رتبه‌بندی فیلم‌های جان کارپنتر | بخش اول

فیلم کلاسیک Halloween ساخته جان کارپنتر (John Carpenter) در سال ۱۹۷۸ روایتگر مبارزه‌ای نفس‌گیر در برابر دیوانه‌ای چاقوکش است، ولی رسیدن به این مقطع زمان‌بر بود.

پس از یک افتتاحیه شوکه‌کننده، فیلم آرام آرام با حضور ناخواسته لارا استرود با نقش آفرینی جیمی لی کرتیس (Jamie Lee Curtis)، پرستار بچه‌ای که در دوردست شاهد مورد مشکوکی است، تنش را آغاز می‌کند. چگونگی ایجاد تعلیق مانند یک تمرین می‌ماند و افراد معدودی هستند که بهتر از جان کارپنتر توانایی اجرای آن را داشته باشند، کسی که از کودکی شیفته سینما بود و در بولینگ گرین، سالن تئاتری در مرکز شهر کنتاکی که پدرش به عنوان استاد موسیقی فعالیت داشت، حضور پیدا کرده و سپس بعدها به لس‌آنجلس رفت تا خودش فیلم‌سازی کند.

نام کارپنتر با سینمای وحشت عجین شده است. طی چهار دهه اخیر، کارگردانان کمی بوده‌اند که چنین تاثیر به‌سزایی بر این ژانر گذاشته باشند. کارپنتر در ژانرهای دیگر نیز تجربه دارد، منتهی همانطور که این رتبه‌بندی گویاست، فارغ از ژانر فیلم‌سازی، وی تمایل دارد که به موضوعات همیشگی خود تکیه کند. کارپنتر اغلب برای این که نام خود را به عنوان مالک اصلی فیلم‌هایش قرار می‌دهد، یک دلیل خاص دارد: او سازنده فیلم‌های سبک جان کارپنتر است.

برای مرور کلی حرفه کارپنتر، وبسایت Vulture تصمیم گرفت که برروی ویژگی‌هایی که کارگردانی کارپنتر نمایانگر آن بوده است، از جمله چند فیلم تلویزیونی، متمرکز شود که بدین منظور کارهای سریالی وی یا عناوینی که کارگردانی نکرده در این مقاله لحاظ نشده است.

۲۰ – Memoirs of an Invisible Man (1992)

تنها فیلمی از کارپنتر که می‌توانست توسط هر شخص دیگری نیز ساخته شود خاطرات یک مرد نامرئی پروژه‌ای بود که ستاره آن زمان چوی چیس (Chevy Chase) سال‌ها وقت صرف آن کرد. حداقل در تئوری می‌توان دلیل این همه مشقت را فهمید. چیس، ایفاگر نقش سرمایه‌داری در سان فرانسیسکو است که طی اتفاقی نامرئی می‌شود. وی در عین حال که می‌تواند شوخ‌ طبع باشد همچنین قادر است تا ایفاگر نقشی رومانتیک در فیلمی هیجانی باشد که شخصیت‌هایش را مقابل مامور سرکش سازمان سیا به نقش‌آفرینی سم نیل (Sam Neill) قرار دهد. منتهی وی خسته کننده ظاهر شده و به طرزی شگفت آور برخی از جلوه‌های ویژه فیلم ناکارامد هستند.

Ghosts of Mars (2001) – 19

بازنویسی آزادی از کار خود شخص کارپنتر به نام Assault on Precinct 13 ما را به سیاره مریخ می‌برد. جایی که یک افسر پلیس با نقش آفرینی ناتاشا هنستریج (Natasha Henstridge) به اجبار با قانون‌ شکنی بدنام با ایفاگری آیس کیوب (Ice Cube) متحد می‌شود تا از دست معدن‌چیان تسخیر شده جان سالم به در ببرند. آیس کیوب شوخ طبعی خود را دارد و دنیای فیلم جزئیات جذابی دارد‌، با این حال اکشن فیلم بی‌روح بوده و کمبود بودجه باعث شده تا این اثر به بازی‌های ویدیویی دهه ۹۰ شباهت پیدا کند. فیلم با شکست مواجه شد و باعث شد تا کارپنتر برای مدتی از فیلم‌سازی فاصله بگیرد.

The Ward (2010) – 18

کارپنتر پس از نه سال و ساخت تعدادی از قسمت‌های Masters of Horror، با فیلم هیجانی The Ward و نقش آفرینی امبر هرد (Amber Heard) در نقش یک زندانی روانی در تیمارستان به صحنه بازگشت. این فیلم همچنین از بازیگران مکمل خوبی چون دنیل پانابیکر (Danielle Panabaker)، مامی گامر (Mamie Gummer) و جرد هریس (Jared Harris) بهره برده بود اما در پرده پایانی است که ما شاهد جذابیت کافی هستیم. کارپنتر که در حال حاضر خود را با بازی‌های ویدیویی و موسیقی سرگرم کرده، از آن زمان تا الان علاقه چندانی به کارگردانی نشان نداده است.

Vampires (1998) – 17

کارپنتر طرفدار فیلم‌های وسترن است و المان‌های بسیاری از این ژانر را در فیلم‌های خود به‌ کار برده است منتهی هرگز شخصاٌ کارگردانی فیلمی وسترن را انجام نداده بود. خون آشام‌ها محصول سال ۱۹۹۸ با نقش آفرینی جیمز وودز (James Woods) در نقش شکارچی خون آشام در جنوب غربی امریکا است. تنها فیلم ساخته شده از وی که می‌توان آن را در سبک وسترن نامید، چنان ناخوشایند است که حتی در مقایسه با خونین‌ترین آثار وی، بیش از حد خشونت دارد.

۱۶ – Village of the Damned (1995)

فیلم خون آشام‌ها بنا به اعتقاد برخی با توجه به دهه نودی که زمان سختی برای کارپنتر بود، یک بازگشت دوباره برای وی به حساب می‌آید، با این حال برخی از ساخته‌هایش در آن دهه به مرور زمان به چشم آمده و وی کار را جدی‌تر دنبال می‌کرد. مورد خاصی در این اقتباس از رمان جان ویندهام (John Wyndham) وجود ندارد که توسط اقتباس قبلی در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته نشده باشد. در عین حال کارپنتر از فضای تاریک و مه آلود کالیفرنیای شمالی بهترین استفاده را در خلق شهری کوچک با کودکانی ترسناک و کنترل کننده ذهن می‌برد.

۱۵ – Escape From L.A. (1996)

کارپنتر در دنباله فیلم آخرالزمانی قبلی خود تحت عنوان Escape From New York، کرت راسل (Kurt Russell) در نقش اسنیک پلیسکن را به لس آنجلس ویران شده می‌برد تا دختر رییس جمهور را نجات دهد. طنز به وفور در فیلم وجود داشته، جلوه‌های ویژه گاهی مسخره به نظر آمده و کسی نیاز به دیدن موج سواری اسنیک نداشته است. با این حال راسل از بازی در نقش قهرمانانه خود لذت برده و بازیگران نقش مکملی چون استیو بوشمی (Steve Buscemi) و دیگر عوامل، فیلم را از دنباله‌ای غیرضروری نجات می‌دهند.

۱۴ – Someone’s Watching Me! (1978)

فیلم Someone’s Watching Me زمانی که Halloween هنوز در حال اکران بود از سوی NBC در تلویزیون پخش شد. لورن هاتن (Lauren Hutton) در نقش مدیر اخبار تلویزیونی که به لس آنجلس نقل مکان می‌کند، جایی که توسط یک شخص ناشناس از ساختمان کناری مورد اذیت قرار می‌گیرد. با الهام از فیلم Rear Window و برگرفته از المان‌های فیلم‌های هیچکاک، این فیلم با وجود محدودیت‌های تلویزیونی‌‌ می‌تواند لحظات ترسناکی را پدید آورد.

۱۳ – Elvis (1979)

کارپنتر در اولین همکاری خود با کرت راسل، به سراغ ساخت فیلمی درباره الویس پریسلی (Elvis Presley) برای انتشار در تلویزیون رفت، فیلمی دو قسمتی که روایت‌گر زندگی وی از لحظه تولد تا مرگ بود. به دلیل علاقه‌ای که کارپنتر و راسل به پریسلی داشتند، آن‌ها زمان زیادی را صرف نمایش جنبه‌های ناخوشایند زندگی وی کردند، که در آن مقطع مورد ستایش قرار گرفت. راسل که برای اجرای نقش خود انگیزه بسیاری داشت، یادآور این موضوع بود که چرا الویس پریسلی شخصیتی مهم و محبوب است. در زمان انتشار این فیلم، دوسال از مرگ وی گذشته بود.

۱۲ – Prince of Darkness (1987)

محصولی به هم ریخته و در عین حال جذاب که تنها یک فیلم‌ساز بزرگ توان ساخت آن را دارد. Prince of Darkness، کارپنتر را پس از سال‌ها کار پرفراز و نشیب برای استودیوهای بزرگ، به فیلم‌سازی با بودجه کم بازگرداند. عنوانی هیجانی و همکاری مجدد کارپنتر با بازیگر فیلم Halloween، دونالد پلزنس (Donald Pleasence) که ایفاگر نقش یک کشیش در فیلمی درباره مسایلی چون کفر و پایان جهان بود. شاهزاده تاریکی به طرزی ماهرانه فضایی اسرارآمیز را با صحنه‌های آزار دهنده بدون ایجاد حس زدگی ترکیب کرده بود. این فیلم با الهام از کارهای نویسنده بریتانیایی نایجل نیل (Nigel Kneale) ساخته شده بود که انگار فیلم برگرفته‌ای آشفته از سینمای ترسناک اروپا بود. آشفتگی‌ای که برای کارپنتر یک مزیت محسوب می‌شود. عنوانی که نباید اولویت اول کسی باشد، ولی تعجبی ندارد که چرا جزو فیلم‌های محبوب طرفداران است.

۱۱ – Christine (1983)

پس از بازخوردهای سردی که به فیلم The Thing در سال ۱۹۸۲ وارد شد، کارپنتر در چند استودیو کارگردانی عناوینی را بر عهده گرفت که توسط دیگران تهیه‌کنندگی می‌شد. در هرحال با کنار گذاشتن فیلم Memoirs of an Invisible Man، کارپنتر در عین اینکه مشغول پروژه‌های استودیوها بود، اثرگذاری خود را رها نکرد. Christine، داستان ماشینی کشنده و یک نوجوان اغواگر است که نمی‌توانست جزو آثار سبک استفن کینگ (Stephen King) برای اقتباس باشد. ساخت یک هتل تسخیر شده خیلی راحت‌تر از ماشینی ترسناک است منتهی کارپنتر این کار را با ساخت تصاویری الهام بخش عملی کرد، مانند ماشینی آتشین که در حال تعقیب یک قربانی است. با حفظ روح داستان استفن کینگ، شاهد داستان شخص جوانی هستیم که چنان در مشکلات غرق شده است که در نهایت کنترل خود را از دست می‌دهد.

رتبه بندی فیلم های جان کارپنتر| بخش دوم

منبع: والچر