایت به این هدف دست نیافتند. در زمان عرضه، بازی با انتقادهای شدیدی نه تنها از سوی منتقدان بلکه از سوی پلیرها نیز مواجه شد. بسیاری این عنوان را به دلیل داستان‌سرایی ضعیف، گان‌پلی آزاردهنده و همچنین کنترل‌های بسیار بد مورد انتقاد قرار دادند.

Game Rant بخش داستانی را ناامید کننده خطاب کرده و اظهار داشته است که اگر بسیاری با دیدن لوگوی استودیوی Remedy فکر می‌کنند که قرار است با یک بخش داستانی با کیفیت روبه‌رو شوند بسیار ناامید خواهند شد. IGN نیز به شدت از گان‌پلی و کنترل‌های بازی انتقاد کرده، هوش مصنوعی را «بی‌مغز» و مراحل بازی را فراموش شدنی توصیف کرده است.

بسیاری می‌گویند که این بازی توسط استودیوهای مایکروسافت ساخته نشده است و بنابراین نمی‌توان شکست آن را پای این کمپانی نوشت و این موضوع کاملا درست است اما مسئله این است که مایکروسافت قبل از عرضه‌ی بازی آن را سنجیده و آن را از پروتکل‌های لازم برای عرضه‌ی روی کنسول خود عبور داده است و این مسئله که دپارتمان کنترل کیفی این کمپانی حتی اجازه‌ی انتشار چنین اثری را روی کنسول‌های Xbox داده است خود به تنهایی بسیار عجیب است.

Kabuki Warriors

و در آخر بگذارید مقاله را با یکی از بدترین آثار تاریخ گیمینگ تمام کنیم، اغراق نمی‌کنم عنوانی که الان می‌خواهم درباره‌اش صحبت کنم در لیست بدترین بازی‌های تاریخ جا خوش کرده است. عنوان Kabuki Warriors یک بازی در سبک مبارزه‌ای به شمار می‌آید که با همکاری استودیوهای Genki و Lightweight ساخته و در سال ۲۰۰۱ به صورت انحصاری برای کنسول تازه متولد شده‌ی مایکروسافت عرضه شد و موفق به دریافت اولین نمره‌ی ۱/۱۰ تاریخ نشریات شد(حداقل در یک چیز اولین بود).

Kabuki Warriors گرافیک مفتضح، طراحی محیط بسیار ضعیف، لیست حرکات محدود، کمبود تنوع در کاراکترها و هر گونه ضعف دیگری که یک بازی مبارزه‌ای قادر با داشتن آن است را دارا است. یکی از اصول بازی‌های مبارزه‌ای بهره بردن از چندین دکمه برای انجام کمبوهای مختلف است اما جالب است بدانید که  Kabuki Warriors تنها از یک دکمه‌ی کنترلر Xbox برای حمله و ضربه زدن استفاده می‌کند! هر چند اگر همچون یک بازی مبارزه‌ای استاندارد از دکمه‌های دیگر نیز بهره می‌برد لیست حرکات مبارزه‌ای آن اینقدر محدود بود که از هیچ یک از آن دکمه‌ها استفاده نمی‌شد.

آقای Andy McNamara منتقد مجله‌ی Game Informer در طی اظهاراتی بسیار جالب درباره‌ی این بازی چنین گفته است:

این بازی صراحتا یک جوک است. مبارزانی که شما در اوایل بازی با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید آن قدر راحت شکست می‌خورند که من رسما یک مبارزه را صرفا با ضربه زدن کنترلر به باسنم برنده شدم. ای کاش شوخی می‌کردم اما الان امتیاز یک هیچ به نفع باسن من هستش. برخی از مبارزان با لباس‌های پرجزئیات و رقص‌های دقیقشان جذاب به نظر می‌رسند اما {بخش} مبارزات رقت انگیز است.

Andy McNamara – Game Informer

منتقد مجله‌ی NextGen نیز از این اثر به عنوان «یک نمونه‌ی خوب از یک بازی مبارزه‌ای بسیار بد» یاد کرده است. در نهایت Kabuki Warriors حتی موفق نشد نام خود را به عنوان یک بازی بسیار بد در ذهن مخاطبان ثبت کند چرا که امروزه حتی کسانی که آن را تجربه کرده بودند نیز آن را به یاد نمی‌آورند.

سخن پایانی

هر یک از کمپانی‌های بزرگ صنعت وسیع بازی‌های ویدیویی در طول تاریخ حضورشان در این صنعت، فراز و نشیب‌های خاص خودشان را داشته‌اند. امروز نگاهی به برخی از آثار ضعیف و بعضا فراموش شده‌ای انداختیم که تنها مقصدشان یکی از کنسول‌های کمپانی مایکروسافت بوده است. برخی از این آثار ایده‌های جالب و پتانسیل بالایی داشتند اما در پیاده‌سازی آن به مشکل بر خوردند و برخی دیگر از همان ابتدا خود را برای شکست آماده می‌کردند.

نظر شما درباره‌ی عناوین یاد شده در این مقاله چیست؟ آیا هیچ یک از آن‌ها را تجربه کرده‌اید؟