مصاحبه : تاریخ حقیقی Assassin’s Creed IV:Black Flag|قسمت اول

مصاحبه ای را با آقای Colin Woodard ترتیب داده ایم. ایشان مورخی هستند که کتابی در مورد دوران طلایی دزدان دریایی نوشته است. طرز تفکر این شخص ایده هایی زیادی را در مورد انتظاراتی که از بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag می توان داشت ، ارائه می دهد. این مصاحبه به صورت کامل ترجمه شده است و شما می توانید آن را در ادامه ی مطلب مشاهده کنید.

آقای Colin Woodard به هیچ وجه با دنیای دزدان دریایی بیگانه نیست. او در سال ۲۰۰۸ کتابی با نام The Republic of Pirates منتشر کرد. این کتاب به زندگی حقیقی دزدان دریایی نگاهی اجمالی  و کاملی می اندازد. دزدان دریایی که در اوایل سال ۱۷۰۰ در دریای کارائیب کشتی رانی می کردند.از لحاظ تاریخی و بر اساس تفسیر اکثر اساطیر ، دزدان دریایی یک گروه نسبتا کوچکی بودند که با گذشت زمان بر جمعیت آنان افزوده شده است. اما تاریخ حقیقی جنگ ها و ماجراجویی های آن ها به اندازه ی فیلم های داستانی ، کمیک ها و کتاب هایی که این دوره ی زمانی را روایت می کنند ، فریبنده است.

با بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag که در اواخر امسال عرضه می شود ، خدمت شما هستیم. ما برای کسب اطلاعاتی در مورد داستان باور نکردنی این مردان و زنان و همچین ایجاد شناخت بیشتری در مورد اتنظاراتی که می توان از بازی پیش روی شرکت Ubisoft که هر دو در یک بازه ی زمانی روایت می شوند ، با آقای Woodard مصاحبه ای انجام داده ایم.

کمی بیشتر در مورد کتاب خود یعنی The Republic of Pirates توضیح دهید و این که چرا می خواستید این کتاب را بنویسید ؟

Colin Woodard : برای اولین بار است که در دهه های گذشته برای بازسازی تاریخ حقیقی یک دزد دریایی بزرگ تلاشی انجام شده است. کسی که مسئول تمامی دزدان دریایی است که ما امروزه آن را تصور کرده ایم. و مسئله ی قابل توجه این است که ۹۵ تا ۹۸ درصد تصورات ما از دزدان دریایی یک گروه کوچک از دزدان دریایی است که در یک دوره ی زمانی کوتاه در اویل قرن ۱۸ در خارج از منطقه ی باهاما(منطقه ای در اقیانوس اطلس که شامل ۷۰۰ غار و جزیره می شود) فعالیت می کنند. مسئله واحد و مشترکی که بین همه ی روایتگران مشترک است ، مشاغل این افراد قبل از دزدی دریایی است. آن ها در نیروی دریایی سلطنتی(royal navy ) به عنوان سرباز کار می کردند. این بخشی است که آن ها مرا به خود جلب می کنند.
دزدان دریایی از دو جهت غیر معمول به حساب می آیند: یکی در مورد سطح موفقیت های آن ها است.آن ها موفق شدند که پنچ امپراطوری را به زانو درآورند. این کار با تهدید کردن تجارت و بازرگانان این امپراطوری ها قبل از انجام ضد حمله میسر می شد. آن ها قادر به انجام این کار بودند ، زیرا برخلاف دزد های دریایی زیادی که قبل از آن ها این کار را انجام داه بودند و خیلی هم شبیه دزد های دریایی حال حاضر بودند ، آن ها قادر بودند که به مخفی گاه ها و زیر ساخت های دولت سرکش دزدان دریایی تکیه کنند.

در مورد دزدان دریایی باهاما در اویل سال ۱۷۰۰ باید بگویم؛ باهاما منطقه ای خالی و متروکه بود. همچنین در این مکان کشتی مستعمره ی انگلیس هم نابود شد. این اتقاق به دلیل جهت باد و مهارت ناکافی ملوانان این کشتی رخ داد. بدین ترتیب تقریبا تمامی تجارت های دریایی در خارج از حوضه ی کارائیب انجام می شد و اسپانیایی ها بخش عمده ی گنج ها و کشتی های گالینز(کشتی های مخصوص بازرگانی و جنگی اسپانیایی ها در قرن پانزدهم) خود را از میان تنگه ی فلوریدا عبور می دادند. در این مجمع الجزایر پیچ وخم هایی وجود دارد که فقط دزدان دریایی و کشتی های کوچک می توانند در میان آن ها قایقرانی کنند و به تبع آن توسط کشتی های جنگی تعقیب نشوند.

دزدی دریایی درست بعد از جنگ های بزرگ استعماری اتفاق افتاده است. اکثریت ما امروزه جنگ هایی که به ” جنگ وراثتی اسپانیا ” معروف بود را فراموش کرده ایم. هنگام وقوع چنین جنگ های طولانی دشمن چهار بار کشتی های مستعمره ی انگلیس را در باهاما نابود کرد و باعث خروج آن ها از این منطقه شد ، و با گذشت زمان این جنگ ها به پایان رسید ، عده ای از مردم در کلبه هایی میان جنگل ها بدون حکومت هیچ دولتی در آن جا زندگی می کردند. و دزدان دریایی منطقه ی باهاما را تصرف کردند و قبل از اینکه دوباره مستعمره ی انگلیس آنجا را اشغال کند ، اسلحه ها را در سنگرهای محمکی در بندر می گذاشتند و خود را مجبور می کردند که فقط در شرایط خاصی از آن جا حرکت کنند. بنابراین این پایگاه دزدان دریایی محلی برای متحد شدن آن ها و در نتیجه باعث گشترش یافتن و خطرناک شدن آن ها شد.

عنصر دیگری که این دزدان دریایی را در طول تاریخ غیرمعمول و معروف کرده است ، انگیزه ای بود که آن ها برخلاف دزدان دریایی ما قبل خود داشتند. آن ها به خود به عنوان دزد و راهزن نگاه نمی کردند ، بلکه اکثریت آن ها به نظر می رسید خود را مجموعه ای از انقلابیون مبارز می دانستند که در مقابل مالکان و کاپیتان های کشتی هایی که باعث بدختی بسیاری از آن ها هنگام خدمت در نیروی سلطنتی دریایی شده اند ، می جنگیدند.

این نوع زندگی برای دریانوردان(دزدان دریایی) چگونه بود ؟

Colin Woodard :  معمولا خاطرات و حکایات نیروی سلطنتی دریایی همراه با خشونت و درگیری زیادی همراه است. تمام مردمی که پرداختی های خود را نپردازند ، مجبور به خدمت کردن می شوند ، کودکان به معنای واقعی ربوده می شدند و نیروی انسانی که برای جنگ لازم داشنتد را از این طریق بدست می آوردند. اگر شانس با شما یار بود و از این جنگ جان سالم به در ببیرید و اگر به دلیل غذاهای بسیار بد و بیماری های واگیر داری که معمولا جان نیمی از خدمه ی کشتی را می گیرد ، زنده بمانید ، سرانجام به خانه خواهید رسید و اکثر مواقع قبل از اینکه خستگی خود را رفع کنید ، باید مجبور به خدمت در کشتی دیگری شوید.

بدین ترتیب مردم واقعا ناراحت بودند. مخصوصا با پایان جنگ ؛ بازرگانان دریایی اوضاع را بدتر هم می کردند . چون وقتی جنگ به پایان می رسید ، نیروی دریایی چیزی حدود ۳۵۰۰۰ ملوان را بدون هیچ گونه قراردادی از کشتی هایشان اخراج می کردند. رکود اقتصادی پس از جنگ هم از دیگر مشکلاتی بود که وجود داشت. و این بدین معناست هرکسی که بتواند کاری در کشتی های تجاری پیدا کند ، تقریبا پولی به عنوان حقوق به او داه نمی شود ، چون دیگر لازم نیست که پول بیشتری بابت جذب مردم بپردازند. بنابراین دلایل زیادی برای ناراحتی ملوانان و همچنین سرکشی کردن آن ها وجود داشت. مردم زیادی به دزدی دریایی رو آوردند چون آن ها می دانند که فریب خورده اند.

مدیریت و اداره ی این دزدان دریایی چگونه بود که باعث شد آن ها این طور موفق ظاهر شوند؟

Colin Woodard : دزدان دریایی می آمدند و یک کشتی تجاری را در هم می شکستند و آن را مال خود می کردند. آن ها معمولا این کار را بدون شلیک حتی یک گلوله انجام می دادند ، زیرا یک کشتی تجاری شامل ۱۰ نفر بود و در طرف دیگر یک ارتش متحد و مسلح ۲۰۰ نفری از دزدان دریایی قرار داشت که به سوی این کشتی حمله می کردند و بدین ترتیب این کشتی تجاری چاره ای جز تسلیم شدن در برابر این دزدان دریایی نداشتند.

هدف اصلی تسخیر محموله ی کشتی و خود کشتی بود و شما (دزدان دریایی) نمی خواستید که آسیبی به آن وارد شود. حال مسئله این است که سرنوشت خدمه ی کشتی چه می شود؟ خدمه ی کشتی با خود می گفتند: “من می توانم با گرسنگی که در طول سفر داشتم می توانم در سرتاسر اقیانوس آطلس بمانم و یا به این دزدان دریایی ملحق بشوم.” بدین ترتیب بسیاری از آنان به دزدان دریایی ملحق شدند.

نحوه ی انتخاب شدن کاپیتان دزدان دریایی با رای گیری میان خدمه انجام می شود. بدین ترتیب کسی که بیشترین محبوبیت را میان گروه دارد به عنوان کاپیتان و رهبر گروه انتخاب می شود و همچنین خدمه ها این اختیار را دارند که در هر زمانی می توانند کاپیتان را عزل کنند. این اتفاق حتی ممکن است در موقع جنگ ها هم رخ دهد. معمولا در همه ی گروه ها وقتی غنایم بدست می آید کاپیتان ها ۱۴ برابر ملوانان معمولی سهم دارند. به علاوه کاپیتان گروه دارای اتاق اختصاصی است که دیگر ملوانان حق ورود به آن را ندارند. این قضیه در مورد دزدان دریایی صدق نمی کنند. کاپیتان گروه به اندازه ی بقیه ی خدمه از غنایم سهم می برد و حق ندارد که اتاق اختصاصی برای خودش داشته باشد.

این ها دلایلی هستند که چرا دزدان دریایی در ذهن ما باقی ماندند. زیرا آن ها در زمان خود قهرمانان قومی بودند. این افراد توسط بزرگان هر دو طرف اقیانوس اطلس به عنوان کودکان شیاطینی و بدتر از آن  و مجرمینی که ارزش ها را زیر پا گذاشته اند ، یاد می شود. اما به نظر می رسد که مردم عادی آن ها را پذیرفته اند.

Ubisoft Montreal تاکنون در مورد چندین شخصیت های جذابی که قرار است در بازی جدید خود قرار دهد صحبت کرده است ، و من بی صبرانه منتظر هستم که دیدگاه شما را در مورد این که هر یک از این اشخاص از کجا آمده اند ، بدانم. با شخصیت Blackbeard شروع می کنیم. این شخصیت چه کسی است؟

Colin Woodard : او به طور حتم یک دزد دریایی متفکر بود. وقتی که برای کسب اطاعات در مورد این شخصیت به مستندات و مدارک موجود مراجعه کردم ، تصورم بر این بود که او یک شطرنج باز بی نظیر می باشد. همان طور که قبلا هم گفتم ، او با استفاده از این سبک از کشتار مردم را بدون درگیری تسلیم می کرد ، واین کار را با دقت برنامه ریزی می کرد. و مردم هم از شهرت او وحشت زده بودند. وقتی شما می فهمیدید آن Blackbeard است که با تمام افرادش به سوی شما حمله ور می شود ، مردم تسلیم می شدند. اما حقیقت این است که در تمامی مدارک و شواهد ، اکثر افرادی که اسیر شدند و جان سالم بدر بردند به مقامات گزارش دادند که تا قبل از جنگ تا سر حد مرگ او با نیروی سلطنتی دریایی حتی یک نمونه  کشتار در کل کارنامه ی زندگی او دیده نمی شد.

این کار های Blackbeard به نوعی کشتار به حساب می آید ولی او هیچ وقت خودش قصد کشتن کسی را نداشت و این عمل در آن زمان امری غیر معمول بود. دوره ی بی رحمی ها بود. جایی که عدالت دلخواه انجام می شد. اگر بچه ای هشت ساله تکه ای نان می دزدید ، شما او را به دار می آویختید. دوره ای پر از خشونت بود. اما او همیشه راجع به کاری که انجام می داد فکر می کرد. او قبل همه از اتفاقاتی که می افتاد خبر داشت و به نوعی آینده نگر بود. او سعی می کرد که از خود شخصیتی شبیه Tony Soprano (شخصیتی افسانه ای که ملیتی ایتالیایی-آمریکایی دارد که در کارولینای شمالی زندگی می کرد.) به وجود آورد. پس Blackbeard به کارولینای شمالی رفت و خواست تا پست حفاظت از فرماندار را بدست آورد.شما می دانید که پرسه زدن یک دزد دریایی در شهری که تمامی اعدام های آن در سکوت و به طور غیر رسمی انجام می شود ، چه خطراتی را می تواند به دنبال داشته باشد. بدین ترتیب Blackbeard به شخصیتی بسیار جذاب تبدیل شد. من به شخصه در بین افراد این گروه بیشتر از همه به Blackbeard علاقه مند شدم.

یکی دیگر از شخصیت هایی که به آن اشاره شده است ، Calico Jack می باشد. شما چه اطلاعاتی را می توانید در مورد این شخصیت در اختیار ما قرار دهید؟

بله ، Calico Jack این اسم را به خاطر علاقه ی او به پوشیدن لباس های روشن کالینو(نوعی لباس پر زرق و برق) دارد. او رهبر دزدان دریایی می باشد. Calico Jack یکی از چشمه های امیدی بود که پس از سقوط دزدان دریایی سعی داشت دوباره این گروه را تشکیل دهد. او نسبتا فاقد صلاحیت بود. به نظر می رسید که او تصمیم های غلطی را می گرفت که او را یک فرمانده ی بسیار ضعیف نشان می داد. او روز هایش را در کنار کشتی خرابه ها و ساحل ها می گذارند. در یکی از این روز ها یک بازرگان گذری مسیر زندگی او را عوض کرد.او احتمالا برعکس Blackbeard می باشد. او کسی نیست که بتواند خیلی خوب در مورد اطراف خود فکر کند. به نظر نمی رسید که او توانسته باشد در سفر های دریایی خود میان خدمه احترام و منزلتی کسب کرده باشد.

قسمت اول مصاحبه به پایان رسید.امیدوارم که تا این جا از خواندن این مصاحبه لذت برده باشید. در قسمت بعدی با شخصیت ها و اطلاعات بیشتری آشنا خواهید شد.

قسمت بعدی به زودی…