سینما فارس: ۵ + یک و نیم؛ سینما و قاتلان سریالی

در این پرونده با گروه دیگری از انسان ها مواجه هستیم که به عنوان قاتلان سریالی شناخته می‌شوند؛ انسان‌هایی که با کشتن انسان‌های دیگر، به ارضای روحی می‌رسند و وقتی خود را غوطه‌ور در خون دیگران می‌بینند، رضایتی عمیق به اعماق قلبشان نفود می‌کند و خواهان خون بیشتر هستند. انسان‌هایی که نه هموفوبیا بر آنان کارساز است نه قوانین سفت و سخت جوامع در قبال قتل‌های زنجیره‌ای؛ به مفهوم قتل دقت کنیم؛ می‌بینیم که این کانسپت به خودی خود دچار افزایش بیش از حد استرس، ایجاد ترس از عواقب به مانند لو رفتن و دستگیر شدن و … را در پی دارد. اکنون بار دیگر مفهومی صحبت شده را تعمیم دهیم؛ وقتی که قتل را به مفهومی چون قاتلان سریالی می‌چسبانیم، خواهیم دید که پس از گذشت از پیک (اوج استرس و …)، سیر نزولی خود را طی کرده و به طرزی تظاهر می‌کند که انگار هیچ اتفاقی نیوفتاده است؛ قاتلان سریالی اغلب با خونسردی زیاد به سلاخی کردن طعمه‌های خود می‌پردازند و برایشان عادی شده است؛ یک روتینی که یا به دلیل شرطی شدن و یا لذت بردن از این حرفه (که با مطالعه در زندگی آن شخص، با ریشه‌یابی به ذات این عمل نیز دست یافت). مدیوم سینما نیز در به تصویر کشیدن قاتلان سریالی، عقب نکشیده است و همزمان با رخدادهای واقعی و حتی غیرواقعی، سعی در به نمایش گذاشتن آنها دارد. ما نیز به عنوان بیننده، با هیجان فیلم‌هایی با این مضمون (فرار کردن‌های پی در پی قاتل از دست قوانین و هوشمندی او و …) همراه می‌شویم که شامل همراهی ما با قاتلان سریالی تا دستگیری آنها توسط پلیس می‌شود.

ادامه مطلب