سینما فارس: نقد فیلم The Night؛ مصلوب شدگان ترس و تصنّع

وقتی از ژانر وحشت صحبت می‌شود، می‌توان سه مقوله­‌ی اصلی تشکیل‌دهنده‌­ی آن را این طور برشمرد: امر غیرطبیعی (که شامل خون‌آشامان، ارواح، سحر و جادوی شیطانی، وحشت جسمانی است)؛ وحشت روان شناختی (به عنوان مثال فیلم هیزدزد اثر مایکل پاول، ۱۹۵۹؛ روانی هیچکاک، ۱۹۶۰)؛ و فیلم‌های سلاخی (به عنوان مثال فیلم سلاخی با اره برقی در تگزاس اثر توب هوپر، ۱۹۷۴). حال اگر از ابتدای تاریخ سینما سیر تحولی فیلم‌های ترسناک ساخته شده، که به شدت تحت تاثیر سینمای اکسپرسیونیسم آلمان بودند، مثل نوسفراتو سمفونی وحشت (ساخته مورنائو، ۱۹۲۲) را بررسی کنیم و در انتها به فیلم‌های نسبتا قابل قبول سال‌های اخیر این ژانر برسیم، درمی‌یابیم ترس با استفاده از وحشت از ناشناخته‌ها و کابوس‌ها به بیننده القا می‌شود. حال باید دید آن شب ساخته کوروش آهاری تا چه میزان به این مهم نزدیک شده و اساسا برای ترساندن مخاطب از چه عواملی بهره می‌جوید. در واقع اگر چگونگی پرداخت داستان (اگر داستانی وجود داشته باشد) را با نگاه تحلیلی بنگریم، می‌توانیم به این جمع‌بندی برسیم که چرا فیلم در دست‌یابی به هدف مطلوب‌اش ناموفق است.

نقد فیلم The Night