اکشن به معنای واقعی کلمه | نقد و بررسی بازی Vanquish Remaster

شینجی میکامی یک نابغه است. ممکن است تا به حال چندین و چند مقاله درباره ی او خوانده باشید و معمولاً چیزی به جز مدح و ستایش دستاوردهای او در این مقالات دیده نمی شود. سری فوق محبوب Resident Evil زاییده ی ذهن اوست. همین یک فرنچایز آن قدر بزرگ هست که دیگر به بازی دیگری برای نشان دادن قدرت بازی سازی میکامی نیاز نباشد، اما کارنامه ی او سرتاسر شاهکار است. سری Devil May Cry را میکامی کلید زد و یکی از بهترین هک اند اسلش های تاریخ را به دنیا هدیه کرد. او همچنین کسی است که سری Evil Within را پایه گذاری کرده و ساخت، سری ای که از بهترین نمونه های مدرن سبک ترس و بقا شناخته می شود. اما یکی دو تا بازی هست که کمتر کسی می داند آن را استاد میکامی ساخته است یا شاید هم صرفاً به اندازه ای که باید مورد توجه قرار می گرفتند، نگرفته اند. یکی از این بازی ها Vanquish است که در سال ۲۰۱۰ و توسط شرکت پرآوازه ی سگا (SEGA) متولد شد و تا به امروز یکی از ناب ترین و بهترین تجربه های اکشنی است که صنعت بازی به خود دیده است. البته نام استاد میکامی و سگا وقتی در کنار هم قرار می گیرد، طبیعتاً نباید چیز دیگری هم انتظار داشت. یکی از پرآوازه ترین بازی سازان دنیا و دیگری از کاربلدترین و قدیمی ترین شرکت های بازی سازی دنیا که تقریباً هرچه می سازد جذاب است.

Vanquish در سال ۲۰۱۰ و توسط شرکت پرآوازه ی سگا (SEGA) متولد شد و تا به امروز یکی از ناب ترین و بهترین تجربه های اکشنی است که صنعت بازی به خود دیده است. البته نام استاد میکامی و سگا وقتی در کنار هم قرار می گیرد، طبیعتاً نباید چیز دیگری هم انتظار داشت. یکی از پرآوازه ترین بازی سازان دنیا و دیگری از کاربلدترین و قدیمی ترین شرکت های بازی سازی دنیا که تقریباً هرچه می سازد جذاب است.

در حوالی سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰، سبک اکشن تحولات زیادی به خود دید و عناوینی مانند Gears of War، شکل و شمایل جدیدتر، کاربرپسندتر و روی هم رفته جذاب تری به این سبک بخشیدند. سیستم سنگرگیری و شلیک این بازی به عنوان الگویی برای بسیاری از بازی های دیگر قرار گرفت و همچنین اکشن شلوغ پلوغ، طوفان پوکه ها و سرعت و خشونت این سری در طی سالیان بعد، در بسیاری از بازی ها دیده شد. Vanquish نیز یکی از بازی های آن جریان است. اکشنی شدیداً شلوغ، پر سر و صدا، هیجان انگیز و کوتاه. تجربه ای که شاید مانند کارهای دیگر میکامی خیلی به یاد ماندنی نباشد، اما چیزی از شاهکار بودن آن کم نمی کند. حتی می توان گفت خود تیم سازنده، خواسته اند چنین عنوانی عرضه کند، عنوانی که جز اکشنی بی مغز چیزی نیست، اما آن قدر گیم پلی آن لذت بخش، متنوع و عمیق است که هر چیز دیگری، از داستان و صداپیشگی و غیره، همگی مسائلی حاشیه ای به شمار می آیند.

اخیراً شرکت سگا، به مناسبت ده سالگی دو بازی محبوبش، باندلی عرضه کرده که نسخه ی ریمستر شده ی هر دو بازی، یعنی Bayonetta و Vanquish در آن باندل قرار داده شده اند تا علاقه مندان بتوانند از این دو عنوان با کیفیت در نسل هشتم هم لذت ببرند. با اینکه نسخه ی ریمستر شده ی بایونتا فیدبک های خیلی خوبی دریافت نکرده، اما نسخه ی ریمستر شده ی Vanquish حتی قدرتمندتر از نسخه ی اصلی به این نسل قدم گذاشته است. چون این بازی قبلاً مورد نقد و بررسی کامل قرار گرفته است، سعی خواهم کرد در ادامه به نکاتی کلی درباره ی گیم پلی بازی اشاره کنم و از جزئی گویی بپرهیزم. پس در ادامه با من، گیمفا و نقدی مختصر بر Vanquish همراه باشید.

صحنه ها بوی آهن، پلاتین و باروت می دهند!

داستان بازی Vanquish از بزرگترین نقاط ضعف آن است. در واقع بازی ایراد بزرگ دیگری به جز داستان ضعیف و صداپیشگی آماتور ندارد! جریان کلی از این قرار است که شما در نقش Sam Gideon، یک پروتاگونیست کاملاً کلیشه ای قرار می گیرید که مثلاً خیلی خفن و نترس است و به عنوان مامور ویژه ی DARPA اعزام شده تا همه ی کارها را راست و ریست کند! پلات بازی از پروتاگونیست آن هم کلیشه ای تر است. در آینده ای دور، جمعیت کره ی زمین آنقدری زیاد شده که مردم کشورهای مختلف سر تامین منابع طبیعیه اولیه ی زندگی دچار مشکل شده اند و مانند همیشه ایالات متحده با یک پروژه ی عظیم به فکر حل کردن مشکلات مردم کره ی زمین است و روس ها هم آدم بدهایی هستند که کاملاً خودخواهانه دارند کارشکنی می کنند و نمی گذارند دنیا به جای بهتری برای زندگی کردن تبدیل شود. آن ها حتی سن فرانسیسکو را به یک ویرانه تبدیل کرده اند و می خواهند همین بلا را سر نیویورک هم بیاورند. در اوایل دهه ی ۲۰۱۰ موضوع کشمکش آمریکا و روسیه هنوز داغ بود، ولی با این حال نویسندگی بازی برای کسی جذابیتی نداشت. حالا که ۱۰ سال از آن روزها می گذرد و دیگر این موضوع که «آمریکا همیشه قهرمان جهان است و همه را نجات می دهد و روس ها هم آدم بدهای دنیا هستند و همیشه کارشکنی می کنند» واقعاً خسته کننده و مسخره شده است، داستان Vanquish هم بیشتر توی ذوق می زند.

شما در نقش Sam Gideon، یک پروتاگونیست کاملاً کلیشه ای قرار می گیرید که مثلاً خیلی خفن و نترس است و به عنوان مامور ویژه ی DARPA اعزام شده تا همه ی کارها را راست و ریست کند! پلات بازی از پروتاگونیست آن هم کلیشه ای تر است. در آینده ای دور، جمعیت کره ی زمین آنقدری زیاد شده که مردم کشورهای مختلف سر تامین منابع طبیعیه اولیه ی زندگی دچار مشکل شده اند و مانند همیشه ایالات متحده با یک پروژه ی عظیم به فکر حل مشکلات مردم کره ی زمین است و روس ها هم آدم بدهایی هستند که کاملاً خودخواهانه دارند کارشکنی می کنند و نمی گذارند دنیا به جای بهتری برای زندگی کردن تبدیل شود.

البته باز هم می گویم، داستان، نقش مهمی در لذت بردن یا نبردن شما از Vanquish ندارد، چون فقط بهانه ای است برای اینکه مراحل فوق جذاب بازی را پشت سر بگذارید. در کنار داستان، دیالوگ ها هم به گونه ای نوشته شده اند که بعضی وقت ها از شدت دم دستی بودنشان آدم خنده اش می گیرد! خیلی سعی شده که کاراکترهای بازی خفن به نظر بیایند و حرف های قلمبه سلمبه بزنند، اما نتیجه ی کار کاملاً برعکس از آب درآمده است. شاید بعد از بازی کردن Vanquish نام هیچ یک از شخصیت هایش در خاطرتان نماند، حتی خود Sam که تنها چیزی که به عنوان یک کاراکتر اصلی به او هویت می دهد، سیگار کشیدنش است. اما این را مطمئن باشید که در عوض گیم پلی آن را اگر بخواهید هم نمی توانید از یاد ببرید!

شاید بعد از بازی کردن Vanquish نام هیچ یک از شخصیت هایش در خاطرتان نماند، حتی خود Sam که تنها چیزی که به عنوان یک کاراکتر اصلی به او هویت می دهد، سیگار کشیدنش است. اما این را مطمئن باشید که در عوض گیم پلی آن را اگر بخواهید هم نمی توانید از یاد ببرید!

گیم پلی Vanquish پر از مکانیک هایی است که هنوز پس از گذشت ده سال، نه تنها قدیمی یا ساده به نظر نمی رسد، بلکه آرزو می کنید کاش بازی های مدرن هم با همین میزان از جزئیات ساخته شوند! مهم تر از همه چیز، قابلیت سر خوردن یا Sliding شخصیت شماست. این طور برایتان بگویم که حتی اگر شما کل مدت زمان بازی کاری به جز سر خوردن و شلیک کردن انجام نمی دادید، باز هم بازی جذاب بود! Vanquish شرایط را برای شما مهیا می سازد تا اگر می خواهید سنگر بگیرید، اما در عین حال کاری می کند که از نبرد مستقیم بیشتر لذت ببرید. اولاً اینکه صحنه های آهسته که طی آن ها روبات ها را از بین می برید آن قدر لذت بخش هستند که چندین و چند بار بخواهید آن ها را تکرار کنید. ثانیاً، مردن در Vanquish به این راحتی ها نیست. البته این را به حساب آسانی بازی نگذارید، اتفاقاً Vanquish یک بازی کاملاً بالانس شده به شمار می آید، اما اینکه سازندگان شانس مردن شما را تقلیل داده اند، خودش عاملی است که می توانید از مکانیزم سریع و هیجان انگیز و همچنین نبردهای مستقیم بازی لذت بیشتری ببرید.

در Vanquish همواره در حال انجام فعالیت و حرکت هستید. حالا چه این حرکت سکانس های دکمه زنی باشد، چه سنگیرگیری و شلیک باشد، چه سر خوردن باشد و چه مبارزه با باس های هیجان انگیز بازی. در واقع بازی هیچ گاه از ریتم خود نمی کاهد و نمی گذارد حوصله تان سر برود. همچنین Vanquish معمای خاصی ندارد که بخواهید روی آن وقت زیادی صرف کنید و مراحل بازی آن قدری سخت نیستند که چند روز در یک جا گیر کنید. همه ی این ها یعنی Vanquish در سه کلمه خلاصه می شود: اکشن، سرعت و آدرنالین. هر عامل اضافی ای که باعث شود یکی از این سه مورد خدشه دار شوند از بازی حذف شده است.

مهم تر از همه چیز، قابلیت سر خوردن یا Sliding شخصیت شماست. این طور برایتان بگویم که حتی اگر شما کل مدت زمان بازی کاری به جز سر خوردن و شلیک کردن انجام نمی دادید، باز هم بازی جذاب بود!

دشمنان بازی و بخصوص باس فایت ها به جذابیت آن چندین برابر اضافه کرده اند. مبارزه با هر باس، لذت خاص خودش را دارد و بر چالش کلی بازی می افزاید. همچنین سکانس های دکمه زنی، استفاده از وسایل نقلیه ی متفاوت و چیزهایی از این قبیل، به گیم پلی بازی تنوع می بخشند. هنگامی که سم ضربه می بیند، بازی به شکل صحنه ی آهسته دنبال می شود که در واقع از این طریق به شما کمک می کند کمتر ضربه ببینید و دیرتر بمیرید. شما می توانید سه اسلحه با خود حمل کنید که آزادی عمل کافی را برای لذت بردن از مراحل به شما می دهد. ارتقاء این اسلحه ها باعث می شود عواملی از قبیل بُرد، قدرت و دقت آن ها بالا رود. پس از هر بار گیم اور شدن، برخی از این آپگریدها را از دست می دهید. سیستم مجازات Vanquish فقط به منظور بالانس کردن گیم پلی ایفای نقش می کند و این کار را هم به خوبی انجام می دهد. متاسفانه همه ی این مکانیزم های خوب و  هیجان انگیز زود تمام می شوند، چون کل بازی چیزی بیش از ۶ الی ۷ ساعت به طول نمی انجامد.

دشمنان بازی و بخصوص باس فایت ها به جذابیت آن چندین برابر اضافه کرده اند. مبارزه با هر باس، لذت خاص خودش را دارد و بر چالش کلی بازی می افزاید. همچنین سکانس های دکمه زنی، استفاده از وسایل نقلیه ی متفاوت و چیزهایی از این قبیل، به گیم پلی بازی تنوع می بخشند.

هنگام عرضه ی بازی در سال ۲۰۱۰، از تکنیک های بصری مختلفی استفاده شده بود تا محیط ها پر جزئیات تر به نظر بیایند. این عامل باعث می شد تا Vanquish یک سر و گردن از بازی های هم دوره ی خودش زیباتر باشد. گرافیک تکنیکی و هنری بازی حرف نداشت و کنترل و انیمیشن های نرم بازی، لذت بصری را برای مخاطب دو چندان می کرد. اکنون با نسخه ی ریمستر شده ی بازی، گرافیک بازی کاملاً به یک بازی نسل هشتمی نزدیک شده است و مخاطباین جدیدتر نیز می توانند از آن لذت ببرند.

اگر شانس بازی کردن این بازی بی نظیر را در نسل هفتم نداشتید، الآن می توانید روی کنسول های نسل هشتمی خود، نسخه ی با کیفیت تر آن را تجربه کنید تا از یک اکشن سریع، هیجان انگیز و پر زرق و برق لذت ببرید.