نقد و بررسی بازی Trek To Yomi؛ شرافت یک سامورایی

اثر Trek To Yomi دو مفهوم طراحی هنری سیاه و سفید و تم سامورایی را با هم ترکیب کرده و ماجراجویی کوچکی است که می‌توان آن را ادای دین به آکیرا کوروساوا دانست.

بازی‌های مستقل و کوچک دنیای خاص و متفاوت خود را دارند. معمولا نه باید انتظار محتوای خاص و طولانی را داشته باشید (آثار روگ لایک را استثنا در نظر بگیرید)، و نه قرار است با مکانیزم‌های پیچیده و خاصی طرف باشیم. اما در عین حال برخی از این آثار مستقل آن‌چنان جذاب و خوش‌ساخت هستند که با وجود سادگی ظاهری، فوق‌العاده لذت‌بخش هستند.

عنوان Trek to Yomi البته با بسیاری از این آثار مستقل متفاوت است. اولا این که بازی با هدف خاصی توسعه یافته است که جلوتر به آن می‌پردازم، دوما این بازی یک تجربه‌ی بسیار کوتاه است که نمی‌توان انتظار خیلی زیادی از آن داشت و سوما، به اذعان خود سازندگان، این عنوان ادای دینی به آثار هنرمند افسانه‌ای سینمای ژاپن، آکیرا کوروساوا است که این ادای دین در بسیاری از قاب‌بندی‌ها و صد البته سبک سفید و زیادی بازی کاملا مشخص است.

آکیرا کوروساوا کارگردان و فیلم‌نامه نویس ژاپنی است که برخی از فیلم‌های او مانند هفت سامورایی در زمره‌ی برترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار دارند. او همواره به سبک های نگارش، استفاده متفاوت از قاب‌بندی و تصویربرداری و فیلمبرداری مشهور بوده است.

روایت همیشگی ظهور یک سامورایی
یکی از کلیشه‌ای‌ترین شروع‌ها در آثار شرقی و خصوصا ژاپنی، به این گونه است که داستان با پسر بچه‌ای تحت تعلیم یک استاد آغاز می‌شود که پس از مدت بسیار کوتاه طی اتفاقی او استاد خود را از دست می‌دهد و او اکنون باید جا پای استاد مرحومش بذارد. در این جا داستان دو شاخه می‌شود. یا این مرد جوان به دنبال انتقام می‌رود یا مسیر قهرمان شدن را طی می‌کند.

داستان Trek to Yomi دقیقا به همین شکل آغاز می‌شود. ما در نقش سامورایی جوانی به نام Hiroki هستیم که تحت تعلیم استاد سامورایی است. در همین بین و در یکی از این روز‌ها، راهزنان به دهکده Yomi حمله می‌کنند و استاد به دفاع از روستا می‌پردازد. بعد از فعل و انفعالات مختلف، همان‌طور که مشخص است استاد سامورایی در راه نجات روستا و دفاع از Hiroki کشته می‌شود.

سال‌ها از آن اتفاق می‌گذرد و اکنون Hiroki به سامورایی‌ای جوان و قدرتمندی تبدیل شده است. دوباره راهزنان به Yomi و دهکده‌های اطراف حمله می‌کنند و این بار Hiroki با عزمی جزم، سعی می‌کند راهزنان را قلع و قمع کند.

داستان بازی شروع، روند و حتی پایانی قابل پیش‌بینی دارد و انتظار هیچ‌گونه پیچش داستانی یا سوپرایز خاصی نداشته نباشید. البته بازی از المان‌های تخیلی نیز برخوردار است که اشاره‌ای به آن‌ها نمی‌کنم چرا که خودتان باید بازی را تجربه کنید. اما در هر صورت باید گفت داستان بازی کاملا معمولی و ساده است و از این بابت نمی‌توان انتظار داستانی جذاب یا متفاوت را داشت. شرافت، خانواده، سامورایی، خیر و شر و خیانت مفاهیم تکراری آثار سامورایی هستند که در Trek to Yomi نیز دیده می‌شوند.

بازی طراحی دو بعدی دارد و مبارزات بازی نیز به شکل دو بعدی صورت می‌گیرد. حمله سریع، حمله قوی و قابلیت بلاک و پری کردن کل گیم پلی بازی را تشکیل می‌دهند و در طول سه تا چهار ساعت تجربه‌ی بازی، روند مبارزات یکنواخت و مشخص است. البته بازی دارای سلاح‌های از راه دور مختلفی مثل کمان و سلاح باروتی نیز هست که البته مهمات این سلاح‌ها بسیار کمیاب است و نمی‌توانید صرفا با تکیه بر آن‌ها در بازی پیش‌روی کنید.

تنوع دشمنان بازی آن چنان زیاد نیست و تمام دشمنانی که از راه نزدیک به شما حمله می‌کنند، با زمان‌بندی دقیق و صرفا استفاده از Heavy Attack‌ها قابل شکست دادن هستند. البته برخی دشمنان مختلف مثل جادوگر یا کمان‌دار‌ها هم در بازی وجود دارند که زیاد عمق خاصی به مبارزات بازی اضافه نمی‌کنند.

بازی کمبو‌ها و حملات ترکیبی مختلفی دارد که با پیش‌روی در بازی و شکست دشمنان اصلی و فرعی مختلف کمبو‌های جدید سریع و قدرتی برای شما آزاد می‌شوند و دست شما برای مبارزه با دشمنان باز‌تر است. البته مشکل این‌جاست آن قدر مبارزات بازی سطحی و مشخص هستند که با همان ابتدایی‌ترین کمبو‌ها می‌توانید بازی را تمام کنید.

بزرگ‌ترین مشکل بازی همین است. پس از ربع ساعت ابتدایی، مبارزات بازی کاملا یکنواخت و تکراری می‌شوند. وارد یک محیط شوید، چند دشمن را دهید، به معبد برسید و سلامتی خود را پر کرده و پیشرفت خود را ذخیره کنید، دوباره وارد منطقه‌ای جدید شوید و همین روند ثابت و مشخص ادامه دارد. در این بین تنها چیزی که کمی از یکنواختی شدید بازی جلوگیری کرده طراحی هنری زیبای بازی و قاب‌بندی‌های فوق‌العاده خاص آن است که برخی قاب‌ها و شات‌های بازی به طور کامل از آثار آکیرا کوروساوا و خصوصا هفت سامورایی الهام گرفته شده‌اند.

به زیبایی یک قاب نقاشی
طراحی هنری بازی واقعا چشم‌نواز است. هر چند کل بازی ساختار سیاه و سفید دارد، اما شاهد برخی از خلاقانه‌ترین و هنرمند‌انه‌ترین کادربندی‌ها و سکانس‌ها در بازی‌های مستقل هستیم. از نبرد روی پل چوبی شکسته که پشت آن خورشید در حال غروب است گرفته، تا محیط‌های مختلف دیگر که هر کدام به نوع خاصی هنرمندانه و خاص طراحی شده‌اند.

می‌توان به راحتی گفت همین طراحی هنری قوی بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت بازی محسوب می‌شود چرا که Trek to Yomi در بخش مبارزات و داستان، واقعا حرف زیادی برای گفتن ندارد.
در زمینه موسیقی هم باید گفت همخوانی ساندترک بازی با لحظات خاص و مفاهیم مشخص مانند انتقام، غم از دست دادن یا پیروزی ستودنی است و موسیقی مناسب در کنار صداگذاری کاملا ژاپنی و طراحی اصولی، Trek to Yomi را به اثری تمام ژاپنی تبدیل ساخته‌اند.

این بازی بر اساس کد ارسالی ناشر و روی پلی استیشن ۴ تجربه و بررسی شده است.