واقعا حیف است که سه‌گانه‌هایی مثل Resistance و Killzone، به صورت بازسازی‌شده و در قالب یک کالکشن عرضه نشوند.
امیدوارم که در نسل نهم، سونی و اینسامنیاک برنامه‌ای را برای ساخت نسخه‌ی جدیدی از Resistance یا حداقل انتشار نسخه‌های بازسازی‌شده از این سه‌گانه‌ی بی‌نظیر داشته باشند.
نکتهٔ جالب در مورد داستان Resistance 2 و به طور کلی این سری، آن است که وقتی از بیرون و به تنهایی فقط به خود داستان نگاه می‌کنیم، ممکن است بگوییم این که یک داستان تقریبا کلیشه‌‌ای نجات دنیا و «یک بازمانده» و… است که شاید هم روی کاغذ همینطور باشد، اما هنر اینسامنیاک این است که چنین داستانی را با چنان روایت جذابی ترکیب کرده (و هیجان اکشن بازی را به طور نامحسوس به درون داستان تزریق کرده است) که داستان بازی برای هر مخاطبی کلی لذت‌بخش و عالی به نظر می‌رسد و کار اینسامنیاک در این زمینه قابل تحسین است. همان‌طور که قبلا هم به این موضوع اشاره کرده‌‌ام، اسم این سری به طور خیلی جالب و دوپهلویی انتخاب شده است و هم نشانه‌ی مقاومت گروه Resistance و نیتن هیل در برابر کایمراهاست و هم اشاره‌‌ای به مقاومت نیتن هیل در برابر ویروس کایمرا دارد که به عنوان تنها فردی که در برابر این عفونت مقاوم است، شناخته می‌شود. در واقع نیتن هیل تنها بازمانده‌ی حمله‌ی ویروسی است و در می‌یابد که او یک نوع مقاومت در برابر تاثیرگذاری کامل ویروس دارد و این عفونت تنها سبب شده است که او بسیار قوی‌تر شده و رفلکس‌های سریع‌تری پیدا کند و زخم‌های کوچک‌تر را خودش درمان و ترمیم نماید. همچنین چشمان او نیز زرد می‌شوند که این هم یکی از اثرات ویروس کایمرا است. داستان نسخهٔ دوم در ادامهٔ بازی اول دنبال می‌شود که سربازان Special Research Projects Administration یا همان SRPA که توسط ریچارد بلیک رهبری می‌شوند، گروهبان نیتن هیل، شخصیت اصلی بازی اول و این نسخه را دستگیر کرده و او را به یک سایت آمریکایی منتقل می‌کنند، ولی خیلی زود آن‌ها با حملهٔ وسیع و مرگبار کایمراها روبرو می‌شوند و بلیک که ناامید شده است، دستور رها کردن Daedalus که یک رهبر کایمراست را می‌دهد، با این که به او هشدار می‌دهند نمی‌شود Daedalus را کنترل کرد.
این هم نیتن دوم سونی است، ولی خب وضع نیتن اول سونی یعنی جناب دریک خیلی بهتر از وضعیت نیتن دوم، یعنی جناب هیل است!
Daedalus نهایتا فرار می‌کند و آن‌ها هم مجبور به ترک پایگاهشان می‌شوند. سپس بلیک به هیل توضیح می‌دهد که او در اصل حاصل یک پروژهٔ مخفی به نام Project Abraham است که در آن قصد داشته‌‌اند ابرسربازهایی را با استفاده از ویروس کایمرا ایجاد کنند تا در نبرد از آن‌ها استفاده نمایند. از این بخش به بعد، روند روایت داستان حول محور نیتن هیل و مبارزات او با کایمراها و نجات برخی از افراد مهم انسان‌ها می‌گردد و اتفاقات هیجان‌انگیزی در ادامه رخ می‌دهند. داستان بازی به شکلی خوب شما را به دنبال خود می‌کشاند و تا انتهای بازی، داستان یکی از محرک‌های شما برای رساندن بازی به انتها محسوب می‌شود. البته اگر بخواهم روند روایت داستان این نسخه را با بازی اول مقایسه کنم، قطعا این نسخه پایین‌تر از عنوان نخست قرار می‌گیرد و کیفیت بازی اول را از این نظر ندارد. در داستان بازی برخی پیچش‌ها وجود دارند که مقداری غیرعادی هستند و شاید کمی باعث گیج شدن بازی‌باز شوند. همچنین شخصیت‌های بازی نسبت به بازی نخست چندان جذاب نیستند و در واقع، طوری نیستند که بازی‌باز به آن‌ها اهمیت بدهد یا به سرنوشتشان علاقه‌مند شود. می‌توانم بگویم این یکی دو مورد که مربوط به روایت داستان و شخصیت‌پردازی هستند، تنها ضعف‌های بازی محسوب می‌شوند (همراه برخی ایرادات ریز فنی)، زیرا از سایر جنبه‌ها، Resistance 2 در زمان عرضه‌اش یک شوتر بی‌نقص بود که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
Resistance 2 در کنار یک بخش تکنفرهی ارزشمند و پرمحتوا، دارای یک بخش مولتی‌پلیر یا چندنفرهی جذاب و لذت‌بخش هم بود.
این را به شما قول می‌دهم که هنوز هم کاملا ارزش دارد که به نسل هفتم بازگردید و این فرنچایز معرکه را تجربه نمایید؛ بالاخره هر چه باشد با یک فرنچایز از اینسامنیاک و سونی طرف هستیم.
داستان نسخهٔ دوم در ادامهٔ بازی اول دنبال می‌شود که سربازان Special Research Projects Administration یا همان SRPA که توسط ریچارد بلیک رهبری می‌شوند، گروهبان نیتن هیل، شخصیت اصلی بازی اول و این نسخه را دستگیر کرده و او را به یک سایت آمریکایی منتقل می‌کنند.
در این نسخه، هم شاهد سلاح‌های آشنای بازی اول بودیم و هم برخی سلاح‌های جدید به بازی اضافه شده بودند که از آن‌ها می‌توان به «Marksman» و یک مینی‌گان به نام «HVAP» یا High Velocity Armor Piercing اشاره کرد.
واقعا که تجربه‌ی این بازی لذت‌بخش و معرکه بود. یادش بخیر…
Resistance 2 در تک‌تک بخش‌های خود آن‌قدر نقاط قوت پرتعداد دارد که باعث می‌شوند نقاط ضعف خیلی کم‌تعداد آن در بخش گرافیک فنی و شخصیت‌پردازی به چشم نیایند.
صداگذاری و موسیقی در بازی Resistance 2، استاندارد و قابل قبول انجام گرفته و از بخش‌هایی محسوب می‌شوند که در راستای لذت بردن بیشتر بازی‌باز از تجربه‌ی این عنوان، نقش خود را تمام و کمال ایفا کردهاند. سازندگان موسیقی Resistance ۲ کار خود را نرمال و قابل قبول انجام داده و نمی‌توان از موسیقی‌های بازی ایراد خاصی گرفت و البته نمی‌توان هم آن‌ها را به‌یادماندنی توصیف کرد. موسیقی و ساندترک بازی کاملا با حال و هوای آن هم‌خوانی دارد و با داستان و دنیای بازی و فضای آن تطابق خوبی برقرار کرده است. البته نه از آن موسیقی‌هایی که دلتان بخواهد در خارج از بازی نیز به تنهایی به آن‌ها گوش بدهید، اما در زمان بازی و به عنوان موسیقی پس‌زمینه، کاملا نقش خود را برای هرچه بیشتر فرو بردن شما در داستان و دنیای بازی ایفا می‌کنند و شاهد یک ساندترک استاندارد و کاملا منطبق با فضای Resistance 2 هستیم. پر واضح است که سازندگان موسیقی بازی، کاملا فضا و حس آن را درک کردهاند و یک موسیقی کاملا مطابق با اتمسفر بازی را خلق کردهاند. ترکیب این ساندترک با طراحی هنری عالی محیط‌های بازی و نورپردازی باکیفیت آن، یک خروجی کاملا ایده‌آل را برای بازی‌باز به همراه دارد و وی را بیشتر به دل داستان و دنیای بازی میبرد. صداگذاری هم در Resistance 2 کاملا مناسب انجام گرفته است و مخصوصا صداگذاری کایمراهای مخوف و همینطور خود نیتن هیل، بسیار عالی و باکیفیت انجام شده و کاملا حس و حال بازی را به بازی‌باز القا می‌کند. صداگذاری دیگر شخصیت‌ها نیز به خوبی انجام شده و صداپیشه‌‌های شخصیت‌های مختلف بازی، به خوبی از پس انجام وظیفه‌ی خود بر آمده‌‌اند و شاهد صداگذاری‌های باکیفیتی در بازی هستیم. صداگذاری‌های محیطی نیز همگی بسیار بادقت و باکیفیت در بازی شنیده می‌شوند و صدای شلیک سلاح‌ها و… کاملا در روند بیشتر غرق کردن بازی‌باز در دل دنیای بازی، نقش ایفا می‌کنند.
اسم این سری به طور دوپهلویی انتخاب شده است و هم نشانه‌ی مقاومت گروه Resistance و نیتن هیل در برابر کایمراهاست و هم اشاره‌‌ای به مقاومت نیتن هیل در برابر ویروس کایمرا دارد که به عنوان تنها فردی که در برابر این عفونت مقاوم است، شناخته می‌شود.
باید گفت تنها ایرادات عنوان Resistance 2 در بخش بصری، شامل باگ‌های گرافیکی و کیفیت تکسچرها و انیمیشن‌ها هستند که مربوط به گرافیک فنی می‌شوند، زیرا بازی در بخش هنری فوق‌العاده کار کرده و در نهایت یک ترکیب زیبا و جذاب را پدید آورده است. همان‌طور که همیشه در نقد این قبیل بازی‌ها که متعلق به ۱۰-۱۲ سال پیش هستند گفته‌‌ام، وقتی که سال‌ها از انتشار یک بازی می‌گذرد و قصد دارید آن را نقد کنید مشکل‌ترین بخش آن مطلب، صحبت در مورد گرافیک و جلوه‌های بصری است، زیرا که سال‌ها از آن گذشته و آن‌قدر بازیهای با گرافیک روز و بی‌نظیر دیده‌‌ایم و چشممان به آن‌ها عادت کرده که ناخودآگاه فکر می‌کنیم که گرافیک بازی مورد نظر ما خیلی افتضاح است، در حالی که بایستی آن را به نسبت سال انتشارش بررسی کنیم که این نیز کار آسانی نیست، زیرا ممکن است دقیقا موارد گرافیکی آن را به یاد نداشته و یا فراموش کرده باشید که بازیهای هم‌دوره‌ی آن چه گرافیکی داشته‌‌اند، اما به هر حال بایستی با توجه به دانسته‌ها و تماشا کردن ویدئوهای گیم‌پلی و یا دوباره بازی کردن آن عنوان، در مورد بخش گرافیکی بازی صحبت کرد. Resistance 2 مثل نسخهٔ اول از لحاظ بصری پرفراز و نشیب عمل کرده و در بخش فنی شاهد عنوانی بودیم که در آن اشکالات و ایراداتی مشاهده می‌شدند و گاها شما را آزار می‌دادند، ولی در بخش هنری، شاهد عنوانی بودیم که به طور خیلی عالی و فوق‌العاده‌‌ای دنیای بازی را به تصویر می‌کشید.
Resistance 2 برخلاف بازی اول، از سیستم خط سلامتی که با مصرف آیتم پر می‌شود استفاده نمی‌کرد و شاهد یک سیستم خط سلامتی پرشوندهٔ خودکار یا automatic regenerative health system در بازی بودیم که باید در جایی کاور می‌گرفتید تا خط سلامتیتان پر شود.
از لحاظ گرافیک و طراحی هنری باید گفت عنوان Resistance 2 در سطح بسیار بالایی قرار دارد و در این زمینه کاملا موفق عمل کرده است تا شاهد یک دنیای تاریک و مریض و عفونت‌زده باشیم که دقیقا و کاملا، مناسب با اتمسفر بازی و سرنوشت جهان بعد از حمله‌ی کایمراها به آن است و به بهترین شکل، دورانی بسیار سخت برای انسان‌ها را به تصویر می‌کشد. در طول روند بازی، به طور غالب شاهد محیط‌های باز و آزاد هستیم، اما در بخش‌هایی هم باید در فضاهای بسته مثل داخل مناطق زیرزمینی و… بازی را دنبال کنیم. این تنوع محیط‌ها و خسته‌کننده نشدن مراحل در کنار نورپردازی عالی بازی، یکی از نقاط قوت آن است و خوشبختانه از این منظر Resistance 2 شرایط کاملا مناسبی دارد و می‌تواند جذابیتش را برای شما حتی در دفعات بعدی بازی کردن نیز حفظ کند. در بازی، دنیایی غم‌زده و مرده و دارای فضایی خفقان‌آور را با تم واقع‌گرایانه (در ترکیب با موضوع تخیلی کایمراها) شاهد هستیم که بستری بی‌نهایت عالی را برای رخ دادن وقایع بازی ایجاد کرده است. به طور کلی بهترین خصوصیت گرافیکی Resistance 2، طراحی فوق‌العاده‌ی دنیای بازی، تنوع بالا و فضاسازی واقع‌گرایانه‌ی محیط‌هاست که با یک سیستم شاهکار از خلق آب و هوای متغیر ترکیب شده است و سبب می‌شوند تا از بازی لذت ببرید. سیستم تغییر آب و هوا و مشاهده‌ی باران، به معنی واقعی مثل عناوین نسل هشتم است و هنوز هم برای خودش در این زمینه حرفی برای گفتن دارد، آن هم سال‌ها بعد انتشار. در واقع در Resistance 2 با عنوانی فوق‌العاده از لحاظ طراحی دنیا و مراحل بازی و شخصیت‌ها و… طرف هستیم و طراحی دنیای بازی و بخش‌های مختلف آن، در سطح بسیار عالی و باکیفیتی انجام شده است.
بخش تکنفرهی Resistance 2 به صورت کوآپ قابل بازی نبود و شما نمی‌توانستید بخش یک‌نفرهٔ بازی را با دوستان تجربه کنید (برخلاف نسخهٔ سوم)، ولی به جای آن یک بخش داستانی کوآپ جداگانه برای بازی تنظیم شده بود که در فاصلهٔ ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۳ و در فاصلهٔ زمانی و گپ وقایع داستانی بخش تک‌نفره رخ می‌داد.
گرافیک فنی Resistance 2 در مقایسه با طراحی هنری آن، پرفراز و نشیب عمل کرده و شاهد باگ‌های مختلف و تکسچرهای بی‌کیفیت (البته بهتر از بازی نخست) و در مواردی معدود، افت فریم در بازی هستیم. باید گفت Resistance 2 از ابعاد فنی خیلی حرف خاصی برای گفتن ندارد. باگ‌های مختلف و انیمیشن‌های بی‌کیفیتی در بازی وجود داشتند و گاها صحنه‌های عجیبی از فرو رفتن شخصیت‌ها در دیوار و همین طور دیر لود شدن تکسچرها را در بازی مشاهده می‌کنیم. وضعیت کیفیت تکسچرها در برابر عناوین عالی نسل هفتمی حرفی برای گفتن ندارد و مخصوصا از نماهای نزدیک، کاملا معمولی و بی‌کیفیت هستند. افت فریم نیز گاها در بازی اتفاق می‌افتد، اما تعداد آن خیلی زیاد نیست و در بخش‌های خیلی شلوغ و سنگین، شاید چند بار این اتفاق رخ دهد. همچنین در این بخش باید به برخی انیمیشن‌های ضعیف در بازی نیز اشاره کرد که گاها شما را آزار می‌دهند. به طور مثال انیمیشن صورت شخصیت‌ها زیاد جالب کار نشده بود و مقداری حالت غیر طبیعی داشت. به طور کلی در زمینه‌ی کیفیت تکسچرها و بافت‌ها و همینطور انیمیشن‌ها، Resistance ۲ یک بازی متوسط رو به بالا و شاید بهتر است بگوییم تقریبا خوب محسوب میشد، اما از لحاظ گرافیک هنری، بازی عالی بود. همه چیز در خلق دنیا و محیط‌های مختلف بازی فوق‌العاده بود و در بالاترین سطح قرار داشت. در مجموع باید بگویم عنوان Resistance 2 از بازی‌هایی بود که در زمان عرضه با وجود مشکلات فنی، از لحاظ گرافیک هنری و طراحی مخوف و بی‌نظیر کایمراها، کیفیت بالایی داشت و اصطلاحا خفن بود، مخصوصا با توجه به صحنه‌های بسیار خشن و مرگبار از درگیری‌های نزدیک با کایمراها که واقعا موجوداتی ترسناک و وحشی بودند.
نیتن هیل تنها بازمانده‌ی حمله‌ی ویروسی است و درمی‌یابد که او یک نوع مقاومت در برابر ویروس دارد و این عفونت سبب شده است که او قوی‌تر شده و رفلکس‌های سریع‌تری پیدا کند و زخم‌های کوچک‌تر را خودش درمان و ترمیم نماید. همچنین چشمان او نیز زرد می‌شوند.
در نهایت و بعد از بررسی بخش‌های مختلف بازی، باید بگویم Resistance 2 در تک‌تک بخش‌های خود آن‌قدر نقاط قوت پرتعداد دارد که باعث می‌شوند نقاط ضعف خیلی کم‌تعداد آن در بخش گرافیک فنی و شخصیت‌پردازی به چشم نیایند. Resistance 2 از لحاظ فضاسازی، جزو بازیهای قدرتمندی است که از تم آخرالزمانی برخوردارند و الگویی برای سازندگانی است که می‌خواهند عناوینی با موضوع آخرالزمان بسازند و این فضا را به شکل باورپذیری در آن پیاده کنند. Resistance 2 یک شوتر اول‌شخص بسیار جذاب و پرمحتوا با بخش‌های تک‌نفره و چندنفرهی قدرتمند است که یک پکیج کامل را برای علاقه‌مندان این سبک پدید آورد و جزو آن دسته از عناوینی است که اگر آن را بازی کرده باشید، همیشه از آن به نیکی یاد خواهید کرد و احتمالا فقط به یک بازی آن هم بسنده نکرده‌اید. گیم‌پلی و مبارزات بسیار لذت‌بخش، سلاح‌های بی‌نظیر و خاص، طراحی و تنوع عالی کایمراهای قدرتمند و مخوف، وجود یک تم وحشت کم‌رنگ در لایه‌ی زیرین بازی، محیط‌ها و مراحل متنوع در کنار داستان جذاب، همگی سبب خلق یک شوتر اول‌شخص فوق‌العاده خوش‌ساخت و هیجان‌انگیز شده‌اند.
Resistance 2 یک شوتر اول‌شخص بسیار جذاب و پرمحتوا با بخش‌های تک‌نفره و چندنفرهی قدرتمند است که اگر آن را بازی کرده باشید، همیشه از آن به نیکی یاد خواهید کرد.
اگر طرفدار عناوین شوتر هستید، باید Resistance 2 و البته بهتر است بگویم هر ۳ نسخه‌ی سری را حتی حالا در ابتدای نسل نهم با پلی‌استیشن ۳ تجربه کنید. این را به شما قول می‌دهم که هنوز هم کاملا ارزش دارد که به نسل هفتم بازگردید و این فرنچایز معرکه را تجربه نمایید، زیرا نقاط قوت پرتعداد Resistance 2 سبب می‌شوند تا یک تجربه‌ی لذت‌بخش در یک داستان و دنیای آخرالزمانی برای شما رقم بخورد و عنوانی را تجربه نمایید که وقتی آن را به پایان می‌رسانید، از وقتی که برای آن گذاشته‌‌اید، کاملا راضی هستید؛ بالاخره هر چه باشد با یک فرنچایز از اینسامنیاک و سونی طرف هستیم. امیدوار هستیم که در نسل نهم، سونی و اینسامنیاک برنامه‌ای را برای ساخت نسخه‌ی جدیدی از Resistance یا حداقل انتشار نسخه‌های بازسازی‌شده و ریمستر از این سه‌گانه‌ی بی‌نظیر داشته باشند. واقعا حیف است که سه‌گانه‌هایی مثل Resistance و Killzone، به صورت بازسازی‌شده و در قالب یک کالکشن عرضه نشوند.
- نکات مثبت:
- گرافیک هنری چشم‌نواز و طراحی‌های زیبا
- گیم‌پلی بی‌نهایت لذت‌بخش در بالاترین سطح ممکن یک شوتر اول‌شخص در زمان عرضه
- المان‌های جذاب نقش‌آفرینی که عمق بیشتری به گیم‌پلی بخشیده بودند
- یکی از برترین شوتر‌های اول‌شخص از نظر طراحی و تنوع سلاح‌ها
- بخش تکنفرهی پرمحتوا
- بخش چندنفرهی بسیار متنوع و باکیفیت
- یک بخش داستانی جدا برای بازی کوآپ به صورت آنلاین و آفلاین
- صداگذاری عالی
- نکات منفی:
- شخصیت‌های نه چندان جذاب و برخی ضعف‌های روایی در مقایسه با بازی اول
- برخی ایرادات ریز فنی مثل باگ‌ها و انیمیشن‌های بی‌کیفیت
امتیاز گیمفا
نظرات
خب به به روزمون را ساختی آقا سعید. خیلی دلم میخواسته اینا بازی کنم ولی هیچوقت نشده.یکی این سری را بازی نکردم و دلم میخواسته بازی کنم یکی هم اونیشیما نمیدونم هر وقت میخواستم این دو تا را بازی کنم یه مشکلی بوده.
آقا سعید چرا نمیشه کسی را ریپلای کرد ?:-) برا من فقط اینجوریه؟
با تشکر از استاد اقابابایی بایت نقد این بازی واقعا نسل ۷ یکی از پر انحصاری ترین نسل های سونی بود همه هم اکثرا عالی درواقع اگه مسئله پردازنده سل و قیمت بالای کنسول نبود ps 3به راحتی رکورد ps2 رو میزد اما درباره رزیستنس که من اونو از کیل زون هم بیشتر دوست دارم خودشم که بازی کلا بکش بکش و خشونت بود اونم با گرافیکی کی اون زمان حکم واقعیت رو داشت درباره ضضعف روایی رو داستان که من اون زمان خدا رو شکر بچه بودم نه میدونستم متا چیه نه نمره چیه نه هیتر چیه بازیمو میکردم فقط نکات مثبتشو میدیدیم واقعا چقدر دوران خوبی بود نه صفر دادن ها به بازی ها بود تو سایت و نه هک کردن امار رای دهنده های مراسم ها فقط و فقط لذت
دوستان یه سوال داشتم کیلزون شدو فال چرا انقدر نمرش پایین شده ؟؟
جالبه وقتی سوال میپرسم منفی میگیرم :wilt:
دلیلش اینه که نسبت به کیل زون ۲که شاهکار بود ضعیف تر بود وگرنه گرافیک از بعضی بازی های ۲۰۲۱ بالا تره
رسیستنس یکی از شوتر های خوب ps3 بود و متاسفانه من تا نسخه دوم بیشتر بازی نکردم
رسیستنس ۲ نسبت به زمان خودش گرافیک بالایی داشت
امیدوارم اینسامنیاک برنامه برای بازگشت این مجموعه داشته باشه هر چند سرش خیلی شلوغه
من فک میکنم سونی تو نسل هفت اومد رزیستنس و کیلزون رو زد بخاطر این بود که اون دوره بازیهای شوتر خیلی زیاد شده بودن و بسیار محبوب.
از هیلو بگیر تا بتلفیلد و بایوشاک و کالاف ( البته کالاف هنوزم خوبه) و ….
در حالی که الان اکثرشون مثل هیلو و بتلفیلد و بایوشاک محو شدن و خبری ازشون نیست مخصوصا هیلو :rotfl:
فقط کالاف مونده و بسیار محبوبه.
بخاطر همین تا زمانی که این رقبا مخصوصا هیلو قوی ظاهر نشن سونی هم به سمت ساخت رزیستنس و کیلزون نخواهد رفت.
تمام :laugh:
هیلو اون زمان به خاطر بخش انلاینش ترکوند وگر نه الان که این همه بازی انلاین شوتر هست دیگه نمیتونه مثل قدیما عرض اندام کنه
اصلا هیلو بازی کردی که همچین حرفی میزنی؟
بیشتر از سنت هیلو ۲و ۳بازی کردم
آره معلومه کامل یعنی داستان بازی و لول دیزاین و شخصیت پردازی ها هیچ بود فقط بخش آنلاین خوب بود
الان هیلو ۵ بهترین بخش آنلاین سری رو داره دیدی بازی نکردی :no: :no: :rotfl: :rotfl:
کسی که هیفده سالشه
نهایتا از هفت سالگی بازی کرده باشه
میشه ده سال
به نظرت کسی که از نیلو دفاع میکنه سنش بیشتره یا کسی که ترول میکنه؟:-|
*کسی که هیفده سالشه
نهایتا از هفت سالگی بازی کرده باشه
میشه ده سال*
من از سه سالگی و با gta san andreas شروع کردم
هیلو با سن آندرس فرق داره
مثلا هیلو یک همون اول کار یه مرحله داره پشمای سختی میریزه
بعدش هم یه معما هست و اینا
ولی سن آندرس همون اول میگه کجا برو
فارسی هم که داشت:-D
یادش بخیر واقعا
پا بزن آشغال:-D
فقط صدای oj loc
چه صدای شخمی ای هم داشت:-D
یعنی خدا میدونه من چقدر ناراحت میشم وقتی میبینم سونی چنین فرنچایز هایی تو شوتر اول شخص داره بعد همه رو انداخته دور بابا بیخیال تو رو خدا سونی!!!
فقط یکی به من بگه اون استدیو سن دیگو یا داره کیلزون میسازه یا رزیستنس ؛ یکی بگه که سونی فهمیده این فرنچایز هم اندازه اسپایدرمن با ارزشه اندازه رچت اند کلنک با ارزشه تو رو خدا بهش بها بده دور ش ننداز 😥
داستان جوزف کپلی نسخه سوم رو میتونی ادامه بدی وقایع داستانی بعد از آخرین شماره بازی رو میتونی ادامه بدی تو همه چی داری فقط همین مورد سبک رو تو نسل ۸ نداشتی ؛ کسی منکر محبوبیت بسیار بالای شوتر اول شخص نیس ( کالاف هر سال ) بهش بها بده سونی…..
اه ریپلای درست شد یهو
فقط نسخه دوش خوب بود سه و یک خوب نبود آنچنان
حقیقتا تنها چیزی ک از اینسومنیاک میخام تو نسل ۹
نسخه جدید رسیستنسه با ریمیک نسخه های قبلی
باز هم سعید اقا بابایی و باز هم یک مطلب عاشقانه دیگر در مورد ویدیو گیم چقدر من این نگاهت به ویدیو گیم رو دوس دارم این نگاه از گیمری میاد که نه فقط عمری هست گیمره این نگاه از کسی میاد که با ویدیو گیم زندگی میکنه و این منو شیفته همیشگی مطالب شما کرده :rose:
.
.
نسل ۷ این نسل ۷ لعنتی ! من نسل ۴ و ۵ و ۶ کسی بودم که ویدیو گیم ازم یک لحظه دور نبود و نسل ۳ هم از اواسطش گیم رو شناختم اما رسید به نسل ۷ و من نتونستم پلی ۳ بگیرم به دلایل بسیار شخصی ، ناچار بودم یه pc ببندم ( البته کلی خاطرات درجه ۱ دارم از pc و نسل ۷ ) هر چند که لذت از گیم همیشه برا من هست هر جا باشم و با هر پلتفرمی اما بازی میومد برا پلی ۳ و من خبر نداشتم انحصاری هستن میرفتم بخرم میگفتن نمیشه ، سعید جان نمیدونی چه دنیایی از من خراب شد چه روزایی سختی بود ، یکی از بازی هایی که تریلرش رو در دیسکِ مجله بازی رایانه میدیم ولی نمیتونستم بازیش کنم همین رسیستانس بود وای خدا هنوزم تا یادم میاد ناراحت میشم ، البته یه سری بازی ها رو خونه دوستم انجام میدادم ولی هیچکسی اندازه من خوشحال نمیشه از ریمستر و ریمیک عناوین نسل ۷ پلی استیشن همینطور که لست ۱ ریمستر شد جزو بهترین تجربه های نسل ۸ برام و الان هم قراره این اتفاق با دیمن سولز ریمک بیوفته :inlove: ، امیدوارم شاهد این عنوان که تریلرش هوش از سر من میبرد باشم در پلی ۵ چه ریمیک چه ریمستر چه نسخه جدید ….. سعید جان اون سبک بازی کردنت که میگی دل و روده بازی رو در میاری 😀 خیلی عالیه و اینطوری واقعا یه لذت دیگه داره
منم بات همدردم داداش واقعا نسل هفت خیلی به پیسی گیمرا ظلم شد نتنها انحصاریا بودن که میومدن و دل مارو اب میکردن بلکه خیلی از مولتی پلتفرما هم واسه پیسی نمیومد واقعا نمیدونم دلیلیش چی بود مس رد دد یک که هنوزم ارزومه یجوری بازیش کنم ولی نمیشه بدبختی ایمولاتور های نسل هفتمم هیچکدوم رو پیسی درست کار نمیکنن حتما باید پیسی خدا داشته باشی تا کار کنه 🙁
منم به همون دلایلی که گفتی رد دد ۱ رو نتونستم بازی کنم ….. خیلی سختی کشیدیم نسل ۷ سر این انحصاری ها
من نسخه ی یک رزیستنس رو خیلی وقت پیش بازی کردم
ولی اصلا خوشم نیومد
نمیدونم شاید بخاطر اینه که دقیقا بعد از اینکه مدرن وارفر دو رو بازی کردم اینو بازی کردم این حس بهم دست داد
بیشتر دلیلش هم نبود انیمیشن برای اسکوپ کردن بود
تو کالاف وقتی میخوای زوم کنی انیمیشن نشون میده و هر سلاح با اون یکی مدت زمانش فرق داره
ولی رزیستنس تا زوم رو می‌زدی فریم عوض میشد و می‌رفت پشت اسکوپ:-|
سلیقه ی من نبود ولی میدونم شاهکاره یا حداقل یه بازی محشره
اگه نبود اینهمه آدم منتظر نسخه ی بعدیش نبودن
بودن؟
نقد عالی ای بود آقای آقابابایی
دم همتون گرم که به سلیقم احترام گذاشتید و حمله نکردید:-D
حیف همیشه غصه میخورم که چرا نتونستم خیلی از انحصاری های نسل هفتو بازی کنم چون نسل هفتم بجا کنسول pcداشتم و از خیلی ازین شاهکارا محروم شدم باز خدارو شکر خیلیاشون نسل هشت ریمیک و ریمستر شد و تونستم رو کنسولای نسل هشت برمشون ولی بازم خیلیا هست که به دلم موند بزرگترینشونم متال گیر ۴ بود 😥 نقد خیلی خوبی بود اقا سعید
سلام بسیار گرم به آقای بابایی تشکر از نقد شما واقعا نقد شما نکات منفی و مثبت بازی رو بیان می کنه
شخصا تنها نسخه ها از این سری رو که بازی کردم همین بازی دوم و سوم بود که زیاد خوشم نیومد راست شاید بخاطر گیم پلی بدون وزن بود یا بخاطر که درست بعد از killzone 3 این بازی انجام دادم
مشکل گیم این بازی این که هسته گیم پلی یک شوتر سنتی هستد ( بدون لگد بودن اسلحه ها حمل چندین اسلحه البته در نسخه اول و سوم . دشمن ها به طور عموم کوشش می کنن تا به شما نزدیک بشن تا کاور گیری و البته زوم کردن اسلحه ) این موارد بازی رو یک شوتر سنتی می کنه مثل doom البته موارد مثل دویدن پرش و سریع نبودن گان پلی بازی بازی رو شبیه شوتر مدرن می کنه یعنی نمی توانیم resistance رو یک شوتر سنتی بدانیم یا یک شوتر مدرن امیدوارم که سازنده گان در نسخه بعد از این دو سبک یکی رو انتخاب کنن نه mix چون هر دو سبک چون یکجا کردن هر دو سبک به گیم پلی بازی تا حتی ضربه می زنه البته پایان نسخه دوم خیلی بد بود حال داستان اسپویل نشه نمی گم
آقای بابایی اگر می شه نقد بازی killzone 3 بزارید خیلی ممنون می شم نسخه دوم خود شما نقد کردید خیلی عالی بود البته بعضی عکس ها مربوط به killzone 3 بودن ! تنها نقد منفی که می توانم به killzone 3 بگیرم روایت داستانی بود داستان بازی در اوایل بازی شروع می شه ( قبل از قسمت جنگل ) خیلی خوب جلو می ره ولی از وسط های بازی اتفاقات داخل بازی به خوبی توضیح داده نمی شن حال شما مهارت تون هست لطفا نقد کنید :yes:
سری رسیستنس عنوان اول شخص شوتر بسیار باکیفیتی بود ک من تجربه کردم درکنار کیل زون
چ نسخه های کنسول دستیش چ کنسول خانگی
ممنونم سعید جان که بازم خاطرات خوبی رو از روزایی که جوونتر بودم 🙂 برام زنده کردی و همچنین از ps3 عالی و نازنینم که با کلی انحصاریای عالی بهترین روزای گیمریم رو باهاش گذروندم. ایشالا همیشه سلامت و موفق باشی
حیف Resistance ک نسل ۸ نسخه ای ازش ساخته نشد.
چه بازی شاهکاری بود یادش بخیر. فکر کنم تنها ایرانی باشم که تروفی پلاتینیومشو گرفتم. ممنون از نقد خوبتون.
واقعا چقدر عالی میشه اگه این دوتا سه گانه‌ی کیل زون و رزیزستنس ریمستر بشن.
واقعا سونی از نظر شوتر اول شخص توی نسل هشتم کم کاری کرد و ففط یدونه کیل زون داد.
ممنون سعید جان بابت این مقاله‌ی زیبا
به شخصه خیلی ناراحتم که این هیچ وقت موفق به تجربه‌ی این فرنچایز نشدم
امیدوارم یا ریمستر بشه یا من بتونم یه ps3 بخرم و حتی شده بعد این گذشت این همه سال، بازیش کنم.