پیکسل‌های دو رگه | نقد و بررسی بازی PixArk

موفقیت یک بازی یا فیلم یا به طور کلی هر محصول دیگری، چیزی نیست که به یک عامل خاص بستگی داشته باشد. گاهی اوقات یک بازی مثل Days Gone می آید و با آن همه تبلیغات و هزینه هایی که قبل از انتشار برایش در نظر گرفته شده بود با برخورد منفی منتقدین و بازیبازان روبرو می شود و گاهی اوقات پدیده ای مانند Angry Birds که در زمان عرضه اش ساده ترین مکانیزم ممکن را داشت، جهانی می شود و می بینید که همه جا ملت دارند آن را بازی می کنند، لباس ها و کاورهای گوشی با طرح پرنده های آن می خرند، درباره ی آن صحبت می کنند و … . یکی از بازی هایی که محبوبیتش برای خود من همیشه جای سوال بوده بازی Minecraft است. البته این را بگویم که منظور از این حرف ها کوبیدن یک بازی و بالا بردن بازی دیگر نیست، زیرا اولاً سلیقه ها متفاوت اند و بسیاری هستند که انتظارشان از یک بازی سرگرمی محض است و به همین دلیل ماینکرفت از بهترین یا به قول معروف فان ترین گزینه ها برایشان محسوب می شود، دوماً اینجا فقط می خواهیم منطق پشت این قضیه را بررسی کنیم نه چیز دیگر. البته گاهی اوقات منطق پیدا کردن برای برخی از پدیده ها کار آسانی نیست، اما شاید یک بازی مثل ماینکرفت زمانی عرضه شد که جای خالی اش در بازار احساس می شد، گرافیک پیکسلی اش تک بود و آنلاین بودنش جریان را بسی جذاب تر می کرد.

PixArk یک بازی ترکیبی از ماینکرفت و Ark است که روی بقا تمرکز دارد.

الآن دیگر جای خالی چنین بازی ای احساس نمی شود، دلیلش هم ساده است: چون اگر کسی احساس نیاز کند، ماینکرفت حی و حاضر است! در کنار این بازی، بازی Ark هم وجود دارد که با وجود متای نه چندان زیادش (حدود ۷۰)، بازی خلاقانه ای بود و با بازخورد خوب بسیاری در صنعت بازی مواجه شد. گیمرها نیز آن را دوست داشتند و جمعیت نسبتاً بزرگی در سرورهای آن جا خوش کرده بودند. این بود که سازندگان بازی PixArk در استودیوی Snail Games USA تصمیم گرفتند تا دو بازی نامبرده را ترکیب کنند و به نتیجه ای نسبتاً ضعیف دست پیدا کنند. ترکیب دو دنیای مختلف چیزی است که بسیاری از گیمرها آرزویش را دارند. هر گیمری حتماً در خیال پردازی هایش دنیاهای مختلف را با هم ترکیب کرده و حتی از فکرش هم لذت برده است. مثلاً چه می شد دنیای Mortal Kombat را با دنیای Street Fighter و Tekken ترکیب کنند؟ یا چه می شد اگر دانته به جای کریتوس بود و بالعکس؟ چه می شد اگر از فلان گروه موسیقی مورد علاقه ی من هم یک Guitar Hero می ساختند و بسیاری از «چه می شد»های دیگر. اما به جز سازندگان بازی PixArk فکر نکنم فرد دیگری در کره ی زمین باشد که پیش خودش فکر کرده کند «چه می شد دنیای Ark و ماینکرفت با هم ترکیب می شدند؟ حتماً عالی می شد!». البته قرار هم نیست سازندگان همیشه با سلیقه ی مردم بازی بسازند و گاهی اوقات خلاقیت هایی که به خرج می دهند باعث می شود پدیده های خفنی به وجود بیایند که بعداً همه از آن ها تشکر کنند، اما مشکل آنجاست که PixArk نه یک ترکیب خلاقانه است، نه یک ترکیبی که عده ی زیادی مشتاق باشند آن را ببینند و بازی کنند. در ادامه به چرایی این موضوع و نقد و بررسی بازی PixArk خواهیم پرداخت. با من و گیمفا همراه باشید!

مشکل آنجاست که PixArk نه یک ترکیب خلاقانه است، نه یک ترکیبی که عده ی زیادی مشتاق باشند آن را ببینند و بازی کنند. در ادامه به چرایی این موضوع و نقد و بررسی بازی PixArk خواهیم پرداخت. با من و گیمفا همراه باشید!

معمولاً در بخش اول هر بازی، من معمولاً به بررسی داستان بازی و روابط شخصیت ها و کیفیت میان پرده ها می پردازم، چیزهایی که کوچک ترین نشانه ای از آن ها در کل بازی دیده نمی شود. البته این که یک بازی داستان و میان پرده نداشته باشد لزوماً نقطه ضعف حساب نمی شود، به خصوص وقتی آن بازی یک کپی تمام عیار از ماینکرفت باشد، اما موضوع فقط این نیست. بازی شما را به یکباره در وسط یک نقشه ی بزرگ رها می کند و می گوید بازی کنید! کوچک ترین اثری از بخش آموزشی، سرنخ یا حداقل یک رابط کاربری درست و حسابی نیست و اگر فردی ماینکرفت بازی نکرده باشد، حتی با وجود چندین سال سابقه ی گیمری، باز هم در بازی گم می شود و همه چیز را خودش باید کشف کند. منوی کاربری بسیار ساده و بی روح کار شده و حتی وقتی می خواهید از منوی اصلی بازی را شروع کنید هم نمی دانید چه خبر است، فقط آن پایین گزینه ی Single Player را می بینید که چشمک می زند و پس از انتخاب، وارد بخش ساخت کاراکتر می شوید. این قسمت می تواند جذاب باشد؛ با اینکه هیچ چیز تازه و نوآورانه ای در این بخش وجود ندارد، اما ساخت کاراکتر پیکسلی مخصوص خودتان تجربه ای سرگرم کننده و جالب است. سپس محل Respawn خود را انتخاب کرده و وارد بازی می شوید.

کوچک ترین اثری از بخش آموزشی، سرنخ یا حداقل یک رابط کاربری درست و حسابی نیست و اگر فردی ماینکرفت بازی نکرده باشد، حتی با وجود چندین سال سابقه ی گیمری، باز هم در بازی گم می شود و همه چیز را خودش باید کشف کند.

در طی ساعاتی که با این بازی سپری کردم، هیچ وقت این مسئله برایم حل نشد که چرا باید یک نفر بنشیند و PixArk را تک نفره بازی کند؟! یک بازی که اساس و پایه ی آن روی بقا است و هیچ خط داستانی ای ندارد، هیچ اسلحه ی خاصی برای استفاده ندارید و طراحی هنری بازی یک کپی ناقص از بازی ماینکرفت است، چرا باید به شکل تک نفره آن را بازی کنید؟ علاوه بر این، PixArk را روی دستگاه PS4 اجرا کردم و صدایی از دستگاهم شنیدم که تا حالا فقط در فرودگاه شنیده بودم! ابتدا فکر کردم شاید از دستگاه من باشد که فن اش مشکل پیدا کرده، اما پس از کمی جست و جو در فروم ها متوجه شدم این مشکل عدم بهینه بودن بازی است که با وجود سبک بودن بار گرافیکی، اینقدر دستگاه را به زحمت می اندازد. حتی موقع انتخاب گزینه های مختلف از منو یا ذخیره کردن برخی تنظیمات نیز بازی گیرهای کوچکی دارد که می توانند اذیت کننده باشند.

کارهای عجیب و غریبی از این قبیل هم می توانید در بازی انجام دهید. با لباس انسان-نخستینی خود، دروازه ای از جنس ستون سنگی را نشانه بگیرید و به سمت دایناسور دروزاه بان شلیک کنید! چه خبر است در این بازی واقعاً؟!

درباره ی گیم پلی PixArk برایتان بگویم. سازندگان بازی سعی کرده اند المان های مثبت دو بازی ماینکرفت و Ark را در این بازی بگنجانند. گرافیک و زاویه ی دوربین و چیزهایی از این دسته، همگی از روی ماینکرفت ساخته شده اند، بدون اینکه کوچکترین تغییری در آن ها داده شود، و بخش دایناسورها و رام کردن یا فرار کردن از آنها همگی از Ark به این بازی انتقال داده شده اند. اما PixArk حتی با آماده بودن تمام المان های موجود نیز نتوانسته از پتانسیل این بازی ها استفاده کند و جذاب باشد. برخی از بازی ها هستند که مخاطبان خاص خود را دارند و شاید شما هیچ وقت در طول زندگی تان آن بازی ها را امتحان نکنید، مثل سری بازی های LEGO. هر چقدر هم که امتیاز این بازی ها زیاد شود و داستان جذابی داشته باشند، عده ای از بیخ به لگو و جریاناتش علاقه ندارند که نسبت به خرید این بازی ها اقدام کنند. وقتی PixArk را می خواستم بازی کنم دقیقاً چنین فکری درباره اش داشتم، یعنی اینکه عده ای هستند که فن دو آتشه ی ماینکرفت هستند و در عین حال از بازی Ark هم لذت برده اند و این بازی برای آن ها ساخته شده است. اما پس از مدتی مشکلات بازی آنقدر سعی کرد آن را از چشمم بیندازد که نظرم عوض شد. من برای لذت بردن به سراغ این بازی رفته بودم و با یک بازی نیمه تمام مواجه شدم.

درباره ی گیم پلی PixArk برایتان بگویم. سازندگان بازی سعی کرده اند المان های مثبت دو بازی ماینکرفت و Ark را در این بازی بگنجانند. گرافیک و زاویه ی دوربین و چیزهایی از این دسته، همگی از روی ماینکرفت ساخته شده اند، بدون اینکه کوچکترین تغییری در آن ها داده شود، و بخش دایناسورها و رام کردن یا فرار کردن از آنها همگی از Ark به این بازی انتقال داده شده اند. اما PixArk حتی با آماده بودن تمام المان های موجود نیز نتوانسته از پتانسیل این بازی ها استفاده کند و جذاب باشد.

اگر روزی PixArk را بازی کرده و هنگام ورود به بازی سردرگم شدید، باید بگویم هدف اصلی بازی زنده ماندن است. کلی موجود وحشی و اهلی در گوشه و کنار نقشه وجود دارد که برخی از آن ها به محض دیدن به شما حمله خواهند کرد، پس بهتر است مراقب باشید و پاورچین پاورچین قدم بردارید. بسیاری از این موجودات را می توانید (و باید) بکشید تا از گوشت و منابع دیگری که دارند استفاده کنید. خوشبختانه در این بازی Level Up سریع اتفاق می افتاد و پس از مدت بسیار کوتاهی پرسه زدن در محیط می بینید که می توانید قابلیت های شخصیت خود را ارتقا دهید. البته به لطف رابط کاربری ضعیف بازی نه می دانید از کجا باید ارتقا داد نه اینکه کدام قابلیت را بهتر است اول ارتقا دهید. به هر حال با منابع به دست آمده می توانید اسلحه های بهتر مثل چکش و داس بسازید، از چوب درختان استفاده کرده و برای خود آتشی کوچک دست و پا کنید و یا برای خود پناهگاهی بسازید تا از شر حیوانات وحشی یا اگر آنلاین بازی می کنید، از شر بازیبازهای دیگر در امان باشید. همچنین می توانید حیوانات (و دایناسورها!) مختلف را رام کنید و از آن ها سواری بگیرید یا کلاً با طبیعت دوستی کنید!

دایناسور سواری بر فراز پیکسل‌ها!

بخش آنلاین بازی در کل جالب است. قطعاً سرورها هنوز اندازه ی سرورهای ماینکرفت یا آرک شلوغ نیستند و با این وضعیت بعید می دانم که در آینده هم شلوغ شوند. کلاً وقتی به هیچ وجه نمی توانید از بخش تک نفره ی بازی لذت ببرید، بخش آنلاین راه فراری است که کمی از بازی لذت ببرید و از تراژدی های تک نفره دوری کنید.

در کل بازی PixArk را سخت می توان به کسی پیشنهاد کرد و من هم پیشنهاد نمی کنم که روی آن وقت بگذارید و بازی کنید، اما اگر طرفدار ماینکرفت هستید و هر طعم و بویی از این بازی به شما بدهند باز هم مشتاقانه آن را بازی خواهید کرد، خب PixArk، ماینکرفت با طعم دایناسور است! آن را بازی کنید و لذت ببرید. بقیه ی گیمرها؟ نه، بازی های بهتری برای شما در بازار هست.