توقعات بالا کار دستتان می‌دهد | نگاهی به ناامیدکننده‌ترین بازی‌های سال ۲۰۱۹ ( بخش اول )

در روزهای پایانی سال ۲۰۱۹ به سر می‌بریم و طبق معمول هر ساله، در پایان سال می‌خواهیم یک جمع بندی کلی داشته باشیم. خوشبختانه سال ۲۰۱۹ هم برای گیمرها سال بدی نبود. اگرچه در مقایسه با سال ۲۰۱۸، همان سالی که بازی‌هایی چون Spider Man، God of War، Red Dead Redemption و حتی Assassin’s Creed Odyssey در آن منتشر شدند، حداقل به نظر من، سال ۲۰۱۹ سال بهتری نبود. البته موضوع صرفا نامزدهای گوتی سال گذشته نیست. در نظر داشته باشید که بازی‌های قوی دیگری مثل Gris، Forza Horizon 4 و Far Cry 5 و Call of Duty Black Ops 4 هم در همان سال به بازار عرضه شدند. در همان سال ۲۰۱۸ هم گفته می‌شد که آن سال، احتمالا یکی از بهترین‌ سال‌هایی باشد که صنعت گیم به خود دیده است. البته هیچ یک از جملاتی که در این متن خوانده‌اید، نمی‌توانند سال ۲۰۱۹ را زیر سوال ببرند. ۲۰۱۹ هم ویژگی‌های خاص خودش را داشت. سم لیک معروف که نتوانسته بود موفقیت‌های خود در بازی‌هایی مثل Max Payne و Alan Wake را در بازی Quantum Break هم تکرار کند، در Control توانست یک بار دیگر نظر مثبت منتقدان را جلب کند. در واقع اگر خاطرتان باشد، آخرین بازی سم لیک تا قبل از Control، بازی Quantum Break، محصول انحصاری کاربران مایکروسافت ( هم PC و هم Xbox One X ) بود که البته نتوانسته بود با متای قابل قبولی به کار خود پایان دهد و یک ناامیدی بزرگ ( از نظر نمره دریافتی از منتقدین ) محسوب می‌شد. Quantum Break تا قبل از انتشار، یکی از بزرگترین انحصاری‌های مایکروسافت به نظر می‌رسید. عنوانی که از نظر کاربران شرکت آمریکایی، می‌توانست در تاریخ جاودانه شود. اما خب در نهایت این اتفاق رخ نداد تا Quantum Break با میانگین حدودی متای ۷۰ بر روی PC و Xbox One به یکی از ناامیدکننده‌ترین بازی‌های انحصاری مایکروسافت تبدیل شود. در سال ۲۰۱۹ سم لیک بازگشت و Control را به بازار عرضه کرد. Control اکنون نه تنها یکی از بازی‌های خوب و موفق چند سال اخیر استودیو رمدی به شمار می‌رود، و نه تنها یکی از بازی‌های بزرگ و قابل قبول سال ۲۰۱۹ است، بلکه در نهایت در مراسم The Game Awards هم نامزد چند جایزه شده بود که جایزه بهترین بازی‌ سال، مهم‌ترین این جوایز به شمار می‌رود. همچنین عنوان Control نیز توسط دو نفر از اعضای کادر گیمفا هم به عنوان بهترین بازی سال ۲۰۱۹ انتخاب شده بود. برای جزئیات بیشتر می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید.

سال ۲۰۱۹ برای طرفداران بازی‌های ورزشی هم سال خوبی بود. در این سال بازی‌هایی مثل FIFA 20،  eFootball Pro Evolution Soccer 2020، DiRT Rally 2.0، NBA 2K20 و همچنین Crash Team Racing Nitro – Fueled به بازار عرضه شدند و توانستند اکثر کاربران را راضی نگه دارند. بازی‌هایی مثل Etherborn، Sea of Solitude، Close to the Sun، Katana Zero، Mordhau، My Friend Pedro و Outer Wilds نیز از مطرح‌ترین بازی‌های مستقل امسال محسوب می‌شدند که هر کدام، مخاطبین و طرفداران خاص خودشان را دارند. حال در این مورد هم می‌توانید این عناوین را با بازی‌های مستقلی مثل Celeste، Sabnautica، Gris که در سال ۲۰۱۸ منتشر شدند مقایسه کرده و برای خود نتیجه‌گیری کنید. The Outer Worlds، Call of Duty Modern Warfare، Borderlands 3 و Metro Exodus از جمله شوتر اول شخص‌های موفق سال بودند و علاقه‌مندان به شوتر سوم شخص‌ها نیز می‌توانند از بازی‌هایی نظیر Tom Clancy’s The Division 2 ( و بسته‌های الحاقی آن ) و Gears 5 لذت ببرند. شرکت‌های بازی‌سازی با ملیت‌های مختلف هم اکثرا سال خوبی را گذراندند. الکترونیک آرتز شروع خوبی نداشت ولی سال ۲۰۱۹ را به لطف Need for Speed Heat و Star Wars Jedi: Fallen Order به خوبی به پایان رساند. کپکام با Resident Evil 2 Remake و Devil May Cry 5 توانست یک بار دیگر روی قله بایستد. دو عنوانی که به لحاظ اقتصادی سود فوق‌العاده‌ای را برای کپکام به همراه داشته‌اند، هر دو نیز در The Game Awards شرکت داشته و یکی از آن‌ها هم نامزد جایزه بهترین بازی سال شده است. اکتیویژن نیز سال خوبی را داشت. صرف نظر از Call of Duty Modern Warfare که محصول همین شرکت به شمار می رود، اسم اکتیویژن به عنوان ناشر روی جلد بازی‌هایی مثل Sekiro Shadows Die Twice و Crash Team Racing Nitro –Fueled هم دیده می شود. در سال ۲۰۱۸، مایکروسافت استودیوهای صاحب نام و موفقی مثل Ninja Theory، Obsidian Entertainment و Playground Games را خریداری کرده بود. استودیو Insomniac Games که در سال ۲۰۱۸ مسئول توسعه بازی Spider Man به صورت انحصاری برای PS4 بود و پیش از این هم بر روی بازی انحصاری مایکروسافت، عنوان Sunset Overdrive کار کرده بود، توسط سونی رسما خریداری شد. استودیو Double Fine تنها استودیوی خریداری شده توسط مایکروسافت در سال ۲۰۱۹ محسوب می‌شود. استودیویی که البته اسمش به گوش هر کسی نخورده است.

معیار انتخاب بازی‌هایی که در این لیست آمده نظر شخصی نویسنده، فیدبک‌های کاربران در سایت گیمفا، در شبکه‌های اجتماعی، در فروشگاه‌هایی نظیر استیم و سایت‌هایی مثل متاکرایتک، فروش کلی بازی‌ها و سود به دست آمده از آن‌ها برای ناشر و سازنده، نمرات منتقدین و متای بازی، هستند و سعی شده که به صورت تک‌بعدی به قضیه نگاه نکنیم – بازی‌های این لیست الزاما بازی‌های بدی نیستند و صرفا متفاوت با آن چیزی هستند که انتظارش را می‌کشیدیم.

در کنار تمامی بازی‌های موفقی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شدند، شاهد انتشار بازی‌های بد هم بودیم. برخی از بازی‌ها، واقعا بد و ضعیف ظاهر شدند. برخی فراتر از انتظارها کار کرده و بعضی از بازی‌ها نیز نتوانستند انتظارات را برآورده کند. طبق معمول هر ساله، چند بازی چوب ادعای زیاد خود تا قبل از انتشار را خوردند و برخی بازی‌ها هم علی‌رغم جذابیت و کیفیت بالا، نتوانستد بازاریابی خوبی داشته باشند و چندان توسط بازی‌بازان شناخته شده نیستند. هر ساله، شاهد انتشار بازی‌هایی با خصوصیت‌هایی که گفته شد هستیم. در حالی که کم کم به پایان سال ۲۰۱۹ رسیده‌ایم، می‌توانیم یک جمع بندی نهایی از این سال داشته باشیم. چند روز پیش در گیمفا، نگاهی به مورد انتظارترین بازی‌های سال ۲۰۲۰ انداختیم. همین مطلب یک سال پیش برای بازی‌های سال ۲۰۱۹ هم کار شد و برخی از بازی‌های آن لیست، نتوانستد عملکرد قابل قبولی را داشته باشند و در نهایت پاسخگوی انتظارات نبودند. قطعا همین اتفاق برای عناوین سال ۲۰۲۰ و پس از آن ۲۰۲۱، ۲۰۲۲ و … نیز رخ خواهد داد. در این مطلب، طبق رسم دو سه سال اخیر، سعی داریم نگاهی به ناامیدکننده‌ترین بازی‌های سال ۲۰۱۹ – سالی که تقریبا به پایان رسیده است – داشته باشیم. اما پیش از این که این مطلب را رسما استارت زده و به سراغ اصل مطلب برویم، طبق معمول لازم است چند نکته را یاد آور شوم. معیار انتخاب بازی‌هایی که در این لیست آمده نظر شخصی نویسنده، فیدبک‌های کاربران در سایت گیمفا، در شبکه‌های اجتماعی، در فروشگاه‌هایی نظیر استیم و سایت‌هایی مثل متاکرایتک، فروش کلی بازی‌ها و سود به دست آمده از آن‌ها برای ناشر و سازنده، نمرات منتقدین و متای بازی، هستند و سعی شده که به صورت تک‌بعدی به قضیه نگاه نکنیم. ضمن این که، باز هم ذکر این نکته لازم است که بعضی از بازی‌های این لیست واقعا بازی‌های بد و بی‌کیفیتی هستند اما این موضوع برای تمامی بازی‌ها الزامی نیست! عناوین ذکر شده در این مقاله لزوما بازی‌های بدی نیستند و پایین‌تر از حد انتظارات ظاهر شدن، همیشه به معنای ضعیف بودن یک بازی نیست! به هر شکل، بد نیست مقدمه چینی را به پایان رسانده و رسما به سراغ لیست امسال برویم. با ما همراه باشید تا با هم نگاهی به لیست ناامیدکنننده‎ترین بازی‌های سال ۲۰۱۹ بیندازیم. در پایان نیز دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.

۹- Contra: Rogue Corps

متاسفانه عنوان Contra: Rogue Corps نه تنها نتوانست در برآورده کردن انتظارات موفق عمل کند، بلکه حتی در استانداردهای یک بازی موفق هم کمبودهای زیادی دارد. به طور کلی Contra: Rogue Corps یک بازی ضعیف به شمار می‌رود و نمرات بازی هم این موضوع را تایید می‌کنند. دیدن نسخه‌ای جدید از یک فرانچایز با سابقه چون Contra در چنین وضعیتی اصلا خوشایند نیست. Contra: Rogue Corps همچنین شاید مثالی باشد تا با اتکا به آن، بتوانیم بگوییم که دوره چنین بازی‌هایی تقریبا تمام شده و خود کنترا هم مثل خیلی از پلیرهای قدیمی‌اش، باید بازنشسته شود. اتفاقی که شاید تلخ باشد ولی اگر قرار است نسخه‌های جدید به این شکل عمل کنند، رخ دهد بهتر است.

طرفداران و دنبال‌کننده‌های کونامی به خوبی با سری Contra آشنا هستند. مجموعه‌ای که نسخه اول آن در سال ۱۹۸۷ منتشر شد و تا به امروز حدود ۱۵ نسخه از آن روانه بازار شده است. یک Shoot ‘em Up قدیمی و نسبتا پرطرفدار ( حداقل در ژانر خود ) که خود را چندین سال است با گیمرها آشنا کرده و در هیچ نسلی هم غایب نبوده است. کنترا اگرچه از سال ۲۰۰۵ به بعد کم فروغ بوده و نسخه‌های کمتری از آن منتشر شده، ولی خب کماکان یک سری فراموش شده به شمار نمی رود. با فاکتور گرفتن از Contra Anniversary Collection، باید گفت که Rogue Corps تنها نماینده کنترا در نسل هشتم است. نماینده‌ای که البته چندان هم نتوانسته به محبوبیت این سری کمک کند و با وجود حد فاصل ۸ سال بین این نسخه با نسخه قبلی ( Hard Corps Uprising که به عنوان یک اسپین آف در دسترس کاربران نسل هفتم قرار گرفت. ) انتشارش کمتر کسی را خوشحال کرد. البته کاربران و طرفداران این مجموعه، این موضوع را تا قبل از انتشار نمرات، بازخوردهای کاربران و همچنین تجربه شخصی خودشان نمی‌دانستند و برای انتشار بازی لحظه شماری کرده و برای تجربه‌اش هم سر و دست می‌شکستند.

خب البته که وقتی اسم این بازی در چنین لیستی آمده تنها یک معنی دارد; Contra: Rogue Corps یک بازی ناامیدکننده است که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده! البته کماکان گیمرهایی که اهل بازی‌های Run and Gun هستند می‌توانند روی Contra Rogue Corps بیست دلاری که برای Nintendo Switch، PS4، Xbox One و PC منتشر شده حساب باز کنند. اما مشکل بزرگ Contra Rogue Corps چیست و چرا در این لیست نامش دیده می‌شود؟ دلیل اول آن، این است که با این کیفیت، یک نسخه جدید از سری Contra محسوب می‌شود! طبیعتا بیشتر اوقات ، انتظارات از نسخه‌های جدید مجموعه‌های قدیمی و موفق به مراتب بیشتر از آی پی‌های جدید و تازه وارد به دنیای گیم است. یک آی پی اگر شکست بخورد، در بهترین حالت یک بازی شکست خورده اما وقتی داریم راجع به یک فرنچایز صحبت می‌کنیم، اولا که خیلی اوقات داریم در مورد یک طیف گسترده‌تر گیمر با سنین متنوع‌تر صحبت می‌کنیم و ثانیا اگر این مجموعه یک مجموعه خیلی قدیمی باشد، پای خاطرات هم به میان می‌آیند. خب برگردیم سر بحث در مورد Contra Rogue Corps. عنوان Contra Rogue Corps به صورت جهانی و برای همه پلتفرم‌ها ۲۴ سپتامبر یعنی دقیقا سه ماه پیش منتشر شد. ساختار ماموریت‌ها و مراحل ابدا قابل قبول نبود. مراحل بازی به شدت طولانی و خسته‌کننده بودند. هر بازیکنی این اجازه را داشت که وسط مرحله از بازی خسته شده و آن را ادامه ندهد. گرافیک بازی به هیچ وجه قابل قبول نبود. نه بازی در بحث طراحی دشمنان حرفی برای گفتن داشت و نه در طراحی هنری محیط بازی. در بحث جلوه‌های بصری و کیفیت تکسچرها هم بازی در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برد. به طور کلی نه گرافیک فنی بازی می‌توانست مخاطب را راضی نگه دارد و نه گرافیک هنری بازی. باس‌های بازی که کلا مضحک بوده و از نظر طراحی پرت هستند. قهرمانان بازی کمی بهتر هستند ولی خب آن ها هم آن قدر خوب‌ نیستند که بتوانند آبروی بازی را بخرند. در هر بازی دیگری، حتی طراحی قهرمانان بازی نیز می‌توانست مورد انتقاد قرار بگیرد ولی خب در Contra Rogue Corps داستان متفاوت است. از نظر گیم پلی نیز بازی نمی‌تواند مخاطب خود را خیلی راضی نگه دارد. در واقع مبارزات بازی عملا اعصاب خردکن هستند مگر این که با یک دوست به تجربه بازی بپردازید. Contra Rogue Corps به عنوان یک Run and Gun و یک اکشن ایزومتریک، نمی‌تواند  حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. اگر کاربر PC هستید و کلا استیم باز به شمار می‌روید، بدون شک انتخاب‌های بهتر زیادی را می‌شناسید. ضعف Contra Rogue Corps آن قدر مشهود است که حتی شاید نتواند به عنوان یک گزینه دوم یا آلترنتیو ( Alternative ) خوب هم به شمار برود. با این وجود شاید طرفداران قدیمی Contra بدشان نیاید که جدیدترین نسخه این مجموعه را تجربه کنند. Contra Rogue Corps اگر یک بازی جدید بود، قطعا اصلا به چشم نمی‌آمد و کمتر کسی حتی اسمش را می‌شنید! Rogue Corps اگر حداقل اسمش به گوش گیمرها آشناست، صرفا یک دلیل دارد و آن هم آمدن اسم Contra در کنار آن است. کونامی امسال در توسعه بازی ورزشی و فوتبالی خود موفق عمل کرد و مثل دو سه سال گذشته، هم نظر مثبت گیمرها را به خود جلب کرد و هم از منتقدین نمرات قابل قبولی را دریافت کرد. حتی متای eFootball Pes به مراتب از متای بازی FIFA 20 هم بیشتر شد. ولی خب Contra: Rogue Corps نتوانست توفیقی برای Konami داشته باشد. این بازی در متاکرایتیک اصلا متایی برای نسخه PC آن در نظر گرفته نشده است. متای Contra Rogue Corps برای کنسول‌های Xbox One و PS4 حوالی ۵۵ و برای نینتندو سوییچ هم ۴۰ است.

۸- Wolfenstein: Youngblood

با دختران دوقلوی  B.J. Blazkowicz همراه شوید تا پدر را از دست نازی‌ها نجات دهید! عوان Wolfenstein Youngblood نسبت به نسخه‌های قبلی ولفنشتاین، یک پسرفت محسوب می‌شود. کافی است که Wolfenstein II: The New Colossus را تجربه کنید تا خودتان متوجه این قضیه شود. با این وجود به تنهایی، Wolfenstein Youngblood ارزش تجربه شدن را دارد و می‌تواند برای جند ساعتی بازیکن را سرگرم نگه دارد.

عنوان Wolfenstein Youngblood آخرین نسخه منتشر شده از مجموعه ولفنشتاین به شمار می‌رود. احتمالا شما نیز از زمانی که بازی کردن را شروع کرده‌اید، اسم این بازی در فروشگاه‌ها، گیم نت‌ها و از زبان دیگر بازی‌بازها شنیده‌اید. نام ولفنشتاین بیشتر از هر اسم دیگری از بین اسامی که در این لیست آمده برای بازیکنان خاطره‌انگیز و نوستالژیک به شمار می رود. اما خب وقتی که می‌خواهیم سر صحبت در رابطه با Wolfenstein: Youngblood را باز کنیم، به یک علامت سوال بزرگ برمی‌خوریم. آیا خاطرات خوش و شیرین می‌توانند باعث شوند که یک بازیکن چشمش را بر روی مشکلات یک بازی ببندد؟ اگر یک طرفدار متعصب منچستر یونایتد باشید، می‌توانید از عملکرد این باشگاه در فصول اخیر دفاع کنید؟ اگر عاشق مایکروسافت هستید می‌توانید سونی را هم تحسین کنید؟ اگر از طرفداران قدیمی مجموعه ولفنشتاین هستید، می‌توانید Wolfenstein: Youngblood را یک بازی خوب دانسته و به دیگران هم آن را توصیه کنید؟

ولفنشتاین قدیمی‌ترین مجموعه‌ای است که نام آن در این لیست دیده می‌شود و حتی Contra هم با آن سابقه زیاد و قدمتش، با وجود ولفنشتاین رده دوم را به خود اختصاص می‌دهد. Castle Wolfenstein اولین نسخه از این مجموعه محسوب می‌شد که در سال ۱۹۸۱ توسط یک برنامه‌نویس و کارمند شرکت نرم افزاری Muse Software به نام Silas Warner توسعه یافت. Silas Warner آمریکایی از Castle Wolfenstein یک بازی مخفی ‌کاری ساخته بود که بازیکن، کنترل یک زندانی بی نام آمریکایی را بر عهده می‌گرفت. جالب است بدانید که منبع الهام گیری وارنر در توسعه اولین نسخه ولفنشتاین، فیلم The Guns of Navarone محصول سال ۱۹۶۱ بود.  دو سال پیش و در سال ۲۰۱۱ عنوان Wolfenstein II: The New Colossus به بازار عرضه شد. این بازی نه تنها یک شوتر موفق محسوب می‌شد، بلکه توانسته بود دو سال پیش خود را به عنوان یکی از بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۷ نیز به گیمرها معرفی کند. متای Wolfenstein II: The New Colossus کمی از ۹۰ پایین‌تر بوده و از ۸۵ هم بالاتر است. این موضوع درباره ورژن Xbox One، PS4 و PC بازی صدق می‌کند. در گیم اواردز هم The New Colossus به عنوان بهترین بازی اکشن سال ۲۰۱۷ انتخاب شد. از داستان گرفته تا گیم پلی و گرافیک و صداگذاری و موسیقی، بازی Wolfenstein II: The New Colossus یک بازی تمام عیار و کم نقص بود. دو سال از انتشار بازی Wolfenstein II: The New Colossus می‌گذرد و در سال ۲۰۱۹، Wolfenstein: Youngblood به بازار عرضه شده. اتفاقات بازی Youngblood بیست سال بعد از نسخه قبلی رخ می‌دهند و جسی و زوفیا، شخصیت‌های اصلی بازی به شمار می‌روند. حضور دختران  B.J. Blazkowicz معروف، آن هم در یک بازی با تم Wolfenstein و آن هم وقتی شما کاراکتری مثل  B.J. Blazkowicz را دسترس دارید، قطعا جنجال‌های زیادی را به پا خواهد کرد. آیا شما باور می‌کنید که پشت این انتخاب عجیب، خبری از ماجراهای سیاسی و داستان‌های برابری حقوق زن و مرد نیست؟ بگذریم. داستان بازی نسبت به نسخه‌های قبلی مشکلات زیادی داشته و به شدت لنگ می‌زند. از این حیث، Youngblood یک عقب گرد بزرگ محسوب می‌شود. تنوع مراحل به هیچ وجه قابل قبول نبوده و در بحث هوش مصنوعی هم با بازی متوسط رو به پایینی طرف هستیم. البته بازی Youngblood به لطف گان پلی لذت‌بخش و جذابش، قطعا ارزش تجربه شدن را دارد. به طور کلی Wolfenstein Youngblood الزاما یک بازی ضعیف نیست و حتی از نظر من، واقعا بازی خوبی است! اگر به Wolfenstein Youngblood به عنوان یک بازی جدید و مستقل از مجموعه ولفنشتاین نگاه کنید، فکر نمی‌کنم از تجربه کردنش ضرر کنید. Youngblood قطعا یکی از بهترین نسخه‌های این مجموعه نیست ولی خب کماکان بازی لذت بخشی به نظر می‌رسد. نمره متای بازی در متاکرایتیک حدودا ۷۰ بوده و در گیمفا نمره ۸٫۵ را به خود اختصاص داده است. این بازی علاوه بر پلتفرم‌هایی نظیر رایانه‌های شخصی، Xbox One، PS4 و Nintendo Switch، برای Google Stadia هم در دسترس است.

۷- Jump Force

جمع کردن این همه کاراکتر انیمه در یک بازی برای هر طرفدار انیمه‌ای که اهل بازی و گیم هم باشد، یک اتفاق رویایی بود. راستر بازی به مرور کامل‌تر هم شد ولی خب Jump Force در مجموع نتوانست آن کیفیتی که انتظار می‌رفت را از خود به نمایش بگذارد. با وجود نمرات پایین و فیدبک‌های منفی که این بازی دریافت کرده، در گیم اواردز به عنوان یکی از نامزدهای جایزه بهترین بازی مبارزه‌ای سال ۲۰۱۹ حضور داشت. جایزه‌ای که از دید گیمفا به Mortal Kombat 11 رسید و در مراسم گیم اواردز Super Smash Bros. Ultimate برنده آن شد.

کمی بالاتر و پیش از این که به سراغ لیست برویم، اشاره کرده بودیم که برخی از بازی ها ممکن است ذاتا بازی‌های بدی نباشند ولی خب تبلیغات افراط آمیز پیش از انتشار، باعث سقوط و سرخوردگی چنین عناوینی شود. مثلا اگر خاطرتان باشد عنوان Watch Dogs محصول سال ۲۰۱۴، نه تنها بازی بدی نبود، بلکه واقعا ایده‌های جالبی را در خود گنجانده بود و بسیار هم سرگرم‌کننده بود. ولی آیا این بازی واقعا همان غولی بود که یوبی‌سافت قبل از انتشار از آن صحبت می‌کرد؟ Watch Dogs کجا و GTA V کجا! هنوز در سال ۲۰۱۹ به سر می‌بریم و عنوان Jump Force یک نمونه فوق‌العاده از بازی‌هایی است که توسط سازندگان بیش از حد هایپ شده‌اند و در نهایت کیفیتی که باید را از خود نشان ندادند. عنوان Jump Force محصول استودیو Chunsoft با همکاری Bandai Namco Entertainment یک بازی در ژانر فایتینگ است که در فوریه سال جاری به بازار عرضه شد. ترکیبی از شخصیت‌های کلاسیک انیمه و گنجاندن آن‌ها در یک بازی مبارزه‌ای می‌تواند برای هر طرفدار انیمه‌ای جذاب که نه، رویایی باشد. همچنین استفاده از این ایده‌ هم جاه‌طلبی هم شجاعت بالایی را می‌طلبد که خب البته Chunsoft این جاه طلبی و شجاعت را داشت. تریلرهای ابتدایی و پیش از انتشار بازی، نوید از یک فایتینگ جذاب را می‌دادند که هر گیمری را عاشق خود می‌کرد. موضوع این بار فقط طرفداران انیمه کلاسیک نبودند، Jump Force در ساخت تریلر و تبلیغات خود، آن قدر خوب عمل کرده است که بازی نه تنها برای طرفداران سبک فایتینگ و یا دوست‌داران انیمه، بلکه برای هر گیمری با هر سلیقه‌ای تبدیل به یکی از بازی‌های مورد انتظار سال ۲۰۱۹ تبدیل شده بود.

محصول نهایی اما که میانگین متای نسخه‌های PC، Xbox One و PS4 آن بعید می‌دانم به ۶۰ برسد، نتوانست همان عنوانی باشد که انتظارش را می‌کشیدیم. لودینگ‌های طولانی مدت، یک داستان بی‌مزه و ضعیف آن هم با وجود پتانسیل بالای آن، هوش مصنوعی ضعیف و بالانس نبودن کاراکترها از جمله عواملی بودند که Jump Force را زمین زدند. البته با گذر زمان یک سری از مشکلات فنی حل شده و زمان لودینگ بازی نیز کاهش یافته است. کاراکترهای جدیدی هم به بازی اضافه شده‌اند و راستر Jump Force اکنون شخصیت‌های بیشتری را در خود دارد. بازی Jump Force با وجود متای پایین، در گیم اواردز امسال هم به عنوان یکی از نامزدهای بهترین بازی مبارزه‌ای سال هم حضور پیدا کرده بود. جایزه‌ای که نهایتا به Super Smash Bros. Ultimate رسید. Jump Force با وجود مشکلات فراوان، نقاط قوت خود را هم دارد نمی‌توان آن ها را هم کتمان کرد. بدون شک Jump Force بیش از آن که یک بازی بد باشد، یک بازی با پتانسیل‌های بالاست که نتوانسته از آن‌ها استفاده کند. این بازی از امیرمهدی نامجو، منتقد گیمفا نمره ۶٫۷ را دریافت کرده است.

۶- Left Alive

پس از افتضاح The Quiet Man در سال گذشته، این بار نوبت به Left Alive رسید تا یک فاجعه بزرگ در صنعت گیم برای سال ۲۰۱۹ باشد. عنوانی که حتی از بازی‌های سطح متوسط و پایین مستقل هم به طرز آماتورگونه‌ای ضعیف است و پیدا کردن نقاط قوت در آن، کار دشوار و طاقت‌فرسایی است; تازه اگر بازی اصلا اگر نکته مثبت هم داشته باشد. کاربران Xbox One می‌توانند خوشحال باشند که Left Alive هرگز سمت کنسول محبوبشان نیامده است. Left Alive برخلاف دیگر بازی‌های این لیست بیش از آن که یک بازی ناامیدکننده باشد، یک بازی بد است و قطعا در لیست ۱۰ بازی بد نسل هم می‌تواند حضور پیدا کند.

زمانی که در حال نگارش مطلب ناامیدکننده‌ترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ بودم، عنوان The Quiet Man اولین بازی بود که اسمش را در مطلب نوشتم. محصول اسکوئر انکیس که دو سه سالی می‌شود که نتوانسته چیز جدیدی را به مخاطبانش ارائه دهد و حتی عناوینی چون Just Cause 4 و Shadow of the Tomb Raider هم نتوانسته‌اند در خور نامشان ظاهر شوند. Just Cause 4 که نهایتا به متاهایی بین ۶۵ تا ۷۰ بسنده کرد و Shadow of the Tomb Raider هم تقریبا حوالی متای ۸۰ به سر می‌برد. البته که ۸۰ یک نمره عالی برای یک بازی محسوب می‌شود ولی نه وقتی که در مورد لارا کرافت و سه گانه Tomb Raider صحبت می‌کنیم. مصطفی زاهدی به بازی Just Cause 4 نمره ۷٫۷ را اختصاص داده و Shadow of the Tomb Raider هم نمره ۷٫۵ را از گیمفا دریافت کرده است. لازم به ذکر است که اسم Shadow of the Tomb Raider را در سال گذشته، شخصا در لیست ناامیدکننده‌ترین بازی‌های سال ۲۰۱۸ لیست کردم!

برگردیم به سراغ بحث در رابطه با بازی Left Alive. پس از فاجعه‌ای به نام The Quiet Man که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد و بدون شک یکی از بدترین بازی‌های این نسل به شمار می رفت، نوبت Left Alive رسید تا چنین افتخاری را برای Square Enix تکرار کند! Left Alive ابتدا و در ۲۸ فوریه سال ۲۰۱۹ در ژاپن برای PC و PS4 منتشر شده و ۵ مارس هم به صورت جهانی در دسترس کاربران این دو پلتفرم قرار گرفت. البته برخلاف اکثر بازی‌های دیگر این لیست، Left Alive بازی چندان معروفی نیست و خوشبختانه افراد زیادی را ناامید نکرده است! صرفا افرادی با این بازی آشنا هستند که واقعا و به صورت روزانه اخبار دنیای گیم را دنبال می‌کنند. عنوانی که در ظاهر شبیه به سری Metal Gear Solid هیدئو کوجیماست، در بطن خود هیچ شباهتی به این مجموعه ندارد. اگر سردار آزمون، اریک لاملا، جیووانی دوس سانتوس و بویان کرکیچ مسی جدید و عدنان یانوزای، گابریل ابرتان، آنتونی مارسیال و گونزالو گوئدس رونالدوی جدید شدند، آن وقت می‌توان Left Alive را هم به نوعی، MGS جدید دانست. اتفاقات بازی Left Alive در دنیای Front Mission و در سال ۲۱۲۷ رخ می‌دهند. داستان بازی مربوط به حمله جمهوری Garmoniya به جمهوری Ruthenia و تجاوز به شهر مرزی Nova Slava می شود. در این بازی شما کنترل سه شخصیت با پیشینه خاص خودشان را در دست خواهید داشت. کاراکترهای بازی در واقع آخرین بازمانده‌های شهر Nova Slava به شمار می‌روند. در شرایطی که حتی ارتش جمهوری Ruthenia هم شکست خورده و شهر Nova Slava کاملا در اختیار دشمن است، شما باید راهی برای نجات خودتان پیدا کنید. متاسفانه هر چه قدر که سعی کردم از ویژگی‌های مثبت بازی بنویسم، چیزی یادم نیامد! Left Alive واقعا و بدون اغراق، یکی از بدترین بازی‌های دست کم نسل هفتم و هشتم به شمار می‌رود. در حالت عادی Left Alive یک بازی خیلی بد است و کسی هم اهمیتی نمی‌دهد، ولی اوضاع زمانی ناراحت‌کننده می‌شود که می بینید Square Enix مسئول توسعه این بازی بوده است. آیا به شرکتی که The Quiet Man و Left Alive را توسعه می‌دهد می‌توان امیدی داشت؟ افت و خیز یا فراز و نشیب در هر صنعتی طبیعی است ولی خب در مورد Square Enix که آخرین بازی خوب و متفاوتش شاید به سه یا چهار سال پیش برمی‌گردد، شاید نتوان خیلی خوش بین بود. و اما در مورد Left Alive هم حرف زیادی باقی نمی‌ماند. قیمت بازی ۲۰ دلار است اما باور کنید این بازی به سختی حتی ۲ دلار ارزش دارد! فکر می کنم یکی از دلایل توسعه بازی Left Alive، شناساندن دنیای Front Mission و سری بازی‌های آن به مردم و گیمرهای اروپا و آمریکا بود. این احتمال را نمی‌توان نادیده گرفت ولی خب در هر صورت، Left Alive عنوانی نیست که کسی حتی به سمتش برود. ایده بازی شاید بتواند برای گیمرهای غربی جالب توجه باشد ولی خب صرفا استفاده از یک ایده آن هم در شرایطی که حتی به خود ایده هم درست پرداخته نشده، نمی‌تواند دلیل قابل قبولی برای خریداری یک بازی باشد. قیمت بازی با توجه به محتوا و کیفیت آن، مثل ریختن پول در جوب است، هوش مصنوعی دشمنان چیزی شبیه به چند تکه چوب در زمین فوتبال است، سیستم مبارزات بازی مشکلات زیادی داشته و ابدا کامل نیست، انیمیشن‌های بازی سطح پایین عمل کرده‌اند و داستان بازی هم در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. نه از گرافیک فنی بازی می‌توان دفاع کرد و نه از گرافیک هنری آن. حتی سیستم چک پوینت بازی هم به شکل آماتورگونه‌ای مشکل دارد! در سال ۲۰۱۹ هستیم و باید از سیستم چک پوینت یک بازی انتقاد کنم؟ متای بازی در متاکرایتیک ۴۰ و نمره بازی در گیمفا ۳ است. راستی، چند بازی متای ۴۰ می‌شناسید که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده باشند؟! تا جایی که من یادم می‌آید، Left Alive حداقل در سال جاری پایین ترین نمره را در متاکرایتیک به خود اختصاص داده است.

۵- Rage 2

عنوان Rage 2 تقریبا ۸ سال پس از انتشار نسخه اول، پا به بازار گذاشت. Rage 2 به خصوص برای طرفداران بازی‌هایی مثل Borderlands و Max Max، یک انتخاب عالی به شمار می‌رود. Rage 2 بازی جذابی است که هیجان زیادی را هم به پلیر خود انتقال خواهد داد ولی در مقیاس یک بازی، نسبت به نسخه قبل پیشرفتی نداشته است و نمرات چندان جالبی هم دریافت نکرده است.

تقریبا ۸ سال طول کشید تا نسخه جدید Rage منتشر شود. بازی Rage اوایل اکتبر سال ۲۰۱۱ برای PC، PS3 و Xbox 360 منتشر شد. عنوان Rage در سال ۲۰۱۱ در شرایطی منتشر شد که شوتر اول شخص‌های بزرگ دیگری مثل Battlefield 3 و Call of Duty Modern Warfare 3 پا به بازار گذاشته بودند. رقابت با Battlefield 3 در آن سال آن قدر دشوار بود که حتی Call of Duty Modern Warfare 3 هم کم آورد و نهایتا در مقابل Battlefield 3 زانو زد. در همان سال Rage به عنوان یک بازی جدید پا به میدان گذاشته بود. محصول id Software که توسط Bethesda Softworks منتشر می‌شد، یک شوتر متفاوت از دیگر شوترهای سال ۲۰۱۱ بود. شوتری که دیوانگی در آن موج می‌زد. از آن دست بازی‌‎هایی که شبیه به فیلم Mad Max می‌شوند! تمرکز بازی Rage بیشتر بر روی هیجان یک شوتر به لطف گان پلی عالی و در وهله دوم استفاده از یک وسیله نقلیه برای جا به جایی در محیط بازی و ورود به ماموریت‌ها و مراحل بود. عنوان Rage در متاکرایتیک به نمره ۸۰ دست پیدا کرد. به غیر از Rage، به طور کلی id Software بازی‌های معروف و مطرح دیگری را هم دارد. سری DOOM در حال حاضر معروف‌ترین آن‌ها به نظر می‌رسد. مجموعه‌ای که ریلیز آخرین نسخه آن به سال ۲۰۱۶ برمی‌گردد و نسخه مذکور در گیم اواردز برنده بهترین بازی اکشن سال شد. این بازی در نمایشگاه‌های دیگری هم حضور داشت و از نامزدهای جوایز مختلف به شمار می‌رود.

و اما همان طور که اشاره شد، ۸ سال بعد از انتشار Rage، دومین نسخه این بازی تحت عنوان Rage 2 به بازار عرضه شد. عملکرد تحسین برانگیز استودیو Avalanche در توسعه بازی Just Cause 3، استودیو id Software را مجاب کرده بود تا در روند توسعه Rage 2، از Avalanche هم استفاده کند. عملکرد فوق‌العاده نسخه اول بازی Rage از یک‌ سو و همکاری دو استودیوی مطرح از طرفی دیگر باعث شده بودند که Rage 2 از مورد انتظارترین بازی‌های سال ۲۰۱۹ محسوب شود. ۸ سال، زمان کمی نیست و طبیعتا انتظار می‌رود وقتی یک نسخه جدید از یک آی پی قرار است ۸ سال بعد منتشر شود، یک بازی فوق‌العاده باشد و عملا آی پی خود را حداقل یک قدم به جلو ببرد. بزرگترین مشکل نسخه اول Rage، طراحی مراحل بازی بود. در واقع اگر نسخه دوم بازی با حفظ نقاط قوت نسخه قبل، تنها همین مشکل را حل می‌کرد نیز، بدون شک می‌توانست به نمرات بالاتری دست پیدا کند. احتمالا در بخش کامنت‌ها به من حمله خواهید کرد و به همین خاطر، یادآوری می‌کنم که یک بار دیگر بخش‌هایی از مقدمه که به رنگ قرمز درآمده اند را مطالعه نمایید. بازی‌های این لیست الزاما بازی‌های بدی نیستند و Rage 2 نیز قطعا در چند ساعت ابتدایی حداقل، بازی جذابی است. حتی برای برخی از گیمرها ممکن است تا پایان لذت‌بخش و جذاب باقی بماند ولی متای تقریبا ۷۰ بازی، نشان می‌دهد که Rage 2 یک بازی کامل و بدون نقص نیست! بازی Rage 2 همچنان گان پلی فوق‌العاده‌ای دارد، بازی هیجان انگیزی است و در بحث جلوه‌های بصری هم حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. مشکلات اصلی بازی داستان سطحی و شخصیت پردازی ضعیف، تکراری شدن مراحل اصلی، عدم تنوع در فعالیت‌های جانبی، پویا نبودن دنیای بازی و کوتاه بودن بخش داستانی است. با وجود این موارد، کماکان بازی Rage 2 یک بازی جذاب است. تجربه آن توصیه می‌شود؟ قطعا و بدون شک! دلیلی ندارد Rage 2 را از دست بدهید! Rage 2 شاید یکی از بهترین بازی‌های این لیست به شمار رود. شک نکنید که اگر Rage 2 دنباله Rage محسوب نمی‌شد، شاید اصلا در این لیست حضور پیدا نمی‌کرد و شاید سخت‌گیری‌ها نسبت به آن کمتر می‌شد. به خودی خود، عنوان Rage 2 یک بازی هیجان انگیز و سرگرم‌کننده است که شاید یک تجربه ماندگار را برایتان رقم نزند و نتوانید با آن خاطره‌سازی کنید، ولی خب می‌تواند برای چند ساعتی اوقات فراغتتان را پر کند.