نقد و بررسی بازی DISTRAINT: Deluxe Edition‏؛ مرگ انسانیت

بعضی از بازی‌ها به معنای واقعی آدم را شگفت‌زده می‌کنند، یعنی شما بدون هیچ ایده‌ای به سراغ یک بازی می‌روید و توقع چندانی هم از آن ندارید، اما آن بازی به‌قدری عالی ظاهر می‌شود که به خودتان می‌گویید چگونه تا الآن آن را تجربه نکرده بودم؟ عنوان DISTRAINT: Deluxe Edition‏ دقیقا همین حس را به من منتقل کرد و بسیار فراتر از آن چیزی که فکرش را می‌کردم جذاب و باکیفیت بود، به همین دلیل تصمیم گرفتم تا در این مقاله به معرفی، نقد و بررسی این بازی مستقل بپردازم و شما را بیشتر از پیش با DISTRAINT: Deluxe Edition‏ آشنا کنم. این عنوان در سبک ماجراجویی بوده که به خوبی از المان‌های سبک وحشت نیز بهره می‌برد، پس اگر شما هم از طرفداران بازی‌های ماجراجویی هستید یا در گوشی خود به تجربه بازی می‌پردازید، حتما در ادامه با ما و گیمفا همراه باشید.

داستان، عذاب وجدان

داستان بازی بدون شک بزرگ‌ترین برگ برنده بازی محسوب می‌شود و سازنده بازی یعنی Jesse Makkonen در این زمینه فوق‌العاده عمل کرده است، در انتهای بازی هنگامی که تیتراژ پایانی به نمایش درمی‌آید، شما می‌توانید سخنان سازنده بازی را بخوانید و پی به چگونگی ساخت و تشکیل داستان بازی بروید که به شخصه برای من این تیتراژ یکی از جذاب‌ترین بخش‌های بازی بود، زیرا سازنده بازی در آن مانند یک دوست با شما صحبت می‌کند و با لحنی روان روند ساخت بازی را برایتان بیان خواهد کرد. از تیتراژ پایانی و این ریزه‌کاری‌های جذاب که بگذریم، می‌رسیم به داستان اصلی بازی، جایی که شما کنترل شخصی به نام پرایس را دراختیار دارید، پرایس در یک شرکت خرید و فروش خانه مشغول به کار است و وظیفه اصلی او بیرون کردن افراد از خانه‌هایشان می‌باشد، در واقع او بدون در نظر گرفتن جنبه‌های انسانی، افرادی که دیگر قادر به پرداخت اجاره خانه‌شان نمی‌باشند را بیرون کرده و عملا آن‌ها را بی‌خانمان می‌کند، پرایس انسان بدذاتی نیست، ولی در این دنیا شما باید برای به دست آوردن یک چیز، چارچوب‌ زندگی‌تان را نابود کنید و کاری را انجام دهید که هیچ‌گاه دلتان به آن راضی نیست و نتیجه این وضعیت، چیزی نیست جز عذاب وجدان!

My humanity was for sale

پرایس در ابتدای بازی به منزل خانم Goodwin رفته و آن پیرزن بیچاره را از منزلش بیرون می‌کند، در واقع خانم Goodwin عذاب وجدان را در ذهن پرایس تشدید می‌کند و پرایس نیز از نظر روحی نابود می‌شود، این عذاب وجدان هر لحظه در ذهن پرایس به یک موضوع بزرگ‌تر و بزرگ‌تر تبدیل می‌شود، تا آن‌جایی که پرایس قدرت تشخیص واقعیت و خیالات را از دست می‌دهد و عملا به یک دیوانه تبدیل می‌شود. در خیالات او به دنبال جبران تمام بدی‌هایش می‌رود و عذاب وجدان این‌بار در جلد آدم‌های وحشتناک به سراغ او می‌آید، اتفاقات عجیب و گیج‌کننده‌‌ای که در طول بازی با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید تنها کشمکش وجه تیره و روشن ذهن پرایس را نشان می‌دهد، از یک سو پرایس در یک لجن‌زار به نام عذاب وجدان فرو رفته است و در سوی دیگر او هنوز یک مامور است، ماموری که باید انسان‌های ضعیف و بی‌گناه را بی‌خانمان کند.

دیالوگ‌های بازی به شکل مرموزی شما را می‌ترسانند و همیشه شما یک حس عجیبی از آن‌ها دریافت خواهید کرد، هر شخصیتی به یک شکل خاص با شما صحبت می‌کند و این تفاوت را به خوبی بین آن‌ها احساس خواهید کرد، برای مثال یک شخصیت بسیار شاداب است و در هر دیالوگش یک جوک وجود دارد و در سوی دیگر یک شخصیت به قدری جدی می‌باشد که حتی می‌ترسید به صورتش نگاه کنید، با وجود تمامی تفاوت‌هایی که بین شخصیت‌ها دیده می‌شود، همه‌ی آن‌ها یک وجه مشترک دارند و آن هم ترسناک بودن است، همه‌ی شخصیت‌ها به نحوی حس ترس را در شما به ‌وجود می‌آورند.

and I sold it

نمی‌خواهم به تمامی نکات ریز و درشت داستان بازی اشاره کنم، زیرا داستان و روایت بازی DISTRAINT: Deluxe Edition‏ آن قدر جذابیت و نکات مرموز برای کشف کردن دارد که اکثر لذتش به آن است که خودتان پی به آن‌ها ببرید. در رابطه با پایان‌بندی بازی نیز نمی‌خواهیم چیزی را اسپویل کنیم و فقط باید گفت که پایان‌بندی بازی فوق‌العاده است، تنها کلمه فوق‌العاده می‌تواند پایان‌بندی تاثیر‌گذار این بازی را توصیف کند و تجربه آن را پای خودتان می‌گذاریم.

گیم‌پلی، یک ماجراجویی ساده، اما ترسناک

هسته اصلی گیم پلی اکثر بازی‌های ماجراجویی پازل‌ها می‌باشند و در عنوان DISTRAINT: Deluxe Edition‏ نیز شاهد انواع و اقسام پازل‌های مختلف هستیم که حل کردن آن‌ها سخت نیست و دشواری خاصی در پیدا کردن سرنخ‌ها وجود ندارد، اما بعضی نکات باعث شده است که حل بعضی پازل‌ها اندکی اعصاب خرد‌کن باشد و بعد از پی بردن به چگونگی حل آن، قطعا کلافه خواهید شد. بازی دارای یک گرافیک پیکسلی است و به همین دلیل پیدا کردن بعضی از اشیا و ابزار‌های موردنیاز بسیار دشوار می‌باشد، محیط بازی نیز به‌دلیل سیاه و خالی بودن قسمت پایین و بالای صفحه از حالت عادی کوچک‌تر است و واقعا تشخیص بعضی از اشیا عذاب‌آور است و خیلی اوقات حتی متوجه حضور بعضی از این ابزار‌ها نمی‌شوید، به تمام این نکات تاریکی محیط بازی را هم اضافه کنید تا کاملا منظور من را بفهمید، درواقع حل پازل‌ها سخت نیست، شرایط بازی به‌گونه‌ای است که حل ساده‌ترین پازل‌ها به سختی صورت می‌گیرد و این اصلا جالب نیست، البته این مشکل فقط در حل بعضی از پازل‌ها دیده می‌شود و این مشکل قرار نیست در طول تجربه دو ساعته بازی شما را به حدی عذاب بدهد که آن را به پایان نرسانید.

طراحی مراحل در ابتدای بازی به خوبی از المان‌های سبک وحشت استفاده می‌کند و شما یک حس ترس مرموز را همیشه در خود حس خواهید کرد، اما رفته رفته این حس ترس کاهش می‌یابد، شاید این نکته منفی‌ای برای خیلی از افراد نباشد، اما به شخصه علاقه داشتم که عنصر ترس در طول بازی پررنگ‌تر شود، اما بازی کاملا متفاوت عمل می‌کند. با پیشروی در طول بازی حس ترس کاهش یافته و بازی بیشتر به سمت مسائل روحی می‌رود، همان‌طور که پیش از این گفتیم، این موضوع را نمی‌توان یک مشکل نامید و این تصمیمی است که سازنده برای بازی خود گرفته است.

در مواقعی حتی فیل شما را دنبال می‌کند، بله … فیل!

بدترین و روی مخ‌ترین بخش از گیم‌پلی بازی مربوط به نحوه ذخیره بازی است، در همان اولین مرحله وقتی که به چک‌پوینت می‌رسید پیغامی برای شما ظاهر می‌شود و به شما هشدار می‌دهد که بازی دارای ذخیره خودکار نیست و باید خودتان با هربار آمدن به چک‌پوینت بازی را ذخیره کنید. واقعا نمی‌دانم چرا در بازی از سیستم ذخیره‌ خودکار استفاده نشده است و حتی نحوه ذخیره دستی بازی هم عجیب و غریب است، فرض کنید مسیر زیادی پس از چک‌پوینت طی کرده‌اید و می‌خواهید بازی را ذخیره کنید، حال شما باید تمامی راه رفته را برگردید تا به چک پوینت برسید تا بازی ذخیره شود، حال شما بعد از شروع دوباره بازی باید دوباره راه رفته را باری دیگر طی کنید، این سیستم ذخیره سازی به معنای واقعی مزخرف است و باید گفت که بزر‌گ‌ترین مشکل بازی، مربوط به همین نحوه ذخیره‌سازی بازی می‌شود.

در مجموع باید گفت که گیم‌پلی بازی در سطح قابل‌قبولی قرار دارد، اما مشکلات ریز و درشت باعث شده‌اند که نتوانید کاملا از حل پازل‌ها لذت ببرید، با این‌حال بازی DISTRAINT: Deluxe Edition‏ تنها در دو ساعت به پایان می‌رسد و این‌چنین مشکلات شاید چندان به چشم نیایند.

گرافیک فنی و بصری، اتمسفری سنگین و مرموز

اول از همه به گرافیک فنی بازی می‌پردازیم، جایی که با تکسچر‌های پیکسلی روبه‌رو هستیم که شاید خیلی از بازی‌بازان از آن استقبال نکنند، اما به هرحال نباید چنین بازی‌هایی را با گرافیک فنی‌شان سنجید و در چنین عناوینی گرافیک فنی جزو مهم‌ترین فاکتور‌های موفقیت نیست، به هرحال بازی در این زمینه به خوبی عمل می‌کند و حتی گرافیک پیکسلی بازی هم جذابیت‌های خاص خودش را دارد و شما را به یاد عناوین کلاسیک خواهد انداخت.

استفاده از رنگ‌های متنوع باعث افزایش جذابیت محیط‌های بازی شده است.

بازی در زمینه طراحی بصری بسیار باسلیقه به نظر می‌رسد و محیط‌‌های بازی دارای اتمسفر خاص و سنگینی هستند که به خوبی می‌توانند به شما بفهمانند که قرار است این بازی مرموز و ترسناک باشد، در همان اولین صحنه بازی می‌توانید به طراحی بسیار عالی محیط بازی پی ببرید، استفاده از تاریکی و ترکیب آن با اشیا مخوف به خوبی صورت گرفته است، هم‌چنین رنگ‌بندی یکی از نکات مثبت بازی محسوب می‌شود و سازنده بازی به خوبی از قدرت رنگ‌ها استفاده کرده و از آن‌ها برای ایجاد احساسات مختلف در بازی‌باز بهره برده است. بازی در زمینه بهینه‌سازی نیز عالی بوده و عملا با هر موبایلی قادر هستید این بازی را تجربه کنید.

موسیقی و صداگذاری، نجات‌دهنده

موسیقی‌های بازی فوق‌العاده هستند و کافی است فقط به موسیقی منوی بازی گوش بدهید تا به زیبایی آن پی ببرید، یک ریتم آرام و جذاب که باعث می‌شود حتی از گشت و گذار در منوی بازی‌ هم لذت ببرید. در طول بازی نیز این جذابیت کاسته نمی‌شود و می‌توانید موسیقی‌های دلهره‌آور زیادی را بشنوید و غرق در بازی شوید.

بدون شک بعد از داستان بازی، بزرگ‌ترین نقطه قوت بازی مربوط به صداگذاری بی‌نقص آن می‌شود.

صداگذاری شاید بعد از داستان بی‌نقص بازی، بزرگ‌ترین نقطه قوت بازی محسوب شود، صداگذاری بازی به معنای واقعی عالی کار شده است و شما از استفاده به موقع آن‌ها قطعا لذت خواهید برد، صدا‌هایی که در طول بازی می‌شنوید شما را وحشت‌زده خواهد کرد و بدون هیچ اغراقی می‌توان گفت که در صورت نبود چنین صداگذاری‌ای، جامپ‌اسکر‌ها و لحظات وحشتناک بازی بسیار کسل‌کننده بودند.

سخن آخر

بازی‌های مستقل همیشه می‌توانند شما را شگفت‌زده کنند، بازی‌هایی که با هزینه بسیار کم و نیروی محدود ساخته می‌شوند، در این‌گونه عناوین سازندگان از سلیقه خود نهایت بهره را می‌برند و سعی می‌کنند که یک محیط جذاب و خاص را برای شما به‌وجود آورند. DISTRAINT: Deluxe Edition‏ یکی از همین بازی‌های مستقل می‌باشد که شما را با نتیجه‌ی عذاب وجدان آشنا خواهد کرد، این بازی قطعا از ارزش تجربه بالایی برخوردار است و اگر از طرفداران بازی‌های ترسناک یا ماجراجویی هستید، حتما آن را در گوشی‌ هوشمند خود تجربه کنید.

نقاط قوت:

• داستانی بی‌نظیر به همراه روایتی بی‌نقص
• طراحی بصری چشم‌نواز
• موسیقی‌های زیبا
• صداگذاری فوق‌العاده‌ای که به خوبی حس ترس را در شما ایجاد می‌کند

نقاط ضعف:

• حل بعضی از پازل‌ها با توجه به نکاتی که در مقاله به آن‌ها اشاره شد کسل‌کننده می‌باشد
• استفاده از سیستم ذخیره افتضاح که می‌تواند به تجربه شما لطمه وارد کند

امتیاز گیمفا