تکرار موفق مکررات l نقد و بررسی بازی BlazBlue : Cross tag Battle

ژاپن را می‌توان از کشورهایی دانست که حضور پر رنگی در صنعت بازی‌های ویدیوئی دارند، این حضور پر رنگ در دو ژانر و یا سبک مبارزه‌ای(Fighting) و یا بازی‌های نقش آفرینی نوبتی که به JRPG شهره‌ اند بیش از پیش به چشم می‌خورد. بازی‌هایی مانند نسخه‌های مختلف مجموعه Guilty Gear و یا Dragon ball Fighters از مثال‌های شناخته شده‌تر نسبت به دیگر رقبای خود هستند. در این میان یک بازی جمع و جورتر و تا حدودی گمنام (کشورهای غیر ژاپنی!) وجود دارد که ساختار آن به طور کل همان مکانیزم‌های همیشگی و تکراری عنوان‌های مبارزه‌ای شرقی می‌باشد. BlazBlue : Cross tag Battle از آن دست بازی‌هایی است که با تجربه نکردنش، چیز زیادی را از دست نمی‌دهید.

با بررسی بازی Blazblue : Cross tag Battle همراه گیمفا باشید.

اصولا از بازی‌های مبارزه‌ای توقع داستان جذاب نیست، هرچند که اد بون در injustice 2 توانست داستان زیبایی را روایت کند، اما به طور کل، توسعه دهندگان بازی‌های مبارزه‌ای، علاقه زیادی به بخش داستانی، از خود نشان نمی‌دهند و ترجیح‌شان بر این است که از بازی آن‌ها به عنوان مجموعه‌ای با گیم پلی جذاب یاد شود. این به طور کل نکته منفی نیست اگر که سازندگان تصمیم بگیرند بخش داستانی را از بازی خود حذف کرده و انرژی خود را در بخش‌های دیگر صرف کند، اما زمانی که شاهد یک بخش داستانی در بازی هستیم، به عنوان مخاطب توقع داریم که با داستان قابل قبولی روبرو شویم، توقع بر این نیست که شاهد روایتی همچون Bloodborne و یا پیچش‌های داستانی مجموعه Bioshock باشیم، اما رعایت یکسری از حداقل‌ها امری واجب برای سازندگان است. امری که توسعه دهندگان BlazBlue : Cross tag Battle به طور تمام و کمال پشت گوش انداخته اند! داستان بازی در چهار اپیزود روایت می‌شود. هرچند بر خلاف تصورات اولیه‌ تان، بازی قرار نیست چهار داستان متفاوت برای شما تعریف کند. در هر چهار اپیزود شما یک داستان تکراری را تجربه خواهید کرد و تنها تفاوت در روای و نقال قصه است. ای نکته که در هر چهار اپیزود بازی داستانی تکراری که از انتهایش با خبر هستید را دنبال کنید، نه تنها جذاب نیست، بلکه به نوعی عذاب آور نیز هست. و عمق فاجعه زمانی نمایان می‌شود که بدانید همین داستان تکراری نیز بسیار ضعیف و بی هدف نوشته شده. گویی سازندگان به اجبار بخش داستانی را در بازی خود قرار داده‌اند، حال این که در این زمانه، زمانه‌ای که ابر قدرت‌های صنعت امثال EA هستند، چه کسی سازندگان را به ساخت بخش داستانی مجبور کرده است را الله اعلم!

BlazBlue : Cross tag Battle به هیچ عنوان نمی تواند در ارائه یک داستان با حداقل ترین استانداردها نیز موفق عمل کند.
روایت داستانی تکراری از دید چهار راوی متفاوت، به هیچ وجه خوب و جذاب کار نشده است.

قبل از بررسی گیم پلی بازی اجازه دهید به جلوه‌های صوتی و بصری بازی بپردازیم. بازی از حیث هنری زیبا، چشم نواز و در تکراری طراحی شده است. زیبا و چشم نواز زیرا طراحی انیمه گونه بازی مناسب و همراه با اتمسفر بازی گام بر می‌دارد، و تکراری زیرا که شخصیت‌ها و محیط‌ها امضاء مخصوص به خود را ندارند. شخصیت‌ها تا حدود زیادی یکسان طراحی شده‌اند و شخصیت پردازی بازی از همینجا وارد سراشیبی می‌شود. امکان برقراری ارتباط با شخصیت‌ها بسیار پایین است و به هیچ عنوان، نمی‌توانیم شاهد شخصیت‌های به یادماندنی باشیم. از لحاظ فنی نیز بازی در وضعیت خیلی خوبی قرار ندارد. من در طول تجربه خود باگ و یا مشکل خاصی در سرورهای بازی مشاهده نکردم، اما افت فریم و کیفیت پایین تکسچرها از عمده مشکلات بازی هستند که ضربه بزرگی به تجربه بازیکن وارد می‌کنند. کافی است تا کمی به محیط‌های بازی دقت کنید تا متوجه منظورم شوید. حرف از محیط‌ها به میان آمد، محیط‌های بازی به طور خلاصه ساده، زیبا و کم عمق طراحی شده اند و تفاوتی بر روی استایل مبارزه‌ای شما نخواهند گذاشت.
موسیقی بازی نیز خوب و زیبا کار شده است و به گونه‌ای است که در انتقال هیجان موفق عمل می‌کند، هر چند موسیقی منو‌های بازی می‌توانست خیلی بهتر باشد و فضای بهتری ارائه کند. اما با اینحال به صورت کلی، موسیقی بازی خوب و مناسب کار می‌کند. لاز طرفی دیگر صداگذاری در بازی خیلی خوب انجام شده و صدای شخصیت‌ها هنگام مبارزه و دیالوگ کمبوها در ترکیب با موسیقی بازی، عالی عمل می‌کند.

با اندکی دقت در تصویر، می توانید متوجه کیفیت بسیار پایین برخی از تکسچرها شوید. این بی کیفیتی ها و همچنین تا حدودی مشکل افت فریم، به تجربه بازی صدمه شدیدی زده است.

و اما گیم پلی، عنصری که سرنوشت Blazblue : Cross tag Battle در دستان اوست… بازی مانند دیگر بازی‌های هم سبک خود، از ضربات ساده‌‌ای تشکیل شده است که برای همه شخصیت‌ها یکسان است، حال این شخصیت‌ها هرکدام با ترکیبی مخصوص از این ضربات ساده، می‌توانند ضربه‌های مخصوص خود را به دشمن وارد کنند‌. کمبو های بازی جذاب، نفس گیر و به طور کل لذت بخش طراحی و پیاده سازی شده اند. گیم پلی Blazblue : Cross tag Battle خیلی شما را به چالش نمی‌کشد و یادگیری حرکات آن خیلی سخت و زمان بر نیست، هرچند برای حرفه‌ای شدن در شخصیت مورد نظر خود، باید زمان زیادی را صرف تمرین کنید. گیم پلی بازی به بازی Guilty gear شباهت زیادی دارد، هر دو بازی سبک مبارزات سرعتی و فانتزی را ارائه می‌کنند. اما نکته مهم بازی که می‌توان آن را از معدود ویژگی‌های مثبت Blazblue : Cross tag Battle قلمداد کرد، قابلیت “تگ” کردن است. قابلیتی که در نسخه‌ی نهم از مجموعه محبوب و خونین Mortal kombat شاهد آن بودیم. سیستمی که شما را با دو مبارز به میدان نبرد می‌فرستد و به شما اجازه می‌دهد تا شخصیت خود را در میانه مبارزه تغییر دهید؛ حتی می‌توانید تا یک کمبو که هر دو مبارزتان در آن حضور دارند را پیاده کنید. این کار با پر شدن نواری مانند نوار X-Ray مجموعه Mortal kombat قابل انجام است. شما همچنین توانایی این را دارید تا به سه حالت متفاوت مبارز اضافه خود را به کمک مبارز کنونی خود بفرستید، این کار باعث می‌شود بتوانید کمبوهای جذابی را رقم بزنید.

شخصیت ها خوب و جذاب اما نامتعادل طراحی شده اند، در هنگام تجربه بازی با دوستان خود، به احتمال زیاد درگیری هایی در رابطه با شخصیت های انتخابی تان خواهید داشت!

از دیگر ضعف‌های بازی، بالانس و تعادل بین شخصیت‌ها است. به طور حتم توانایی‌های شما در نتیجه پایانی مبارزه تاثیر گذار است، اما مسئله این است که برخی از شخصیت‌ها بسیار قوی و غیر منصفانه طردحی شده اند، به گونه‌ای که ممکن است انتخاب شخصیت، در تعیین نتیجه بازی نقش مهمی ایفا کند. دلیل این اتفاق چیست؟ اگر دقت کنید می‌بینید که بازی تلاشی برای ارائه یک تجربه نو نمی‌کند، تجربه‌ای که بتواند عناصر این سبک را بازنویسی کند و آن‌ها را از نو پایه گذاری نماید. بازی همان المان‌های همیشگی سبک خود را بدون تغییر خاشی به مخاطب ارائه می‌دهد و زمانی که خلاقیت نتواند در هسته اصلی گیم پلی نفوذ کند، مجبور است در شخصیت‌های مختلف تزریق شود تا انگ و اتهام تکراری بودن نخورد، و اینگونه احتمال به هم خوردن و از بین رفتن بالانس بازی تا حد زیادی بالا می‌رود، احتمالی که در Blazblue : Cross tag Battle به وقوع پیوسته است. همانگونه که گفتیم باری پس از مدتی جذابیت خود را از دست می‌دهد و به دلیل عدم وجود سیستم پیسرفت خاصی در بازی، این تکراری شدن پر رنگ تر از قبل می‌شود. البته اینگونه بازی‌ها اکثرا سعی می‌کنند که سیستم پیشرفت خود را در مهارت بازیکن تعریف کنند، مانند کاری که BLIZZARD با Overwatch انجام داده است. اما در Blazblue : Cross tag Battle این اتفاق رخ نمی‌دهد و دلیل اصلی آن، نبود عمق در گیم پلی بازی است. این عمق می‌توانست با سیستم گیم پلی جدیدتر و یا حداقل شخصیت‌های متنوع تر به بازی تزریق شود، شخصیت‌هایی که استایل مبارزه‌ای خاص و ویژه خود را معرفی می‌کردند.

BlazBlue : Cross tag Battle بازی خوبی نیست، گیم پلی تکراری، تکسچرهای ضعیف، بخش داستانی بشدت بی کیفیت و نبود بالانس بین شخصیت ها، از عمده دلایل این امر هستند.

Blazblue : Cross tag Battle را نمی‌توان با قاطعیت یک بازی خوب قلمداد کرد و نبود داستانی که حداقل استانداردها را رعایت کند، نبود عمق در گیم پلی بازی و صد البته بالانس بسیار بد بازی از دلایلی هستند که باید آن‌ها را در نظر داشته باشید. بازی بدون ارائه تجربه‌ای نو از سبک مبارزه ای (Fighting) برچسبی شصت دلاری را با خود حمل می‌کند. شصت دلاری که به طور حتم می‌توان کارهای بهتری با آن انجام داد. البته بازی می‌تواند برای کسانی که دیوانه وار انیمه‌ها را دوست دارند و بازی‌های مبارزه‌ای بخشی از وجودشان هستند جذاب و معقول جلوه کند، اما کسانی که به دنبال یک بازی مبارزه‌ای هستند که عناصر جدیدی در آستین داشته باشد و بتواند تجربه‌ای نو برایشان رقم بزنند، نیاز خاصی ندارند تا به سمت Blazblue : Cross tag Battle بروند.