تکرار یک فرمول مرده | نقد و بررسی بازی Has Been Heroes

مطمئناً بازی هایی را تجربه کرده اید که به تمرکز زیادی احتیاج ندارند و نیازی نیست که وقتی را که به طور معمول برای یک بازی کامل صرف می کنید برای آن ها هم صرف کنید. در نظر بگیرید دارید شاهکاری مانند The Last of Us یا The Witcher 3 را بازی می کنید؛ نمی شود همزمان با این بازی ها با بقیه صحبت کرد، نمی شود داستان آن ها را جدی نگرفت و فقط به گیم پلی اکتفا کرد. یا فرض کنید مشغول بازی کردن رزیدنت اویل یا سایلنت هیل هستید، جو این بازی ها به هیچ وجه به شما این اجازه را نمی دهند که وسط بازی بروید دوش بگیرید (باور کنید یا نه، بعضی ها این کار را می کنند!) یا یک قسمت از سریال مورد علاقه تان را نگاه کرده و به بازی برگردید. این بازی ها کاری می کنند که نیازهای اولیه تان را هم از یاد می برید و حتی برای ناهار و شام هم از اتاق خارج نمی شوید، چه رسد به انجام کارهای فرعی. اما در مورد برخی بازی های دیگر این موضوع کمی فرق می کند، مثلاً می توانید Angry Birds یا Doodle Jump را بدون اینکه تمرکز زیادی روی آن بگذارید پیش ببرید. البته مسئله ی رکورد زدن فرق می کند، برای پیشرفت در هر بازی ای باید متوسط وقت بیشتری را صرف کنید، اما در حالت کلی، این دو گروه را نمی شود از نظر حساسیت با یکدیگر مقایسه کرد. من به این دست از بازی ها، بازی های «میان وعده ای» می گویم. بازی هایی که می توانند جالب و سرگرم کننده باشند، اما برای انجام آن ها نه لازم است گیمر باشید، نه لازم است وقت و انرژی و تمرکز زیادی خرج کنید. البته این صفت برای یک بازی همیشه یک صفت منفی نیست، مثالش هم بازی های موبایلی است که هر ساله میلیونی می فروشند و شاید خیلی بیشتر از بازی های داستانی خفن طرفدار داشته باشند. برخی از آنها انصافاً سرگرم کننده اند. در واقع مقایسه ی این دو پدیده مانند مقایسه ی ماشین سواری و کامیون است. هیچ کدام بر دیگری ارجحیت ندارند و فقط جامعه ی مخاطب و استفاده ی آن ها فرق می کند. بازی Has Been Heroes، ساخته ی جدید شرکت Frozenbyte است که در گذشته بازی های دو بعدی و جذابی از آن ها دیده ایم. اگر به خاطر داشته باشید این شرکت در گذشته فرنچایزی به نام Trine استارت زد که شماره ی اول و دوم آن مورد توجه بسیاری از منتقدین قرار گرفت و متای هر دو شماره بالای ۸۰ شد. همچنین در سال ۲۰۱۷ همین شرکت عنوانی به نام Nine Parchments را ساخت که تا حدی مشابه همین بازی است که اکنون نقد آن را مطالعه می کنید. اما به جرئت می توان گفت بازی Has Been Heroes از بازی های خوب این شرکت نیست و نامش از یک بازی متوسط فراتر نمی رود، چرایش را در ادامه خواهید کند. با گیمفا و نقد یک بازی میان وعده ای همراه باشید!

با نقد Has Been Heroes با گیمفا همراه باشید.

Has Been Heroes داستان گروهی از قهرمانان را روایت می کند که بسیاری از آن ها بازنشسته شده اند. دو نفر از این قهرمانان برای ماموریتی باز می گردند و با دختری جوان که قهرمان سوم بازی است همراه می شوند. جریان از این قرار است که شما سه نفر باید دو دختر پادشاه را در راه رسیدن به دانشگاه اسکورت کنید تا بتوانند به تحصیل بپردازند. گویا در ابتدا قرار بوده این فقط یک عملیات اسکورت ساده از دختران پادشاه باشد، اما جریان آن طور هم که فکر می کردند نبوده و در بین راه می یابند روح یک دزد دریایی قصد کشتن دختران پادشاه را دارد. هدف او این است تا با کشتن موجودات زنده و جمع آوری روح های آنان، سپاه خبیثی را تشکیل دهد تا پادشاه را شکست داده و بر مسند قدرت بنشیند. روایت داستان تا حدودی مانند بازی Unruly Heroes است که قبلاً برایتان نقد کرده بودم. فضای بازی همانطور افسانه ای است و با دیدن چند قهرمان که از نظر سرعت و قدرت و جثه با یکدیگر تفاوت دارند، یاد افسانه های چینی و انیمیشن هایی مثل پاندای کونگ فو کار خواهید افتاد. البته می دانم که این انیمیشن را در یکی دو تا نقد دیگرم هم نام برده ام، اما اگر این بازی ها را خودتان انجام دهید، متوجه تم تقریباً یکسان آن ها خواهید شد. البته داستان Has Been Heroes از دور جذاب تر است و وقتی وارد بازی می شوید و یکی دو مرحله را پشت سر می گذارید،  می بینید حرف خاصی برای گفتن ندارد. روایت داستان هم آنچنان که باید، جالب نیست و بازی در قسمت داستان پیجیدگی خاصی ندارد. همانطور که گفتم، داستان در این بازی به تدریج تبدیل به حاشیه می شود و گیم پلی می ماند که می توانید بدون تمرکز زیاد هم آن را بازی کنید.

در بخش گیم پلی Has Been Heroes نه موفق شده یک بازی کاملآً سرگرم کننده باشد، نه آن قدری بد است که عطایش را به لقایش ببخشید و بازی را کنار بیندازید. بازی یک سری مکانیزم جذاب دارد که در کل آن را تبدیل به عنوانی سرگرم کننده تبدیل می کند، اما در مقابل در برخی بخش ها بسیار خام عمل کرده و نمی گذارد نهایت پتانسیل های آن به نمایش درآید. مشکل اساسی بازی این است که درجه سختی آن به کل مشکل دارد و بازی تا حد زیادی روی شانس و اقبال بنا شده تا مهارت بازیباز. پس از تجربه ی بازی Jump Force و Fall of Light Darkest Edition کم کم دارم فکر می کنم سازندگان تازگی ها یادشان رفته تا چطور یک انحنای خوب به درجه سختی بازی بدهند تا بازی هم عادلانه باشد و چالش برانگیز. البته مزاح می کنم و مطمئناً سازندگان خوب همچنان این مسائل را در بازی های خود رعایت می کنند، اما Has Been Heroes گیم پلی عادلانه ای ندارد.

مبارزات این شکلی را فقط در راندهای آخر خواهید دید.

فرمولی که Has Been Heroes از آن استفاده کرده، می توان گقت فرمول مرده ای است. تا به حال اکشن نوبتی چندین بار به تست گذاشته شده و معمولاً عده ی بسیار کمی از این نوع گیم پلی لذت می برند. می توان گفت سبک این بازی قمارگونه است و شما خیلی از جاها باید ریسک کنید و اگر ریسک تان جواب ندهد، مرده اید. در کل در بازی یا مشغول مبارزه با نیروهای اهریمنی دزد دریایی نامبرده هستید، یا در حال پیدا کردن راه مناسب و پیشروی در بازی. ذر قسمت اول، شما باید بین سه مبارز خود دائماً جا عوض کنید. دشمنان شما، یک نوار استامینا یا همان مقاومت و یک نوار سلامت دارند. شما نیز همینطور، هر کاراکتر شما این دو نوار را داراست و مقدار آن هم متفاوت است. شما باید ابتدا با یکی از کاراکترهای خود گارد دشمن را بشکنید و نوار استامینای او را تخلیه کنید و با کاراکتری دیگر کار او را یکسره کنید. این کار با توجه به قابلیت هر کاراکتر و سطری از Spellها انجام می گیرد که در مقابل نام هر کدام از آن ها و در زیر صفحه قرار گرفته است. برای مثال، قهرمان پیر شما برای شکستن گارد قابلیت های بهتری دارد و کاراکتر قوی هیکل تان می تواند با یک ضربه اسکلت ها را از پا در بیاورد. جذابیت های گیم پلی در اوایل بازی خودشان را نشان نمی دهند، اما متاسفانه وقتی به اواخر بازی هم می رسید، گیم پلی به قدری سخت و ناعادلانه است که نمی توانید از چیزهایی که در طول راه به دست آورده اید استفاده کنید. با استفاده از سکه هایی که از کشتن دشمنان به دست می آورید، می توانید برای کاراکترهای خود Spell و آیتم خریداری کنید. همچنین در جریان بازی هم این آیتم ها از صندوق ها یا با کشتن دشمنان قابل دسترسی اند، اما استفاده از آن ها تجربه ی زیادی می خواهد. آیتم هایی که از صندوق ها جمع آوری می کنید خیلی اوقات به کارتان نمی آیند، زیرا استفاده ی درست از آن ها را بلد نیستید و بازی هم به شما یاد نمی دهد.

لیست طویل spellها را در پایین جلوی تصویر هر کاراکتر مشاهده می کنید.

هر کدام از این آیتم ها در دست یکی از کاراکترهای بازی خوب عمل می کنند و اگر آن را اشتباهی به یک کاراکتر دهید، دیگر راهی برای تعویضش نیست و آن آیتمی که به سختی به دست آمده بود، به راحتی هدر می رود. حتی گاهی اوقات بازی شما را وادار می کند از بین چند صندوق که فقط در یکی از آن ها آیتم ویژه وجود دارد و بقیه پوچ هستند، یکی را انتخاب کنید. این موضوع به خصوص هنگام رویارویی با باس ها خیلی بیشتر به چشم می آید، چون برای شکست باس های بازی، داشتن استراتژی کافی نیست و به کوله باری از آیتم و Spell احتیاج خواهید داشت. حال فرض کنید یک عالمه آیتم به درد نخور دارید و آن هایی هم که به دردتان می خورند در دست کاراکتر اشتباهی قرار گرفته اند؛ طبیعتاً شکست آن باس سخت و حوصله سربر خواهد شد.

مشکل دیگر بازی همانطور که به آن اشاره کردم، مدت زمانی است که طول می کشد تا به جاهای جذاب آن برسید. اوایل بازی تنها کاری که می کنید شکستن گارد با یک کاراکتر و تمام کردن کار دشمن با کاراکتر دیگر است. حتی دشمنان هم اصلاً متنوع نیستند و تا آخر بازی باید با اسکلت ها بجنگید. درست است که آنها در طرح و رنگ (!) با یکدیگر متفاوت اند ولی نه از نظر مدلسازی و نه از نظر تاکتیک های جنگی شان فرقی با یکدیگر ندارند. تنها مواقعی که تفاوتی در گیم پلی مشاهده می شود، هنگام مبارزه با باس های بازی است که آن هم بخاطر سختی نامتعادل بازی از دماغتان در می آید! روی هم رفته پس از مدتی گیم پلی بازی بسیار تکراری و خسته کننده می شود و تنها هدفتان در بازی، باز کردن قفل یک قهرمان جدید می شود. پس از شکست دو باس در بازی (که زمان نسبتاً زیادی هم برای آن صرف می شود)، یک کاراکتر برایتان آنلاک می شود و با شکست هر باس جدید، یک قهرمان جدید به جمع قهرمانان شما اضافه خواهد شد که در نوع Spellها کمی با دیگری فرق خواهند داشت. این موضوع تنوع خوبی به گیم پلی می دهد، باز هم اگر نامتعادل بودن بازی اجازه بدهد!

نوبتی بودن مکانیزم بازی و جنگل برفی.

طراحی هنری بازی خوب و قابل قبول است. طراحی قهرمانان با ذوق انجام شده و با اینکه هیچ کدام از آن ها اسم و رسم خاصی ندارند و داستان خیلی روی هر یک مانور نمی دهد، اما همین متفاوت بودن ظاهر و استایل آن ها تا حد خوبی حس متفاوتی به هر یک بخشیده است. دشمنان بازی تکراری هستند ولی طراحی خوبی دارند. همچنین باس ها متنوع هستند. محیط های دو بعدی Has Been Heroes طراحی هنری خوبی دارند و از نظر آب و هوایی هم چندین بار در طول بازی تغییر می کنند. محیط های برفی، سرسبز و داخل قصر، همه را تجربه خواهید کرد و با اینکه چیز خیلی خاصی نیست که توجه تان را جلب کند، اما در کل می توان گفت بازی از جهت هنری نزدیک به کامل است.

کیفیت میان پرده ها چیزی مانند این عکس است.

به شکل مشابه، صداگذاری بازی هم ویژگی خاصی ندارد که با آن به وجد بیایید، اما قطعات به کار رفته شما را راضی نگه خواهند داشت. میان پرده ها به شکل کامیک و تصاویر ثایت روایت می شوند و راوی آن ها را نقل می کند که از پس این کار به خوبی برآمده است.

نتیجه آنکه Has Been Heroes به هیچ وجه یک شکست کامل برای استودیوی Frozenbyte نیست و نسخه ی نینتندو سوییچ آن با کمی اختلاف از سایر نسخه ها، المان های سرگرم کننده ای دارد، اما این بازی یک بازی بسیار معمولی است که فقط آن را به طرفداران این سبک و سیاق از بازی ها پیشنهاد می کنم.