بهترین کمپین‌های تک نفره در بازی‌های شوتر اول شخص

سبک شوتر در طول این سال‌ها طرفداران بسیاری برای خود دست‌ و‌‌ پا کرده است. در این مقاله، به معرفی برترین آثار شوتر اول شخص از نظر کمپین تک‌نفره‌ خواهیم پرداخت.

تا پیش از دهه ۹۰ میلادی، تعداد عناوین شوتر منتشر‌ شده، بسیار معدود بودند و دنیای بازی‌های ویدیویی، تا حد زیادی تحت سلطه آثار پلتفرمر و نقش‌آفرینی قرار داشت. شاید در آن زمان، هیچکس نمی‌توانست پیش‌بینی کند که ظرف چند دهه آینده، قرار است شرایط تا این اندازه تغییر کند. از بازی سه بعدی Wolfenstein گرفته تا عناوین جدیدتری از قبیل Deathloop، آثار شوتر اول شخص در طی این سال‌ها موفقیت‌های بسیاری کسب کرده‌اند و علت استقبال عمومی از بسیاری از این بازی‌ها، بخش داستانی آن‌ها بوده است. با این‌که بخش چندنفره نیز از جذابیت‌های خاص خود برخوردار است، اما بازی در قالب یک سیستم تیراندازی قدرتمند، ارائۀ داستانی بی‌نظیر و مقابله با دشمنان متعدد، یک تجربه‌ی جذاب را برای بازیکنان رقم می‌زند. در طی این سال‌ها، عناوین شوتر تحسین‌برانگیز بسیاری روانه‌ی بازار شده‌اند اما فقط تعداد کمی از آن‌ها لیاقت حضور در فهرست بهترین‌های این سبک را دارند؛ در این مقاله، به معرفی برترین عناوین شوتر اول شخص صنعت گیم خواهیم‌ پرداخت.

Halo 2

انتخاب صرفا یکی از نسخه‌های فرنچایز Halo برای حضور در این لیست، کار چندان دشواری نبود چرا که Halo 2 بعد از گذشت نزدیک به ۲ دهه از انتشار آن، کماکان یک شاهکار فراموش‌نشدنی محسوب می‌شود. با توجه به این‌که بخش زیادی از Halo 2، از نسخه‌ی نهایی آن حذف شد تا بازی بتواند در سال ۲۰۰۴ عرضه شود، ارزش کار سازندگان این اثر بیش از پیش معلوم‌ می‌شود. کلیف‌هنگری در پایان داستان وجود دارد، اما بازیکنان جدید با خیال راحت می‌توانند به تجربه‌ی Halo 2 بپردازند و دغدغه‌ی پایان ناقص آن را نداشته باشند چرا که بلافاصله پس از آن، امکان تجربۀ نسخه‌های بعدی وجود دارد. Halo 2 به مانند تمام عناوین بزرگ سبک شوتر، موفق شد تا سطح انتظارات و توقعات بازیکنان از دیگر آثار این ژانر را بالا ببرد و با معرفی آربیتور (Arbitor) به عنوان یکی از شخصیت‌های قابل بازی، دست به یک اقدام انقلابی بزند. شما بخش زیادی از بازی را به عنوان یکی از اعضای طرد شده‌ی Covenant تجربه می‌کنید؛ این در حالیست که ماجراجویی در مکان‌های مختلف فرقۀ بیگانگان، حس و حال عجیب و در عین حال منحصر به فردی دارد.

Doom 2016

شاید ایده‌ی ساخت یک ریبوت از مجموعه‌ی Doom، که برای بیش از یک دهه از آن خبری نبوده و توسط عناوین شوتر دیگر به حاشیه کشیده شده بود، در ابتدا چندان عقلانی به نظر نمی‌رسید؛ اما اید سافتور (id Software)، اقدام به احیا و بیدار کردن دوم‌گای (Doomguy) از خوابی طولانی مدت کرد و موفق شد تا یکی از بهترین شوترهای تاریخ صنعت گیمینگ را خلق کند‌. عدم توجه بیش از حد به جزئیات داستانی باعث شده تا عمده تمرکز شما در هنگام تجربه‌ی Doom، روی نابود کردن شیاطین و موجودات اهریمنی که در مسیرتان قرار می‌گیرند باشد.
موضوعی که تجربه‌ی Doom را لذت‌بخش می‌کند، این است که به مانند نسخه اورجینال که در سال ۱۹۹۳ منتشر شد، بازی از شما نمی‌خواهد تا پشت یک دیوار مخفی شده و گاه و بی‌گاه اقدام به شلیک به دشمن کنید؛ در عوض، به لطف مکانیزم مِلی (melee) جذاب موجود در بازی و سلاح‌های مختلفی که در اختیارتان قرار می‌گیرد، شما همواره تشویق می‌شوید تا به قسمت‌های مختلف نقشه رفته و دشمنان‌ خود را به طرق مختلف از پیش رو بردارید. این موضوعی است که در Doom Eternal نیز به آن توجه شده بود؛ با این‌حال، Lore محور بودن آن بازی، مسئله‌ایست که شاید باب میل همه‌ی بازیکنان نبود.

Wolfenstein: The New Order

یکی دیگر از مجموعه بازی‌های شوتر اول شخص که توسط اید سافتور توسعه یافت، سری Wolfenstein است که بعدها در اختیار استودیوی ماشین گیمز (Machine Games) قرار گرفت. این استودیو، اقدام به خلق یک ریبوت ساده از مجموعه‌ی Wolfenstein نکرده و با تولید Wolfenstein: The New Order، آن‌چنان تغییرات کلیدی‌ای را در این بازی ایجاد کرد که عملا باعث یک آغاز دوباره برای این فرنچایز محبوب شد. داستان این بازی در دنیایی جریان دارد که در آن، آلمان نازی موفق به پیروزی در جنگ جهانی دوم شده و بر بخش‌های زیادی از دنیا سلطه دارد. در این شرایط، ماموری به نام بلازکوویچ (Blazkowicz) و گروه تحت فرمانش، وظیفه دارند تا فاشیست‌ها را از بین ببرند. اما این خلاصه از داستان بازی، موضوعی نیست که باعث شده تا New Order به یک عنوان بی‌نظیر تبدیل شود؛ عاملی که باعث محبوبیت این عنوان شده، تلاش بازی برای خلق شخصیت‌هایی باور پذیر، در لا‌به‌لای سکانس‌های خشونت‌آمیز آن است‌. در پایان بازی، بلازکوویچ به فردی تبدیل می‌شود که موفق شده نفرت بی‌حدوحصر خود از نازی‌ها را کنترل کرده و بینشی مثبت نسبت به سایر مردم داشته باشد. شاید سرنوشت هر یک از شخصیت‌های بازی خوب و مثبت نباشد، اما New Order، در پایان این احساس را به وجود شما تزریق می‌کند که کسانی که جان‌شان را در این نبرد از دست داده‌اند، تلاش‌هایشان بی‌فایده نبوده و موفق شده‌اند تا زندگی افراد بسیاری را نجات دهند. پس از این بازی، ماشین گیمز اقدام به ساخت یک دنباله‌ی شایسته برای آن نمود؛ اما این لحظات پایانی و انسانی New Order بود که در خاطر گیمرها ثبت و ضبط شده‌اند.

Superhot

این بازی شوتر اول شخص که دارای المان‌های معمایی نیز است، یکی از خلاقانه‌ترین عناوین عرضه شده در دهه اخیر محسوب می‌شود. این جمله علاوه بر گیم‌پلی، در مورد نحوه روایت Superhot نیز صدق می‌کند. در هر مرحله، زمان فقط با حرکت کردن شما جریان پیدا می‌کند‌. این موضوع باعث می‌شود تا مانند جان‌ ویک‌ (John Wick)، از غیر ممکن‌ترین نبردها نیز جان سالم به در ببرید. شما می‌توانید یک چوب بیسبال را به دست گرفته و آن را به سوی دشمن پرتاب نموده و باعث شوید تا وی سلاحش را به زمین بیندازد و در ادامه قادر خواهید بود تا سلاح دشمن را برداشته و او را از پا درآورید. شاید این موضوع، ساده و پیش پا افتاده به نظر برسد اما با توجه به استانداردهای سبک شوتر، عملا شما چنین قابلیتی را در هیچ بازی دیگری نمی‌توانید پیدا کنید. نکته‌ی جالب توجه دیگر این است که شما صرفا با دریافت یک گلوله از بین می‌روید؛ موضوعی که به خودی خود می‌تواند گیم‌پلی را به مراتب جذاب‌تر کند. اگر جذاب بودن این بازی صرفا به اکشن بسیار جذاب آن خلاصه می‌شد، احتمالا کماکان در این فهرست جایی برای خود دست و پا می‌کرد؛ اما نقاط قوت Superhot فقط به این موضوع خلاصه نمی‌شود و داستان پرکشش آن، یکی دیگر از مواردیست که باعث شده تا این بازی به یکی از عناوین ارزشمند سبک شوتر تبدیل شود. لازم به ذکر است که نسخه‌ی واقعیت مجازی این بازی نیز تحت عنوان Superhot: Mind Control Delete، در دسترس قرار دارد.

Half-life: Alyx

کیفیت عناوین واقعیت مجازی در طول سالیان اخیر پیشرفت زیادی داشته است. وَلو (Valve) به این تکنولوژی باور زیادی دارد و به همین دلیل تصمیم گرفت پس از سال‌ها، دنباله‌ای برای بازی محبوب Half-Life تولید کند‌. وقایع Half-Life: Alyx بین دو نسخه‌های اول و دوم صورت گرفته و الکس ونس (Alyx Vance)، شخصیت محوری این بازی محسوب می‌شود. دنیاسازی Alyx در همان حد و اندازه‌ای ظاهر می‌شود که شما از مجموعه Half-Life انتظار دارید؛ با این‌حال، این تکنولوژی واقعیت مجازی است که به کمک Valve index، باعث خلق یک تجربه‌ی کم‌نظیر برای بازیکنان شده است.

Call of Duty 4: Modern Warfare (2007)

تا سال ۲۰۰۷، هر نسخه از فرنچایز Call of Duty پیشرفت قابل ملاحظه‌ای را نسبت به عناوین قبل از خود نشان می‌داد. این موضوع به خصوص در مورد Call of Duty 2 که یکی از برترین بازی‌های ایکس باکس ۳۶۰ محسوب می‌شود، صدق می‌کند. با این حال، هیچ‌کس نمی‌توانست پیش‌بینی کند که این فرنچایز با عرضه‌ی نسخه چهارم خود در سال ۲۰۰۷، به یک شوتر اول شخص بی‌رقیب در دنیای بازی‌های رایانه‌ای تبدیل می‌شود. بخش کمپین Call of Duty 4، ترکیبی از سکانس‌های مخفی‌کاری و اکشن است که به لطف حضور شخصیت‌های جذابی همچون کاپیتان جان پرایس (John Price) و دشمن سرسخت وی عمران زاخائف (Imran Zakhaev)، یکی از به یادماندنی‌ترین نسخه‌های فرنچایز CoD به حساب می‌آید. نکته‌ی قابل توجه راجع به Modern Warfare 2007، این است که عملا هیچ مرحله‌ی ضعیفی در آن وجود ندارد و همچنین، چپتر All Ghillied Up، یکی از بهترین مراحل تاریخ این مجموعه محسوب می‌شود. این مرحله‌ی مخفی‌کاری که توسط محمد علوی (Mohammad Alavi) طراحی شده است، از نظر اتمسفر، یک‌تجربه‌ی منحصر به فرد را برای بازیکنان رقم‌ می‌زند. در طول سالیان گذشته، تلاش زیادی صورت گرفته تا مرحله‌ای بهتر از All Ghillied Up در فرنچایز CoD خلق شود اما تا کنون چنین اتفاقی رخ نداده است.

Titanfall 2

نسخه اول از مجموعه‌ی Titanfall، از مهمترین عناوین ایکس باکس وان در سال‌های اول عرضه‌ی این کنسول محسوب می‌شود؛ عنوان شوتر جذابی که به لطف صحنه‌های اکشن تماشایی خود، موفق شد تا نگاه‌های زیادی را به سوی خود جلب کند. با این وجود، Titanfall به جای روایت یک داستان سر راست در بخش کمپین، از طریق رقابت‌های مختلف در بخش چندنفره، اقدام به ارائه‌ی داستان خود می‌نمود؛ تصمیمی که با واکنش‌های مختلف از سوی بازیکنان روبه‌رو شد و عده‌ی بسیاری، این شیوه‌ی داستان‌گویی را یک اشتباه از سوی تیم سازنده تلقی کردند. اما Titanfall 2 با اصلاح این رویکرد، به یک بازی ویژه برای طرفداران سبک شوتر تبدیل شد‌. با این‌که بازی در بخش چندنفره آزادی‌های زیادی به بازیکنان می‌دهد، تجربه‌ی کمپین آن نیز بسیار لذت‌بخش بوده و گیمر هیچ‌وقت احساس نمی‌کند که گیم‌پلی بازی قصد دارد تا وی را محدود نماید. Titanfall 2 که پروتاگونیست‌های آن را انسان‌ها و ربات‌ها تشکیل می‌دهند، یک داستان کمدی و در عین حال احساسی را تعریف می‌کند و کلیه سکانس‌های انفجاری و بزرگی را که از عناوین بلاک‌باستری و AAA انتظار داریم، در خود جای داده است. Titanfall 2 از نقطه نظر پلتفرمینگ نیز یک بازی شایسته محسوب می‌شود.

Bioshock

این بازی در عصری ساخته شد که عناوین شوتر با بودجه‌های عظیم، روی موضوعات پیچیده دست نگذاشته و سعی داشتند تا یک فرمول محافظه‌کارانه و جواب داده شده را چه از لحاظ گیم‌پلی و چه از نظر داستانی پیش ببرند. در چنین شرایطی، Bioshock به لطف فضاسازی عمیق و جذاب شهر Rapture و شخصیت‌پردازی فراموش‌نشدنی کاراکترهای مختلف از جمله آنتاگونیست‌ خود، به یکی از بهترین عناوین سبک شوتر اول شخص تبدیل شد. با این‌که توانایی‌های شما در ابتدای بازی محدود هستند، اما اتفاقاتی که در اطراف شما رخ می‌دهند Bioshock را به یک تجربه‌ی فراموش‌نشدنی تبدیل می‌کنند. سیستم مبارزات بازی به لطف پلازمیدها (Plasmids) که به شما توانایی‌های مافوق بشری می‌دهند، از جذابیت بالایی برخوردار است؛ با این‌حال، علت شهرت Bioshock تنها مبارزات آن نبوده و این داستان و نحوه‌ی روایت آن است که یکی از منحصربه‌فرد‌ترین تجربیات گیمینگ‌تان را برای شما رقم می‌زند.

Metroid Prime

مجموعه‌ی Metroid Prime، یکی از فرنچایزهای کلاسیک صنعت گیمینگ محسوب شده و طرفداران برای انتشار اخبار جدید راجع به نسخه چهارم آن، لحظه‌شماری می‌کنند‌. با این وجود، بسیاری از بازیکنان در گذشته آن‌طور که باید به این مجموعه توجه‌ای نداشتند. تبدیل یک بازی Side-Scroll در سبک اکشن و پلتفرمر به یک عنوان شوتر اول شخص، شاید در نگاه اول یک تصمیم عجیب به نظر می‌رسید‌ و بازیکنان معتقد بودند که نینتندو قصد دارد تا از این طریق، میزان فروش کنسول Gamescube را در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی افزایش دهد؛ اما خیلی زود مشخص شد که نینتندو چنین تصمیمی ندارد؛ چرا که با وجود تغییر سبک Metroid Prime، این بازی کماکان یک Metroid تمام و کمال بود و کلیه نقاط قوت این مجموعه در آن وجود داشت. افزودن قابلیت تجربه مبارزات در قالب شوتر اول شخص به بازی، منجر به خلق یکی از بهترین عناوین ۲d-To-3d شد.

Metro Exodus

این بازی ساخته شده توسط استودیوی ۴A Games، به لطف اتمسفر و طراحی منحصر به فرد خود، یکی از بهترین عناوین شوتر اول شخص محسوب می‌شود. برخلاف ساختار خطی بازی‌های Metro 2033 و Metro: Last Light، این بازی دارای محیط‌های وسیع و گسترده بود و به بازیکن اجازه‌ی ماجراجویی و کشف راز و رمزهای موجود در دنیای اسرارآمیز آن را می‌داد. با این وجود، Metro Exodus یک بازی جهان باز کلاسیک محسوب نمی‌شود و این تصمیم سازنده‌ها، در جهت روایت یک داستان منسجم و درگیرکننده گرفته شده است. داستان Metro Exodus، به تلاش آرتیوم (Artyom) و تعدادی از بازماندگان دیگر مربوط می‌شود که قصد دارند تا در روسیه‌ی بحران‌زده، در برابر خطرات بی‌پایانی که زندگی‌شان را تهدید می‌کنند مقاومت کرده و زنده بمانند. در این بازی، شما ماجراجویی‌های جذاب بسیاری در سطح زمین و همچنین در زیر زمین خواهید داشت و با مهمات محدود خود، باید سعی کنید تا دشمنان‌تان را از بین ببرید. Metro Exodus، عنوانیست که فرمول مجموعه بازی‌های Metro را به نقطه اوج خود رسانده و جایگاه ۴A Games را به عنوان یکی از بهترین استودیوها در زمینه تولید عناوین شوتر داستان محور، مستحکم می‌کند.

Far cry 3

با توجه به این‌که یوبیسافت (Ubisoft) بارها از فرمول Far Cry 3 در بازی‌های دیگر استفاده نموده، شاید برخی معتقد باشند که Far Cry 2 عنوان شایسته‌تری برای حضور در این فهرست به حساب می‌آید؛ اما چشم‌پوشی از داستان بخش کمپین Far Cry 3، به سادگی‌ امکان‌پذیر نبوده و نمی‌توان از ویژگی‌های مثبت و انقلابی این بازی عبور کرد. داستان Far Cry 3 که در یک جزیره‌ی بسیار زیبا روایت می‌شود، تلاش تعدادی از افراد برای نجات جان‌شان از دست گروه‌های مسلح موجود در جزیره را به تصویر می‌کشد. یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت Far Cry 3، شخصیت شرور داستان یعنی واس مونتنگرو (Vaas Montenegro) است. وی به لطف بازیگری بی‌نقص مایکل مندو (Michael Mando)، سکانس‌های به یاد ماندنی بسیاری را در طول بازی خلق می‌کند؛ با این وجود، بدون در نظر گرفتن واس نیز Far Cry 3 یک بازی بسیار خوب محسوب شده و حتی جمع‌آوری آیتم‌های مختلف نیز در جزیره‌ی با شکوه آن، لذت‌بخش است.

Deathloop

علی‌رغم این‌که شاید در نگاه اول Deathloop دنباله‌ی Dishonored به نظر برسد، این بازی به لطف سلاح‌های بسیاری که در اختیار شما قرار می‌دهد، بیشتر به یک شوتر اول شخص واقعی شباهت دارد. این اثر تولید شده توسط استودیوی آرکین (Arkane)، بازیکنان را تشویق می‌کند تا در هنگام تیراندازی از خود خلاقیت نشان داده و از اهرم‌های مختلف برای غلبه بر دشمنان استفاده نمایند. Deathloop به شما اجازه می‌دهد تا از ترکیبی از سلاح‌های مختلف، با توجه به علایق‌تان استفاده نمایید. نکته جالب راجع به این بازی این است که در صورت مرگ، دوباره به موقعیت اولیه خود باز خواهید گشت و باید همه‌چیز را از ابتدا شروع کنید، حالا شاید استراتژی دیگری بهتر جواب دهد. قسمت جذاب Deathloop این است که با وجود این مکانیزم، گیم‌پلی بازی تکراری نمی‌شود چرا که شما، هرگز نیازی به این‌که کارهای قبلی خود را تکرار نمایید، نخواهید داشت و به لطف سلاح‌های بسیاری که در اختیارتان قرار دارد، می‌توانید با رویکردی متفاوت در بازی پیش‎روی کنید.

Crysis 2

شاید در نگاه اول، حضور نام Crysis 2 در این فهرست عجیب به نظر برسد اما در صورتی که بخش کمپین این عنوان را تجربه کرده باشید، درک خواهید کرد که چرا این بازی از بهترین عناوین شوتر اول شخص محسوب می‌شود. Crysis 2، کماکان یک عنوان سندباکس بزرگ، خشن و در عین حال جاه‌طلبانه محسوب می‌شود. یکی از ویژگی‌های جذاب بازی این است که به لطف قابلیت‌های مختلفی که در اختیارتان قرار می‌گیرد، همیشه راه‌های مختلفی برای غلبه بر دشمنان وجود دارد. با وجود این‌که علت شهرت فرنچایز Crysis، نحوه‌ی داستان‌گویی آن نبوده است، اما در بخش کمپین Crysis 2، پیچیدگی‌های جذاب و غیرمنتظره‌ای وجود دارند که تجربه این بازی را بسیار لذت‌بخش‌‌تر می‌کنند. شاید Crysis 2 مانند سایر عناوین این فهرست یک اثر انقلابی در سبک شوتر اول شخص محسوب نشود، اما نمی‌توان به سادگی این‌ حقیقت را که این بازی از کیفیت بالایی برخوردار است انکار نمود.

FEAR

تلفیق یک اثر شوتر اول شخص با ژانر ترسناک، به مراتب از آن چیزی که در نگاه اول به نظر می‌رسد، دشوارتر است. خطر اتمام منابع و مهمات و محاصره شدن توسط هیولاهای موجود در بازی، یکی از مهم‌ترین پایه‌های عناوین ترسناک را تشکیل می‌دهد. در بازی FEAR، شما عضوی از تیراندازان نخبه هستید و باید به منظور کسب اطلاعات پیرامون مرگ‌ سایر اعضای تیم‌ خود، رهسپار یک ماجراجویی پرخطر شوید. با وجود این‌که شما به سلاح‌ها و تجهیزات بسیاری دسترسی دارید، FEAR هرگز به شما احساس امنیت نمی‌دهد و با یادآوری نحوه مرگ سایر اعضای گروه‌تان به طرق مختلف، همواره حس ترس را به وجودتان تزریق می‌کند.
جدای از اتمسفر ترسناک و قابلیت آهسته کردن زمان، این پیچش‌های شوکه کننده و پیش‌بینی‌نشده در نحوه روایت FEAR است که این بازی را به یک تجربه‌ی منحصر به فرد برای بازیکنان تبدیل می‌کند.

Deux Ex

این اثر که یکی از بنیان‌گذاران سبک Immersive Sim محسوب می‌شود، هم می‌تواند یک FPS یا شوتر اول شخص باشد و هم می‌تواند رویکردی آرام و تاکتیکی را پیش بگیرد. نوع نگاه Deux Ex به یک آینده‌ی سایبرپانکی، تیره و تاریک بوده و این حقیقت که شما به سلاح‌های زیادی دسترسی دارید، هرگز به معنای این‌که استفاده از آن‌ها بهترین تصمیم ممکن است، نخواهد بود. نکته‌ی جذاب راجع به Deux Ex این است که پیش‌روی در بازی به گونه‌ی خلاقانه و با تکیه بر هوش‌تان، می‌تواند به مراتب بی‌دردسرتر باشد؛ با این وجود، از آن‌جایی که بازی به شما آزادی عمل زیادی می‌دهد، می‌توانید با تکیه بر سلاح‌هایتان دشمنان را از پا درآورید.
تاثیر بالای Deux Ex بر بازی‌های دیگر از قبیل Human Revolution و Mankind Divided، موضوعی نیست که به سادگی بتوان از آن چشم‌پوشی نمود. در کلیه این عناوین، هر زمان که احساس کردید مخفی‌کاری و تکیه بر هوش‌تان باعث کند پیش رفتن بازی می‌شود، می‌توانید از سلاح‌هایتان استفاده کرده و دشمنان را با یک هرج و مرج از بین ببرید.

منبع: Gamespot

نظر شما در این باره چیست؟ آیا بازی دیگری مدنظر دارید که به فهرست بالا اضافه کنید؟