نبرد با ۷ گناه اصلی در مسیر رستگاری…| نقد و بررسی بازی Sinner: Sacrifice for Redemption

خیلی زود و بدون مقدمه چینی خاصی می رویم سر اصل مطلب و به سراغ عنوانی که می خواهیم از آن صحبت کنیم. Sinner: Sacrifice for Redemption عنوانی است در سبک Boss-Battler (عنوانی که تنها بر پایه باس فایت است) که سیستم معنی دار مبارزات و برخی المان‌های جذاب گیم پلی سری سولز را با شیوه گیم پلی شاهکار Shadow of the Colossus در راستای خلق یک بازی فانتزی که تنها بر مبارزه با باس ها تمرکز دارد استفاده کرده است که تاکید ویژه‌ای بر مبارزات سخت و نفس گیر دارد. الهام گرفتن یک نکته است و تقلید و کپی‌کاری یک بحث دیگر. Dark Star به هیچ وجه اجازه نداده است تا عنوان Sinner: Sacrifice for Redemption در مظن اتهام تقلید از سری سولز قرار بگیرد و در بسیاری از بخش های بازی المان های خاص این سازنده به چشم می خورد (مثل سیستم داونگرید به جای آپگرید و عدم وجود دشمنان کوچک و تمرکز تنها بر باس فایت یا تم ۷ گناه اصلی) و تنها از کلیت المان‌های محبوب و موفق سری سولز استفاده کرده‌اند تا عنوانشان جذاب‌تر و بهتر است بگوییم چالش برانگیزتر شود که به حق هم جواب داده است. در حقیقت جلوه‌های گرافیکی مات و غمزده به همراه مبارزات دارای وزن به بهترین شکل با المان‌های یک بازی Boss-Battler فانتزی ترکیب شده است.

اگر از طرفداران سری سولز از جهت مبارزات معنی دار و وزین و باس فایت های هاردکور و بی رحم آن هستید یا عناوینی مثل شدو او کلوسوس که فقط باس فایت هستند را دوست دارید، تجربه عنوان Sinner: Sacrifice for Redemption را به شما پیشنهاد می کنم زیرا که قطعا با توجه به المان های مورد علاقه شما تجربه‌ای لذت‌بخش و جدید ولی با حس و حال آشنا در انتظارتان خواهد بود.

در همان نخستین تصاویر و تریلری که از بازی Sinner: Sacrifice for Redemption مشاهده کردم واضح بود که با عنوانی خاص با حال و هوایی منحصر به فرد و تاریک و غمناک با موضوعی جذاب چه برای فیلم و چه برای بازی (موضوع ۷ گناه اصلی) طرف هستیم. مبارزات بازی در نخستین تریلرهای آن بسیار وزین و سنگین به نظر می‌رسیدند و نوید یک عنوان جذاب را می‌دادند. همه چیز در نمایش های بازی خاص به نظر می‌رسید و انگار سازندگان طراحی ها و المان های مخصوص و منحصر به فرد خود را با برخی فاکتورهای سری سولز آمیخته بودند تا عنوانی به نام Sinner: Sacrifice for Redemption را خلق کنند. در این مطلب قصد داریم تا در مورد المان‌ها و خصوصیات مختلف Sinner: Sacrifice for Redemption صحبت کنیم و آن را از زوایای مختلف بررسی کنیم تا تصمیم‌گیری برای انتخاب یا عدم انتخاب آن را برای شما آسان‌تر کنیم. هرچند که به نظر بنده تجربه این بازی برای تمام گیمرهای هاردکور خالی از لطف نیست. لازم به ذکر است که بازی Sinner: Sacrifice for Redemption به تازگی و در روزهای اخیر منتشر شده و در دسترس بازیبازان قرار گرفته است. اگربه این عنوان علاقمند هستید و می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد المان های مختلف آن کسب نمایید با من و گیمفا در ادامه مطلب “نقد و بررسی بازی Sinner: Sacrifice for Redemption” همراه شوید.

خوب می دانید که همیشه در این جور بازی ها تا قبل از این که پیروز شوید و یا راه پیروز شدن را یاد بگیرید به نظرتان همه چیز در بازی ناعادلانه است! ولی پس از پیروزی است که کیف می کنید و بادی به غبغب می اندازید و حس یک گیمر هاردکور به شما دست می دهد!

Sinner: Sacrifice for Redemption تمرکز خاصی بر داستان ندارد و سعی نمی کند تا یکی ازبهترین داستان هایی که شنیده اید را برای شما روایت کند اما به شخصه هرگز نمی توانم از داستانی که در مورد موضوع ۷ گناه اصلی است بگذرم و علاقه خیلی زیادی به این موضوع دارم و به نظرم پتانسل بالایی برای جذاب بودن در این موضوع نهفته است و حتی فیلم هایی مثل Seven که چنین موضوعی دارند نیز برایم لذتبخش هستند. دنیای بازی یک دنیای از بین رفته و تباه شده است و همه چیز و همه کس در آن بر اثر گناهان به تیره روزی و تباهی کشیده شده است و یک دنیای مرده باقی مانده است. شخصیت اصلی بازی هم که یکی از همین گناهکاران بوده و جزو معدود افرادی است که در این دنیا باقی مانده استٰ باید با گناهان و نمادهای آنها مبارزه کرده و در مسیر رسیدن به رستگاری کلی از وجود خود خرج کند و فداکاری کند تا شاید به مقصودش برسد و این فداگاری در واقع زمینه اصلی گیم پلی بازی یعنی سیستم داونگرید به جای آپگرید را شکل داده است.

به عنوان یک گناهکار، شخصیت اصلی بازی باید قبل از مبارزه با هر باس بخشی از وحودش را به طور دائمی قربانی نماید! یک باس می خواهد که کلی از قدرت اسیب ضرباتتان را فداکاری و قربانی کنید و یکی دیگر می خواهد که از خط سلامتیتان کاسته شود!

هر کدام از باس ها یک داستان و یک گذشته خاص دارند و اسیر یک گناه اصلی و کبیره مثل خشم و شکم پرستی و … شده اند و حالا نماد آن گناه هستند و شما باید پای به نبرد با آنها بگذارید که هر یک چه در طراحی ظاهری و چه در نوع حملات و .. نمایانگر ذات آن گناه خاص هستند و این بسیار قابل تحسین است. البته برعکس موضوع خوبی که داستان دارد عدم وجود یک روایت جذاب در داستان بازی به چشم می خورد و این موضوع کاملا در بازی به چشم می‌آید و جای کار بهتری داشت، در واقع با توجه به این که تم کلی داستان بازی و موضوع ۷ گناه اصلی پتانسیل خوبی برای یک داستان جذاب دارند جا داشت تا شاهد روایت بهتر و جذاب تری از داستان بازی بودیم. این که بگوییم بازی فقط باس فایت است هم دلیل خوبی برای کم کاری در روایت داستانی جذاب نیست زیرا قبلا هم دیده ایم شاهکاری مثل shadow of the Colossus را که فقط باس فایت بوده و یکی از برترین داستان های تاریخ را هم دارد. البته یک نکته را هم فراموش نکنید. فرق یک بازی ساخته شده توسط ۷ نفر با یک شاهکار بزرگ انحصاری سونی خیلی زیاد است و شاید اصلا منصفانه نباشد که بخواهیم این بازی را با غول عظیمی همچون شدو او کلوسوس مقایسه کنیم. در کل باید گفت داستان Sinner: Sacrifice for Redemption به ویژه از لحاظ روایت اصلا نکته خاصی ندارد ولی ابدا هم فاقد جذابیت نیست، لااقل برای کسانی که به موضوع گناهان اصلی و داستان های سیاه و تاریک علاقمند هستند.

طراحی هنری بازی و خلق دنیای آن حالتی کاملا تاریک و غم زده دارند و دنیایی را تداعی می کنند که هیچ شادی و نشاطی در آن باقی نمانده است توسط گناهان کبیره بلعیده شده است. هیچ خبری از رنگ های زنده و محیط هایی شاداب نیست و همه دنیای بازی حالتی خاکستری و تیره با رنگ هایی مات و مرده دارند.

بازی از لحاظ گرافیک فنی اوضاع پر فراز و نشیبی دارد و در طول بازی کردن چندین بار شما را اذیت خواهد کرد مگر این که با آپدیت و.. این مشکلات حل شوند. در واقع بازی دارای افت فریم می شود و چندین مرتبه در طول تجربه آن با افت فریم نسبتا شدید مواجه شدم و همچنین کیفیت تکسچرها و بافت های بازی اصلا در حد و حدود و حتی در نزدیکی یک بازی نسل هشتم نیست و بیشتر شبیه یک بازی نسل هفتمی است. البته نورپردازی بازی جزو نکات خوب آن است و دنیای تاریک و سیاه آن را جذاب تر کرده است. از نظر گرافیک هنری اما قضیه برعکس گرافیک فنی است و شاهد یک بازی بسیار جذاب با طراحی های هنرمندانه و خاص هستیم که شبیه به آن را زیاد در بازی های دیگر ندیده ایم.

می توان گفت بازی از نظر کلیت طراحی های هنری چیزی شبیه به ترکیب بازی های سری دارک سولز و بازی Salt and Sanctuary است و البته طراحی های بسیار جذاب و منحصر به فردی دارد که هرگز بوی تقلید در این زمینه شخصیت خاص خود را حفظ کرده است.

طراحی هنری بازی و خلق دنیای آن حالتی کاملا تاریک و غم زده دارند و دنیایی را تداعی می کنند که هیچ شادی و نشاطی در آن باقی نمانده و توسط گناهان کبیره بلعیده شده است. هیچ خبری از رنگ های زنده و محیط هایی شاداب نیست و همه دنیای بازی حالتی خاکستری و تیره با رنگ هایی مات و مرده دارند. از نظر نوع طراحی ها نیز بازی وضعیت خیلی خوبی دارد و موجوداتی که در قالب باس ها خلق شده اند و حتی خود شخصیت اصلیٰ ظاهری بسیار خاص و جذاب دارند. می توان گفت بازی از نظر کلیت طراحی های هنری چیزی شبیه به ترکیب بازی های سری دارک سولز و بازی Salt and Sanctuary است و البته طراحی های بسیار جذاب و منحصر به فردی دارد که هرگز بوی تقلید در این زمینه شخصیت خاص خود را حفظ کرده است.

به شخصه هرگز نمی توانم از داستانی که در مورد موضوع ۷ گناه اصلی است بگذرم و علاقه خیلی زیادی به این موضوع دارم و به نظرم پتانسل بالایی برای جذاب بودن در این موضوع نهفته است و حتی فیلم هایی مثل Seven که چنین موضوعی دارند نیز برایم لذتبخش هستند.

گیم پلی Sinner: Sacrifice for Redemption در واقع تمام دارایی این بازی در کنار طراحی های هنری آن است. Sinner: Sacrifice for Redemption در حقیقت فقط باس فایت است و دشمنان معمولی که با آن ها مبارزه کنید و … وجود ندارند. کار خیلی سختی است که یک بازی بسازی که در آن چیزی به نام دشمنان معمولی وجود نداشته باشد و فقط و فقط شامل باس فایت باشد و این بازی بتواند مخاطبانی را که همیشه به طی کردن مراحل و سپس رسیدن به باس عادت کرده اند به سمت خود جذب نماید. در واقع این که هم ساختارشکنی کنی و هم با این ساختار شکنی یک بازی جذاب و تقریبا خلاقانه خلق کنی کار بسیار دشواری است که سازندگان Sinner: Sacrifice for Redemption تا حدودی موفق شده اند به آن دسترسی پیدا کنند. در حقیقت باید گفت ۸ باس فایت، تمام گیم پلی Sinner: Sacrifice for Redemption است و این ۸ باس هر کدام یک مبارزه نفس گیر و هیجان انگیز هستند که با اتمسفری جذاب و تحت تم داستانی ۷ گناه اصلی و طراحی بر اساس گناهان خلق شده اند تا یک بازی خاص رقم بخورد.

علاوه بر شناسایی حملات و قابلیت های باس هاٰ، یکی دیگر از نکات خیلی مهم گیم پلی که آن را عمیق تر هم کرده این است برای هر باس باید یک فداکاری دائمی بکنید و در ادامه ضعیف تر خواهید بود. در همین حین ترتیب مبارزه با باس ها هم دست خودتان است و فکر کنم فهمیدید که منظورم چیست. یعنی باید یک تاکتیک و استراتژی کاملا هوشمندانه داشته باشید که اول کدام باس را بروید و بر اساس قابلیت هایی که باید قربانی کنید تصمیم بگیرید که کدام ها را بگذارید برای آخر

گیم پلی بازی خیلی عجیب و خاص است. بازی پیش می رود و باس ها مدام قوی تر می شوند و در این حین شخصیت شما هر بار ضعیف و ضعیف تر می شود! به عنوان یک گناهکار، شخصیت اصلی بازی باید قبل از مبارزه با هر باس بخشی از وحودش را به طور دائمی قربانی نماید! یک باس می خواهد که کلی از قدرت اسیب ضرباتتان را فداکاری و قربانی کنید و یکی دیگر می خواهد که از خط سلامتیتان کاسته شود! بگذارید یک نکته جالب بگویم تا متوجه شوید دقیقا منطورم چیست و سازندگان چقدر جالب موضوع داستان و گناهان اصلی را به گیم پلی پیوند زده اند. مثلا باسی که بر اساس گناه شهوت طراحی شده است از شما می خواهد که بخش زیادی از مقاومت سپرتان را برای شروع کردن نبرد با او قربانی کنید و شما باید این فداکاری را انجام دهید و این شما را بسیار در برابر حملاتی که دفاع می کنید آسیب پذیرتر می کند و جالب تر آنجاست که شکست این باس دقیقا بیشترین نیاز را دارد به این که شما خیلی از دفاع کردن استفاده کنید!! فکر میکنم با این مثال خیلی چیزها دستتان آمده باشد و سختی بازی را هم تا حد زیادی درک کرده باشید. در واقع برای هر نبرد شما بخشی از دارایی های مهمتان را از دست می دهید.

قابلیت هایی که دیرتر می خواهید از دست بروند را باید باسش را بگذارید برای بعد از شکست دادن اکثر باس ها که این موضوع و طرح تاکتیک مناسب یکی از مهم ترین موارد بازی است که عمق فوق العاده ای به آن بخشیده است.

مبارزات بازی ترکیبی تقریبا آشنا ولی نه تکراری از حملات سبک، سنگین، از راه دور و برخی حملات ویژه است به همراه دفاع و جاخالی دادن یعنی کاملا شبیه به سیستمی که در سری سولز دیده ایم. همچنین شما به تجهیزات مختلفی دسترسی دارید که باید در مواقع لزوم از آنها استفاده نمایید و تعیین کنید که با چه تاکتیکی و در مقابل چه باسی از کدام بیشتر استفاده نمایید و مثلا در برابر یک باس بیشتر با سپر دفاع کنید یا با یک باس دیگر بیشتر فرار کنید و جاخالی بدهید و بارها و بارها در بازی و مخصوصا در دفعات ابتدایی باس ها این سوال برایمان پیش می‌آید که چه زمانی دفاع کنیم و چه زمانی به سمت دور از دشمن یا به سمت وی جاخالی دهیم که این کار را بسیار جذاب می‌کند. یکی از نکات جالب در بازی این است که خط سلامتی شما خود به خود با سرعت خیلی کمی پر می شود و این خودش یک تاکتیک خیلی کارامد است که گاهی باید فقط دور تا دور مبدان نبرد بچرخید و اجازه ندهید که حملات باس به شما برخورد کند تا خط سلامتیتان کم کم پر شود و دوباره به وسط نبرد بروید و باز اگر لازم شد همین کار را انجام دهید. این نکته نیز یکی از موارد جالب گیم پلی بازی است که سازندگان در آن قرار داده اند تا کمی در برابر فداکاری های دائمی که در بازی می کنید امتیازی نیز به شما تعلق بگیرد.

این باس من را یاد باس بازی شاهکار Nier Automata می اندازد. آیا شما نیز همین حس را دارید؟ بگید “نه اصلا” که ضایع شم!!

اگر قصد کنید که با عجله و بدون فکر باس ها را از بین ببرید، بگذارید خیلی راحت بگویم که در ۱۵ ثانیه خدا رحمتتان کند!! اگر حواستان متمرکز نباشد به راحتی ممکن است با یکی دو ضربه باس کارتان ساخته شود ولی خوبی اش اینجاست که همین باس هایی که در دفعات اول واقعا شاید در نظر بازیباز به معنای واقعی کلمه “غیر ممکن” به نظر برسند، با تمرین و یاد گرفتن نشانه های دشمن و چیدن ترتیب درست برای نبرد با آن باس و .. تبدیل به یک باس فقط “چالش برانگیز” شود و این هنر سازنگان است که به خوبی از سری سولز در این مورد الهام گرفته اند و باید بگویم این عمق سیستم گیم پلی و مبارزات و خلاقیتی که در آن است برای یک تیم ۷ نفره در سطحی فراتر از تحسین برانگیز و فوق العاده است. در تک تک مبارزات بازی بسیار به تمرکز حواس و فکر کردن نیاز دارید زیرا با باس‌های خوفناک و بی‌رحم و قدرتمندی طرف هستید. این باس‌ها معمولا یا بر جادو و یا بر ضربات Mele تمرکز دارند و فنون و حرکات بسیار متنوعی نیز دارند و هیچ گونه الگو و ترتیب خاصی هم برای حملات وحشتناک و مرگبارشان ندارند و فقط باید از روی حالت ظاهری آن ها و نشانه هایی که می دهند عمل کنید. پس از شکست دادن هر یک از این باس‌ها، مقدار خیلی کمی افزایش خط سلامتی را پاداش خواهید گرفت که مقداری بر دلتان از غم فداکاری هایی که کردید مرهم می گذارد!!

یک گناهکار ضیقی در نبرد با نمادهای ۷ گناه اصلی!! چقدر جدیدا ضیقی میاد در مقالاتم!! آخرش ضیقی میشم خودمم!!

یکی از دلایلی که بازی را چالش برانگیزتر می کند این است که از آن جایی که در بازی دشمنان کوچکتر و ضعیف تری وجود ندارند و بازی شما را یک‌راست به دل باس فایت های مخوف می اندازد، بنابراین شما بایستی راه و روش و قلق بازی کردن این عنوان را در همین باس فایت ها بیاموزید و به همین دلیل بازی مخصوصا در باس فایت های ابتدایی بسیار سخت تر می شود و بارها و بارها کشته خواهید شد زیرا بازی به طرز شدیدی بی رحم است و یادم است که باس ابتدای بازی شاید در یک فاصله ۵ دقیقه ای در شروع بازی حدودا بالای ۱۰ بار من را کشت تا تازه من بفهمم کدام دکمه دقیقا چکار می کند و بعد از آن هم بارها من را کشت تا یاد بگیرم کارایی هر دکمه و هر سلاح و سیستم سلاح سبک و سنگین و استفاده از آیتم و .. چگونه است! در حقیقت چند بار اولی که به مبارزه هر باس می روید معمولا سرنوشتی مشابه و خیلی سریع خواهید داشت یعنی مرگ قطعی بلافاصله!! مدام کشته می شوید و باید دقیقا مانند سری سولز از هر بار مرگ درسی بگیرید و چیزی از باس و حرکات و ضعف و قوت او بیاموزید.

باس ها از هر نظر که فکرش را بکنید با هم زمین تا آسمان تفاوت دارند و هر کدام روشی خاص را برای مبارره می طلبند و باید خیلی با دقت انتخاب کنید که چه زمانی به سراغ کدام باس بروید و قابلیت هایتان را به چه ترتیبی از دست بدهید تا کمتر ضرر کنید و ترکیب اینها، تاکتیک تعیین ترتیب باس ها را برای شما مشخص می کند.

برخی از باس ها به قدری سخت و مرگبار هستند که اشکتان را در می‌آورند و انواع و اقسام حملات و ضربات نزدیک و دور را به شما وارد می‌کنند و برخی ضرباتی دارند که کل صفحه را در بر‌‌می‌گیرد و جاخالی دادن از آن‌ها تقریبا غیر ممکن می‌شود. اما در نهایت Sinner: Sacrifice for Redemption به جز در مواقعی محدود، عادلانه عمل می‌کند و شما با مهارت، صبر، تاکتیک و انتخاب ترتیب درست باس ها و فداکاری ها، می توانید پیروز و فاتح میدان نبرد باشید. البته خوب می دانید که همیشه در این جور بازی ها تا قبل از این که پیروز شوید و یا راه پیروز شدن را یاد بگیرید به نظرتان همه چیز در بازی ناعادلانه است! ولی پس از پیروزی است که کیف می کنید و بادی به غبغب می اندازید و حس یک گیمر هاردکور به شما دست می دهد! علاوه بر شناسایی حملات و قابلیت های باس هاٰ، یکی دیگر از نکات خیلی مهم گیم پلی که آن را عمیق تر هم کرده این است که همان طور که گفته شد برای هر باس باید یک فداکاری دائمی بکنید و در ادامه ضعیف تر خواهید بود. در همین حین ترتیب مبارزه با باس ها هم دست خودتان است و فکر کنم فهمیدید که منظورم چیست. یعنی باید یک تاکتیک و استراتژی کاملا هوشمندانه داشته باشید که اول کدام باس را بروید و بر اساس قابلیت هایی که باید قربانی کنید تصمیم بگیرید که کدام ها را بگذارید برای آخر.

برخی از باس ها به قدری سخت و مرگبار هستند که اشکتان را در می‌آورند و انواع و اقسام حملات و ضربات نزدیک و دور را به شما وارد می‌کنند و برخی ضرباتی دارند که کل صفحه را در بر‌‌می‌گیرد و جاخالی دادن از آن‌ها تقریبا غیر ممکن می‌شود. اما در نهایت Sinner: Sacrifice for Redemption به جز در مواقعی محدود، عادلانه عمل می‌کند و شما با مهارت، صبر، تاکتیک و انتخاب ترتیب درست باس ها و فداکاری ها، می توانید پیروز و فاتح میدان نبرد باشید.

در واقع قابلیت هایی که دیرتر می خواهید از دست بروند را باید باسش را بگذارید برای بعد از شکست دادن اکثر باس ها که این موضوع و طرح تاکتیک مناسب یکی از مهم ترین موارد بازی است که عمق فوق العاده ای به آن بخشیده است. در واقع باید اینطور گفت که برعکس بازی های دیگر که شما فکر می کنید چطور خود را قوی تر کنید تا دشمنان را بکشید در این بازی باید فکر کنید که به چه ترتیبی خود را ضعیف تر کنید تا کارتان مقداری راحت تر باشد!! می دانید این یعنی چه؟ یعنی خلاقیت و این است که ارزش کار را خیلی بالا می برد و به کار دوست داشتنی یک گروه ۷ نفره منزلت خیلی بیشتری می بخشد. باس ها از هر نظر که فکرش را بکنید با هم زمین تا آسمان تفاوت دارند و هر کدام روشی خاص را برای مبارره می طلبند و باید خیلی با دقت انتخاب کنید که چه زمانی به سراغ کدام باس بروید و قابلیت هایتان را به چه ترتیبی از دست بدهید تا کمتر ضرر کنید و ترکیب اینها، تاکتیک تعیین ترتیب باس ها را برای شما مشخص می کند. نکته خوب اینجاست که تا وقتی یک باس را نکشته اید می توانید قابلیت قربانی شده تان را از او پس بگیرید. یعنی می توانید بروید و چند بار با یک باس مبارزه کنید و آن را بشناسید و سپس قابلیتتان را پس بگیرید و بر اساس قابلیت های که بقیه باس ها می گیرندٰ معین کنید که چه زمانی بهتر است این باس را بکشید و او را در رده چندم قرار دهید که این از نظر من یک شاهکار فکری است که چنین ویژگی عمیق و بی نظیری را در این بازی می بینیم.

ظراحی باس ها واقعا عالی و متنوع است و از همه نظر این باس ها زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند

از نکات منفی بازی می توان به موضوع محتوا اشاره کرد که با توجه به این که بازی تنها و تنها شامل باس فایت است و هیچ گشت و گذار و مبارزه با دشمنان معمولی و . در بازی وجود ندارد انتظار می رفت تا لااقل تعداد باس های بازی بیشتر باشند و حداقل این که بالای ۱۰ عد باس را شاهد باشیم و نه تنها و تنها ۸ باس. حتی در بازی شدو او کلوسوس هم که تنها شامل باس فایت است و تازه هر باس فایتش خیلی عظیم تر و عمیق تر و تاکتیکی تر از این بازی است و روایت داستان شاهکاری را هم دارد و دنیای بزرگی هم برای اسب سواری و .. داردٰ شاهد چیزی در حدود ۱۶ باس فایت هستیم که دو برابر Sinner: Sacrifice for Redemption است و این یک نکته منفی برای بازی محسوب می شود (البته قیمت بازی و بزرگی تیم سازنده هم شرط است) آن هم در روزهایی که بازیبازان خیلی دقت می کنند که پولشان را برای چه عنوانی هزینه کنند تا حداکثر محتوا را تحویل بگیرند. سازندگان برای بیشتر کردن زمان بازی دست روی درجه سختی باس فایت ها گذاشته اند و آنها را بسیار دشوار طراحی کرده اند که به راحتی هر چه تمام تر شما را می کشند و در برخی این موارد درجه سختی این باس ها مقداری غیر طبیعی می شود و بیش از حد بالا می رود که می تواند ازار دهنده باشد.

نکته خوب اینجاست که تا وقتی یک باس را نکشته اید می توانید قابلیت قربانی شده تان را از او پس بگیرید. یعنی می توانید بروید و چند بار با یک باس مبارزه کنید و آن را بشناسید و سپس قابلیتتان را پس بگیرید و بر اساس قابلیت های که بقیه باس ها می گیرندٰ معین کنید که چه زمانی بهتر است این باس را بکشید و او را در رده چندم قرار دهید که این از نظر من یک شاهکار فکری است که چنین ویژگی عمیق و بی نظیری را در این بازی می بینیم.

مخصوصا از آن جایی که هیچ دشمن معمولی و تمرین و .. هم در بازی وجود ندارد یعنی باید توسط یک باس بارها و بارها کشته شوید تا تازه روش و شیوه مبارزه با آن را یاد بگیرید که این نیز در مواردی می تواند نکته منفی محسوب شود زیرا بالانس درجه سختی بازی را در برخی مواقع بر هم می زند. دو نکته در مورد روند بازی کردن این عنوان وجود دارد و از دو دیدگاه به آن می توان نگاه کرد. کسانی که خوراکشان بازی های هاردکور است و عاشق عناوین بسیار چالش برانگیز و دشوار هستندٰ می ایند و سریعا خود را با گیم پلی Sinner: Sacrifice for Redemption وفق می دهند وآن را یاد می گیرند و در آن حرفه ای می شوند و باس ها را یکی پس از دیگری شکست می دهند و وقتی که بازی به آنها چسبیده است و دارند کیف می کنندٰ بازی آنها را با اتمام محتوا اصطلاحا در”کف” می گذارد و آنها را تا حدودی ناامید می کند. کسانی هم که اصلا اهل سختی و چالش  بازی های هادرکور نیستند هم که خب بازی را شروع می کنند و بعد از ۱۰ بار کشته شدن توسط باس اول در حالی که دو ضربه هم به آن نزده اند عطای بازی را به لقایش می بخشند و یک تجربه لذت بخش و عمیق را از دست می دهند.

همان ابتدای بازی ایشان روزگارتان را سیاه می کند!!

در واقع اگر سازندگان قصد جذب و خوشحال کردن بازیبازان هاردکور را داشته اند که حتما این طور بوده استٰ باید محتوای بیشتری خلق می کردند و تعداد باس فایت ها را افزایش می دادند که این موضوع رخ نداده است. در مجموع در خصوص بخش گیم پلی بازی باید گفت Sinner: Sacrifice for Redemption یک تجربه جذاب و عمیق از باس فایت های بسیار چالش‌برانگیز است که ای کاش مقداری تعدادشان بیشتر بود. Dark Star به شکلی خلاقانه و عالی و بدون تقلیدٰ میراث سری عناوین محبوب سولز را در قالب یک عنوان Boss-Battler فانتزی در آورده است و آن را با ایده‌ها و سبک خاص خود ترکیب کرده است تا عنوانی اتمسفریک و دشوار را برای ما به ارمغان آورد که در بسیاری از المان های آن ادای احترام به سری شاهکار سولز به چشم می‌خورد و هنر سازندگان این است که با وجود این الهام گرفتن‌ها بازیشان هرگز رنگ و بوی کپی و تقلید و تکرار را ندارد و عنوانی است که روی پای خود ایستاده است و اگر مقایسه‌ای هم با سری سولز می‌شود می‌خواهیم زیبایی این بازی را نمایان کنیم.

عرض ارادت به سری سولز و Old Iron King…

Sinner: Sacrifice for Redemption به شکلی زیبا شما را در یک دنیای رنگ و رو رفته و محزون و مرموز قرار می‌دهد و در واقع شما را به قلب تاریکی پرتاب می‌کند تا راه خود را پیدا کنید و البته در این راه باید فداکاری های خیلی زیادی انجام دهید و خیلی از وجود خود و شخصیت اصلی بازی خرج کنید تا بتوانید راهی به سمت رستگاری داشته باشید. آن هم فداکاری های دائمی که از شخصیت اصلی بازی برای همیشه کم می شوند و به نوعی به جای آپگرید شما برای هر مبارزه و رسیدن به هر باس باید خود را مقداری دانگرید کنید که این ایده خلاقانه و جالب بازی است که آن را دشوار می کند و از طرفی دیگر هم بازی هیچ ترسی از این ندارد که باس هایی مرگبار و عجیب و غریب و بی‌رحم را به جان شما بیاندازد. Sinner: Sacrifice for Redemption عنوانی است که مثل خیلی از دیگر عناوین سولزلایک، از شاهکارهای فرام سافتور الهام گرفته است و این موضوع در حال و هوا و فضاسازی دنیای بازیٰ و مبارزات و باس فایت های بسیار دشوار و چالش برانگیز که رفته رفته سخت تر می شوند کاملا ملموس است و این بازی بدون شک می تواند انتخاب خوبی برای عاشقان شاهکارهای فرام سافتور باشد.

بازی که از آن صحبت کردیم و نامش را در کنار سولز آوردیم عنوانی است که تنها ۷ نفر آن را ساخته اند! در واقع درست است که Sinner: Sacrifice for Redemption ضعف‌ٰٔهایی داردٰٰٰ، ولی باور کنید که خلق چنین عنوانی با این سطح از کیفیت و عمق مبارزاتٰ برای یک سازنده مستقل و تیمی که تنها شامل ۷ نفر بوده است یک دستاورد بی نظیر و فراتر از فوق العاده به حساب می آید که نشان می دهد ذره ای خلاقیت هنوز هم در این صنعت همه چیز است و بلند پرواز بودن خیلی وقت ها خوب و لازم است.

اگر از طرفداران سری سولز از جهت مبارزات معنی دار و وزین و باس فایت های هاردکور و بی رحم آن هستید یا عناوینی مثل شدو او کلوسوس که فقط باس فایت هستند را دوست دارید، تجربه عنوان Sinner: Sacrifice for Redemption را به شما پیشنهاد می کنم زیرا که قطعا با توجه به المان های مورد علاقه شما تجربه‌ای لذت‌بخش و جدید ولی با حس و حال آشنا در انتظارتان خواهد بود. اگر هم آشنایی با سری یاد شده ندارید و به دنیال تجربه یک بازی Boss-Battler فانتزی چالش‌برانگیز هستید Sinner: Sacrifice for Redemption همان عنوانی است که می خواهید. مخلص کلام این که تجربه Sinner: Sacrifice for Redemption برای خیلی از بازیبازان لذت‌بخش است، مگر کسانی که از سختی و چالش در بازی‌ها هراس دارند و از آن فراری هستند که در این صورت اصلا نباید حتی به سمت این بازی بروید، چون همان طور که قبل تر نیز اشاره کردم از آنجایی که بازی دشمنان کوچک تر و .. ندارد، سازندگان برای طولانی تر کردن بازی و بیشتر کردن زمان تجربه شماٰ باس ها را خیلی خیلی سخت کرده اند و گاهی درجه سختی آنها غیر طبیعی به نظر می رسد.

برعکس بازی های دیگر که شما فکر می کنید چطور خود را قوی تر کنید تا دشمنان را بکشید در این بازی باید فکر کنید که به چه ترتیبی خود را ضعیف تر کنید تا کارتان مقداری راحت تر باشد!! می دانید این یعنی چه؟ یعنی خلاقیت و این است که ارزش کار را خیلی بالا می برد و به کار دوست داشتنی یک گروه ۷ نفره منزلت خیلی بیشتری می بخشد

در آخر یک جمله بسیار حائز اهمیت است. این را بدانید بازی که از آن صحبت کردیم و نامش را در کنار سولز آوردیم عنوانی است که تنها ۷ نفر آن را ساخته اند! در واقع درست است که Sinner: Sacrifice for Redemption ضعف‌ٰٔهایی داردٰٰٰ، ولی باور کنید که خلق چنین عنوانی با این سطح از کیفیت و عمق مبارزاتٰ برای یک سازنده مستقل و تیمی که تنها شامل ۷ نفر بوده است یک دستاورد بی نظیر و فراتر از فوق العاده به حساب می آید که نشان می دهد ذره ای خلاقیت هنوز هم در این صنعت همه چیز است و بلند پرواز بودن خیلی وقت ها خوب و لازم است.