موتورسواری در جاده‌های خراب | نقد و بررسی بازی MXGP 19

این روزها آنقدر با بازی‌های میازاکی بدعادت شده‌ایم، که فکر می‌کنیم هر چه یک بازی سخت‌تر باشد بهتر است و نتیجه خوبی خواهد داشت. آنقدر آثار با کیفیت سخت مانند Dark Souls و Darsiders 3 و Dark Devotion و… را بازی کرده‌ایم که اگر خدای ناکرده یک بازی درجه سختی متوسط یا کم داشت، محکوم می‌شود به محتوای کم و سطحی بودن. انگار یادمان رفته در هنر هشتم فاکتور سختی و آسانی هیچ نقشی در خوب یا بد بودن یک بازی ندارند و صرفا برچسبی است که به واسطه ی آن مخاطبان خود را بشناسند. گویی یادمان رفته اتفاقا تاریخ این جهان پر است از بازی‌های سخت و بی کیفیت یا کم‌کیفیت. نه فقط کاربران و گیمرها که منتقدین هم کم‌کم دارند این اصول را از یاد می‌برند; اما MXGP 19 آمده که بگوید خیر! اتفاقا بازی غیر شاهکار خیلی سخت هم داریم. غیر شاهکار که چه عرض کنم حتی متوسط و متوسط رو به پایین هم داریم.

استودیو Milestones سال‌هاست که به واسطه ی ارائه بازی‌های موتورسواری در ساب‌ژانرهای مختلف، شناخته می‌شود. بازی‌هایی مانند Moto GP، MXGP Motorcross، MX VS ATV و… خیلی بازی‌های دیگر که همگی در مسابقات شبیه‌ساز یا گاها آرکید موتورسواری با هم مشترکند. بعد از فاجعه Moto GP 18 که اوج آن در گرافیک بازی رخ داد و آن قدر سطح بصری بازی پایین بود که منتقدین کمتر موفق به بررسی ریز گیم‌پلی و دیدن  نقاط تاریک بزرگ آن در بازی شدند. باگ‌های مختلفی که همه‌چیز را برای با سر سقوط کردن آن بازی فراهم کردند و این اتفاق هم به وضوح رخ داد.

اما سری MXGP اصولا همواره بازی‌های متوسط یا متوسط روبه بالایی داشته و با وعده‌هایی نظیر افزایش چشمگیر کیفیت بافت‌ها و گرافیک بازی، نسخه نوزدهم آن هم عرضه شد و هم‌اکنون MXGP 19 را برای شما کاربران عزیز گیمفا بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.

استودیو Milestones سال‌هاست که به واسطه ی ارائه بازی‌های موتورسواری در ساب‌ژانرهای مختلف، شناخته می‌شود. بازی‌هایی مانند Moto GP، MXGP Motorcross، MX VS ATV و… خیلی بازی‌های دیگر که همگی در مسابقات شبیه‌ساز یا گاها آرکید موتورسواری با هم مشترکند. بعد از فاجعه Moto GP 18 که اوج آن در گرافیک بازی رخ داد و آن قدر سطح بصری بازی بود که منتقدین کمتر موفق به بررسی ریز گیم‌پلی و دیدن آن نقاط تاریک بزرگ در بازی شدند

واقعا برایم سوال است که چرا یک بازی شبیه ساز Motorcross نباید از هیچ داستانی بهره ببرد؟ چرا به جای آن‌ که در یک Season، یک شخصیت مات و صامت که تنها ویژگی متمایزش از بقیه یک چهره و یک اسم است و از هیچ شخصیت پردازی خاصی بهره نمی‌برد، از پتانسیل‌های بازی برای نمایش زندگی چنین ورزشکار و حداقل مراحل حرفه‌ای شدنش از آکادمی‌ها و تیم‌های مختلف تا حرفهای شدنش نبینیم؟ در واقع چنین موردی یک بخش Career را به وجود می آورد که عمیقا از Season بهتر خواهد بود. فکر کنید در صورت دارا بودن یک بخش داستانی یا یک Career کامل که می‌توانستید در آن اعمالی نظیر مصاحبه، نقل و انتقال‌های فصلی، دیدن روحیه راننده و چنین مواردی را انجام دهید، تا چه حد ارتباط‌تان با بازی و شخصیت اصلی بیشتر می‌شود  و حتی بعضی ضعف‌ها را هم نادیده خواهید گرفت.

اصلی‌ترین بخش بازی، متاسفانه پرایراد‌ترین آن است; هرچند از گفتن نکات مثبت هم دوری نمی‌کنیم. اول آن که بخش Season واقعا کامل نیست. بر خلاف چیزی که از این بخش در هر بازی انتظار داریم، شما باید Full Weekend و Qualifies را با تنظیمات دستی خودتان به این حالت بیاورید و در غیر این صورت، این بخش فرق چندانی با Championship در قسمت Quick Mode نخواهد داشت. جاده‌های فصل‍های مختلف از تنوع خوبی برخوردارند و شما را خسته نخواهند کرد

اصلی‌ترین بخش بازی، متاسفانه پرایراد‌ترین آن است; هرچند از گفتن نکات مثبت هم دوری نمی‌کنیم. اول آن که بخش Season واقعا کامل نیست. بر خلاف چیزی که از این بخش در هر بازی انتظار داریم، شما باید Full Weekend و Qualifies را با تنظیمات دستی خودتان به این حالت بیاورید و در غیر این صورت، این بخش فرق چندانی با Championship در قسمت Quick Mode نخواهد داشت. جاده‌های فصل‍های مختلف از تنوع خوبی برخوردارند و شما را خسته نخواهند کرد. خلوت بودن منوی بازی که نتیجه کمبود Modeهاست بسیار توی ذوق می‌زند و بازی تنها از ۳ حالت Season و Cahmpionship و Grand Prix بهره می‌برد. متاسفانه علی‌رغم سختی بسیار زیاد بازی (به طوری که تا چند روز باید روی پایین‌ترین درجه بازی کنید تا بازی دستتان بیاید) هیچ بخش آموزشی به جز یکسری نوشته که عملکرد کلیدها را نشان می‌دهند در بازی نیست.

طراحی Rider شما در ابتدای بازی خوب کار شده و شاهد تنظیمات نسبتا زیادی برای شخصیت ها هستیم. یکی از دلایلی که بازیکنان شبیه به هم کمی در بخش چند نفره می‌بینیم همین است! ایده‌هایی که در بازی به کار برده شده، مانند شخصی سازی کامل موتور با تجهیزات عالی، رنگ کردن چیزهای مختلف و افزایش تعداد موتور سیکلت‌ها، اکثرا به خوبی از آب درآمده‌اند. در کل در بخش طراحی و شخصی‌سازی کاراکتر شما و موتور، Miletone کم نگذاشته است.

کنترل بازی، بسیار سخت است. مخصوصا اگر با موتورهایی با هندل پایین بازی کنید، کنترل بازی برایتان بسیار مشکل است. لذا اگر علاقه دارید سریع در جاده حرکت کنید، حتما در هندل کردن موتورها حرفه‌ای شوید; چون با این کار علاوه بر آنکه در بازی‌ها و مسابقات پیروز خواهید شد ، که لذت اول شدن در چنین مسابقات بزرگی وصف ناشدنی است

کنترل بازی، بسیار سخت است. مخصوصا اگر با موتورهایی با هندل پایین بازی کنید، کنترل بازی برایتان بسیار مشکل است. لذا اگر علاقه دارید سریع در جاده حرکت کنید، حتما در هندل کردن موتورها حرفه‌ای شوید; چون با این کار علاوه بر آنکه در بازی‌ها و مسابقات پیروز خواهید شد ، که لذت اول شدن در چنین مسابقات بزرگی وصف ناشدنی است. متاسفانه این لذت ممکن است با مشکلاتی در گیم‌پلی نظیر فیزیک ضعیف و عدم تاثیر باران روی پیست‌ها و…کم شدنی باشد. اما یادگیری کنترل بازی به واسطه سختی آن، تنها دقایقی طول می‌کشد و بعد از آن Timing شما در بازی بسیار تعیین کننده خواهد بود.

در بازی مدام باید با گاز بازی کنید و آن را کم و زیاد کنید، حین ترمز گاهی باید گاز هم بدهید تا تعادلتان حفظ شود. واقعا این بخش توصیف سختی دارد و تا آن را تجربه نکنید متوجه حرفم نخواهید شد. تنها این را بگویم که کنترل بازی با دسته، دقیقا حس یک موتورسواری خوب را می‌دهد. در واقع این اولین بازی موتور سواری است که چنین حسی به من می‌دهد و تا این حد از این نظر، واقع‌گرایانه است. فیزیک بازی طوری است که برخورد موتورهای مختلف به هم یا با مانع‌ها اصلا حس طبیعی را به دست نمی‌دهد و واقعا جای کار بسیار بیشتری داشته است.

گرافیک بصری و کیفیت بافت‌های بازی واقعا راضی‌کننده و خوب هستند و هرچه باشد یک سر و گردن از دیگر آثار milestone بهتر مار شده‌اند. کیفیت قطعات باران و افکت‌هایی که در زمین‌های مختلف بازی دیده می‌شوند بسیار خوب است و این بار تیم سازنده حداقل در این زمینه کارش خوب بوده است

گرافیک بصری و کیفیت بافت‌های بازی واقعا راضی‌کننده و خوب هستند و هرچه باشد یک سر و گردن از دیگر آثار milestone بهتر کار شده‌اند. کیفیت قطعات باران و افکت‌هایی که در زمین‌های مختلف بازی دیده می‌شوند بسیار خوب است و این بار تیم سازنده حداقل در این زمینه کارش خوب بوده است. با این که هر مسابقه ۲۲ رایدر را مشاهده می‌کنیم و اکثرا مسیرها شلوغ است، هیچ افت فریمی در بازی دیده نمی‌شود.

متاسفانه حتی بخش صداگذاری و موسیقی بازی هم بی ایراد نیست. در کمبود موسیقی‌ و قطعات بازی باید بگوییم نهایتا ۳ یا ۴ قطعه مختلف برای منوهای مختلف و مقاطع مختلف بازی در نظر گرفته شده است که در کمتر از یک هفته تکراری می‎‌‌شوند. همچنین باید بگویم Audio Skipping و لگ در صداهای بازی، به خصوص هنگام لودینگ دیده می‌شود که اصلا جالب نیست.

در بازی مدام باید با گاز بازی کنید و آن را کم و زیاد کنید، حین ترمز گاهی باید گاز هم بدهید تا تعادلتان حفظ شود. واقعا این بخش توصیف سختی دارد و تا آن را تجربه نکنید متوجه حرفم نخواهید شد. تنها این را بگویم که کنترل بازی با دسته، دقیقا حس یک موتورسواری خوب را می‌دهد. در واقع این اولین بازی موتور سواری است که جنین حسی به من می‌دهد و تا این حد از این نظر، واقع‌گرایانه است.

شاید با این نقد و بررسی فکر کنید من مشکلی با بازی یا سازنده آن دارم و یا بعد از بازی ضعیف Moto GP 18 با ان لج کرده‌ام. خیر اصلا اینگونه نیست. اتفاقا این بازی همین حالا یکی از سرگرم‌کننده‌ترین بازی ها برای من است و بسیار آن را دوست دارم. اما علایق شخصی یک بحث و مسوولیتی که یک منتقد در نقد و بررسی یک بازی و دادن اطلاعات درست و کاربردی به بازیبازان دارد بحث دیگری است. بله بازی MXGP 19 را عاشقان بازی‌های موتورسواری یا شبیه‌ساز موتورسواری بسیار دوست خواهند داشت، اما عامه گیمرهای جامعه؟ به هیچ وجه با آن ارتباط برقرار نخواهند کرد