چرا گیمر هستیم؟؛ بازی برای ما یعنی زندگی
یکی از بزرگ‌ترین سوال‌هایی که ممکن است از شما یا هر گیمر دیگری پرسیده شود آن است که چرا بازی میکنی؟ مگر این بازی چه دارد؟ چه سودی از آن می‌بری؟ داری وقتت را تلف میکنی فرزندم، به جای بازی بلند شو و برو کار یاد بگیر. به طور قطع شما هم این جملات را بارها و بارها شنیده‌اید، ولی امروز می‌خواهیم به اتفاق هم یک بار و برای همیشه به این حرف‌ها پاسخ دهیم.
ابتدا بیایید کمی علمی صحبت کنیم. همین بازیهای ویدئویی بی مصرف که پدر و مادر ما به چشم مکانی برای هدر دادن پول به آن نگاه میکنند، تاثیرات مثبت فراوانی برای بازیکن دارند. برای مثال، اثبات شده افرادی که به بازیهای ویدئویی رو می‌آورند، عکس‌العمل‌های سریع‌تری نسبت به دیگران دارند. این دسته از افراد می‌توانند در مواقع حساس، تصمیم‌گیرنده‌های بهتری باشند! نکته‌ی دیگر آن که از نظر روابط اجتماعی، بسیاری از افرادی که بازیهای آنلاین را تجربه میکنند، روابط اجتماعی بهتری نسبت به افراد دیگر دارند؛ دقیقا برخلاف چیزی که پدر و مادرهای ما فکر میکنند و معتقدند که بازیهای ویدئویی باعث منزوی شدن گیمرها می‌شود. پس چه کسی می‌گوید بازیها سودی برای ما ندارند؟ آیا اکنون می‌دانید که چرا گیمر هستیم؟
گیمرها هیچ وقت تنها نیستند…ما هیچ وقت تنها نیستیم
نکته‌ی بعد، افزایش توانایی افراد در کار تیمی است. چه تمرینی بهتر از یک بازی ویدئویی که هم مفرح است، هم لذت‌بخش و هم باعث می‌شود تا کار تیمی یاد بگیریم؟ دوباره این مورد نیز توسط دانشمندان مورد تحقیق قرار گرفته و اثبات شده که افرادی که بازیهای تیمی انجام می‌دهند، به مراتب در کارهای گروهی موفق‌تر از افرادی هستند که اصلا به بازیهای ویدئویی نزدیک نمی‌شوند. پس چه کسی می‌گوید بازیها سودی برای ما ندارند؟ آیا اکنون می‌دانید که چرا گیمر هستیم؟
افرادی که بازیهای تیمی انجام می‌دهند، به مراتب در کارهای گروهی موفق‌تر از افرادی هستند که اصلا به بازیهای ویدئویی نزدیک نمی‌شوند.
بگذارید مسائل علمی و اثبات شده را کنار بگذاریم. شاید تمامی شما با من هم عقیده باشید که بحث آموزش در بازیهای ویدئویی بسیار بیشتر از چیزی است که به نظر می‌رسد. اگر کسی با این حرف مخالف است، پس در ادامه به سوال‌های من پاسخ دهید. یک فرد عادی به طور متوسط در دوران راهنمایی و دبیرستان به تحصیل زبان انگلیسی می‌پردازد، ولی اگر منصفانه نگاه کنیم، نسبت میزان یادگیری شما از کلاس‌های مدرسه به یادگیری شما از بازیهای ویدئویی در حیطه زبان انگلیسی چقدر است؟ مگر کلاس‌های مدرسه تا چه حد این توانایی را دارند که محاوره را به معمول‌ترین شکل ممکن به شما نشان دهند؟ اصلا مگر یک فرد خارجی زبان در مدرسه حاضر است که گوش شما به نوع صحبت کردن او عادت کرده و از این طریق یادگیری صورت گیرد؟ اما در بازیهای ویدئویی چطور؟ نه تنها نوع تلفظ کلمات کاملا صحیح و عامیانه هستند، بلکه بازیکن می‌تواند با انواع و اقسام لهجه‌ها نیز آشنا شود. قدرت شنیداری بازیکن در بازیهای ویدئویی به مراتب بیشتر تحریک می‌شود تا زمانی که در مدرسه حضور دارد و معلم انگلیسی بخواهد فارسی درس را توضیح دهد! اصلا بگذارید بحث لهجه، نوع گویش و این نوع موارد را کنار بگذاریم. آیا قبول دارید که یادگیری در بستر یک داستان می‌تواند به مراتب بیشتر از یادگیری در حالت معمول باشد؟ ما در بازیهای ویدئویی شاهد داستان‌هایی حماسی، جذاب، احساسی و به شدت گیرا هستیم. مگر می‌شود فردی بخواهد Witcher 3 را بازی کند و به داستان آن توجه نکند؟ حتی ممکن است صرفا برای فهم داستان بازی به سراغ یادگیری زبان برود. پس چه کسی می‌گوید بازیها سودی برای ما ندارند؟ آیا اکنون می‌دانید که چرا گیمر هستیم؟
Witcher 3 و انتخاب‌های مهم…نجات دنیا یا یک دست کارت بازی؟
از مبحث زبان انگلیسی نیز گذر کنیم. چند درصد از افرادی که در حال مطالعه‌ی این مقاله هستند، چیزی از زنگ‌های تاریخ مدرسه به یاد دارند؟ چند درصد از افرادی که اکنون اینجا هستند اصلا رنگ کتاب تاریخ دوران دبیرستان و راهنمایی را به یاد دارند؟ چند درصد از افراد حاضر در این جمع اطلاعاتشان در رابطه با جنگ‌های جهانی از کتب مختلف بوده؟ حالا از طرفی دیگر سوال می‌پرسم. چند نفر اختراعات لئوناردو داوینچی را در نسخه‌ی دوم سری Assassins Creed فراموش کرده‌اند؟ چند نفر محیط و فرهنگ نشان داده شده در این سری و در مکان‌های مختلف مثل یونان، مصر، ایتالیا و … را از یاد برده‌اند؟ چند نفر هستند که حال و هوای جنگ جهانی دوم، نوع مبارزه‌ی نیروها، محیط‌ها و آثار جنگ، نوع اسلحه‌ها و خشونت بی حد و مرز جنگ را از Brothers in Arms فراموش کرده باشد؟ جالب است که بدانید این بازی زمانی که در دست ساخت بود، توسط تیمی توسعه یافت که برای به تصویر کشیدن تک تک موارد ذکر شده تحقیقات میدانی به عمل آورد و شاید بتوان آن را یکی از دقیق‌ترین آثار ممکن از دوران جنگ جهانی دوم دانست. بازی Valiant Hearts چه در حیطه‌ی داستان و چه در حیطه‌ی به تصویر کشیدن اتفاقات مختلف، یک بازی پایبند به تاریخ محسوب می‌شود. چه کتاب تاریخی‌ای تا این حد باعث شده تا شما با جنگ و اثرات آن آشنا شوید؟ پس چه کسی می‌گوید بازیها سودی برای ما ندارند؟ آیا اکنون می‌دانید که چرا گیمر هستیم؟
چند نفر اختراعات لئوناردو داوینچی را در نسخه‌ی دوم سری Assassins Creed فراموش کرده‌اند؟
اصلا بگذارید تمام این مباحث را کنار بگذاریم. بازیهای ویدئویی هیچ سودی هم برای ما نداشته باشند، ولی اجازه می‌دهند تا دنیایی را زندگی کنیم که به هیچ وجه در عالم واقعیت امکان پذیر نیست. آیا همین یک دلیل برای رو آوردن به بازیهای ویدئویی کافی نیست؟ مگر چند نفر هستند که می‌توانند با یک ماشین آخرین مدل با تمام سرعت در اتوبان رانندگی کنند؟ آیا اصلا منطقی است که چنین کاری را در زندگی واقعی انجام دهیم؟ پس می‌رویم و یک نسخه از Need for Speed را خریداری میکنیم. مگر چند نفر هستند که می‌توانند باعث تاسیس یک قبیله شوند؟ مگر چند نفر هستند که توانایی رهبری یک جامعه را دارند؟ پس می‌رویم و یک نسخه از سری Age of Empires را خریداری میکنیم. اصلا مگر اکنون کسی وجود دارد که بتواند با موجودی در حد و اندازه‌ی یک اژدها مبارزه کند؟ آیا فانتزی هر کسی نیست که چنین موجود افسانه‌ای را ملاقات کند؟ پس می‌رویم و یک نسخه از Dragon Age را خریداری میکنیم. مگر چند نفر هستند که می‌توانند با جادو یک زندگی کامل بسازند یا در نقش یک مبارز قرون وسطی عرض اندام کنند؟ پس می‌رویم و یک نسخه از The Elder Scrolls را خریداری میکنیم. مگر چند نفر می‌توانند فوتبالیست حرفه‌ای شوند؟ آیا تجربه‌ی این ورزش باید از همگان به جز آن دسته‌ی اندک گرفته شود؟ پس می‌رویم و یک نسخه از سری FIFA را خریداری میکنیم. اگر بخواهیم چنین مثال بزنیم، تا فردا نیز می‌توانم بنویسم و هنوز هم تمام نشود، ولی گمان می‌کنم که اکنون مطلب جا افتاده است.
من یک گیمرم…نه برای این که زندگی ندارم…بلکه چون انتخاب کردم زندگی‌های متعددی داشته باشم.
من و شما نه یک مبارز هستیم، نه یک جادوگر، نه قاتل، نه راننده‌ی حرفه‌ای، نه فوتبالیست، نه شهردار، نه یک سرباز بخت برگشته در جنگ جهانی، ولی حال و هوای تک تک این افراد را درک میکنیم؛ چون یک گیمر هستیم.
پس دوباره می‌پرسم: چه کسی می‌گوید بازیها سودی برای ما ندارند؟ آیا اکنون می‌دانید که چرا گیمر هستیم؟
مطالب مرتبط سایت
تبلیغات
پر بحث‌ترین‌ها
- نقدها و نمرات بازی STALKER 2 منتشر شدند
- از صنعت بازی های ویدیویی در سال ۲۰۲۵ چه انتظاراتی داریم؟
- شایعه: کمپانی مادر FromSoftware احتمالا برای جلوگیری از تصاحب خصمانه از سوی یک شرکت کرهای به سونی مراجعه کرده است
- رسمی: شرکت مادر FromSoftware پیشنهاد خرید از سوی سونی را تایید کرد
- شایعات مربوط به حضور God of War در TGA 2024 قوت گرفت [تکذیب شد]
- گزارش: GTA 6 وضوح فوقالعادهای روی پلی استیشن ۵ پرو خواهد داشت
- سازنده STALKER 2 به دنبال بررسی بازخوردها و رفع سریع مشکلات بازی است
- بازی STALKER 2 در عرض دو روز بیش از ۱ میلیون نسخه فروخت
- آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب می‌رسانند؟
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
تبلیغات
پربازدید
+ ادامه
۱۵ انیمیشن برتر تاریخ 
اولین تریلر از فیلم ترسناک ملوان زبل با نام Popeye the Slayer Man منتشر شد 
کلیپ جدید انیمیشن Moana 2 حول محور شخصیت مائویی منتشر شد 
ویدیوی جدید Moana 2 آواز خواندن موانا را نشان میدهد 
کارمند سابق راکستار از علاقه خود به بازگشت یکی از محبوبترین ویژگیهای RDR 2 در GTA 6 می‌گوید 
فیلمبرداری فیلم The Conjuring: Last Rites به پایان رسید 
اولین بازی فیفا بعد از جدایی از EA؛ عنوان موبایلی FIFA Rivals معرفی شد 
سریال From برای فصل چهارم تمدید شد 
اولین تریلر انیمیشن سریالی Dream Productions منتشر شد 
نقد و بررسی فیلم The Substance | آناتومی سقوط سینما
- کارمند سابق راکستار از علاقه خود به بازگشت یکی از محبوبترین ویژگیهای RDR 2 در GTA 6 می‌گوید
- اولین بازی فیفا بعد از جدایی از EA؛ عنوان موبایلی FIFA Rivals معرفی شد
راکستار: چیزهای شگفتانگیزی در رابطه با GTA 6 در حال انجام است 
پیغام مخفی بازی Silent Hill 2 Remake تئوری طرفداران را تایید کرد 
شایعات مربوط به حضور God of War در TGA 2024 قوت گرفت [تکذیب شد] 
از صنعت بازی های ویدیویی در سال ۲۰۲۵ چه انتظاراتی داریم؟ 
تلاش مادسازان برای آسانتر کردن بازی STALKER 2 
گزارش: GTA 6 وضوح فوقالعادهای روی پلی استیشن ۵ پرو خواهد داشت 
صداپیشه شخصیت فرانکلین: ما نمیدانستیم که روی GTA V کار میکنیم! 
آیا بازیهای ویدیویی به ما آسیب می‌رسانند؟
- ۱۵ انیمیشن برتر تاریخ
- اولین تریلر از فیلم ترسناک ملوان زبل با نام Popeye the Slayer Man منتشر شد
- کلیپ جدید انیمیشن Moana 2 حول محور شخصیت مائویی منتشر شد
- ویدیوی جدید Moana 2 آواز خواندن موانا را نشان میدهد
- فیلمبرداری فیلم The Conjuring: Last Rites به پایان رسید
- سریال From برای فصل چهارم تمدید شد
- اولین تریلر انیمیشن سریالی Dream Productions منتشر شد
- نقد و بررسی فیلم The Substance | آناتومی سقوط سینما
قدرتمندترین کاراکترها در انیمیشن سریالی آرکین 
۱۰ دیالوگ برتر سریال The Penguin
نظرات
در عکس “گیمر ها تنها نیستند” فقط ۳ تا از گیمر ها عینک دارن . در صورتی که همه گیمر ها باید عینکی باشن . مخصوصا کسایی که ویچر بازی کردن
جملت خیلی سنگین بود
:laugh: :laugh: :laugh:
و همچنین کسانی که بازی های بتزدا و کپکام رو با ماد بازی میکنن : )
یکم بر خودت مسلط باش سوسمارجان
اینجوری خشک میشی که
سس ماس 😀
من منحرف هستم یا همه اینجوری فک می کنم
دیگه داری از حدود تجاوز میکنیا :wilt: 😐
بعد میگن چرا کارگروه تعیین مصادیق، لینک های بازیها رو حذف میکنه 😐
درود بر سعید اقابابایی مهربان ترین منتقد صنعت گیم، :inlove: :inlove: اقا سعید بی نهایت لذذت میبرم ازتون
I,m spartakos 😀
افتخار می‌کنم که یک گیمر هستم.
گیم باعث شد زبان انگلیسی من بشدت تقویت بشه.
بطوری که زبان انگلیسی در گیم رو بیشتر از کلاس های زبان خسته کننده و عذاب آور یاد میگیرم.
گیم باعث شد تا خاطرات بسیار خوبی رو تو بچگی و و در حال حاضر داشته باشم.
گیم باعث شد تا دنیای وسیعی از خلاقیت های بقیه رو تجربه کنم.
خلاقیتی که تو مدیوم دیگه تعداد انگشت شماری دارند.
گیم بعضی وقتا درس زندگی رو بهم یاد میدند.
بازی RED DEAD REDEMPTION 2 بهم یاد داد حتی اگه بدترین کارها رو انجام داده باشی هنوز دیر نشده و میتونی به رستگاری برسی.
بازی DEATH STRANDING بهم یاد داد حتی کوچک ترین کاری که انجام میدی تو آینده خودت تاثیر میزاره به بیان دیگه آینده در دستان توست.
بازی DARK SOULS بهم یاد داد که تا وقتی شکست نخوری و به نقطه ضعفت پی نبری هرگز نمیتونی پیروز بشی.
من افتخار می‌کنم که یک گیمر هستم و سرگرمی من گیم هستش.
درسته
من ۱۴ سالست گیمر بودم و گیمینگ باعث شد که زبان انگلیسی تقویت بشه
اگه فقط پدر و مادرها بچه هاشون رو یک ساعت با گیم تنها میگذاشتند.
بچشون الان پروفسور زبان بود.
اونموقع کلاس های زبان که فقط بلدند پول بچاپند از پدر و مادرا با خاک یکسان میشد.
چقد قشنگ بود کامنتت مرد
اشک تو چشام جمع شد 😥
والا تا جایی که میدونم هیچ جای غم انگیزی نداشت :laugh:
خیلی زیبا بود این کامنتت .. قدر خودتو بدون
بچه ها دستینی۲ رو نت همراه اول بالا نمیاد و تو صفحه لودینگ می مونه .کسی تا الان متوجه شده؟
حتی تصور اینکه ممکنه یه روزی برسه که نتونیم دیگه بازیها رو تجربه کنیم و یا از اون ترسناک تر اینکه حوصله بازی کردن نداشته باشیم ، خیلی خیلی سخته . دوستان بحث کردن سر پلتفرمه مورد علاقه همیشه جذابه و همین باعث میشه که رقابت خفنی پیش بیاد اما هیچوقت خودتون رو اینقدر غرق این مسئله نکنید و از تجربه ای که با سیستم خودتون میتونید داشته باشد لذت ببرید چون همه ما توی یه چیز مشترکیم و اون هم گیمر بودن . مسئله ای که جامعه ما هنوز هم مثل یه موضوع منفی بهش نگاه میکنه
تصور دیگه چرا همین الان رسیده دیگه با این قیمتای نجومی دیگه گیم نمیشه زد 😥
بازی ها روی روز رو نمیشه ولی بازی دیگه میشه
با امولاتر ppsspp و غیره میتونی رو موبایلت بازی کنی
بازی final-fantasy 7 crisis core رو برو بازی کن خیلی عالیه
Metal gear solid peace walker هم هست
God of War ghost of sparta
God of War chains of Olympus
Silent Hill origins
Silent Hill shattered memories
The 3rd birthday
بازیهای دیگه هم هست که هنوز ارزش بازی کردند دارند
حرف دلم را زدی خیلی ممنون اقای مرادی
اوایل خونه دوستم و فامیل بازی میکردم به عبارتی کاملا رایگان ، بعد تر کنسول سگا اومد و تو محل ما یه کلوپ باز شد برای بازی کردن سگا باید پول پرداخت میکردم یادمه هر وقت از جلوی کلوپ رد میشدم به دوستام میگفتم این دیوونه ها رو نگاه کن پول مفت گیر اوردن میدن به این یارو ، اما اخرش چی شد ؟ شدم بهترین مشتری کلوپ اینجا باید اعتراف کنم حتی چند بار بسیار هنرمندانه 😀 پول هم کِش رفتم برای بازی کردن . هیچ وقت یادم نمیره سگا بود ساعتی ۳۰۰ تومان و من سر تموم کردن دمولوشن یا اون موقع معروف به ویرانگر رقابت سختی داشتم با دوستان البته اخرشم پیروز شدم ، بهترین دوستای عمرم و خاطراتم تو کلوپ ها رقم خورد و ویدیو گیم مثل یک رود پر خروش وارد زندگیم شده بود حکایت من با ویدیو گیم حکایت عشق ناب و خالص هست عشق به بازی ها و بازی کردن یکی از معدود ترین و پاک ترین لحظات زندگیم هست و با هیچی عوضش نمیکنم نکات مثبت اونقدر داره که گفتنش از حوصله خارجه ، نمیدونم اگر ویدیو گیم ( فیلم و سریال و موزیک هم هست ) نبود در این مخروبه ایی که زندگی میکنیم چطور طاقت میاوردم خلاصه ویدیو گیم برای گیمر ایرانی جماعت فقط صرفا سرگرمی نیست برای ما تسکین درد ها و محدودیت ها و سرکوفت هایی هست که به ما تحمیل شده
ایکاش یکم درکمون میکردن فقط یکم!
برای من بهترین سرگرمی بازیهای ویدیویی هست.نزدیک ۲۲ سال هست که با بازیهای ویدیویی آشنا شدم و از اون زمان همیشه بهترین سرگرمی بوده.اگه بازیهای ویدیویی نباشه من شاید دیگه اشتیاقی برای پول درآوردن و کارکردن نداشته باشم.
دقیقا. اصل حرف همینه. بازی بهترین سرگرمیه (بخاطر تعاملی بودنش) و اصلا نباید با درس ، کار ، ازدواج ، زندگی و سایر مواردی که جدی هستن و سرگرمی نیستن، اشتباه گرفته بشه.
حتی اگر درسهایی که برای ما جذاب نیستن، تو فضای درست و تعاملی آموزش داده بشن، دیگه این تعارض پیش نمیاد. بازی بازیه و هرجا که خسته شدی، (مثل فیلم و موزیک یا هر سرگرمی دیگه) میتونی بذاریش کنار یا عوضش کنی. اما سایر امور جدی زندگی هم همینطوره؟
با احترام به مقاله آقای مرادی، بازی برای ما زندگی نیست، سرگرمی بسیار جذابه زندگیه و اگر برای دوستانی حکم زندگی پیدا کرده که همیشه دارن بهش فکر میکنن، پس مراقب خودشون باشن. چون این علائم اعتیاد به گیمه.
احسنت دقیقا
واقعا به من هم انگیزه کار و پول درآوردن میده
خسته نباشید مقاله عالی بود واقعا و موافقم باهاش، اگر گیم از حد خاص خودش نگذره (به حدی که تبدیل به اعتیاد نشه و از بقیه کار و زندگی نزنیم برای این که بازی کنیم) جزو بهترین سرگرمی های دنیاست و باعث میشه برای چند ساعت از این روتین تکراری زندگی و دنیای حوصله سربر بیرون فاصله بگیریم.
معمولا اکثر کسایی هم که گیم و خرج کردن براش رو وقت تلف کردن و حروم کردن پول میدونن همونایی هستند که روزی ۴ ساعت پای تلوزیون هستن یا توی شبکه های مجازی…
بهترین کامنت
با سلام و احترام و عرض خدا قوت و خسته نباشید خدمت جناب آقای آرین مرادی . امیدوارم روز خوبی داشته باشید . عنوان مقاله ی فوق با مضمون * چرا گیمر هستیم؟؛ بازی برای ما یعنی زندگی * صرفاً تلنگری نه به بازی باز بلکه به منتقدین محافظه کار دنیای بازی های ویدیویی ( شاید بتوان والدین را نیز به حساب آورد ) می باشد که منتقد ستون خبری به صورت کاملاً خلاصه و سریع اقدام به طرح آن نموده . علی ایحال نقدی بر نقد حضرتعالی می آورم تا مبحث کمی پرشور تر و البته عالمانه تر و به دور از قلیان و بیان احساسات افسار گسیخته شود :
I – در ابتدای مقاله ، بند دوم ، منتقد با آوردن مسایل و مباحث علمی که البته از قول ایشان نیز در جوامع علمی ثابت شده اند اقدام به ذکر مسئله و ارایه ی جواب برای آن می نماید حال آن که لازم می بود تا ایشان به منابع خبری موثق خود نیز اشاره ای هر چند کوتاه می نمود تا خواننده بتواند با نگاهی جدی تر موضوع را دنبال نماید . ( داشتن عکس العمل سریع تر و داشتن روابط اجتماعی بهتر و توانایی بالا در کارهای گروهی )
II – در بخش دوم نقد می خوانیم منتقد اصرار بر این موضوع دارد که سیستم آموزشی کشور ( در مبحث زبان های خارجی ) پاسخگوی نیازهای جامعه ی دانش آموزی و محصل کشور نمی باشد حال آن که این وظیفه بر دوش اسباب سرگرمی از هر نوع می باشد . نگاه منتقد به جامعه ی بازی باز کشور معطوف شده که جای بسی تقدیر داشته زیرا این مهم زیرکی نویسنده ی نقد فوق را می رساند . علی ایحال مسئله ای که منتقد عنوان نموده به هیچ وجه قابل انکار نمی باشد اما لازم به یادآوری است که نه صرفاً منتقد ستون و نه بنده و نه خواننده ی ستون و نه هیچ بازی بازی برای یادگیری زبان های خارجی به سمت بازی های ویدیویی سوق پیدا نمی کند .
III – در بخش سوم نقد فوق منتقد سعی می کند تا نقاط ضعف فرهنگی و ادبی یک ملت را با پوششی با نام بازی های ویدیویی بپوشاند ، حال آن که باید متذکر شد اگر جامعه ی جوان ما علاقه ای به آثار ادبی همچون کلیدر محمود دولت آبادی و یا شاهنامه ی فردوسی و یا بوف کور صادق هدایت ندارد دلیل آن را نباید با توجیه به بازی های ویدیویی جستجو کرد بلکه باید خاطر نشان کرد که تفریحات بصری به مراتب تأثیرگذار تر از تفریحات صمعی می باشد و این مهم برای جامعه ای که علاقه اش به تفریحات سریع ( در اصطلاح تفریحات فست فودی ) خلاصه می شود کاملاً طبیعی است تا تولیدکننده و ناشر هر آن چه را که در ذهن خود بلغور نموده ، در دهان مصرف کننده یا بازی باز بگذارد که نمونه هایی از این دست نیز کم نمی باشند .
IIII – در نهایت منتقد با ذکر این موضوع که در بازی های ویدیویی شاهد تجربه هایی فراتر از واقعیت می باشیم ، موضوع نقد را جمع می نماید . باید خاطر نشان کرد این مسئله به درستی توسط نویسنده ی محترم مطرح گردیده است و اگر اصلی ترین دلیل آن برای کشاندن یک نفر به سمت بازی های ویدیویی نباشد بلکه یکی از دلایل اصلی آن می باشد .
جمع بندی :
نکات مثبت مقاله ی فوق کوتاه و رسا و ساده بودن آن می باشد . منتقد بدون فوت وقت و به حاشیه راندن مسئله آن را عنوان و بلافاصله به آن پاسخی منطقی و گاهاً صحیح و سرراست می دهد .
نکات منفی مقاله ی فوق ، عدم اشاره ی منتقد به تحقیقات علمی و داشتن نتیجه ی گیری سریع بدون اشاره ای به عوامل و اصحاب یک دغدغه می باشد .
سخن نهایی :
بازی باز نه برای ارتقای کار گروهی و نه برای کسب مهارت های بالای اجتماعی و نه برای داشتن تصمیم های بهتر در شرایط سخت تر و نه برای یادگیری زبان های بیگانه دست به بازی کردن نمی زند بلکه در نگاه اول حس کنجکاوی و شور و هیجان برای به کنترل درآوردن قدرتی که شاید تا آن موقع به آن دسترسی نداشته دلایل اصلی این مهم می باشد . دلایلی دیگر را نیز می توان نام برد که از آن جمله می توان به کشتن وقت یا همان معنای سنتی اش اتلاف وقت و فرار از شرایط سخت زندگی اجتماعی و شنیدن یک داستان خوب و پرواز در دنیایی خیالی ، اشاره کرد .
سخن خود را با جمله ی معروف Cory Barlog در هنگام دریافت جایزه ی مراسم The Game Awards 2018 به پایان می رسانم ، جایی که ایشان فرمودند : بازی ها این توانایی را به ما می دهند تا به جادو باور و ایمان داشته باشیم .
یک بازی ویدیویی ، جادویی است از تمام آن چه که به صورت مجزا ما در تک تک هنرهای هفت گانه به دنبال آن می گردیم که این مهم هوش و ذکاوت بالای بازی باز را نیز می طلبد .
پیروز و پایدار باشید .
گیم زدن و گیمر بودن کلا حس خیلی خوبی داره
کسی که داستان یک بازی رو تا آخر پیش میبره یا کسی که آنلاین باز هست و کیل زیاد میگیره یا تا آخر زنده میمونه این خودش یه حرفه و هنر هست که از عهده خیلیا خارجه مثل یه بازیگر یا فوتبالیست که توانایی خاص خودشونو دارن گیمر بودن هم یک هنر و توانایی هست
گیمری که داستان یک بازی رو تا آخر پیش میبره یا آنلاین باز هست و کیل زیاد میگیره یا تا آخر زنده میمونه این خودش یه حرفه و هنر هست که از عهده خیلیا خارجه مثل یه بازیگر یا فوتبالیست که توانایی خاص خودشو داره گیمر بودن هم یک هنر و توانایی هست
نمیخوام آرمان های ذهنی تو خراب کنم ولی یک بچه سه ساله هم میتونه یک بازی تموم کنه
نمی خوام منطقتو خراب کنم ، اما بازیها برای تموم کردن ساخته شدن ، مهم اینکه اون بازی چقدر قوی باشه که سالها بعد اگه اسمی ازش بشنوی کل بدنه قدرتمند و مستحکم اون بازی از شخصیت هاش تا اسم کوچک و ریز کارکترهای دیگه و شرکتشو وسازنده هاش به ذهنت بیاد و همه اینها اینکه درست و منطقی هوش و خلاقیت و ذکاوت سازنده رو چشیده باشی ، بحث ما بازی های صرفا تجاری محض نیست ، بازی هایی که هنر محض و تجاری محض بودن رو در کنار هم دارند و همیشه خودشون بهتر میکنند هست و جوابی برای سوالات و محل برای جواب ها هستند از بایوشاک بگیر تا متال گیر و فضای کمی تا نسبی از بازیهای یوبی سافت که دنبال جواب چرایی ها هستند و معمولا خلاقیت های از دست رفته بوجود میارند بازیهاش
مورد زیاد داریم الان به یکی همین مطلبو نشون بده از فردا میاد میگه من گیمرم
Farid
زنده موندن داخل بازیای چند نفره هنره دیگه داداش این همه گیمر میفتن به جون هم بیرحمانه مثلا پابجی بازی نکردی مگه؟
منظورم شما نبودی
اولا بچه سه ساله عقل داره آخه ؟ بعدشم منظورم بازیای سخت و تاپ‌مثل گاد یا آنچ بود نه قارچ خور و کراش . دیگه خودت مطابو بگیر دیگه بزرگسالانس مطلب
قارچ خور رو بازی کردی ؟!!!!!
اصلامیدونی اسم دقیق بازی چیه ؟!!!!
اصلا میدونی سبکش چیه ؟!!!!
اصلا میدونی درجه سختیش چجوریه ؟!!!!
اصلا تاریخچشو با تاثیرش روی صنعت گیم رو میدونی ؟!!!!
میدونی کمپانی سازندش کیه ؟!!!
میدونی قدرت و نفوذش روی دنیای گیم چقدره ؟!!!
اصلا تو چه جور گیمری هستی که به Super Mario میگی بچه سال ؟!!!
اصلا آخرین بار کی بازیش کردی ؟!!!!
کدوم نسخشو ؟!!!!
اصلا ولش
UNESISM
اره چرا بازی نکردم توی سگا بازیش کردم خب بچه‌گانه هست دیگه پس چیه ؟! من شیش سال داشتم بازی میکردم و تا مراحل زیادی پیش رفتم‌ولی تموم نکردم پس منطق خودتم اشتباس هرکسی نمیتونه بازی رو تموم کنه حتی اگه بازی بچه گانه باشه و طرف هم کودک باشه اگه همون کودک بازی رو تموم کنه بهش میگن کودکه نابغه و با استعداد. بازیای بزرگسالانه مثل ویچر هم تموم کردنش نیاز به مهارت و زبان انگلیسی داشت و همینطور بازی دارک سولز و …. پس منطق خودتم درست نبود.
دوست عزیز گیمر من / من قبل از اینکه این کامنت رو برای شما بزارم مجدد مرور مجددی به تاریخچه شرکت نینتندو و سری بازیهای ماریو کردم حتی کمی تا قسمتی از تاریخچه شخصیتهاشو هم خوندم / که یوقت اطلاعات اشتباه ندم به شما / متاسفانه سری ماریو برای کنسول سگا طبق اطلاعات و منابع من نیومده این بازی همیشه پای ثابت کنسولهای کمپانی نینتندو بوده / میشه لینک منبع رو بدید تا به اطلاعتم اضافه کنم ، ممنون از شما
منظورم میکرو بود داخل میکرو بازی کردم . نسخه های جدید رو بازی نکردم چون با سلیقم جور در نمیومد ولی قشنگن . من منظورم قارچ خور میکرو بود نه نسخه ها اخیرش چون نسخه‌های جدید کمی پیچیدن و کودک نمیتونه بازی کنه ولی برای کودک تماشاش حتما لذت بخشه چون کارتونی و حالت فان داره
گیم زندگیه
عشقه
نفرته
تمام احساسات توی گیم بیان میشه
گیم اولین و بهترین تفریح زندگیمه
بعدش اکواریوم و ماشین بازی
واقعا مقاله عالی بود آرین جان
باور کنین اصلی ترین دلیلی که باعث شد من زبان انگلیسی یاد بگیرم گیم بود
باید به خودم افتخار کنم یه گیمرم و متاسفم برای اونایی که میگن شماها وقتتون رو الکی هدر میدید و هرچی پول دارید الکی خرج میکنین.
اونجا که گفتین
“بازیهای ویدئویی هیچ سودی هم برای ما نداشته باشند، ولی اجازه می‌دهند تا دنیایی را زندگی کنیم که به هیچ وجه در عالم واقعیت امکان پذیر نیست”
کاملا درسته من اینو به خیلیا گفتم هرکی که اومد گفت وقتتون رو الکی هدر میدین همینو بهش گفتم ما در بازی های ویدیویی چیزهای بیشتری رو تجربه میکنیم تا اونا
مقاله بسیار خوبی بود
خسته نباسید اقای مرادی
داداش برای حرف اونا تره هم خرد نکن. چون اونا عمریه که این باور غلط تو ذهنشون ریشه کرده
افتخار می کنم که یک گیمر هستم چون تونستم به شهر های گمشده برم تو صحرا اسب سواری کنم توی غروب های سن دینز هفت تیر بکشم یا تو PES فوتبالیست باشم ممنونم ازت دنیای گیم البته نمره های زبانم رو هم که بالا بود به لطف ردد۲ بود
آشنایی من با گیم موقعی شروع شد که به پاساز سرزمین رایانه رفتم از مغازه دار یه میس اسمبل شده خریدم وبا ۵ تا بازی که فقط ۲ تاش یادم میاد TMNT2007 تنها بازی یوبی که باگ نداشت و PES2013
سلام
آدم هر کاری دوست داشته‌باشد، براش لذت‌بخش است و می‌تواند انجام دهد. دلیل و مدرکی بالاتر از این؟
مگر برای بقیه کارهایی که میکنیم، دلیل و مدرک می‌خواهیم؟
تشکر از نویسنده، خسته نباشید!
در پناه حق
من که پدر مادرم اینجوری نیستن خدا رو شکر
بازی آخه مگه چقدر وقت میگیره از آدم
شما حساب کنین روزی فقط ۱ ساعت بازی کنین میشه سالی ۳۶۵ ساعت
هر بازی بگیرید متوسط ۱۰ ساعت میشه حدود ۳۵ تا بازی
هر بازی بگیری متوسط ۱۵ ساعت میشه حدود ۲۵ تا بازی
مگه سالی چند تا بازی خوب میاد خیلی کمتر از اینها میاد
دیگه تفریح واسه هر کسی لازمه همه مردم دنیا باید گیم بازی کنند
هیچ کسی حق نداره شما رو سرزنش کنه
واقعا نمیدونم بعضی ها چجوری بازی میکنند که پدر و مادرهاشون بهشون گیر میدند
چرا؟ 😥
😥 😐 😥 😐
چه زیبا
چقدر زندگی های متفاوتی داشتیم .
گیمیر شدن برام خیلی سود داشته.مثلا چند وقت پیش لیوان از سینک ظرفشویی افتاد. اونو جوری با پام گرفتم. که همگان دهانشان باز شد. گیم باعث شده حرکات دست و پام سریع بشه. نشانه ام هم در دنیای واقعی بهتر شده. مثلا هفت سنگ بازی میکنیم. همه ی سنگ ها رو میریزم زمین. خخخخخخخخخخخخخخخخ
خخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخخ
😐 نکشیمون بابا سامورایی 😐
درود به هرچی گیمره با هر پلتفرم و کنسول و دین و نژادی. 😀
من زندگیمو سه بخش میدونم
زندگی اقتصادی
زندگی شخصی
زندگی گیمریم
زندگی گیمری من خیلی زود شروع شد از دوره آتاری های دستی ، اما نمیخوام لقمه رو زیادی بپیچونم
میرم سر چیزایی که دنیای گیم توی زندگیم بهم بخشید(احساسی نمیگم ، منطقیشو)
۱- تاثیرات بازیهای نقش آفرینی :
بازیهای نقش آفرینی سهم زیادی توی بخش مدیریت کارها و همچنین مدیریت مسئولیتها بهم دادن ، میتونم بگم وقتی اولین بار فهمیدم توی دنیای گیم میشه سرنوشت خودت و همه اطرفیان و دنیاتو عوض کنی ، فهمیدم دنیا ما آدمها روی دنیایی از انتخاب و تصمیم میچرخه ، که کاملاً رایگانه و معممولاً به نفع پرستیژ ماست ، برای همین همیشه توی حق انتخابهام سعی میکردم چیزی رو که در اون مسیر هستم انتخاب کنم . تا اون پایانی که ممکنه پخش بشه واسم پیش بیاد اما خوب زندگی عجایب خودشو داره، دنیای نقش آفرینی مثل اسمشه تو نقشتو خودت مشخص میکنی و خلقش میکنی ، چه جوری آدمی باشه ، آیا گذشتت واست مهمه ، انتقام چی؟، الان میخوای شاد باشی ؟ ، یک زندگی غم انگیز ؟ یا نفرت انگیز؟ خلقش کن ، فقط خلقش کن / دروغ گفتن ، قانع کردن ، سخت جنگیدن ؛ شیاد بودن ، همه اینها آموختن میخواد ، یادگیری میخواد ما برای چیزهای بد و خوب انجام دادن باید اول اونا رو یاد بگیریم اما توی اسکایریم کافی بود دو صفحه ورق بزنی از یک کتاب
هر چیزی برای چیزی بکار میره این استراتژ درست تره اگه می خوای یک الف رو به زمین بزنی اول در موردشو تحقیق کن ، نقطه ضعفشو پیدا کن ، اگه میخوای یک غول رو بکشی سلاحشو خلق کن توی دنیای واقعی واسه مشکلات چجوری استراتژی میچینیم ، چجوری درموردشون وقت میذاریم تا حلشون کنیم ؟
۲- تاثیرات بازیهای ماجراجویی:
رنگ، هنر، طراحی مراحل ، شخصیت پردازی عمیق ، همه چیز در کمالگراترین حالت ممکنه
یک لایف استایل خوب ، اینکه درچه دوره ی تاریخی باشه مهم نیست ، فقط به وسواس در ساخت این بازیها باید نگاه کرد ، اونوقت وقتی میتونی بگردی توی دنیای دور وبرت توی طبیعت یا توی شهرها رنگها رو میتونی قشنگتر ببینی ، طبیعت رو میتونی ازش یه تصاویری ثبت کنی که هیچ چشم غیر گیمری نمیتونه اونها رو درک کنه و ببینه
یک درخت خشکیده در بالاترین نقطه یک کوه ولبه یک پرتگاه با کلی گل و گیاه که اسمشونو نمیدونی دور وبرش رشد کرده چه کسی میتونه همچین چیز ساده ای رو زیبا وصف کنه ؟ و ببینه توی دنیای واقعی ؟ از بافت روستاها و معماری ساختمونا لذت ببره
تازشم حیاط خونش و طراحی خونش رو با وسواس در حد یک سازنده بازیهای ماجراجویی طراحی کنه ؟
۳- موسیقی خالص و ناب و اختصاصی در مغز یک گیمر
وقتی همه چیز آرومه یه موسیقی پخش میشه
وقتی اوضاع بد میشه یه اهنگ هیجان انگیز و رمز الود
وقتی افتضاحه یک اهنگ سنگین حماسی
وقتی گرگ و میشه یک اهنگ برای غمگین بودن
وقتی خطر تموم میشه یه آهنگ برای اروم شدن
همه اینها توی مغز ما هستند ، وقتی استرس داریم ، وقتی یک پیاده روی طولانی داریم و هندزفریتو یادت رفته ، وقتی سر کیفیم ، وقتی حالمون بده ، یک اهنگساز اهنگین و گیمر توی مغز ما نتهای اون مودی که داریم رو واسمون پخش میکنه بعضی مواقع جنس نابی هم میزنه لعنتی
۴- بازیهای استراتژی
منابع تموم شدن، افراد نیرو میخواند ، دشمن پشت درواز است ،
ما برای هرچیزی توی زندگیمون منابع لازم داریم و منابع رو باید با پول بدست بیاریم
و پول رو باید با تکنیک سریع عمل کردن ، فهمیدن موقعیت فرصتها ، فهمیدن بهترین روش برای بیشترین بهره وری و مفید پول در آوردن
وبعدش نوبت خرید ابزارهاست ، بهترین ابزارها رو میشه خرید و حتی بهترشون کرد
وبعدش نوبت حملست بهترین استراتژی نظمه و انتخاب ابزار مخصوص دشمن مخصوصش و همه اینها در کلیت به قوی شدن چند چیز ختم میشه توی زندگیمون ،تمرکز ، دقت و از همه مهمتر حوصله و صبر برای ضربه درست در زمان و فرصت درست
۱- بازیهای اکشن
اسلحه خوب سنگین یا اسنایپ نیست
یه اسلحه خوب تفکر خوب و حس خوبه و اینکه اون تفکر و حس رو متناسب با شخصیتت بالانسش کنی ،هیچوقت روی یک فکر که اسلحه تو حساب میشه تعصب نداشته باش همیشه سعی کن دنبال بهترین اسلحه ها باشی وبهترین اون فکرها باید مشخصه چیزی که تو دوست داری رو داشته باشند من که نویسنده این متن هستم اسلحه سبک ، و سریع و بدون هیچ کلک خاصی و کاملا کار آمد و اذیت و ازاری رو دوست دارم شاید گرو اس ام جی بیشتر به تفکر من نزدیکه ؟ به نظرتون بهم نمیخورن تفکر و اسلحه ؟ خوب گیم پلیش سریع و روون باشه دیگه با اسلحت گیم پلی میشه همون روال زندگیت بهترین شلیک ، سریع ترین هدف گیری ، مناسب ترین واکنش ، و گاز انبری ترین حمله و دفاع و عقب نشینی و بعد حمله بعدی و استفاده از بهترین ابزارهای فکری که سلاح هات هستن ، زندگی رو اسونتر میکنه و رسیدن رو به هدف ممکنتر
تبریک میگم از جناب چمنی هم بیشتر و طولانی تر نوشتی
خوووب :clap: پس الان رکورد طولانی ترین کامنت دست منه :evilgrin:
حداقل کامنتهای اقای چمنی محتواش خوبه
من الان فکر کنم دو‌تا رکورد رو به ثبت رسوندم :rotfl:
:rotfl:
راست میگه کی آخه میاد بخونه این همه رو
مختصر و مفید بنوبسید خب 😐
دمتون‌گرم‌بچه ها که ترول نکردید و بجاش پیشنهاد های خوبی دادید :rose: / اگه مجالی بود دفعه بعدی واسه اذیت نشدن خودم‌بیشتر و بعدش شما ،حتما توی نوشتن این نکات رو رعایت می کنم :yes:
خدا به دفعه بعد رحم کنه ! فکر کنم یه صفحه از کامنتا به شما اختصاص پیدا کنه دوست گرامی
:rotfl: :yes:
واقعا گیم جز سود به نظر من هیچ چیزی نداره
فاز اینایی که میگن گیم باعث افت تحصیلی و عقب موندگی و غیره میشه رو نمی فهمم
یادمه پایه ۴ و ۵ و ۶ هر سه سال نفر اول المپیاد علمی مدرسه مون بودم چرا چون اون موقع دورانی بود که بیشتر از هر موقع دیگه ای با این عشق و زندگی آشنا بودم و تجربه ش میکردم
اینا به خاطر تلاش و سخت کوشی من نبود به خاطر این بود که ویدئو گیم باعث میشه تمرکزت بیشتر بشه مخصوصا در بازی های شوتر باعث میشه خلاقیتت بیشتر بشه با محیط های مختلفی که تو بازی ها هست و باعث میشه اون سطح فکریت بالاتر بره طوری که وقتی به مسائلی که تو بازی ها پرداخته میشه کم کم اون حس کنجکاوی باعث میشه بری و اطلاعات بیشتری کسب کنی
از نظر سواد انگلیسی هم نمیگم من مترجمم الان نه ولی نسبت به همسنای خودم واقعا از نظر دونستن انگلیسی جلو بودم (منظور از داشتن اطلاعات بالا در زبان انگلیسی نیست)
یا اینکه تو مدرسه در درس های تاریخ معلم که میپرسید چه کسی اطلاعات بیشتر از جنگ های صلیبی داره منی که تا اون موقع خوره جنگ های صلیبی بودم بلند شدم و اطلاعات خودم رو که باعث شد شعله ای از نور علم در پسا لحظه هایی که کلاس در جهالت بود فروغ کنه و یک جذبه ای گرفتم یک جذبه ای گرفتم و معلم یک جوری از من تعریف کرد که به خود بالیدم که خدارو شکر گیمرم
و بعد تر وقتی معلم پرسید چه کسی اطلاعاتی از جنگ جهانی دوم و کشور های درگیر جنگ داره بلند شدم و همونطور که بچه ها مثل پشم زل زده بودن یجور اطلاعات دادم(مخ معلمو زدم دانش اموزای درس خون میدونن)که معلم گفت تو امتحانات خرداد برگه خالی بده من بیست میدم
در کل دلم میسوزه به حال اونایی که میگن گیم هیچ فایده ای نداره :no: :no: :no: :no: :no:
خسته نباشید آقای مرادی
به قول یه عکس نوشته:
“I choose to be a GAMER because nothing epic ever happens in real life”