حکمرانی مزدوران در جهنم مردگان | نقد و بررسی بازی Guns, Gore & Cannoli

برخی بازی‌ها هستند که اصلا مهم نیست طرفدار چه سبک و سیاقی از هنر هشتم باشید یا اصلا گیمر سخت‌گیری باشید یا کسی که با بیشتر بازی‌ها رابطه برقرار می‌کند; این بازی‌ها بدون در نظر گرفتن هیچ موردی مستقیما خودشان را در دلتان جا داده و به سرعت محبوبیت بالایی نزد گیمرها پیدا می‌کنند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید چنین بازی‌هایی چه ویژگی‌هایی دارند; اول از همه باید بگویم چنین بازی در مرحله اول باید طوری ساخته شود که طیف سنی خاصی را در نظر نگیرد. یعنی نه زمینه کودکانه و نه خیلی بزرگسالانه داشته باشد. گیم‌پلی بازی نه باید چندان ساده و پیش پا افتاده و نه باید حالت Hardcore و بسیار سخت داشه‌باشد. گرافیک این بازی‌ها اصولا Cell-Shade است و در چند سال اخیر تقریبا همه بازیبازها با گرافیک‌های این چنینی مشکلی نداشته‌اند. احتمالا اولین بازی‌ که با دیدن این ویژگی‌ها به ذهنتان خطور کرد، پلتفرمر ساخته یوبیسافت یعنی Rayman بود. در این نقد و بررسی قصد داریم بازی دیگری با چنین ویژگی‌هایی را که اتفاقا خیلی هم خوش ساخت است با هم بررسی کنیم. با گیمفا در بررسی بازی Guns, Gore & Cannoli یکی از خوش‌ساخت ترین Side-Scrollingهای حال حاظر، با گیمفا همراه باشید.

Guns Gore And Canoli

به محض شروع بازی با خودتان می‌گویید: خب احتمالا یه پلتفرمر Old School دیگه. اما فقط کافیست چند دقیقه از بازی بگذرد تا بفهمید سخت در اشتباهید. بازی نه تنها کلیشه‌ای نیست بلکه تنوع در آن بسیار هم زیاد است. داستان بازی بسیار ساده و سرراست روایت می‌شود. بی‌قانونی تمام شهر را گرفته و نیروهای امنیتی دیگر توان مقابله با خلافکاران یا Mob ها را ندارند. در این میان ویروسی در کل کشور پخش شده و مردم روز به روز به زامبی‌های گوشت خوار تبدیل می‌شوند. حال یک گروه باید مسئولیت مفابله با این موجودات را بر عهده بگیرد اما کدام گروه؟ پلیس ها که کم و بیش به دست Gangesterها تمام شده‌اند و دولت هم که دیگر نیرویی برای فرستادن به جنگ با زامبی‌ها ندارد. فقط چند گروه خلافکار بزرگ که در راس آن‌ها گروهی است که Canoli در آن عضویت دارد خواهند توانست برای نجات کشور کاری انجام دهند. گروه Canoli دغدغه‌های بسیار بزرگتر از زامبی‌ها دارند. آن‌ها به تازگی با یکی از گروه‌های دیگر به مشکل برخورده و دنبال گرفتن حقشان از آن‌ها هستند. رئیس گروه، Canoli را به منطقه‌ای می‌فرستد تا فردی به نام Frankie را برایش پیدا کند. Canoli هم که سرش درد می‌کند برای دردسر و البته ‌پول و مزدوری، قبول می‌کند و راهی می‌شود.

گیم‌پلی بازی بسیار سریع است و البته در درجات سختی بالا بسیار سخت. اما اگر بازی را روی حالت Normal هم انجام دهید باز هم احتمالا مرگ‌های زیادی در انتظارتان خواهد بود. لذتی که در انجام بازی به واسطه سرعت بالایش خواهید برد چیزی نیست که بتوان در مقاله آن را توصیف کرد و باید خودتان آن را انجام دهید

داستان بازی با توجه به سبک و سیاق بازی کاملا مناسب است و مشکل خاصی در آن دیده نمی‌شود. داستان در خلال کات سین‌هایی فانتزی روایت می‌شود که بسیار زیباست. تنها نکته منفی در این باب شخصیت‌پردازی افراد و به خصوص پروتاگونیست بازیست که می‌توانست بهتر باشد اما پرداخت چندانی روی کاراکترها صورت نگرفته است.

مهم‌ترین بخش هر Side-Scrolling گیم‌پلی آن است. بدون شک اگر یک بازی پلتفرمر در همه عناصر خود هم ضعیف باشد اما گیم‌پلی خوبی ارائه دهد، احتمالا موفق خواهد بود. حال که این بازی در عناصر دیگر خود هم مشکل چندانی ندارد. گیم‌پلی بازی بسیار سریع است و البته در درجات سختی بالا بسیار سخت. اما اگر بازی را روی حالت Normal هم انجام دهید باز هم احتمالا مرگ‌های زیادی در انتظارتان خواهد بود. لذتی که در انجام بازی به واسطه سرعت بالایش خواهید برد چیزی نیست که بتوان در مقاله آن را توصیف کرد و باید خودتان آن را انجام دهید. فقط این را می‌گویم که یکی از لذت‌بخش ترین گیم‌پلی های این سبک در انتظارتان است و حتما آن را تجربه کنید.  تنوع اسلحه و دشمنان بسیار بالاست که این موضوع به لطف توانایی تعداد بالای سلاح Canoli بیشتر هم به چشم می‌آید. Canoli می‌تواند تا ۶ اسلحه با خود حمل کند و گوناگونی که در این زمینه وجود دارد قطعا شگفت زده‌تان می‌کند. بعید است سلاحی در ذهنتان باشد که در بازی نباشد! از همه جور اسلحه گرم در بازی وجود دارد و کم‌ترین کمبودی در این زمینه حس نمی‌کنید. تنوع دشمنان هم به حدی بالاست که در هر ۳ یا ۴ سکانسی یک دشمن جدید می‌بینید و نکته‌ای که در مورد دشمنان هست، این است که برای اکثر آن‌ها باید استراتژی خاصی داشته باشید. هر کدام به یک سلاح خاص حساسیت بیشتری دارند و اگر بخواهید با برنامه بازی کنید کار بسیار راحت‌تری خواهید داشت.

اغراق نیست اگر بگویم از بخش Co-op و Versus هم به اندازه Campaign بازی لذت بردم. بخش Versus بازی شما را یاد بازی‌های قدیمی تک نفره و چند نفره می‌اندازد و یک نوستالژی خالص برای بازیبازان قدیمی است

طراحی مراحل یکی از نکات مثبت بسیار خوب بازی است. در طول بازی تا مراحل پایانی اصلا احساس تکرار نمی‌کنید و این به لطف طراحی مراحل قوی بازی است. محیط‌های متنوع، راه‌های مختلف برای فرار از دست زامبی‌ها یا کشتن آن‌ها و اتفاقاتی که در طول بازی می‌افتد، به راحتی آن را از آفت تکرار دور می‌کنند. Guns, Gore & Cannoli بر خلاف چیزی که بسیاری فکر می‌کردند یک لذت زامبی‌کشی خالص است; حتی اگر از داستان آن چیزی متوجه نشوید. از بخش تک‌نفره زیبای بازی که بگذریم به بخش Co-op بازی میرسیم. کمپین بازی قابلیت بازی تا ۴ نفر را دارد که لذت آن وصف ناشدنی است. به جز آن، بازی یک بخش Versus هم دارد که در آن ۲ تا ۴ نفر به جان هم می‌افتند و باید با استفاده از محیط و سلاح‌هایی که وجود دارد یکدیگر را از پای در آورند. اغراق نیست اگر بگویم از بخش Co-op و Versus هم به اندازه Campaign بازی لذت بردم. بخش Versus بازی شما را یاد بازی‌های قدیمی تک نفره و چند نفره می‌اندازد و یک نوستالژی خالص برای بازیبازان قدیمی است. تنها پتانسیل هدر رفته در این میان، نبود هیچگونه بخش آنلاینی است که با وجود پتانسیل بالای بازی برای این بخش هیچگونه بخش آنلاینی برای آن در نظر گرفته نشده است که امیدواریم این مشکل در نسخه‌های بعدی حل شوند.  برای بازی چندین شخصیت قابل انتخاب موجود هستند که هر چند تفاوت اصلی آن‌ها با هم در ظاهرشان است; اما تنوع خوبی به بازی می‌دهند و نکته جالب این است که هر موقع بخواهید از میانه بازی هم می‌توانید شخصیت خود را تغییر دهید و با یک شحصیت دیگر آن‌ را ادامه دهید. گیم‌پلی خوش ساخت Guns Gore And Canoli را اصلا از دست ندهید.

ز قوی‌ترین بخش بازی که بگذریم، به گرافیک که نکته قوت بعدی بازی است می‌رسیم. طراحی محیط و گرافیک بازی بسیار خوش رنگ و لعاب است و به مانند یک بوم نقاشی است که در آن حرکت می‌کنید

از قوی‌ترین بخش بازی که بگذریم، به گرافیک که نکته قوت بعدی بازی است می‌رسیم. طراحی محیط و گرافیک بازی بسیار خوش رنگ و لعاب است و به مانند یک بوم نقاشی است که در آن حرکت می‌کنید. رنگ‌بندی بازی که عموما روشن است، چشمتان را اصلا خسته نمی‌کند و یکی از زیباترین گرافیک‌های هنری را خواهید دید. کیفیت بافت‌ها با وجود آن که دوربین بازی در بخش تک‌نفره نسبتا به کاراکتر اصلی نزدیک است، خوب است و به شخصه هیچ تکسچر تار و بی کیفیتی در طول بازی ندیدم. صحنات بازی اکثرا شلوغ و مملو از زامبی هستند، با این حال کوچکترین افت فریمی در بازی نخواهید دید و فریم ریت بازی کاملا ثابت است. گیم‌پلی بازی آنقدر خوب است که حتی اگر گرافیک بازی به این چشم‌نوازی نبود هم نمی‌توانستیم بازی را ضعیف قلمداد کنیم. حال آن که گرافیک با این هنرمندی طراحی شده است دیگر هیچ بهانه‎‌ای برای انجام ندادن بازی وجود ندارد.

در طول بازی تا مراحل پایانی اصلا احساس تکرار نمی‌کنید و این به لطف طراحی مراحل قوی بازی است. محیط‌های متنوع، راه‌های مختلف برای فرار از دست زامبی‌ها یا کشتن آن‌ها و اتفاقاتی که در طول بازی می‌افتد به راحتی آن را از آفت تکرار دور می‌کنند

موسقی‌های بازی حالتی تند و با ریتمی سریع دارند که در درگیری‌ها بسیار به موقع پخش می‌شوند. البته از موسیقی زیبای منوی بازی و مواقع آرام هم نگذریم که احتمالا آنقدر دوست خواهید داشت که دنبال این قطعه از Soundtrack بازی بگردید. صداگذاری شخصیت‌ها هم که حجم زیاد آن به دیالوگ‌های نسبتا زیاد Canoli برمی‌گردد، بسیار خوب است و صدای Canoli به خوبی با شخصیت مزدوری و گانگستری او منطبق است. بقیه شخصیت‌ها هم در حد خودشان به خوبی کاراشان را انجام داده‌اند.

Guns, Gore & Cannoli یکی از بهترین بازی‌های پلتفرمر موجود در بازار است. اگر به بازی‌های ویدئویی فارغ ار هر سبکی علاقه دارید و میتوانید با بازی‌های دو بعدی ارتباط برقرار کنید، این بازی را از دست ندهید. اگر بازی را روی حالت متوسط بازی کنید احتمالا این لذت به زودی برایتان به اتمام می‌رسد اما این نمی‌تواند شما را از انجام بازی بازدازد. گیم‌پلی سریع و لذت بخش بازی همراه با گرافیک چشم‌نواز و خوش‌رنگ و فانتزی آن، هر بازیبازی را مجذوب خودش خواهد کرد.