دل نوشته های یک گیمر خسته؛ لطفا فیلم سینمایی نسازین!

با سلام خدمت شما گیمفاییهای عزیز و گل. امیدوارم تنتون سلامت، لبتون خندون و پلتفرمتون پر از بازی باشه! یه پنجشنبه دیگه رسید و با یه قسمت دیگه از دل نوشتههای یک گیمر خسته همراه شما عزیزان هستیم!
ایام ایام امتحاناته و خیلی از شما عزیزان درگیر سینوس و جلگه و جناس و زیست و این چیزا هستین. امیدوارم امتحانات رو به خوبی پشت سر بذارین.
اما از امتحانات که بگذریم، میرسیم به اصل کار. مقاله امروز!

آقا لطفا فیلم سینمایی نسازین!
ببینین یه زمانی بود ما نه گرافیک میفهمیدم چیه، نه گیمپلی، نه المان نقشآفرینی و نه نمیدونم پیچش داستانی و این چیزا رو بلد بودیم. مینشستیم پای پیسی قدیمی خودمون یا PS2 یه بازی میکردیم و لذتشو میبردیم.
الان خیلی دنیای گیم فرق کرده و رسما یه صنعت شده. چیز بدی نیست. چون باعث شده پول بیشتری توی این صنعت تزریق بشه و کلا دنیای گیم از همه لحاظ پیشرفت کنه. اما مشکل از اون جایی شروع شد که با پیشرفت فوقالعاده تکنولوژیایی مثل انیمیشنهای صورت و قوی شدن انجینای گرافیکی، یه سری از سازندهها به شدت رو آوردن به سینمایی کردن بازیا. تا اینجا هم به خودی خود بد نیست انصافا. اما مشکل اصلی اون جا شروع میشه که یه سری از این دوستان سازنده، گیم رو با فیلم و سریال اشتباه گرفتن و رسما فیلم سینمایی میسازن. وسطش هم گیمر چهار تا چپ و راست میکنه شخصیت رو که آره این بازیه نه فیلم! (بله آقای کوجیما، با خود شمام!)
یه مثال خوبش میشه دث سترندیگ. یه بازی صد در صد سینمایی. یعنی برای یه فست تراول کوچیک هم ما باید کات سین میدیدیم. کل بازی هم گیم پلی خاصی نداشت و یه سری نبردای کوچیک رو بذاریم کنار، رسما شبیه ساز پیاده روی بود. الان دوستان طرفدار کوجیما در کامنتا مینویسن: هر کسی نمیتونه این بازی رو درک کنه. اگه کسی معنی و عمق این بازی رو درک نکنه به بزرگیش پی نمیبره! که در جواب این دسته دوستان باید بگم: ببینین عزیزان، بازی مثل دث سترندیگ از لحاظ داستانی واقعا متفاوت و جذاب بود. رسما یه سری از کات سینای بازی از خیلی فیلمای امروزی تصویربرداری و کارگردانی بهتری داشتن. اما مسأله اینه، چرا کوجیما یه گیم پلی درست و حسابی تو بازی نذاشت؟ چه مشکلی پیش میومد؟

چرا ۶۰ ساعت وقت بذاریم دث سترندیگ رو تموم کنیم؟ توی این ۶۰ ساعت میشه سی تا فیلم درست و حسابی دید.
کلا بذارین خیالتون رو راحت کنم. اگه داشتین بازی میکردین و برای یه مدت طولانی، مثلا ربع ساعت یا بیست دقیقه فقط کنترلر رو گرفتین دستتون و کوچیکترین فعالیتی ندارین، اون بازی فیلم سینماییه. نه بازی ویدئویی.
البته اینو بگم، من طرفدار درجه یک گیمپلی سینمایی هستم. دقت کنین، گیمپلی و مبارزات سینمایی نه بازی سینمایی که مثل فیلمه! فرقش چیه؟
مبارزات و گیمپلی سینمایی میشه یه چیزی مثل God of War 2018. محشر، لذتبخش و جذاب. مبارزات بازی کاملا سرگرم کننده بودن و در کنارش حرکات کریتوس، انیمیشنها، زاویه دوربین، نوع حملات و کلا همه چیز بازی دست به دست هم داده بود تا یه تجربهی سینمایی از مبارزات بگیریم. ولی این موضوع اصلا به گیمپلی ضربه نزده بود. مبارزات کاملا عمیق، چند لایه و جذاب بودن و بازی گیمپلی رو فدای سینمایی کردن بازی نکرده بود. کات سینای بازی هم اونقدر طولانی نبودن و بعد دو سه دقیقه تموم میشدن. این میشه یه نمونه عالی از گیمپلی سینماتیک.
یه نمونه فوقالعاده دیگش میشه The Last of Us Part Two که به نظرم سینماییترین و واقعیترین گیمپلی توی تاریخ بازیای ویدیویی رو داره. هوش مصنوعی، حرکات شخصیتها، انیمیشنها و همه چیز فوقالعاده واقعی و سینمایی هستن. اما گیمپلی بازی ذرهای لطمه ندیده از سینمایی شدن بازی.
پس فهمیدیم استفاده از المانهای سینمایی و واقعگرایانه اصلا و ابدا چیز بدی نیست. اما مشکل اون جایی شروع میشه که سازنده کلا فراموش میکنه داره بازی میسازه و رسما میاد یه فیلم انیمیشنی تحویل میده!
یعنی میشه گفت بعضی بازیا رو انگار سازندهها فقط برای کات سین و سکانسهای سینمایی میسازن، وسطش هم چندتا سکانس گیمپلی میذارن تا اون کسی که ۶۰ دلار پول داده امواتشون رو مورد عنایت قرار نده!

البته بگم بعضی از موارد هم بینابین هستن. مثلا Uncharted 4. بازی Uncharted 4 یکی از سینماییترین و خوشساختترین بازیای نسل هشت بود. یه ماجراجویی فوقالعاده. اما اگه بخوایم منطقی نگاه کنیم ریتم بازی توی دو سوم اول بعضی جاها کاملا کند میشد و کاملا یادمه توی چپترهای میانی بازی، عملا پنج شیش چپتر هیچ درگیری یا سکانس اکشن یا هیچ چیز خاصی نداشتیم و فقط معما و حرف و کات سین! که به نظر من نقطه ضعف بود و اکه با یک سوم هیجانانگیز و جذاب بازی مقایسه کنیم کاملا تفاوت مشهوده! هر چند نوشتن همین جمله احتمالا کافیه تا برخی از دوستان به حمایت از Uncharted 4 توی کامنتا از من پذیرایی کنن!
یه مشکل دیگه که با بازیای سینمایی دارم (با گیمپلی سینمایی اشتباه نگیرین عزیزان), اینه که کلا ساخت آثار سینمایی و بلاک باستری هم خیلی هزینه زیادی رو به سازنده تحمیل میکنن، هم باعث میشن محتوای بازی کمتر بشه. اگه دقت کنین بازیای سینمایی اکثرا خیلی کوتاهن. دلیلش هم مشخصه، بعضا یه سکانس سینمایی به اندازه ده میلیون دلار ممکنه هزینه و وقت صرفش شده باشه! اگه توجه کنین بازیایی که بیشترین محتوا رو ارائه میدن، از قبیل بازیای نقشآفرینی مثل ویچر و سکایریم، جنبه سینمایی کمی دارن و این باعث شده صدها ساعت محتوای ناب تولید بشه. اگه به بازیای ژاپنی و شرقی در کل نگاه کنین، اکثرا طولانی هستن و حداقل چهل پنجاه ساعت محتوا دارن. دلیلش اینه وقت و بودجه خاصی صرف سینماتیک و این چیزا نمیکنن و به هسته اصلی یه بازی ویدیویی یعنی گیمپلی میپردازن.
البته باید بگم اینجا که حس میکنم ژاپنیا یه سریاشون از اون طرف بوم افتادن و دیگه خیلی غذا رو بینمک میکنن و حتی به اندازه سر سوزنی روی جنبه سینماتیک کار نمیکنن که به نظرم این حد تفریط هم اشتباهه و نکنه منفی به شمار میاد. کلید موفقیت توی تعادله. چیزی که بعضی استودیوها مثل Arkane و Naughty Dog فوقالعاده انجامش میدن.
این وسط یه مثال دیگه هم یادم اومد. Hellblade. هلبلید رو حقیقتا زیاد درکش نکردم. حس میکنم بیش از حد روی جنبههای سینمایی و روایی مانور داده بودن و مبارزات بازی اصلا عمقی که باید رو نداشت. البته کاملا متوجهم یه اثر مستقل بود اما به شدت امیدوارم نسخهی دوم روی مبارزات مانور خیلی بیشتری بده. البته تریلری که منتشر شد هم رسما یه فیلم کوتاه بود. امیدوارم من اشتباه کرده باشم.
آقا خلاصه امیدوارم توی سالهای بعدی، بازیا هر چقدر میخوان سینمایی بشن، اما گیمپلی و مبارزاتشون. نه اینکه شاهد فیلم و سریال ۵۰ ساعتی باشیم! و امیدوارم کوجیما رو هم کمی خدا به راه راست هدایتش کنه!
سوال این هفته گیمر خسته از شما:
تا چه اندازه با سینمایی شدن بازیا موافقید؟




















پر بحثترینها
- آیا گیمرها ۸۰ تا ۱۰۰ دلار بابت GTA 6 پرداخت خواهند کرد؟
- سلطه Assassin’s Creed Shadows در جدول پرفروشترین بازیهای استیم
- بلا رمزی مبتلا به اوتیسم است
- بازی Assassin’s Creed Shadows موفقترین نسخه سری از نظر تعداد بازیکنان همزمان استیم شد
- سرنوشت یوبیسافت به عملکرد بازی Assassin’s Creed Shadows بستگی دارد
- مدیر سابق سونی نمونه اولیه کنسول Playstation Nintendo را در کمد خود دارد
نظرات
مگه چیزی میشه گفت؟
مقاله کاملا حق بود😁
عکس پروفایلت را خوشم اومد
البته امیدوارم بازیش کرده باشی
یکی از بهترین بازی های بقا هست که انجامش دادم☺
سلام میشه اسم بازی رو بگید کنجکاو شدم بازی کنم
دوست عزیز اسم بازی don’t starve هست امیدوارم لذت ببری❤️
🌹🌹🌹🌹❤️❤️❤️❤️👍👍👍👍👍
با پیشرفت تکنولوژی چه بخواهید چه نخواهید ما داریم به سمت سینمایی شدن همه چیزها جلو میریم کیفیت بافت ها هر سال دچار تغییرات اساسی میشه و این مهم خودش را در تمام ابعاد بازی نشون میده ولی این لزوما معنیش سینمایی بودن نیس چه بسا هیچکدوم از این بازیا سینمایی نیس اگه صرفا به خاطر داشتن داستان هدفمند و کیفیت بالای محیط اسم سینمایی روش بذاریم پس بهتره بریم ماریو و گوریل انگوری بازی کنیم
ممکنه از نظر خیلی ها بازی هایی مثه گاد آور وار. اوردر ۱۸۸۶ . یا لست ۲ سینمایی باشن ولی این بازی ها صرفا دارای داستان درگیر کننده با بافت واقعگرایه هستن ب بازی هایی مثه آنچارتد یا هل بلید فقط به خاطر نوع گرافیک و اکشنی زیبایی که دارن ملت به اشتباه فکر میکنن سینمایی هستن که واقعا هم سینمایی هستن ولی نه اونجور سینمایی اگه بازی سینمایی میخواهید پس بهتره برید hidden agenda یا erica بازی کنید مخصوصا اریکا بهترین بازی ای هست که میشه اسم سینمایی را روش گذاشت
دث استرندینگ هم که اصلا سینمایی نیس شک دارم بشه حتی اسمش را بازی هم گذاشت بیشتر شبیه ،شبیه سازه صخره نوردیه (با احترام به طرفداراش) ولی خب باید حقیقتو گفت همچنین این حقیقت هم باید گفت که به لحاظ داستانی و گرافیک اثر فوق العاده رده بالاییه ولی سینمایی نیس مشکل اینکه تعریف ما از یه بازی سینمایی اشتباس چون واقعا یه بازی سینمایی را ندیدیم
از نظر شما بازی سینمایی چیه جناب؟
گاهی باید خندید و رد شد
the wolf among us ?
“با پیشرفت تکنولوژی چه بخواهیم چه نخواهیم داریم به سمت سینمایی شدن همه چیز میریم”!!!!!!!!…….دوست عزیز! شما با این منطق کوبنده و مشعشعانه ت چرا اصرار داری که بر دفاع از اثر مهجور و خسته کننده و نه چندان ارزشمندی مثل دث استرندینگ دفاع کنی؟؟؟؟؟ بریزید دور این تعصب لعنتی رو که به هر چیزی واس دفاع متوسل نشید….منظور از سینمایی شدن بالا رفتن کیفیت بصری نیست!!!!! منظور ساختن ملغمه ای از مدیوم هاست…….دث استرندینگ چیزی جز یک اثر خسته کننده نیست که ادعای بیان یک شعار و مفهوم عمیق رو داره …کدوم معنا و مفهوم پشت پرده و حیرت انگیزی دراین اثر وجود داره ؟؟؟ اصلا گیریم که مفهوم اررشمنده. عزیزم این لعنتی یک گیم یا ویدئوگیم نیست و ظاهرا ادم متوهم و خودبزرگ بین و بیش از حد گنده شده ای مثل خود کوجیما هم نمیفهمه چه برسه به طرفداران متعصبش
امید جان چرا جوش آوردی؟
من نمیدونم اون زمان که این بازی اومد تو هنوز عضو سایت بودی یا نه ولی من خودم از اولین کسایی بودم که همه جوره با این بازی مشکل داشتم صراحتا میگفتم و بوسیله بچه های همین سایت به خاطر گفتن حقیقت سرزنش میشدم کوجیما پرست هم نیستم وقتی میگم داستانش خوبه یعنی ایده پشت داستانش خوبه ولی بازی یک سومش داستانه بقیه اش گیم پلی و گرافیک،گرافیکشو داره ولی گیم پلیش همونطور که در کامنت قبل گفتم عملا یک شبیه ساز صخره نوردیه هدف من هم اصلا دفاع از این بازی نبود صحبت در مورد یه اثر سینماتیک بود این بازی اصلا سینمایی نیس شاید دوربینش در حالت واید کمی سینمایی باشه ولی خودش فقط یک شبیه سازه بازی سینمایی میخواهید ببینید چیه برید اریکا را بازی کنید
الان یکی دفاعی بر این اثر بکنه یا نکته غلط و ناحق رو یادآوری کنه تعصبه؟؟؟؟ به قرآن برعکسشم تعصبه
عزیز کاری ندارم ولی چقد راحت چندتا کلمه گنده پروندی به گیم، خب حاجی خوشت نمیاد بازی نکن، نخر 😐 برو چیزی که میلت میکشه پلی بده به قرآن هیشکی مجبورت نکرده یه اثر خسته کننده رو پلی بدی
دیگه چرا توهین و چرت میگی مرد :/
برای تو خسته کننده بود برای خیلی ها جذاب. برای تو حوصله سر بر بود برای خیلی ها دیدنی. اگر یک گیمر باشی اونم از گیمرهای قدیمی که با سگا و آتاری تا اینجا رسیدن بدون بی شک پستت این نبود چون ما با آثار کوجیما بزرگ شدیم ما کارهاش رو درک میکنیم و حرف بی جا نمی زنیم. از این بازی خوشت نمیاد !! نیاد مشکلی نیست ولی وجهش رو خراب نکن . فقط این رو میتونم بگم برای فهم بهتر بازی باید زبان انگلیسی رو خوب بلد باشید. تشکر
خب اگر کسی نیاز به داستان داشته باشه بهتر نیست بره سراغ ادبیات داستانی؟ داستانهایی که اونجا هست رو حتی نزدیک بهش رو در این صنعت کسی نمیبینه. یعنی نیم ساعت بشین شنل گوگل یا دماغاش رو بخون غنای داستان از تمام داستانای صنعت گیم رو هم فراتره دیگه بماند آثار حجیمتری مثه احمق داستایوسکی و یا سالهای وبا. حتی یه اثر معمولی تر توی ادبیات داستانی بازهم غنای بیشتری نسبت به داستان بازیا داره
مقاله عجیبی بود و با احترام بی محتوا!!!
سلیقه افراد فرق میکنه من به شخصه طرفدار این سبکم و خیلی ازین بازی های که گفتین جز بهترین تجربه های گیمی من بوده
حرف شما مثل اینه که من خودم بازی آنلاین دوست ندارم پس بگم بازی آنلاین نسازید!!!
👍👍👍👍
سلام
نظر هر کسی محترمه
امیدوارم فرق بازی سینمایی و گیمپلی سینمایی رو متوجه شده باشی در وهله اول.
حالا نگران نباش حاجی، کوجیما فعلا هست تو این سبک میسازه😉
مطمئن باشید با ۲۸ سال سن فرقشو متوجه میشم
ولی سلیقس دیگه برای من و خیلیا این نوع بازی محبوبه کلا هم سالی دوتا ازین بازیا میاد ببینید میتونید همین دوتارو هم از ما بگیرید😘
دقیقا😂فقط گیمر های که با آثار کوجیما بزرگ شدن درک میکنند و کوچیکها دنبال GTA هستند😁
کلاسیک قرن بخوای با فکت هم یه بازی و نقد کنی میچسبید به سلیقه خب طبق سلیقه بازی با متا ۴۰ هم خیلی راحت میتونی توجیه کنی اصلا اینا به کنار اگه همه چیز و قرار بود با سلیقه توجیه کنیم چرا اصلا کسی بازی نقد میکنه
وقتی قراره اول اخرشو با سلیقه توجیه کنی چون اثر محبوبته
اولا:اگه بحث سلیقست چرا مینویسی بی محتوا 😑😐
اول میگی من سلیقم اینه بعد به سلیقه دیگران توهین میکنی
دوماً:نمیدونم چی بگم واقعا درک این موضوع که یک نفر به گیم پلی کمتر از داستان و گرافیک بها بده برام سخته آخه اصلا اسمش روشه گیم پلی یعنی هسته و مرکز بازی
من خودم سلیقه ام اینه اگه بهترین بازی با بهترین محتوا گرافیک و کیفیت بافت نداشته باشه بازیش نمیکنم البته برعکسش صدق نمیکنه یعنی بهترین گرافیک و بافت اگه محتوا نداشته باشه یا تکراری باشه هم بازم بازی نمیکنم شاید بازیهایی که من خیلی بهشون علاقه دارم در سال یکی دوتا بیشتر نباشن مثل گاد آف وار ، د لست ۲ ، هورایزون ، مترو اکسودوس و اوبسرور نسخه ریمسترش یا اویل ۸ ولی اولین بار دث رو رفتم شدید عصبانی شدم و ولش کردم ولی بار دوم که روی کنسول ۵ دایرکتورز کاتش و بازی کردم از اول داستانش وفهمیدم باعث شد انگیزه راه رفتن تو مسافتهای دور و پیدا کنم که البته بعدش با ساخت اتوبان تو کل نقشه باعث شد که دیگه پیاده نرم !!!!
یعنی چی نظر شما برا خودتون و بقیه باید محترم باشه ولی نظر نویسنده برای شما محترم نیست و برچسب بیمحتوایی برش میزنید. خوبه خودشون تیتر زدن دلنوشته…
بازی باید گیم پلی داشته باشه . خوش ساخت و خوش دست . بازیه بدون گیم پلی میدونین مثل چی میمونه ؟ مثل هیچی نمیمونه
شخصا اصلا با سینمایی شدن بازی ها موافق نیستم. چون هسته اصلی گیم گیم پلی اونه. اما خیلی ها هم هستند که خوششون میاد، در کل سلیقهای محسوب میشه
اگه این حرف شما درست باشه تمام تلاشی که در دنیای سخت افزار و موتورهای بازی سازی و تکنیکهای موشن کپچر درجهت هرچه واقع گرایانه تر کردن بازیهاست همشون بیخودیه و بازی ها مثل همون رزیدنت اویل پلی استیشن ۱ باید بمونه که البته در زمان خودش بسیار عالی بود
بشدت با نویسنده موافقم.میشه بجا دث۱۰۰تا فیلم که جذبمون میکنه رو دید.گیم باید گیمپلی درست و حسابی و سرگرم کننده داشته باشه تا همیشه بشه راحت پلیش کرد.نمونش همونmgsv از خود کوجیما.و سینمایی بودنم باید در حد متعادل باشه نه این کل گیم بشه کاتسین.بشدت مقاله درستی هست.خسته نباشید
سلام
من با سینمایی شدن بازیا مشکلی ندارم ؛ البته به شرطی که خسته کننده و بیش از حد طولانی نشه. مثلا هلبلید کل بازیش ۷ ساعت گیمپلی داشت که ۳ ساعتش کاتسین های خسته کننده بود. اوردر ۱۸۸۶ از ۷ ساعت گیمپلی ۲ – ۳ ساعتش کاتسین بود ولی اصلا خسته کننده نبود و از دیدنشون لذت بردم (اولین بار بود گرافیکی در این حد واقع گرایانه می دیدم)
دی اودر ۱۸۸۶ کجاش هیجانی بود؟😐
از ۸ ساعت بازی فقط ۶ ساعتش کاتسین بود👀
گیم پلی بازی چیزه جدیدی نبود و بعد چند ساعت کسل کننده می شد🗿
لول دیزاین بازی که خیلی بد بود فقط اتمسفر بازی تغیر میکرد 👀
اوج خلاقیتشون مرحله اول بود که از زندان فرار کرد 🗿
هوش مصنوعیش انگار یوبی سافت ساخته بود😀
نکته مثبت هاش فقط :اتمسفر ،گرافیک و داستان بود بقیه نکات بازی تو دیوار بود👀
به هر حال من لذت بردم از بازی. گیمپلی و تنوع سلاحاش و لول دیزاینش خوب بودن. گرافیکش که راحت میشه گفت شاهکار بود در سال ۲۰۱۵. موسیقی ها زیبا بودن. داستان و شخصیت پردازی و طراحی محیطاشم خوشم اومد.
میدونی چرا برات خسته کننده هست چون زبان بلد نیستی هیچی ازش نفهمیدی یکی از بهترین داستان نسل هشت رو داره
در مورد هلبلید مخالفم باهات. به نظرم هلبلید تعادل خوبی بین کاتسین و گیم پلی داشت. سرشت بازی و اون سبک روایتش جوری بود که تو کاتسین رو درخواست میکردی نه اینکه بهت تحمیل کنن چون میخواستی از داستان و گذشته سنوآ بیشتر اطلاعات دستگیرت بشه. این میشه یه کاتسین به جا در خدمت داستان گویی. من که خیلی لذت بردم از داستان این بازی. با اینکه مبارزات تا حدودی بخش اعظم مشکلات بازی رو تشکیل میدادن ولی خب پازل هاش عالی بود.
هل بلید یکی از بهترین بازیهای عمر من بود و از اینکه مایکروسافت شرکتشو خریده برای نسخه دوم شدید عصبانی هستم اصلا شاید بخاطر همین بازی و استالکر ۲ یه جعبه هم بگیرم بذارم کنار پلی ۵ … به قول دوستمون متوجه شدن زبان انگلیسی شاید تا ۹۰ درصد تو درک کات سینها و پیگیری و انگیزه ادامه داستان تاثیر داشته باشه البته من شاید ۶۰-۷۰ درصد متوجه بشم ولی باز کلیت داستان و میگیرم
بابا اوردر مگه اصلا داستان درست درمون داشت ؟ خب معلومه کل تمرکزش میره روی گیمپلی
بعدشم هلبلید روی روان شناسی افراد تمرکز داشت باید کاتسین داشته باشه تنها بازی که از دیدن کاتسین هاش خسته نمی شدن اینا بودن
۱ گاد
۲ انچارتد ۴
۳ است آف اس
۴ هلبلید
حالا درسته این مبحث کاملا شخصیه و ممکنه تو از اوردر بیشتر از هلبلید خوشت آمده باشه
ولی چطوری دلت اومد روانشناسانه ترین بازی نسل رو با اوردر مقایسه کنی ؟
“روانشناسانه ترین بازی نسل” رقیبی هم داشت؟
اوردر به نظرم خیلی بهتر از هلبلید بود و یکی از بهترین های ۲۰۱۵. امیدوارم نسخه دومش هم ساخته بشه.
بله چرا نداشت ؟
Inscryption کشک بود آیا ؟
لست ۲ کشک بود ؟
دیسکو اسیلوم ؟
امنیوژا ؟
کنترل ؟
ریترنال ؟
وقتی بین این همه قدر اینطوری در اومده خوب یعنی چی ؟ آیا بازی از نظر روایت شاهکار نبوده که این لقب رو بهش دادن ؟
اوبسرور
سلام
روانشناسانه ترین بازی نسل😹🗿😳👉
از اون کامنتها بود که خودتم باید به خودت دیس میدادی مرزهای فن بوی بودنو فرسنگها رو به جلو بردی.تو از بازی لذت نمیبری تنها چیزی که برات مهمه لوگو اول گیمه وقتی تو یوتیوب داری نگاه میکنی
نه برا چی دیس بدم. نظر شخصیمه ، و نظرم همین میمونه. حالا میخواد ۵۰۰ تا دیس بخوره. هیچ اهمیتی نداره. اینم بگم تا الان حتی یک ویدیو هم از یوتیوبرا ندیدم. الان خونه نیستم پلیاستیشنم دم دست نیست وگرنه میرفتم تو لیست تروفیام اوردر ۱۸۸۶ و هلبلید رو بهت نشون می دادم. و همچنین ۲۵۰۰ تروفیمو😉
واقعا بنازم به این مقایسه،فقط لوگوهای اول بازی هارو باهم مقایسه کردی
مقایسه دو بازی کاتسین محور بود دیگه😑 حالا خوبه خود نویسنده هم هلبلیدو نام برد و چیزی نگفتید😂
من کلا با سینمایی شدن گیم پلی یا داستان یا هرچی مشکلی ندارم اتفاقا اگه خوششاخت باشه عالیه حتی کوتاه بودنش خیلی خوبه زود تموم میشه و حس خوبی میده، ولی وقتی از کاتسین های هل بلید ایراد میگیری معلومه اصلا زبان بلد نیستی، هل بلید عالی بود داستانش چندلایه داشت ولی خب اگه داستان رو نفهمی طبیعتا لذت نمیبری
سلام مقاله عالی بود . من بشخصه توی انچارتد ۴ اخرای چپتر ۱۲ خیلی از اون سینمایی بودن(و پر هیجان بودنش) لذت بردم.
ولی داخل بازی های دیگه کمتر این اتفاق پیش اومده بود. داخل ردد ۲ هم اون اسب سواری بصورت سینماتیک واقعا خیلی لذت بخش بود.
بازیهای داستان محور و سینماتیک طرفدارای زیادی داره و سونی پیشگام
دث استرندینگ یکی از بهترین و زیبا ترین گیم پلیهای تاریخو داره شما برو واکترو امیر گیم شورو ببین و ببین چه ارتباطی گیم پلی با بازیکن داره و چطوری با احساسات و هیجانات و کلا حواس آدم بازی میکنه بعد بیا راجب گیم پلی صحبت کن به نظر من دقیقا مصداق کوتاه دیدن موضوعه صحبت شما.
سطح خودت با بردن اسم نجس امیر گامه اسهو بردی پایین
همین که از رو واکترو راجب یه بازی نظر میدی برای اینکه بفهمیم چرا گیم شو رو دنبال میکنی کافیه
فکر کن طرف به ویدیوکست میگه پادکست دیگه خدا میدونه مخاطباش چی هستن خخخ
اسم اون ملعون رو به زبون نیار
آدمی که یه ویدیو کست میگه پادکست
به دث میگه شاهکار
به E3 امسال مایکروسافت میگه معمولی
به آلن ویک میگه اشغال
رو حالت ایزی بازی میکنه تا بگه هوش مصنوعی بازی چقدر بده
میگه حرکت درخت تو یه شوتر مهمه
به داستان هلبلید میگه معمولی چون سازنده اش خریداری شده
تو واکترو های تظاهر میکنه از بازی لذت برده و بعد میکوبدش
صلاحیت نداره که حرفش سند بشه
من کاری به اینکه به ایکس باکس هیت میده ندارم چون پلی استیشن بازم ولی درکل به عنوان یه گیمر آدم باید برای خودش ارزش قاعل باشه و دنبالش نکنه چون این بنده خدا واقعا سواد کمی توی گیم داره
برای مثال میگفت بازی ها از زمان پلی استیشن دو ۶۰ دلار شدن
درحالی که بازی ها از نسل هفت به این قیمت رسیدن
تازه من کلا دو یا سه تا از ویدیوهاش رو دیدم و این همه سوتی ازش گرفتم
قطعا تا الان یه کوه اطلاعات اشتباه داده به خورد مخاطباش
کلا حرف هیچ یوتیوبری سند نیست. حالم از همشون بهم میخوره و هیچوقت دنبالشون نکردم و نخواهم کرد.
به من بگو چه حسی داره وقتی بازی شما رو مجبور به تماشای ۳۵ دقیقه کاتسین در شروع بازی می کند بعد چیزی در حدود ۳۰ تا ۲۰ ساعت پیاده روی خسته کن تحمیل می کنه و با شخصیت پردازی فوق العاده عجیب ( بهتر بگم خیلی مضخرف و بی معنی) حال خودت قضاوت کن
مثل یه فروشگاهی میمونه که برای فروش اجناسش سلبریتیها رو بیاره دیگه تا تهش مشخصه چه اجناسی با چه کیفیتی قراره فروخته بشه خخخخ ولی من از دث بخاطر گرافیکش بدم نیومد!
امیر گیم شو (: (: خخخخخخ
سلام و درود خدمت آقای زاهدی طنز پرداز گیمفا
بنظرم هیچ حقی بالاتر از اینی که گفتید نبود
دث استرندینگ خدایی میشد با یه سریال جمعش کرد
لست ۲ هرچند که من هنوزم مخالف پایان بندی بازی هستم اما بازم تجربه فوقالعاده ای برام بود
ردد ۲ و البته گاد و انچارتد ۴ کاملا نشان دهنده عظمت مدیوم گیم هست
اما بیایید روراست باشیم گیم مدیمومی سلیقه ای است مثلا هلبید کاملا هک اند اسلش داستانی است که روی روایت و گرافیک متمرکز هستش و روی جنبه های روانی یک ذهن زخم خورده زوم کرده قطعا چنین ایده ای باید بیشتر روی موشن کپچر و گرافیک بازی متمرکز بشه و بنظر خودم هلبلید با کاستی های گیمپلی روایت شاهکاری داشت و سک ندارم عزیزانی که تجربه اش کردن میدونن چی میگم
نسخه دوم هم طبق گفته سازنده نفس گیر تر و اکشن تر شده و اون تریلر روی موشن کپچر و گرافیک متمرکز بود که کارشون درست انجام داده و دث استرندینگ هم تو همین زمینه مثل هلبلید هستش فقط گیمپلی بازی کمی از هلبلید کند تره که طبیعی است چون اصلا ایده ها باهم فرق میکند
با سینمایی شدن بازی ها کاملا مخالفم ، برای من ۳ چیز خیلی مهم هست : گیمپلی ، داستان و شخصیت های داخل بازی ، بودن این ۳ مورد در کنار بقیه موارد و بر قراری یک بالانس حرفه ایی میتونه برای من لذت بخش ترین تجربه رو به ارمغان بیاره مثل بسیاری از بازی های تاریخ نظیر ویچر ۳ ، رزیدنت اویل ۴ ، مس افکت ۲ ، لست ۲ و متال گیر ۳ و سری فاینال فانتزی و خیلی های دیگه ، البته یکسری بازی ها هم تمرکزشون رو میزارن رو گیمپلی بیشتر که این هم قابل تحسینه ولی تمرکز بیش از حد رو سینمایی کردن بازی به عقیده من یک اشتباه بزرگه و با اصول ویدیو گیم در تضاد هست خوشبختانه برای همه سلیقه ها بازی وجود داره و نگرانی از این بابت نیست ، دث استرندینگ بازیی هست که کاملا مشخصه دل نوشته ایی از خود کوجیما هست شاید بشه گفت دل نوشته یک بازیساز خسته 😁 به هر حال کوجیما بازبساز بسیار بزرگی هست و امیدوارم در بازی بعدیش گیمپلی هم به حد اعلایی برسونه مثل بخش سینمایی دث استرندینگ و بیش از این در مورد دث حرف زدن رو صحیح نمیدونم چون خیلی ها خوششون اومد از بازی و هیچ کس نمیتونه بگه بازی موفقی نبود فقط خیلی سینمایی بود چیزی که امیدوارم هل بلید هم ازش دوری کنه و ما در نمایش های بعدی ازش گیمپلی هم ببینیم .
ممنون بابت مقاله.
به نظر من دلیل اینکه بحث کردن سر خوبی یا بدی سینمایی شدن بازیها وجود داره عناوینی مثل گاد آو وار ۲۰۱۸ هستن! بازیهای که فکر میکنن آروم راه رفتن و محدود کردن پلیر یعنی سینمایی بودن! بجای اینکه سعی کنن گیمپلی و کاتسینها رو از هم جدا کنن سعی میکنن این دوتا رو باهم ترکیب کنن، جوری که انگار شما دارید کاتسینهارو کنترل میکنید! اگه گیج شدید منظورم چیع بذارید یه مثال از آشغال بو گندویی که اسمش گاد آو وار ۲۰۱۸ هست بزنم. وقتی بازی شروع میشه کریتوس درخت رو قطع میکنه و باید برید به سمت قایق. در اینجا شما نه میتونید دوربین رو بچرخونید و نه میتونید به سمت دلخواهتون حرکت کنید، تنها کاری که میتونید انجام بدید اینه که آنالوگ سمت چپ رو به سمت جلو حرکت بدید تا برسید به قایق. داخل قایق یک مسیر مستقیم رو طی میکنید و بعدش که رسیدید به خشکی دوباره نه توانایی چرخودن دوربین رو دارید و نه انتخاب مسیرتون رو، فقط باید برید جلو تا برسید به خونهتون. خب چرا کُل این قسمت یه کاتسین نیست؟ من هیچ کاری بجز حرکت کردن به سمت جلو نمیتونم انجام بدم و فقط آزادی کاذب دارم، پس چرا اصلا گذاشتن این قسمت جزو گیمپلی باشه؟
خیلی راهها برای سینمایی کردن بازیها وجود داره، تغییر در زاویه دوربین در موقعیتهای مختلف، تخریب پذیری محیط، افکتهای گرافیکی و… چیزایی هستن که به شرط استفاده مناسب میتونن بدون آسیب زدن به گیمپلی بازی رو سینمایی کنن. یه مثال خیلی ساده از مورد اول هم میشه وقتی که در دیالسی بلادبورن میرسید به استخر خون، در اونجا دوربین از پلیر فاصله میگیره و قاب زیبایی رو شکل میده که عظمت منطقه دیالسی رو نشون میده. خیلی راحت میشه فهمید که کارگردان میخواسته در اون قسمت وسعت منطقه دیالسی رو به تصویر بکشه و در این کار موفق شده؛ بدون آسیب زدن به گیمپلی و محدود کردن پلیر برخلاف بعضی بازیهای دیگه.
الان این که درخت و بلند میکنه و گیمر باید انالوگ و رو به جلو ببره شد ایراد؟
فقط تو گاد همچین چیزی دیدی؟ قبلا تو هیچ بازی ای همچین چیزی ندیدی؟
Godofwar0385@
ببخشید که از بازی مورد علاقهتون ایراد گرفتم. راه رفتنهای طولانی در خیلی از بازیها هستن ولی فرق گاد آو وار با بقیه اینه که شما هیچ کاری غیر از جلو رفتن نمیتونید انجام بدید. شما احتمالا این بازی رو الان روی کنسولتون دارید. همین الان برید، یه نیو گیم بزنید و بعد از بُریدن درخت سعی کنید دوربین رو بچرخونید، یا اینکه برید به سمت چپ یا راست، نمیشه! من اغراق نمیکنم، واقعا نمیشه همچین کاری کرد! شما فقط و فقط میتونید برید به سمت جلو، به این میگن آزادی کاذب! وقتی که من هیچگونه کاری غیر از چیزی که بازی میگه نمیتونم انجام بدم پس چرا اصلا این بخش جزو گیمپلی هست؟ این رو تبدیل کنید به یک کاتسین. در رابطه با بقیه بازیها هم من طرفدار راه رفتنهای آروم نیستم ولی اونجا حداقل روی دوربین و مسیر حرکتم یه کوچولو هم که شده کنترل دارم.
خواهش میکنم
نمیدونم چند عنوان بازی تاحالا بازی کردید ولی خیییییلی از بازیا دقیقا باید کاری که سازنده میخادو انجام بدی و مسیری که تعیین کرده رو بری
بعد اول بازی چه لزومی داره الان بخام برم اینطرف و اونطرف؟چرا کل بازی که ازادی عمل بیشتر بهت میده و میتونی هر جا خاستی بری و نمیگی؟
انشالا ادم بخاد از یه جیزی ایراد بگیره
چرخوندن دوربین اول بازی مهم نیی
بعدش مهمه که بازی همه چی در اختیارت میزاره
شما هنوز تو گادای قدیم موندید،بازی تغییر کرده دیکه با دید گادای قبلی نگاش نکنید قبلا هم نظرتو خوندم در مورش
اونا ابر شاهکارن ولی دیگه ساخته نمیشن الان با این تغییرات لذت ببر
“چرا کل بازی که ازادی عمل بیشتر بهت میده و میتونی هر جا خاستی بری و نمیگی؟”
انگار یادتون رفته، موضوع مقاله راجب به سینمایی شدن بازیهاست و من با راه رفتنهای طولانی گاد آو وار خواستم یه مثال از گیمپلی سینمایی بد بزنم. یعنی تنها برداشت شما از این کامنت این بود که من دارم سعی میکنم بگم کُل گاد آو وار بده چونکه راه رفتن داره؟
گاد آو وار ۲۰۱۸ بازیه که به دلایل زیادی حال منو به هم میزنه و راه رفتن فقط یکیشونه، ولی این کامنت فقط راجب به این بازی نبود. اصلا نمیدونم این حرفتون راجب به بهتر شدن بازی در بقیه قسمتها چه ربطی به بازیهای سینمایی و موضوع این مقاله داره. انگار بعضی از فنبویها حتی نمیتونن هضم کنن یه انتقاد یعنی چه و گرفتن هر ایرادی رو برابر با حمله به کل بازی میدونن…
داداش گلم شما میخوای انتقاد کنی بیا پیش من اینارو ولشون کن
۱.اگه این دلیلی که داری ۷۰ درصد گیم ها این مشکل داره😐
۲.کوری بارلوگ تو یکی از مصاحبه هاش گفته God of war 2018 اولین بازی که قرار بسازم که کاتسین نداشته باشه اگه این کار نمی کرد منتقدها این کار به عنوان دروغگو در نظر میگرفتن و بر علیه بازی استفاده میکردن🗿
ببین این یه نیرنگ تو بازیسازیه
درواقع اونجا بازی میخواد کنترل رو بده دست تو تا اون کشمکش های کریتوس رو با گوشت و خون درک کنی
یه مثال خوبش سکانس آخر اپیزود سه وولف امانگ آسه
شما تنها کنترلی که از بیگبی داری اینه که میتونی w رو فشار بدی بری سمت دی و دو😂
ولی همین قضیه که اینجا همینقدر هم کنترل دست منه گیمره اون احساس داستان بازی صدبرابر میشه
آقا نگو این چه حرفیه ، الان نابود میکنن مقاله رو 🥲
اره واقعا death stranding شبیه ساز پیاده روی بود
من اگه بازی سینمایی هم بخوام بکنم heavy rain بازی میکنم لا مصب با روح و روان ادم بازی میکنه
red dead هم ک خیلی ناب بود واقعا
خداوکیل نمی گم بد بود metal gear solid v ولی خیلی جای بهتر شدن داشت خیلی
کوجیما باید فیلم بسازه بازی سازی رو بده دست سم لیک و کن لوین و نیل دراکمن و دیوید کیج و میازاکی و بقیه بزرگان و وابستگان
به به این و میگن یه مقاله ی خوب
بارها و بارها گفتم بعضی بازیا با فیلم هیچ فرقی ندارن و اصلا انگار سازنده هدفش و یادش رفته
مهم ترین چیزی که بازی و با فیلم متمایز میکنه گیم پلیه اگه گیم پلی خیلی کم دیده بشه یا به مدت ۱۵ دقیقه بخام دسته رو بزارم کنار چه لذتی واسه منه گیمر داره؟
قبلا هیچ وقت بازیا اینجوری نبودن و و سازنده خیلی بیشتر به گیم پلی اهمیت میداد،
امروزه بر عکس شده و ما میبینیم فقط گیر دادن به داستان که فلان بازی داستانی فلسفی داره و باید انقدر زبان انگلیسیت و فلسفت خوب باشه که بفهمی چی شد
حالا سوال من اینه که مگه چند درصد گیمرا از فلسفه و داستانای فلسفی چیزی میدونن؟
چرا باید گیم پلی کم دیده بشه و همه چی بشه داستان و شخصیت پردازی؟خب الان اصلا من چرا دسته بگیرم دستم؟
داستان خفن بخام میرم فیلم و سریال میبینم یا کتاب میخونم که میدونم خیلی فیلما هست که میتونم حتی رایگان دانلود کنم و ساعتها بشینم با دوستام ببینم و لذت ببرم.
اشتباه نشه من نمیگم بازی نباید داستان داشته باشه ها،
داستان تا وقتی خوبه که در خدمت گیم پلی باشه
یه داستان خیلی خوب و قابل قبول
یه موسیقی عالی
و یه گیم پلی بشدت عالی و پر خلاقیت همراه با ارزش تکرار مهمترین چیزایی هستن که یه بازی احتیاج داره
ارزش تکرار مهم ترین چیزیه که یه بازی باید داشته باشه که تا سالها میشه بازیش کرد و خسته نشد و گذر سال هیج وقت از شاهکار بودنش کم نمیکنه
امیدوارم خوب نظرمو بیان کرده باشم
ممنون از اقای زاهدی