سینما فارس: نقد فیلم Enemy | حس عمیق تنهایی

یک روز زیبا و روشن که تمام شهر پوشیده از برف است، یا یک روز آفتابی و زرد و تکراری که خورشید مثل برج زهر مار وارد آسمان میشود. فرقی ندارد مخاطب عام باشید یا خاص. این روزها همه «دنیس ویلنووا» را با فیلمهای عجیب و غریبش میشناسند. استاد خلق اتمسفرهای نفسگیر. نه آن فضاهای پر زرق و برق و شکیل هالیوود که کاغذ کادو روی فیلمهای تکراری و پوک میکشند و تقدیم مخاطب میکنند. نه فضای تعلیقهای نفسگیر اکشنهای عظیم الجثه. بلکه ویلنووا اتمسفری خلق میکند که آینه روزمرگیهای انسان است و آنقدر این فضای دستساز خودش را برای ما تنگ ترسیم میکند، که ناگهان ما خودمان را در چرخهی احمقانهی روزمرگیهایی میبینیم که درگیرشان شدهایم. تماشای کارهای ویلنووا نفسگیر است. اما نه آن نفسگیر ناشی از بزن بهادر بازی قهرمانان قوی هیکل. نه آن نفسگیر ناشی از انفجار دومینو وار دهها دینامیت پشت سر هم. نفسی که فیلمهای ویلنووا میگیرد، ناشی از تماشای دایرهای است که هر روز داریم دور آن قدم میزنیم. این نفس، ناشی از به چشم دیدن زنجیری است که روزمرگی بر گردن ما انداخته و پاره کردن آن کار بسیار سخت و طاقتفرسایی است. ویلنووا این توانایی را دارد که از دریچههای گوناگون این روزمرگی را نمایش دهد. در فیلم Prisoners از یک شهر زیبا و کریسمسی و برفی استفاده کرده که بچهها در آن خوشحالند و برف خوراک آدمبرفی و گلولههای ریز و درشت برای پرتاب کردن است، و اکنون در فیلم Enemy این روزمرگی را وارد شهری بیروح و مزخرف کرده است. شهری که نه میتوانیم در آن نفس بکشیم و نه میتوانیم در آن قدم بزنیم و حتی یک لحظه هم نمیتوانیم آن را تحمل کنیم شاید در نگاه اول به نظر برسد که فضای کارهای ویلنووا کاملا ناشی از تکنیک صرف باشد و کاری که این فیلمساز انجام میدهد، ارائه یک فضای سینمایی انتزاعی و کاملا ذهنی است. اما به مرور در ذهن مخاطب روشن میشود که این فضای دلمرده و غمگین، ناشی از دغدغه شخصی ویلنووا است و آن دغدغه، همانطور که گفتم، درگیر شدن انسان با کارهایی است که هر روز آنها را انجام میدهد و نمیتواند خودش را از این درگیری رها کند.
ادامه مطلب را در سینما فارس بخوانید.
پر بحثترینها
- جزئیات جدیدی از Intergalactic: The Heretic Prophet منتشر شد
- واکنش دراکمن به دو دستگی طرفداران در قابل The Last of Us 2 و رویکرد مشابه در مورد Intergalactic
- کارگردان Split Fiction: اگر دوباره جایزه بهترین بازی سال را ببرم خوشحال میشوم، اما با وجود GTA 6 رقابت سخت خواهد بود
- نیل دراکمن: ۵ سال از آغاز ساخت Intergalactic: The Heretic Prophet میگذرد اما هنوز درحال تغییر و تکامل است
- ۱۵ شخصیت با ابهت برتر در تاریخ بازی های ویدیویی
- شایعه: بازی The Last of Us Part 3 به طور مخفیانه در دست ساخت قرار دارد
نظرات
ممنون بابت نقد
به خاطر جیک این فیلمو دیدم.. :inlove:
اما یه فیلم مفهوم زده و غرق شده تو نظریه های فروید با کلی نماد بازیه که واقعا رسالت اولیه سینما که سرگرمیه رو نداره پس قطعا به هنر هم تبدیل نمیشه این اثر.
ولی فیلم دیگه این کارگردان یعنی زندانی ها- prisoners
عالیه اونو از دست ندید. :rose:
کلا ویلنوو کارگردان خفنیه. این فیلم هم واقعا پیچیده و دارک بود. ممنون بخاطر نقد، فقط ای کاش کمی هم به تحلیل فیلمنامه میپرداختید چون وجه مبهم زیاد داره این فیلم.
سلام خیلی سپاسگذارم بابت توجهتون…..
مرسی بابت نقد و زحمتی که کشیدین……..
به شخصه ۳ بار این عنوان رو نگاه کردم تا متوجه شدم اصل داستان چیه
لذت میبرم از فیلمهایی که خود فیلم معماست نه داستان معمایی داشته باشه
این فیلم نسبت به مفاهیم و نظریه های فروید بنا شده پس نمیشه که همه نسبت به این عنوان حس خوبی داشته باشن…