لذت بخش، اما نه به خوبی قبل؛ نقد و بررسی بازی Super Meat Boy Forever

بازی Super Meat Boy، یکی از پرچم‌داران بازی‌های مستقل بود که باعث شد توجه به سمت این بازی‌ها بیش‌تر شده و امروزه شاهد بازی‌های مستقل فراوانی باشیم. حال بعد از حدود ده سال، نسخه‌ی جدیدی از این بازی با عنوان Super Meat Boy Forever عرضه شده است. در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم.

تاریخچه Super Meat Boy

Super Meat Boy Forever

پیش از شروع نقد و بررسی بازی، باید مختصری در مورد گذشته این سری توضیح بدهیم. نسخه اول Super Meat Boy در سال ۲۰۱۰ عرضه شد. این بازی به سرعت به عنوان یک بازی پلتفرمر سخت که نیاز به سرعت عمل و دقت بالایی دارد معروف شد و با کسب نمرات بالا و بدست آوردن جامعه بزرگی از طرفداران، از جمله بازی‌هایی بود که نشان داد عناوین مستقل هم می‌توانند کیفیت بالایی داشته و به اندازه بازی‌های بزرگ، مورد توجه قرار بگیرند. در آن سال‌ها شمار بازی‌های مستقل به اندازه امروز بالا نبود و Super Meat Boy در کنار عناوینی نظیر Braid، FEZ و چندین عنوان مستقل دیگر، باعث ایجاد تحولی در نگاه به بازی‌های مستقل شدند و در نتیجه‌ی آن امروزه شاهد بازی‌های مستقل فراوانی هستیم.

اصلی‌ترین سازندگان نسخه اول این بازی، ‌آقای ادموند مک‌میلن و تامی رفنز هستند. پس از ساخت و موفقیت Super Meat Boy، آقای مک‌میلن از استودیوی Team Meat خارج شده و سراغ ساخت بازی‌های دیگری نظیر The Binding of Isaac و The End is Nigh رفت که همانند Super Meat Boy، با استقبال زیادی روبه‌رو شدند. با این وجود، آقای رفنز همچنان در این استودیو باقی ماند. در سال ۲۰۱۴ اعلام شد که مراحل ساخت دنباله‌ای برای Super Meat Boy آغاز شده است. در ابتدا قرار بود این بازی برای موبایل ساخته بشود ولی در سال ۲۰۱۷ هدف‌گذاری سازنده بازی تغییر کرد و افراد جدیدی هم به تیم اضافه شدند. این عنوان در ابتدا قرار بود در آوریل ۲۰۱۹ منتشر شود اما به دلایلی با تأخیر مواجه شد و در نهایت دسامبر ۲۰۲۰ به دست طرفداران رسید.

داستان Super Meat Boy Forever

عناصر خونین این سری در این نسخه هم وجود دارند.

با این مقدمه به سراغ نقد بازی می‌رویم؛ مانند سایر بازی‌ها ابتدا از بررسی داستان شروع می‌کنیم. به طور کلی کسی که سراغ Super Meat Boy و سایر عناوین پلتفرمر سخت و دقتی می‌رود، دنبال داستان درگیر کننده نیست. با این حال داستان Super Meat Boy Forever برای عنوانی در این سبک، کاملاً مناسب است. در این بازی متوجه می‌شویم که Meat Boy با Bandage Girl که داستان نسخه قبلی پیرامون نجات وی از دست Dr. Fetus بود، ازدواج کرده و آن‌ها صاحب فرزندی به نام Nugget شده‌اند. Dr. Fetus که همچنان ذات شرور خود را حفظ کرده، به سراغ آن‌ها آمده و با دزدیدن فرزند این دو، باعث خلق ماجراهای تازه‌ای می‌شود.

در طول بازی،‌ چندین شخصیت فرعی هم به داستان اضافه می‌شوند که هر چند خیلی تغییر ویژه‌ای در آن پدید نمی‌آورند،‌ اما باعث عوض شدن حال و هوای بازی می‌شوند و اضافه شدن آن‌ها و اهمیت بیش‌تر داستان نسبت به نسخه‌ی اول،‌ عامل مثبت مهمی محسوب می‌شود.

همچنین نکته‌ی دیگری که وجود دارد، به میان‌پرده‌های انیمیشنی باکیفیت بازی مربوط می‌شود. داستان و روند کلی آن در قالب یکسری انیمیشن روایت می‌شوند که طراحی بسیار خوبی دارند. به این انیمیشن‌ها چاشنی طنز هم اضافه شده است و باعث شده‌اند که سطح داستانی بازی ارتقای قابل‌توجهی پیدا کند.

در کل با وجود این که کسی از عنوانی در این سبک و سیاق عملاً انتظار داستان ندارد،‌ Super Meat Boy Forever در این زمینه عالی عمل کرده است. روایت داستان در میان‌پرده‌ها، اضافه شدن یکسری شخصیت فرعی به روند داستان و همچنین وجود حس طنز و ارجاعات مختلف به بازی‌های دیگر باعث می‌شوند که نتیجه‌ی کار در بعد داستانی کاملاً فراتر از حد انتظار باشد.

گیم پلی Super Meat Boy Forever

عناصر جدیدی به گیم پلی بازی اضافه شده‌اند تا در عوض حذف شدن مکانیزم راه رفتن، نکات جدیدی برای تعامل وجود داشته باشد.

بعد از داستان نوبت به گیم پلی بازی می‌رسد. اصلی‌ترین عامل در گیم پلی عنوان اصلی Super Meat Boy، سختی بسیار بالا و نیاز به دقت فراوان برای حرکت کردن بود. برای موفقیت در هر مرحله،‌ باید با دقت و سرعت بسیار زیاد حرکات دقیقی را انجام می‌دادید و در صورت شکست،‌ باید هر مرحله را از ابتدا و مجدد شروع می‌کردید.

اولین موضوعی که در مورد Super Meat Boy Forever از مدت‌ زیادی پیش از انتظار باعث نگرانی طرفداران شده بود، تغییر روند حرکتی در بازی است. برخلاف نسخه‌ی اول که با کنترل کاملاً پویا و ریسپانسیو تمامی حرکات تحت نظر شما انجام می‌شد، Super Meat Boy Forever یک بازی Auto Runner است؛ یعنی شخصیت تحت کنترل شما به طور خودکار به جلو حرکت می‌کند و شما کنترلی روی حرکت وی ندارید. در عوض کنترل مواردی نظیر پریدن،‌ مشت زدن و خم شدن کاراکتر در اختیار شماست.

تغییر سیستم حرکتی به حالت Auto Runner

کم شدن کنترل شما روی شخصیت از همان ابتدا باعث نگرانی طرفداران شده بود. بازی اول به این دلیل به موفقیت رسید که سیستم کنترلی آن کاملاً در اختیار بازیکنان بود و مسئولیت تک‌تک حرکات با شما بود. با تبدیل بازی به Auto Runner، این نگرانی وجود داشت که بازی تا حدی ساده شود و یا نتواند همچنان جذاب بماند.

موجودات مختلفی به مراحل اضافه شده‌اند. این موجودات تاثیر قابل توجهی بر گیم پلی بازی دارند.

حال که بازی عرضه شده می‌توان به شکل دقیق‌تری به موضوع نگاه کرد. اول از همه باید گفت که سختی بازی همچنان پابرجا است و برای به پایان رساندن هر مرحله، نیاز به دقت بسیار بالایی دارید و احتمالاً بارها شکست خواهید خورد. از این رو نیازی نیست نگران آسان‌تر شدن بازی باشید،‌ Super Meat Boy Forever همانند عنوان قبلی اثر به شدت سخت و دشوار است.

نکته‌ی دیگری که وجود دارد، این است که آیا بازی همچنان جذاب هست یا نه. جواب این سؤال تا حدی بستگی به شما دارد. اگر در ذهنتان، انتظار یک عنوان با سبک گیم پلی کاملاً مشابه را داشتید، احتمالاً این عنوان کمی شما را ناامید خواهد کرد. هر چند نحوه‌ی پرش‌ها و یکسری المان‌های کلی، همچنان حس و حال Super Meat Boy اولیه را دارند، اما به هر حال با بازی متفاوتی از بعد گیم پلی طرف هستیم. در نتیجه اگر به امید تجربه‌ای مشابه نسخه‌ی اصلی سراغ آن آمده باشید،‌ ممکن است نتوانید خیلی با Super Meat Boy Forever ارتباط برقرار کنید.

با این وجود، همچنان باید توجه کرد که بازی در مجموع همچنان آن حس و حال Super Meat Boy را دارد و همچنان با مراحل سختی طرف هستیم که بعد از گذر از قسمت‌های دشوار آن‌ها، حس خوبی از جهت پیروزی و موفقیت به شما دست می‌دهد اما به هر حال، Auto Runner شدن بازی باعث شده که بازی نتواند به آن حس و حال خاص نسخه‌ی اول دست یابد و هر چند عنوان خوبی است، اما نمی‌تواند جایگزین نسخه‌ی اول محسوب بشود.

همانند نسخه‌های قبل، امکان بازی در نقش شخصیت‌های مختلفی وجود دارد. Meat Boy و Bandage Girl از همان ابتدا قابل انتخاب هستند.

با توجه به Auto Runner شدن بازی، عناصر جدیدی به سیستم‌های تحت کنترل شما اضافه شده‌اند تا اگر قدرت حرکت از شما گرفته شده، در عوض نکات جدیدی برای تعامل با محیط در اختیار داشته باشید. در نسخه قبل عملاً اصلی‌ترین کار شما حرکت کردن و پریدن بود. در این نسخه قابلیت مشت زدن و همچنین خم شدن و لیز خوردن با ارتفاع کمتر از زیر اشیا هم اضافه شده و به علاوه، کارهای ترکیبی نظیر مشت زدن به همراه پریدن هم وجود دارد. این موضوع باعث می‌شود که بازی صرفاً محدود به فشار دادن یک دکه برای پریدن نباشد و برای کارهای مختلف همچنان نیاز به تمرکز بالا بوده و سختی بازی هم حفظ شده است.

ایجاد تصادفی مراحل

نکته‌ی دیگری که در مورد بازی وجود دارد، این است که چینش و ساخت مراحل به صورت تصادفی انجام می‌شود. این مورد یکی دیگر از نکاتی است که به شدت باعث نگرانی طرفداران شده بود. تقریباً همه مراحل نسخه اول Super Meat Boy، طراحی شاهکاری داشتند و این موضوع به این خاطر بود که تمامی آن‌ها به طور دقیق توسط سازندگان طراحی شده بودند و عنصر خلق تصادفی مراحل در آن‌ها وجود نداشت. در نتیجه‌ هر مرحله،‌ تجربه‌ای یکدست را به بازیکنان ارائه می‌داد.

در این نسخه، قسمت‌های مختلف و متعددی به صورت دست ساز طراحی شده‌اند اما در نهایت، بر اساس یک Seed تصادفی که در ابتدای بازی مشخص می‌کنید و همچنین یکسری عوامل نظیر مهارت شما در تمام کردن مراحل، این قسمت‌های مختلف در کنار یکدیگر قرار گرفته و یک مرحله‌ی کامل را می‌سازند. این باعث می‌شود آن حس یکدستی و هماهنگی که در بازی اول به دلیل طراحی دستی تمامی مراحل وجود داشت، به آن شکل در بازی احساس نشود. در نسخه اول، عملاً روی تک‌تک اجزای مرحله و نحوه‌ی قرارگیری آن‌ها کنار همدیگر فکر شده بود اما در اینجا هر چند نحوه اتصال قسمت‌های مختلف کاملاً تصادفی نیست و منطقی پشت آن‌ها وجود دارد، اما در کل آن حس یکدستی و فکر شده بودن نحوه‌ی کنار هم قرار گرفتن اجزای مرحله به بازیکن دست نمی‌دهد.

قسمت‌های مختلف پلتفرمینگ بازی به صورت دست ساز ساخته شده‌اند اما نحوه‌ی قرارگرفتن آن‌ها در کنار یکدیگر به صورت تصادفی مشخص می‌شود.

البته بدیهی است که ساخت مراحل به طور تصادفی، نکات مثبتی را هم در پی دارد. در نتیجه این موضوع، شاهد این هستیم که عملاً ارزش تکرار بازی بالاتر می‌رود؛ زیرا با یک بار تمام کردن بازی، عملاً هنوز چالش‌های زیادی باقی مانده که آن‌ها را تجربه نکرده‌اید و با تکرار بازی با یک Seed جدید می‌توانید به تجربه‌ی آن‌ها بپردازید. ضمناً همچنان مسئله‌ی آزاد کردن کاراکترهای مختلف و انجام بازی با آن‌ها هم وجود دارد و مراحل Dark و همچنین مخفی هم به قوت خود باقی هستند؛ یعنی همچنان ارزش تکرار بازی حفظ شده است.

همانند نسخه‌ی اول Boss Fight‌های بسیار جذابی هم در بازی وجود دارند. طراحی این باس فایت‌ها به صورت رندوم نیست و کاملاً دست ساز طراحی شده و در نتیجه جذابیت بسیار بالاتری نسبت به مراحل معمول بازی دارند. هر باس در بازی نیازمند روش و ایده‌ی خاصی برای شکست دادن است و در نتیجه، شاهد مراحل جذابی در مبارزه با آن‌ها هستیم.

نکته‌ای که در مورد گیم پلی بازی وجود دارد، این است که بازی هر چند عنوان لذت‌بخشی است و از نظر سختی هم افت قابل توجهی نداشته و در زمینه‌ی طراحی مراحل هم ایده‌های مختلف و گوناگونی در آن استفاده شده است، اما نمی‌تواند عنوانی خاص و انقلابی نظیر نسخه اول خود باشد. شاید اصلی‌ترین دلیل این موضوع بیش از همه به خاطر همین سیستم طراحی مراحل به صورت تصادفی باشد که بخشی از حس خاص مراحل نسخه قبل را از آن گرفته است. در کل هر چند بازی همچنان عنوان لذت‌بخشی محسوب می‌شود ولی به هیچ وجه نمی‌تواند از نظر خاطره‌انگیز و جریان ساز بودن، پا جا پای عنوان اصلی بگذارد.

با تمام نکاتی که گفته شد، می‌توانیم به یک جمع‌بندی کلی در مورد گیم پلی بازی برسیم. Super Meat Boy Forever همچنان ذات کلی این سری را در خود داشته و عنوانی سخت و در عین حال لذت‌بخش است. با این حال تغییراتی نظیر Auto Runner شدن بازی و همچنین کنار هم قرار گرفتن اجزای مرحله به صورت تصادفی، باعث می‌شوند که با اثر متفاوتی روبه‌رو باشیم که شاید به خوبی نسخه‌ی قبلی نباشد. البته Auto Runner شدن بازی تا حدی سلیقه‌ای است و می‌توان گفت که سازندگان در کل به خوبی از پس پیاده‌سازی یک Auto Runner خوش‌ساخت برآمده‌اند ولی در زمینه‌ی طراحی مراحل به صورت تصادفی، نتیجه‌ی کار باعث شده که کیفیت نهایی مراحل به خوبی بازی اول نباشد و آن انسجامی که در قرار گرفتن اجزای محیط در نسخه‌ی اول وجود داشت را در این نسخه شاهد نباشیم.

گرافیک بازی

بعد از گیم پلی نوبت به گرافیک بازی می‌رسد. Super Meat Boy Forever، تقریباً از نظر سبک گرافیکی شبیه نسخه‌ی اول است اما کمی پولیش بیش‌تری روی آن صورت گرفته و ظاهر امروزی‌تری دارد. به علاوه مواردی نظیر مشت زدن و نکات مشابه باعث شده‌اند که کلیات آن اغراق‌آمیزتر از نسخه‌ی قبلی باشد.

ذات کلی گرافیکی بازی به همان شکل قبلی است اما جزییات گرافیکی زیادی به مراحل اضافه شده‌اند.

بازی از جنبه‌ی هنری و حس و حال محیط‌ها شبیه نسخه قبلی است و عملاً با توجه به استقبال خوبی که از آن نسخه شد، نیازی به تغییر جدی در این مورد احساس نمی‌شود. از لحاظ تنوع مکان‌ها هم همانند نسخه قبلی اوضاع بازی کاملاً مناسب و خوب است. در کنار همه این‌ها، باید به انیمیشن‌های بسیار باکیفیتی که برای میان‌پرده‌ها طراحی شده هم اشاره کرد که واقعاً کیفیت بالایی دارند.

معمولاً برای بازی‌هایی در این ژانر، موضوع بهینه بودن خیلی مطرح نیست ولی با توجه به این که بازی برای سوئیچ هم عرضه شده و در چنین عنوانی، ۶۰ فریم پایدار نکته مهمی است، باید به آن هم اشاره بکنیم. خوشبختانه وضعیت بهینه‌سازی بازی برای سوئیچ هم خوب است و در اکثر اوقات، به صورت پایدار شاهد ۶۰ فریم بر ثانیه هستیم. البته در هنگام عرضه‌ی بازی، در قسمت‌هایی از بازی افت فریم‌هایی رخ می‌داد اما خوشبختانه تیم سازنده آپدیت‌هایی برای بازی عرضه کرده‌اند که به شدت اوضاع پرفرمنس بازی را بهتر کرده‌اند و بخش عمده‌ی افت فریم‌ها برطرف شده است.

موسیقی و صداگذاری

بعد از گیم پلی نوبت به صداگذاری و موسیقی بازی می‌رسد. در بعد موسیقی عملکرد بازی بسیار خوب بوده و قطعات مناسبی برای هر بخش بازی طراحی شده‌اند. عنوانی در این سبک باید قطعاتی داشته باشد که در اثر تکرار زیاد به دلیل مرگ‌های فراوانی که در بازی رخ می‌دهد، حالت تکراری و اعصاب‌خردکن پیدا نکنند و خوشبختانه وضعیت بازی از این لحاظ بسیار مناسب است. صداگذاری و افکت‌های صوتی مختلف نظیر چرخش چرخ‌دنده‌های برنده، راه رفتن، تکه‌تکه شدن شخصیت‌ها و… همگی به خوبی در بازی قرارگرفته‌اند و ایراد خاصی به آن وارد نیست.

باس فایت‌های بازی طراحی عالی دارند و جزو نقاط قوت بازی هستند.

نتیجه‌گیری نهایی نقد و بررسی بازی Super Meat Boy Forever

بازی Super Meat Boy Forever، عنوان پلتفرمر بسیار سخت و خوش ساختی است اما نمی‌تواند در حد و اندازه‌های نسخه‌ی اول خود ظاهر بشود. بازی هر چند همچنان حس و حال کلی این سری را حفظ کرده است، اما به دلیل تغییر سبک حرکتی و همچنین استفاده از سیستم‌های تصادفی برای طراحی مراحل بازی، از نظر کیفی و جریان ساز بودن به هیچ وجه به پای نسخه‌ی اول نمی‌رسد. با این وجود بازی همچنان اثری لذت‌بخش است که طرفداران این سبک می‌توانند از آن لذت ببرند.

نکات مثبت:

• گیم پلی سخت و همچنان لذت‌بخش
• طراحی خوب باس فایت‌ها
• داستان خوب برای عنوانی در این سبک
• گرافیک هنری مناسب
• انیمیشن‌های بسیار باکیفیت برای میان‌پرده‌ها
• موسیقی عالی

نکات منفی:

• به دلیل استفاده از عناصر تصادفی در طراحی مراحل بازی، آن‌ها پیوستگی و هماهنگی نسخه‌های قبلی را ندارند،
• Auto Runner شدن بازی باعث می‌شود که بازی نتواند کاملاً تداعی‌گر حس و حال و جذابیت‌های نسخه اول باشد.

امتیاز گیمفا