نقد و بررسی بازی Dark Pictures: House Of Ashes؛ نقطه عطف یا سرابی دوباره؟

بلاخره نسخه سوم مجموعه Dark pictures، بازی House Of Ashes، بعد از وقفه نسبتا طولانی نسبت به Little Hope عرضه شد. با نقد و بررسی این بازی با گیمفا همراه باشید.

اگر از طرفداران سرسخت بازی‌های ترسناک یا داستان‌محور باشید، حتما سری بازی‌های Dark Pictures که تاکنون سه نسخه از آن عرضه شده است را بازی کرده‌اید. نسخه اول این فرنچایز ترسناک ساخته Suppermassive Games، با عنوان Man of Medan عرضه شد. نسخه دوم Little Hope نام داشت و حالا شاهد عرضه نسخه سوم، House of Ashes هستیم. اما از نظر کیفی، این سه نسخه در چه مرتبه‌ای قرار دارند؟

استودیو Supermassive Games همان استودیوی خلاقی است که Until Dawn را ساخت. انتظارات برای هشت‌گانه جدید این استودیو (Dark pictures) بسیار بالا بود. متاسفانه دو نسخه اول این سری بازی‌های چندان خوبی نبودند و اکثر طرفداران را تا مرز ناامیدی برای این مجموعه پیش بردند. از دلایل اصلی آن هم داستان‌های آبکی و شخصیت‌‌پردازی‌های ضعیف بود. اما House of Ashes در چه وضعیتی قرار دارد؟ آیا این نسخه شروعی بر بازی‌های خوب این مجموعه است؟ در نقد و بررسی بازی House of Ashes با گیمفا همراه شوید.

در House of Ashes تفاوت‌های زیادی از نظر ستینگ داستانی و شرح کلی وقایع با دو نسخه قبلی Dark Pictures دیده می‌شود. این نسخه شما را به سال ۲۰۰۳ و جنگ آمریکا و عراق می‌برد؛ ستینگی که کمتر در یک بازی ترسناک استفاده شده! معمولا چنین وقایعی را در بازی‌های شوتر شاهد هستیم اما این بار Supermassive Games راه متفاوتی برای بیان داستانش انتخاب کرده. علاوه بر آن، همانند بازی‌های قبلی مجموعه، از واقعیات تاریخی برای ایجاد المان‌ها و داستان‌های ترسناک کمک گرفته شده است. همه این‌ها باعث می‌شوند تا شما به دید متفاوتی به بازی نگاه کنید.

داستانی متفاوت در ژانر ترس

داستان House of Ashes شما را ابتدا به ۲۰۳۳ سال قبل از میلاد و به امپراطوری آکاد می‌برد؛ حکومتی که پادشاهش ادعای خدایی می‌کند. پادشاه آکاد حتی خدای ارشد را هم زیر سوال می‌برد و با هم‌پیمانان معتقدش قطع ارتباط می‌کند. چنین اعمالی باعث خشم الهه سامرین‌ها شده و به گوتین‌ها دستور حمله و تخریب امپراطوری آکادها را می‌دهد. بعد از اتفاقاتی بعد از سقوط آکادها، قلعه پادشاهی آن‌ها به دستان Pazuzu می ‌افتد. پازوزو پادشاه شیاطین بوده و باعث به وجود آمدن هیولاهایی در گوشه کنار این قلعه می‌شود.

به سال ۲۰۰۳ میرویم. جایی که آمریکایی‌ها نشانه‌‌هایی از وجود یک سلاح کشتار دسته‌جمعی ساخته شده به دست صدام حسین را کشف کرده‌اند. جست و جوی سربازان آمریکایی، آن‌ها را به قلعه سامرین‌ها می‌رساند و حالا باید با هیولاهای ساکن آن مبارزه کنند. هیولاهایی که به نظر هیچ راه حتمی‌ای برای مرگشان وجود ندارد و به نظر می‌رسد تنها راه چاره این سربازان فرار خواهد بود.

فضای داستان بازی یعنی مبارزه سربازان با یک یا چند موجود عجیب‌الخلقه شاید چیز جدیدی نباشد، اما برای Dark Pictures یک نوآوری به نظر می‌رسد. جنگ آمریکا و عراق فضای بسیار متفاوتی با کشتی روح زده و جادوگری دارد و قابل درک‌تر نیز هست. اما چیزی که اهمیت زیادی دارد حس ترس در بازی است؛ House of Ashes از این نظر تا چه حد موفق عمل کرده است؟

بیشتر سعی شده حس ترس به صورت Jump Scare به شما القا نشود و آن‌چیز که شما را می‌ترساند محیط بازی باشد. راهروهای تنگ، فضای بسته، تاریکی و صداهای عجیب چیزهایی است که شما را در ابتدا بسیار خواهد ترساند؛ اما به مرور هیچ ترسی در بازی حس نخواهید کرد. دلیل آن هم دو چیز است: اول آن که هیولاهای بازی خیلی زود برای شما عرض اندام کرده و ترس از ناشناخته در بازی خیلی زود از بین می‌رود. دوم آنکه گشت و گذار در قلعه تسخیرشده بازی، هیچ خطری برای شما ندارد و هیچگاه، هیولاها در حال جست وجو به شما حمله‌ور نمی‌شوند. تنها جایی که ممکن است در معرض مرگ قرار بگیرید QTEها هستند!

گیم‌پلی House of Ashes؛ استفاده خوب از کلیشه‌ها

خوشبختانه QTEها به خوبی طراحی شده‌اند و هیجان و ترس بیشتری را نسبت به دو نسخه قبل برای شما همراه خواهند داشت. قبل از آن که وارد یک QTE شوید، بازی شما را مطلع کرده و می‌‌توانید از زندگی کاراکتر خود با چشمان بازتری حفاظت کنید. شکست در QTEها می‌تواند منجر به مرگ فوری یک شخصیت یا اتفاقات نابه‌هنجار دیگری شود. این که شکست در یک دکمه‌زنی دقیقا چه عوارضی برای شما خواهد داشت از قبل از آن مشخص نیست؛ همین هم موجب نگرانی و استرس شما می‌شود.

چه چیز باعث می‌شود که تلاش کنید یک شخصیت داستانی زنده بماند؟ میزان علاقه شما به آن شخصیت یکی از مهم‌ترین فاکتورها در این زمینه است. در مورد House of Ashes باید بگویم هیچ کاراکتری از ابتدا زننده و تنفربرانگیز نیست اما شخصیتی که وجودش برایتان خیلی مهم باشد هم به سختی پیدا می‌شود. البته شما با انتخاب‌هایتان می‌توانید از همین شخصیت‌ها، فردی بسیار شیطان‌صفت یا دلنشین بسازید. در واقع این شما هستید که تا حد زیادی در شخصیت‌پردازی آن‌ها دخیل خواهید بود.

بازی ۵ شخصیت قابل بازی دارد که داستان از دید آن‌ها روایت می‌شود. هر کدام از این شخصیت‌ها ارتباط دوستی یا صمیمانه‌تری با یکدیگر دارند و برخی هم روابط پیچیده‌تری دارند. اریک و ریچل قبلا با یکدیگر ازدواج کرده و جدا شده‌اند؛ حال اریک به دنبال بازگشت به رابطه در خلال این ماموریت است. به جز رابطه این دو که بارها نمونه‌های مشابهش را دیده‌ایم، بقیه کاراکترها روابط قابل درک‌تری دارند.

همانطور که گفتیم، جنگ عراق محیط داستانی بسیار متفاوتی با دیگر بازی‌های ترسناک بازار دارد. اما سوپرمسیوگیمز پا را از آن هم فراتر گذاشته و سعی کرده جنگ عراق را از دید هر دو سوی آن روایت کند. سلیم یکی از شخصیت‌های قابل بازی است که نژاد عرب دارد و در ارتش عراق است. معمولا در بازی‌های ویدئویی این کاراکترها شخصیت‌هایی تشنه خون و بی‌رحم نشان داده می‌شوند؛ اما اینجا تصویر متعادل‌تری از سلیم می‌بینیم. ارتباط سلیم با دیگر شخصیت‌ها از بهترین و دردناک‌ترین لحظات بازی House Of Ashes است.

سیستم مکالمات و انتخاب‌های بازی همچنان بدون تغییر در بازی وجود دارد. یکی از ایرادات این سیستم مبهم بودن نتیجه انتخاب‌ها است. در واقع شما بسیاری از اوقات اصلا نمی‌دانید این دو گزینه دقیقا چه تفاوتی دارند و منظورتان از گفتن آن‌ها چه خواهد بود! همچنین هر شخصیت یکسری ویژگی‌ها دارد که شما برای رسیدن به بهترین نتایج، باید بر اساس آن‌ها انتخاب کنید. این ویژگی‌ها نیز در انتخاب‌ها کمکی به شما نمی‌کند و در نهایت باید هر گزینه‌ای را که فکر می‌کنید مناسب‌تر است انتخاب کنید.

این که هر انتخاب دقیقا چه تاثیری روی ویژگی شخصیت‌ها دارد مشخص نیست! این که چرا انتخاب‌ها آیکون قلب و مغز دارند و در نهایت چه تفاوتی در ادامه خواهند داشت مشخص نیست! سازنده House of Ashes بهتر بود کمی بیشتر روی این سیستم کار کند و انتخاب‌ها کمتر حالت دستوری و سفید و سیاه کامل داشته باشند.

کیفیت بصری چشم‌نواز و زیبا

کیفیت بصری مجموعه Dark Pictures همیشه بالا بوده و نقطه ضعف چندان بزرگی در House of Ashes دیده نمی‌شود. خوشبختانه این نسخه کیفیت انیمیشن‌های بهتری دارد و دیگر شاهد انیمیشن‌های خیلی خشک و بدون انعطاف نیستیم. کیفیت تکسچرها همانند دو نسخه قبلی است و پیشرفت خاصی هم دیده نمی‌شود. نورپردازی نقش حیاتی در بازی‌های Survival Horror دارد و خوشبختانه بازی از این نظر بسیار زیبا به نظر می‌رسد. تنها موردی که کمی نیاز به پیشرفت دارد تغییر حالت چهره شخصیت‌ها است که ناگهانی ظاهر می‌شوند و چندان تطابقی با واقعیت ندارند.

صداگذاری House of Ashes؛ بهترین کیفیت ممکن

موسیقی نقطه قوت دیگری برای House of Ashes است. تغییر ریتم مناسب به همراه استفاده از ترک‌های کاملا اورجینال، باعث پدیدار شدن مجموعه‌ای خوب و گوش‌نواز از موسیقی‌ها است. صداگذاری شخصیت‌ها بسیار حرفه‌ای انجام شده و صدای هر کاراکتر کاملا روی شخصیتش می‌نشیند. به طور کلی در مبحث صداگذاری و موسیقی شاهد یک بازی AAA باکیفیت هستیم.

در نهایت باید بگویم بازی Dark Pictures Anthology: House of Ashes بهترین نسخه این مجموعه تا به حال به شمار می‌رود. Supermassive Games با این بازی در جهت درستی قدم برداشته و ما را به آینده این مجموعه امیدوار می‌کند. با وجود ضعف‌های غیرقابل انکار، بازی در نهایت طرفداران Survival Horror را راضی می‌کند.