بتل رویال، داغ‌تر از همیشه! | نقد و بررسی بازی Fall Guys: Ultimate Knockout

در طی سال های اخیر، سبکی که شاید همه مان بارها و بارها نام آن را شنیده ایم، سبک بتل رویال باشد. سبکی نوپا و تازه نفس که دنیای بازی های آنلاین را دگرگون، و میلیون ها بازیباز را معتاد بازی هایی مانند پابجی و فورتنایت کرد. گرچه این دو بازی شاید دیگر مثل سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، داغ ترین بازی های جهان نباشند، اما باز هم تعداد افرادی که به این بازی ها علاقه نشان می دهند، بسیار بسیار زیاد است. همین موضوع باعث شده تا شرکت های بزرگ و کوچک بسیاری در دنیا بازی هایی در این سبک تولید کنند و به این جریان پول ساز بپیوندند. در واقع تعداد بازی های بتل رویال آن قدر زیاد است که با وجود تازه بودن این سبک، احتمالاً کسی نباشد که بتواند تمام بازی های ساخته شده در این سبک را نام ببرد، چه برسد به اینکه بخواهد مکانیزم ویژه ی هر بازی را نیز به خاطر بسپارد. علاوه بر این، بازی های بتل رویال معنای گسترده تری پیدا کرده اند. ابتدا تقریباً همه ی بازی شده در این سبک به این شکل بودند که شما از یک هواپیما با چترتان بر نقطه ای از یک جزیره ی بزرگ فرود می آمدید و با تعداد زیادی از بازیکن مسابقه می دادید تا پیروز میدان شوید و به عنوان آخرین فرد بازمانده در جزیره، بازی را ببرید. اکنون همه ی بازی های بتل رویال این گونه نیستند و بازی های مختلفی برای سلایق مختلف ساخته شده اند. با اینکه رشد تعداد طرفداران این سبک مانند گذشته زیاد نیست و بازی های معروفش مثل پابجی و فورتنایت اکنون به یک ثبات جمعیتی نسبی رسیده اند، اما چیزی که بتل رویال به صنعت بازی ها اضافه کرد، چیزی نیست که هیچ وقت بخواهد از بین برود و حداقل به شکل حالت خاصی از بخش مولتی پلیر، در بازی ها باقی خواهد ماند.

ازی های بتل رویال معنای گسترده تری پیدا کرده اند. ابتدا تقریباً همه ی بازی شده در این سبک به این شکل بودند که شما از یک هواپیما با چترتان بر نقطه ای از یک جزیره ی بزرگ فرود می آمدید و با تعداد زیادی از بازیکن مسابقه می دادید تا پیروز میدان شوید و به عنوان آخرین فرد بازمانده در جزیره، بازی را ببرید. اکنون همه ی بازی های بتل رویال این گونه نیستند و بازی های مختلفی برای سلایق مختلف ساخته شده اند.

عنوانی که امروز به سراغ آن رفته ایم، عنوانی است که همین هفته ی پیش منتشر شده و در لیست بازی های رایگان PS Plus ماه آگوست نیز قرار گرفته است. یک بازی بسیار اعتیادآور و سرگرم کننده که از روز انتشار خود طرفداران زیادی پیدا کرده و احتمالاً به زودی نام آن را بیشتر هم خواهید شنید. Fall Guys: Ultimate Knockout در پشت ظاهر رنگارنگ و کودکانه اش، گیم‌پلی‌ای جذاب و قابل توجه دارد که شاید حتی بتوان آن را متفاوت ترین رویکرد سال های اخیر در سبک بتل رویال قلمداد کرد. Fall Guys فضایی به شدت رقابتی برای شما و دوستان تان به وجود می آورد که می توانید در آن با ده ها نفر دیگر به پلتفرمینگ بپردازید. خوش ساخت بودن بازی از یک طرف، مسابقات کوتاه آن در مقایسه با سایر بازی های بتل رویال دیگر هم از طرف دیگر باعث می شود که ساعت ها پای این عنوان بنشینید. استودیوی سازنده ی بازی Mediatonic، یکی از فعال‌ ترین استودیوهای حال حاضر دنیای بازی هاست که بازی های کوچک و سرگرم کننده ای می سازد. بعید نیست بازی جدید آن ها بتواند موفق ترین بازی‌شان لقب گیرد، اما این چیزی است که باید در ماه های آینده بررسی شود. فعلاً به سراغ نقد و بررسی این بازی جذاب و سرگرم کننده برویم تا ببینیم جریان از چه قرار است. در ادامه با من و گیمفا همراه باشید!

Fall Guys: Ultimate Knockout در پشت ظاهر رنگارنگ و کودکانه اش، گیم‌پلی‌ای جذاب و قابل توجه دارد که شاید حتی بتوان آن را متفاوت ترین رویکرد سال های اخیر در سبک بتل رویال قلمداد کرد. Fall Guys فضایی به شدت رقابتی برای شما و دوستان تان به وجود می آورد که می توانید در آن با ده ها نفر دیگر به پلتفرمینگ بپردازید.

Fall Guys: Ultimate Knockout یک بازی بتل رویال است، اما با این تفاوت که در آن نه اسلحه ای وجود دارد و نه لزوماً وظیفه دارید که بقیه ی رقبا را از بازی حذف کنید. بر خلاف سایر بازی های بتل رویال که مستقیماً باید بقیه را از بازی بیرون بیندازید (یا صبر کنید که دیگران این کار را بکنند و شما یک گوشه کمپ کنید!)، در Fall Guys، رقابت در اکثر مراحل به شکل غیرمستقیم صورت می گیرید. در هر راند از بازی، ۶۰ نفر با یکدیگر مسابقه می دهند و در دقایقی که مشغول بازی هستید، احتمالاً آن قدر خواهید خندید که بدون درنگ راند بعدی را آغاز خواهید کرد. بازی شباهت های مختصری به عنوان Gang Beasts دارد که آن بازی هم توانست نظر مثبت بسیاری را به همراه داشته باشد، اما در Fall Guys بیشتر اوقات مشغول کار خودتان هستید تا کشتی گرفتن با بقیه! در عین حال، بازی بیشتر از بازی های بتل رویال دیگر حس رقابتی دارد، چون از همان راند اول باید برای بقا تلاش کنید. در دیگر بازی های بتل رویال، اگر اوایل بازی در جایی خلوت فرود بیایید و از مناطق شلوغ نقشه دوری کنید، به احتمال زیاد تا یک سوم پایانی بازی به راحتی زنده خواهید ماند، در حالی که در Fall Guys اگر از همان اول قاطی بازی نشوید، از رفتن به دور بعد باز خواهید ماند.

بر خلاف سایر بازی های بتل رویال که مستقیماً باید بقیه را از بازی بیرون بیندازید (یا صبر کنید که دیگران این کار را بکنند و شما یک گوشه کمپ کنید!)، در Fall Guys، رقابت در اکثر مراحل به شکل غیرمستقیم صورت می گیرید. در هر راند از بازی، ۶۰ نفر با یکدیگر مسابقه می دهند و در دقایقی که مشغول بازی هستید، احتمالاً آن قدر خواهید خندید که بدون درنگ راند بعدی را آغاز خواهید کرد.

هر بازی، از چند راند مختلف تشکیل شده که برنده های هر راند به مرحله ی بعد می روند و بازنده ها از بازی حذف می شوند و باید بازی دیگری را آغاز کنند. هر راند، شامل یک مینی گیم رندوم می شود. این مینی گیم ها در اکثر مواقع بسیار سرگرم کننده و جذاب هستند و برای عبور، به مخلوطی از مهارت، حوصله و بعضی وقت ها شانس احتیاج دارند. برای مثال مینی گیمی در بازی هست که باید با بازیکنان دیگر به سمت چند درِ به ظاهر بسته بدوید. برخی از این درها با برخورد می شکنند و برخی دیگر نه. اینکه به سمت کدام در می دوید و آیا شانس شما دری است که باز می شود یا نه، موضوعی کاملآً شانسی است. البته از آن جایی که شرایط برای تمام بازیبازها یکی است و کسی از قبل نمی داند کدام در باز خواهد شد، می توان کمی با ارفاق به این موضوع نگاه کرد، اما در نهایت در عنوانی که تا این حد رقابتی است، حذف کردن مراحل شانسی به نفع همه تمام می شد. به جز تعداد کمی از این مراحل، بقیه ی مراحل معنای واقعی کلمه ی «فان» هستند. Fall Guys از بازی هایی است که اگر آن را با دوستانتان و یا در یک جمع تجربه کنید، باعث می شود همه زمان خوبی را سپری کنند. راستش را بخواهید باید بازی های بیشتری با چنین فرمولی ساخته شوند. جای بازی هایی که سرگرمی خالص باشند، به شدت در دنیای امروز بازی ها حس می شود. درست است که بازی می تواند به عنوان یک هنر، پتانسیل های فراتر از سرگرمی داشته باشد، اما هر از چند گاهی بد نیست چنین بازی هایی یادمان بیندازند که هسته ی اصلی یک بازی و مهم ترین وظیفه ی آن، سرگرم کننده بودن آن است. شخصاً اگر قرار باشد بین یک بازی پرخرج با گیم پلی تکراری و داستان کلیشه ای و یک بازی کوچک و خلاقانه مانند Fall Guys یکی را انتخاب کنم، مطمئناً دومی را انتخاب خواهم کرد. خلاقیتی که در طراحی مراحل این بازی به کار رفته است آدم را سر ذوق می آورد و شاید سه چهار سال بعد این بازی هم از مد بیفتد، اما حداقل زمانی را که با آن سپری می کنید را همیشه به خاطر خواهید داشت. این نوآوری ها نه تنها راه را برای سایر شرکت های دیگر که بودجه ی ساختن بازی های کلان ندارند باز می کند و به بسیاری از بازی سازان جوان امید می دهد، بلکه اگر قرار به سرگرم شدن باشد، Fall Guys هزار بار می ارزد به شوترهای اول شخص و سوم شخصی که بدون هیچ روحی ساخته و همگی از روی هم کپی زده می شوند.

هر بازی، از چند راند مختلف تشکیل شده که برنده های هر راند به مرحله ی بعد می روند و بازنده ها از بازی حذف می شوند و باید بازی دیگری را آغاز کنند. هر راند، شامل یک مینی گیم رندوم می شود. این مینی گیم ها در اکثر مواقع بسیار سرگرم کننده و جذاب هستند و برای عبور، به مخلوطی از مهارت، حوصله و بعضی وقت ها شانس احتیاج دارند.

بازی بیش از ۲۰ مینی گیم دارد که از نظر طراحی مرحله می توان آن ها را رده بندی کرد، اما خلاصه ی مطلب این است که همه ی آن ها سرگرم کننده و جذاب هستند. یکی از مراحل مورد علاقه ی من در بازی Fall Ball است که چیزی شبیه به بازی Rocket League است. البته در نظر داشته باشید که این فقط یک مینی گیم است و انتظار Rocket League از آن نداشته باشید، اما دیدن تلاش یک سری بازیکن که یکی لباس دایناسور پوشیده، دیگری خودش را شبیه ساندویچ هات داگ کرده و دیگری لباس بالرین ها را به تن کرده است، هیچ وقت قدیمی نمی شود. دیگری بازی Egg Scramble است که یکی از خوش ساخت ترین و در عین حال فان ترین و خنده دارترین مراحل بازی است. در این مرحله بازیکنان به چند تیم تقسیم می شوند که اعضای هر تیم باید تخم مرغ های روی زمین را به پایگاه خود ببرند و آن جا جمع کنند. همیشه افرادی از تیم های مقابل هستند که برای دزدیدن تخم مرغ های طلایی (که امتیاز آن ها بالاتر است) به پایگاه شما حمله می کنند و باید با آن ها دست به یقه شوید! مینی Slime Climb و Hex-A-Gone نیز شدیداً رقابتی و جذاب هستند و کاملاً روی مهارت بازیباز تمرکز دارند. گرچه مینی گیم های دیگری نیز در بازی وجود دارند که به اندازه ی بقیه جذاب نیستند. برای مثال مینی گیم Perfect Match که در آن باید شکل های مشابه را مانند یک بازی کارتی انتخاب کنید. این مینی گیم نه چالش خاصی دارد و نه هیجان خاصی. Team Tail Tag نیز به علت مشکلات دوربین و برخی مشکلات کنترل که در بازی وجود دارد، تجربه ای دلچسب نخواهد بود.

Fall Guys از بازی هایی است که اگر آن را با دوستانتان و یا در یک جمع تجربه کنید، باعث می شود همه زمان خوبی را سپری کنند. راستش را بخواهید باید بازی های بیشتری با چنین فرمولی ساخته شوند. جای بازی هایی که سرگرمی خالص باشند، به شدت در دنیای امروز بازی ها حس می شود. درست است که بازی می تواند به عنوان یک هنر، پتانسیل های فراتر از سرگرمی داشته باشد، اما هر از چند گاهی بد نیست چنین بازی هایی یادمان بیندازند که هسته ی اصلی یک بازی و مهم ترین وظیفه ی آن، سرگرم کننده بودن آن است.

طراحی بصری بازی با توجه به روحیات شما می تواند یک نکته ی منفی یا مثبت محسوب شود. محیط بازی پر از رنگ های شاد و مختلف است. کاراکترهای بازی که در حالت عادی Jelly Bean هستند، می توانند کاستوم های مختلفی داشته باشند که این کاستوم ها یکی از یکی بامزه ترند. البته وقتی یک بازی در مقوله ی بازی های Party Game قرار می گیرد و از هر سنی مخاطب دارد، چنین رنگ بندی و گرافیکی مطمئناً یک امتیاز مثبت برای آن به شمار می رود. موسیقی بازی نیز مانند دیگر اجزای آن کاملاً فان و دوست داشتنی است.

اگر دنبال یک عنوان متفاوت و جذاب هستید و از بازی های رقابتی و آنلاین لذت می برید، Fall Guys: Ultimate Knockout برای شما ساخته شده است. مشکلاتی در سرور بازی وجود دارد که احتمالاً با پچ های آینده حل خواهند شد. احتمالاً خود سازنده ها هم فکر نمی کردند که بازی‌شان در هفته ی اول تا این اندازه طرفدار پیدا کند!