مطالعهی ۱۰ سالهای تاثیر خشونت بازیهای ویدئویی بر بازیبازان را رد کرد
به تازگی نتیجهی یک پژوهش ۱۰ ساله بر رفتار بازیبازان منتشر شده است که نشان میدهد خشونت درون بازیهای ویدئویی هیچ ارتباطی با رفتارهای پرخاشگرانه در افراد به خصوص نوجوانان ندارد.
در اوایل دههی ۱۹۸۰ میلادی، بازیهایی که به صورت ویدئویی تولید میشدند، معمولا فاقد هرگونه خشونت و اعمال خطرناک بودند. این عناوین که به سرعت بر روی پلتفرمهای آرکید محبوبیت زیادی کسب میکردند، تمامی طیفهای سنی را به خود جذب کرده بودند. شاید بتوان شاخصترین عناوین این دههی مهم را بازیهایی به مانند Pac-Man ،Donkey Kong و Galaga به شمار آورد. این عناوین هیچ خشونتی نداشتند و تنها هنگام برقراری رقابتی سنگین بین بازیبازان، شاهد القا شدن هیجانی بیش از حد جهت شکست رقیب یا کسب امتیازی بالاتر بودیم.
با این حال پس از گذشت سالها و پیشرفت تکنولوژیهای مربوط به صنعت بازیسازی، این عناوین به شدت تغییر کردند و به شاخههای مختلفی گسترش یافتند. با پیشرفت و گسترش این سرگرمی، نگرانیها در مورد محتویاتی که این بازیها در بر دارند و تاثیر آن بر رفتار و روان افراد، کمکم رنگ و بویی جدی به خود گرفت. شاید بتوان گفت که برای نخستین بار در دههی ۱۹۹۰ میلادی و همزمان با دوران اوج کنسولهای خانگی Nintendo 64 و Sega Saturn، این سوال به وجود آمد که آیا اعمال خشونتآمیز در بازیهای ویدئویی مسبب رفتارهای پرخاشگرانه در بازیبازان است یا خیر. حال به تازگی نتایج یک مطالعهی گستردهی ۱۰ ساله منتشر شده است تا بار دیگر به این سوال پاسخ مناسبی بدهد.
اخیرا موسسهای تحقیقاتی یک مقالهی پژوهشی را در زمینهی تاثیر دنیای سایبری بر روان، رفتار و وبگردی اجتماعی منتشر کرد که در آن به مدت ۱۰ سال، بازیبازانی که به تجربهی بازیهای خشن میپردازند را مورد مطالعه قرار داده و فاکتورهای رشدی و تغییرات اخلاقی آنها را به دقت ثبت نموده است. پس از تجزیه و تحلیل نتایج این پژوهش، مشخص شد که هیچ ارتباطی بین بازیهای خشنی که کودکان انجام میدهند با رفتارهای پرخاشگرانهی آنها در بزرگسالی وجود ندارد.
در این تحقیق پیشگامانه، محققان یک گروه متشکل از ۵۰۰ داوطلب با ردهی سنی ۱۰ تا ۱۴ سال را انتخاب کردند و رفتارهای آنها در طول دوران رشد و انجام بازیهایی به مانند Grant Theft Auto را مورد تحلیل و بررسی قرار دادند. در این مطالعه سه گروه از بازیبازان خردسال مورد توجه بودند: گروه اول افرادی بودند که در کودکی بازیهای خشن انجام میدادند و با گذشت زمان مقدار علاقهی آنها به تجربهی چنین عناوینی کاهش پیدا کرد. این گروه ۴ درصد جمعیت مورد مطالعه را تشکیل دادند. گروه دوم که شامل ۲۳ درصد جامعهی مورد مطالعه بودند، افرادی به حساب میآمدند که از همان ابتدا به میزان متوسط بازیهای خشن را تجربه میکردند و با گذشت زمان، میزان تمایل آنها نسبت به این عناوین افزایش مییافت. در نهایت گروه سوم بازیبازانی بودند از همان ابتدا تمایل بسیار اندکی به تجربهی بازیهای خشن داشتند و به مرور هم با رشد بسیار کم و آهستهای به تجربهی آنها علاقهمندتر شدند. این گروه شامل ۷۳ درصد جامعهی مورد مطالعه بودند.
سپس برای تحلیل بهتر نتایج به دست آمده، به هر یک از شرکتکنندگان پرسشنامههایی داده شد. پس از این محققان توضیح دادند که شاید عادت بازیبازان به تجربهی عناوین خشن باعث اضطراب و استرس بیشتر آنها شود، اما افرادی که در دوران نوجوانی بسیار به تجربهی عناوین خشونتآمیز پرداخته بودند، لزوما در بزرگسالی رفتار پرخاشگرانه نداشتند و البته عکس این موضوع نیز صادق بود. به صورت کلی مشخص شد که افزایش تجربهی بازیهای خشن هیچ ارتباطی با رفتارهای پرخاشگرانه در دوران بزرگسالی افراد ندارد.
تاکنون مطالعات بسیاری در مورد تاثیر خشونت بازیهای ویدئویی بر رفتار افراد منتشر شدهاند که برخی به اثبات و بعضی به رد این موضوع پرداختهاند. با این حال پژوهشهای اندکی بودهاند که گروه بزرگی از بازیبازان را از زمان کودکی تا بزرگسالی به دقت مورد بررسی و تحلیل قرار دهند. با این وجود، هنوز هم بخش بزرگی از جامعه اعتقاد دارند که بازیها و فیلمهایی با مضامین خشن یا حاوی محتویات بزرگسالانه، میتوانند بر اخلاق و عواطف بازیبازان به خصوص افراد خردسال تاثیرات منفی گذارند.
پر بحثترینها
- فوری: سونی در حال مذاکره برای خرید کمپانی مادر FromSoftware است
- نامزدهای بهترین بازیهای سال مراسم The Game Awards 2024 مشخص شدند
- ۱۰ بازی سینماتیک که میتوانند با بهترین فیلمهای سینمایی رقابت کنند
- شایعه: حالت پرفورمنس بازی STALKER 2 روی Xbox Series X به خوبی اجرا نمیشود
- فیل اسپنسر: تولید کنسولهای ایکس باکس در نسلهای آینده متوقف نخواهد شد
- پلی استیشن برای ۱۰ سال متوالی نمایندهای برای بهترین بازی سال داشته است
- کار ساخت بازی جدید ناتی داگ از سال ۲۰۲۰ آغاز شده است
- فیل اسپنسر: STALKER 2 یکی از مدعیان بهترین بازی سال است
- بدون اشتراک پلاس، امکان انتقال فایل سیو بازیها از پلی استیشن ۵ استاندارد به پرو وجود ندارد
- بازی Death Stranding Director’s Cut دومین بازی پرفروش ایکس باکس شد
نظرات
والا بخدا بازی کردن ضرر که نداره هیچ برای سلامتی روح و روان هم خوبه. :inlove:
گیم عشقه :inlove:
به قول یکی از جملات گیمفا من یه گیمرم و گیمر بودنم دلیل نمیشه که نمیخوام زندگی داشته باشم بلکه تصمیم گرفتم که زندگی های زیادی داشته باشه (البته کاملش نیست)
باید بگم ما با گیم تمام زندگی هایی رو که همیشه دلمون میخواسته یا وجود داشته رو تجربه کردیم مثلا با سری call of duty به جنگ رفتیم و سری هم به جنگ جهانی زدیم با witcher به یه جادوگر هیولا کش تبدیل شدیم با سری last of us و fallout پا گذاشیتم توی اخرالزمانی تمام عیار با doom پا گذاشتیم وسط عده زیادی از شیاطین و اونارو سلاحی کردیم با gta به سرقت از بانک ها رفتیم با red dead سری به غرب وحشی زدیم و خیلی های دیگه
حالا قضاوت با خودتون (مخصوصا کسایی که بد گیم رو میگن)
دقیقا-خودم مثلا تو واقعیت عاشق تفنگ ها هستم و با همین گیم لذت میبرم با تفنگ ها.
گیم منو از هرچی فشار زندگی فعلی دور میکنه.برای چند ساعت غرق در دنیای ی بازی شدن خییییلی لذت بخشه.
با قسمت دوم حرفت کاملا موافقم.
تنها چیزی هم که منو از فشار زندگی دور میکنه همین گیم هستش اصلا لامصب وقتی گیم میزنی هرچی غم و غصه هستش رو فراموش میکنی.
خب من توی گروه دوم قرار دارم،( اول علاقه داشتم و بعد هم افزایش یافت)
راستش اولین بار سه سالم بود که gta sanandreas رو بازی کردم و اولین بازی عمرم بود یعنی برا من بازی ویدیویی تو gta sanandreas تعریف شد و همه بازیا رو با اون مقایسه میکردم
راستش اینکه میگن خشونتش تاثیر میزاره یا نه آره تأثیر میزاره اما به صورت کوتاه مدت(حداقل برا من که اینجوری بود) یادمه وقتی اسلیپینگ داگز رو بازی میکردم رفتم تو مدرسه یکی از بچهها رو در حد مرگ زدم 😀 😀 😀
فک نکنین شوخی میکنم راستی راستی زدم
جوری هم زدم که کل صورتش خونی شد
فنهای sliping dogs رو رو یارو پیاده کردم
You are my God
درستش Sleeping Dogs است.
من از هفت سالگی فکر کنم سن آندرس بازی کردم تا سیزده سالگی
اون وسط کلی بازی مثبت هیجده دیکه هم بازی کردم 😀
اون که تاثیر میذاشت کشتی کج بود !
من چند تا بالشت گذاشته بود وسط پذیرایی از اپن اشپزخونه جوری پریدم که کلم خورد به سقف !
یه بارم که حرکت چرخشی پیاده کردم رو این بالشت بدبخت کلم پایین موند پاهام بالا جوری کمرم تا شد که تا دو ماه موقع سجده درد میگرفت
جز کشتی کج هیچ چیز بازی دیگه روم تاثیر نذاشت
البت کشتی کج فیلم هاشو هم میدیم با مادربزرگم :rotfl:
آره ولی از کی تا حالا آشنایان(از اون فضولاش) و مخصوصا باباها اینارو باور میکنن؟؟؟
از امروز
بابا ها مشکل خاصی ندارن
مشکل اصلی کسایین که دورشونن 😀
متأسفانه جواب مشخصه 🙁 ……
یسیری از افراد هیچ وقت نمیفهمن گیم چه چیزیه فکر میکنن یه ابزار واسه ترویج خشونت یا انداختن جوونا و بچه ها از درسو زندگیه ولی همه گیمرا میدونن که اینطور نیس میدونن که گیم درواقع یه هنره اما
کسی درک نمیکنه :-((
تازه،ادمو اروم میکنه 😀 😀
مطمئنا برای کودک و نوجوان زیر ۱۸سال بازی خشن خوب نیست
۱۸ سالگی زوده !
یه چند سال دیگه باید صبر کرد !
گزارشگر صدا.سی،ما پس از دیدن این مقاله:بیگانگان با نشر مقالات دروغ در تلاش برای نابودی نسل جوان ایران :shy:
:rotfl: :rotfl: :rotfl:
من و کلی از دوست و اشنا با مورتال کمبت و تیکن و اویل و … تو سن پایین بزرگ شدیم ولی هیچ کدوم روی زندگی و رفتار ما اثر نذاشت-من بشخصه ن اهل دعوا بودم ن خشونت و …-حالا الان طرف خودش ضمینه خشونت داره بعد میاد سراغ گیم و اطرافیانش میگن ببین بخاطر ویدیو گیم خشن شده!
پس بگو چرا جی تی بعدی نمیومد
یاد اون تبلیغی اوفتادم که یه زمانی صدا و سیما پخش می کرد پسره داره cod mw بازی میکنه بعد یه سربازی می پره تو صحنه یه m4 میده به بچه بعدش بچه هم موجی میشه همه جا رو می بنده به رگبار عجب تبلیغ تاثیرگزاری بود تهش هم نتیجه این شد بازی کردن با استعمال دخانیات فرقی نداره
خداروشکر ثابتم شد ولی کو گوش شنوا کلا اینمه ینفر میزان خشونتش تو بازی ها خیلی زیاد باشه دلیل نمیشه که تو واقعیتم همونقدر ادم خشنی باشه مثلا من خودم از بچگی با gta و مورتال کامبت بزرگ شدم ولی خوب قرار نیس اگه تو بازی از خشونت لذت بردم تو واقعیتم لذت ببرم البته کو گوش شنوا هنوزم که هنوزه هستن کسایی که ضبح تا شب یجوری بد گیمو میگن که انگار لایه اوزون گیم سوراخ کرده 😐 یادمه وقتی بچه بودم تو gta sa وقتی تو مرحله های سخت گیر میکردمو اعصابم خراب میشود میرفتم با اره برقی تو شهر مردومو نیم ساعت سلاخی میکردم چه حالیم میداد :laugh: :rotfl: اگه قرار بود طبق گفته یه عده این خشونت واقعا انقد تاثیر بزاره پس ادامایی مس من الان باد قاتل سریالی میشودن 😐 :sarcasm:
خیلی از چیز ها خوب و بد بودنشون به خود ما بستگی داره، اینکه ما دقیقا برای چی ازش استفاده میکنیم و چه ذهنیت و چه تعاملی باهاش داریم. چاقو تو دست یکی میکشه تو دست یکی شفا میده.
اصولا بازی برای اینه که کارهایی رو که توی دنیای واقعی نمیشه انجام داد و تو دنیای مجازی انجام بدیم هیجانمون و اونجا خالی کنیم. چه تاثیری میخواد بزاره. مثلا یه بازیگری که کل عمر حرفه ایش رو تمام مدت نقش یه قاتل زنجیره ای رو بازی کرده تو زندگی واقعیش هم یه قاتل زنجیره ایه؟ خوب معلومه که نه.
گیمرا یه مشت سوسولن خشونتشون کجا بود.
این تحقیق جواب افرادی مثل اون روان پزشک آمریکایی به اسم Carol Lieberman هست که به بازی های ویدیویی تهمت میزنند