به سختی لذت ببر! | نقد و بررسی بازی Nine Monkeys of Shaolin

از سبک هایی که در طول همه ی این سال ها لذت بازی کردن آن هیچ وقت برایم کم نشده است، سبک Beat’em Up است. مابین تمام بازی های جاه طلبانه با داستان های پیچیده و گیم پلی های پیچیده و طولانی، همیشه یک Beat’em Up لازم است تا آدم را سر حال بیاورد و بهمان یادآوری کند بازی های می توانند در عین ساده بودن، سرگرم کننده، اعتیادآور و لذت بخش باشند. اواسط دهه ی ۸۰ و اوایل دهه ی ۹۰ میلادی، سال های سلطنت سبک Beat’em Up یا آن طور که برخی دیگر آن را خطاب می کنند، Brawler بود. اساساً شما در بازی های این سبک، فقط یک وظیفه بر عهده دارید و آن، کشتن همه ی دشمن های پیش رو و رسیدن به آخر مرحله است. حتی برای کشتن هم لازم نیست استراتژی خاصی به خرج دهید و معمولاً همه کار با یک دکمه انجام می گیرد. قبل از اینکه بازی هایی مانند Street Fighter، Mortal Kombat یا Tekken متولد شوند، سبک مبارزه ای به بازی های Beat’em Up نسبت داده می شد. اگر از گیمرهای قدیمی تر باشید، اولین بازی این سبک، یعنی Kung-Fu Master را به خاطر دارید. اگر هم نه، بعید است کسی از نسل پیشین گیمرها، بازی Streets of Rage را به خاطر نداشته باشد. Streets of Rage از نوستالژی های هر دهه ی شصتی است. همانطور که گفتم، مکانیزم این سبک از بازی ها بسیار ساده و خطی است، اما این دلیلی بر محبوبیت کم آن ها نیست. اصولاً بازی های سبک Beat’em Up مانند یک فیلم اکشن هالیوودی زرد هستند که می دانید در پسِ آن ها پیام پیچیده ای نهفته نشده و همیشه قهرمان داستان برنده می شود، اما نمی توانید لذت تماشای آن را هم انکار کنید. سال ۲۰۲۰ میلادی، از هر نظر هم که خوب نباشید، از نظر تعداد و کیفیت بازی های Beat’em Up خوب بوده است و مخصوصاً با بازی Streets of Rage 4، روح جدیدی در این سبک دمیده شد. اکنون استودیوی Sobaka که تا قبل این Redeemer را در کارنامه ی خود دارد، با بازی Nine Monkeys of Shaolin آمده است تا جایی در میان بازی های این سبک را به خود اختصاص دهد. با اینکه بازی کردن این عنوان خالی از لطف نیست، اما متاسفانه اشکالات ریز و درشت می تواند تجربه ی بازی را تا حدی خراب کند. با ریلیز Nine Monkeys of Shaolin و عملکرد متوسط آن، اکنون تمام سرها به سمت بازی جدید Scott Pligrim vs The World چرخیده تا ببینیم آیا بهترین بازی Beat’em Up امسال همان Streets of Rage 4 باقی می ماند یا تغییری در این وضعیت ایجاد خواهد شد؟ اما بگذارید کمی از سرعت خود کم کرده و اول به همین بازی استودیوی جدید Sobaka بپردازیم. در ادامه با من، گیمفا و نقد و بررسی بازی Nine Monkeys of Shaolin همراه باشید.

استودیوی Sobaka که تا قبل این Redeemer را در کارنامه ی خود دارد، با بازی Nine Monkeys of Shaolin آمده است تا جایی در میان بازی های این سبک را به خود اختصاص دهد. با اینکه بازی کردن این عنوان خالی از لطف نیست، اما متاسفانه اشکالات ریز و درشت می تواند تجربه ی بازی را تا حدی خراب کند.

Nine Monkeys of Shaolin، داستان تاریک و غم انگیزی دارد. داستان در چین باستان رخ می دهد و شما در نقش ماهیگیری ساده به نام Wei Cheng قرار می گیرید که پدر و مادر Wei در کودکی به دست شخصیت بد داستان یعنی Wokou کشته شده اند. پس از آن مسئولیت بزرگ کردن Wei را پدربزرگش بر عهده گرفته و اصول ماهیگیری را نیز به او یاد داده است. پس از مدتی، گروهی دزد و آشوبگر به روستای محل سکونت Wei و پدربزرگش حمله می کنند، پدربزرگ Wei را به همراه عده ی زیادی از افراد روستا می کشند و روستا را غارت کرده و به آتش می کشند. Wei نیز در این میان به شدت زخمی می شود، اما راهبان معبد بودا او را پیدا کرده و به او کمک می کنند تا زنده بماند. Wei پس از به هوش آمدن مطلع می شود که روستایش کاملاً نابود شده و تقریباً هیچ کس در آن زنده نمانده است. او می فهمد Wokou بار دیگر یکی از عزیزان او را کشته است و این بار Wei ماهیگیری را کنار گذاشته و به خون خواهی مردم روستایش می رود تا Wokou را شکست دهد. داستان بازی از آن چه که معمولاً از یک بازی Beat’em Up انتظار داریم غنی تر و احساسی تر است.

حرکاتی مانند دفاع چرخشی، می توانند تیرهای دشمنان را که از راه دور به سمت شما پرتاب می شوند بلاک کرده و به سمت خودشان برگرداند.

معمولاً در این تیپ بازی ها عادت کرده ایم تا با شخصیت های سطحی همراه شویم و داستان فقط بهانه ای برای پیش بردن مراحل باشد. Nine Monkeys of Shaolin هم با اینکه به هیچ وجه شاهکار داستان سرایی یا چنین چیزی نیست، اما داستان آن شنیدنی است و اگر گیم پلی بازی باعث نشود ۲۵ مرحله ی آن را به پایان برسانید، داستان این انگیزه را به شما خواهد داد. بازی برای روایت داستان، از کات سین هایی استفاده می کند که طراحی آن ها بسیار زیباست. مانند بازی Streets of Rage این کات سین ها متحرک نیستند، اما همین موضوع به داستان سرایی Nine Monkeys of Shaolin کمک بسیاری کرده و آن را مانند کتاب داستانی زیبا جلوه می دهد. اگر فکرتان هنوز پیش آن عدد «۲۵» مانده که بالاتر برای تعداد مراحل بازی نوشتم و به نظرتان می آید که ۲۵ مرحله برای یک بازی Beat’em Up خیلی زیاد است. باید بگویم هر کدام از این مراحل چیزی بیشتر از ۵ الی ۱۰ دقیقه طول نمی کشند و اتفاقاً بازی بسیار کوتاه است. کوتاهی بازی های Beat’em Up چیزی نیست که خیلی دور از انتظار باشد و کلاً استاندارد همین است که بازی های این سبک کوتاه باشند، اما Nine Monkeys of Shaolin با این مدت زمان گیم پلی، نمی تواند قیمت ۲۵ دلاری خود را توجیه کند.

شاید به نظرتان می آید که ۲۵ مرحله برای یک بازی Beat’em Up خیلی زیاد است. باید بگویم هر کدام از این مراحل چیزی بیشتر از ۵ الی ۱۰ دقیقه طول نمی کشند و اتفاقاً بازی بسیار کوتاه است. کوتاهی بازی های Beat’em Up چیزی نیست که خیلی دور از انتظار باشد و کلاً استاندارد همین است که بازی های این سبک کوتاه باشند، اما Nine Monkeys of Shaolin با این مدت زمان گیم پلی، نمی تواند قیمت ۲۵ دلاری خود را توجیه کند.

اما بخش گیم پلی یک بازی Beat’em Up، اصلی ترین و مهم ترین بخش آن است. بستگی دارد Nine Monkeys of Shaolin را چگونه بخواهید بازی کنید. اگر بازی در سبک دیگری ساخته شده بود، دلیلی نداشت تا روی بخش Co-Op آن خیلی حساسیت نشان دهیم، چرا که خیلی ها ترجیح می دهند بازی ها را به شکل انفرادی بازی کنند. اما وقتی بحث Beat’em Up می شود، خودتان می دانید که تجربه ی آن با یک دوست، چقدر می تواند روی بیشتر شدن لذت بازی تاثیر مثبت بگذارد. اصلاً از قدیم رسم است که بازی های Beat’em Up را دو نفره بازی کنند! بنابراین نمی توان از اشکالات متعددی که این بخش دارد به راحتی گذشت. اما اول می خواهم به کلیات گیم پلی و حالت سینگل پلیر آن بپردازیم. در Nine Monkeys of Shaolin مانند تمام بازی هم سبک، دوربین از چپ به سمت راست حرکت می کند و شما باید تعداد معینی از دشمنان را در هر مرحله قلع و قمع کنید تا به مرحله ی بعدی بروید. بازی این فرمول قدیمی را با انیمیشن های بسیار زیبای کاراکتر اصلی جذاب تر هم می کند. Wei سه استایل مبارزاتی در نظر گرفته شده است. اولی Base است که به ضربات و حرکات ساده ی شما مانند مشت زدن، لگد زدن، حرکت Slash و دفاع ختم می شود. دومی Acrobatic نام دارد که حرکات پیشرفته تری مانند لگد زدن در هوا را در بر می گیرد و سومی Magic است که از راه دور می تواند روی دشمنان اثر بگذارد.

درخت مهارت های بازی به گیم پلی عمق بیشتری می دهد، حیف که هم بازی کوتاه است و هم بدون این مهارت ها هم می توانید به راحتی بازی را به پایان برسانید.

با اینکه بازی چالش برانگیز است و مشکل درجه ی سختی ندارد، اما اکثر دشمنان را می توان با همان حرکات Base شکست داد و بازی آن احساس نیاز را در شما ایجاد نمی کند که از دو استایل مبارزاتی دیگر استفاده کنید. همچنین بازی برای Wei درخت مهارتی در نظر گرفته که مختص به هر یک از این استایل های مبارزاتی می شود. در آخر هر مرحله نیز به شما جوایز زیادی مانند سلاح های جدید داده می شود که نه آن مهارت ها و نه این سلاح ها خیلی ضروری به نظر نمی رسند. البته برای لذت بیشتر از بازی از آن ها استفاده خواهید کرد و نمی توان لذت دیدن حرکات آکروباتیک و یا دفع کردن تیرهای دشمن از راه دور را انکار کرد، اما اینکه می دانید بدون این ها هم می توانستید بازی را به پایان برسانید کمی ناامید کننده است. این موضوع هم چنین ارزش تکرار بازی را پایین می آورد، زیرا دلیل خاصی برای شروع دوباره ی بازی نخواهید داشت. واقعاً چرا بازی ای را دوباره شروع کرد که هیچ آیتم یا چالش خاصی برای پیدا کردن ندارد؟

اما در بخش Co-Op اصلی ترین مشکلات بازی دیده می شود. مشکل اول اینکه وقتی دو نفره بازی می کنید، دوربین خیلی وقت ها روی Player 1 قفل می شود و با او حرکت می کند که اتفاق بسیار آزاردهنده ای برای نفر دوم است. بعضی وقت ها Player 2 زاویه ی مناسبی برای بازی کردن ندارد و باعث باخت هر دو شخصیت خواهد شد. مشکل دوم اینکه وقتی یکی از بازیکن ها به دره سقوط می کند، به جای اینکه خیلی ساده Respawn شود، هر دو بازیکن باید از ابتدا مرحله را آغاز کنند که مطمئناً برای بازیکن دیگر که اشتباهی نکرده اصلاً جالب نخواهد بود. همچنین باگ های بازی در هنگام بازی دو نفره بیشتر می شود و به طور کل نخواهید توانست از Co-op این بازی لذت کافی را ببرید.

Wei سه استایل مبارزاتی در نظر گرفته شده است. اولی Base است که به ضربات و حرکات ساده ی شما مانند مشت زدن، لگد زدن، حرکت Slash و دفاع ختم می شود. دومی Acrobatic نام دارد که حرکات پیشرفته تری مانند لگد زدن در هوا را در بر می گیرد و سومی Magic است که از راه دور می تواند روی دشمنان اثر بگذارد.

بازی از نظر بصری بسیار زیباست و انیمیشن های نرم و دیدنی ای دارد. از نظر فنی اما نمی تواند همیشه خوب عمل کند و تعدادی مشکلات تکنیکی رایج، مانند گیر کردن، مشکل هوش مصنوعی و باگ های گرافیکی گاهاً گریبان گیر بازی می شوند. آهنگ های بازی نیز مانند طراحی هنری آن زیبا و حماسی هستند و حس یک فیلم شائولینی تمام عیار را به شما می دهند.

در کل اگر طرفدار بازی های Beat’em Up هستید، این بازی را به شما پیشنهاد می کنم. از آن انتظار نداشته باشید چیز جدیدی به زندگی گیمری شما استفاده کند، همچنین ترجیحاً آن را با یک دوست بازی نکنید که اعصاب جفت تان خرد شود. اگر بر مشکلات پرتعداد آن چشم ببندید، می توان به سختی از Nine Monkeys of Shaolin لذت برد!