نقد و بررسی بازی Evil West؛ خون‌آشام‌ها و گاوچران‌ها!

آیا بازی نسبتاً مورد انتظار Evil West، توانسته انتظارت مخاطبان را برآورده کند یا با عنوان ناامیدکننده دیگری طرف هستیم؟ با بررسی بازی همراه باشید.

داستان بازی، در غرب وحشی‌‌ای جریان دارد که دستخوش المان‌های ماوراءالطبیعه (Supernatural) و تغییرات جزئی تکنولوژی شده است. در این دنیا، ده‌ها قرن است که انسان‌ها چه به صورت علنی و چه به صورت مخفی و در سایه‌ها، با خون‌آشام‌ها در نبرد هستند. در دنیای Evil West، خون‌آشام‌ها فوق‌العاده مرگبار هستند و نبرد و کشتن آن‌ها بی‌اندازه سخت است.

برای این که انسان‌ها شانسی برای بقاء و نبرد در برابر این خون‌آشام‌ها داشته باشند، دولت آمریکا سازمانی مخفی تأسیس کرده و با پرورش افراد تعلیم دیده‌ای که Agents نام دارند، برای مقابله با این هیولا‌ها آماده می‌شود. این ماموران، سلاح‌های خاصی در اختیار دارند و در استفاده از آن‌ها، از Revolver گرفته تا Rifle بسیار ماهرند. علاوه بر سلاح‌های رایج غرب وحشی، این افراد یک دستکش آهنین قدرتمند نیز در اختیار دارند که امکان نبرد از فاصله نزدیک را برای آن‌ها مهیا می‌سازد.

ما کنترل یکی از این ماموران، یعنی Jessie Rentier، را بر عهده می‌گیریم. Jessie تا حد فوق‌العاده زیادی یادآور پروتاگونیست‌های یک دهه پیش دنیای گیم است. شخصیت‌ بزن بهادری که اصطلاحا خفن است و با وجود برخی ویژگی‌های عجیب و غریب، کارش را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهد. او پرداخت آنچنان پیچیده و عمیقی ندارد و منطقی نیز نگاه کنیم، Evil West از لحاظ روایی و داستانی عنوانی پیچیده و چندلایه نیست؛ ما هستیم و خون‌آشام‌های قدرتمندی که باید آن‌ها را از پا درآوریم و مردم را نجات دهیم. یک داستان قهرمانانه‌ی کلیشه‌ای که مشابه آن را هزاران بار در مدیوم‌های مختلف دیده‌ایم.

باید بگویم Evil West نه تنها از لحاظ داستان کلی و پرداخت پروتاگونیست مانند عناوین ۲۰۰۵-۲۰۱۲ است، بلکه رنگ و بوی این عناوین را نیز می‌دهد. از ساختار کاملا خطی بازی گرفته (چیزی که در میان خیل عناوین جهان آزاد امروزی، آن را کم‌تر می‌بینیم)، تا رنگ‌پردازی غالب محیط به صورت اغراق‌آمیز و آنتاگونیستی با خصوصیات یک شرور کلاسیک، قدرتمند، بی‌رحم و در عین حال از لحاظ ساختاری ساده. در واقع، Evil West عنوانی است که اگر ده سال پیش آن را تجربه می‌کردیم، عاشقش می‌شدیم و ده‌ها بار آن را به اتمام می‌رساندیم.

بازی روایتی معمولی دارد و شاهد یک رویۀ مشخص و بدون پیچ و خم خاصی هستیم. خوشبختانه شخصیت‌ها اگرچه آن قدر عمیق و چندلایه نیستند، اما از طرف دیگر حس پوشالی و غیرطبیعی هم القاء نمی‌کنند و صداپیشگی قابل‌قبول و استاندارد شخصیت‌ها، کمک کرده تا حداقل به صورت کلی باورپذیر باشند.

گیم‌پلی بازی، ترکیبی از مبارزات نزدیک (Melee) و از راه دور (Ranged) است. Jessie با استفاده از Gauntlet که پیش‌تر به آن اشاره کردم، می‌تواند از فاصله نزدیک و به صورت تن به تن به مبارزه با انواع و اقسام خون‌آشام‌ها و دشمنان انسانی مانند راهزنان بپردازد. مبارزۀ تن به تن، عملکرد خوبی دارد و به صورت کلی روان است و به لطف وجود کمبو‌های متعدد ترکیبی با هفت‌تیر یا همان Revolver، می‌توانید لحظات جذابی را سپری کنید. دشمنان کوچک‌تر و ضعیف‌تر، با Gauntlet به هوا پرتاب می‌شوند و شما می‌توانید کمبو خود را با شلیک‌های پیاپی Revolver ادامه دهید. از طرف دیگر، با پیشروی در بازی و لول آپ شدن، Perk‌های جدیدی کسب می‌کنید و می‌توانید کمبو‌های Gauntlet را طولانی‌تر کنید، مهارت‌های الحاقی جدیدی برای آن آزاد کنید و در کل، گزینه‌های مبارزاتی بیشتری به Gauntlet خود اضافه کنید.

از Gauntlet و نبرد‌های نزدیک عبور کنیم، به گان‌پلی بازی می‌رسیم. همان طور که مشخص است، فضا و اتمسفر غرب وحشی و گاو‌چرانی، کاملا در این بخش موثر بوده و تفنگ‌ها و سلاح‌های بازی، بر اساس شرایط آن دوره طراحی شده‌اند. Jessie دو سلاح گرم و از راه دور اصلی دارد. اولی هفت‌تیر است که سلاح کلاسیک آن دوره محسوب می‌شود. این هفت‌تیر با فشردن دکمۀ R2 شلیک می‌شود و دیگر Aim ندارد. این سلاح برای فواصل نزدیک و یا ترکیب آن برای ایجاد کمبو‌های ترکیبی با Gauntlet بسیار موثر و کارآمد است. از طرف دیگر شاهد Rifle قدرتمندی نیز هستیم که برای فواصل دور به کار می‌آید و بر خلاف هفت‌تیر، می‌توانید با آن نشانه گیری و شلیک کنید.

لازم به ذکر است که در Evil West خبری از مهمات و گلوله نیست و همه چیز بر اساس سیستم Cooldown و Reloading پیش می‌رود. به این معنا که مهمات بازی نامحدود است و فقط باید صبر کنید تا Jessie سلاح خود را Reload کند. البته پس از چند مرحله، Jessie یک شاتگان نیز دریافت می‌کند که آن شاتگان، دیگر ریلود سریع ندارد و پس از هر بار شلیک، یک Cooldown نسبتا طولانی باید سپری شود تا مجددا بتوانید از آن استفاده کنید.

طراحی مراحل بازی، به واسطه‌ی ساختار کاملا خطی و Linear آن، چندان پیچیدگی خاصی ندارد و بر خلاف برخی آثار خطی دیگر، به شکلی قابل توجه، خبری از مکان‌های مخفی، راه‌های فرعی و محتوای متفرقه به صورت گسترده نیست. البته در برخی قسمت‌ها، شاهد مکان‌های فرعی هستیم که می‌توانید Collectibles و برخی صندوق‌های خاص به نام Unique Chests را در این مکان‌ها پیدا کنید. Unique Chest‌ها بسیار ارزشمند هستند و نه تنها پول به شما می‌دهند، بلکه Perk‌ها و قابلیت‌های جدیدی را برای شما در لحظه آزاد می‌کنند. در کل گشت و گذار در محیط هر چند به صورت جزئی، ارزشمند است و می‌تواند پول بیشتری برای شما به ارمغان بیاورد، اما پتانسیل بسیار بیشتری وجود داشت که شاهد مناطق فرعی و بعضا مخفی بیشتر با جوایز و پاداش‌های جذاب‌تر می‌بودیم. چرا که در حال حاضر، پاداش‌های ارائه شده آن چنان نمی‌توانند مخاطب را به اکتشاف ترغیب کنند.

بازی به نوعی دو درخت مهارت (Skill Tree) کلی دارد. یکی از آن‌ها با واحد پول بازی که Bucks نام دارد قابل آزادسازی است و دیگری با لول آپ شدن شخصیت و دریافت Perk به دست می‌آید. درخت مهارت اول، بیشتر روی مهارت‌های مربوط به سلاح‌ها مانور می‌دهد و می‌توانید میزان خشاب هر سلاح، یا برخی مهارت‌های جزئی‌تر برای Revolver، Rifle، Gauntlet و Shotgun را آزاد کنید. درخت مهارت دوم بیشتر روی تکنیک‌ها و حرکات ویژه‌ مربوط به سلاح‌ها تمرکز دارد. البته با لول آپ شدن و باز کردن Unique Chest‌ها، بعضاً برخی مهارت‌ها را به صورت آنی می‌توانید دریافت کنید.
به صورت کلی، وجود درخت مهارت در بازی‌های امروزی آن چنان مسأله خاصی محسوب نمی‌شود، بلکه نحوه پیاده سازی این سیستم است که اهمیت دارد. خوشبختانه این مورد در Evil West به خوبی پیاده سازی و اجرا شده است و آزاد کردن برخی قابلیت‌ها، تغییر محسوسی در گیم‌پلی ایجاد می‌کنند. ‌‌‌‌‌

گیم‌پلی بازی در کل روان و جذاب است و هر چند گان‌پلی بازی در حد و اندازه عناوین AAA نیست، اما مشکل یا نقص خاصی نیز در آن دیده نمی‌شود. استفاده از Gauntlet نیز لذت‌بخش بوده و فیزیک این سلاح و انیمیشن‌های حمله آن، طراحی خوبی دارد و حس سنگینی ضربات را انتقال می‌دهد.

مشکلات گیم‌پلی بازی در چند بخش خلاصه می‌شود. اول این که با وجود خطی بودن، به واسطه تنوع پایین دشمنان و یکنواختی رویارویی با آن‌ها، بازی در نیمۀ دوم تکراری و به نوعی وارد یک چرخه‌ی تکرار می‌شود. مواردی مانند تنوع بیشتر دشمنان، طراحی عمیق‌تر مراحل و تنوع Objective‌ها، می‌توانستند از این مسئله جلوگیری کنند.

مشکل دیگر گیم‌پلی بازی، مربوط به عدم وجود تعادل در تعداد دشمنان در برخی مبارزات است. با این که بازی را روی سطح Normal تجربه می‌کردم، اما در برخی لحظات، تعداد دشمنانی که بازی رو به روی من قرار می‌داد کمی غیرمنطقی بود و محیط‌های بعضا کوچک بازی باعث می‌شدند مداوم در حال جا خالی دادن و فرار کردن باشم. زیاد کردن تعداد دشمنان ابزاری بود که سازندگان در گذشته از آن استفاده می‌کردند تا مبارزات طولانی‌تر و چالش‌برانگیزتر شوند که اگر منطقی نگاه کنیم، روشی غیر اصولی است.

گرافیک هنری بازی، در مقام یک عنوان AA عملکرد مناسبی دارد و خصوصاً مواردی مانند طراحی چهره‌ها، کیفیت بافت‌ها و جزئیات تکسچر‌ها، راضی کننده هستند. تنها ایرادی که در بخش گرافیک بازی مشاهده کردم، این بود که در دو مرحله از بازی، که یکی از آن‌ها همان مرحله اول بازی است، نورپردازی و رنگ‌آمیزی محیط کاملا به شکل اغراق گونه‌ای شکل گرفته و تماما حالت رنگ گرم و زرد دارد که اصلا چشم‌نواز نبود. البته مشخصاً از آن جایی که دوران غرب وحشی به بیابان‌های خشک و صخره‌های بزرگش معروف است، به نوعی سازندگان می‌خواستند اتمسفر مشابه را خلق کنند. البته در کل کاملا بازی حال و هوای وسترن دارد و حتی منوی کاربری بازی نیز حس و حال آثار وسترن را منتقل می‌کند.

از طرف دیگر، در بخش فنی عملکرد بازی به صورت کلی بی‌نقص بود و اگر چند مورد افت فریم گاه و بیگاه را در نظر نگیرم، نه خبری از افت فریم شدید بود و نه خبری از باگ‌های گرافیکی و مشکلات فنی. لازم به ذکر است که بازی را روی مود Performance تجربه کردم و نرخ فریم بازی در کل بسیار قابل‌قبول و بهینه‌ بود.

موسیقی بازی، کاملا با حال و هوا و فضای وسترن و گاوچرانی آمریکا تطابق دارد و به خوبی مخاطب را در این فضای خاص فرو می‌برد. از طرف دیگر عملکرد صداپیشگان بازی نیز رضایت‌بخش است و خبری از Voice Acting سطح پایین، ضعیف و غیرحرفه‌ای نیست.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر (Publisher) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است