God of War 2018 سانتا مونیکای بنیاد‌گرا را به ما نشان داد که پس از نسخۀ «عروج» یا همان Ascension، چاره‌ای جز واکاوی و اکتشاف همه‌جانبۀ فرنچایز را نداشت؛ اکتشافی که نه فقط به سیستم مبارزات و طریقۀ روایت، بلکه عمیقاً به شخصیت کریتوس نیز اختصاص یافت. اینک برای God of War Ragnarok نظاره‌گر وجهۀ «رفرمیست» سانتا مونیکا هستیم که اصلاح می‌کند، بهبود می‌دهد، غنا می‌بخشد و توامان با این راهبردهای قابل پیشبینی و حیاتی، سعی دارد تا پاسبان و حافظ کمال‌گرایی خود باشد؛ چهره‌ای که نمیخواهد آن را از دست دهد. همان‌قدر که التفات به شالوده‌ها و پِی‌ریزی‌ها در بازی ۲۰۱۸ اهمیت داشت، حالا در Ragnarok، تکامل و غنی‌سازی پایه‌های بنا شده امری اساسی و ضروری است.
حتی قبل از انتشار، آشکارا می‌‌توانستیم بار سنگینی که بر دوش God of War Ragnarok قرار دارد را حس کنیم. ادامۀ God of War 2018 بودن، باعث و بانی پیدایش یک موقعیت تلخ و شیرین برای رگناروک شد؛ شیرین بدان سبب که هایپی گسترده حول آن شکل گرفت و تلخ از آن جهت که رویکرد متمرکز روایت بازی ۲۰۱۸، به مسیر غیرمتمرکز و شلختۀ قصه‌گویی در Ragnarok منتهی شد. اثر جدید سانتا مونیکا باید سوالات بی‌شماری را پاسخ و ده‌ها خدا و اسطورۀ نورس را به دل قصه راه میداد. از سوی دیگر، غنای مورد انتظار از رگناروک نیز مطمئناً تمنای یک گیمپلی پرمایه را می‌کند، چرا که ادامه‌ای طویل با محتویات فراوان، نمی‌تواند بر بستر یک گیمپلی سطحی و کم‌عمق بنا شود. God of War Ragnarok بخش اعظم این بار سنگین را به راحتی بر دوش می‌کشد، اما در مسیر پر پیچ و خم قصه‌ای که می‌خواهد روایت کند و شگفتی‌ای که قصد خلقش را دارد، لحظاتی هم به نفس نفس می‌افتد و در موقعیت‌هایی هم شتاب‌زده عمل می‌کند.
غلبه بر سرنوشت
۳ سال از ماجراجویی سابق کریتوس و آتریوس می‌گذرد و در این بازه، زمستان بزرگ (Fimbulwinter) به شکل‌های گوناگون ۹ قلمرو را دگرگون ساخته است. با آگاهی بر آن که پیش‌گویی‌ها آتریوس را محور اصلی آخرالزمان اجتناب‌ناپذیر مطرح کرده‌اند و با دانش حول این موضوع که تقابل‌های گریزناپذیری پیش‌رو خواهد بود، ممارست‌های آتریوس نوجوان تحت تعلیم خدای جنگ، حتی لحظه‌ای متوقف نشده است. زمستان بزرگ، تنها پیامد اختتامیۀ God of War 2018 نیست؛ لاکن حادثه‌ای که به دست کریتوس رخ داد، فریا را از یک متحد وفادار به کابوسی جفاجو بدل ساخته است. حالا در اثنای این دغدغه‌ها، خدایان سرزمین جدیدی که کریتوس پا در آن گذاشته است، دیگر صبر خود را از دست داده و نزد او می‌روند. تمامی این اتفاقات به مقدمه‌ای برای یک حماسه تبدیل خواهند شد.
حفظ هستۀ اصلی God of War 2018 در Ragnarok، نوعی حس آشنایی و قرابت را به همراه آورده و باعث می‌شود در همان دقایق ابتدایی حس کنید که ناگهان در ادامۀ تجربۀ خود از بازی قبلی قرار دارید و ماجراجویی پیشین ادامه دارد و سکته‌ای کامل یا ناقص رخ نداده، اما خواه ناخواه رگناروک بخشی از تازگی و شگفتی روایت اثر ۲۰۱۸ را از دست داده است. رویکرد تک شات حول داستان‌سرایی در رگناروک، به دلیل سوییچ‌های مختلف بین دو کاراکتر اصلی، بهتر به چشم می‌آید و تاثیر آن در نقل یک قصه با وضوح بهتری دیده می‌شود، اگرچه دیگر آن حس بدیع را انتقال نمی‌دهد. اما رویکرد سانتا مونیکا در روایت داستان دستخوش تغییری اساسی شده و یکی از دلایل آن، به پایان رساندن حماسۀ نورس در دو بازی به جای یک سه‌گانه است. تصمیم اتخاذ شده از منظر گیمپلی عاقبت خوشی دارد، اما از دیدگاه روایی، برخی چالش‌های بدون راه حل را پدید می‌آورد.
بازی قبلی متمرکز بر روایتی بود که هدف آن از ابتدا تا انتها مشخص است؛ رگناروک اما، تمام و کمال اثری غیرمتمرکز محسوب می‌شود که هدف و ماموریت کنونی شما، تنها یکی دو ساعت آینده را ترسیم می‌کند و کاملاً بی‌خبر خواهید بود که پس از آن چه رخ می‌دهد. این تصمیم از سوی تیم نویسندگی، نوع خوبی از جهل را نثار مخاطب می‌کند؛ خوب از این حیث که بی‌خبری از آینده و معضلات پیش‌روی کریتوس و آتریوس، غافلگیری‌های جزئی را پدید می‌آورد و حس ماجراجویی را به مراتب زورمندتر می‌کند؛ نه آن که در اینجا منظور از غافلگیری توییست‌های دیوانه‌کننده باشد، بلکه مقصود حوادث و موانعی هستند که به سدی برای مسیر کاراکترهای اصلی بدل می‌گردند. به عبارتی دیگر، اگر پراکنده ساختن خاکستر همسر کریتوس کل هدف روایی God of War 2018 بود، حالا در رگناروک هدف کلی به مخاطب داده نمی‌شود و ماموریت در لحظۀ شما نیز به مراتب مهمتر و دست‌نیافتنی‌تر به نظر می‌رسد. مواجهه با فریا (Freya) یا پیدا کردن تیر (Tyr)، خدای جنگ سرزمین نورس، تنها مقدمه‌ای برای یک روایت طولانی هستند، اما همین مقدمه در برابر طرح کلی داستان بازی قبلی، یک حماسۀ تمام عیار به نظر می‌رسد.
رگناروک طوفانی آغاز می‌شود و سپس روایت آن با ملایمت در یک سراشیبی طبیعی رو به پایین حرکت می‌کند تا مخاطب را برای پیشامد بزرگ بعدی آماده کند. همانند سکوت میان نوت‌های موسیقی که صداها را در مرکز توجه قرار می‌دهند، یک روایت نیز به لحظات آرام نیاز دارد تا زمینه‌ای برای غافلگیری یا تقابل بعدی پدید آید. مشکل آنجایی است که بازی با تمام پتانسیل‌های موجود و فرصت‌های بی‌شماری که میتوانست در بستر آخرالزمان حماسۀ نورس از آن‌ها بهره ببرد، مدتی بسیار طولانی گیرایی روایی خود را از دست می‌دهد و بخش قابل توجه‌ای از جاذبه برای مجاب کردن پلیر به ادامه دادن بازی بر دوش گیمپلی، کاراکترهایی که می‌دانیم قرار است در مقطعی از داستان با آن‌ها روبه‌رو شویم و رگناروک غیرقابل گریز جا خوش می‌کند. این شلختگی در پیش‌روی روایی، درست در میانۀ داستان رخ می‌دهد و تقریباً در اکثر مواقع به بخش‌هایی مربوط می‌شود که کنترل آتریوس را برعهده گرفته‌ایم. به عبارت دیگر، تقریباً برای مدتی طولانی بازی به اوجی هم‌رده با مقدمه نمی‌رسد و انگیزۀ مخاطب برای ادامه را به گیمپلی و برخی انتظارات بدیهی در ادامه بازی می‌سپارد. در قسمت‌هایی که کنترل آتریوس را برعهده داریم، طراحی مرحله خطی‌تر می‌شود و دغدغه‌های آتریوس هر بار که در نقش او قرار می‌گیریم، آنقدر تکراری و بی‌رمق هستند که پیش‌روی روایی را مختل می‌کنند. به عنوان اختتامیۀ یک حماسۀ سهمگین، بخش قابل ذکری از بازی به اتفاقاتی می‌پردازد که میتوانست از آن‌ها پرهیز کند و از مسیری روایت را پیش بگیرد که قسمت‌های میانی نیز اوجی داشته باشند و سرعت پیش‌روی حفظ شود؛ نه این که محرکِ مخاطب تنها به رویارویی دوباره با ثور یا اساطیر دیگر در مقطعی از بازی محدود شود، اتفاقی که برای ساعت‌ها رخ نخواهد داد.
قدرتمند‌ترین و پرنفوذترین بخش‌های God of War Ragnarok به بازتاب‌ها از گذشته و قسمت قابل توجه‌ای از تعاملات میان کریتوس و آتریوس یا کریتوس و فریا پیوند می‌خورند، اگرچه رفتار دلسوزانۀ کریتوس با سیندری و مخصوصاً براک نیز انکارناپذیر بوده و اثباتی تمام عیار بر تکامل کاراکتر او است؛ در God of War 2018 فرقی نداشت NPCها با احساسات خود درگیر باشند یا عوامل محیطی برای آن‌ها چالش ایجاد کنند، کریتوس از مداخله در دردسرهای دیگران ممانعت میکرد، اما حالا ماجراجویی‌های اخیر، نعمت بهره‌مندی از دوستان را به وی آموخته است. گریزهای بازی به دیالوگ‌های نسخۀ ۲۰۱۸ در هم‌صحبتی کریتوس با آتریوس و اشارۀ وی به سرگذشت خود در سه‌گانۀ یونان در مصاحبت با فریا، تاثیرگذارترین و جذاب‌ترین لحظات روایت بازی به حساب می‌آیند. بازی درخشان بازیگرانی مانند Danielle Nicole Bisutti برای نقش فریا و Christopher Judge برای کریتوس جای تحسین دارد، اما به طرز غیرمنتظره‌ای Adam J. Harrington برای نقش سیندری فرای بازیگران دیگر عمل می‌کند که خود مستحق جایزه‌ای جداگانه است.
ست‌پیس‌ها و سکانس‌های خلق شده برای Ragnarok به دور از کیفیت روایی و با توجه به خلاقیت در حرکت دوربین، قاب‌بندی و کارگردانی، بدون هیچ شکی فراتر از بازی ۲۰۱۸ می‌روند و در هر دو سناریوی حماسی و احساسی به خوبی موقعیت را برای نفوذ به قلب مخاطب فراهم می‌کنند. با این وجود، به همان میزان که سانتا مونیکا در خلق کاراکترها منحصر به فرد عمل کرده و برداشت خود را با اساطیر نورس ادغام کرده است، انتظار می‌رود که مخاطبین نیز نسبت به کاراکترهای مختلف واکنش‌های متفاوتی داشته باشند. لحن و کلمات مدرن و امروزی در دیالوگ‌ها و طراحی ظاهری منحصر به فرد کاراکترها، می‌تواند عده‌ای را به شدت راضی و شماری را کاملاً ناامید کند. از سوی دیگر، لحن و کلمات مدرن، با پیریزی شخصیت برخی از این خدایان همخوانی دارد در حالی که با دیگری در تضاد قرار می‌گیرد و مشکل‌ساز می‌شود؛ به عنوان مثال، این رویکرد برای ثور کارگر واقع می‌شود، اما برای اودین نه چندان. تصمیمات عقلانی‌تر آتریوس نسبت به God of War 2018 و مشورت کریتوس با میمیر یا پذیرفتن اندرزهای وی در کنار آن که کریتوس حالا بدون نیاز به آتریوس کم و بیش توان فهم متون کهن نورس (Lore) را دارد، همگی باری دیگر نشان از آن دارند که شخصیت‌ها ایستا نبوده‌اند و در طول این مدت تغییر و تحولاتی به خود دیده‌اند.
عزم سازنده بر به فرجام رساندن حماسۀ نورس اما، به روشنی تاثیر منفی خود را در این ماجراجویی می‌گذارد. آفرینش تعاملات عمیق و در عین حال ارضای نیاز هواداران حول مواجهه با اساطیر مختلف در یک ادامه، باعث شده است تا از هر دو سو بازی به پتانسیل‌های غیرقابل وصفی که داشت دست پیدا نکند. بسیاری از کاراکترها فرصت کمی برای حضور در بازی پیدا می‌کنند و در مقاطعی، رگناروک سعی بر آن دارد تا هر اسطوره و خدا و کاراکتری که تا به حال حتی دیده نشده است را راهی مسیر کریتوس یا آتریوس کند؛ اما در فرم روایت‌محور کنونی، بسیاری از آن‌ها یا شکل نگرفته و ساخته و پرداخته نشده، برق‌آسا صحنه را ترک می‌کنند یا پردازشی سطحی دارند. معرفی کاراکتر و حذف آن از صحنه در بازه‌ای کوتاه در فرم Hack & Slash و گیم‌پلی‌محور سه‌گانۀ قدیمی چندان به چشم نمی‌آمد، اما فرم کنونی God of War شخصیت‌های خام را در مرکز توجه قرار می‌دهد. بدون هیچ شکی، حماسۀ پر بار نورس یک سه‌گانه را می‌طلبید تا هم لحظات حماسی حفظ شود، هم جزئیات روایی و بلوغ کاراکترها تحت تاثیر صحنه‌های اکشن پی‌‌درپی قرار نگیرد. God of War Ragnarok شامل شخصیت‌پردازی‌ها و قلمروهای غنی‌ای هم می‌شود، اما نمی‌توان عدم بهره‌گیری از پتانسیل‌های موسپل‌هایم و آزگارد و پردازش سطحی کاراکترهایی مانند فریر، سیف و حتی هایمدال چشم‌پوشی کرد.
خدای جنگ و مارول، پیوندتان مبارک!
چه از دیدگاه زرق و برق‌های بلاک‌باستری و جلوه‌های سینماتیک و چه از جهت روایی و شخصیت‌پردازی، الهام God of War Ragnarok از درون‌مایه‌های مارولی و ابرقهرمانی مبرهن و علنی است. برخی از تصمیمات حول نزدیک شدن به استانداردهای یک اثر مارولی (که از جهاتی فراتر هم می‌رود) خود خواسته نمود پیدا می‌کنند و شماری از رویکردها، نطلبیده آن را به یک اثر مارولی نزدیک می‌کنند. چشم‌انداز تیم نویسندگی در انسانی کردن خدایان و انضمام ضعف‌های معنوی، دیالوگ‌ها و لحن مدرن و جاه‌طلبی‌ها و دغدغه‌های انسانی به آن‌ها، بیش از پیش این مظاهر قدرت را از جایگاه یک خدا دور می‌کنند و نمود ابرقهرمان یا ابرشرور را به آن‌ها می‌دهند. پایان‌بندی اثر تمام قد یادآور انتقام‌جویان و تعاملات آتریوس با انگربودا یا ثرود جلوه‌گر تعاملات اسپایدر-منِ تام هالند با MJ زندیا است. شباهت بازی به یک اثر مارولی، یک نقطۀ ضعف یا قوت نیست؛ اما قطعاً خروجی را به سمت و سویی بسیار متفاوت میبرد و هیجان و آدرنالین را در اولویت قرار می‌دهد.
جنگ‌افزارهای صیقل یافته
رگناروک به عنوان یک ادامه، طبیعتاً نه تحولی رادیکال در گیمپلی به وجود می‌آورد و نه فرمول بازی قبلی را تا سطحی تکامل می‌دهد که وجه تمایزی رسا و روشن پدید آمده باشد. با این وجود، اگر سیستم مبارزه را قلب گیمپلی در نظر بگیریم، رگناروک به عنوان یک اثر سینماتیک تا سطحی فرمول اثر قبلی را سر و سامان داده و نارسایی‌های قابل لمس بازی ۲۰۱۸ را بهبود می‌دهد، که با صراحت بتوانیم از آن به عنوان بهترین سیستم مبارزه در میان بازیهای سینماتیک یاد کنیم. در حین تجربۀ رگناروک ملتفت خواهید شد که سانتا مونیکا چک لیستی از انتقادات وارد بر بازی God of War 2018 را فراهم آورده و همت کرده تا یکایک کوتاهی‌ها را برطرف کند. همانطور که انتظار می‌رفت، مشکل تنوع باسها و مینی‌باس‌ها برطرف شده و اگرچه برخی از دشمنان عادی مانند Hell-Walkerها از نسخه قبلی باری دیگر مهمان رگناروک شده‌اند و یا چندی از آن‌ها نمونۀ ارتقاء یافتۀ دشمنان بازی سابق هستند، اما در اکثر مواقع و هنگام ماجراجویی در بیشترِ قلمروها، با دشمنانی مواجه خواهید شد که قبلاً آن‌ها را ندیده‌اید. عامل دیگری که قدردان توجه به آن هستم، کاهش سناریوهای بالا رفتن از دیوارها و سناریوهای زیاد قایق‌سواری است. اگرچه رگناروک همچنان شامل لحظات این چنینی می‌شود، اما با یخ زدن آب‌های آزاد میدگارد و جایگزینی سورتمه به جای قایق و حتی تحول طراحی مرحلۀ قلمروی آلف‌هایم به نفع جابه‌جایی سریع‌تر، مواردی هستند که به شدت بازی را روان‌تر و اکتشاف محیط‌ها را لذت‌بخش‌تر می‌کنند؛ حتی تعداد زنجیرهای میان‌بر کمتر و بالا رفتن یا پایین آمدن از آن‌ها سریع‌تر شده است. دسترسی به ۹ قلمرو نیز نیازی به نمایش چندین بارۀ آمادگی درخت یگدرسیل ندارد و سریع‌تر می‌‌توان وارد آن‌ها شد.
سیستم اعتلا و ترفیع سطح کریتوس و بهره‌گیری از المان‌های نقش آفرینی همچنان مشابه قبل است و با بهره‌گیری از زره‌های بهتر، آپگرید آن‌ها و ارتقاء سلاح‌ها صورت می‌گیرد، لیکن پیش‌روی گیمپلی در رگناروک متعادل‌تر، ساختارمندتر و چالش‌برانگیزتر شده است. در حالی که اثر پیشین مراحل فرعی را بهانه‌ای برای بالا بردن سطح و فراهم آوردن زره‌ها یا آپگرید آن‌ها قرار میداد، بازی جدید در مراحل و خط اصلی داستان نیز شما را به سمت بهره‌گیری از هر آنچه در دسترس دارید، سوق می‌دهد. طراحی مراحل اما، تحولی گسترده را به خود ندیده و همچنان عظمت محیط‌ها و رویکرد سانتا مونیکا نسبت به طراحی مرحله مشابه قبل است و حتی در قسمت‌هایی که کنترل آتریوس را در دست می‌گیریم، محدودتر و خطی‌تر از گذشته می‌شود. باید به این موضوع اشاره کرد که خوشبختانه فاصلۀ میان پازل‌ها و مبارزات بسیار بهتر از نسخۀ پیشین شده و از دیدگاه گیمپلی، ریتم بهتری را به خود می‌گیرد؛ این نقطۀ قوت به لطف تنوع دشمنان صورت گرفته است. تغییر و تحول همراهان تنوع خوبی را به گیمپلی می‌بخشد و اختصاص درخت مهارت‌های منحصر به فرد به برخی از آن‌ها، به مرور زمان مساعدت آن‌ها را لذت‌بخش‌تر و حتی نوعی حس پیش‌روی را ضمیمۀ آن‌ها می‌کند.
پازل‌ها، آرام‌بخش‌های گیمپلی هستند تا برای رویارویی بعدی آماده شوید؛ برخی از آن‌ها خلاقانه و باکیفیت کار شده‌اند و تعدادی تنها نقش فیلر را ایفا می‌کنند تا به هر قیمتی گیمپلی روندی یکنواخت به خود نگیرد. نکتۀ قابل ذکر دیگر آن است که پازل‌ها از ساختار کلی عنوان قبل مبنی بر پرتاب تبر پیروی می‌کنند، اما اضافاتی مانند منحرف کردن تبر لوایاتان توسط پنل‌های رنگین‌کمانی یا یخ زدن آب با استفاده از این تبر، تنوع کافی را فراهم می‌کنند. پازل‌ها در ماموریت‌های جانبی به مراتب چالش‌برانگیزتر بوده و خلاقیت بیشتری را طلب می‌کنند؛ اما متاسفانه راهنمایی همراهان شما به خط اصلی داستان محدود می‌شود که پازل‌های آسان‌تری را در مسیر شما قرار می‌دهد.
سناریوهای مختلف درگیری در رگناروک اما، همواره با ابهام و مسئله‌ای جدی مواجه می‌شوند. دشمنان ارشد از سه نوع حملۀ قابل پری (هالۀ زرد)، غیر قابل پری (هالۀ قرمز) و قابل پری تنها با حملۀ سپر (هالۀ آبی) بهره می‌برند که در کنار فزونی یافتن ازدحام دشمنان عادی در مبارزات، و شلوغی نبردها نسبت به God of War 2018، به طور جدی چالش مدیریت مبارزات و از هم پاشیدگی ریتم کومبوها را پدید می‌آورد. دلیل اصلی آن است که دوربین از روی شانه تنها قابی محدود را پوشش می‌دهد و مبارزات از نیمۀ دوم بازی به حدی شلوغ می‌شوند که عملاً کنترل از دست پلیر خارج شده و بعضاً تا ۴ فلش قرمز رنگ (به همراه فریادهای میمیر) حمله از پشت سر را به پلیر اطلاع می‌دهند. در این میان، تهاجمی‌تر شدن دشمنان نیز شرایط را بدتر می‌کند و موقعیتی را پدید می‌آورد که برای فرار از ضربات دشمنان، باید مدام کومبوی خود را قطع کنید یا مدیریت مبارزه از دست می‌رود. در بازی ۲۰۱۸، سناریوهای مبارزه بسیار خلوت بودند و در عین حال دشمنانی که در قاب مشاهده نمیکنید، به حالت اسلوموشن در می‌آمدند و قابلیت تهاجمی خود را از دست می‌دادند؛ این قضیه در رابطه با رگناروک صدق نمی‌کند یا کم‌رنگ‌تر شده است.
سیستم مبارزه اما، تنها یکی از بهترین‌ها در میان آثار سینماتیک نیست؛ بلکه از پر زرق و برق‌ترین‌ها نیز به حساب می‌آید و این زرق و برق به لطف قابلیت‌های موجود در درخت مهارت‌ها و ترکیب آن‌ها با «حملات رونیک سبک/سنگین» پدید آمده است. انتظار آن را داشته باشید که برخی مهارت‌ها از بازی قبلی به رگناروک راه پیدا کرده باشند؛ همه چیز دگرگون نشده، اما بازگشت تعداد قابل توجه‌ای از این قابلیت‌ها به دلیل کارآمد بودنشان در اثر ۲۰۱۸، باعث شادمانی است. در خط اصلی داستان کمتر با قابلیت‌های رونیک به خصوص از نوع حملات سنگین مواجه خواهید شد و تلاش بر آن بوده تا تعدادی از آن‌ها به عنوان جوایز محتویات جانبی مطرح شوند و به همین دلیل، انجام محتویات جانبی به موازات خط اصلی داستان بهترین تجهیزات و در نتیجه بهینه‌ترین تجربۀ ممکن را ارائه می‌دهد.
سانتا مونیکا با تزریق روحیۀ بلاک‌باستری و سینمایی موجود در روایت اصلی به داستانک‌های فرعی، توانسته است نقطۀ عطفی در طراحی این رمان‌های کوچک پیدا کند. برخلاف بسیاری از آثار سندباکس یا جهان آزاد، تیم سازنده بودجه و منابع قابل توجه‌ای را به این بخش از بازی اختصاص داده و محتویات جانبی را به عنوان شاخه‌های شکل گرفته از داستان اصلی و دغدغه‌های اساسی کاراکترهای گوناگون در نظر گرفته است. برخی از این داستانک‌ها حتی در منطقه‌ای تازه با طراحی ظاهری متفاوت از مراحل مسیر اصلی رخ می‌دهند که تجربۀ بازی حتی پس از به اتمام رساندن خط اصلی را تشویق می‌کند. کارگردانی روایی این ماموریت‌ها نیز به گونه‌ای صورت گرفته که بهتر است به موازات خط اصلی داستان تجربه شوند؛ بنابراین اگر هنوز بازی را تجربه نکرده‌اید و در موقعیتی قرار دارید که چندین NPC به شما ماموریت فرعی پیشنهاد می‌دهند، آن‌ها را انجام دهید و به زمانی دیگر موکول نکنید. همانطور که در پاراگراف قبلی متذکر شدیم، حتی از دیدگاه گیمپلی و به دست آوردن تجهیزات بهتر نیز بازی شما را تشویق می‌کند تا ماموریت‌های جانبی را به موازات خط اصلی داستان تجربه کنید.
جدا از آزمون و خطا برای یک نقد و بررسی، God of War Ragnarok اولین اثری است که من را ملزم به استفاده از یک قابلیت دسترسی (Accessibility) برای بهبود تجربۀ بازی کرد. همراهان شما پیش از آن که حتی بخواهید در مورد حل پازل‌ها فکر کنید، بی‌پرده قدم به قدم شما را راهنمایی می‌کنند که ماهیت و طبیعت معما را زایل می‌سازد. اگرچه قابلیت طولانی‌تر کردن بازۀ میان مواجهه با پازل و آغاز راهنمایی همراهان در منوی «قابلیت‌های دسترسی» وجود دارد، اما متاسفانه مساعدت چندانی برای این راهنمایی زودهنگام محسوب نمی‌شود. دیگر قابلیت‌های موجود در منوی دسترسی می‌تواند بازی را برای قشرهای مختلف گیمرها شخصی‌سازی کنند و چالش را به حداقل برسانند. در دسترس قرار دادن یک بازی برای اقشار مختلف، بدون شک یک نقطۀ قوت بزرگ برای رگناروک است.
بلاک‌باستر هنرمندانه
رعایت استانداردهای مدیوم سینما که پیش‌تر در باب بررسی داستان به آن اشاره شد، نه تنها به هنرمندانه‌ترین شکل ممکن رسالت تحکیم احساسات و فضاسازی را در دل روایت با موفقیت به انجام می‌رساند، بلکه فرصتی را فراهم می‌آورد تا آرتیست‌ها و مهندسان تکنیکال سانتا مونیکا به هم‌افزایی رسیده و بازی در کنار دستاوردهای فنی، منحصرد به فرد جلوه کند و در تار و پود خود عناصر هنرمندانه‌ای را ببیند. اینجا است که God of War Ragnarok از ماهیت بلاک‌باستری خود فراتر می‌رود و از دیدگاه هنری نیز عرض‌اندام می‌کند. با تمام این تفاسیر، اگرچه قلمروهایی مانند میدگارد و به خصوص آلف‌هایم آنقدر متحول شده‌اند که چندان یادآور ورژن قبلی خود در بازی ۲۰۱۸ نیستند، اما موسپل‌هایم و هلهایم از قلمروهایی به حساب می‌آیند که چندان دگرگون نشده و حس ماجراجویی در محلی تکراری را انتقال می‌دهند؛ خط اصلی داستان شما را برای مدت کمتری به این نواحی میبرد که خود اثباتی بر این موضوع است. بازی محتویات منحصر به فرد فرعی و بیشتر مدت زمان خط اصلی داستان خود را به مناطق جدید مانند ونهایم و سوارتلف‌هایم یا آلف‌هایم اختصاص داده و مشخصاً تیم سازنده روی طراحی آن‌ها وقت بیشتری گذاشته است.
در هر دو حالت گرافیکی Performance و Quality، بازی به اهداف ذکر و ترسیم شده برای نرخ فریم و رزولوشن دست پیدا می‌کند. تجربه روی حالت پرفورمنس مبارزاتی روان‌تر و نرخ فریمی ثابت (۶۰ فریم بر ثانیه) را به ارمغان می‌آورد؛ در حالی که رزولوشن افت چندانی پیدا نمی‌کند و پیشنهاد نویسنده نیز تجربۀ اثر روی همین حالت است. بهره‌گیری از قابلیت‌های دوال‌سنس و صدای سه بعدی غوطه‌وری را تا حدودی افزایش می‌دهد؛ اما پیش از این، Ratchet & Clank: Rift Apart یا Returnal خلاقانه‌تر از این قابلیت‌ها بهره برده بودند.
گالری گیمفا:
این نقد و بررسی با تصاویر دریافت و کپچر شده توسط منتقد از نسخه پلی استیشن ۵ آراسته شده است. در ادامه نیز تصاویر کپچر شدۀ بیشتری را مشاهده میکنید:
God of War Ragnarok
God of War Ragnarok ثمره‌ای از گوشِ شنوای استودیوی سانتا مونیکا در برابر انتقادات وارد بر اثر قبلی است. گیمپلی بر پایۀ بازخوردهای بازی پیشین اصلاح شده و بهبودهایی مانند پیش‌روی متعادل‌تر، جابه‌جایی سریع‌تر، تنوع بیشتر و اکتشاف بهینه‌تر را به خود میبینید. اما رگناروک مظلومانه محتاج یک ادامه بود؛ ادامه‌ای که میتوانست فشار جمع‌بندی یک حماسه را از ستون فقرات رگناروک بردارد و حتی سرعت پیش‌روی در روایت را بهبود دهد. بازی جدید سانتا مونیکا در همان وادی آشنای آثار ماجراجویی سینمایی پلی‌استیشن با میان‌‌پرده‌ها، دکمه‌زنی‌ها و صحنه‌های پر زرق و برق قرار می‌گیرد؛ اگر دل‌باختۀ چنین آثاری هستید، احتمالاً حتی نقوص رگناروک از دید شما پنهان بمانند و با بهترین بازی سال مواجه شوید؛ اما اگر آثاری را می‌پسندید که در هنگام تجربۀ آن‌ها حتی یک لحظه نتوانید کنترلر را کنار بگذارید، این بازی به مانند نسخۀ ۲۰۱۸ برای شما ساخته نشده است.
نکات مثبت:
- تکنیک‌های سینمایی بازی از جمله قاب‌بندی، حرکات دوربین، خلق ست-پیس‌ها و جلوه‌های بلاک‌باستری بهترین در صنعت گیم محسوب می‌شوند
- بازیگری فوق‌العادۀ اکثر بازیگران به خصوص Adam J. Harrington برای نقش سیندری
- بهبودهای طراحی مرحله به مراتب تجربۀ حاصل از اکتشاف و جابه‌جایی در محیط را لذت‌بخش‌تر می‌کنند
- پیش‌روی در چهارچوب المان‌های نقش آفرینی و لول-آپ معنادارتر از بازی قبلی است
- خلق تجربه‌ای پولیش شده و پایدار
- تکامل و بلوغ شخصیت‌ها با گذشت زمان و پشت سر گذاشتن حوادث
- قابلیت‌های دسترسی غنی و بعضاً کارآمد
- حتی با وجود برخی مشکلات تعادل، سیستم مبارزه در میان آثار سینماتیک حرف اول را می‌زند
- کیفیت فنی و طراحی هنری دست در دست یکدیگر صحنه‌هایی چشم‌نواز و کاراکترهایی واقع‌گرایانه خلق می‌کنند
نکات منفی:
- سرعت پیش‌روی روایت استاندارد نبوده و برای مدتی طولانی در اواسط بازی جذابیت خود را از دست می‌دهد؛ کاتالیزور این ایراد، کارگردانی روایت در قسمت‌های آتریوس است
- قاب محدود دوربین با دشمنان تهاجمی و شلوغی مبارزات نیمۀ دوم بازی همخوانی ندارد و در مدیریت نبرد عامل خلق چالش مصنوعی است یا باعث از هم گسیختگی کومبوها می‌شود
- نمود فشار ناشی از جمع‌بندی و نتیجه‌گیری شتاب‌زده از حماسۀ نورس در رگناروک حس می‌شود
- راهنمایی زودهنگام همراهان در حل پازل‌ها، ماهیت آن‌ها را زایل می‌سازد و قابلیت مربوط به آن در منوی Accessibility مشکل را برطرف نمی‌کند
۸.۵
این بازی روی PS5 و حالت گرافیکی Performance تجربه و بررسی شده است
نظرات
حقیقتا منکه متن نقد و نخوندم چون احتمال اسپویل داره خودم فعلا بازی نکردم یکی دو هفته دیگه میرم سراغش ولی با توجه به نکات مثبت و منفی که پایان نقد دیدم بنظرم کمترین نمره ای که میشد با تناسب به این نقد به بازی داد ۹ بود حتی اگه فرض بگیریم تمام نکات مثبت و منفی ذکر شده درست باشن البته این برداشت من بود بهرحال نمره و نقد بازی تا حدودی یچیز شخصیه و محترمه در کل با نمره مخالفم ولی احترام میذارم به نقد
با احترام به نظرات مختلف بازی بهتر از ۲۰۱۸ شده از همه نظر
فقط مطمئن باشید به این زودیها همچین گیمی رو از نظر گیمپلی و روایت داستان نمیتونین تجربه کنین
چیزی که منتقد محترم بهش توجه نداشته بنظرم
خدایی میترسیدم نسبت به نسخه قبل افت کنه که خداروشکر بازی عالی شده…نمره خودشه گرفته به نظرات هم احترام بزارین و از بازی لذت ببرین…
از نظر داستان بازی ضعیف تر از gow 2018 ظاهر میشه و صرفاً آوردن کاراکترهای هیجان انگیز نشان از روایت بهتر نداره ولی گیمپلی همانطور که در متن متذکر شدم به مراتب بهتر و پولیش شده تر از بازی قبلی هست اگرچه بدون ایراد نیست.
ممنون از نقدتون، نیازی نیست که متن بررسی یه گیم انقدر رسمی باشه حس میکردم دارم متن حقوقی میخونم ولی جدا از شوخی دمت گرم برای نگارش نقد
تا جایی که من رفتم که خیلی خوب بوده (۵ ساعت اول) مهمتر از داستان روایت خیلی خوب و سینماتیکی داره گیم پلی هم که فوق العاده هست. ولی عجولانه بودن داستان طبیعی هست چون داستانی که تو سه تا بازی باید گفته میشد مجبور بودن تو دو بازی بچپونن که تازه قبل از Ragnarok این تصمیم رو گرفتن تا رو ipجدید تمرکز کنن. همین هم غنیمته، بین این همه بازی سرویس محور و آنلاین یا بازی های بدون داستان حوصله سربر مثل الدن رینگ انحصاری های سونی غنیمتن فقط چنتا استودیو و شرکت تو دنیا میتونن تو این سطح بازی بسازن: راکستار، ناتی داگ، سونی سانتا مونیکا، اینسومنیا
و امثال Ragnarok, tlou 2, rdr 2, uncharted 4 رو باید ازشون لذت برد و غنیمت دونست چون ممکنه بخاطر پوب پرستی شرکت ها همه بازی ها آنلاین سرویس محور بشن یا به اوپن ورلد های بی محتوا مثل بازی های اخیر یوبیسافت شبیه باشن
با این سطح خفن بودن و تو این کویر کمبود بازی های خوب نمره کمتر از ۱۰ از ۱۰ به gow Ragnarok قدرنشناسی و کوته بینی هست. goty 2022 بدون کوچکترین تردیدی gow Ragnarok باید هیچ گزینه دیگه ای حتی نزدیکش نیست
در بررسی بازی ها چیزی به نام قدر نشناسی وجود نداره، رابطه میان مشتری و خادم یا فروشنده هست. ۷۰ دلار هزینه برای بازی و اگر کیفیت مناسب باشه تعداد ۷۰ دلارها بالا میره. از بازی ها بت نسازید نگید قدرنشناسی هست یا این بازی لایق ۲۴۰ دلاره. چندان عقلانی نیست این موضوع
درسته ولی نسبت به بقیه بازی های توی اون سال هم باید مقایسه کرد حالا هرکسی یه توقع و یه دیدی داره مثلاً همیشه انتظار از cod بالا هست هرچقدر خوب باشه بازم ۷، ۸ بهش میدن، یا توقع از بعضی استودیو ها خیلی اومده پایین مثلاً منتقدا خیلی نسبت به بازی های کوجیما، میازاکی و نینتندو از عیب ها چشم پوشی میکنن. حالا بازی های سونی هم سخت گیری روشون زیاد شده و سطح بالاشون عادی شده حالا ممکنه من بخاطر علاقه شدید به gow از ۲۰۰۶ اگر عیبی هم داشته باشه اصلا به چشمم نیاد چون اینروزا تو این سطح کیفی بالا کم بازی گیر میاد. و شما ممکنه نسبت به بازی های شرکت مورد علاقتون همین حس رو داشته باشین ولی نسبت به بازی های دیگه سخت گیر باشین، این تو این نقد مشخص بود که تاثیر نظرات شخصی توی هر منتقد طبیعی هست پس نه به شما نه به ign korea که ۶ داد نمیشه خورده ای گرفت چون نظر شخصی هست منم ممکنه یه بازی متاش ۹۷ باشه ولی از نظر من ۲ از ۱۰ باشه که این طبیعی هست توهین به منتقد ها برای نمره درست نیست
درود بر شما جناب آقای کریمی، نقد بسیار منصفانه‌‌ای بود.
بنده خود دیشب عنوان مذبور را به پایان رساندم و با تمام ایرادات وارد شده موافقیت تام دارم. پایان رگنراک به هیچ‌وجه نتوانست من را راضی کند و تا حد بسیاری مرا به‌یاد انیمیشن های دیزنی و پیکسار انداخت!
با این حال دلم نمیخواهد از دیگر ارزش های بازی مثل گیمپلی روون و لذتبخش، گرافیک بصری چشم‌نواز، ساید کوئست های جذاب و… چشم پوشی کنم. رگنراک موارد مثبت بسیاری داشت اما پایان مطلوبی برای یک حماسه نبود.
میشه گفت نقد سخت گیرانه ای بود ولی خب منتقد باید همه چیزو در نظر بگیره دیگه. تا حدود زیادی با آقای کریمی موافقم و اینکه ایشون چه ۱۰ بده چه ۹ تاثیری رو انتخاب شما نداره و اگه بازی رو دوست دارید بازیش کنید و کاری به این چیزا نداشته باشید
والله تا ۱۰ سال پیش کسی نمیدونست متا چیه نمره چیه، هرکی هرچی گیرش میومد بازی میکرد و لذت مبیرد. یکم شبیه اونموقع ها بشید
کسایی که نقد رو خوندن متوجه میشن اقای کریمی از یک طرفه بودن نقد خودداری کرده و این خیلی خوبه ولی نمره عجیبه در کل حداقل نمرش ۹ باید میبود با این تفاصیل
هرکسی حق داره نظر خودش رو بده و قابل احترام هست.
اقای کریمی هم نظر خودش رو داده مثل بقیه و فقط نظر شخصی خودشون هست.
همین که متای بازی شده ۹۴ نشان دهنده اینه که میانگین نمرات این بازی۹۴ هست و نمره اقای کریمی خیلی پایین تر از میانگین هست که بنظرم برای یک منقد نمیتونه زیاد نمیره خوبی باشه.
گویا ایشون نهایت تلاشش رو کرده که بتونه ایرادهایی رو پیدا کنه که از نظر خودم ایرادهای منطقی نیس و من نظر ایشون رو نمیپذیرم ولی برای نمره یشون احترام قائل هستم
من بازی رو انجام دادم و شخصا نظرم نمره ۹۵ هست و این بازی هم مثل هیچ بازی در دنیا بی ایراد نیس.
کدوم یکی از ایراداتی که مطرح شده روی تجربه تاثیر نمیذاره؟
منم گفتم هیچ بازی بی ایراد نیس این بازی هم استثنا نیس. اما من بازی رو پلی دادم و نکات منفی این بازی تاثیراتش خیلی کمتر از اون چیزیه که شما میگید.
همونطور که گفتم نمره شما بسیار دورتر از متای بازی هست و این برای یک منتقد خوب نیس.
در کل به نمره شما احترام میزارم ولی نمیپذیرم
منم به دنبال پذیرش شخص خاصی نیستم و این که نمره ای که به بازی میدی نزدیک به میانگین نباشه هیچ معنای خاصی نداره. قرار نیست همه با اکثریت موافق باشن، حق هم همیشه با اکثریت نیست. وگرنه اگر اعتقاد بر آن بود که متاکرییتیک یک اصله نمره ۹.۴ برای بازی لحاظ میشد.
برای شما معنای خاصی نداره.من هم از شما نخاستم با نمرات اکثریت هماهنگ باشید.این روزها منتقدین زیادی پیدا میشن که با دادن نمرات کم دوس دارن خودشون رو متفاوت و متمایز نشون بدن.
اون همه منتقدی که نظر دادن مثل شما منتقد بودن که میانگینشون شده۹۴.البته اگه شما برای نمره اونها احترام قائل باشید
اتفاقا اکثریت تعیین کننده هس که نمیشه منکرش شد و البته اقلیت هم مورد احترام هستن.
درضمن من هم مثل شما حق نظر دارم و شما هم میتونید نظر من رو نپذیرید اما انتقاد پذیر هم باشید
ببینید این که منتقدها ۹۴ دادن شما فلان دادید و به طور کلی مبحثی که بین ما رد و بدل شد اصلا انتقاد نیست. انتقاد اینه که ضعفی که مطرح کردم رو بنویسید و بگید که شما در فلان قسمت اشتباه کردید و من هم یا پاسخ میدم یا می‌پذیرم. شما انتقادی نکردید که انتقاد پذیر باشم صرفاً با ارائه میانگین نوعی سردرگمی به وجود میارید و حواشی بازی رو مطرح میکنید به جای کیفیت خود بازی. در حقیقت ۲۲۹ نظر در این نقد و بررسی مطرح شده و چه کسانی که موافق بودند و چه افرادی که مخالف بودند، حتی یک نفر خود بازی و ساختارش رو مطرح نکرد، صرفاً داد و فریاد سر نمره بود.
من هجده ساعت بازی رو پلی دادم و تا تموم نشه دوس ندارم اظهار نظر کنم در مورد کلیت بازی.اما تا اینجاییی که بازی کردم من لذت بردم از بازی و قطعا این نسخه رو بهتر از نسخه قبلی میدونم البته با اختلاف خیلی کم چون نسخه قبلی خودش یه شاهکار بود.داستان بازی با توجه به این که خیلی عظیم و پرمحتواتر هست اما به خوبی توی یک نسخه گنجانده شده.گیم پلی بازی رو هم عالی میدونم
یه چیزی رو بگم و این که راگناروک بسیار انتظارات ازش بالا بوده بخاطر نسخه قبلی که گوتی شده و مطمعن باش اگر ۲۰۱۸ گوتی نمیشد و اون متا رو نمیگرفت امروز راگناروک به این سختی بهش نمره نمیدادن و قطعا متای بالاتری میگرفت.
شماها اکثرتون حتی بازیو تجربه نکردین ولی به کسی که کامل تجربش کرده و نقد کرده ایراد میگیرین دیگه تکلیفتون مشخصه که چقد تعصبی هستین.. حتی نمیتونین ایراد های منتقد رو نقض کنین..
سلام اقای کریمی اون ایرادی که به نسخه ۲۰۱۸ گرفته بودین که میگفتین تو درجه سختی های بالا تر باید به دشمنا زیاد ضربه بزنیم تو این نسخه درست شده ؟
سلام. بهتر شده رونیک اتک سریع تر به دست میارید و دشمن‌ها زمانی hp بیشتری پیدا میکنن که به اواسط بازی رسیدید و آسیب رسانیتون ارتقاء پیدا کرده بر خلاف بازی قبلی که ابتدای بازی نه رونیک اتک درست حسابی دارید نه قدرت مواجهه.
آقا نمره منطقی بود
نقد و نمره به دل نمیشینه چون حس میشه توش صداقت لازم وجود نداره…
به دل نمیشینه چون ۱ و ۰ نداره تهش.
نقد و بررسی زیبایی بود . با تشکر از اقای کریمی .
جناب کریمی
دستتون درد نکنه. حدس می زنم نقد نسبتا سختی بوده.
فارغ از بحث حاشیه ای نمره، میگم که نقد قشنگی بود واقعا. به حدی که دو بار خوندمش.
بعد از بار دوم ولی به نظرم اومد یه چیزی انگار کمه. معمولا نقدا رو می خونم و دنبال حس منتقد می گردم. دوست دارم تجربه اون منتقد رو بدونم. ولی (شایدم اشتباه می کنم) انگار اون حس تو این نقد یکم کم بود. الان خیلی متوجه نشدم که شما چقدر و چطوری و از چیای این بازی خوشتون اومد.
از چیزایی که در بخش نقاط قوت بازی نوشتم خوشم اومده و از مواردی که در نقاط ضعف نوشتم خوشم نیومده.
به طور خلاصه گیمپلی بازی پولیش شده و خوب بوده به غیر از دوربین بازی در نیمه دوم که به دلیل شلوغی بیش از حد اذیت میکنه و روایت یک سر و گردن از بازی ۲۰۱۸ ضعیف تر.
نقد فوق العاده 👏👏… فقط عکس ها برای کسانی بازی نکردن یکم اسپویل داره !!
مشخصه داری از فشار میمیری
چرا عزیزم ؟ واقعا اسپویل دارن عکس ها …بازی جوریه راحت میشه اسپویل شی …بنازم اسم اکانتت چرا حالا ضد کوروش ؟ خود کوروش که بهتر بود …
آقای کریمی واقعا به داستانش نقد دارم
نه ربطی به ۲۰۱۸ داشت و نه اساطیر خوب پیاده کردن
فقط گیم پلی و مراحل فرعیش و باساش خوب بود
داستانش یه داستان احساسی معمولی بود
اصلا در حد ۲۰۱۸ نبود داستانش
یه سری دوستان ممکنه دیس بودن ولی من کلی دلیل دارم که واسه ایرادات داستانیش بیان کنم
ولی درکل واقعا شاهکار بود
من به بازیش در کل ۹.۵ از ۱۰ میدم ولی به داستانش ۵ از ۱۰
واقعا حال گیری بدی بود از لحاظ داستانی
دوستان سونی فن هرکسی نظر شخصی خودشو داره بازی هم با متای ۹۵ و فروشش شاهکار بودنش رو نشون داده …لطفا ایراد الکی از نقد نگیرید که این نظر شخصی هست مطمعن باشید اگر کسی به جز اقای کریمی نقد میکردن کمتر از ۱۰ نمیگرفت …همونجور گاد ۲۰۱۸ نمره کامل ۱۰ گرفت این بازی که کامل شده وسیقل داده شده ۲۰۱۸ هست ..
خسته نباشین آقای کریمی ، با تخمه شکستن دونه دونه کامنتا رو خوندم اومدم پایین خیلی کیف داد یه نکته به دوستان بگم نمره یعنی پیشنهاد وقتی یک نفر به یک گیم ۸.۵ از ده میده یعنی مطابق با سلیقه و استاندارد ایشون این گیم این مقدار ارزش تجربه داره من نظر آقای کریمی رو راجع به بهترین گیم های زندگیم میدونم و میدونم وقتی ایشون نمره ای به اون دو بازی میده یعنی طبق معیار و سلیقه ایشون اون گیم همون مقدار ارزش تجربه داره آقای کریمی گفتن بخاطر طراحی کوئست تونستن گیم پلی و مشکلات فنی ویچر رو ندید بگیرن اما یک شخص دیگه نمیتونه ! چون سلیقه و معیار های اون شخص متفاوت هست این گیم هم نکاتی رو داشت که آقای کریمی با نظر شخصی و معیار هاش نقد کرد واقعا ساده است . نقد با معیار های من سازگار نبود و از نظر شخصی با شما موافق نیستم اما مطمئنن تجربه خوب و لذت بخشی خواهد بود و بابت متنی که نوشتین و زحمتی که کشیدین متشکر هستم
گاد راگناروک با ۱۰ نامزدی پیشتاز گیم اوارد هست ….
تنها موردی همیشه تو نمرات سایتهای ایرانی ثابته گیمفا و سایت همسایه هیچوقت نمره مثل هم و حتی نزدیگ به هم به یک بازی نمیدن بازی گیمفا ۱۰ بده اونا زیر ۸ میدن بازی گیمفا کم نمره بده اون ۱۰ میچسبونن 🤣🤣🤣🤣
آقای کریمی از ۴ سال پیش تو تمام نظرات و حرفهاش راجع به گاد اف وار پشت سر هم ایراد میگرفت که بازی باسها و دشمناش تکراریه و هرجا بحث گاد بود سریع همین حرف رو میزد اونوقت تو نقد گاد راگناروک که این به ظاهر مشکل رو کامل حل کردن نه در قسمت نقاط قوت نه منفی حرفی ازش نزده !!!!مقایسه کنید با مقاله راجع به استارفیلد ….
تنوع بازی نه نقطه قوت بوده نه نقطه ضعف. بلکه در تعادل بوده و صرفا وظیفه‌ای که نسبت به ۲۰۱۸ داشتن رو در رگناروک اعمال کردن. اگرچه در بخش دشمنان همچنان تکرار دیده میشه.
من شخصا هنوز بازی رو پلی ندادم چون واقعا دلم نمیاد این بازیرو روی پلی۴ بازی کنم رفتم تفاوت این دو نسخه یعنی ۵ و ۴پرو رو دیدم کوپ کردم!!
دیجیتال فاندری یه ویدیو داده بیرون توش کلی زر زر کردن که (آره هر سه نسخه عالی عمل کردن و هیچ تفاوت خاصی هم با هم ندارن)
در صورتی که نسخه پلی۵ دو سر و گردن از هر لحاظ بالاتر هستش .. از فریم گرفته تا کیفیت و نور پردازی و الی ماشاالله.
من خودم یکی از فن های قدیمی کریتوس هستم و با ویدیو هایی که از خوده بازی دیدم واقعا کارگردان ر…..ده:
اول اینکه پایان بازی در بدترین حالت ممکن شکل گرفته یعنی من موندم اونایی که تصمیم به این پایان گرفتن واقعا چجوری دلشون اومده اینطوری بازیرو تموم کنن..در صورتی که خیلی حالت های مختلف بهتر هم میشد بازی رو تموم کرد یا حداقل دو پایان متفاوت میزاشتن…که الان خیلی باب شده
دوم اینکه حالت دوربین واقعا در بعضی موارد افتصاحه من موندم چرا خیلی ها اینو نمیتونن درک کنن !!مثلا در مواقعی که دشمنان دورت کردن اصلا نمیتونی کمبو پیاده کنی و مجبوری هی قل بخوری اینطرف اون طرف ..این مشکل توی نسخه قبل هم بود
سوم اینکه خداییش این کریتوس اون کریتوسی که ما میشناسیم نیست من بهتون قول میدم توی نسخه بعدی کریتوس براتون قه قه و لبخندهای ریز هم بزنه
مرحله ironwood تاثیر زیادی رو بازی داشت. درسته که نیمی از اتفاقات برای ما تو پایان نسخه قبلی آشکار شده ولی دلیل بر این نیست که برای آترئوس هم آشکار شده باشه. با بخش خطی بودن مرحله کاملا موافقم با اینکه بخش‌های جذاب زیادی مثل باس فایت و حتی اون مسابقه‌ای که با آنگروبودا میدیم داشت ولی یه نقطه شروع برای آترئوس بود. هم از سرنوشت کریتوس با خبر شد هم از وظیفه‌ای که به عنوان جاینت داره. حتی همین باخبر شدن از سرنوشت کریتوس جلوتر رو تصمیمات آترئوس تاثیر گذار هستش.
پیدا کردن ماسک توسط آترئوس نقشه اودین برای آترئوس بود. به عنوان کسی که از اوایل بازی همرو گول زده و تقریباً از همه چیز هم باخبر هست اودین متوجه شده بود که آترئوس قطعا به خاطر دلایل شخصی رفته آزگارد و میخواستی از همین موضوع هم نهایت استفادرو ببره که داشت میبرد ولی بروک جلوشو گرفت. اودین تو بازی خیلی زیرکانه آترئوس رو کنترل میکرد، اونجایی که برگشت آترئوس رو قهرمان خطاب کرد در حالی که میدونست باعث عصبانیت کریتوس میشه و دقیقا کسی هم بود که ایده برگشتن آترئوس به آزگارد برای کامل کردن ماسک رو اول داد. به نظر من تمام مراحل تکمیل ماسک نقشه زیرکانه اودین بود که بصورت مخفی این ایدرو تو ذهن آترئوس جا داده بود. من دیدم افرادی که بازی رو نرفتن زیاد داره به نقددتون ایراد میگیرن گفتم به عنوان کسی که بازی رو رفته اگر مخالفتی دارم باهاتون درمیون بزارم. باتشکر از زحمات شما برای نقد زیبایی که نوشتید.
موضوع اینه که بازی باید برای مخاطب خودش ارزش قائل باشه بسیاری از بخش‌های بازی که مشکل Pacing ایجاد میکنن دقیقا به همین موضوعات مربوطه چیزی که ما میدونیم، نیازی نداره با این عمق و در قالب مرحله‌ای جداگانه برای آتریوس هم مطرح بشه. در حالی این اتفاق میوفته که بازی نمیتونه فشار اتمام حماسه نورس رو تحمل کنه اما میاد به مسائلی میپردازه که میتونستن خیلی سریع تر و بهینه تر و حتی تاثیرگذارتر جمع بشن و یا اهمیت ویژه ندارن اما برای محض بصری هم شده خیلی مسائل بیش از اندازه مورد پردازش قرار میگیرن. جمع‌آوری قطعات ماسک اودین هم همینطور سه بار در سه دیزاین مشابه این اتفاق رخ میده در مکان هایی که قراره دو بار دیگر هم بهشون سر بزنیم. رویکرد کاملاً خسته کننده اس چه از نظر روایی چه از نظر دیزاین مرحله. دغدغه‌های آتریوس و این که خیلی سریع هم به راه راست هدایت میشه اصلا هوشمندانه طراحی نشه و فقط تکرار مکررات رخ میده. بخش عمده‌ای از بازی آرزوی مخاطب این میشه که دوباره به دیزاین غیرخطی کریتوس برگرده و یکم نفس بکشه چون بخش‌های آتریوس نه فقط از نظر گیمپلی مشکل داره، بلکه به غیر از رویارویی با هایمدال، دیگه اوجی نداره.
با نظراتتون کاملا موافقم اما فکر میکنم این مراحل به غیر از مواردی که چه من چه شما گفتیم برای به نمایش گذاشتن ثور و خانوادش که بیشتر میشه به دخترش اشاره کرد مربوط هم میشه و بازی به نوعی میخواست آخر داستان ثور رو هم به شکلی نمایش بده. من متوجه شدم که شما کلا مراحل آترئوس رو دوست نداشتید و کاملا هم منطقی هستش اما من به عنوان یک چالش از این مراحل لذت بردم، به نظرم مرحله هلهایم آترئوس نسبت به بقیه مراحل جذابیت بیشتری داشت. خیلی متوجه این بخش که گفتید آترئوس سریع به راه راست هدایت میشه نشدم. به نظرم بخش‌های آترئوس شباهت ریزی با بخش ابی لست آف آس داره. یک جورایی بازی زندگی، خانواده و داستان تیم مقابل رو روایت میکنه. از مشکلات ثور گرفته تا نحوه برخورد اودین با بقیه و حتی شخصیت هایمدال. روایت و مراحل آترئوس جذابیت هایمدال رو برای من چند برابر کرد و به نظرم اگه هایمدال یک شخصیت پردازش نشده مثل دوتا پسرای ثور تو بازی قبلی بود نه باس فایت خوبی میشد نه شخصیت جذابی ازش درمیومد، هم هایمدال هم اودین روایت آترئوس خیلی تو جذابیتشون تاثیر گذار بود. با تمام این اوصاف به نظر من بازی مشکلی تو روایت یا pacing نداره و تنها مشکل بازی بخش پایانی بازی هست که میتوانست حداقل یک مقدار بیشتر باشه. با تشکر از شما
منکه پیشنهاد میکنم بیخیال نمره بشید و در اسرع وقت برید سراغ بازی، واقعا فوق العادست و نسبت به نسخه قبل پیشرفت قابل توجهی کرده بزارید در همین حد بهتون بگم
باس اول به معنای واقعی کلمه به کریتوس فهموند که اگه شل بگیره بد میخوره به زمین و جوری واسه تون کری میخونه که نه فقط کریتوس بلکه خون شما رو هم بجوش میاره و بله بالاخره شاهد بیدار شدن اون هیولا خفته هستیم، هیولای که در وجود تک تک مون خفته ست….خدای جنگ
بهرحال من یکی که حاضر نیستم یه لحظه دسته رو کنار بزارم و قرارم نیست بخاطر چندتا ضعف کوچکی که بازی داره، چشمم رو کلی نکته مثبت که داره ببندم همونطور واسه خیلی از بازیا کردم مثل الدن رینگ، گرچه به اندازه سری سولز و بلادبورن بهم نچسبید اما اینقدر نکته مثبت داشت که دلم نیومد یه بار از بازی بد بگم و بگم لایق همچین نمره و متای نیست و منتقدا چشم بسته بازی رونقد کردن (اینقدرشیفته ش شدن که ایرادات ندیدن)
😋😋😋😋
درود و خسته نباشید به آقای کریمی عزیز که سخت کوشانه در این زمینه فعالیت میکنید به عنوان یکی از پیشکسوتان عرصه نقد و بررسی آثار صنعت ویدئو گیمز یاد آوری میکنم پرداختن به بخش داستان تا به این اندازه ضرورتی نداشته و اولویت با تشریح بیشتر و بهتر بخش گیم پلی وسایر بخش‌های بازی هست امیدوارم راهنمایی دوستانه من موجب رنجش خاطر شما نشده باشه با آرزوی موفقیت بیشتر شما آ.ح
داستان برای gow ragnarok مهم ترین رکنه و طبق صحبت های اقای بارلاگ برای فرمول جدیدی که از سال ۲۰۱۸ خلق شد محور اصلی برای این سری دیگر مشابه سه گانه کلاسیک نیست و همه چیز حول محور داستان شکل گرفته نه گیمپلی و به همین خاطر هم هست که بخش داستان نیازمند ۱۹۰۰ کلمه بود و بخش گیمپلی تنها ۱ هزار کلمه. بهره گیری از دوربین از شانه هم دلیل دیگری بر این موضوع هست که برای ارتباط بیشتر و انتقال عواطف و درگیری از نزدیک مخاطب با کاراکترها و پدیده ها شکل گرفته. البته گیمپلی هم همچنان قدرتمند ظاهر میشه اما مشخصه که برای فرمول جدید سانتا مونیکا روایت رو در مرکز توجه قرار داده در حالی که در گذشته گیمپلی رکن اصلی بود و میبایست گیمپلی رو رکن اصلی در نظر بگیریم.
درود مجدد به شما توضیحاتی که خدمتتون به صورت مختصر ارائه کردم مربوط به اصوله نقده و شامل حال تمامی عناوین و ژانرهاست( گیم پلی رکن اصلی در ویدئو گیمز) نه فقط این بازی من هم در ابتدای شروع کارم از سال ۱۳۸۰ به عنوان یک منتقد ایراداتی نقدهام داشتم که با پذیرفتن اونها در چهار چوب اصول و قواعد سعی کردم مطالب بهتری رو پیش روی خوانندگان عزیز قرار بدم و صد البته که شما آقای کریمی محترم هم با زحمتی که میکشید و وقتی که میگذارید هدف و رسالتی غیر از این نداشته و ندارید ّبا آرزوی موفقیت
نگاهی که به گیمپلی یک بازی میشه به هیچ عنوان ثابت نیست و اصلا اصول جهانی نقد چنین نیست. اثری که رمان تعاملی هست و به واسطۀ سبکی که داره، عمیقاً روی گیمپلی تمرکز نداره، نباید در بررسی المان‌های گیمپلی رو به عنوان مرکز توجه در نظر گرفت، چون ساختار طراحی اثر اینچنین بوده که روایت محوری ترین تمرکز تیم توسعه بوده.
سری gow ده سال پیش، تمرکز عمیق تری روی گیمپلی داشت. با روایتی تک بعدی و تک خطی، روی گیمپلی تمرکز داشت، وقتی god of war 3 رو تحلیل میکنید، باید گیمپلی رو عمیق بشکافید، چون چیزیه که هدف بازی هست اکشنه خالصه و این که خط داستانی جان کافی داشته باشه، اما اثری مثل heavy rain باید با دید روایی تحلیل بشه و گیمپلی تنها به عنوان supporting factor بررسی بشه. بنابراین، خیر، هیچ جای دنیا بازی ها رو با یک دید مشابه تحلیل و بررسی نمیکنن، بلکه با توجه به ژانر مورد بررسی قرار میدن. شما نمیتونی گیمپلی یک بازی اکشن خالص رو با گیمپلی یک بازی رمان تعاملی با یک دید نگاه کنی.
God of War در قالب فرمول جدید، به اندازه قابل توجه ای از گیمپلی محور بودن گذشته، اینو مقدار کات سین‌ها تایید میکنن اگرچه به اندازه یک اثر رمان تعاملی بر روایت تکیه نکرده، اما به مانند گذشته هم اکشن محض نیست. چیزی که gow جدید رو جدا میکنه از فرمول پیشین ارتباطات و روایت پرجزئیات تر نسبت به گذشته هست.
درود
به عنوان یه گیمر نه قدیمی و نه تازه‌کار اینو خطاب به گیمرها میگم
بیایید اون لذتی که باید رو از بازی ببریم (مخصوصا بازیایی که تا تجربه نکنیم آروم نمیشیم) بعدش جای شنیدن نقد؛ حتی آنالیز ؛ بهشون “گوش” بدیم.به نظرم بعدش بحث‌های قشنگی شکل میگیره و امتحانش هم ضرری نداره.
با سپاس و خسته نباشی محمد‌حسین
ممنون از نقد عالی و منصفانه اقای کریمی
من این بازی رو دیروز پلات کردم و تمامی جهان های بازی رو ۱۰۰ درصد کردم به نظرم ایرادی که برای قاب دوربین گرفته شده میتونه درست باشه در صورتی که از طرف پارتنرات هیچگونه اطلاعات مبارزه ای دریافت نکنی در صورتی که برای تمامی لحظه به لحظه حمله دصمنا شما دارین از یاراتون دیالوگ های متنوعی میشنوید که مختص به اون ظربه خاص حریفه که باعث میشه شما بدونید و واکنش بهتری نسبت بهش داده باشید و نکته جالب تر اینه که این وویس لاین ها و دیالوگا برای تمامی جهت ها طراحی شده راست ، چپ ، بالا و پشت سر ،از طرفی اگه قاب صحنه عقب تر میرف باعث میشد که درگیری ها جوری که الان اون حسه وارد کردن ضربه پر قدرت به یک فرد رو حی میکنید حس نکنید افکت ها و بافت هایی که بعد از کشتن انمب ها باز میشه رو ببینید نبینید .
در مورد مراحل آترئوس هم باید بگم دقیقا مثل مراحل اَبی در بازیه the last of us هست که خیلی نسبت بهش جبه میگرفتن و خیلا مهم میدونستن ، نکته جالبش اینه که این مراحل به زیبایی و طراحی شده بودن که به هیچ وجه یکنواخت نبود ، و شما هر بار که با آترئوس بازی میکردین چیز جدیدی رو تجربه میکردین نمره ۸.۵ از سوی گیمفا برای این بازی بیش از حد عجیبه و من بدون هیچ جبه گیری اینو میگم چون اکثر نقداتون رو خوندم و بازیایی رو شما ۹ به بالا دادین که من بعد بازی کردنشون فهمیدم اون بازی ارزش نمره ۵ رو هم به زور داشته مثل گوست ریکان برک پوینت که ۹ دادین و سایبر پانک روز عرضه ای که از شما ۸ گرفت و والهالایی که نمره عجیب و غریب ۹.۷ رو گرفت تمامی این بازیارو تجربه کردم و به همین دلیل میگم نقدای عجیب و غریب از گیمفا من کم ندیدم و اینم به نظرم یکی از اونا بود و البته که این نظر منتقده و ربطی به کلیت نمرات و بازی نداره چون به راحتی میشه صد ها خط نوشت راجعبه این شاهکار خیلی سادست به دلیل این که تک تک مراحل بازی در ذهن شما نقش میبنده چون تاحالا یک همچین سطح از بازی رو تجربه نکردین و در آخر باید بگم بدون شک ragnarok بهترین بازی امسال خواهد شد نلمزدهای بهترین بازی امسال forbidden west ، stray , elden ring ، plague tale ، gow هست که من تمامی این بازیارو بازی کردم و gow با همه اینها متمایز بود و میتونه جایزه بهترین بازی امسال رو دریافت کنه
نقدهای دیگر رو من ننوشتم و سایت‌ها شامل ده ها نویسنده میشن که هر کدوم نظر متفاوتی دارن نسبت به بازی. سایت های مطرح جهان هم همینطور به عنوان مثال سایت گیم اسپات به بازی tlou نمره ۸ رو اختصاص داده و به nba 2k21 یا deathloop یا خیلی از بازی ها نمره ۱۰ رو داده پس این که یه نویسنده دیگه به گوست ریکان ۱۰ بده به من مربوط نیست. من اگر نقد میکردم شاید ۴ هم نمیدادم.
در مورد بازی سال هم، شاید god of war بازی سال بشه، ولی این کلمه «متمایز» خنده داره از سمت شما، چون هر ۵ بازی دیگه از چیزی کهragnarok ارائه میدن متمایزتر هستند و رگناروک یه رویکرد کاملاً تکراری و صد البته قابل پیشبینیه چون انتظار نمیره سیکوئل متفاوت از بازی قبل باشه اما این قضیه هم تغییر نمیکنه که رگناروک یه قدم رو به جلو برای گیمینگ نیست و حتی رویکردی متمایز هم نداره و حداقل از نظر روایت نسخه ضعیف شده بازی ۲۰۱۸ هست.
stray حتی متمایزتر از رگناروک عمل میکنه و صد البته الدن رینگ در لیگ دیگری قرار میگیره.
من نظرات و صحبت های اقای کریمی رو تو کامنت ها خیلی دنبال کردم و ایشون به شدت طرفدار سبک سولز لایک هستن از دید من قطعا نظر شخصیشون تاثیر میزاره که مشکلیم نداره ، اقای اقایی اگه بودن بدون شک ۱۰ میدادن خوب ایشونم به شدت به گاد و ویچر علاقه مند بودن ، کلیت نظر شخصی هست و قابل احترام اما با سبک نقد ایشون که به الدن رینگ ۱۰ دادن و به گاد ۸.۵ و به نقدهام دقت کنید از نظر مثبت و منفی گفتن تفاوت فاحشی هست، این فضا ایجاد میشه که یکسری افراد حس کنن که عادلانه نقد نشده ،
این یه نظره. یه وجه دیگه هم داره که «ممکنه» درست باشه و اونم اینه که الدن رینگ واقعاً لایق ۱۰ هست و ragnarok واقعاً لایق بالاتر از ۸.۵ نیست. فقط یه نظره نه کمتر نه بیشتر.
الدن رینگ بهترین بازی سال
اقای اقابابایی ، اشتباه تایپ شد تو کامنت قبلی 🙏
بله قطعا و در هر نظری که یک شخص میده علایق و سلایق تاثیر مستقیم داره و این کاملا منطقیه و کاربرها باید به نظرم نقدو بخونن و خودشون تصمیم بگیرن و گاردی نسبت به منتقد نداشته باشن ، من که به شخصه خوشحال شدم بازی طوری بوده که شما ۸.۵ دادین چون پاراگرافه خبرهاتونم درباره ی قبل اومدن گاد و نظرتون درباره ی گاد ۲۰۱۸ برای من تصور اینو ایجاد کرده بود نمره ی پایین تری بدیین 🙏
نقد منصفانه ای هست
تا عید اگر بتونم یه ps5 میگیرم و این شاهکار رو تجربه میکنم
لطفا به هم دیگه بی احترامی نکنید منتقد چیز بدی نگفته من هم با این نکته موافقم که بازی به یک سه گانه نیاز داشت اما خب این نکات منفی چیزی از ارزش های اثر کم نمیکنه
خیلی مسخره بعضی ها هستن نه بازی کردن ونه ps دارن ونه میدونن ایراد بازی چیه با چهارتا صحنه گرافیکی پرزرق برق همچی فراموش میکنن ولی بازم میگن بازی شاهکاره بایستی حتما ۱۰ بگیره خوبیه این نقد اینه که بایدها لگدمال میکنه وطبق بازی که تجربه کرده نمره میده نه ..
بهرحال این نقد اقای کریمی برای من که سالها دارم بازی میکنم کلاس درس خوبی بوده مثل نقد Gt7 کلا توی مملکت ما هر کسی سرجای خودش باشه باعث پیشرفت و اگاهی اون مملکت میشه
من موندم چرا بعضی ها انقدر تعصبات الکی دارن!!!
ما هم سن شما بودیم عشق بازی بودیم همه بازی هارو هم بازی میکردیم خلاصه هر چی میرسید دستمون میزدیم حالشو میبردیم از این بحث ها ی الکی نداشتیم که وای نمیدونم خدای جنگ برترین بازی تاریخه و اویل اوله وفابنال فانتزی دومه و اینا…هر چیزی که بهمون حال میداد و سرگرممون میکرد رو بازی میکردیم تمام..
الان جو یه طوری شده که اصلا آدم دلش نمیاد نظر بده …از بس که بعضیا عجیب غریب رفتار میکنن
کارگردان بازی انقدر روی بازی تعصب نداره که بعضی از شماها دارید
بخدا که اونموقع که ماها بازی میکردیم شماها هنوز چشم به این جهان باز نکرده بودید
پس الکی تیکه اینکه دسته پلی ۴ دستمون نگرفتید رو نندازید …با اینکه زنو بچه داریم ولی هنوزم یه بخشی از زندگیمونو گذاشتیم روی بازی کردن
انقدر بیخودی به جوون هم نیفتید …بخدا من دلم نمیاد ۷۰ یورو پول بدم برای تجربه یکبار یک بازی ….کالاف جدید به نظرم گزینه بهتریه الان…
نه اینکه خدای جنگ بد باشه نه….یه خورده بگذره راحت میشه با ۳۰ یورو دست دو خرید
فی امان الله
واقعا نتونستم جلوی خدمو بگیرم که اینو نگم
اونایی که میگن elden ring حرفی برای گفتن نداره در مقابل خدای جنگ …….
فقط همینو میگم که واقعا هیچی از بازی کردن و سرگرمی نمیدونید که بازی مثل elden ring که هم بخش آنلاین داره و هم اینکه خیلی راحت صد ها ساعت میتونه بازیکن رو سرگ دنیای خودش کنه رو انقدر راحت بزنید زمین ….
نسخه ۲۰۱۸ خیلی بهتر بود اصلا قابل مقایسه نیست نمره ۸.۵ منصفانه است
ای بابا
اون موقع که منتقد کره ای ۶ داد فشار خوردین کلی دیسش کردین
بعد الانم منتقد خودتون آقای کریمی نقد کرده بازم فشار میخورین
خیلی باحالین
درود آقای محمد حسین کریمی نویسنده ی گرامی..
دست مریزاد و ممنون بخاطر نقد..
یه گله ازتون دارم..!
بنده در عجبم شما که از گاد قبلی لذتی نبرده بودید و حتی اون گیم رو جزو بازیهای هک اند اسلش نمیدونستید و میگفتید در دورترین حالت خودش نسبت به هک اند اسلشه، چطور اینهمه وقت گذاشتید و رگناروک رو بررسی کردید؟؟
اگه شمایی که اونقدر به گاد ۲۰۱۸ بد گفتید(همین یکی دو ماه پیش بحث سر گاد ۲۰۱۸ بود) به این بازی رگناروک ۸.۵ دادید، پس من یا یکی مثل من باید بهش ۱۰ از ۱۰ رو بده!
میگفتید گاد ۲۰۱۸ رو درجه ی هارد بازی به هر دشمنش باید ۵۰ ضربه وارد کنی..
میگفتید گیم پلی پر از حفره هاییه که بازی رو زجر آور میکنه!
البته با این حرفتون که میگفتید گاد ۳ باحالتر بود موافقم..
میگفتید مشکلات گیمپلی گاد ۲۰۱۸ نه تنها جزئی نیستند بلکه بسیار بزرگ و اساسی هستند!
میگفتید این روزا حالت تهوع به آدم دست میده گیمرها به شکم هر بازی ای کلمه شاهکار و انقلابی رو میبندن.!
فکر کنم و شاید اون روز از چیزی عصبی بودید..
اینم بدونید هر طوری هم که باشید ما دوستتون داریم..
در پناه حق
(میتونید این پیام رو تایید نکنید.. ایراد نداره)
قرار نیست بازی ها رو کسانی که عاشقشون هستند نقد کنند. مشکلاتی هم مطرح شدن مشابه نسخه ۲۰۱۸ نیستند. بازی قبلی مشکل روایی نداشت مشکل گیمپلی داشت ولی همانطور که میبینید بازی جدیدی که نقد کردم مشکل روایی داره و گیمپلی فقط یک مشکل داره. پس شما اصلا نقد رو نخوندی اصلا نخواستی ببینی چی نوشته شده، صرفاً با توجه به گذشته کامنت نوشتی.
نقد جسورانه و ایده آل گرایانه ای بود آقای کریمی
پیش از هر چیز شهامت شما برای نوشتن همچین نقدی رو تحسین میکنم، همین که بین نوشتن تمجید نامه و دریافت به به و چه چه طرفداران و نوشتن “نقد” واقعی و به جان خریدن زخم زبان ها و ناله های طرفداران دومی رو انتخاب کردید نشون میده به معنای واقعی کلمه صلاحیت نقد یه همچین بازی بزرگی رو داشتید
بشخصه نسخه ۲۰۱۸ رو تجربه کردم ولی فعلا رگناروک رو بازی نکردم
و اما درباره نکات منفی بازی با دو موردش کاملا موافقم و دو مورد دیگه برای اظهار نظر نیازه که بازی رو تجربه کنم
تضاد قاب محدود دوربین و مبارزات شلوغ بخصوص در درجه سختی های بالا بشدت آزار دهندست، به طوری که حین تجربه نسخه ۲۰۱۸ کاملا حس میشد نوع دوربین با مبارزات بازی همخوانی نداره و همش باید داج میکردی، حالا توی رگناروک هم اینطور که شما میگید دشمنانی که خارج از دید هستن اسلوموشن هم نیستن که واویلا میشه
حل شدن پازل های بازی توسط همراهان هم یه مشکل واقعا بزرگه و یکی از لذت های بزرگ بازی فدای سرعت روایی بازی میشه
بهترین حرف راجب نقد بازی هارو videogamedunkey زد که گفت “بهترین نقد ها اونایین که کاملا subjective هستن”. اگه قرار بود همه منتقد ها کاملا و خالصانه نظر شخصی خودشون رو بدون هیچ فیلتری راجب یه بازی بدن بهتون قول میدم متای هیچ بازی ای بالاتر از ۹۰ نمی رفت.
اگه قرار باشه همه به یه بازی ۱۰ بدن یعنی همه با یک دید دارن به یه بازی نگاه می کنن و این چرت ترین چیز ممکنه! پس اصن چرا یه گیم باید توسط چندین منتقد نقد شه؟
در آخر هم اینو بگم که پایین اومدن یوزر اسکور tlou2 و ۸.۵ گرفتن گاد آخرش هیچ تاثیری توی تجربه شما از بازی نداره! اگه با بازی واقعا حال کنین و در نگاه شما یه شاهکار باشه پس اصن چه اهمیتی داره که متاش چنده و فلان منتقد بهش چند داد؟
رجوع شود به صحبت‌های آقای بارلوگ در رابطه با چالش هایی که در خلق GOW 2018 در بعد گیم پلی حتی با تیم خودش داشته شما یک عنوان در این صنعت رو معرفی کنید که صرف داستانی قوی و تمرکز سازندگان بر روایت اون به درجات بالایی در دنیای ویدئو گیمز رسیده باشه وتبدیل به یک شاهکار بشه ۴ سال صرف داستان شده!!!شما به قدری نقد رو درگیر داستان کردید که حتی بخشی مثل صدا گذاری و موسیقی رو از قلم انداختید آیا اگر بازی زبان فارسی داشت تا این حد نیاز به واکاوی داستان داشتیم حتی یک اثر سینمایی هم که داستان در اون نقش پر رنگتری داره فقط با یک فیلنامه بی نظیر تبدیل به شاهکاری بی بدیل در صنعت و هنر سینما میشه ؟بقیه عناصر مثل کارگردانی،فیلمبرداری،نقش آفرینی بازیگران و …. باید هیچ انگاشته بشن یا برآیند تمامی المان‌ها میتونه اثر رو ماندگار و تماشایی بکنه مشکل نمره ایی که شما دادید نیست نظر شما به عنوان منتقد این اثر قابل احترامه عناوین قبلی GOW و همینطور بسیاری از بازیهای دیگه هم در بعد داستان و روایت ضعیف و سطحی کار نکردن بشه گفت در نقد فقط باید به بخش‌های دیگرشون پرداخت. گیم پلی،گرافیک،داستان،موسیقی و …تمام اینها اجزا تشکیل دهنده یک بازی کامپیوتری هستند و باید بهشون به اندازه و درست در نقد پرداخته بشه همونطور که اصول و توضیحات در پیش نمایش یا همون Preview فرق میکنه برای تهیه یک غدای لذیذ ( بنویسیم غذا بخوانیم نقد) فقط نمک کافی نیست سایر چاشنی ها اندازه اونها پخت و … هم مهمه.
شما گویا نمره بازی (۸.۵ یعنی عالی) و ۹ نقطه قوت ذکر شده و نیمی از متن که به تحسین بازی اختصاص یافته رو جا انداختی. از تکنیک‌های سینمایی و نقش آفرینی های بازیگران فوق العاده گفته شده، شما یا متن رو نخوندی یا کلاً زوم روی نقاط ضعف روایی هستی. اکثریت متن در مورد نقاط قوت بازی هستند و نمره هم نشان از بازی عالی داره. ولی این که روایت کلیدی ترین بخش فرمول جدید god of war هست موضوع غیر قابل انکاریه.
شما هم گویا پاسخ های من رو دقیق نمیخونید آقای کریمی عزیز مشکل نه عنوانه نه نمره شما نه نوع نگارش و قلم شما همه اینها درست و از نظر من قابل احترام همین که مطالب شما رو دنبال میکنم نشون میده که دیدگاهتون به آثار این صنعت رو تا حد زیادی میپسندم مشکل عدم رعایت اصول نقده دوست خوبم نقد باید متناسب با اثر ( به عنوان مثال فیلم ،رمان،ویدئو گیم،انیمیشن، کامیک بوک، انیمه و …..) بخش‌هایی رو شامل بشه و تناسب در توضیح اونها با در نظر گرفتن ژانر رعایت بشه در این دنیا هیچ انسانی کامل نیست انتقاد پذیری درهای پیشرفت بیشتری رو به روی ما باز میکنه و از نظر من شما لیاقت پیشرفت رو دارید ارادتمند آ.ح
چندان انتقاد به جایی نکردید، همه چیز مطابق ژانر بررسی شده.
متاسفانه احساس منطقی بودن و بی طرف بودن نویسنده رو از این نقد نگرفتم. فقط بخوام نظرم رو بگم، مقایسه آترئوس با مرد عنکبوتی! و کریتوس با قهرمان مارول به خاطر پایان داستان قابل درک نیست. سرعت روایت داستان هم کند و سریع میشه و نمیشه انتظار داشت یکنواخت باشه و چون از رگناروک حرف میزنیم طبیعتا نباید مثل نسخه قبلی هدف داستان از اول مشخص باشه و قابل پیشبینی.
و انتظار منتقد از پرداخته شدن به شخصیت هارو هم نمیشه قبول کرد به اندازه کافی به سیف و فریر و هایمدال و بقیه شخصیت ها پرداخته شد و کاملا راضی کننده بود. راستش نسخه قبلی شاید بیش از حد به بالدور پرداخته شده چون شخصیت های کمتری داخل بازی بودن ولی در این بازی چون تعداد شخصیت ها بیشتره، به نظرم طراحیشون استادانه و هوشمندانه و مفید بود.برای من که بخش داستانی رو تموم کردم، بخش های آترئوس و وسط بازی به هیچ عنوان جذابیت رو از دست نداد و این مورد کاملا سلیقه ای هست. و این مورد دوربین محدود و شلوغی مبارزه به دلیل رگناروک و داستان بازی هست و نکته مثبته تا منفی! اکثر حملات رونیک و سلاح ها پشت سر رو هم پوشش میدن و مبارزات نیمه دوم بازی واقعا لذتبخش بود.
حس کردم فقط مشکل تراشی کردین و بعضی نکات منفی صرفا نوشته شده تا اون ۱/۵ نمره کم شده توجیه بشه!
و دور از توهین به نظرم کسی که نمره کامل میده متعصب و بی سواد نیست و هرچیزی بندازن جلوش لذت ببره! همونطور که کسی که نمره کم میکنه باسوادتر و منتقد بهتری نیست یا اینکه شجاع و مستقل باشه و این حرفم حالت کلی داره. این نقد هم ۳۰ درصدش برام غیرمنطقی بود ولی در آخر هر نظری قابل احترامه و صرفا حس کردم نکات منفی ساختگی هستن.
من امروز بالاخره تمومش کردم و اومدم نقد رو بخونم !
تا به این قسمت رسیدم ” خدای جنگ و مارول، پیوندتان مبارک! ” اسکرول رو کشیدم پایین نمره نهایی و نتیجه گیری رو بببینم !
آقای کریمی مطرح کردن ایراد های من در اوردی و نمره پایین دادن شما ؛ شمارا از منتقدین متمایز نمیکنه و شما را منتقد ریزبین تری نشون نمیده !
ایراداتی مثل محدود بودن دوربین که گرفتید کاملا از روی برنامه ریزی بوده و قصد چالش کشیدن و توجه بیشتر به علایم و هشدار های میمیر داره اگه دوربین لانگ شات میشد اصلا نیازی به هیچ کدوم از این ها نبود و به شدت بازی آسانتر میشد !امیدوارم مدیریت میدان نبرد رو یاد بگیرید .
اشکال دیگه درباره این که روایت داستان اواسط بازی کند میشه و اشاره به خط داستانی آرتیوس کردید اتفاقا خط داستانی آرتیوس مخصوصا تو اوایل بازی و بخش آیرون وود بخش ریلکسینگ بازی حساب میشه و جدا از آشوب های ریلم های دیگه بخش عمده داستانی رو باز میکنه که این بالا پایین شدن روایت کاملا لازم بوده دقیقا مثل خواب دیدن کریتوس …
درباره پازل ها هم که نگم خودتون اشاره کردید میشه تغییرش داد اما باز اصرار دارید بگید کافی نیست !!!!
اشاره های زیادتون به فیلم های بلک باستری و مارول میگید قصدم توهین نبوده و دلیل بد بودن نمیشه ولی بعدش به صورت واضح تو متن گفتید از شخصیت خدایی فاصله گرفتن شخصیت ها ! شما حتی پای حرف خودتون هم نمی ایستین و اشکال ها و کنایه های خودتون هم قبول نمیکنید . نمیتونید یکی به میخ بکوبید یکی به نعل …
در اخر امیدوارم با این نقد ها گیمفای عزیز به سرنوشت پردیس گیم دچار نشه !
بازی خوبی بود ولی یه چیزایی منو خیلییی اذیت میکرد یکیش اینکه یسری باگ مضخرف داشت. دومیش اینکه زمانش خیلی کم بود من انتظارم از ۵۰ تا ۶۰ ساعت بود چون دوتا نسخه باس یکی میکردن سومیش اینکه پسرش منو خسته کرد تو گیمپلی بازی کنید می‌فهمید چرا. چهارمیش که بنظر خودم سلیقه آیه این بود که جاهای شلوغ کم داشت پنج معما هارو آتئروس لو میداد شیشمیش پایان بندی بدی داشت هفتمین که منو خیلی اذیت کرد این بود اصلا در حد هایش نبود من انتظار داشتم حداقل۵بار با ثور مبارزه کنم آخرشم به طرز بدی بکشمش پتکشم بردارم نه اینکه یه نفس بکشم بگم نه من نمیکشمت یا مثلا هلا نبود من انتظارم خیلیییی زیاد بود درحدی که دوست داشتم یه فلشبکی به گذشته باشه طوری که پسرش بمیره که ما بتونیم کریتوس قبلیو ببینیم نه اینکه یه سنجاب بیاد رو شونهمون واسمون جک تعریف کنه از نظر من نمره ۸ یا ۷ خوبه واسش
درود آقای کریمی ، به عنوان یه طرفدار فرنچایز گاد آف وار یه سوال ازتون دارم ، به نظرتون اگه نسخه بعدی گاد بخواد وارد دنیای جدید بشه به نظرتون برای اینکه این فرنچایز دوباره بتونه ساختارشکنی بکنه و صنعت گیم رو تکون بده و رو به جلو حرکت بده با نوآوری و خلاقیت در کیفیت بالا چه کارهایی باید در مورد داستان و روایت و گیمپلی و ساخت جهان بازی و طراحی لول دیزاین انجام بدن ؟ آیا ایده خوبی هست که دوباره تغییراتی در حد ریبوت انجام بدن و از ریشه و پایه یه چیز کاملا جدید بسازن که بتونه تاثیرش حتی بیشتر از نسخه ۲۰۱۸ بشه ؟؟؟ به عنوان مثال برای اولین بار سانتامونیکا برای گاد یه جهان کاملا اوپن ورلد خیلی وسیعی سندباکس مثل اسکایریم و الدن رینگ و رد دد ۲ و زلدا ۲۰۱۷ و ویچر ۳ بسازن جوری که مثلش قبلا وجود نداشته و یه چیز تازه نمایان بکنه . اگه بخوان دوباره تحول عظیم در گیمینگ ایجاد کنن شما چه راهکارهایی رو مناسب و موثر میدونین ؟؟؟ خیلی ممنون میشم اگه جوابم رو طولانی و پر جزئیات بدین .
نظرم ثبت نشده
بازی رو تمام کردم .
هر چی بگم کمه داستان و شخصیت پردازی فوق‌العاده یکی از بهترین‌های عمرم بود اصلا داستان کم یا زیاد نبود شاهکار شروع کرد شاهکار هم تموم شد . طبیعی بود بعد شروع طوفانی بازی بعدش روند طبیعی رو بگیره تو نکات منفی آقای کریمی من فقط راهنمای زود هنگام معماهای بازی توسط همراهان تو بازی وگرنه بازی هیچ مشکلی نداره . شخصیت پردازی همه عالی بود به خصوص کریتوس و آترئوس گیم پلی هم تا جایی که میتوانست پیشرفت کرده بود و با یک گیم پلی کامل و بی نقص طرف هستیم .
محیط های بازی فوق‌العاده زیبا و طراحی عالی داشت هر چی بگم کمه سطح هنری بازی در یک کلام شاهکار بود .
دشمن های بازی تنوع فوق‌العاده ای دارند تو هر منطقه با دشمن های متفاوتی مبارزه میکنیم معماهای بازی فوق‌العاده پر تنوع و بیشتر از ۲۰۱۸ کار شده بود .
مینی باس ها هم عالی و پر تنوع بودن .در کل از لحاظ گیم پلی با یک بازی ماجراجویی کامل طرف هستیم .
کوئست جانبی های بازی یکی از با کیفیت‌ترین در صنعت گیم بود .
صداگذاری و موسیقی شاهکار بودن .
به نظرم بازی RAGNAROK هم حقش بود بهترین بازی سال بشه من هم Elden Ring رو بازی کردم هر دوشون شاهکار بودن .
چیزهایی که تو نکات منفی RAGNAROK گفته شده من چنین چیزی ندیدم .
نقد کامل شخصی هست هر کس نظر خودشو داره و منم احترام میزارم به آقای کریمی .
به نظرم بازی RAGNAROK یکی از بهترین داستان های تاریخ صنعت گیم بود الکی نبود منتقدا این قدر تعریف داستان میدادن و ستایش میکردن . واقعا بازی کاملی بود از هر نظر .
من همیشه نقد های آقای کریمی رو میخونم مثل نقد زیبای Elden Ring عالی بود .
مگر هر بازی بهترین بازی سال شد همیشه بهتره . هر دو حقشون بود بهترین بازی سال بشه واسه من فرقی نمی‌کرد من دو تا بازی رو بازی و کلی کیف کردیم . در کل امسال رقابت خیلی سختی بود .
اما بعضی سال ها رقابت اینجوری خیلی سخت نیست مثل سال ۲۰۲۰ که The Last Of Us Part 2 شد معلوم بود که Last 2 بهترین بازی سال میشه .
مثلاً سال ۲۰۱۴ حق Dark Souls 2 که بهترین بازی سال بشه نه
Dragon Age .
هر سال اینطوری رقابت سرسخت نیست .بعضی از سالها راحت تر میشه بهترین بازی سال رو مشخص کرد .
سال ۲۰۲۳ سال سختی هست بازیهای خوب خیلی زیادی عرضه میشن سال ۲۰۲۳ یکی از سالهای خاص گیمینگ هست بازیهای خوب زیادی عرضه میشن .
ممنون بابت سایت عالی و درجه یکتون
ممنون از آقای کریمی بابت نقد من نقدتون رو ۳ بار خواندم .من اکثر نقد های مهم رو بیشتر از یک بار میخونم .
همیشه نقد خوندن رو دوست دارم تقریبا ۱۸ ساله که هم بازی هم نقد میخونم از مجله بازی رایانه . بازی‌نما . دنیای بازی .
امیدوارم همینجوری در حال پیشرفت باشین .
تازه بازی رو تموم کردم و باید بگم اصلا انتظار همچین چیزی رو نداشتم. بعد از تجربه ی tlou2 فکر نمیکردم هیچ انحصاری از سونی تا این حد برام لذت بخش باشه
روایت داستان این بازی بی نظیره واسم، شخصیت پردازی های قوی، گیم پلی عالی، داستان عالی تر و کریتوسی که به جرئت خیلی پخته تر و دوست داشتنی تر از جوونیاشه. راستش من خودم از god of war 2018 چندان خوشم نیومد، بیشتر به خاطر گیم پلیش که یکم تکراری میشد و همچنین تعداد باس فایتای کم که واسه همچین عنوانی ضعف بود، واسه همین چندان به ragnarok توجه نداشتم و به قول معروف هایپی نداشتم واسش، اما بعد از تجربش میگم که این بازی قطعا یکی از بهترین بازی هایی هستش که پلی دادم و خوشبختانه گیم پلیش نسبت به نسخه قبلی بهتر هم شده و ختم کلام بگم که کمتر از ۹.۵ دادن به این بازی خیلی ظلمه.
من که واقعا لذت بردم از تجربش و شش روزی منو از کار و زندگی انداخت
سلام من از اینده میام
تمامی چیز هایی که در بالا راجب کم حقی راجب بازی گفتم چرت و پرت بوده
نمره کاملا صحیحه و ایرادات کاملا وارد هستند
انتظاراتتو پایین بیار و هیچوقت نا امید نمیشی “کریتوس”
اخه نویسنده، تو که قسم میخورم تا اخر بازی رو انجام ندادی و شاهد اینکه، حتی کوچکترین اشاره ای به نیزه دراپنیر نکردی و حتی به تنوع گیمپلی ایجاد شده و جذابیت اون اشاره نکردی، اخه میای ۸ و نیم میدی به این ابر شاهکار؟
ده ها مورد اشتباه نوشتی داخل این مطلب.
واقعاً نکنید، توروخدا اگه نمیشه نکنید!