سینما فارس: ۵ + یک و نیم؛ سینما و یک کاراکتر

پرونده‌ی این هفته با محوریت بازیگرانی مطرح شده است که توانسته‌اند با نقش‌آفرینی هنرمندانه خود، یک اثر کامل را به دوش بکشند و بتوانند به مانند اثری با مقیاس‌های همیشگی (داشتن چندین و چند کاراکتر و …) ایجاد کنند؛ البته وجود فیلم‌نامه دقیق و کارگردانی هوشمندانه نیز از ملزومات این نوع فیلم‌ها می‌باشد که در این لیست به سراغ هارمونی هماهنگ بین بازیگران، فیلم‌نامه و کارگردانی خواهیم رفت. حالا چرا اصرار بر وجود فقط یک کاراکتر؟ دلیل این را می‌توانیم به خلق سبکی بدیع در باب ژانرها و سبک و سیاقی خاص در غالب یک اثر سینمایی بلند که کنجکاوی بینندگان این فیلم را بیش از پیش قوت می‌بخشد و تاثیر به سزایی در ناخودآگاه جستجوگر مخاطب دارد و در نتیجه بیننده را تا پایان داستان بر خلاف چیزی که حس می‌شود (حس دفع بیننده چون فقط یک کاراکتر در سرتاسر فیلم وجود دارد)، نگه می‌دارد. در کنار مورد گفته شده، به ظرفیت تعدادی از بازیگران دنیای سینما خواهیم رسید که کارگردانان با شرط بستن بر روی هنر آنان، در یک شرط‌بندی شرکت می‌کنند و خود و بازیگر را محک می‌زنند. در بین این چنین آثار، چند نکته وجود دارد؛ تعدادی از آنان، بر اساس نوع ژانری که بر پایه آن استوارند، تنهایی و انزوای کاراکتر را به شکل کامل بدیهی رعایت می‌کنند و دلیلی را برای تک کاراکتر خود خلق می‌کنند؛ به عنوان مثال، اغلب آثار آخرالزمانی، تعداد محدودی از کاراکترها را ارائه می‌دهند و حتی در بعضی از مواقع، به همان تک کاراکتر خود اکتفا می‌کنند. تعدادی دیگر از فیلم‌ها نیز محوریت اصلی خود را بر آفرینش داستان بر روی تک کاراکتر خود بنا می‌گذارند. 

ادامه مطلب